Αποκλειστικός θηλασμός και ύπνος

[Afrodite88]

On 8/10/2023 at 9:11 ΠΜ, Ελευθερία2408 είπε:

Καλημέρα/Καλησπέρα σε όλους! Είμαι νέο μέλος, μόλις έφτιαξα τον λογαριασμό μου, ελπίζω να μην γράφω σε λάθος τοπικ ή κάτι που έχει πολυσυζητηθεί. Σιγά σιγά θα μάθω πώς ακριβώς λειτουργεί το φόρουμ. Επίσης, συγγνώμη εκ των προτέρων για το σεντόνι...

Λοιπόν! Έχω μια κορούλα 44 ημερών και θηλάζουμε αποκλειστικά, δεν έχω δώσει καθόλου ξένο γάλα και δεν θα ήθελα. Ο θηλασμός πάει σούπερ. Απ' όταν γεννήθηκε έχουμε θέμα με τον ύπνο, θέλει φυσικά αγκαλιές, για να κοιμηθεί. Έχω διαβάσει πααααρα πολύ και γνωρίζω ότι είναι φυσιολογικό, ξέρω τα σχετικά με το 4ο τρίμηνο, τα contact naps κτλ κτλ. Όταν ήταν περίπου 10 ημερών άρχισα να την παίρνω στο κρεβάτι μας, αλλά πια για μένα αυτό δεν λειτουργεί. Είμαι κάθε μέρα φοβισμένη ότι θα την πλάκωσω και δεν είναι η ασφαλέστερη λύση. Έχω ξεκινήσει εβδομάδες τώρα να την εξοικειώνω με το λίκνο της. Αρχικά την ΨΕΥΤΟφασκιωνα και κοιμόταν εκεί κάποιους ημερησίους υπνους, σταδιακά αύξησε τον αριθμό των ημερήσιων ύπνων που περνούσε στο λίκνο κ τη συνολική ώρα. Τις τελευταίες 4 μέρες της έχω βγάλει τη φασκιά και κοιμάται τα περισσότερα ημερήσια naps στο λίκνο, αλλά έχουν λίγο μικρότερη διάρκεια και ξεκίνησα να την βάζω και το βράδυ. Δεν την έχω πάρει καθόλου στο κρεβάτι. Κοιμάται, λοιπόν, το βράδυ άλλοτε 20', άλλοτε 40', άλλοτε 50-60'. Χθες -δεν ξέρω πώς- κοιμήθηκε σερί 2 ώρες και μετά 45' και 20'. Τις υπόλοιπες ώρες την θήλαζα και προσπαθούσα να την βάλω να κοιμηθεί εκεί. Πιπίλα δεν δίνω και δεν θα ήθελα να δώσω. Όταν κοιμάται φοράει τον υπνόσακό της και μέσα στο λίκνο δεν υπάρχει τίποτε άλλο, ούτε αλλά σεντόνια/κουβέρτες κτλ.

 

Η ερώτησή μου είναι η εξής: Υπάρχουν άλλα ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ θηλάζοντα βρεφάκια που δεν παίρνουν πιπίλα, δεν φασκιώνονται, δεν κάνουν συγκοίμηση στο ίδιο κρεβάτι και δεν περιορίζονται με οποιονδήποτε τρόπο η κίνησή τους στο λίκνο που κοιμούνται όντως το βράδυ κάποιες ώρες σερί; Δηλαδή, υπάρχει ελπίδα να μάθει σταδιακά να κοιμάται σερί 1 ώρα ή 2 ώρες; Αυτό μου αρκεί, για να πάρω κι εγώ μια ανάσα. Ο περίγυρος με προτρέπει να δώσω πιπίλα και ξένο γάλα, έχω ελάχιστη υποστήριξη και όλοι ισχυρίζονται ότι δεν πρόκειται να κοιμηθεί σερί, εάν δεν δώσω πιπίλα ή μπουκάλι. Νομίζω πως είμαι στα πρόθυρα της κατάθλιψης (κάνω ψυχοθεραπεία ΚΑΙ συμβουλευτική)...

Σας ευχαριστώ πολύ... 

 

Διαβάζω με πολύ ενδιαφέρον τις απαντήσεις των υπόλοιπων κοριτσιών και θα σου παραθέσω εν ολίγοις τη δίκη μου άποψη εμπειρικα πάντα. 
Αρχικα συγχαρητήρια για το ότι κατάφερες στο θηλασμό και ότι έχεις καταφέρει ως τώρα. Η κούραση , η επιμονή και υπομονή κάθε μανούλας είναι αξιέπαινη όπως και αν επιλέγει να μεγαλώσει το παιδί της. 

