Quantcast
Jump to content
Προσοχή σε SCAM μηνύματα! Μας ενημέρωσαν ότι εστάλει μήνυμα στα Αγγλικά, για αλλαγή κωδικού πρόσβασης. Δεν έχουμε στείλει κάτι τέτοιο. Τα μηνύματά μας, πάντα είναι μεταφρασμένα στα Ελληνικά & περιέχουν το λογότυπό μας. ×
➔ Parents.org.gr
  • Από την διαχείριση / Admin news

    • πρίν από 8 λεπτά , LeneL είπε:

      Παθούσα βλέπεις...

      εμείς δηλαδή να μην πω τι παίρνουμε ! 😅 μόνο το επίδομα λοχείας κύησης κ 9 μηνο;

      πρίν από 5 λεπτά , linaa είπε:

      Αφού ξέρεις ότι εδώ στα λέμε πιο σωστά τι το ψάχνεις άλλου 🙃

      για αλλη μια φορά το επιβεβαίωσα! πραγματικά ! 

Έχασα το μωρό μου 31 εβδομάδων


Recommended Posts

Ειλικρινά λυπάμαι για ότι περάσατε εσύ και ο άντρας σου, άφησε το πένθος σας να κάνει τον κύκλο του, τι πιο ανθρώπινο απο το να κλαίς μετά από μία τέτοια απώλεια?

Κάντε κουράγιο και οι δύο....και όταν νιώσετε έτοιμοι προχωρήστε μπροστά.


 
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • Απαντήσεις 232
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Λυπαμαι πολυ για αυτό που σου ετυχε μιας και εγω ημουν εγκυος και θα γεννουσα τον Δεκεμβρη. Ολα πήγαιναν καλα μεχρι που πηγα για β επιπεδου και εκει εφαγα τη "σφαλιαρα" μου. Το μωρο ειχε πρόβλημα. 1/10.000 πιθανοτητα να σου τυχει. Η πιθανοτητα να γεννηθει και να ζησει το μωρο πολυ μικρη. Περασα μια εβδομαδα κολαση. Πηραμε τελικα τη σκληρη αποφαση και καναμε διακοπη με φυσιολογικο τοκετο στις 22 εβδομαδες. Εγω το μωρο το ειδα και δεν μετανιωσα για αυτο. Ηταν ενας κουκλος :) .  Περασα πολυ δυσκολες μερες. Αυτο που με βοηθησε να ξεχαστω ηταν που γυρισα στη δουλειά. Εκοψα την αναρρωτικη μου στις 20 μερες και επέστρεψα. Ηταν οτι καλυτερο εκανα διοτι απασχολησα το μυαλο μου και δεν σκεφτομουν το μωρο. Τωρα περασαν 3 μηνες. Ειμαι πολυ καλυτερα και ξεκινησαμε ξανα προσπαθειες :). Μονο ο χρονος βοηθαει τελικα.... σου εύχομαι συντομα να σου χαρισει ο Θεος ενα μωρακι....


ZWS3p3.png

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 17 λεπτά , Maraki86 είπε:

Λυπαμαι πολυ για αυτό που σου ετυχε μιας και εγω ημουν εγκυος και θα γεννουσα τον Δεκεμβρη. Ολα πήγαιναν καλα μεχρι που πηγα για β επιπεδου και εκει εφαγα τη "σφαλιαρα" μου. Το μωρο ειχε πρόβλημα. 1/10.000 πιθανοτητα να σου τυχει. Η πιθανοτητα να γεννηθει και να ζησει το μωρο πολυ μικρη. Περασα μια εβδομαδα κολαση. Πηραμε τελικα τη σκληρη αποφαση και καναμε διακοπη με φυσιολογικο τοκετο στις 22 εβδομαδες. Εγω το μωρο το ειδα και δεν μετανιωσα για αυτο. Ηταν ενας κουκλος :) .  Περασα πολυ δυσκολες μερες. Αυτο που με βοηθησε να ξεχαστω ηταν που γυρισα στη δουλειά. Εκοψα την αναρρωτικη μου στις 20 μερες και επέστρεψα. Ηταν οτι καλυτερο εκανα διοτι απασχολησα το μυαλο μου και δεν σκεφτομουν το μωρο. Τωρα περασαν 3 μηνες. Ειμαι πολυ καλυτερα και ξεκινησαμε ξανα προσπαθειες :). Μονο ο χρονος βοηθαει τελικα.... σου εύχομαι συντομα να σου χαρισει ο Θεος ενα μωρακι....

