Πόσο να αντέξω ακόμα?

[mummyoftwoandone]

Ντρέπομαι και τα βάζω με τον εαυτό μου και μόνο που ανοίγω αυτό το θέμα... Τα προβλήματα ξεκίνησαν από πολύ νωρίς, πάνε 4 χρόνια τώρα... Ήξερα τι άνθρωπος είναι κι όμως επέλεξα να κάνω οικογένεια μαζί του, βλέπετε ήμουν μόνο 22 όταν έμεινα για πρώτη φορά έγκυος... Ήμαστε αρραβωνιασμενοι τότε, ένας αρραβώνας που ήρθε ως απειλή από το μέρος του, η αρραβωνιαζομαστε η χωρίζουμε, εγώ δεν μπορώ να ζω έτσι μου είχε πει.. Εγώ ερωτευμένη πολύ τότε δέχτηκα να αρραβωνιαστουμε... Μέσα σε 4μηνες ήρθε η εγκυμοσύνη... Μετακομισα στο σπίτι του, έφυγε η μάνα του και έμεινα να μεγαλώνω την αδερφή του που τότε πήγαινε λύκειο... Μια μάνα απούσα, δεν μιλούσε καν στα παιδιά της τότε... Ο πατέρας του ζει στη Γερμανία, χωρισμένοι γονείς... Αντί να φτιάχνω το σπίτι μου περιμένοντας το καινούριο μέλος, βρέθηκα να προσπαθώ να μαζέψω τα ασυμμάζευτα, να τρέχω πίσω από την μικρή να της μάθω βασικά πράγματα, όπως να μην αφήνει ανοιχτές χρησιμοποιημενες σερβιέτες στην τουαλέτα... Με πολύ κόπο κατάφερα να τον πείσω στον 9ο μήνα να παμε στους δικούς μου, δεν μπορούσα να μεγαλώσω το παιδί μου σε τέτοιο περιβάλλον (είχαν και γατα στο σπίτι). Έκανα τον μεσολάβητη να τα βρουν μανα με παιδιά, γύρισε η μάνα στο σπίτι και φύγαμε εμείς... Εγώ φοιτήτρια ακόμα, ο άντρας μου έμεινε χωρίς δουλειά και τον πήρε ο πατέρας μου στο μαγαζί.. Γεννησα και ξεκίνησαν όλα.. Βοήθεια μηδέν, ευτυχώς υπήρχε η μάμα μου... Αχ αυτή η μαμα μου πόσα τράβηξε και ακόμα τραβαει... Καβγάδες για το καθετί, άσχημοι καυγάδες... Όταν ο μικρός έγινε ενός, βρήκα δουλειά... Ζηλεια, καυγαδες μπροστά στο παιδί... Μετακόμισαμε σε δικό μας σπίτι, θα ειμασταν καλύτερα εκεί έλεγε... Ήρθαν χειρότερα... Πέρασε άλλος ένας χρόνος, κι εκεί που έλεγα δεν πάει άλλο, ήρθε δεύτερη εγκυμοσύνη.. Διδυμα...χάνω τη δουλειά μου, δύσκολη εγκυμοσύνη, αμνιοπαρακεντηση, στήριξη μηδεν... Παθαίνουμε ζημιά στο σπίτι, φεύγουμε και πάλι στους δικούς μου, πάλι στο μηδέν... Στη διάρκεια της εγκυμοσύνης με "χωρισε" 2 και 3 φορές.... Φυσικά ποτέ δεν είχε τα κότσια να φύγει στ αλήθεια... Γέννησα τέλη Νοέμβρη... Το ένα μωρό μου νοσηλεύτηκε στη μενν για μια εβδομάδα... Με πήγε να το δω μια φορά με το καροτσάκι γιατί δεν μπορούσα να περπατήσω... Από τότε και αφού βγήκα απ το νοσοκομείο με το ένα μωρό, πήγαινα εγώ να το δω, πήγε μόνο μια φορά.... Πριν σαραντησω ήρθε μεγάλος καβγάς, για τα λεφτά, για το σπίτι, για τα παιδιά, για όλα.... Ήθελε να του ετοιμάσω τη βαλίτσα του να φύγει... 5μερες δεν μου έλεγε ούτε καλημέρα... Εν τέλει και αφού του είπα αν θες να φύγεις φύγε, μπήκε στη μέση ο πατέρας μου, που να ξερε κι αυτός.... Κανείς δεν ξέρει... Ούτε η μαμά μου, το μοναδικό μου στήριγμα, ούτε αυτή τα ξέρει όλα... Τώρα περιμένουμε, τον Μάρτη μετακομιζουμε.... Και δεν θέλω.... Παρόλα αυτά έχω κινήσει όλες τις διαδικασίες, γιατί πάντα τα εκανα όλα εγώ... Βαρέθηκα να είμαι ο άντρας του σπιτιού... Βαρέθηκα να πληρώνεται, να μου δίνει όλα τα λεφτά, να μην έχει καμία επαφή και μετά να γκρινιαζει ότι δεν έχουμε λεφτά.... Δεν έχει ιδέα πόσα είναι τα έξοδα καθημερινά... Δεν φτάνει ο μισθός του, του είπα ότι κάτι πρέπει να κάνει, να βρει ένα 4ωρο ακόμα κάπου, η απάντηση του ήταν να βρω εγώ, αυτός δεν μπορεί... Σταματάω, ήδη σας κούρασα..... Συγγνώμη, αλλά έπρεπε κάπου να τα πω! 