Τα μωράκια μας το πρώτο διάστημα που έρχονται στον κόσμο είναι κολλημένα πάνω μας , ακούν καρδιά , φωνή , μυρίζουν το ‘ σπίτι τους’ και ηρεμούν. Όποτε η αγκαλιά σου είναι και απίστευτη προδερμ για τους πόνους που περνάνε το πρώτο διάστημα. Θα ακούσεις κάθε μανούλα με την δίκη της εμπειρία και τη δίκη της συμβουλή αλλά μην ξεχνάς ότι το καλύτερο για σένα είναι να ακούς μεν αλλά να αφουγκράζεσαι δε, το δικό σου πλασμα. Τα μωρά αποκτούν συνήθειες και αυτο γιατί είναι όντα με νου ακόμα και ας μην είναι εξελιγμένος όσο ενός ενήλικα. Προτιμούν αυτά που τους βολεύει όποτε θα κλάψουν και θα διαμαρτυρηθούν αν νοιωσουν ανασφάλεια ή ότι τους είναι ανοίκειο. Οικείο τους είναι ότι τα μαθαίνουμε κ ότι έχουν ζήσει από την κ κοιλιά μέχρι εκείνη τη στιγμή . Και φυσικα η αγκαλιά μας είναι ότι καλύτερο χρειάζονται αλλά τι γίνεται όταν εμείς ως φροντιστές τους είμαστε στα πρόθυρα κατάρρευσης; Τι γίνεται όταν κλείνουν τα μάτια μας και τρέμουν τα πόδια μας από κούραση; Τι γίνεται όταν από την αϋπνια και την εξάντληση εγκυμοσύνης , γέννας και λοχείας καταρρέουμε σωματικά και ψυχολογικά ; Μαθαίνουμε τρόπους ώστε να επιβιώσουμε εμείς και τα μωρά μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.Αν η μαμά είναι καλά είναι και το μωρό.  Όλα ωραία και καλά για όσες κοπέλες λένε μόνο στην αγκαλιά πρέπει να είναι το μωρό αλλά δεν μας μεγαλώνουν αυτές τα παιδιά όσα κ αν έχουν μεγαλώσει οι ιδιες , οσο καλά και να το έχουν κάνει. Όπως τα παιδιά μας ειναι διαφορετικά , έτσι ειναι και η καθημερινότητα μιας μαμάς , τόσο διαφορετικό ειναι και το περιβάλλον της , ο οργανισμός της κ ούτω καθ’εξης. 

Έχοντας μεγαλώσει δυο μωρά, ένα σχεδόν δυο ετών πλέον και ένα σχεδόν έξι μηνών, προσπάθησα να μην κάνω τη δεύτερη φορά τα λάθη της πρώτης. Δεν τα ονομάζω λάθη ως προς την πράξη αλλά ως προς τις αντοχές μου και τις τύψεις μου να αφήσω το μωρό κατω. Φυσικα το πλήρωσα με την υγεία μου και το τίμημα ήταν βαρύτερο για μένα. Έβαλα σε κίνδυνο το έμβρυο που ειχα μέσα μου , πέρασα πολύ δύσκολα κλινήρης ενω έπρεπε  να κυνηγάω ενα  ζωηρότατο νήπιο και εξουθενωμένη λιποθυμούσα σε κάθε γωνία του σπιτιού. Με αποτέλεσμα να μην μπορώ να αφιερώσω ποιοτικό χρόνο σε κανένα. 
Η ψυχολογία στα τάρταρα, φλέρταρα με την κατάθλιψη στενά.

