Έχασα το μωρό μου 31 εβδομάδων

[orianna]

6 ώρες πρίν, palmoira είπε:

Με αφορμή αυτό που έγινε με τον ομφάλιο λώρο, το έψαξα πάρα πολύ. Οι πιθανότητες είναι περίπου 1/200. Δεν το λες και πολύ συχνό αλλά ούτε και εξαιρετικά σπάνιο. Ο γιατρός μου από την πρώτη στιγμή που ανακαλύψαμε τον ενδομήτριο θάνατο στο Doppler μου είπε από το τηλέφωνο ότι μάλλον οφείλεται στον ομφάλιο λώρο γιατί δεν είχαμε καμία άλλη ένδειξη από προηγούμενες εξετάσεις. Την τελευταία φορά που μας είχε δει στον υπέρηχο είχε κοιτάξει και την αιμάτωση του μωρού και ήταν όλα φυσιολογικά. Βάρος έπαιρνε κανονικά και η ανάπτυξη ήταν επίσης φυσιολογική. Για να είμαστε εντελώς σίγουροι έχουμε ζητήσει να γίνουν και όλες οι εξετάσεις που θα μπορούσαν να γίνουν στο μωρό αλλά δεν πιστεύω ότι θα βρεθεί και κάτι άλλο. Εξάλλου μας τον έδειξαν τον κόμπο σε φωτογραφία...

Τι να πω; Λαχείο από τα λίγα μας έτυχε! Δε θέλω να δημιουργήσω φόβο σε οποιαδήποτε άλλη κοπέλα. Ήταν ένα περιστατικό πραγματικά τυχαίο και εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να μη το βιώσει ποτέ ξανά κανείς. 

Δυστυχώς δεν είναι για όλους μας αυτοννόητο το ότι θα γίνουμε εύκολα και όποτε θέλουμε γονείς. Κάποιοι πρέπει να περάσουμε πολλές δοκιμασίες μέχρι να τα καταφέρουμε τελικά. Χαίρομαι πάντως που πολλές από τις ιστορίες έχουν αίσιο τέλος. 

 

κοριτσι μου μην το βαζεις κατω..σας ετυχε στραβη μεγαλη αλλα θεωρω οτι ηταν θεμα ατυχιας και δεν θα βρειτε κατι αλλο...ειμαι κ γω στην εκτη βδομαδα και απο τωρα λεω στον αντρα μου οτι θελω να παρω ενα ντοπλερ εμβρυου που εχω δει..που ακους την καρδια του οταν θες στο σπιτι γτ ετυχε καποια στιγμη και ειδα μια ταινια (αληθινη ιστορια για την ακριβεια) ακριβως σαν τη δικη σου  κ ενα φοβο τον πηρα..

να ξερεις οτι τους εξι μηνες που ακολουθουν θα εισαι πολυ πιο γονιμη λογω των ορμονων της εγκυμοσυνης..φανταζομαι οτι ειναι πολυ δυσκολο ψυχολογικα αλλα προσπαθησε να προχωρησεις μπροστα..δεν προκειται φυσικα να το ξεχασεις ποτε απλα ο χρονος θα απαλυνει τον πονο που νιωθεις τωρα..εχεις ενα αγγελακι στον ουρανο που θα σε προσεχει και θα σου στειλει ενα μωρακι για να ξαναχαμογελασεις παλι..και να θυμασαι ο κεραυνος δεν χτυπαει ποτε στο ιδιο μερος..δες το μελλον με αισιοδοξια..

[palmoira]

πρίν από 45 λεπτά , orianna είπε:

κοριτσι μου μην το βαζεις κατω..σας ετυχε στραβη μεγαλη αλλα θεωρω οτι ηταν θεμα ατυχιας και δεν θα βρειτε κατι αλλο...ειμαι κ γω στην εκτη βδομαδα και απο τωρα λεω στον αντρα μου οτι θελω να παρω ενα ντοπλερ εμβρυου που εχω δει..που ακους την καρδια του οταν θες στο σπιτι γτ ετυχε καποια στιγμη και ειδα μια ταινια (αληθινη ιστορια για την ακριβεια) ακριβως σαν τη δικη σου  κ ενα φοβο τον πηρα..