Λυπάμαι πολύ και για την δική σου απώλεια Μαράκι. Έχεις δίκιο ότι μόνο ο χρόνος μπορεί να βοηθήσει και η ελπίδα ότι την επόμενη φορά θα πάνε καλύτερα τα πράγματα. Είσαι γενναία και εσυ και θα τα καταφέρουμε. Πάνω που πάω να απελπιστώ μια φωνή μέσα μου  δεν με αφήνει. Το θελουμε τόσο πολύ με τον άντρα μου και πραγματικά πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα και για εμάς. Σου εύχομαι πολύ σύντομα να είσαι εγκυούλα και να αγκαλιάσεις ένα υγιές και όμορφο μωράκι! 


preg.png

Link to comment
Share on other sites

  • 2 εβδομάδες μετά...

Palmoira και Μαράκι86, διάβασα τις ιστορίες σας κι έκλαιγα από τα βάθη της καρδιάς μου. Μετά από χρόνια προσπαθειών, αμέτρητες εξέτασεις και γιατρούς και μετά από 1 σπερματεγχυση και 3 εξωσωματικές επιτέλους τα κατάφερα . Δίδυμη κύηση. Στην αυχενική το ένα είχε παλινδρομησει. Έμεινε το άλλο. Είχα δύσκολα συμπτώματα αλλά όλα πήγαιναν καλά. Μέχρι που τη 17η βδομάδα (27/10) είδα αίμα. Πάω επειγόντως κλινική. Ανεπάρκεια τραχήλου, διαστολή 3,  το μωρό κατέβαινε πήγαινα ολοταχώς για αποβολή. Κάναμε επείγουσα περιδεση τραχήλου με ποσοστό 50-50. Νοσηλευτηκα μια βδομάδα και τώρα σπίτι στο κρεβάτι. Η κατάσταση είναι σταθερή αλλά ο κίνδυνος δε φεύγει. Κάθε μέρα αγωνία, μελαγχολία, προσευχή. Το μωρό το νιώθω και αν το χάσω θα είναι πραγματικό πένθος. Δευτέρα έχω β επιπέδου. Δε χαίρομαι. Φοβάμαι να δω το μωρό γιατί αν "φύγει" η εικόνα του θα υπάρχει για πάντα στο μυαλό μου. Μού λένε να σκέφτομαι θετικά. Αλλά εγώ φοβάμαι και πονάω πολύ. Σας καταλαβαίνω και τρέμω μην το ζήσω. Φοβάμαι ότι τόσα χρόνια ταλαιπωρίας είμαι πολύ κουρασμένη για να αντιμετωπίσω τα χειρότερα. Το παιδικο το έχω κλειδωμένο. Νομίζω ζω έναν εφιάλτη!  Συγνώμη για το μακροσκελές μήνυμα αλλά ήθελα κάπου να τα πω. Καλή δύναμη σε σας και σε όλα τα ζευγάρια με παρόμοιες περιπτώσεις... 