Υπάρχουν τρόποι να αφήσεις το μωρό στο λικνο , λίγο περισσότερο κάθε φορά μέχρι να νοιώσει ασφαλές και ήρεμο. Μπορείς να δοκιμάζεις όταν το αφήνεις να εισαι από πάνω κάνα πεντάλεπτο. Εγώ βάζω το χέρι στο μάγουλο της κ σκύβω να με μυρίζει όταν την έχω κοιμήσει και τοποθετήσει στο λικνο/κουνια. Όποτε με βλέπει, νοιωθει , μυρίζει και συνεχίσει και κοιμάται. Δεν έγινε σε μια μέρα αλλά πλέον είμαστε σε σημείο που κοιμάται στην κουνια της και την παίρνω στο κρεβάτι όταν ο άντρας μου φεύγει για δουλειά στις 5 το πρωί. Ξυπνάει να θηλάσει και μετα τη βάζω δίπλα μου και κάνουμε το υπόλοιπο ύπνο συγκοιμιση. Έτσι αφήνεται όπου και να τη Βάλω πλέον. Αυτό το πρώτο δίμηνο ήταν αδύνατο! Ήθελε μόνο πάνω μου όπως και τώρα που έχει ανησυχία γιατί βγάζει δόντια. Η ρουτίνα του μπάνιου το βράδυ έχει συμβάλει πολύ σε αυτό καθότι την κάνω ζεστό μπανάκι , θηλάζει και κοιμάται στο στήθος. Την τοποθετώ κουνια και κάνω τις δουλειές μου. Δεν είναι όλα μαύρα , ούτε απόλυτα, βρες συνδυαστικά τι ταιριάζει σε σένα και στο μωράκι σου και βρες τρόπους ΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΣ!! Θέλει υπομονή και επιμονή αλλά πίστεψε με ! Όταν αρχίσεις να κοιμάσαι θα έχεις άλλη ψυχολογία και εσυ και το μωρό σου. Ξέρεις ποσό μακριά πάει αυτό ; Μέχρι και στην ποιότητα του γάλακτος που παράγεις ! Εμένα ακόμα κ τώρα δεν δέχεται εύκολα πιπιλα μόνο αν την πονάνε τα δόντια αλλά μετά από λίγο τη φτύνει με αηδεια. Παρ’ολα αυτά δεν επιμενω την αφήνω να με κάνει εμένα πιπιλα εφόσον το έχει ανάγκη μέχρι να κοιμηθεί και μετά την ξεβεντουζαρω ώστε να τη βάλω αλλου. Όταν την τοποθετείς κάπου, πολύ σημαντικό πρώτα πωπός και μετά κεφάλι αλλιώς ανοίγει το μάτι γαριδα.  Δοκίμασε χαλαρωτική μουσική, white noises και θα δεις ότι θα το βρείτε σιγά σιγά! Είναι νωρίς ακόμα , μην πελαγωνεις ! Καλή δύναμη εύχομαι !!

[thel]

On 8/10/2023 at 5:38 ΜΜ, Ελευθερία2408 είπε:

Θα μπορούσατε να μοιραστείτε μαζί μου τις συμβουλές που σας έδωσε η παιδίατρος; 

Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι ήρεμη... Έχω πολύ άγχος και το ξέρω ότι δεν την βοηθάει. Από το απόγευμα αρχίζω και πέφτω ψυχολογικά, γιατί σκέφτομαι πως έρχεται το βράδυ. Όταν πια νυχτώνει... κατάθλιψη. Με επηρεάζει κι αυτή η αναγκαία πλήρης συσκότιση και αισθάνομαι τεράστια μοναξιά... Ο άντρας μου δουλεύει και μέχρι πολύ αργά, γυρνάει 11 το βράδυ κι αυτό επιδεινώνει την κατάσταση. Το απόγευμα έρχεται η μητέρα μου στο σπίτι, αλλά δεν είναι το ίδιο. Εσείς πώς νιώθατε/νιώθετε, αν επιτρέπεται; 

Γέννησα πριν ένα χρόνο. Όλα αυτά που περιγράφεις τα ένοιωθα και εγώ. Ακριβώς τα ίδια έλεγα και εγώ τότε. Κάθε βράδυ έπεφτα τελείως ψυχολογικά. Ένοιωθα τελείως μόνη μέσα στην νύχτα να προσπαθώ μάταια να κοιμίσω την μικρή. Εμένα ο άντρας μου κάνει και βραδινές βάρδιες..εκεί να σε έχω πως ήμουν.

Ένα χρόνο μετά ακόμα δεν κοιμάται σερί η μικρή. Σίγουρα ψυχολογικά δεν είμαι όπως τότε δηλαδή διαχειρίζομαι την όλη κατάσταση πιο ψύχραιμα και με μεγαλύτερη σιγουριά και υπομονή. Φυσικά ώρες ώρες εξαντλούμε και εγώ και δεν έχω αντέχω άλλο αλλά είναι ανθρώπινο και αυτό. 

