Σχέσεις με τους γονείς

[Dimitra94]

Καλησπέρα.. Δεν ξέρω αν βρίσκομαι στο σωστό θέμα, όμως χρειάζομαι κάπου να τα πω.. πριν λίγους μήνες γέννησα και εκείνη την περίοδο συνέβη κάτι που με έκανε πολύ χάλια ψυχολογικά, με αποτέλεσμα να κλαίω όλη μέρα και να μην μπορώ να χαρώ το μωράκι μου.. Ξαφνικά άρχισαν να με στηρίζουν οι γονείς μου, με διάφορους τρόπους.. μέχρι που συνηλθα και εξαφανιστηκαν.. πλέον δεν έρχονται ούτε για το μωρό, με διάφορες δικαιολογίες κάθε φορά..

Μόλις έμαθα λοιπόν από τον άντρα μου, ότι εκείνος τους πίεσε να με στηρίξουν σε αυτή τη φάση, σε σημείο να τα φουσκώσει και λίγο για να εμφανιστούν.. και σας ρωτάω.. πώς μπορώ εγώ να θέλω αυτούς τους ανθρώπους στη ζωή μου πια; Και πως μπορώ να διαχειριστώ να μην τους έχω στη ζωή μου; εμφανίστηκαν μόνο και μόνο από πίεση και έπαιξαν ένα θέατρο για να μην λέει η οικογένεια του αντρα μου ότι είναι κακοί γονείς.. όλη αυτή η στήριξη ήταν ένα θέατρο..

με τον άντρα μου δεν μπορώ να θυμωσω γιατί κι εκείνος προσπαθούσε να με βοηθήσει, αλλα είχαμε κι ένα μωρό που ήθελε πολύ φροντίδα.. δεν ξέρω αν έγινα κατανοητή ή αν με θεωρείτε υπερβολική.. οι γονείς μου ήθελαν πάντα να ελέγχουν τη ζωή μου και από τότε που έφυγα από το σπίτι και τους το χάλασα, δεν με βοηθούν πια, με κανένα τρόπο.. ακόμα κι όταν έμαθαν ότι ήμουν έγκυος, η απάντησή τους ήταν ότι βιάστηκα κι ότι θα το μετανιώσω..

Συγγνώμη για το σεντόνι, ελπίζω κάποιος να το διαβάσει και να μου δώσει λίγο κουράγιο.. 

[Katerina96]

πρίν από 46 λεπτά , Dimitra94 είπε:

Καλησπέρα.. Δεν ξέρω αν βρίσκομαι στο σωστό θέμα, όμως χρειάζομαι κάπου να τα πω.. πριν λίγους μήνες γέννησα και εκείνη την περίοδο συνέβη κάτι που με έκανε πολύ χάλια ψυχολογικά, με αποτέλεσμα να κλαίω όλη μέρα και να μην μπορώ να χαρώ το μωράκι μου.. Ξαφνικά άρχισαν να με στηρίζουν οι γονείς μου, με διάφορους τρόπους.. μέχρι που συνηλθα και εξαφανιστηκαν.. πλέον δεν έρχονται ούτε για το μωρό, με διάφορες δικαιολογίες κάθε φορά..

Μόλις έμαθα λοιπόν από τον άντρα μου, ότι εκείνος τους πίεσε να με στηρίξουν σε αυτή τη φάση, σε σημείο να τα φουσκώσει και λίγο για να εμφανιστούν.. και σας ρωτάω.. πώς μπορώ εγώ να θέλω αυτούς τους ανθρώπους στη ζωή μου πια; Και πως μπορώ να διαχειριστώ να μην τους έχω στη ζωή μου; εμφανίστηκαν μόνο και μόνο από πίεση και έπαιξαν ένα θέατρο για να μην λέει η οικογένεια του αντρα μου ότι είναι κακοί γονείς.. όλη αυτή η στήριξη ήταν ένα θέατρο..