[Rafaelatarzan]

έχεις 3 αγγελούδια.....αγκάλιασε τα κ σκέψου τι θες να κάνεις....αξίζει τα παιδιά σ να περνάνε ολα αυτα???? τωρα είναι μικρά κ δεν καταλαβαίνουν μετα όμως τι θα γίνει???? μιλα με την μαμά σ...το στήριγμα σ...θα σε βοηθήσει πολύ....Δεν ξέρω τι άλλο να σ πω....το μονο που εχω να σ πω είναι κοίτα μονο εσενα κ τα παιδιά σ....δεν είναι παρηγορα τα λογια μ το ξέρω....Αλλά είσαι δύσκολα απ οτι καταλαβαίνω....αν μπορείς να τα καταφέρεις κ μόνη σ τοτε στείλτον  από κει που βγήκε....σόρρυ για την έκφραση μ...Ναι να τον στείλεις εκεί κ ακόμα παραπέρα....Καλά έκανες κ μας μιλάς...κ να μην ντρέπεσαι για τίποτα κοριτσι μ..Όλα είναι μέσα στην ζωή.εισαι κ πολυ γεναια που ακομα βαστας .μπράβο σ.

[mummyoftwoandone]

Τα μόνα που δεν φταίνε είναι τα μωρά μου.... Δεν θα το αντέξω να δουν και τα μικρά όσα είδε και βλέπει ακόμα ο μεγάλος.... Δυστυχώς δεν έχω από που να πιαστώ... Οι δικοί μου δεν μπορούν να με βοηθήσουν οικονομικά, εγώ δουλειά δεν μπορώ να βρω γιατί δεν έχω που να αφήσω 3 παιδια, έχω μόνο την μαμά μου, που είμαστε μέρα νύχτα και οι δύο από πάνω τους και πάλι δυσκολευομαστε.... Πρέπει να περιμένω αναγκαστικά μέχρι το Σεπτέμβρη που θα αρχίσουν τα σχολεία για να δουλέψω... Ορκίστηκα στον εαυτό μου πως δεν θα επιτρέψω να ξανακουσει φωνές ο μεγάλος.. Δεν μπορώ όμως να το διαχειριστώ.... Φωνάζει, και δεν το καταλαβαίνει... Παίρνω τον μικρό στο δωματιο του, και συνεχίζει να φωνάζει απ το σαλόνι... Ευτυχως είναι η μαμά μου όλη μέρα εδώ και κάπως μέτριαζει τα ξεσπάσματα του... Αλλά είναι πολλά, όχι μόνο αυτό... Αν αρχισω δεν θα έχω σταματημό.... Ρίχνω τις περισσότερες ευθύνες σε μένα... Γιατί, γιατί τα δέχτηκα όλα απ την αρχή, γιατί έμεινα ξανά έγκυος.... Νιώθω ότι δεν έχει νόημα να ελπιζω σε κάποια αλλαγή, όμως είναι τόσο δύσκολο να φύγω.... @Rafaelatarzan σ ευχαριστώ πολύ που απάντησες.... 