Γενικά, σε εμάς ο ύπνος όλο αυτό το διάστημα έφτιαχνε για λίγο (ξυπνούσε δηλαδή 2-3 φορές) και μετά ξαναχάλαγε πάλι (ξυπνάγε ανά μια ώρα μπορεί και λιγότερο). Απλά για μένα μην ακούς .. το κάθε παιδάκι είναι διαφορετικό και σίγουρα μην συγκρίνεσαι με μαμάδες που τα μωρά τους κοιμούνται .. δεν κάνουν κάτι καλύτερα απλά είναι τυχερές! 

Δεν ανέφερα ότι θηλάζω αποκλειστικά όλο αυτό το διάστημα και εγώ.

[Ελευθερία2408]

On 14/10/2023 at 11:05 ΜΜ, thel είπε:

Γέννησα πριν ένα χρόνο. Όλα αυτά που περιγράφεις τα ένοιωθα και εγώ. Ακριβώς τα ίδια έλεγα και εγώ τότε. Κάθε βράδυ έπεφτα τελείως ψυχολογικά. Ένοιωθα τελείως μόνη μέσα στην νύχτα να προσπαθώ μάταια να κοιμίσω την μικρή. Εμένα ο άντρας μου κάνει και βραδινές βάρδιες..εκεί να σε έχω πως ήμουν.

Ένα χρόνο μετά ακόμα δεν κοιμάται σερί η μικρή. Σίγουρα ψυχολογικά δεν είμαι όπως τότε δηλαδή διαχειρίζομαι την όλη κατάσταση πιο ψύχραιμα και με μεγαλύτερη σιγουριά και υπομονή. Φυσικά ώρες ώρες εξαντλούμε και εγώ και δεν έχω αντέχω άλλο αλλά είναι ανθρώπινο και αυτό. 

Γενικά, σε εμάς ο ύπνος όλο αυτό το διάστημα έφτιαχνε για λίγο (ξυπνούσε δηλαδή 2-3 φορές) και μετά ξαναχάλαγε πάλι (ξυπνάγε ανά μια ώρα μπορεί και λιγότερο). Απλά για μένα μην ακούς .. το κάθε παιδάκι είναι διαφορετικό και σίγουρα μην συγκρίνεσαι με μαμάδες που τα μωρά τους κοιμούνται .. δεν κάνουν κάτι καλύτερα απλά είναι τυχερές! 

Δεν ανέφερα ότι θηλάζω αποκλειστικά όλο αυτό το διάστημα και εγώ.

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση και συγγνώμη που δεν σας έχω ευχαριστήσει μέχρι τώρα! Είμαι νέο μέλος και δεν είχα δει τις ειδοποιήσεις. Ελπίζω κι εγώ με τον καιρό να πάρω θάρρος και να αισθάνομαι λιγότερη ανασφάλεια...

[Ελευθερία2408]

On 14/10/2023 at 10:25 ΜΜ, Afrodite88 είπε:

Διαβάζω με πολύ ενδιαφέρον τις απαντήσεις των υπόλοιπων κοριτσιών και θα σου παραθέσω εν ολίγοις τη δίκη μου άποψη εμπειρικα πάντα. 
Αρχικα συγχαρητήρια για το ότι κατάφερες στο θηλασμό και ότι έχεις καταφέρει ως τώρα. Η κούραση , η επιμονή και υπομονή κάθε μανούλας είναι αξιέπαινη όπως και αν επιλέγει να μεγαλώσει το παιδί της. 