με τον άντρα μου δεν μπορώ να θυμωσω γιατί κι εκείνος προσπαθούσε να με βοηθήσει, αλλα είχαμε κι ένα μωρό που ήθελε πολύ φροντίδα.. δεν ξέρω αν έγινα κατανοητή ή αν με θεωρείτε υπερβολική.. οι γονείς μου ήθελαν πάντα να ελέγχουν τη ζωή μου και από τότε που έφυγα από το σπίτι και τους το χάλασα, δεν με βοηθούν πια, με κανένα τρόπο.. ακόμα κι όταν έμαθαν ότι ήμουν έγκυος, η απάντησή τους ήταν ότι βιάστηκα κι ότι θα το μετανιώσω..

Συγγνώμη για το σεντόνι, ελπίζω κάποιος να το διαβάσει και να μου δώσει λίγο κουράγιο.. 

Ας έχεις μόνο τα τυπικά. Δεν είναι κακό ούτε ξεκοβεις. 1 φορά την εβδομάδα αν θες ένα τηλ τι κάνετε πως είστε μέχρι εκεί. Αν δεν σου βγαίνει κάτι άλλο. Γιατί και Κάτι παραπάνω να έχετε αν είναι ψεύτικο δεν έχει νόημα. Να σου ζήσει το μωράκι σου. 

[vikib]

11 ώρες πρίν, Dimitra94 είπε:

Καλησπέρα.. Δεν ξέρω αν βρίσκομαι στο σωστό θέμα, όμως χρειάζομαι κάπου να τα πω.. πριν λίγους μήνες γέννησα και εκείνη την περίοδο συνέβη κάτι που με έκανε πολύ χάλια ψυχολογικά, με αποτέλεσμα να κλαίω όλη μέρα και να μην μπορώ να χαρώ το μωράκι μου.. Ξαφνικά άρχισαν να με στηρίζουν οι γονείς μου, με διάφορους τρόπους.. μέχρι που συνηλθα και εξαφανιστηκαν.. πλέον δεν έρχονται ούτε για το μωρό, με διάφορες δικαιολογίες κάθε φορά..

Μόλις έμαθα λοιπόν από τον άντρα μου, ότι εκείνος τους πίεσε να με στηρίξουν σε αυτή τη φάση, σε σημείο να τα φουσκώσει και λίγο για να εμφανιστούν.. και σας ρωτάω.. πώς μπορώ εγώ να θέλω αυτούς τους ανθρώπους στη ζωή μου πια; Και πως μπορώ να διαχειριστώ να μην τους έχω στη ζωή μου; εμφανίστηκαν μόνο και μόνο από πίεση και έπαιξαν ένα θέατρο για να μην λέει η οικογένεια του αντρα μου ότι είναι κακοί γονείς.. όλη αυτή η στήριξη ήταν ένα θέατρο..

με τον άντρα μου δεν μπορώ να θυμωσω γιατί κι εκείνος προσπαθούσε να με βοηθήσει, αλλα είχαμε κι ένα μωρό που ήθελε πολύ φροντίδα.. δεν ξέρω αν έγινα κατανοητή ή αν με θεωρείτε υπερβολική.. οι γονείς μου ήθελαν πάντα να ελέγχουν τη ζωή μου και από τότε που έφυγα από το σπίτι και τους το χάλασα, δεν με βοηθούν πια, με κανένα τρόπο.. ακόμα κι όταν έμαθαν ότι ήμουν έγκυος, η απάντησή τους ήταν ότι βιάστηκα κι ότι θα το μετανιώσω..

Συγγνώμη για το σεντόνι, ελπίζω κάποιος να το διαβάσει και να μου δώσει λίγο κουράγιο.. 

