Quantcast
Jump to content
Προσοχή σε SCAM μηνύματα! Μας ενημέρωσαν ότι εστάλει μήνυμα στα Αγγλικά, για αλλαγή κωδικού πρόσβασης. Δεν έχουμε στείλει κάτι τέτοιο. Τα μηνύματά μας, πάντα είναι μεταφρασμένα στα Ελληνικά & περιέχουν το λογότυπό μας. ×
➔ Parents.org.gr
  • Από την διαχείριση / Admin News

    • On 4/12/2024 at 2:14 ΜΜ, alex280108 είπε:

      @ioanna222

      Τελικα ποιο ήταν  το αποτέλεσμα σου;εμένα αρνητικό και θα ξεκινήσω τη διαδικασία εξωσωματικής

      Αρνητική και η δική μου δυστυχώς. Θα προχωρήσω και εγώ με εξωσωματική, αναμένω το ραντεβού μου με τον ΕΟΠΥΥ.... Απο το νέο έτος θα γίνει η προσπάθεια. Μου κακοφάνηκε που έχω αυτο το κενό αλλά ίσως το χρειαζόμουν ένα break απο τις προσπάθειες. Σου εύχομαι καλή αρχή και γρήγορα θετικά αποτελέσματα! 

  • Από την διαχείριση / Admin news

Διακοπή κύησης 19η εβδομάδα


Recommended Posts

Να σας παραθέσω και εγώ λοιπόν την ιστορία μου περισσότερο για να δώσω θάρρος σε όσες κοπέλες περνούν ή πρόκειται να περάσουν κάτι αντίστοιχο. Έκανα πριν 2 ημέρες διακοπή κύησης στη 19η εβδομάδα (πρώτο παιδί) επειδή διαγνώστηκε πρόβλημα στο έμβρυο που σχετίζεται με σκελετική δυσπλασία. Περίπτωση σπάνια, αλλά να που έτυχε σε εμάς (γιατί η στατιστική όπως μας είπε και ο γιατρός μας λέει 1 στα όσα, οπότε αυτό το 1 πάντα υπάρχει και σε κάποιον αντιστοιχεί!!!). Μετά λοιπόν από τη διάγνωση επισκεφτήκαμε γνωστό εμβρυολόγο στην Αθήνα, ο οποίος επιβεβαίωσε τον γιατρό μας, η κατάσταση μας είπε μη αναστρέψιμη, οπότε δεν είχαμε και πολλά περιθώρια και δεν ήταν σίγουρο αν θα κατάφερνε το έμβρυο να φτάσει μέχρι τέλος την κύηση ή ακόμα και αν γεννιόταν θα είχε χίλια πρόβληματα και μπορεί να μην περπατούσε ποτέ. Ρωτήσαμε και 2 γυναικολόγους ακόμη τα ίδια μας είπαν.

Έτσι μπήκα για διακοπή με πρόκληση φυσιολογικού τοκετού με επισκληρίδιο (ευτυχώς γιατί γλίτωσα τους πόνους!) και μετά από 13.5 ώρες τελείωσε η όλη διαδικασία και πλέον αποτελεί μια κακή ανάμνηση! Την επόμενη μέρα σηκώθηκα κανονικά και περπάτησα, δεν είχα κανέναν απολύτως σωματικό πόνο και το ίδιο απόγευμα γύρισα σπίτι.

Τα συναισθήματα ανάμεικτα, κενό από τη μία για την απώλεια, λύτρωση από την άλλη για το έμβρυο που το έστειλα άγγελο στο Θεό να μας προσέχει από εκεί ψηλά. Να ξέρετε ότι μεγάλο ρόλο στην ψυχολογία της γυναίκας παίζει ο γιατρός που την παρακολουθεί και ο δικός μας πέρα από επαγγελματίας αποδείχθηκε ότι είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Μας βοήθησε πάρα πολύ στην απόφασή μας και σε όλη τη διαδικασία που περάσαμε και μας εμψύχωσε ότι την επόμενη φορά όλα θα πάνε καλά! Βέβαια κάναμε τις απαραίτητες εξετάσεις μετά από την αμνιοπαρακέντηση για μοριακό καρυότοπο του εμβρύου ώστε να ελεγχθούν 120 σύνδρομα για να αποκλείσουμε ότι δεν υπάρχει γονιδικό πρόβλημα (άσχετα αν δεν έχουν όλοι την οικονομική δυνατότητα να τις κάνουν γιατί ο έλεγχος αυτός είναι πανάκριβος!) και ο γιατρός έστειλε το έμβρυο για βιοψία σε παθολογοανατόμο στην Αθήνα (περιμένουμε όλες τις απαντήσεις τέλος του μήνα περίπου).