να ξερεις οτι τους εξι μηνες που ακολουθουν θα εισαι πολυ πιο γονιμη λογω των ορμονων της εγκυμοσυνης..φανταζομαι οτι ειναι πολυ δυσκολο ψυχολογικα αλλα προσπαθησε να προχωρησεις μπροστα..δεν προκειται φυσικα να το ξεχασεις ποτε απλα ο χρονος θα απαλυνει τον πονο που νιωθεις τωρα..εχεις ενα αγγελακι στον ουρανο που θα σε προσεχει και θα σου στειλει ενα μωρακι για να ξαναχαμογελασεις παλι..και να θυμασαι ο κεραυνος δεν χτυπαει ποτε στο ιδιο μερος..δες το μελλον με αισιοδοξια..

Σ ευχαριστώ πολύ! Σου εύχομαι να έχεις μια τελειόμηνη και καλή εγκυμοσυνη και να έρθει στην αγκαλιά σου ένα υγιέστατο μωράκι!

Μου το έχει πει και ο γιατρός μου ότι το σώμα μου θα θυμάται την εγκυμοσύνη και μακάρι να πετύχει η εξωσωματική. Θέλω να προσπαθήσουμε μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες σωματικά, ψυχολογικά και οικονομικά φυσικά.

Και κάτι για να γελάσεις και να μην αγχώνεσαι...Με έχει χτυπήσει και κεραυνός! Μέσα σε αεροπλάνο!

 

[ERIANTON]

κοριτσακι μου θα την βρεις την δυναμη και θα αγκαλιασεις ενα μωρακι οπως αξιζει σε ολες μας.ολοι λυπομαστε και αυτα τα λογια που ολοι συνηθιζουμε να λεμε ειναι γιατι χανουμε τα λογια μας και δεν ξερουμε τι να πουμε και λεμε αυτα τα νεα εισαι θα ξαναπροσπαθησεις,στην ουσια δεν μπορουμε να πουμε ολο αυτο που σκεφτομαστε.ειδες και στην ομαδα οτι και αλλα κοριτσια εχουν περασει τοσα.η Δωρουλα μας με τοσες στεναχωριες και μετα απο τοσες προσπαθειες και τοσο τραγικα γεγονοτα τα καταφερε,ετσι και εσυ φιλη μου!!Ευχομαι ο Θεος να απαλυνει τον πονο σου.

[Pipi_K]

Palmoira καλησπέρα... 

Έχω να γράψω στο φόρουμ από τον Ιανουάριο.. Από τότε που οι κοπέλες από εδώ μου γραφανε ευχές για το μωράκι μου κ εγώ μπήκα ένα μήνα μετά, να τις ενημερώσω ότι ο μικρός μου έφυγε έτσι ξαφνικά όταν ήταν 9 ημερών... Από τότε μπαίνω σπάνια..και τώρα που μπήκα έπεσα στο μήνυμά σου.

Κορίτσι μου γλυκό, δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχάσεις ποτέ τίποτα. Ο χρόνος είναι γιατρός, μόνο στο να σε κάνει να το συνειδητοποιησεις. Είναι πολύ νωπο ακόμα κ ούτε το έχεις δεχτεί ακόμα. Ξέσπασε, κλαψε, μίλα....είτε μόνη σου είτε με όσους νιώθεις άνετα. Όλους τους υπόλοιπους καντους πέρα αυτή τη στιγμή της ζωής σου. Δεν έχεις ανάγκη να σου λένε ότι θα κάνεις άλλο παιδί ή ότι θα το ξεχάσεις..μα πως είναι δυνατόν να ξεχάσεις το παιδί σου?????  Είχα κ εγώ τέτοια άτομα,στην αρχή είχα θυμό γιαυτους που το λέγανε έτσι απλά,μετά κατάλαβα ότι το καλύτερο είναι να τους κάνω πέρα. Όσοι δεν ξέρουν τι να πουν, καλύτερα να σιωπουν.. 

Πλέον πάω στο νεκροταφείο συνειδητοποιημενη. Του ζητάω να προσέχει το αδερφάκι του που περιμένουμε σε λίγους μήνες. Αν έχω ξεπεράσει τον ξαφνικό χαμό του ? Όχι βέβαια. Είναι πολλές οι φορές που με πιάνει το παράπονο κ κλαίω κ μετά οι τύψεις ότι μπορεί να επιρρεαζω το μικρό μου στην κοιλιά.. Κ όχι, ούτε σε μας ήρθαν εύκολα αυτά τα μωρά ..

