Ποια παρηγοριά ???

[D-na]

Πριν λίγες μέρες σε αυτό το θέμα δεν έμπαινα καθόλου το προσπερνούσα με φόβο ίσως γιατί είχα προαίσθημα δεν ξερω..μετά από δυσκολίες και προσπάθειες σχεδόν αναπάντεχα έμεινα έγκυος!! φανταστικά όλα πήγαιναν πολύ καλά δεν είχα κανένα πρόβλημα δεν το καταλάβαινα καν ότι ήμουν έγκυος.λιγες μέρες πριν άρχισα να νοιώθω βάρος στην κοιλιά και και τσιμπιματα μικρά .. ήμουν 21 εβδομάδων.μιλαω με το γιατρό μου λέει δεν θα είναι σήμερα το απόγευμα στο ιατρείο περνα από το νοσοκομείο να σε δουν και μιλάμε.πηγα δεν είδε κάτι ο γιατρός όλα καλά μόνο μου λέει ο τράχηλος είναι 2.88 θέλει προσοχή.και μου έγραψε και μια καλλιέργεια ούρων και μαγνήσιο την αλλά μέρα τα ξεκίνησα και έκανα και την καλλιέργεια μίλησα με το γιατρό μου ε καλά λέει μάλλον ουρολοίμωξη θα είναι πάρε να μου πεις.δεν ήταν ουρολοίμωξη..αλλά εγώ είχα τα ίδια συμπτώματα δεν υποχωρούσαν όχι πολύ πόνο αλλά περισσότερο ενοχλήση περνώ το γιατρό του λέω θα περασω γιατί θα έλειπε τις επόμενες μέρες ήταν και σ/κ ήμουν ανήσυχη.με το που με βλέπει από κάτω μου λέει πρέπει να πας οπωσδήποτε τώρα στο νοσοκομείο να κάνεις περίδεση τραχήλου έχει γίνει ρίξει θυλακιου είχε ξεκινήσει ο τοκετός σχεδόν έβγαινε το μωρό.παω στο νοσοκομείο με κοιτάει με βάζουν χειρουργείο 11.30 το βράδυ για επείγουσα περίδεση αν ήταν μόνο αυτό μου λέει η γιατρός τα καταφεραμε αλλά υπάρχει περίπτωση να είναι μικρόβιο και να κινδυνεύσει το έμβρυο και εσυ.τελικα ήταν μικρόβιο έχασα όλο το αμνιακό υγρό την επόμενη μέρα η μήτρα έκανε συσπάσεις να το αποβάλει ήταν χάλια.μου κόψαν την περίδεση και γέννησα κανονικά οποία το έχει περάσει ξέρει ότι ο πόνος είναι φρικτός και όχι ο σωματικός αν είχα το μωρό μου δεν θα το συζητήσουμε.τωρα αναρρωνω ακόμη και περνά αντιβιοτικά δυνατά για να μην παθω ζημιά.η καρδιά μου πονάει η ψυχή μου σπαρζει δεν ξέρω αν θα έχω κουράγια να ξαναρχίσω δεν ξέρω τι να κάνω για να μην κλαίω συνέχεια δεν θέλω να σκέφτομαι δεν θέλω να μιλάω.δεν θέλω να ψυχοπλακωσω κανέναν έτσι νοιθω τώρα ομως.το αγαπούσα το μωρό μου ακόμη το αγαπώ.

[P.L.L.]

Κοπέλα μου... σε διαβάζω και κλαίω... Δεν έχω λόγια για να απαλύνω τον πόνο σου. Εγώ στις 10 εβδομαδες το έχασα κι έχασα τον κόσμο. Φαντάσου εσυ. Τώρα όμως κρατάω την κόρη μου αγκαλιά. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι έναν χρόνο τώρα που μιλάω με κοπέλες εδώ μέσα έχω διαβάσει τόσες ιστορίες από κοπέλες που δεν είχαν παρηγοριά και τώρα μια από αυτες ετοιμάζεται να γεννήσει, άλλες είναι στα μισά, άλλες μόλις έμειναν έγκυος και άλλες είναι στην προσπάθεια ξανά. Ίσως αυτές μπορέσουν να βρουν λόγια να απαλύνουν λίγο τον πόνο σου και να σου δώσουν κουράγιο. Εγώ εύχομαι το παιδάκι σου να σε φροντίζει από ψηλά και περάσει ο πόνος γρήγορα. Εδώ θα είμαστε αν μπορούμε να κάνουμε κάτι για εσένα. Έστω να μας τα λες να βγαίνουν απο μέσα σου.. 