Στηριχτείτε στον άντρα σας και την οικογένεια σας και όλα θα πάνε καλά! Μην το βάζετε κάτω και μην λέτε γιατί έτυχε σε εμάς, είπαμε πάντα υπάρχει αυτό το 1 στη στατιστική! Η εγκυμοσύνη στις μέρες μας μέχρι να τελειώσει και να πάνε όλα καλά και να γεννηθεί ένα υγιές παιδί είναι ΑΘΛΟΣ και πρέπει να τον περάσουμε! Σκεφτείτε θετικά και αφού συλλάβατε μία φορά θα γίνει πάλι το θαύμα! Έτσι και εμείς περιμένουμε να δούμε πότε θα μας πει ο γιατρός ότι είμαστε έτοιμοι για να αρχίσουμε τις προσπάθειες πάλι!

Πλέον από τις 2-7-2012 έχουμε ένα λαμπερό αστεράκι στον ουρανό να μας φωτίζει και να μας προσέχει!


cPtCp2.png
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • Απαντήσεις 34
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

peka εύχομαι σύντομα να έχεις μια υπέροχη εγγυμοσύνη χωρίς άγχος για το έμβρυο και να γεννήσεις ένα υγιές παιδάκι!

Εχεις δίκιο, κάποιος πάντα είναι το 1 στα τόσα...είσαι ψύχραιμη, μπράβο σου...πρέπει να είναι μεγάλη η θλίψη :(


-7.5 κιλά :D

Link to comment
Share on other sites

Πολύ λυπάμαι για αυτο που περασατε και για το μωρακι σας. Όπως το λες όμως...είναι κάπου εκει και λάμπουν... Συγχαρητήρια για την δύναμη σου και για το χαρακτήρα σου. Μακάρι απο δω και πέρα να ζήσεις ότι ομορφότερο...


[URL="http://lilypie.com"][IMG]http://lb1f.lilypie.com/CnbPp3.png[/IMG][/URL]


4 αγγελάκια με προσέχουν από τον ουρανό...σας αγαπώ πολύ, δεν θα σας ξεχάσω ποτέ και σας ευχαριστώ που μου στείλατε τον αδερφούλη σας για να μου δείξει τι σημαίνει ευτυχία...
Link to comment
Share on other sites

'Ηθελα μόνο να σου γράψω πόσο σε θαυμάζω, που μετά απ' αυτό που πέρασες, εχεις το κουράγιο και βρίσκεις λόγια να εμψυχώσεις τις άλλες κοπέλες που τυχαίνει να περνάνε παρόμοιες καταστάσεις. Θέλει κότσια να μπορείς να ΜΗΝ πεις "γιατί έτυχε σε μένα κάτι τέτοιο;" και να συνεχίσεις. Καλό κουράγιο και καλή τύχη στην επόμενη προσπάθεια. Είναι πράγματι άθλος το να φέρεις εις πέρας μια τελειόμηνη εγκυμοσύνη.

Έχω κι εγώ ένα μικρό αστεράκι κάπου εκεί ψηλά που θα κάνει παρέα με το δικό σου.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Να σας παραθέσω και εγώ λοιπόν την ιστορία μου περισσότερο για να δώσω θάρρος σε όσες κοπέλες περνούν ή πρόκειται να περάσουν κάτι αντίστοιχο. Έκανα πριν 2 ημέρες διακοπή κύησης στη 19η εβδομάδα (πρώτο παιδί) επειδή διαγνώστηκε πρόβλημα στο έμβρυο που σχετίζεται με σκελετική δυσπλασία. Περίπτωση σπάνια, αλλά να που έτυχε σε εμάς (γιατί η στατιστική όπως μας είπε και ο γιατρός μας λέει 1 στα όσα, οπότε αυτό το 1 πάντα υπάρχει και σε κάποιον αντιστοιχεί!!!). Μετά λοιπόν από τη διάγνωση επισκεφτήκαμε γνωστό εμβρυολόγο στην Αθήνα, ο οποίος επιβεβαίωσε τον γιατρό μας, η κατάσταση μας είπε μη αναστρέψιμη, οπότε δεν είχαμε και πολλά περιθώρια και δεν ήταν σίγουρο αν θα κατάφερνε το έμβρυο να φτάσει μέχρι τέλος την κύηση ή ακόμα και αν γεννιόταν θα είχε χίλια πρόβληματα και μπορεί να μην περπατούσε ποτέ. Ρωτήσαμε και 2 γυναικολόγους ακόμη τα ίδια μας είπαν.