Αυτή τη στιγμή αυτό που μπορώ να σου πω με σιγουριά ότι θα σε βοηθήσει κάπως,είναι να σκέφτεσαι κ να μετράς αντίστροφα για την ημέρα που θα κάνετε το επόμενο βήμα για την νέα σας προσπάθεια. Και μη σταματάς να μιλάς με τον άντρα σου...για το οτιδήποτε, για ό,τι νιώθετε,για τα πάντα. Βοηθάει πολύ κοριτσάκι μου. 

Ο,τι μα ο,τι θελήσεις, στείλε μου μήνυμα. 

[palmoira]

1 ώρα πρίν, ERIANTON είπε:

κοριτσακι μου θα την βρεις την δυναμη και θα αγκαλιασεις ενα μωρακι οπως αξιζει σε ολες μας.ολοι λυπομαστε και αυτα τα λογια που ολοι συνηθιζουμε να λεμε ειναι γιατι χανουμε τα λογια μας και δεν ξερουμε τι να πουμε και λεμε αυτα τα νεα εισαι θα ξαναπροσπαθησεις,στην ουσια δεν μπορουμε να πουμε ολο αυτο που σκεφτομαστε.ειδες και στην ομαδα οτι και αλλα κοριτσια εχουν περασει τοσα.η Δωρουλα μας με τοσες στεναχωριες και μετα απο τοσες προσπαθειες και τοσο τραγικα γεγονοτα τα καταφερε,ετσι και εσυ φιλη μου!!Ευχομαι ο Θεος να απαλυνει τον πονο σου.

Ευχαριστώ πολύ! Μπαίνω και βλέπω τα νέα σας στην ομάδα αλλά δεν θέλω να σας γράφω για να μη σας στεναχωρώ. Δεν ήταν γραφτό να γίνω μανούλα το Δεκέμβριο του 2017! Χαίρομαι όμως για όλες εσάς που θα τα καταφέρετε.

Δεν θα το βάλουμε κάτω και σίγουρα θα προσπαθήσουμε ξανά! 

[ERIANTON]

ναι κοριτσακι μου!! εννοείται οτι θα συνεχισεις την ζωη σου,καλως κακο πρεπει να σηκώνουμε το κεφαλι και να συνεχιζουμε.

[palmoira]

πρίν από 32 λεπτά , Pipi_K είπε:

Palmoira καλησπέρα... 

Έχω να γράψω στο φόρουμ από τον Ιανουάριο.. Από τότε που οι κοπέλες από εδώ μου γραφανε ευχές για το μωράκι μου κ εγώ μπήκα ένα μήνα μετά, να τις ενημερώσω ότι ο μικρός μου έφυγε έτσι ξαφνικά όταν ήταν 9 ημερών... Από τότε μπαίνω σπάνια..και τώρα που μπήκα έπεσα στο μήνυμά σου.

Κορίτσι μου γλυκό, δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχάσεις ποτέ τίποτα. Ο χρόνος είναι γιατρός, μόνο στο να σε κάνει να το συνειδητοποιησεις. Είναι πολύ νωπο ακόμα κ ούτε το έχεις δεχτεί ακόμα. Ξέσπασε, κλαψε, μίλα....είτε μόνη σου είτε με όσους νιώθεις άνετα. Όλους τους υπόλοιπους καντους πέρα αυτή τη στιγμή της ζωής σου. Δεν έχεις ανάγκη να σου λένε ότι θα κάνεις άλλο παιδί ή ότι θα το ξεχάσεις..μα πως είναι δυνατόν να ξεχάσεις το παιδί σου?????  Είχα κ εγώ τέτοια άτομα,στην αρχή είχα θυμό γιαυτους που το λέγανε έτσι απλά,μετά κατάλαβα ότι το καλύτερο είναι να τους κάνω πέρα. Όσοι δεν ξέρουν τι να πουν, καλύτερα να σιωπουν.. 