[smaro30]

1 hour ago, D-na said:

Πριν λίγες μέρες σε αυτό το θέμα δεν έμπαινα καθόλου το προσπερνούσα με φόβο ίσως γιατί είχα προαίσθημα δεν ξερω..μετά από δυσκολίες και προσπάθειες σχεδόν αναπάντεχα έμεινα έγκυος!! φανταστικά όλα πήγαιναν πολύ καλά δεν είχα κανένα πρόβλημα δεν το καταλάβαινα καν ότι ήμουν έγκυος.λιγες μέρες πριν άρχισα να νοιώθω βάρος στην κοιλιά και και τσιμπιματα μικρά .. ήμουν 21 εβδομάδων.μιλαω με το γιατρό μου λέει δεν θα είναι σήμερα το απόγευμα στο ιατρείο περνα από το νοσοκομείο να σε δουν και μιλάμε.πηγα δεν είδε κάτι ο γιατρός όλα καλά μόνο μου λέει ο τράχηλος είναι 2.88 θέλει προσοχή.και μου έγραψε και μια καλλιέργεια ούρων και μαγνήσιο την αλλά μέρα τα ξεκίνησα και έκανα και την καλλιέργεια μίλησα με το γιατρό μου ε καλά λέει μάλλον ουρολοίμωξη θα είναι πάρε να μου πεις.δεν ήταν ουρολοίμωξη..αλλά εγώ είχα τα ίδια συμπτώματα δεν υποχωρούσαν όχι πολύ πόνο αλλά περισσότερο ενοχλήση περνώ το γιατρό του λέω θα περασω γιατί θα έλειπε τις επόμενες μέρες ήταν και σ/κ ήμουν ανήσυχη.με το που με βλέπει από κάτω μου λέει πρέπει να πας οπωσδήποτε τώρα στο νοσοκομείο να κάνεις περίδεση τραχήλου έχει γίνει ρίξει θυλακιου είχε ξεκινήσει ο τοκετός σχεδόν έβγαινε το μωρό.παω στο νοσοκομείο με κοιτάει με βάζουν χειρουργείο 11.30 το βράδυ για επείγουσα περίδεση αν ήταν μόνο αυτό μου λέει η γιατρός τα καταφεραμε αλλά υπάρχει περίπτωση να είναι μικρόβιο και να κινδυνεύσει το έμβρυο και εσυ.τελικα ήταν μικρόβιο έχασα όλο το αμνιακό υγρό την επόμενη μέρα η μήτρα έκανε συσπάσεις να το αποβάλει ήταν χάλια.μου κόψαν την περίδεση και γέννησα κανονικά οποία το έχει περάσει ξέρει ότι ο πόνος είναι φρικτός και όχι ο σωματικός αν είχα το μωρό μου δεν θα το συζητήσουμε.τωρα αναρρωνω ακόμη και περνά αντιβιοτικά δυνατά για να μην παθω ζημιά.η καρδιά μου πονάει η ψυχή μου σπαρζει δεν ξέρω αν θα έχω κουράγια να ξαναρχίσω δεν ξέρω τι να κάνω για να μην κλαίω συνέχεια δεν θέλω να σκέφτομαι δεν θέλω να μιλάω.δεν θέλω να ψυχοπλακωσω κανέναν έτσι νοιθω τώρα ομως.το αγαπούσα το μωρό μου ακόμη το αγαπώ.