ειναι τοσο σημαντικο να εχεις στη ζωη σου ανθρωπους που θελουν να σε ελεγχουν;μονη σου λες οτι απο οταν εφυγες απο το σπιτι ,δ σε βοηθουν,δ σε στηριζουν.εσυ αυτο θα εκανες σαν μανα;θα στηριζες το παιδι σου μονο αν σου εκανε τα χατηρια;

για μενα δ αξιζουν την θεση που θελεις να εχουν

ειναι απολυτα κατανοητο οτι θες κ στηριξη,κ τους αγαπας,αλλα δ γινεται να κανουμε καποιον να μας αγαπησει η στηριξει με το ζορι

παρε τις αποστασεις σου,να ηρεμησεις,να επικεντρωθεις στον αντρα σου κ το παιδακι σου,φτιαξε ενα δικτυο στηριξης με ατομα που αγαπας κ σε αγαπανε χωρις ορους

προς το παρον κρατα μια ουδετερη σταση,κ ασε τον χρονο να κυλησει.κρατα τυπικη σταση,κ θα φανει πως θα εξελιχθει

[electra2021]

Προσπάθησε να μην στεναχωριέσαι. Έχω παρόμοια θέματα με την οικογένεια του άντρα μου, μέχρι και ψυχανάλυση έκανα να φταίνε αυτά. Αυτό που πρέπει να χωνέψεις είναι ότι οι γονείς σου έχουν μάθει να συμπεριφερονται με ένα τρόπο, και δε γίνεται να το αλλάξεις. Μην το παίρνεις προσωπικά. Η οικογένεια σου τώρα είναι αυτή που δημιούργησες, εκεί να επικεντρωθεις, να τη χαρείς, μη κολλάς σε πράγματα που δεν είναι στο χέρι σου να αλλάξουν. Δικό τους θέμα είναι άλλωστε, αυτοί χάνουν.... 

[Dimitra94]

Κορίτσια μου σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας.. ήθελα να αναφέρω επίσης ότι έχουν προσπαθήσει πολλές φορές να μας χωρίσουν με τον άντρα μου.. συν ότι από τη μέρα που αποφάσισα να συγκατοικησω μαζί του, μου γύρισαν την πλάτη με τη δικαιολογία ότι "εγκαταλείπω την οικογένειά μου για έναν ξένο και να τα βγάλω πέρα μόνη μου".. τα λέω για να τ ακούω κι εγώ μήπως και σκληρύνω λίγο.. κανονικά θα έπρεπε να έχω κόψει τις σχέσεις μαζί τους, αλλά συναισθηματικά δεν μπορώ να το κάνω.. απο τη μία θυμώνω απίστευτα μαζί τους όταν σκέφτομαι όλα αυτά και από την άλλη είναι στιγμές που έχω ανάγκη μια γονική τρυφερότητα που έχω πολλά χρόνια να νοιώσω.. και δεν ξέρω τι να κάνω.. προσπαθώ να είμαι αφοσιωμένη στο μωρό μου, όμως βρε κορίτσια οταν κοιμηθεί και είναι ήσυχα στο σπίτι, οι σκέψεις έρχονται μόνες τους καμμια φορά..

[Eva92]

On 15/12/2021 at 9:47 ΜΜ, Dimitra94 είπε:

Κορίτσια μου σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας.. ήθελα να αναφέρω επίσης ότι έχουν προσπαθήσει πολλές φορές να μας χωρίσουν με τον άντρα μου.. συν ότι από τη μέρα που αποφάσισα να συγκατοικησω μαζί του, μου γύρισαν την πλάτη με τη δικαιολογία ότι "εγκαταλείπω την οικογένειά μου για έναν ξένο και να τα βγάλω πέρα μόνη μου".. τα λέω για να τ ακούω κι εγώ μήπως και σκληρύνω λίγο.. κανονικά θα έπρεπε να έχω κόψει τις σχέσεις μαζί τους, αλλά συναισθηματικά δεν μπορώ να το κάνω.. απο τη μία θυμώνω απίστευτα μαζί τους όταν σκέφτομαι όλα αυτά και από την άλλη είναι στιγμές που έχω ανάγκη μια γονική τρυφερότητα που έχω πολλά χρόνια να νοιώσω.. και δεν ξέρω τι να κάνω.. προσπαθώ να είμαι αφοσιωμένη στο μωρό μου, όμως βρε κορίτσια οταν κοιμηθεί και είναι ήσυχα στο σπίτι, οι σκέψεις έρχονται μόνες τους καμμια φορά..