Πλέον πάω στο νεκροταφείο συνειδητοποιημενη. Του ζητάω να προσέχει το αδερφάκι του που περιμένουμε σε λίγους μήνες. Αν έχω ξεπεράσει τον ξαφνικό χαμό του ? Όχι βέβαια. Είναι πολλές οι φορές που με πιάνει το παράπονο κ κλαίω κ μετά οι τύψεις ότι μπορεί να επιρρεαζω το μικρό μου στην κοιλιά.. Κ όχι, ούτε σε μας ήρθαν εύκολα αυτά τα μωρά ..

Αυτή τη στιγμή αυτό που μπορώ να σου πω με σιγουριά ότι θα σε βοηθήσει κάπως,είναι να σκέφτεσαι κ να μετράς αντίστροφα για την ημέρα που θα κάνετε το επόμενο βήμα για την νέα σας προσπάθεια. Και μη σταματάς να μιλάς με τον άντρα σου...για το οτιδήποτε, για ό,τι νιώθετε,για τα πάντα. Βοηθάει πολύ κοριτσάκι μου. 

Ο,τι μα ο,τι θελήσεις, στείλε μου μήνυμα. 

Κορίτσι μου γλυκό σε ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου! Λυπάμαι που σου έφερα άσχημες μνήμες ξανά στο μυαλό σου! Κλαίω για το παιδάκι σου όπως για το δικό μου. Εχεις τόσο δίκιο σε όσα γράφεις! Λες και είσαι στο μυαλό μου... Πόσο κουράγιο μου έδωσαν τα λόγια σου δεν μπορώ να σου περιγράψω. 

Καταλαβαινω ότι ο ερχομός ενός παιδιού δεν μπορεί να καλύψει την απώλεια ενός άλλου. Ένα κομμάτι της καρδιάς μας έχει ξεριζωθεί και είναι μαζί τους. Έχουμε όμως πολύ αγάπη για τα παιδιά που έρχονται ή θα έρθουν. Το δικό σου σύντομα, το δικό μας ελπίζω στο κοντινό μέλλον. Καρδούλα μου με το καλό να έρθει το μωρό σας. Να το σφίξεις στην αγκαλιά σου και να το φιλήσεις το παιδάκι σου και να είναι πάντα υγιές και χαρούμενο παιδάκι! 

 

 

 

[balletina]

Κοριτσια μου καλησπερα.. Ειλικρινα στεναχωρηθηκα αρα πολυ με την ασχημη εμπειρια κ των 2 σας.. Το σκεφτεστε πολυ σωστα και οι δυο..Την εμπειρια σου palmoira την ειχε περασει κ η μαμα μου στο παρελθον κ ενω ημουν 6 χρονων το θυμαμαι σαν χθες.Δε θα μπω σε λεπτομεριες μην σας στεναχωρω.Αλλα η μαμα μου απο τοτε ενω ειχε χασει 2 παιδακια νωρις αυτο το προσθετει σε εμας.Δε το θεωρει σαν τις 2 αποτυχημενες εγκυμοσυνες. Και πιστευω αυτο ειναι το σωστο. Ξεσπαστε.. κλαψτε και εννοειται οτι το επομενο μωρακι σας δε θα καλυψει το κενο αυτο.Απλα ο κυκλος σας σαν μαμαδες δε σταματαει.Σιγα σιγα θα νιωσετε καλυτερα καθως ειναι νωρις κ για τις 2 σας . Θα το "κουβαλατε" για παντα μεσα σας. Ευχομαι να ειστε καλα.Να εχετε την υγεια σας και να καταφερετε οτι θελετε στη ζωη σας στην οικογενεια σας απο εδω και περα. Ειναι τοσο αδικο ολο αυτο..Απλα παρτε το χρονο σας και μετα σηκωθειτε.. Εξαλλου επιτρεπεται να πεσεις επιβαλλεται να σηκωθεις.. Σας στελνω μια μεγαλη αγκαλια κ πολυ αγαπη.