Τα μωράκια μας το πρώτο διάστημα που έρχονται στον κόσμο είναι κολλημένα πάνω μας , ακούν καρδιά , φωνή , μυρίζουν το ‘ σπίτι τους’ και ηρεμούν. Όποτε η αγκαλιά σου είναι και απίστευτη προδερμ για τους πόνους που περνάνε το πρώτο διάστημα. Θα ακούσεις κάθε μανούλα με την δίκη της εμπειρία και τη δίκη της συμβουλή αλλά μην ξεχνάς ότι το καλύτερο για σένα είναι να ακούς μεν αλλά να αφουγκράζεσαι δε, το δικό σου πλασμα. Τα μωρά αποκτούν συνήθειες και αυτο γιατί είναι όντα με νου ακόμα και ας μην είναι εξελιγμένος όσο ενός ενήλικα. Προτιμούν αυτά που τους βολεύει όποτε θα κλάψουν και θα διαμαρτυρηθούν αν νοιωσουν ανασφάλεια ή ότι τους είναι ανοίκειο. Οικείο τους είναι ότι τα μαθαίνουμε κ ότι έχουν ζήσει από την κ κοιλιά μέχρι εκείνη τη στιγμή . Και φυσικα η αγκαλιά μας είναι ότι καλύτερο χρειάζονται αλλά τι γίνεται όταν εμείς ως φροντιστές τους είμαστε στα πρόθυρα κατάρρευσης; Τι γίνεται όταν κλείνουν τα μάτια μας και τρέμουν τα πόδια μας από κούραση; Τι γίνεται όταν από την αϋπνια και την εξάντληση εγκυμοσύνης , γέννας και λοχείας καταρρέουμε σωματικά και ψυχολογικά ; Μαθαίνουμε τρόπους ώστε να επιβιώσουμε εμείς και τα μωρά μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.Αν η μαμά είναι καλά είναι και το μωρό.  Όλα ωραία και καλά για όσες κοπέλες λένε μόνο στην αγκαλιά πρέπει να είναι το μωρό αλλά δεν μας μεγαλώνουν αυτές τα παιδιά όσα κ αν έχουν μεγαλώσει οι ιδιες , οσο καλά και να το έχουν κάνει. Όπως τα παιδιά μας ειναι διαφορετικά , έτσι ειναι και η καθημερινότητα μιας μαμάς , τόσο διαφορετικό ειναι και το περιβάλλον της , ο οργανισμός της κ ούτω καθ’εξης. 

Έχοντας μεγαλώσει δυο μωρά, ένα σχεδόν δυο ετών πλέον και ένα σχεδόν έξι μηνών, προσπάθησα να μην κάνω τη δεύτερη φορά τα λάθη της πρώτης. Δεν τα ονομάζω λάθη ως προς την πράξη αλλά ως προς τις αντοχές μου και τις τύψεις μου να αφήσω το μωρό κατω. Φυσικα το πλήρωσα με την υγεία μου και το τίμημα ήταν βαρύτερο για μένα. Έβαλα σε κίνδυνο το έμβρυο που ειχα μέσα μου , πέρασα πολύ δύσκολα κλινήρης ενω έπρεπε  να κυνηγάω ενα  ζωηρότατο νήπιο και εξουθενωμένη λιποθυμούσα σε κάθε γωνία του σπιτιού. Με αποτέλεσμα να μην μπορώ να αφιερώσω ποιοτικό χρόνο σε κανένα. 
Η ψυχολογία στα τάρταρα, φλέρταρα με την κατάθλιψη στενά.

Υπάρχουν τρόποι να αφήσεις το μωρό στο λικνο , λίγο περισσότερο κάθε φορά μέχρι να νοιώσει ασφαλές και ήρεμο. Μπορείς να δοκιμάζεις όταν το αφήνεις να εισαι από πάνω κάνα πεντάλεπτο. Εγώ βάζω το χέρι στο μάγουλο της κ σκύβω να με μυρίζει όταν την έχω κοιμήσει και τοποθετήσει στο λικνο/κουνια. Όποτε με βλέπει, νοιωθει , μυρίζει και συνεχίσει και κοιμάται. Δεν έγινε σε μια μέρα αλλά πλέον είμαστε σε σημείο που κοιμάται στην κουνια της και την παίρνω στο κρεβάτι όταν ο άντρας μου φεύγει για δουλειά στις 5 το πρωί. Ξυπνάει να θηλάσει και μετα τη βάζω δίπλα μου και κάνουμε το υπόλοιπο ύπνο συγκοιμιση. Έτσι αφήνεται όπου και να τη Βάλω πλέον. Αυτό το πρώτο δίμηνο ήταν αδύνατο! Ήθελε μόνο πάνω μου όπως και τώρα που έχει ανησυχία γιατί βγάζει δόντια. Η ρουτίνα του μπάνιου το βράδυ έχει συμβάλει πολύ σε αυτό καθότι την κάνω ζεστό μπανάκι , θηλάζει και κοιμάται στο στήθος. Την τοποθετώ κουνια και κάνω τις δουλειές μου. Δεν είναι όλα μαύρα , ούτε απόλυτα, βρες συνδυαστικά τι ταιριάζει σε σένα και στο μωράκι σου και βρες τρόπους ΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΣ!! Θέλει υπομονή και επιμονή αλλά πίστεψε με ! Όταν αρχίσεις να κοιμάσαι θα έχεις άλλη ψυχολογία και εσυ και το μωρό σου. Ξέρεις ποσό μακριά πάει αυτό ; Μέχρι και στην ποιότητα του γάλακτος που παράγεις ! Εμένα ακόμα κ τώρα δεν δέχεται εύκολα πιπιλα μόνο αν την πονάνε τα δόντια αλλά μετά από λίγο τη φτύνει με αηδεια. Παρ’ολα αυτά δεν επιμενω την αφήνω να με κάνει εμένα πιπιλα εφόσον το έχει ανάγκη μέχρι να κοιμηθεί και μετά την ξεβεντουζαρω ώστε να τη βάλω αλλου. Όταν την τοποθετείς κάπου, πολύ σημαντικό πρώτα πωπός και μετά κεφάλι αλλιώς ανοίγει το μάτι γαριδα.  Δοκίμασε χαλαρωτική μουσική, white noises και θα δεις ότι θα το βρείτε σιγά σιγά! Είναι νωρίς ακόμα , μην πελαγωνεις ! Καλή δύναμη εύχομαι !!