Κορίτσι μου διάβασα τώρα την ιστορία σου.. σε καταλαβαίνω μπορώ να πω... Έχω νιώσει αυτά τα συναισθήματα κι εγώ... 

Μοιάζουν λίγο οι ιστορίες μας... 

Μέχρι και τώρα πολλές ημέρες μπορώ να πω ότι με στεναχωρούν οι σκέψεις που περνάνε από το μυαλό μου και όσο και να προσπαθώ να τις διώξω λέω γιατί να μην έχω τους γονείς που βλέπω γύρω μου σε άλλους ανθρώπους? 

Ευτυχώς έχεις έναν υποστηρικτικό σύζυγο που σε αγαπάει και έχετε δημιουργήσει πλέον την δική σας οικογένεια... Πρεπει να θυμώσεις μαζί τους για να μη στεναχωριέσαι... Πρεπει να προστατέψεις τα συναισθήματα σου... Η δική τους συμπεριφορά είναι τραγική όχι η δική σου όπως θέλουν να την παρουσιάσουν και ήθελαν να σου δημιουργήσουν τύψεις... 

Εγώ έχω κάνει το λάθος μετά από τα τόσα τραγικά πράγματα που μου έχουν κάνει, να τους συγχωρήσω ξανά και ξανά και το έχω κάνει απλά γιατί πίστευα ότι θα νιώθω καλύτερα... Και μετά από κάποιο διάστημα πάλι γίνεται κάτι και πάλι επανέρχομαι στη πραγματικότητα... 

[Evaki19]

@Dimitra94Καλησπέρα! Πέρασα κι εγώ και περνάω κάτι αντίστοιχο με τους γονεις μου... Δυστυχως δεν περιμενα τετοια συμπεριφορα απο κανεναν τους. Να σημειωσω οτι εμενα ειναι σε διασταση εδώ και 5 χρονια. Ο πατερας μου ηθελε διαζύγιο. Η μαμα μου ηρθε να βοηθησει οταν γεννησα με τα χιλια ζορια (γιατι ειμαστε και σε αλλη πολη) και μας προκαλουσε εντασεις και τσακωμους. Να φανταστεις μολις ειχα γεννησει και μου εβαζε λογια για τον αντρα μου... δεν τα καταλαβαινα οταν γινονταν αυτά τωρα που εχω αποστασιοποιηθει τα καταλαβαινω. Ο πατερας μου για αλλο λογο...Γενικα εχει την αισθηση ετσι χωρις λογο οτι εγω δεν ειμαι ευτυχισμενη... ΟΣο κι αν προσπαθω να τον πεισω για το αντιθετο - και ακριβως αυτό ειναι το λαθος μου. Οτι προσπαθω να τον πεισω. Αποφάσισα λοιπον κι εγώ να κρατήσω τις αποστασεις μου, να ξέρουν τα τυπικα, να βλεπουν το παιδι φυσικα οποτε θελουν (γιατι το παιδι δεν φταιει σε τιποτα να τους στερηθει) αν και δε βλεπω προθυμια να τη δουν γενικότερα.

[Eva92]

πρίν από 10 λεπτά , Evaki19 είπε:

@Dimitra94Καλησπέρα! Πέρασα κι εγώ και περνάω κάτι αντίστοιχο με τους γονεις μου... Δυστυχως δεν περιμενα τετοια συμπεριφορα απο κανεναν τους. Να σημειωσω οτι εμενα ειναι σε διασταση εδώ και 5 χρονια. Ο πατερας μου ηθελε διαζύγιο. Η μαμα μου ηρθε να βοηθησει οταν γεννησα με τα χιλια ζορια (γιατι ειμαστε και σε αλλη πολη) και μας προκαλουσε εντασεις και τσακωμους. Να φανταστεις μολις ειχα γεννησει και μου εβαζε λογια για τον αντρα μου... δεν τα καταλαβαινα οταν γινονταν αυτά τωρα που εχω αποστασιοποιηθει τα καταλαβαινω. Ο πατερας μου για αλλο λογο...Γενικα εχει την αισθηση ετσι χωρις λογο οτι εγω δεν ειμαι ευτυχισμενη... ΟΣο κι αν προσπαθω να τον πεισω για το αντιθετο - και ακριβως αυτό ειναι το λαθος μου. Οτι προσπαθω να τον πεισω. Αποφάσισα λοιπον κι εγώ να κρατήσω τις αποστασεις μου, να ξέρουν τα τυπικα, να βλεπουν το παιδι φυσικα οποτε θελουν (γιατι το παιδι δεν φταιει σε τιποτα να τους στερηθει) αν και δε βλεπω προθυμια να τη δουν γενικότερα.

Καλά κάνεις κορίτσι μου, η αποστασιοποίηση είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις.. αυτό έχω επιλέξει και εγώ... Για τα τυπικά μόνο... 

Εγώ τώρα που είμαι έγκυος, μετά από πολλές δυσκολίες τα κατάφερα,  ειδικά τώρα λοιπόν που περιμένω παιδί έχω μείνει με τη συμπεριφορά τους απορώ πως κάνουν κάτι τέτοιο στο παιδί τους, νιώθω πως δεν θα μπορούσα να το κάνω ποτέ στο παιδί μου.... Το οποίο θα είναι προτεραιότητα μου πάντα....

 

 

[Evaki19]

4 hours ago, Eva92 said:

Καλά κάνεις κορίτσι μου, η αποστασιοποίηση είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις.. αυτό έχω επιλέξει και εγώ... Για τα τυπικά μόνο... 

Εγώ τώρα που είμαι έγκυος, μετά από πολλές δυσκολίες τα κατάφερα,  ειδικά τώρα λοιπόν που περιμένω παιδί έχω μείνει με τη συμπεριφορά τους απορώ πως κάνουν κάτι τέτοιο στο παιδί τους, νιώθω πως δεν θα μπορούσα να το κάνω ποτέ στο παιδί μου.... Το οποίο θα είναι προτεραιότητα μου πάντα....

 

 

Ακριβώς κ εγω το ίδιο αναρωτιέμαι. Πως μπορουν.. Βάζω τον εαυτό μου στη θέση τους κ πραγματικά θα έκανα τα πάντα για να είμαι κοντά στο παιδί μου. 

Πλέον το έχω δουλέψει μέσα μου και δεν το αφήνω να με επηρεάζει αλλά δεν θα σου πω ψέματα μέχρι πρόσφατα δεν ήμουν καλά. 

Δεν υπάρχει δυστυχώς άλλη λύση από τη στιγμή που έχουμε μιλήσει έχω προσπαθήσει.. Μακριά κ αγαπημένοι αυτό που λένε.. Κρίμα πολύ κρίμα αλλά δυστυχώς έτσι είναι 

[Dimitra94]

6 ώρες πρίν, Eva92 είπε:

Καλά κάνεις κορίτσι μου, η αποστασιοποίηση είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις.. αυτό έχω επιλέξει και εγώ... Για τα τυπικά μόνο... 

Εγώ τώρα που είμαι έγκυος, μετά από πολλές δυσκολίες τα κατάφερα,  ειδικά τώρα λοιπόν που περιμένω παιδί έχω μείνει με τη συμπεριφορά τους απορώ πως κάνουν κάτι τέτοιο στο παιδί τους, νιώθω πως δεν θα μπορούσα να το κάνω ποτέ στο παιδί μου.... Το οποίο θα είναι προτεραιότητα μου πάντα....