Έτσι μπήκα για διακοπή με πρόκληση φυσιολογικού τοκετού με επισκληρίδιο (ευτυχώς γιατί γλίτωσα τους πόνους!) και μετά από 13.5 ώρες τελείωσε η όλη διαδικασία και πλέον αποτελεί μια κακή ανάμνηση! Την επόμενη μέρα σηκώθηκα κανονικά και περπάτησα, δεν είχα κανέναν απολύτως σωματικό πόνο και το ίδιο απόγευμα γύρισα σπίτι.

Τα συναισθήματα ανάμεικτα, κενό από τη μία για την απώλεια, λύτρωση από την άλλη για το έμβρυο που το έστειλα άγγελο στο Θεό να μας προσέχει από εκεί ψηλά. Να ξέρετε ότι μεγάλο ρόλο στην ψυχολογία της γυναίκας παίζει ο γιατρός που την παρακολουθεί και ο δικός μας πέρα από επαγγελματίας αποδείχθηκε ότι είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Μας βοήθησε πάρα πολύ στην απόφασή μας και σε όλη τη διαδικασία που περάσαμε και μας εμψύχωσε ότι την επόμενη φορά όλα θα πάνε καλά! Βέβαια κάναμε τις απαραίτητες εξετάσεις μετά από την αμνιοπαρακέντηση για μοριακό καρυότοπο του εμβρύου ώστε να ελεγχθούν 120 σύνδρομα για να αποκλείσουμε ότι δεν υπάρχει γονιδικό πρόβλημα (άσχετα αν δεν έχουν όλοι την οικονομική δυνατότητα να τις κάνουν γιατί ο έλεγχος αυτός είναι πανάκριβος!) και ο γιατρός έστειλε το έμβρυο για βιοψία σε παθολογοανατόμο στην Αθήνα (περιμένουμε όλες τις απαντήσεις τέλος του μήνα περίπου).

Στηριχτείτε στον άντρα σας και την οικογένεια σας και όλα θα πάνε καλά! Μην το βάζετε κάτω και μην λέτε γιατί έτυχε σε εμάς, είπαμε πάντα υπάρχει αυτό το 1 στη στατιστική! Η εγκυμοσύνη στις μέρες μας μέχρι να τελειώσει και να πάνε όλα καλά και να γεννηθεί ένα υγιές παιδί είναι ΑΘΛΟΣ και πρέπει να τον περάσουμε! Σκεφτείτε θετικά και αφού συλλάβατε μία φορά θα γίνει πάλι το θαύμα! Έτσι και εμείς περιμένουμε να δούμε πότε θα μας πει ο γιατρός ότι είμαστε έτοιμοι για να αρχίσουμε τις προσπάθειες πάλι!

Πλέον από τις 2-7-2012 έχουμε ένα λαμπερό αστεράκι στον ουρανό να μας φωτίζει και να μας προσέχει!

καλησπερα κι απο εμενα..δεν θα μπορουσα να λειπω απο το συγκεκριμένο τοπικ μιας και ειμαι κι εγω το 1 στις 3000!!

10 μαιου το δικο μου αστερι βρεθηκε στον ουρανο! ημουν 18 εβδομαδων. κι εμεις σπανια περιπτωση με σοβαρο προβλημα στο ουροποιητικο. η πιο σπανια και η μοναδικη θανατηφορα!

κι εμας μας ειπαν ακριβως τα ιδια πραγματα ολοι οι γιατροι που επισκεφτηκαμε. μη αναστρεψιμη περιπτωση, το μωρο δεν ειχε καν ελπιδες να γεννηθει κι αν γεννιοταν θα ηταν ηδη παραλυτο με νεφρικη και αναπνευστικη ανεπαρκεια..

εγω δυστυχως επρεπε να περασω και ολους τους πονους της γεννας μιας και δεν εκανα σχεδον καθολου διαστολη και η επισκληριδιος θα επιβραδυνε ακομη περισσοτερο την ολη διαδικασια. ειλικρινα οι πονοι ηταν το τελευταιο που με απασχολησε!