Ευχαριστώ πολύ!! Συγγνώμη Που άρφησα τό ν απαντήσω .  

[Elle12]

Διαβαζω την απαντηση μου πριν 2 μηνες και δε ξερω αν θελω να κλαψω ή να γελασω..

Με εχει παει τρενο. Κοιμσται μονο στο κρεβατι μαζι μου, ξυπναει ΣΥΝΕΧΕΙΑ ακομα και καθε 30-60 λεπτα, κλαιει, μιρλα, γκρινια, θελει μονο στηθος.. εχω κουραστει απειρα. Εχει πανω απο μηνα αυτη η φαση. Ναι βγαζει δοντια αλλα δε ξερω τι να κανω.

Δε μ αρεσει που ο αντρας μου κοιμαται σε αλλο δωματιο, δε μαρεσει που δε ξεκουραζομαστε  δεν μ αρεσει που ειναι πιο δυσκολο απ οτι νεογεννητο. Τρωει στερεες και κινειται φουλ, θα πρεπε να κουραζεται, αυτη ομως εκει, μιρλα!

Αποψε για παραδειγμα κοιμηθηκα 5 ωρες σπαστες και το ρολοι μου μετρησε 12 αφυπνησεις! Ειμαι με ντεπον ολη μερα.. ποση υπομονη να κανω...

[Blue Velvet]

8 ώρες πρίν, Elle12 είπε:

Διαβαζω την απαντηση μου πριν 2 μηνες και δε ξερω αν θελω να κλαψω ή να γελασω..

Με εχει παει τρενο. Κοιμσται μονο στο κρεβατι μαζι μου, ξυπναει ΣΥΝΕΧΕΙΑ ακομα και καθε 30-60 λεπτα, κλαιει, μιρλα, γκρινια, θελει μονο στηθος.. εχω κουραστει απειρα. Εχει πανω απο μηνα αυτη η φαση. Ναι βγαζει δοντια αλλα δε ξερω τι να κανω.

Δε μ αρεσει που ο αντρας μου κοιμαται σε αλλο δωματιο, δε μαρεσει που δε ξεκουραζομαστε  δεν μ αρεσει που ειναι πιο δυσκολο απ οτι νεογεννητο. Τρωει στερεες και κινειται φουλ, θα πρεπε να κουραζεται, αυτη ομως εκει, μιρλα!

Αποψε για παραδειγμα κοιμηθηκα 5 ωρες σπαστες και το ρολοι μου μετρησε 12 αφυπνησεις! Ειμαι με ντεπον ολη μερα.. ποση υπομονη να κανω...

13 μηνών η δικιά μου,κοιμόμαστε μαζί στο κρεβάτι,γιατί δεν έχω κουράγιο να την βάζω στο παρκοκρεβατο όλη την ώρα,το οποίο είναι κολλητά με το κρεβάτι μας.Ξυπνάει γύρω στις 5-8 φορές και κοιμάται μόνο με στήθος.Αν δεν την θηλάσω κλαίει με λυγμούς.Δοντια ακόμα δεν έχει βγάλει..Κάνω υπομονή,λέω την άνοιξη να ξεκινήσω σιγά σιγά τον αποθηλασμο..Όταν ξυπνάει θέλω να κοιμηθεί άμεσα για να κλείσω και εγώ κάνα μάτι και όταν ξυπνάω πρώτη εγώ το πρωί,περιμένω πως και πως να σηκωθεί για να την φιλησω..Τρελα❤️Κουράγιο❤️

[thel]

8 ώρες πρίν, Elle12 είπε:

Διαβαζω την απαντηση μου πριν 2 μηνες και δε ξερω αν θελω να κλαψω ή να γελασω..