  • Λυπημένη/-ος 2
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

22 ώρες πρίν, anneta82 είπε:

Palmoira και Μαράκι86, διάβασα τις ιστορίες σας κι έκλαιγα από τα βάθη της καρδιάς μου. Μετά από χρόνια προσπαθειών, αμέτρητες εξέτασεις και γιατρούς και μετά από 1 σπερματεγχυση και 3 εξωσωματικές επιτέλους τα κατάφερα . Δίδυμη κύηση. Στην αυχενική το ένα είχε παλινδρομησει. Έμεινε το άλλο. Είχα δύσκολα συμπτώματα αλλά όλα πήγαιναν καλά. Μέχρι που τη 17η βδομάδα (27/10) είδα αίμα. Πάω επειγόντως κλινική. Ανεπάρκεια τραχήλου, διαστολή 3,  το μωρό κατέβαινε πήγαινα ολοταχώς για αποβολή. Κάναμε επείγουσα περιδεση τραχήλου με ποσοστό 50-50. Νοσηλευτηκα μια βδομάδα και τώρα σπίτι στο κρεβάτι. Η κατάσταση είναι σταθερή αλλά ο κίνδυνος δε φεύγει. Κάθε μέρα αγωνία, μελαγχολία, προσευχή. Το μωρό το νιώθω και αν το χάσω θα είναι πραγματικό πένθος. Δευτέρα έχω β επιπέδου. Δε χαίρομαι. Φοβάμαι να δω το μωρό γιατί αν "φύγει" η εικόνα του θα υπάρχει για πάντα στο μυαλό μου. Μού λένε να σκέφτομαι θετικά. Αλλά εγώ φοβάμαι και πονάω πολύ. Σας καταλαβαίνω και τρέμω μην το ζήσω. Φοβάμαι ότι τόσα χρόνια ταλαιπωρίας είμαι πολύ κουρασμένη για να αντιμετωπίσω τα χειρότερα. Το παιδικο το έχω κλειδωμένο. Νομίζω ζω έναν εφιάλτη!  Συγνώμη για το μακροσκελές μήνυμα αλλά ήθελα κάπου να τα πω. Καλή δύναμη σε σας και σε όλα τα ζευγάρια με παρόμοιες περιπτώσεις... 

Όλα καλά θα πάνε κοπέλα μου θα το δεις.. Στο εύχομαι απ τα βάθη της καρδιάς μου να απολαύσεις μία τελειομηνη κύηση.. Απλά να ξεκουράζεσαι όσο το δυνατόν περισσότερο!

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ  παρα πολύ . Απλως όταν είσαι συνέχεια σε ένα κρεβάτι είναι δύσκολο να μην πέφτεις και να  μην κάνεις αρνητικές σκέψεις. Εύχομαι ολόψυχα  όλα καλά και σε  σένα 

Link to comment
Share on other sites

17 ώρες πρίν, anneta82 είπε:

Ευχαριστώ  παρα πολύ . Απλως όταν είσαι συνέχεια σε ένα κρεβάτι είναι δύσκολο να μην πέφτεις και να  μην κάνεις αρνητικές σκέψεις. Εύχομαι ολόψυχα  όλα καλά και σε  σένα 

Αννέτα καλημέρα,

προσπαθησε να σκέφτεσαι θετικά. Δεν βοηθούν οι αρνητικές σκέψεις. Καταλαβαίνω όλα όσα νιώθεις. Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά και να έχεις μια τελειομηνη εγκυμοσυνη και ένα υγιές μωράκι στην αγκαλιά σου


preg.png

Link to comment
Share on other sites

1 hour ago, palmoira said:

Αννέτα καλημέρα,

προσπαθησε να σκέφτεσαι θετικά. Δεν βοηθούν οι αρνητικές σκέψεις. Καταλαβαίνω όλα όσα νιώθεις. Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά και να έχεις μια τελειομηνη εγκυμοσυνη και ένα υγιές μωράκι στην αγκαλιά σου

Ευχαριστώ πάρα πολύ. Καλή δύναμη και σε σένα και μην ξεχνάς: "Πίσω από έναν μεγάλο Γολγοθά κρύβεται η Ανάσταση"

Αλήθεια, πώς είσαι τώρα?

