Χρειάζομαι τη βοήθειά σας!!

[gyaromil]

Είμαι παντρεμένη 5 χρόνια και σε σχέση συνολικά 8 χρόνια. Έχουμε ένα αγοράκι 2 ετών που το λατρεύουμε!!

Ήμασταν τρελά ερωτευμένοι σαν ζευγάρι κι εγώ ένοιωθα ότι είχα βρει τον τέλειο άντρα! Είναι 9 χρόνια μεγαλύτερος από εμένα, πολύ καλλιεργημένος και μορφωμένος και πάντα τον θαύμαζα για αυτόν το λόγο.

Στην αρχή της σχέσης μας ήταν όλα τέλεια, μέχρι που αποφασίσαμε να παντρευτούμε οπότε και άρχισαν τα πρώτα καβγαδάκια. Η μητέρα μου είναι άνθρωπος που της αρέσει να ανακατεύεται και πάντα ένοιωθε ότι μπορούσε να με κουμαντάρει κι αυτός ήταν ένας βασικός λόγος που τσακωνόμασταν στην αρχή. Τελικά αποφασίσαμε να μείνουμε μακριά από τους δικούς μου (μισή ώρα με το αυτοκίνητο) και μένουμε στο σπίτι του άντρα μου πάνω από τα πεθερικά μου. Όλα καλά μέχρι εδώ.

Τα προβλήματα τα σοβαρά έχουν ξεκινήσει εδώ και 1-2 χρόνια (όσο περίπου είναι ο μικρός, αλλά δεν οφείλονται σε αυτόν). Έχουν συμβεί μερικά περιστατικά μεταξύ του άντρα μου και της οικογένειάς μου (ευρύτερης, μέχρι και σε επίπεδο ξαδέλφων) για τα οποία ομολογώ ότι έφταιγαν κυρίως οι δικοί μου.

Το θέμα είναι ότι έχει χάσει πάσα ιδέα για όλους! Εγώ προσπαθώ να διατηρήσω τις ισορροπίες αλλά δεν μπορώ γιατί μονίμως κάτι γίνεται που τον φέρνει εκτός εαυτού και μετά μου σέρνει τα χίλια μύρια! Και για θέματα πλέον που πραγματικά δεν έχουν τόση σημασία. Για παράδειγμα τα πήρε γιατί η αδελφή μου έβαλε τον ανηψιό μου να κάκει κακά στο γιογιό του στο σαλόνι μας, κάτι που το θεώρησε απαράδεκτο! Και γενικά όλο μου ξεφουρνίζει νέες απαιτήσεις, του τύπου "δεν ξαναπάω στο σπίτι της αδελφής σου", "δεν ξανακάνω πρωτοχρονιά μαζί τους γιατί βαριέμαι", ότι τον κούρασαν τα συχνά σούρτα φέρτα με το ευρύτερο συγγενικό περιβάλλον και ένα σωρό άλλα που πραγματικά δεν ξέρω πως να τα διαχειριστώ. Συν ότι έχει γίνει οξύθυμος, βρίζει, ωρύεται, με υποτιμάει και εμένα και όλο μου το οικογενειακό περιβάλλον και πολλές φορές μπροστά στο παιδί!

Δεν ξέρω τι να κάνω πραγματικά... μερικές φορές δεν είναι ο άντρας που γνώρισα. Όταν φεύγουμε οι 2 μας περνάμε τέλεια, είχαμε πάει τριήμερο χωρίς το παιδί και ήταν σαν μήνας του μέλιτος (δεν εννοώ ότι φταίει το παιδί).

Οικονομικά είμαστε μια χαρά κυρίως λόγω του δικού του εισοδήματος το οποίο είναι τριπλάσιο από το δικό μου και τον τελευταίο καιρό δεν παύει να μου το χτυπάει και αυτό και να μου λέει ότι "κάθομαι στο πορτοφόλι του" και ότι το status ζωής μου οφείλεται σε αυτόν. Έχει και σε αυτό το θέμα εκνευριστεί με τους δικούς μου γιατί δεν μου νοικιάζουν ένα σπίτι στο οποίο έχω μόνο την κυριότητα και το αφήνουν ακατοίκητο. Το συγκεκριμένο διαμέρισμα είναι κάτω από το δικό τους και είχε φτιαχτεί στη λογική ότι θα μέναμε εκεί όταν παντρευόμασταν, κάτι που δεν έγινε.

Συγγνώμη για το μακροσκελές ποστ αλλά πραγματικά είμαι σε απόγνωση. Δεν θέλω να χωρίσω με ένα παιδάκι 2 ετών, δεν θέλω το παιδί μου να ζήσει χωρίς πατέρα αλλά δεν ξέρω και πως να διαχειριστώ όλη αυτήν την κατάσταση. Έχω σκεφτεί μέχρι και τον οικογενειακό σύμβουλο.