και εγώ πάντα απέφευγα αυτήν την πλευρά του φορουμ, ίσως επειδή φοβόμουν ή ίσως γιατι ήμουν πολύ αφελής και απόλυτα σίγουρη ότι κάτι τέτοιο δεν θα τύχει σε εμένα. Να όμως που ακόμα το πρώτο που διαβάζω όταν μπαίνω στο φόρουμ είναι αυτά τα θέματα γιατι ακόμα, 2 μήνες σχεδόν μετά από την διακοπή κύησης στην 14η εβδομάδα ακόμα το σκέφτομαι. Δεν ξέρω τι να σου πω για να νιώσεις καλύτερα, δεν υπάρχουν λόγια αλλά είναι παρήγορο ότι είμαστε πολλές... Ήμουν στην 13η εβδομάδα όταν έκανα το α επιπέδου, έγκυος στο 2ο παιδάκι μου. Μόλις βλέπω τον υπέρηχο καταλαβαίνω, δεν χρειάστηκε να πει τίποτα ο εμβρυολόγος, το μωρό μου είχε μια τεράστια κύστη στην κοιλίτσα του. Αναμονή 10 ημέρες για να δουμε αν υποχωρήσει. Σε αυτές τις 10 ημέρες πήγα σε άλλους 3 εμβρυολόγους και δεν ξέρω πόσες φορές στην εκκλησία παρακαλώντας να υποχωρήσει η κύστη, μόνο αυτήν η ελπίδα υπήρχε και κρεμόμουν από πάνω της. Ο άντρας μου μου έλεγε να μην ελπίζω αλλά πως μπορεί μια μάνα να εγκαταλήψει το παιδί της. Το μωρό, το αγοράκι μου πάλευε να γίνει καλά, 10 ημέρες αναμονής σαν να ήταν αιώνας ολόκληρος για να ακούσω ότι μεγάλωσε η κύστη και το μωρό δεν θα επιβιώσει. Έκανα 11 ώρες διακοπή, γέννα δηλαδή αλλά έφτασα διαστολή 4 και μετά μέθη. Άκουγα μωρά να κλαίνε που μόλις γεννήθηκαν και εγώ ήμουν σε ένα δωμάτιο μόνη μου για να μην ακούω άλλες κοπέλες μου είχε πει ο γιατρός μου. Κλαίω, ακόμα κλαίω αλλά η ζωή προχωράει φίλη μου. Θρήνησα και πάντα θα θρηνώ αυτό το παιδί, αλλά δεν μπορώ και δεν πρέπει να μένει κολλημένη πίσω. Γύρισα στη δουλειά στις 5 ημέρες και όλοι με ρωτούσαν, το ήξεραν βέβαια ήμουν στον 4ο μηνα και είχα αναρρωτικές καθότι είχα και μια δύσκολη εγκυμοσύνη. 2 μήνες στο κρεβάτι και μόλις έγινα καλά αυτό, η διακοπη. Να σου πω, δεν υπάρχει γιατι! Μη ρωτάς γιατι! Γιατι σε κάποιες τυχαίνει και είμαστε εμείς που είμαστε δυνατές και δεν θα το βάλουμε κατω. Να σκέφτεσαι ότι δεν είσαι μόνη, εκεί έξω είμαστε πολλές που έχουμε βιώσει απόγοητεύσεις. Ντύσου όμορφα, πάρε τον σύζυγο βγείτε έξω, κάνε πράγματα που σε ευχαριστούν, αν δουλεύεις επέστρεψε γρήγορα, μπες στους προ εγκυμοσύνης ρυθμούς σου για να το αφήσεις πίσω όλο αυτό. Αν το αισθάνεσαι κλάψε, συζήτα το, μη καταπιέζεσαι, απλά θρηνείς. Αλλα να ξέρεις ότι θα έρθει επόμενη εγκυμοσύνη, γιατι όπως είπε και ο γιατρός μου μια φορά έγκυος για πάντα έγκυος, και αυτό ΔΕΝ θα ξανασυμβεί. Θα ξανακρατήσουμε καλή μου αυτό το θετικό τεστ εγκυμοσύνης και τότε όλα θα πάνε καλά. Σου στέλνω πολλες αγκαλιές και το κεφάλι ψηλά, έτσι; Μη σε παίρνει από κάτω