Αν νιώθεις άνετα μού απαντάς

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 3 λεπτά , anneta82 είπε:

Ευχαριστώ πάρα πολύ. Καλή δύναμη και σε σένα και μην ξεχνάς: "Πίσω από έναν μεγάλο Γολγοθά κρύβεται η Ανάσταση"

Αλήθεια, πώς είσαι τώρα?

Αν νιώθεις άνετα μού απαντάς

Κάθε μέρα έχει από όλα.Γέλια,δάκρυα,πόνο,χαρά, ελπίδα. Προσπαθώ να σκέφτομαι την επόμενη προσπάθεια εξωσωματικής. Ακόμη παραλαμβάνω πράγματα που είχαμε παραγγείλει για τον μπέμπη και τα φυλάω έχοντας την ελπίδα ότι θα τα χρησιμοποιήσουμε στο επόμενο. Υπάρχουν και πολλοί που δεν έχουν μάθει τι έχει συμβεί και ήξεραν ότι την προηγούμενη εβδομάδα θα γεννούσα οπότε έχω και αρκετές «ευχές» για την γέννα! Προσπαθώ να τα αντιμετωπίζω με χιούμορ και να εξηγώ άμεσα και πολύ ωμά το τι έχει συμβεί. Δεν μου φταίει ο κόσμος άλλωστε για αυτό που συνεβει. Με ένα πράγμα γίνομαι έξαλλη. Όταν κάποιοι που δεν μας ξέρουν καλά αρχίζουν τα « άντε βρε παιδιά εσείς κανένα μωράκι θα κάνετε? Τι κάνετε τόσο καιρό?» Και τέτοιου είδους μ@λ@κιες...Ε Σ αυτούς τους δίνω και καταλαβαίνουν « τον Οκτώβριο γεννήσαμε ένα νεκρό αγοράκι, αυτό κάνουμε τόσο καιρό» και μένουν κόκαλο βέβαια! Ο κόσμος είναι αδιάκριτος και αποφάσισα ότι δεν θα με αγγίζουν πια τα σχολια του καθενός. Με ενδιαφέρουν μόνο τα σχολια και οι απόψεις όσων έχω επιλέξει. Περιμένω λοιπόν να κάνω τον γυναικολογικό έλεγχο μετά τις γιορτές, μαστογραφία και έλεγχο ενδοκρινολόγου και ελπίζω Μάρτιο να προχωρήσουμε στην επόμενη προσπάθεια εξωσωματικής. 

  • Μου αρέσει 1
  • Λυπημένη/-ος 1

preg.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


1 hour ago, palmoira said:

Κάθε μέρα έχει από όλα.Γέλια,δάκρυα,πόνο,χαρά, ελπίδα. Προσπαθώ να σκέφτομαι την επόμενη προσπάθεια εξωσωματικής. Ακόμη παραλαμβάνω πράγματα που είχαμε παραγγείλει για τον μπέμπη και τα φυλάω έχοντας την ελπίδα ότι θα τα χρησιμοποιήσουμε στο επόμενο. Υπάρχουν και πολλοί που δεν έχουν μάθει τι έχει συμβεί και ήξεραν ότι την προηγούμενη εβδομάδα θα γεννούσα οπότε έχω και αρκετές «ευχές» για την γέννα! Προσπαθώ να τα αντιμετωπίζω με χιούμορ και να εξηγώ άμεσα και πολύ ωμά το τι έχει συμβεί. Δεν μου φταίει ο κόσμος άλλωστε για αυτό που συνεβει. Με ένα πράγμα γίνομαι έξαλλη. Όταν κάποιοι που δεν μας ξέρουν καλά αρχίζουν τα « άντε βρε παιδιά εσείς κανένα μωράκι θα κάνετε? Τι κάνετε τόσο καιρό?» Και τέτοιου είδους μ@λ@κιες...Ε Σ αυτούς τους δίνω και καταλαβαίνουν « τον Οκτώβριο γεννήσαμε ένα νεκρό αγοράκι, αυτό κάνουμε τόσο καιρό» και μένουν κόκαλο βέβαια! Ο κόσμος είναι αδιάκριτος και αποφάσισα ότι δεν θα με αγγίζουν πια τα σχολια του καθενός. Με ενδιαφέρουν μόνο τα σχολια και οι απόψεις όσων έχω επιλέξει. Περιμένω λοιπόν να κάνω τον γυναικολογικό έλεγχο μετά τις γιορτές, μαστογραφία και έλεγχο ενδοκρινολόγου και ελπίζω Μάρτιο να προχωρήσουμε στην επόμενη προσπάθεια εξωσωματικής. 