θα σταθω στο σχολιο σχετικα με τον γιατρο και να πω οτι εχεις απολυτο δικιο. κι ο δικος μου με στηριξε ψυχολογικα, ηθικα και ιατρικα περισσοτερο απ οσο φανταζομουν ποτε απο γιατρο! του χρωσταω πολλα!

κι εμενα το πρωτο μου μωρο αλλα οχι η πρωτη μου εγκυμοσυνη. δυστυχως ημουν και πιο πριν ατυχη για αλλους ομως λογους.

ζητησαμε κι εμεις καρυοτυπο του εμβρυου κι ευτυχως και σε μας βγηκε φυσιολογικος. τυχαιο γεγονος...ειπαμε ημασταν το 1 στις 3000 πιθανοτητες να συμβει!

περασα δυσκολες στιγμες, στιγμες που μονο οποια τις ζει τις αντιλαμβανεται!

οπως κι εσυ ετσι κι εγω θελω να περασω αυτο ακριβως το μηνυμα, ΜΗ ΤΟ ΒΑΖΕΤΕ ΚΑΤΩ, οσο κι αν ποναει, οσο κι αν ειναι δυσκολο, οσο κι αν ο φοβος σας ακολουθει, πιστεψτε με ΑΞΙΖΕΙ!

στις 40 ημερες εκανα τον καθιερωμενο ελεγχο, γυναικολογικο και αιματολογικο και ολα ειναι οπως πρεπει να ειναι. ο γιατρος μας εδωσε το οκ απο αυτη την περιοδο που περιμενω και μετα να ξεκινησουμε εκ νεου προσπαθειες. περασαν μολις 2 μηνες απο τοτε, αλλα ειπα πως δεν θα μεινω πισω κολλημενη. δεν θα ξεχασω ποτε, αλλα ουτε θα σταματησω ποτε να προσπαθω!

σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου συντομα να εχεις μια νεα και αυτη τη φορα τελειομηνη εγκυμοσυνη μ΄ενα γερο μωρο!!:D


 

569129i0tzap526i.gif "Φεγγοβολάς βλαστάρι μου, στ' όνειρο ταξιδεύεις

τους γαλαξίες τριγυρνάς και το Θεό γυρεύεις"

my little angel 10/5/12

Link to comment
Share on other sites

Να σας παραθέσω και εγώ λοιπόν την ιστορία μου περισσότερο για να δώσω θάρρος σε όσες κοπέλες περνούν ή πρόκειται να περάσουν κάτι αντίστοιχο. ........

Πλέον από τις 2-7-2012 έχουμε ένα λαμπερό αστεράκι στον ουρανό να μας φωτίζει και να μας προσέχει!

Να σου πω ότι σε θαυμάζω για την ψυχραιμία σου και τον τρόπο που το αντιμετωπίζεις. Εγώ δεν είμαι τόσο ψύχραιμη......... έχουν περάσει 2 μήνες και ακόμα κλαίω..... μάλιστα τώρα ίσως και περισσότερο γιατί σκέφτομαι ότι θα πλησίαζε ο καιρός :cry::cry::cry::cry::cry: Εύχομαι σύντομα να μπορέσετε να κρατήσετε ένα μωράκι στην αγκαλιά σας.

στις 40 ημερες εκανα τον καθιερωμενο ελεγχο, γυναικολογικο και αιματολογικο και ολα ειναι οπως πρεπει να ειναι. ο γιατρος μας εδωσε το οκ απο αυτη την περιοδο που περιμενω και μετα να ξεκινησουμε εκ νεου προσπαθειες. περασαν μολις 2 μηνες απο τοτε, αλλα ειπα πως δεν θα μεινω πισω κολλημενη. δεν θα ξεχασω ποτε, αλλα ουτε θα σταματησω ποτε να προσπαθω!

Μπράβο!!! :P Εύχομαι όλα να πάνε καλά.... και εγώ μέσα του μήνα θα πάω για έλεγχο και θα δούμε......

Firefly το καλύτερο από όλα είναι το δικό σου τικεράκι.:P:p:p:p:p:p:p:p Εγγυούλα μου εύχομαι όλα να πάνε καλά και αυτή τη φορά να κρατήσεις στην αγκαλιά σου ένα υγιέστατο μωράκι.


27 ΙΟΥΝΙΟΥ 2008 ΑΛΛΑΞΕ Η ΖΩΗ ΜΟΥ! ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΜΟΥ!