[Papaki@]

σου εύχομαι σύντομα ενα γερό μωράκι στην αγκαλιά σου, και να θυμασαι παντα το αγγελούδι σου, να σαι καλα

[island1]

Σε διαβασα κ γεμισα δακρυα..μανουλα εξωσωματικης κθ εγω με 3 απωλειες αλλα οχι τοσο μεγαλης κυησης μεχρι να ρθει το μωρο μου..εγω θα σου πω ζησε το πενθος κ αν χρειαστει επικοινωνησε με τη φαιναρετη ειναι μκο κ θα σε βοηθησουν ειδικοι ψυχολογοι..κοριτσι μου μη το βαλεις κατω..εχω ριξει πολυ κλαμα μεχρι να παρω στα χερια μου παιδι..μολις σου δωσει το οκ ο γιαρρος προχωρα ξανα κ οσο γιβεται μην κοιτας πισω...δεν σταματας να το θυμασαι αλλα δεν ποναει τοσο...καποια πραγματα δεν τα επιλεγουμε εμεις..εγω ελεγα θεε μου γεννηθητω το θελημα σου οσο σκληρο κι αν ειναι για μενα..ευχομαι συβτομα να διαβασω κ παλι καλα νεα

[palmoira]

7 ώρες πρίν, island1 είπε:

Σε διαβασα κ γεμισα δακρυα..μανουλα εξωσωματικης κθ εγω με 3 απωλειες αλλα οχι τοσο μεγαλης κυησης μεχρι να ρθει το μωρο μου..εγω θα σου πω ζησε το πενθος κ αν χρειαστει επικοινωνησε με τη φαιναρετη ειναι μκο κ θα σε βοηθησουν ειδικοι ψυχολογοι..κοριτσι μου μη το βαλεις κατω..εχω ριξει πολυ κλαμα μεχρι να παρω στα χερια μου παιδι..μολις σου δωσει το οκ ο γιαρρος προχωρα ξανα κ οσο γιβεται μην κοιτας πισω...δεν σταματας να το θυμασαι αλλα δεν ποναει τοσο...καποια πραγματα δεν τα επιλεγουμε εμεις..εγω ελεγα θεε μου γεννηθητω το θελημα σου οσο σκληρο κι αν ειναι για μενα..ευχομαι συβτομα να διαβασω κ παλι καλα νεα

Σ ευχαριστώ πολύ! Τα λόγια σου μου δίνουν κουράγιο να ξανά προσπαθήσω. Δε θέλω να το βάλω κάτω

[Antila]

Καλησπέρα κι από μένα! Λυπάμαι ειλικρινά, μέσα από την καρδιά μου, για την απώλειά σου...

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η κοιλίτσα σου θα γεμίσει ξανά, θα έρθει το ουράνιο τόξο, και το παιδάκι που θα γεννήσεις θα έχει πάντα ένα αδελφάκι να το προσέχει.

Εύχομαι να είναι όσο πιο γρήγορη γίνεται η σωματική και ψυχική σου ανάρρωση, και φυσικά δε θα το βάλεις κάτω. Θα είσαι απλώς μια μαμά λίγο πιο δυνατή από άλλες μαμάδες. Για κάποιες ο δρομος της μητρότητας είναι λίγο πιο δύσβατος, εχει εμπόδια, έχει και πόνο και κλάμα εκτός από γλυκιά αγωνία και ευτυχία. Θα συνεχίσεις όμως να περπατάς, όσα εμπόδια κι αν έφερε ο δρόμος, γιατί μόνο περπατώντας θα φτάσεις στον στόχο!!

Εγώ έχω μια "μικρή" απώλεια στο ιστορικό μου, η πρώτη μου εγκυμοσύνη παλινδρόμησε το καλοκαίρι σχεδόν 2 μηνών, και δε μπορώ να φανταστώ τον πόνο της απώλειας σε τόσο μεγάλο μήνα, αλλά μπορώ να καταλάβω πόσο πληγώνει το γκρέμισμα τόσων ονείρων και προσδοκιών. Μάλιστα, ακόμη προσπαθώ να το ξεπεράσω και να διώξω τους φόβους μου. Αλλά είμαστε εδώ για να ξαναχτίζουμε ό,τι γκρεμίζεται! Δε θα μας θάψουν τα συντρίμια! <3 Μια τεράστια αγκαλιά σε κάθε μαμά που έχασε το μωράκι της, μείνετε όρθιες, θα έρθει σύντομα το θαύμα για όλες μας.