Αυτό για τον κόσμο δεν ξέρεις πόσο μα πόσο σε καταλαβαίνω.....Εγώ έφτασα σχεδόν σε κατάθλιψη και γι'αυτό το λόγο. Ακόμη και τώρα που είμαι κρεβάτι και δεν ξέρω τι μου ξημερώνει σκέφτομαι πως αν γίνει κάτι κακό πώς θα διαχειριστώ τον εαυτό μου αλλά και τις εξηγήσεις στον κόσμο. Τα βλέμματα περιέργειας και κατόπιν οίκτου. Εγώ στη φάση που είμαι, στο κρεβάτι μέσα στην αγωνία, έχω κλειστεί στον εαυτό μου, δε θέλω να μιλάω σε κανέναν. Το μόνο στήριγμα ο άντρας μου γιατί μόνο αυτός ξέρει με τι αγώνα έφτασα εδώ και πόσο πονάει το να σκεφτεσαι ότι μπορεί να μην τα καταφέρεις και να το χάσεις. Να το νιώθεις και να φοβάσαι να το αγαπησεις. Σήμερα έχω τη β επιπέδου και δε θέλω να πάω. Δε θέλω να το δω γιατί μετά η απώλεια θα πονάει διπλά. Πολλά πολλά συναισθήματα δύσκολα διαχειρίσιμα.....

Χαίρομαι που μετά από 2 μήνες σχεδόν έχεις μαζέψει τα κομμάτια σου και συνεχίζεις τον αγώνα σου..... Μάλιστα σε θαυμάζω κιόλας.......Θεωρώ ότι ο καθένας μας σηκώνει ότι αντέχει....... Απλώς είναι πολύ σκληρό και δύσκολο όταν το φορτίο αυτό αγγίζει τα όριά μας....... Σκέψου έμεινες έγκυος, έφτασες σε προχωρημένο μήνα κι από ατυχία το έχασες. Άρα δεν υπάρχει περίπτωση να μην τα καταφέρεις........ Είναι σκληρό αυτό με το παιδικό δωματιο. Κι εγώ το ψιλοέφτιαξα και τώρα ούτε απέξω δε θέλω να περνάω........ Εν μία νυκτί το όνειρο μετατράπηκε σε εφιάλτης και ατελείωτη αγωνία........

Συγνώμη αν σε κούρασα.........Υπομονή και είμαι σίγουρη ότι ο Θεός μετά από όλη αυτήν την καταιγίδα σού ετοιμάζει την καλύτερη λιακάδα!!!!!!!