19 IOYNIOY 2013... Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ

 

Link to comment
Share on other sites

[quote name=GiovannaXA

Firefly το καλύτερο από όλα είναι το δικό σου τικεράκι.:P:p:p:p:p:p:p:p Εγγυούλα μου εύχομαι όλα να πάνε καλά και αυτή τη φορά να κρατήσεις στην αγκαλιά σου ένα υγιέστατο μωράκι.

Σε ευχαριστω μέσα απο την καρδια μου για τις ευχουλες και θα ευχηθώ με την σειρά μου το ίδιο για όλες μας.


[URL="http://lilypie.com"][IMG]http://lb1f.lilypie.com/CnbPp3.png[/IMG][/URL]


4 αγγελάκια με προσέχουν από τον ουρανό...σας αγαπώ πολύ, δεν θα σας ξεχάσω ποτέ και σας ευχαριστώ που μου στείλατε τον αδερφούλη σας για να μου δείξει τι σημαίνει ευτυχία...
Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα!!! (άργησα να απαντήσω αλλά έλειπα...!)

Διάβασα όλες τις απαντήσεις σας! Να είστε όλες καλά και σύντομα με ένα γερό μωράκι!

Είπαμε η ζωή προχωράει και εμείς δεν πρέπει να μείνουμε πίσω! Δεν είμαστε ούτε οι πρώτες ούτε οι τελευταίες που απέβαλαν. Σύντομα θα μπούμε σε ρυθμό προσπαθειών πάλι και θα έχουμε όλες το επιθυμητό αποτέλεσμα!

Τα αστεράκια μας, μας κοιτούν από ψηλά και κάνουν παρέα όλα μαζί και το τελευταίο που θα ήθελαν είναι να μας βλέπουν στεναχωρημένες! Πάμε μπροστά λοιπόν όλες μαζί...!


cPtCp2.png
Link to comment
Share on other sites

Μπράβο!!! :P Εύχομαι όλα να πάνε καλά.... και εγώ μέσα του μήνα θα πάω για έλεγχο και θα δούμε......

Firefly το καλύτερο από όλα είναι το δικό σου τικεράκι.:P:p:p:p:p:p:p:p Εγγυούλα μου εύχομαι όλα να πάνε καλά και αυτή τη φορά να κρατήσεις στην αγκαλιά σου ένα υγιέστατο μωράκι.

γιοβαννακι μου σ' ευχαριστω πολυ για τις ευχες! μη νομιζεις κι εγω οσο πλησιαζει ο καιρος γινομαι χαλια, αλλα ειπαμε δεν το βαζουμε κατω! δεν θελω να χανω ασκοπα το χρονο μου γι αυτο θα επιδιωξω αμεσα μια νεα εγκυμοσυνη. προχωραμε μπροστα με πιστη, ελπιδα και αισιοδοξια!

Σε ευχαριστω μέσα απο την καρδια μου για τις ευχουλες και θα ευχηθώ με την σειρά μου το ίδιο για όλες μας.

εισαι το φωτεινο μας παραδειγμα!!!! ευχομαι συντομα να ειμαστε στη θεση σου και να μιλαμε ολες μαζι πια για τις νεες εγκυμοσυνες μας!

Καλημέρα!!! (άργησα να απαντήσω αλλά έλειπα...!)

Διάβασα όλες τις απαντήσεις σας! Να είστε όλες καλά και σύντομα με ένα γερό μωράκι!

Είπαμε η ζωή προχωράει και εμείς δεν πρέπει να μείνουμε πίσω! Δεν είμαστε ούτε οι πρώτες ούτε οι τελευταίες που απέβαλαν. Σύντομα θα μπούμε σε ρυθμό προσπαθειών πάλι και θα έχουμε όλες το επιθυμητό αποτέλεσμα!

Τα αστεράκια μας, μας κοιτούν από ψηλά και κάνουν παρέα όλα μαζί και το τελευταίο που θα ήθελαν είναι να μας βλέπουν στεναχωρημένες! Πάμε μπροστά λοιπόν όλες μαζί...!

να εισαι καλα που μοιραστηκες μαζι μας την εμπειρια και την τοσο θετικη σου σκεψη!! ειμαι σιγουρη πως σε λιγο καιρο θα κανουμε πιο ευχαριστες συζητησεις!!!:D:D:D


 

569129i0tzap526i.gif "Φεγγοβολάς βλαστάρι μου, στ' όνειρο ταξιδεύεις

τους γαλαξίες τριγυρνάς και το Θεό γυρεύεις"

my little angel 10/5/12

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Ειρηνάκι μου και εγω το εύχομαι μέσα απο την καρδια μου. Σας έχω όλες στο μυαλο μου και κάθε φορα που προσεύχομαι, προσεύχομαι για όλες μας.