[D-na]

Διάβασα πριν μου γράψεις την ιστορία σου έχεις απόλυτο δίκιο είναι οι στιγμές αυτές όμως που μόνο όσες τις ζήσαμε καταλαβαίνουμε δυνατή σε κάνουν οι συνθήκες σφίγγουμε τα δόντια και πάμε ευχαριστώ που έγραψες έχεις και εσύ τον πόνο σου εύχομαι όλα καλά ολόψυχα καλή μου

[Μαράκι μαρακι]

Γεια σου.δεν θα πω ότι ξέρω πως είναι.θα σου πω ότι πρέπει να είσαι δυνατή,γιατί τίποτα δεν τελειώνει...έστω κ με αυτό που σου συνέβη.ξερω ότι τα λόγια είναι παρηγοριά,αλλά εσύ σκέφτεσαι τι έχασες κ πως.σκεψου όμως ότι η ζωή προχωράει κ πάρε κουράγιο.αλλες γυναίκες δεν μπορούν καν να κάνουν ένα παιδάκι.εγω ήμουν χρόνια με έναν άνθρωπο κ παιδί δεν ερχοτανε.ομως ο Θεός μου έδωσε τελικά.. τώρα περιμένω την κόρη ..γι'αυτό λοιπόν όσο σκληρό κ αν είναι προσπάθησε να το αφήσεις στο πίσω  μέρος του  μυαλού  σου.. θρήνησε....ομως θα συμφωνήσω με την smaro30.ντυσου όμορφα κ βγες με  τον άνθρωπο σου.κανε ότι  σε ευχαριστει.αν μπορείς κ ένα ταξίδι  για να ξεφύγεις από  την καθημερινότητα...σου εύχομαι μέσα από την καρδιά να ξανανιωσεις σύντομα αυτό το πλάσμα μέσα σου κ όλα να πάνε καλά με τη βοήθεια του θεού.κ κάθε βράδυ πριν ξαπλώσεις να προσεύχεσαι για να έχεις την Παναγία κοντά σου.....

[D-na]

Ευχαριστώ ευχαριστώ που γράφεται αυτή τη στιγμή σημαίνει πολλά για εμένα με το καλό η κόρη σου λοιπόν εύχομαι ολόψυχα όλα να σου πάνε καλά και σε εσένα και σε όλες 

[palmoira]