 

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 48 λεπτά , anneta82 είπε:

Αυτό για τον κόσμο δεν ξέρεις πόσο μα πόσο σε καταλαβαίνω.....Εγώ έφτασα σχεδόν σε κατάθλιψη και γι'αυτό το λόγο. Ακόμη και τώρα που είμαι κρεβάτι και δεν ξέρω τι μου ξημερώνει σκέφτομαι πως αν γίνει κάτι κακό πώς θα διαχειριστώ τον εαυτό μου αλλά και τις εξηγήσεις στον κόσμο. Τα βλέμματα περιέργειας και κατόπιν οίκτου. Εγώ στη φάση που είμαι, στο κρεβάτι μέσα στην αγωνία, έχω κλειστεί στον εαυτό μου, δε θέλω να μιλάω σε κανέναν. Το μόνο στήριγμα ο άντρας μου γιατί μόνο αυτός ξέρει με τι αγώνα έφτασα εδώ και πόσο πονάει το να σκεφτεσαι ότι μπορεί να μην τα καταφέρεις και να το χάσεις. Να το νιώθεις και να φοβάσαι να το αγαπησεις. Σήμερα έχω τη β επιπέδου και δε θέλω να πάω. Δε θέλω να το δω γιατί μετά η απώλεια θα πονάει διπλά. Πολλά πολλά συναισθήματα δύσκολα διαχειρίσιμα.....

Χαίρομαι που μετά από 2 μήνες σχεδόν έχεις μαζέψει τα κομμάτια σου και συνεχίζεις τον αγώνα σου..... Μάλιστα σε θαυμάζω κιόλας.......Θεωρώ ότι ο καθένας μας σηκώνει ότι αντέχει....... Απλώς είναι πολύ σκληρό και δύσκολο όταν το φορτίο αυτό αγγίζει τα όριά μας....... Σκέψου έμεινες έγκυος, έφτασες σε προχωρημένο μήνα κι από ατυχία το έχασες. Άρα δεν υπάρχει περίπτωση να μην τα καταφέρεις........ Είναι σκληρό αυτό με το παιδικό δωματιο. Κι εγώ το ψιλοέφτιαξα και τώρα ούτε απέξω δε θέλω να περνάω........ Εν μία νυκτί το όνειρο μετατράπηκε σε εφιάλτης και ατελείωτη αγωνία........

Συγνώμη αν σε κούρασα.........Υπομονή και είμαι σίγουρη ότι ο Θεός μετά από όλη αυτήν την καταιγίδα σού ετοιμάζει την καλύτερη λιακάδα!!!!!!!

 

Μη σκέφτεσαι έτσι. Να πας στην εξέταση κανονικά το οφείλεις στο παιδί που έχεις μέσα σου. Κανείς δεν ξέρει τι θα μας συμβεί. Εύχομαι σε μερικούς μήνες να κοιτάς τις αναρτήσεις σου αυτές και να δίνεις ένα φιλί στο μωρό σου. 


preg.png

Link to comment
Share on other sites

On 11/27/2017 at 12:53 ΜΜ, palmoira είπε:

Κάθε μέρα έχει από όλα.Γέλια,δάκρυα,πόνο,χαρά, ελπίδα. Προσπαθώ να σκέφτομαι την επόμενη προσπάθεια εξωσωματικής. Ακόμη παραλαμβάνω πράγματα που είχαμε παραγγείλει για τον μπέμπη και τα φυλάω έχοντας την ελπίδα ότι θα τα χρησιμοποιήσουμε στο επόμενο. Υπάρχουν και πολλοί που δεν έχουν μάθει τι έχει συμβεί και ήξεραν ότι την προηγούμενη εβδομάδα θα γεννούσα οπότε έχω και αρκετές «ευχές» για την γέννα! Προσπαθώ να τα αντιμετωπίζω με χιούμορ και να εξηγώ άμεσα και πολύ ωμά το τι έχει συμβεί. Δεν μου φταίει ο κόσμος άλλωστε για αυτό που συνεβει. Με ένα πράγμα γίνομαι έξαλλη. Όταν κάποιοι που δεν μας ξέρουν καλά αρχίζουν τα « άντε βρε παιδιά εσείς κανένα μωράκι θα κάνετε? Τι κάνετε τόσο καιρό?» Και τέτοιου είδους μ@λ@κιες...Ε Σ αυτούς τους δίνω και καταλαβαίνουν « τον Οκτώβριο γεννήσαμε ένα νεκρό αγοράκι, αυτό κάνουμε τόσο καιρό» και μένουν κόκαλο βέβαια! Ο κόσμος είναι αδιάκριτος και αποφάσισα ότι δεν θα με αγγίζουν πια τα σχολια του καθενός. Με ενδιαφέρουν μόνο τα σχολια και οι απόψεις όσων έχω επιλέξει. Περιμένω λοιπόν να κάνω τον γυναικολογικό έλεγχο μετά τις γιορτές, μαστογραφία και έλεγχο ενδοκρινολόγου και ελπίζω Μάρτιο να προχωρήσουμε στην επόμενη προσπάθεια εξωσωματικής. 