 

 

Κι εγώ έχω δώσει πολλές ευκαιρίες και πάντα έλεγα "δεν μπορεί, εγώ θα είμαι υπερβολική.. γονείς μου είναι και μ αγαπάνε".. όμως τώρα που έκανα εγώ παιδί, κατάλαβα πολλά.. υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν τα κάνει ένας γονιός και τέλος! Δεν υπάρχει δικαιολογία.. αυτό που με έχει πειράξει περισσότερο είναι που δεν μου έχουν ζητήσει μια συγγνώμη για όλα αυτά και αντιθέτως θεωρούν πάντα ότι εγώ φταίω, ότι είμαι εναντίον τους, ότι δεν τους θέλω και άλλα τέτοια..

Τώρα ειδικά, προσπάθησε να μην τους δίνεις σημασία και να μην στεναχωριέσαι γιατί πια το πρώτο πράγμα που σε νοιάζει είναι να είναι καλά το μωράκι σου.. κι εμένα με στεναχωρησαν πολύ και στην εγκυμοσύνη και στη λοχεια.. δεν είναι εύκολο..

Με το καλό το μωρό σου και να έχει όλα τα καλά!!!

6 ώρες πρίν, Evaki19 είπε:

@Dimitra94Καλησπέρα! Πέρασα κι εγώ και περνάω κάτι αντίστοιχο με τους γονεις μου... Δυστυχως δεν περιμενα τετοια συμπεριφορα απο κανεναν τους. Να σημειωσω οτι εμενα ειναι σε διασταση εδώ και 5 χρονια. Ο πατερας μου ηθελε διαζύγιο. Η μαμα μου ηρθε να βοηθησει οταν γεννησα με τα χιλια ζορια (γιατι ειμαστε και σε αλλη πολη) και μας προκαλουσε εντασεις και τσακωμους. Να φανταστεις μολις ειχα γεννησει και μου εβαζε λογια για τον αντρα μου... δεν τα καταλαβαινα οταν γινονταν αυτά τωρα που εχω αποστασιοποιηθει τα καταλαβαινω. Ο πατερας μου για αλλο λογο...Γενικα εχει την αισθηση ετσι χωρις λογο οτι εγω δεν ειμαι ευτυχισμενη... ΟΣο κι αν προσπαθω να τον πεισω για το αντιθετο - και ακριβως αυτό ειναι το λαθος μου. Οτι προσπαθω να τον πεισω. Αποφάσισα λοιπον κι εγώ να κρατήσω τις αποστασεις μου, να ξέρουν τα τυπικα, να βλεπουν το παιδι φυσικα οποτε θελουν (γιατι το παιδι δεν φταιει σε τιποτα να τους στερηθει) αν και δε βλεπω προθυμια να τη δουν γενικότερα.

Λυπάμαι που τελικά υπάρχουν κι άλλοι τέτοιοι γονείς.. τι να πω, ελπίζω να καταφέρω να είμαι καλή μάνα για το παιδί μου.. 

Εγώ πάλι δεν θέλω να το βλέπουν γιατί πολύ απλά δεν θέλω να έχει τέτοια πρότυπα στη ζωή του.. έχει και τους άλλους παππούδες που κάνουν τα πάντα για εκείνον χωρίς θέατρο και υποκρισία.. βέβαια τον βλέπουν ακόμα, αλλά πολύ σπάνια..

[Eva92]

3 ώρες πρίν, Dimitra94 είπε:

Κι εγώ έχω δώσει πολλές ευκαιρίες και πάντα έλεγα "δεν μπορεί, εγώ θα είμαι υπερβολική.. γονείς μου είναι και μ αγαπάνε".. όμως τώρα που έκανα εγώ παιδί, κατάλαβα πολλά.. υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν τα κάνει ένας γονιός και τέλος! Δεν υπάρχει δικαιολογία.. αυτό που με έχει πειράξει περισσότερο είναι που δεν μου έχουν ζητήσει μια συγγνώμη για όλα αυτά και αντιθέτως θεωρούν πάντα ότι εγώ φταίω, ότι είμαι εναντίον τους, ότι δεν τους θέλω και άλλα τέτοια..