Καλησπέρα, δεν είσαι μόνη δεν είσαι η μόνη. Δυστυχώς πολλές έχουμε βιώσει άσχημες εμπειρίες. Έχασα πέρυσι τον Οκτώβριο ένα αγοράκι στην 31η εβδομάδα. Γέννησα με καισαρικη ένα νεκρό μωρό και καταλαβαινω πόσο πολύ πονάς αυτή τη στιγμή. Άδικα εντελώς χάθηκε το δικό μου παιδάκι, ένας κομπος στον ομφάλιο λώρο που απλά έκοψε το οξυγόνο. Η νεκροψία έδειξε ένα υγιέστατο μωράκι που έφυγε από υποξία. Έκλαψα, πόνεσα πολύ, ένιωσα ότι όλη η αδικία του κόσμου έχει πέσει πάνω μου. Ξέχασα να σου πω ότι γι αυτή την εγκυμοσυνη είχαμε παλέψει πολύ, 4 εξωσωματικές, μια μεταφορά κατεψυγμένων,μια παλινδρομη κύηση...και πάνω που περιμέναμε με ανυπομονησία το μωρό μας απλά το χάσαμε μέσα από τα χέρια μας. Γύρισα σπίτι με την τομή  τατης καισαρικης, χωρίς μωρό και ένα σπίτι να ετοιμάζεται να το υποδεχθεί. Δεν θυμάμαι για πόσο καιρό παραλαμβανα πράγματα που είχαμε παραγγείλει. Κάποια απλά έπαιρνα τηλέφωνο και τα ακύρωνα. Στην ταφή του μωρου μου δεν μπόρεσα να πάω, δεν ήθελα. Δεν το έβαλα όμως ποτέ κάτω. Τα πράγματα τα φύλαγα σε μια κούτα και έλεγα, για το μωρό μου που θα έρθει. Ξανά προσπάθησα με εξωσωματικη και απέτυχα, πάλι είπα όχι δεν θα τα παρατήσω. Αυτή τη στιγμή που σου γράφω είμαι εγκυος και στην τελική ευθεία να υποδεχτούμε την κόρη μας. Χαϊδεύω την κοιλιά μου και ανυπομονώ να την πάρω αγκαλιά. Ο χρόνος είναι μεγάλος γιατρός. Δεν το καταλαβαίνεις αυτή τη στιγμή μέσα στον πόνο που νιώθεις. Θα απαλύνει την πληγή σου. Δεν θα τη σβήσει ποτέ. Μην σταματήσεις να πιστεύεις ποτέ ότι θα τα καταφέρεις. Όσο μπορείς και θέλεις να το προσπαθείς και θα έρθει. Η ατυχία μπορεί να συμβεί σε όλους μας , δεν εξαρτάται από εμάς. Το να φανούμε δυνατές και να προσπαθήσουμε ξανά όμως εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από εμάς. Παρε το χρόνο που χρειάζεται για να συνέλθεις, για τον καθένα ο τρόπος και ο χρόνος που χρειάζεται είναι διαφορετικός. Εύχομαι ολόψυχα η ιστορία σου να έχει αίσιο τέλος...

[Μαράκι μαρακι]

Η μόνη παρηγοριά είναι αυτοί που είναι κοντά σου.ολοι οι υπόλοιποι,οι αφανείς,απλά είναι δίπλα σου με έναν καλό τους λόγο.κ αυτοί κοντά σου είναι όμως.ολα περνανε.βεβαια πιστεύω πως αυτό που σου συνέβη είναι η μεγαλύτερη απώλεια για έναν άνθρωπο.κανε ένα τάμα στην Παναγια κ προσευχή σου.επιμενω γιατί αυτοί τα κινούν όλα.λενε,δεν ήθελε ο Θεός.....για κάποιο λόγο γίνονται όλα.ευχομαι ειλικρινά να.μαθω καλά νέα σύντομα....να έρθει ένα μικρακι κ να αναπληρώσει με το γέλιο κ το κλάμα του,το χαμόγελο κ την ηρεμία στην ζωή σου.

 

 

[bella32]

αχ κορίτσι μου..σε νιώθω απόλυτα..ξέρω τον πόνο σου, την απώλεια σου.. ξέρω πως ένιωθες σε εκείνο το άδειο δωμάτιο, μόνη κ να ακούς παραδίπλα κλάματα μωρών.. εγώ έχασα το αγγελούδι μου στις 24 εβδομάδες. συσπάσεις κ εξαληφθηκε ο τράχηλος.. πάντα θα έχει θέση στη καρδιά μου ο άγγελος μου..Δεν ξεχνάς ποτέ,  απλά μαθαίνεις να ζεις με αυτό.  μη κρύψεις αυτά που νιώθεις,  αν σε απελευθερώνει το κλάμα,  κλάψε.  μίλησε κάπου.  εγώ ζήτησα βοήθεια γτ δεν μπορούσα να το διαχειριστώ μόνη μου.  τώρα έχω στην αγκαλιά μου το όνειρο μου,  είναι σχεδόν 3 μηνών.  κ αν με ρωτήσεις,  δρ νιώθω πρώτη φορά μάνα αλλά δεύτερη...

πάρε το χρόνο σου κ έπειτα κ όταν το θελήσετε προσπαθήστε ξανά. 

ειναι πολλά τα αστεράκια εκεί πάνω..πάντα φαντάζομαι ότι έχει φίλους τα μωρά σας κ δεν είναι μόνος του..