[URL="http://lilypie.com"][IMG]http://lb1f.lilypie.com/CnbPp3.png[/IMG][/URL]


4 αγγελάκια με προσέχουν από τον ουρανό...σας αγαπώ πολύ, δεν θα σας ξεχάσω ποτέ και σας ευχαριστώ που μου στείλατε τον αδερφούλη σας για να μου δείξει τι σημαίνει ευτυχία...
Link to comment
Share on other sites

  • 4 εβδομάδες μετά...

Καλημέρα.

Εχω και εγω να πω καποια πράγματα μιας και είμαι και εγω παθουσα.

Ιανουαριος 2011 και ενω ημουνα στον 3ο μήνα παλινδρομη, ήταν δυσκολο αλλά οκ, τελικά υπάρχουν και χειρότερα.

Νοέμβριος 2011 εγκυος και πάλι στις 22 εβδομάδες, μετα από εξετάσεις μαθαίνουμε πως το μωρό ειχε πολύ σοβαρο πρόβλημα στην καρδια. (τετραλογια fallot σε πολυ σοβαρη μορφη) Κανένας γιατρος δεν μας είπε ''καντε αυτό'' αλλά όλοι κλεινανε στην διακοπή. Ετσι πηραμε την αποφαση (ακομα με τρωει λίγο για το αν καναμε το σωστό αλλά δεν θα το μάθουμε ποτέ) 31 οκτωβριου μπαίνω στο Αλεξάνδρα γεννάω με φυσιολογικό τοκετο, με πονους και άσχημη προβολή του μωρου (ηταν σχεδον με την πλάτη) 1/11. έκλαψα, θυμωσα, δεν ήξερα πως να ξεσπάσω. Ευτυχώς είχα τον άντρα μου και την υπόλοιπη οικογένειά μου δίπλα μου.

Μετά τις 40 μερες ερχεται περίοδος, περίμενα ξανά αρχες Φεβρουαρίου, δεν ήρθε ποτέ, κάνω χοριακή και είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ, η γιατρός μου μου λεει έλα να σε δω μπορει να ειναι δυο, τελικά ηταν μονο ένα εμβρυάκι.

Ολα πήγαιναν τέλεια. 23 Απριλίου όμως και ενώ ήμουν 19 εβδομάδων, είχα κανονίσει εκεινες τις μέρες να παω για τη Β επιπεδου, κάθομαι στον καναπε και νιωθω έντονη πίεση χαμηλα σαν να θέλω να πάω στην τουαλέτα. περνάει λίγη ωρα και ήταν περισσότερο ενοχλητικό, πόνους -αιμα τιποτα, παω στην τουαλέτα κατα τις 9,30 το βράδυ βλέπω πάαρα πολά υγρά, τρομάζω και παίρνω αμέσως τη γιατρο μου.'' ελα αμέσως να σε δω'' μολις έφτασα στο ιατρειο(ειναι διπλα στο νοσοκομείο) μου λέιε πάμε Νοσοκομείο αμέσως έχεις τέλεια διαστολή ''το χανουμε'' Τρελάθηκα μουδιασε όλο μου το κορμι ''δεν μπορει να συμβαινει αυτό'' όχι παλι, κάποιος μου κάνει πλάκα! ο άντρας μου έχει φρικάρει και φοβάται για μένα. Σε λιγα λεπτα ήμουν ξάπλα στο Νοσοκομείο με ορό για να σταματησουμε τη διαστολή, δεν μπορουσαμε να κανουμε περιδεση το μωρο ήταν χαμηλα και δεν υπήρχε καθολου τραχυλος (διαστολη 9-την προηγουμενη φορα ειχα γεννησει με 6-7) τελικά μετα από μία μέρα περίπου σπάνε και τα νερά, ανεβάζω 40 πυρετό και αρχιζουν οι συσπάσεις, δεν γινεται τίποτα... με πάνε στην αιθουσα τοκετων και μέσα σε 5 λεπτα γέννησα τη μπεμπουλα μου που φυσικά δεν αντεξε μολις 380 γραμμαρια( παλι φυσιολογικά).

Αυτή τη φορά όμως δεν μπορούσα να μην δω το μωρό μου (ο άντρας μου δεν ειδε κανένα απο τα δυο) το ζήτησα απο τη γιατρό και το έκανα δεν το μετάνιωσα ποτέ.