Πάντα θα υπάρχει κόσμος που θα μας κάνει να θυμώνουμε και που εσκεμένα θα μας πληγώνει.

Για σένα είναι όλη η ζωή όμως για τους άλλους δυστυχώς είναι τροφή για σχόλια. Κλείσε τα αφτιά σου και μην ακούς τίποτα. Μην δίνεις σημασία σε ότι σε στεναχωρεί.

Δεν χρειάζεται να εξηγείς-να απαντάς.

Σήκωσε το κεφάλι και κοίτα μπροστά, να σκέφτεσαι πως τα καλύτερα έρχονται...χαίρομαι που ήδη έχεις αποφασίσει να προχωρήσεις...θα έχεις πάντα έναν άγγελο στον ουρανό να σε προσέχει.

Ειλικρινά σου εύχομαι απο καρδιάς τα καλύτερα.

On 11/25/2017 at 6:48 ΜΜ, anneta82 είπε:

Palmoira και Μαράκι86, διάβασα τις ιστορίες σας κι έκλαιγα από τα βάθη της καρδιάς μου. Μετά από χρόνια προσπαθειών, αμέτρητες εξέτασεις και γιατρούς και μετά από 1 σπερματεγχυση και 3 εξωσωματικές επιτέλους τα κατάφερα . Δίδυμη κύηση. Στην αυχενική το ένα είχε παλινδρομησει. Έμεινε το άλλο. Είχα δύσκολα συμπτώματα αλλά όλα πήγαιναν καλά. Μέχρι που τη 17η βδομάδα (27/10) είδα αίμα. Πάω επειγόντως κλινική. Ανεπάρκεια τραχήλου, διαστολή 3,  το μωρό κατέβαινε πήγαινα ολοταχώς για αποβολή. Κάναμε επείγουσα περιδεση τραχήλου με ποσοστό 50-50. Νοσηλευτηκα μια βδομάδα και τώρα σπίτι στο κρεβάτι. Η κατάσταση είναι σταθερή αλλά ο κίνδυνος δε φεύγει. Κάθε μέρα αγωνία, μελαγχολία, προσευχή. Το μωρό το νιώθω και αν το χάσω θα είναι πραγματικό πένθος. Δευτέρα έχω β επιπέδου. Δε χαίρομαι. Φοβάμαι να δω το μωρό γιατί αν "φύγει" η εικόνα του θα υπάρχει για πάντα στο μυαλό μου. Μού λένε να σκέφτομαι θετικά. Αλλά εγώ φοβάμαι και πονάω πολύ. Σας καταλαβαίνω και τρέμω μην το ζήσω. Φοβάμαι ότι τόσα χρόνια ταλαιπωρίας είμαι πολύ κουρασμένη για να αντιμετωπίσω τα χειρότερα. Το παιδικο το έχω κλειδωμένο. Νομίζω ζω έναν εφιάλτη!  Συγνώμη για το μακροσκελές μήνυμα αλλά ήθελα κάπου να τα πω. Καλή δύναμη σε σας και σε όλα τα ζευγάρια με παρόμοιες περιπτώσεις... 