@palmoira κορίτσι μου κα θε φορά που διαβάζω την ιστορία σου κλαίω... είσαι απίστευτα δυνατή.  με το καλό το μπεμπακι σου!

[D-na]

Ευχαριστώ ευχαριστώ που γράφεται αυτή τη στιγμή σημαίνει πολλά για εμένα με το καλό τα μωράκια σας λοιπόν σε όσες περιμένετε και να τα χαιρεσται και να σας ζήσουν όσες έχετε εύχομαι ολόψυχα όλα να μας πάνε καλα σε όλες 

[Pipi_K]

Εγώ δε θα σου πω πολλά...μόνο ότι κ το δικό σου ουράνιο τόξο θα έρθει!  Κλαψε, μίλα, ξέσπασε.... Κάνε πέρα όσους σου υποβιβαζουν το πένθος σου.. Έχασα το παιδί μου όταν ήταν 9 ημερών..είχαμε πάει σπίτι μας. Το είδα να πεθαίνει μέσα στα χέρια μου. Άγνωστη αιτία.. Τώρα μόλις κοιμησα το ουράνιο τόξο μου, την κόρη μου! Πάντα λέω ότι έχω δύο παιδιά, πάντα στη καρδιά μου υπάρχει μια ξεχωριστή θέση που είναι του γιου μου. Ο χρόνος είναι ο μόνος γιατρός, όχι για να ξεχάσεις,απλά για να σε κάνει να συνηθίσεις να ζεις με αυτό τον πόνο. 

Αν δεν ξέρεις τι είναι το ουράνιο τόξο για ένα μωρό, ψάξε στο ίντερνετ.. 

[island1]

Yπαρχει ένα άγαλμα μιας μητέρας μπροστά στο αγέννητο παιδί της...δε θυμάμαι σε ποια χώρα δε θυμάμαι ποιος το έφτιαξε...την πρώτη φορά που το είδα με σε συγκίνησε...γρήγορα όμως πέρασε στο πίσω μέρος της μνήμης μου...Το έψαξα με αγωνία όταν έχασα το πρώτο μου μωρό...κι ύστερα έχασα δίδυμα...Ήμουν σχεδόν σίγουρη πως στη μητέρα εκείνη έβλεπα εμένα...πίστευα πως ο πόνος αυτός δε θα περάσει ποτέ...κι είχα να παλέψω κ με ενοχές μιας κ τα παιδιά μου ήρθαν από εξωσωματικές χωρίς μέχρι τώρα να βρεθεί γιατί...αν ο θεός δε με θέλει μάνα έλεγα αν πάω ενάντια στη φύση; Με πείσμα θυμό τύψεις κ μια ψυχή γεμάτο μπαλώματα έφτασα στην 4 εξωσωματική...δεν θυμάμαι να γελάω στο θετικό...δεν θυμάμαι να χαίρομαι σχεδόν σε όλη τη διάρκεια...μια δυσκολη κύηση..κι ένας φόβος μη μεγαλώσει ο αριθμός στην αυλή του δικού μου αγάλματος...όμως η κόρη μου ήρθε...ήρθε...ήρθε κ γέμισε η αγκαλιά μου..ήρθε κ μπήκαν τα κομμάτια μου στη θέση τους...λίγο μετά έχασα άλλο ένα...δεν πειράζει λέγαν όλοι έχεις ήδη ένα παιδί...κι όμως πείραζε...πείραζε κ πονούσε...μετράω 4 αγγέλους εκεί πάνω...κι εκείνη τη φορά ξανατρεξα στο άγαλμα..στη φωτογραφία του...με έκπληξη παρατήρησα τώρα τις λεπτομέρειες του παιδιού...χαϊδεύει τη μαμά...της υπόσχεται πως θα περάσει....κ θα περάσει...στο υπόσχομαι κι εγώ...θα θυμάσαι αλλά δεν θα πονάς..θα μουδιάσει ο πόνος σου...θα σε τραβάει η ζωή μπροστά κ τα παιδιά που θα ρθουν...κι αν όλα είναι μαύρα τώρα θυμήσου πως το ουράνιο τόξο μετά από τέτοιες καταιγίδες έρχεται.. πολλές είμαστε εκεί που εσύ...σειρά να ρθεις σε μας...σφίξει τα δόντια...θρινησε κλάψε πέσε στα πατώματα αλλά μην κοιτάς πίσω.. αυτό είναι το μυστικό..όπως είπε κ η παλμοιρα..αν κοιτάς πίσω όλα γίνονται βαρίδια. .μπροστά κοίτα! Μόνο μπροστά...σου ανοίγει το δρόμο ο άγγελος σου...δεν ήταν γραφτό του..μόνο ο θεός ξέρει γιατί...εσύ σφίξει τα δόντια κ η ζωή θα σε ανταμείψει