[palmoira]

Πέρασε ένας ολόκληρος μήνας το Σάββατο. Όλη μέρα δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτε άλλο. Έκλαιγα κρυφά, έπαιρνα μια βαθιά ανάσα και συνέχιζα. Δυστυχώς με το σύζυγο μου δεν το συζήτησα καθόλου. Άγχος, στεναχώρια και στρες του έφεραν ένα θέμα υγείας οπότε δεν ήθελα να τον επιβαρύνω άλλο. Δεν θέλω να σκέφτομαι πια την απώλεια αλλά ότι κάθε μέρα που περνάει μας φέρνει πιο κοντά στην επόμενη προσπάθεια. Δεν είναι όμως πάντα εφικτό. Άρχισα σιγά σιγά να τρώω ξανά και να κοιτάζω το σώμα μου στον καθρέφτη όποτε κάνω μπάνιο. Αυτή η καφέ γραμμή της εγκυμοσύνης που δεν λέει να φύγει είναι η πιο επώδυνη ανάμνηση. Μαθαίνω όμως να ζω με αυτήν πια και κρυφά μέσα μου ελπίζω να την ξαναδώ κάποια στιγμή. 

[mama16]

10 ώρες πρίν, palmoira είπε:

Πέρασε ένας ολόκληρος μήνας το Σάββατο. Όλη μέρα δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτε άλλο. Έκλαιγα κρυφά, έπαιρνα μια βαθιά ανάσα και συνέχιζα. Δυστυχώς με το σύζυγο μου δεν το συζήτησα καθόλου. Άγχος, στεναχώρια και στρες του έφεραν ένα θέμα υγείας οπότε δεν ήθελα να τον επιβαρύνω άλλο. Δεν θέλω να σκέφτομαι πια την απώλεια αλλά ότι κάθε μέρα που περνάει μας φέρνει πιο κοντά στην επόμενη προσπάθεια. Δεν είναι όμως πάντα εφικτό. Άρχισα σιγά σιγά να τρώω ξανά και να κοιτάζω το σώμα μου στον καθρέφτη όποτε κάνω μπάνιο. Αυτή η καφέ γραμμή της εγκυμοσύνης που δεν λέει να φύγει είναι η πιο επώδυνη ανάμνηση. Μαθαίνω όμως να ζω με αυτήν πια και κρυφά μέσα μου ελπίζω να την ξαναδώ κάποια στιγμή. 

Κουράγιο μόνο θα σ πω.. Είναι πολύ σκληρό αυτό που επαθες ειδικά σε τόσο προχωρημένη εγκυμοσύνη.. Ο θεός να σ δώσει δύναμη κ ο χρόνος να απαλύνει τον πόνο σ κ όλα θα πάνε καλά από εδώ κ στο εξής.. Μακάρι σύντομα να κρατήσεις στην αγκαλιτσα σ ένα μωρακι.. 

[island1]

On 6/11/2017 at 12:46 ΜΜ, palmoira είπε:

Πέρασε ένας ολόκληρος μήνας το Σάββατο. Όλη μέρα δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτε άλλο. Έκλαιγα κρυφά, έπαιρνα μια βαθιά ανάσα και συνέχιζα. Δυστυχώς με το σύζυγο μου δεν το συζήτησα καθόλου. Άγχος, στεναχώρια και στρες του έφεραν ένα θέμα υγείας οπότε δεν ήθελα να τον επιβαρύνω άλλο. Δεν θέλω να σκέφτομαι πια την απώλεια αλλά ότι κάθε μέρα που περνάει μας φέρνει πιο κοντά στην επόμενη προσπάθεια. Δεν είναι όμως πάντα εφικτό. Άρχισα σιγά σιγά να τρώω ξανά και να κοιτάζω το σώμα μου στον καθρέφτη όποτε κάνω μπάνιο. Αυτή η καφέ γραμμή της εγκυμοσύνης που δεν λέει να φύγει είναι η πιο επώδυνη ανάμνηση. Μαθαίνω όμως να ζω με αυτήν πια και κρυφά μέσα μου ελπίζω να την ξαναδώ κάποια στιγμή. 

ειναι πολυ φυσιολογικα ολα οσα περιγραφεις και πιστευω εξισου δυσκολα και για το συζυγο..προχωρα κι ας γεμιζεις δακρυα...για να βγει ουρανιο τοξο δυστυχως προηγηται μπορα