...και να φανταστείτε ότι πριν λίγο διάστημα είχαμε ξεκινήσει για δεύτερο παιδί, κάτι που αυτό το μήνα έχει παγώσει...τουλάχιστον προς το παρόν.

Υ.Γ. Να σας ενημερώσω ότι είναι μοναχοπαίδι, δεν ξέρω πώς αυτό επηρεάζει τα πράγματα.

[gyaromil]

Καμία γνώμη; Τίποτα;;;

[shining_sun]

αν ο αντρας σου εχει παθει overdose απο τους συγγενεις σου και πλεον εχει φτασει στο σημειο να βριζει ενω λες οτι ειναι καλλιεργημενος,γιατι συνεχιζεις τις συχνες επαφες?καντε ενα μεγαλο διαλειμα να μπορεσει να ξελαμπικαρει ο χριστιανος!εφοσον ειδικα του δινεις δικιο σε πολλες αντιπαραθεσεις με τους δικους σου,θα επρεπε να σεβαστεις κ εσυ τις επιθυμιες του.καθιστε και φτιαξτε ενα προγραμμα για το πως και με ποιους θα περνατε τον χρονο σας.αν συνεχισετε οπως τωρα το μονο σιγουρο ειναι απο τα νευρα του να σου πει κ αλλα ,προς Θεου δεν πιστευω οτι ειναι σωστο,ομως η πιεση μονο αρνητικα μπορει να φερει,οι τριτοι πρεπει να οριοθετουνται,και πρωτα πρωτα πρεπει να οριοθετουμαστε εμεις οι ιδιοι και να προσδιοριζουμε τη θεση μας μεσα στην κοινωνια!

[joan80]

Θα αρχίσω με το περιστατικό με το γιογιο. Εσύ το θεωρείς φυσιολογικό; Γιατί εμένα μου φαίνεται εντελώς παράλογο να βάλεις ένα παιδί να κάνει κακα του στο σαλόνι ενός ξενου σπιτιού. Μπορεί να είναι αδερφή σου, αλλα δεν είναι σπίτι της.

Τωρα, αφού το πρόβλημα είναι τα συχνά σουρτα φέρτα όπως λεει, προσπαθήσε να αραιώσεις λίγο τις επισκέψεις. Δεν σου λεω να μην βλέπεις τους δικούς σου, μηπως όμως έχει χαθεί το μέτρο, μήπως όντως αυτές οι συχνές επαφές κανουν όντως κακό στο γάμο σου; Και από τη στιγμή που από την αρχή είχαν δημιουργηθεί ζητήματα, υποθέτω ότι υπάρχει μια προκατάληψη από μέρους του. Προσπάθησε να του δώσεις χώρο να αναπνεύσει για να δεις αν όντως εκεί έγκειται το πρόβλημα.

[gyaromil]

αν ο αντρας σου εχει παθει overdose απο τους συγγενεις σου και πλεον εχει φτασει στο σημειο να βριζει ενω λες οτι ειναι καλλιεργημενος,γιατι συνεχιζεις τις συχνες επαφες?καντε ενα μεγαλο διαλειμα να μπορεσει να ξελαμπικαρει ο χριστιανος!εφοσον ειδικα του δινεις δικιο σε πολλες αντιπαραθεσεις με τους δικους σου,θα επρεπε να σεβαστεις κ εσυ τις επιθυμιες του.καθιστε και φτιαξτε ενα προγραμμα για το πως και με ποιους θα περνατε τον χρονο σας.αν συνεχισετε οπως τωρα το μονο σιγουρο ειναι απο τα νευρα του να σου πει κ αλλα ,προς Θεου δεν πιστευω οτι ειναι σωστο,ομως η πιεση μονο αρνητικα μπορει να φερει,οι τριτοι πρεπει να οριοθετουνται,και πρωτα πρωτα πρεπει να οριοθετουμαστε εμεις οι ιδιοι και να προσδιοριζουμε τη θεση μας μεσα στην κοινωνια!

Έχεις δίκιο ότι χρειάζεται οριοθέτηση των τρίτων. Και έχω ήδη αραιώσει τις επαφές με το ευρύτερο περιβάλλον (είμαστε και μεγάλο σόι και πάντα είχαμε στενές σχέσεις). Αλλά να οριοθετήσω και τις σχέσεις με την αδελφή μου; Ή με τους γονείς μου;

[gyaromil]

Θα αρχίσω με το περιστατικό με το γιογιο. Εσύ το θεωρείς φυσιολογικό; Γιατί εμένα μου φαίνεται εντελώς παράλογο να βάλεις ένα παιδί να κάνει κακα του στο σαλόνι ενός ξενου σπιτιού. Μπορεί να είναι αδερφή σου, αλλα δεν είναι σπίτι της.