[sankar]

Διαβάζω την ιστορία και κλαίω για την απώλεια τη δική σου και την δική μου μαζί. Σου συνέβη κάτι τρομερό αλλά θα πρέπει να κάνεις κουραγιο. Έχασα την μπεμπούλα μου στην 23η εβδομαδα πριν από 15 ημέρες από γενετικό σύνδρομο που παρουσίασε και προχωρήσαμε σε διακοπή κύησης .Τρέχαμε από γιατρό σε γενετιστές και εκ νέου εξετάσεις για να αποφύγουμε το μοιραίο. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τις στιγμές που αναγκάστηκα να πάρω την απόφαση να εγκαταλείψω το μωρό μου. Κορίτσι μου πρέπει να δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας για ηρεμία , σωματική και ψυχική. Να σκέφτεσαι ότι ήσουν άτυχη αυτή την φορά μόνο και ότι με την βοήθεια της Παναγίας θα έχεις ένα μωράκι στην αγκαλιά σου σε λίγο καιρό. Να ξεσπάς όποτε το νιώθεις για να μην βουλιάζεις στη θλίψη. Και όπως λέει η Smaro να είσαι κοντά στον άντρα σου και να στηρίζετε ο ένας τον άλλον. Δεν θα ξεχάσεις αλλά θα περάσει και εσύ δυνατή θα περιμένεις την ευτυχή στιγμή να κρατήσεις στην αγκαλιά σου το μωρό που θα έρθει. Κάποια κορίτσια που έχουν χάσει τα μωράκια τους εδώ, απέκτησαν άλλα και κάποια περιμένουν να αποκτήσουν. όλες όμως γίναμε μανούλες , αυτό να έχεις στο μυαλό σου. όλες μαζί σου είμαστε στον πόνο και στην χαρά. Γιατί θα έρθει σύντομα και η χαρά σου να είσαι σίγουρη γι' αυτό .Μια ζεστή αγκαλιά σε κάνω και σε φιλώ!!

[D-na]

Κορίτσια μου!!μονο ευχαριστώ που γράφεται μπορώ να πω και να σας κάνω όλες μια αγκαλιά..ο πόνος που νιώσαμε είναι μεγάλος όμως το ξέρουμε πολύ καλά ότι υπάρχουν και χειρότερα και ότι δεν είμαστε οι μόνες.οπως είπε και ένα κορίτσι πιο πάνω για άλλους είναι όλα εύκολα για άλλους όχι.για εμένα αυτή τη στιγμη είναι πολύ νωπό και πονάει πολύ δεν θα ξεχάσω ποτέ το ξέρω θα μάθω Αμώς να ζω με αυτό όπως όλες που το έχετε ζήσει.ευχομαι μέσα από την καρδιά μου σε κάθε μία ξεχωριστά και σε όλες μαζί να πάνε καλά τα πράγματα να κλαίμε μόνο από χαρα.