Εκλαψα πάρα πολυ, θυμωσα, ένιωσα πως εγω έφταιγα, έλεγα έβρισκα απαντησεις.Νομιζα πως δεν θα το αντέξω αλλά έχουμε πο΄λυ δυναμη μέσα μας κορίτσια....

Σήμερα 3,5 μήνες μετά δεν έχω ξεχάσει τίποτα αλλά λέω '' Οκ δεν μπορω να αλλάξω κάτι'' θα προσπαθήσω να περνάω καλά, πήρα αγκαλιά τον άντρα μου και την οικογένειά μου και λέω ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΒΑΛΩ ΚΑΤΩ θα έρθει, αν ερθει , οταν πρέπει. Πηγα διακοπες έκανα τα μπάνια μου και νομίζω πως τωρα είμαι σχεδον καλά ( μερικές φορές με παίρνει από κάτω αλλά για λίγο).

Αυτα.... Σας κούρασα, συγνώμη....

ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΤΕ ΚΑΤΩ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ! ΟΛΑ για κάποιο λόγω γίνονται που δεν θα το μάθουμε ποτε.

Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα.

Εχω και εγω να πω καποια πράγματα μιας και είμαι και εγω παθουσα.

Ιανουαριος 2011 και ενω ημουνα στον 3ο μήνα παλινδρομη, ήταν δυσκολο αλλά οκ, τελικά υπάρχουν και χειρότερα.

Νοέμβριος 2011 εγκυος και πάλι στις 22 εβδομάδες, μετα από εξετάσεις μαθαίνουμε πως το μωρό ειχε πολύ σοβαρο πρόβλημα στην καρδια. (τετραλογια fallot σε πολυ σοβαρη μορφη) Κανένας γιατρος δεν μας είπε ''καντε αυτό'' αλλά όλοι κλεινανε στην διακοπή. Ετσι πηραμε την αποφαση (ακομα με τρωει λίγο για το αν καναμε το σωστό αλλά δεν θα το μάθουμε ποτέ) 31 οκτωβριου μπαίνω στο Αλεξάνδρα γεννάω με φυσιολογικό τοκετο, με πονους και άσχημη προβολή του μωρου (ηταν σχεδον με την πλάτη) 1/11. έκλαψα, θυμωσα, δεν ήξερα πως να ξεσπάσω. Ευτυχώς είχα τον άντρα μου και την υπόλοιπη οικογένειά μου δίπλα μου.

Μετά τις 40 μερες ερχεται περίοδος, περίμενα ξανά αρχες Φεβρουαρίου, δεν ήρθε ποτέ, κάνω χοριακή και είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ, η γιατρός μου μου λεει έλα να σε δω μπορει να ειναι δυο, τελικά ηταν μονο ένα εμβρυάκι.

Ολα πήγαιναν τέλεια. 23 Απριλίου όμως και ενώ ήμουν 19 εβδομάδων, είχα κανονίσει εκεινες τις μέρες να παω για τη Β επιπεδου, κάθομαι στον καναπε και νιωθω έντονη πίεση χαμηλα σαν να θέλω να πάω στην τουαλέτα. περνάει λίγη ωρα και ήταν περισσότερο ενοχλητικό, πόνους -αιμα τιποτα, παω στην τουαλέτα κατα τις 9,30 το βράδυ βλέπω πάαρα πολά υγρά, τρομάζω και παίρνω αμέσως τη γιατρο μου.'' ελα αμέσως να σε δω'' μολις έφτασα στο ιατρειο(ειναι διπλα στο νοσοκομείο) μου λέιε πάμε Νοσοκομείο αμέσως έχεις τέλεια διαστολή ''το χανουμε'' Τρελάθηκα μουδιασε όλο μου το κορμι ''δεν μπορει να συμβαινει αυτό'' όχι παλι, κάποιος μου κάνει πλάκα! ο άντρας μου έχει φρικάρει και φοβάται για μένα. Σε λιγα λεπτα ήμουν ξάπλα στο Νοσοκομείο με ορό για να σταματησουμε τη διαστολή, δεν μπορουσαμε να κανουμε περιδεση το μωρο ήταν χαμηλα και δεν υπήρχε καθολου τραχυλος (διαστολη 9-την προηγουμενη φορα ειχα γεννησει με 6-7) τελικά μετα από μία μέρα περίπου σπάνε και τα νερά, ανεβάζω 40 πυρετό και αρχιζουν οι συσπάσεις, δεν γινεται τίποτα... με πάνε στην αιθουσα τοκετων και μέσα σε 5 λεπτα γέννησα τη μπεμπουλα μου που φυσικά δεν αντεξε μολις 380 γραμμαρια( παλι φυσιολογικά).