Με εχει παει τρενο. Κοιμσται μονο στο κρεβατι μαζι μου, ξυπναει ΣΥΝΕΧΕΙΑ ακομα και καθε 30-60 λεπτα, κλαιει, μιρλα, γκρινια, θελει μονο στηθος.. εχω κουραστει απειρα. Εχει πανω απο μηνα αυτη η φαση. Ναι βγαζει δοντια αλλα δε ξερω τι να κανω.

Δε μ αρεσει που ο αντρας μου κοιμαται σε αλλο δωματιο, δε μαρεσει που δε ξεκουραζομαστε  δεν μ αρεσει που ειναι πιο δυσκολο απ οτι νεογεννητο. Τρωει στερεες και κινειται φουλ, θα πρεπε να κουραζεται, αυτη ομως εκει, μιρλα!

Αποψε για παραδειγμα κοιμηθηκα 5 ωρες σπαστες και το ρολοι μου μετρησε 12 αφυπνησεις! Ειμαι με ντεπον ολη μερα.. ποση υπομονη να κανω...

Περνάμε ίδια φάση! Λόγω δοντιών και εμάς η μικρή ξυπνάει συνεχώς ή ξυπνάει και δεν ξανακοιμάται για κανά 2 ωρο και βάλε! Εννοείται μέσα στην ημέρα έχει φουλ μίρλα! Μια παράνοια ζούμε! Το πρωί εγώ πάω και για δουλειά! 

Το πιο σπαστικό είναι οτι έχω και τους γονείς του άντρα μου να μας λένε έλα μωρέ πως κάνετε έτσι...και άλλα τέτοια ωραία. Δυστυχώς, εάν κάποιος δεν έχει περάσει ποτέ του τέτοια φάση (οι ίδιοι δεν έχουν περάσει.. ο γιός τους κοιμότανε σερί από νεογέννητο και όπως οι ίδιοι έχουν πει ποτέ δεν κατάλαβαν δόντια κτλ!) δεν μπορεί να καταλάβει πως είναι να κοιμάσαι 4-5 ώρες την ημέρα και αυτές σπαστές. 

[Katerinaaa]

On 10/12/2023 at 12:29 ΜΜ, Elle12 είπε:

Διαβαζω την απαντηση μου πριν 2 μηνες και δε ξερω αν θελω να κλαψω ή να γελασω..

Με εχει παει τρενο. Κοιμσται μονο στο κρεβατι μαζι μου, ξυπναει ΣΥΝΕΧΕΙΑ ακομα και καθε 30-60 λεπτα, κλαιει, μιρλα, γκρινια, θελει μονο στηθος.. εχω κουραστει απειρα. Εχει πανω απο μηνα αυτη η φαση. Ναι βγαζει δοντια αλλα δε ξερω τι να κανω.

Δε μ αρεσει που ο αντρας μου κοιμαται σε αλλο δωματιο, δε μαρεσει που δε ξεκουραζομαστε  δεν μ αρεσει που ειναι πιο δυσκολο απ οτι νεογεννητο. Τρωει στερεες και κινειται φουλ, θα πρεπε να κουραζεται, αυτη ομως εκει, μιρλα!

Αποψε για παραδειγμα κοιμηθηκα 5 ωρες σπαστες και το ρολοι μου μετρησε 12 αφυπνησεις! Ειμαι με ντεπον ολη μερα.. ποση υπομονη να κανω...

Είμαι και γω εδώ!! 7 μηνών κλεισμένοι σήμερα.....δε μπορώ να πάω ούτε τουαλέτα , πρέπει να είμαι δίπλα της να με μυρίζει όλο το βράδυ....άπειρες αφυπνίσεις... θηλάζω αλλά δεν ήταν και δεν είναι του στήθους,δε το θέλει καθόλου για πιπίλα, ίσα ίσα τρώει και φεύγει...αλλά θα ξυπνήσει ξανά και ξανά και ξανά χωρίς να θέλει τίποτα!! Αυτή τη στιγμή κάθομαι στο κρεβάτι δε μπορώ ούτε να πάω να πλύνω τα πιάτα μου επιχείρησα να σηκωθώ 3 φορές και κατάφερα να παραμείνω στο σαλόνι για πέντε λεπτά πριν βάλει τις φωνές....