Τωρα, αφού το πρόβλημα είναι τα συχνά σουρτα φέρτα όπως λεει, προσπαθήσε να αραιώσεις λίγο τις επισκέψεις. Δεν σου λεω να μην βλέπεις τους δικούς σου, μηπως όμως έχει χαθεί το μέτρο, μήπως όντως αυτές οι συχνές επαφές κανουν όντως κακό στο γάμο σου; Και από τη στιγμή που από την αρχή είχαν δημιουργηθεί ζητήματα, υποθέτω ότι υπάρχει μια προκατάληψη από μέρους του. Προσπάθησε να του δώσεις χώρο να αναπνεύσει για να δεις αν όντως εκεί έγκειται το πρόβλημα.

Η αλήθεια είναι ότι εμένα δεν με σόκαρε η όψη του γιογιό γιατί το παιδάκι είναι ανηψάκι μου και είναι σε φάση εκμάθησης. Και ίσως η αδελφή μου να μην νοιώθει ξένο το σπίτι μας όπως κι εγώ δεν νοιώθω ξένο το δικό της ή της μητέρας μου. Ή ίσως και να μην ξέρει από τρόπους που λένε... Αλλά είναι λόγος να γίνει γι' αυτό χαμός μεταξύ μας;

Ίσως εγώ σαν άνθρωπος να μην δίνω τόση σημασία σε κάποια πράγματα ενώ θα έπρεπε.

Τώρα για το θέμα των επαφών, τόσο οι γονείς μου όσο και η αδελφή μου μένουν μακριά. Τους γονείς μου προσπαθώ να τους βλέπω 1 φορά την εβδομάδα το πολύ (είτε για φαγητό είτε έρχονται να κρατήσουν τον μικρό) και την αδελφή μου 1-2 φορές το μήνα. Το υπόλοιπο σόι (ξαδέλφια) όποτε έχουν καμιά γιορτή οι ίδιοι ή τα μικρά τους (το οποίο και αυτό το θεωρεί πολύ!). Να σημειώσω ότι τα πεθερικά μου μένουν από κάτω, τους έβλεπα πάντα κάθε μέρα και από τότε που πέθανε ο πεθερός, η πεθερά κάθεται μαζί μας σχεδόν κάθε απόγευμα! Αυτό γιατί εγώ πρέπει να το δέχομαι;

[believe76]

Πρέπει να μιλήσετε, να σου πει πιο είναι το πρόβλημα, γιατί μια φορά την εβδομάδα να βλέπεις τους γονείς σου είναι φυσιολογικότατο. Και εγώ έχω βάλει μια φορά το γιογιό στο σαλόνι να βλέπει και παιδικά ταυτόχρονα. Σιγά το πράγμα.

Αν θέλει κάποιος να εκνευριστεί ή να μαλώσει ΣΙΓΟΥΡΑ θα βρει αφορμές!!!

Μήπως επαγγελματικά δεν πάει τόσο καλά? Μήπως έχει βρει καμία άλλη? Πρέπει να βρεις τι φταίει... γιατί κατι φταίει κατ εμε. Ελπίζω να είναι το πιο εύκολα αντιμετωπίσιμο

[tatasa]

Ζείς με την πεθερά από κάτω που σου μπαστακώνετε στο σπίτι σου κάθε απόγευμα και ο άντρας σου έχει πρόβλημα να βλέπεις μία φορά την εβδομάδα τους γονείς σου και την αδερφή σου....????? Είμαστε στρα καλά μας??? Ποιός κορίτσι μου θα σου βάλει όρια στο πόσες ώρες θα βλέπεις τους γονείς σου και την μάνα σου??? Φίλες έχεις ή σε ξέκοψε και από εκείνες? όσο για το ανηψάκι σου και το γιογιό δεν θα το σχολιάσω..σιγά το τραγικό πράγμα...δηλαδή τον σόκαρε αυτή η εικόνα και δεν τον σοκάρει που βρίζει και σε μειώνει μπροστά στο παιδί του...σταματάω γιατί άμα συνεχίσω θα πώ πράγματα που δεν πρέπει!!!!

[gyaromil]

Ζείς με την πεθερά από κάτω που σου μπαστακώνετε στο σπίτι σου κάθε απόγευμα και ο άντρας σου έχει πρόβλημα να βλέπεις μία φορά την εβδομάδα τους γονείς σου και την αδερφή σου....????? Είμαστε στρα καλά μας??? Ποιός κορίτσι μου θα σου βάλει όρια στο πόσες ώρες θα βλέπεις τους γονείς σου και την μάνα σου??? Φίλες έχεις ή σε ξέκοψε και από εκείνες? όσο για το ανηψάκι σου και το γιογιό δεν θα το σχολιάσω..σιγά το τραγικό πράγμα...δηλαδή τον σόκαρε αυτή η εικόνα και δεν τον σοκάρει που βρίζει και σε μειώνει μπροστά στο παιδί του...σταματάω γιατί άμα συνεχίσω θα πώ πράγματα που δεν πρέπει!!!!