Έμεινα έγκυος μετά απο 4 εξωσωματικές, δίδυμη κύηση που δυστυχώς το ένα το απέβαλλα, ήταν κανονική αποβολη, είχα αίμα - πόνο..(νομίζω πως δεν θα ξεχάσω ποτέ το πόσο πολύ πονούσα), μεγάλος φόβος για το έμβρυο που έμεινε...πέρασα μήνες στο κρεβάτι (για την ακρίβεια 7) καθώς είχα μία πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη. Το μοναδικό βράδυ που κοιμήθηκα χωρίς να έχω εφιάλτες ήταν το βράδυ πριν γεννήσω. Ηρέμισα μόνο όταν πήρα το μωρό μου στα χέρια μου. Να σκέφτεσαι θετικά, όσο μπορείς τουλάχιστον , και κυρίως να πιστέψεις πως θα τα καταφέρετε και θα πάρετε στα χέρια σας το μικρό σας θαύμα. Εύχομαι να έχεις καλή συνέχεια στην εγκυμοσύνη σου.

  • Μου αρέσει 1

 
Link to comment
Share on other sites

11 minutes ago, kotsifikos said:

Πάντα θα υπάρχει κόσμος που θα μας κάνει να θυμώνουμε και που εσκεμένα θα μας πληγώνει.

Για σένα είναι όλη η ζωή όμως για τους άλλους δυστυχώς είναι τροφή για σχόλια. Κλείσε τα αφτιά σου και μην ακούς τίποτα. Μην δίνεις σημασία σε ότι σε στεναχωρεί.

Δεν χρειάζεται να εξηγείς-να απαντάς.

Σήκωσε το κεφάλι και κοίτα μπροστά, να σκέφτεσαι πως τα καλύτερα έρχονται...χαίρομαι που ήδη έχεις αποφασίσει να προχωρήσεις...θα έχεις πάντα έναν άγγελο στον ουρανό να σε προσέχει.

Ειλικρινά σου εύχομαι απο καρδιάς τα καλύτερα.

Έμεινα έγκυος μετά απο 4 εξωσωματικές, δίδυμη κύηση που δυστυχώς το ένα το απέβαλλα, ήταν κανονική αποβολη, είχα αίμα - πόνο..(νομίζω πως δεν θα ξεχάσω ποτέ το πόσο πολύ πονούσα), μεγάλος φόβος για το έμβρυο που έμεινε...πέρασα μήνες στο κρεβάτι (για την ακρίβεια 7) καθώς είχα μία πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη. Το μοναδικό βράδυ που κοιμήθηκα χωρίς να έχω εφιάλτες ήταν το βράδυ πριν γεννήσω. Ηρέμισα μόνο όταν πήρα το μωρό μου στα χέρια μου. Να σκέφτεσαι θετικά, όσο μπορείς τουλάχιστον , και κυρίως να πιστέψεις πως θα τα καταφέρετε και θα πάρετε στα χέρια σας το μικρό σας θαύμα. Εύχομαι να έχεις καλή συνέχεια στην εγκυμοσύνη σου.

Αρα καταλαβαινεις τι μαρτυριο περναω καθημερινα....... κι εγω νιωθω οτι δεν ηρεμω ποτε...... ειμαι αγχωμενη και φοβισμενη....κι αυτο με το κρεβατι ωρες-ωρες δεν παλευεται.....νομιζω θα τρελλαθω.....

 

Αληθεια εσυ γιατι επρεπε να μεινεις κρεεβατι? πως περασε ο καιρος?

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Εγγραφείτε ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Για να δημοσιεύσετε ένα σχόλιο θα χρειαστεί να είστε εγγεγραμμένο μέλος. Είναι δωρεάν.

Δημιουργήστε νέα εγγραφή

Κάντε εγγραφή να συμμετάσχετε στις συζητήσεις - είναι εύκολη και γρήγορη!

Δημιουργήστε νέα εγγραφή

Σύνδεση

Έχετε ήδη έναν λογαριασμό χρήστη; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...