[thel]

2 ώρες πρίν, Katerinaaa είπε:

Είμαι και γω εδώ!! 7 μηνών κλεισμένοι σήμερα.....δε μπορώ να πάω ούτε τουαλέτα , πρέπει να είμαι δίπλα της να με μυρίζει όλο το βράδυ....άπειρες αφυπνίσεις... θηλάζω αλλά δεν ήταν και δεν είναι του στήθους,δε το θέλει καθόλου για πιπίλα, ίσα ίσα τρώει και φεύγει...αλλά θα ξυπνήσει ξανά και ξανά και ξανά χωρίς να θέλει τίποτα!! Αυτή τη στιγμή κάθομαι στο κρεβάτι δε μπορώ ούτε να πάω να πλύνω τα πιάτα μου επιχείρησα να σηκωθώ 3 φορές και κατάφερα να παραμείνω στο σαλόνι για πέντε λεπτά πριν βάλει τις φωνές....

και μένα δεν είναι του στήθους. Πλέον λέω καλύτερα να ήταν όμως τουλάχιστον θα την κοίμιζα στο στήθος και δεν θα χρειάζονταν να κόβω βόλτες πάνω κάτω μέχρι να κοιμηθεί.

Εμένα ξύπνησε 12:30 .. είχε πάει η ώρα 02:30 και δεν έχω καταφέρει να την βάλω είτε στην κούνια είτε στο κρεβάτι μας και να παραμείνει κοιμισμένη. Την ανέλαβε ο πατέρας της τώρα με κλάμματα φυσικά..γιατί εγώ αύριο ξυπνάω νωρίς και γιατί τα νεύρα μου έγιναν τσατάλια. 

[Katerinaaa]

6 ώρες πρίν, thel είπε:

και μένα δεν είναι του στήθους. Πλέον λέω καλύτερα να ήταν όμως τουλάχιστον θα την κοίμιζα στο στήθος και δεν θα χρειάζονταν να κόβω βόλτες πάνω κάτω μέχρι να κοιμηθεί.

Εμένα ξύπνησε 12:30 .. είχε πάει η ώρα 02:30 και δεν έχω καταφέρει να την βάλω είτε στην κούνια είτε στο κρεβάτι μας και να παραμείνει κοιμισμένη. Την ανέλαβε ο πατέρας της τώρα με κλάμματα φυσικά..γιατί εγώ αύριο ξυπνάω νωρίς και γιατί τα νεύρα μου έγιναν τσατάλια. 

Εμένα πιπιλαει τον αντίχειρα για να αποκοιμηθεί δε θέλει ούτε κούνημα....την παίρνω αγκαλιά να την κουνήσω και χτυπιέται σαν χταπόδι😂😂😂 ο πρώτος μου ο γιός ήταν όλη μέρα στο στήθος και δεν παλευοταν . 

[Spring_girl]

16 ώρες πρίν, Katerinaaa είπε:

Είμαι και γω εδώ!! 7 μηνών κλεισμένοι σήμερα.....δε μπορώ να πάω ούτε τουαλέτα , πρέπει να είμαι δίπλα της να με μυρίζει όλο το βράδυ....άπειρες αφυπνίσεις... θηλάζω αλλά δεν ήταν και δεν είναι του στήθους,δε το θέλει καθόλου για πιπίλα, ίσα ίσα τρώει και φεύγει...αλλά θα ξυπνήσει ξανά και ξανά και ξανά χωρίς να θέλει τίποτα!! Αυτή τη στιγμή κάθομαι στο κρεβάτι δε μπορώ ούτε να πάω να πλύνω τα πιάτα μου επιχείρησα να σηκωθώ 3 φορές και κατάφερα να παραμείνω στο σαλόνι για πέντε λεπτά πριν βάλει τις φωνές....

Ούτε εμένα είναι πολύ του στήθους, δε κοιμάται ποτέ με θηλασμό! Εγώ όταν θέλω να κάνω δουλειές πλέον την έχω στο καρεκλακι φαγητού να με βλέπει, ακόμα και που τρώω θα μετρήσει τις μπουκιες μου χαχα! Μονη στο πάρκο θα καθήσει σπάνια όταν νυχταζει και μπορεί να αποκοιμηθεί με τον αντίχειρα στο στόμα!