 

[marian84]

On 23/1/2019 at 11:27 ΠΜ, D-na είπε:

Πριν λίγες μέρες σε αυτό το θέμα δεν έμπαινα καθόλου το προσπερνούσα με φόβο ίσως γιατί είχα προαίσθημα δεν ξερω..μετά από δυσκολίες και προσπάθειες σχεδόν αναπάντεχα έμεινα έγκυος!! φανταστικά όλα πήγαιναν πολύ καλά δεν είχα κανένα πρόβλημα δεν το καταλάβαινα καν ότι ήμουν έγκυος.λιγες μέρες πριν άρχισα να νοιώθω βάρος στην κοιλιά και και τσιμπιματα μικρά .. ήμουν 21 εβδομάδων.μιλαω με το γιατρό μου λέει δεν θα είναι σήμερα το απόγευμα στο ιατρείο περνα από το νοσοκομείο να σε δουν και μιλάμε.πηγα δεν είδε κάτι ο γιατρός όλα καλά μόνο μου λέει ο τράχηλος είναι 2.88 θέλει προσοχή.και μου έγραψε και μια καλλιέργεια ούρων και μαγνήσιο την αλλά μέρα τα ξεκίνησα και έκανα και την καλλιέργεια μίλησα με το γιατρό μου ε καλά λέει μάλλον ουρολοίμωξη θα είναι πάρε να μου πεις.δεν ήταν ουρολοίμωξη..αλλά εγώ είχα τα ίδια συμπτώματα δεν υποχωρούσαν όχι πολύ πόνο αλλά περισσότερο ενοχλήση περνώ το γιατρό του λέω θα περασω γιατί θα έλειπε τις επόμενες μέρες ήταν και σ/κ ήμουν ανήσυχη.με το που με βλέπει από κάτω μου λέει πρέπει να πας οπωσδήποτε τώρα στο νοσοκομείο να κάνεις περίδεση τραχήλου έχει γίνει ρίξει θυλακιου είχε ξεκινήσει ο τοκετός σχεδόν έβγαινε το μωρό.παω στο νοσοκομείο με κοιτάει με βάζουν χειρουργείο 11.30 το βράδυ για επείγουσα περίδεση αν ήταν μόνο αυτό μου λέει η γιατρός τα καταφεραμε αλλά υπάρχει περίπτωση να είναι μικρόβιο και να κινδυνεύσει το έμβρυο και εσυ.τελικα ήταν μικρόβιο έχασα όλο το αμνιακό υγρό την επόμενη μέρα η μήτρα έκανε συσπάσεις να το αποβάλει ήταν χάλια.μου κόψαν την περίδεση και γέννησα κανονικά οποία το έχει περάσει ξέρει ότι ο πόνος είναι φρικτός και όχι ο σωματικός αν είχα το μωρό μου δεν θα το συζητήσουμε.τωρα αναρρωνω ακόμη και περνά αντιβιοτικά δυνατά για να μην παθω ζημιά.η καρδιά μου πονάει η ψυχή μου σπαρζει δεν ξέρω αν θα έχω κουράγια να ξαναρχίσω δεν ξέρω τι να κάνω για να μην κλαίω συνέχεια δεν θέλω να σκέφτομαι δεν θέλω να μιλάω.δεν θέλω να ψυχοπλακωσω κανέναν έτσι νοιθω τώρα ομως.το αγαπούσα το μωρό μου ακόμη το αγαπώ.

Δεν εχω λογια...Το χω ζησει  μονο που εγω δεν προλαβα τη λοιμωξη και πηγε στο αιμα μου και επαθα και σηψαιμια.Γεννησα το μωρο μου που ηταν πολυ μικρο για να ζησει φυσικα και μετα ειχα να παλεψω και για τη ζωη μου.Εχει περασει 1.5 χρονος και δεν εχει περασει μερα χωρις να σκεφτω το αγορακι μου.Δε θα περασει ποτε ο πονος.Δε θα σου πω ψεματα.Απλα μαθαινεις να ζεις μ αυτο.Ειμαι εγκυος στον 5ο μηνα με πολυ φοβο οπως μπορεις να φανταστεις.Κανω εξετασεις ουρων καθε 15μερες μονη μου και καθε μηνα καλλιεργ κολπικου υγρου.Με θεωρουν υπερβολικη το ξερω αλλα αν δεν εχεις περασει αυτη τη κολαση δε ξες τι ειναι να γεννας ενα μωρο και να μενεις με αδεια χερια.