Αυτή τη φορά όμως δεν μπορούσα να μην δω το μωρό μου (ο άντρας μου δεν ειδε κανένα απο τα δυο) το ζήτησα απο τη γιατρό και το έκανα δεν το μετάνιωσα ποτέ.

Εκλαψα πάρα πολυ, θυμωσα, ένιωσα πως εγω έφταιγα, έλεγα έβρισκα απαντησεις.Νομιζα πως δεν θα το αντέξω αλλά έχουμε πο΄λυ δυναμη μέσα μας κορίτσια....

Σήμερα 3,5 μήνες μετά δεν έχω ξεχάσει τίποτα αλλά λέω '' Οκ δεν μπορω να αλλάξω κάτι'' θα προσπαθήσω να περνάω καλά, πήρα αγκαλιά τον άντρα μου και την οικογένειά μου και λέω ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΒΑΛΩ ΚΑΤΩ θα έρθει, αν ερθει , οταν πρέπει. Πηγα διακοπες έκανα τα μπάνια μου και νομίζω πως τωρα είμαι σχεδον καλά ( μερικές φορές με παίρνει από κάτω αλλά για λίγο).

Αυτα.... Σας κούρασα, συγνώμη....

ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΤΕ ΚΑΤΩ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ! ΟΛΑ για κάποιο λόγω γίνονται που δεν θα το μάθουμε ποτε.

Δεν μπορω να σου πω πολλα, λογω καταστασης συγκινουμαι ευκολα... εχασα κι εγω τη μπεμπουλα μου (το πρωτο μου μωρακι) στις 20 εβδομαδες περυσι τον Αυγουστο, λογω ανεπαρκειας τραχηλου... η ιστορια μου, οπως και η δικη σου, με πονο, δακρυα, πολλα γιατι, απογοητευση... μεχρι που με ταρακουνησε ο αντρας μου! αποφασισε να με παει ενα τριημερο ταξιδι το Φεβρουαριο και να κανουμε μια νεα αρχη... το Μαρτιο ημουν με το θετικο τεστ στα χερια και τωρα (οπως βλεπεις στο tickerακι μου) εκλεισα τον 6ο! δεν μπορουμε να μετρησουμε τις ατυχιες, τον πονο, τα δακρυα, ουτε και να ξεχασουμε... μπορουμε ομως να ελπιζουμε, να προσευχομαστε και να πιστευουμε!!! Ευχομαι να σαι δυνατη και ειμαι σιγουρη οτι θα ρθει η στιγμη που θα μπει το χαμογελο στα χειλη σου και θα μεινει η ευτυχια στα ματια σου!!! Να μας εχει ολες ο Θεος καλα και η Παναγια να μας αξιωσει ολες με υγιη, τελειομηνα μωρακια στην αγκαλια! Σε φιλω...


1lqJp2.png

EO6lp3.png

Link to comment
Share on other sites

Τελικά πάντα υπάρχουν και τα χειρότερα! Μην το βάζετε κάτω! Αν είναι να γίνει θα γίνει! Άντε καλό καλοκαίρι...αν και για μένα δεν έχω κάνει κανένα μπάνιο ακόμη (εντολή γιατρού μέχρι να μου έρθει περίοδος)!


cPtCp2.png
Link to comment
Share on other sites

Αχ κορίτσι μου :(:(:(:( κουράγιο και σε εσένα. Εύχομαι σύντομα να ξαναζήσεις το θαύμα και να κρατήσεις αγκαλιά ένα υγιέστατο μωράκι......


27 ΙΟΥΝΙΟΥ 2008 ΑΛΛΑΞΕ Η ΖΩΗ ΜΟΥ! ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΜΟΥ!

19 IOYNIOY 2013... Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ

 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Εγγραφείτε ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Για να δημοσιεύσετε ένα σχόλιο θα χρειαστεί να είστε εγγεγραμμένο μέλος. Είναι δωρεάν.

Δημιουργήστε νέα εγγραφή

Κάντε εγγραφή να συμμετάσχετε στις συζητήσεις - είναι εύκολη και γρήγορη!

Δημιουργήστε νέα εγγραφή

Σύνδεση

Έχετε ήδη έναν λογαριασμό χρήστη; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...