Τώρα ειδικά, προσπάθησε να μην τους δίνεις σημασία και να μην στεναχωριέσαι γιατί πια το πρώτο πράγμα που σε νοιάζει είναι να είναι καλά το μωράκι σου.. κι εμένα με στεναχωρησαν πολύ και στην εγκυμοσύνη και στη λοχεια.. δεν είναι εύκολο..

Με το καλό το μωρό σου και να έχει όλα τα καλά!!!

Λυπάμαι που τελικά υπάρχουν κι άλλοι τέτοιοι γονείς.. τι να πω, ελπίζω να καταφέρω να είμαι καλή μάνα για το παιδί μου.. 

Εγώ πάλι δεν θέλω να το βλέπουν γιατί πολύ απλά δεν θέλω να έχει τέτοια πρότυπα στη ζωή του.. έχει και τους άλλους παππούδες που κάνουν τα πάντα για εκείνον χωρίς θέατρο και υποκρισία.. βέβαια τον βλέπουν ακόμα, αλλά πολύ σπάνια..

Είναι οι λεγόμενοι τοξικοί άνθρωποι - τοξικοί γονείς... 

Ότι και να κάνεις θα έχεις άδικο και θα είσαι κατώτερη από τον οποιοδήποτε άλλο που τα κάνει καλύτερα τα πράγματα. Και εννοείται ότι δεν θα ζητήσουν ποτέ συγνώμη ακόμα και το πιο τραγικό πράγμα του κόσμου να έχουν κάνει γιατί εσύ έφταιξες πρώτα από όλα θα σου πούνε... Άστα να πάνε δεν βγάζεις άκρη... Πονάει πολύ.. αλλά πλέον έχουμε την οικογένεια μας... 

Σε ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου και εσύ να χαίρεσαι το παιδάκι σου και τον άντρα σου και όλα τα καλά σου εύχομαι! 

[Evaki19]

10 hours ago, Dimitra94 said:

Κι εγώ έχω δώσει πολλές ευκαιρίες και πάντα έλεγα "δεν μπορεί, εγώ θα είμαι υπερβολική.. γονείς μου είναι και μ αγαπάνε".. όμως τώρα που έκανα εγώ παιδί, κατάλαβα πολλά.. υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν τα κάνει ένας γονιός και τέλος! Δεν υπάρχει δικαιολογία.. αυτό που με έχει πειράξει περισσότερο είναι που δεν μου έχουν ζητήσει μια συγγνώμη για όλα αυτά και αντιθέτως θεωρούν πάντα ότι εγώ φταίω, ότι είμαι εναντίον τους, ότι δεν τους θέλω και άλλα τέτοια..

Τώρα ειδικά, προσπάθησε να μην τους δίνεις σημασία και να μην στεναχωριέσαι γιατί πια το πρώτο πράγμα που σε νοιάζει είναι να είναι καλά το μωράκι σου.. κι εμένα με στεναχωρησαν πολύ και στην εγκυμοσύνη και στη λοχεια.. δεν είναι εύκολο..

Με το καλό το μωρό σου και να έχει όλα τα καλά!!!

Λυπάμαι που τελικά υπάρχουν κι άλλοι τέτοιοι γονείς.. τι να πω, ελπίζω να καταφέρω να είμαι καλή μάνα για το παιδί μου.. 

Εγώ πάλι δεν θέλω να το βλέπουν γιατί πολύ απλά δεν θέλω να έχει τέτοια πρότυπα στη ζωή του.. έχει και τους άλλους παππούδες που κάνουν τα πάντα για εκείνον χωρίς θέατρο και υποκρισία.. βέβαια τον βλέπουν ακόμα, αλλά πολύ σπάνια..

Δυστυχώς υπαρχουν... Δεν πειραζει ευτυχως υπαρχουν και οι αλλοι γονεις και θα  μεγαλωσει το παιδακι και με την εικονα τον παπουδων! Αλλα και αυτό να μην υπηρχε παλι δεν πειραζει τα παιδια θελουν ευτυχισμενους γονεις για να ειναι και αυτά ευτυχισμενα και τιποτα αλλο!