Ίσως δεν τα έθεσα σωστά τα πράγματα. Δεν μου βάζει όρια στο πόσο συχνά θα βλέπω τους γονείς μου ούτε την αδελφή μου. Και σίγουρα με τις φίλες δεν έχει κανένα πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι βαριέται ο ίδιος να παρευρίσκεται σε οικογενειακές συγκεντρώσεις (είτε με την αδελφή είτε με το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον) και εγώ επειδή έχω μεγαλώσει έτσι νοιώθω άσχημα να πηγαίνω μόνη μου, νοιώθω σαν χωρισμένη.

Όσο για τη μαμά του μου δικαιολογείται ότι έχει προβλήματα υγείας και ψυχολογικά και να κάνω υπομονή λίγο καιρό.

Κορίτσια να σας πω, τώρα που πέρασαν 2 μέρες από το τελευταίο συμβάν και μετά από σκέψεις, αποφάσισα να δοκιμάσω να μην τον πιέζω και να του δίνω το ελεύθερο αν δεν θέλει να μην με ακολουθεί. Να μειώσω και λίγο τις επαφές με τους άλλους να δω τι συμβαίνει. Νομίζω ότι έχει δίκιο η believe76 ότι κάτι τρέχει. Δεν πιστεύω ότι είναι γκομενικό το θέμα γιατί η σχέση μας όταν δεν υπάρχουν θέματα με σόγια είναι μια χαρά. Για κάποιο λόγο είναι πιεσμένος... η δουλειά, η εποχή που είναι δύσκολη... δεν ξέρω. Επίσης σαν άνθρωπος δίνει πολλή σημασία στο να ταιριάζει με κάποιον για να τον κάνει παρέα, ακόμα κι αν αυτός ο κάποιος δεν είναι φίλος αλλά συγγενής. Και η αλήθεια είναι ότι δεν ταιριάζει με τους συγγενείς μου.

[gyaromil]

Εγώ πάντα ήμουν της άποψης ότι η οικογένεια του ανθρώπου που παντρευόμαστε είναι και δική μας και ακόμα κι αν δεν φέρονται όπως θα θέλαμε διατηρούμε τις σχέσεις και τις επαφές μας για το καλό του συντρόφου μας. Ίσως εκείνος επειδή είναι και μοναχοπαίδι να μην το βλέπει έτσι ή μπορεί να φταίει κι ότι δεν έχουν φερθεί και οι άλλοι καλά.

Πάντως ως προς τους γονείς μου δεν έχει εκφράσει ιδιαίτερη εναντίωση.

[newbie G]

Εγώ πάντα ήμουν της άποψης ότι η οικογένεια του ανθρώπου που παντρευόμαστε είναι και δική μας και ακόμα κι αν δεν φέρονται όπως θα θέλαμε διατηρούμε τις σχέσεις και τις επαφές μας για το καλό του συντρόφου μας. Ίσως εκείνος επειδή είναι και μοναχοπαίδι να μην το βλέπει έτσι ή μπορεί να φταίει κι ότι δεν έχουν φερθεί και οι άλλοι καλά.

Πάντως ως προς τους γονείς μου δεν έχει εκφράσει ιδιαίτερη εναντίωση.

Εδώ θα διαφωνήσω. Τους φίλους μας του επιλέγουμε, τους συγγενείς μας όχι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει και να τους "λουζόμαστε". Δεν σε υποχρεώνει κανείς να συναναστρέφεσαι άτομα που δε γουστάρεις, ακόμα κι αν αυτό στα μάτια τους σε κάνει "ξινή". Αν ο λόγος που μαλώνετε είναι οι συγγενείς, απομακρύνετέ τους και τελείωσε το θέμα. Κάνε μια δοκιμή κι αν οι σχέση σου με τον άντρα σου βελτιωθεί, όλα καλά. Αν όχι, μάλλον κάτι άλλο φταίει και θα πρέπει να το ψάξεις βαθύτερα.

[melinaa]

Εγώ θα έλεγα να πηγαίνεις μόνη σου να βλέπεις τους γονείς σου και την υπόλοιπη οικογένειά σου. Μην τον πιέζεις να ερχεται. Δώστου το χρόνο που χρειάζεται. Δε θα έχεις κι εσύ το άγχος ότι τον καταπιέζεις και μη γίνει τίποτα και μην πει ο άλλος τίποτα που ίσως τον πειράξει. Θα περνάς έτσι καλύτερα κι εσύ κι εκείνος. Και βλέποντας και κάνοντας.