[kotsifikos]

Μίλα με την μητέρα σου, ζήτα βοήθεια, κάνε κάτι να αλλάξει η ζωή σου, για τα παιδιά σου και για εσένα, σκέψου και αποφάσισε πως θες να μεγαλωσουν, σε τι περιβάλλον με τι παραδείγματα και πρότυπα. Σκέψου τα όλα αυτά ουσιαστικά..και κάνε ότι πιστεύεις πως είναι καλύτερο για την οικογένεια σου.

Είναι κρίμα τα παιδιά να μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον με ένταση και φωνές, γιατί αύριο ή και αυτά θα κάνουν το ιδιο ή θα δέχονται παθητικά τέτοιες συμπεριφορές...σκέψου το. Μίλα και με έναν ειδικό καλό θα κάνει, ίσως σε βοηθήσει να καταλάβεις σε τι βαθμό ένα τέτοιο κλίμα επηρεάζει την ψυχολογία αλλά και τον χαρακτήρα των παιδιών.

 

[Guest]

Όχι να μην ντρέπεσαι που μιλάς κοπέλα μου, καταλαβαίνω πως νιώθεις και είμαι σίγουρη πως πνίγεσαι τόσο πολύ!!! Μην κάνεις υπομονή Όχι!! Αυτά τα κλισέ του τύπου να κοιτάξεις τα παιδιά να κοιτάξεις το σπίτι σου και να μην μιλάς δεν τα αντέχω ειλικρινά!! Αν νιώθεις ότι δεν πάει άλλο ότι δεν μπορείς να ζήσεις άλλο έτσι Καλύτερα να φύγεις μακριά του ώστε να μπορέσεις να δεις καθαρά και να μπορέσεις να μεγαλωσεις τα παιδάκια σου με ψυχραιμία με καθαρό μυαλό με ηρεμία που πάνω από όλα αυτό χρειάζονται!!! Το μόνο που δεν θέλουν είναι εντάσεις!! Συζητείται με τους γονείς σου μην τα κρατάς μέσα σου μόνο κακο σου κάνει αυτό!! Σκέψου και ζυγισετα όλα και πραξε αναλόγως για το καλύτερο για εσένα για τα παιδιά σου για όλους χωρίς να φοβάσαι τι θα πουν οι άλλοι χωρίς να νιώθεις τύψεις χωρίς Χωρίς!!

[kotsifikos]

πρίν από 4 λεπτά , Anastasia_paris είπε:

Τα μόνα που δεν φταίνε είναι τα μωρά μου.... Δεν θα το αντέξω να δουν και τα μικρά όσα είδε και βλέπει ακόμα ο μεγάλος.... Δυστυχώς δεν έχω από που να πιαστώ... Οι δικοί μου δεν μπορούν να με βοηθήσουν οικονομικά, εγώ δουλειά δεν μπορώ να βρω γιατί δεν έχω που να αφήσω 3 παιδια, έχω μόνο την μαμά μου, που είμαστε μέρα νύχτα και οι δύο από πάνω τους και πάλι δυσκολευομαστε.... Πρέπει να περιμένω αναγκαστικά μέχρι το Σεπτέμβρη που θα αρχίσουν τα σχολεία για να δουλέψω... Ορκίστηκα στον εαυτό μου πως δεν θα επιτρέψω να ξανακουσει φωνές ο μεγάλος.. Δεν μπορώ όμως να το διαχειριστώ.... Φωνάζει, και δεν το καταλαβαίνει... Παίρνω τον μικρό στο δωματιο του, και συνεχίζει να φωνάζει απ το σαλόνι... Ευτυχως είναι η μαμά μου όλη μέρα εδώ και κάπως μέτριαζει τα ξεσπάσματα του... Αλλά είναι πολλά, όχι μόνο αυτό... Αν αρχισω δεν θα έχω σταματημό.... Ρίχνω τις περισσότερες ευθύνες σε μένα... Γιατί, γιατί τα δέχτηκα όλα απ την αρχή, γιατί έμεινα ξανά έγκυος.... Νιώθω ότι δεν έχει νόημα να ελπιζω σε κάποια αλλαγή, όμως είναι τόσο δύσκολο να φύγω.... @Rafaelatarzan σ ευχαριστώ πολύ που απάντησες.... 

Συζήτησε με τους γονείς σου να δεις μέχρι που μπορούν να σε βοηθήσουν...γονείς είναι, σίγουρα θα μπορούν να κάνουν κάτι παραπάνω από ότι εσύ περιμένεις.

Είναι πολυ δύσκολη κατάσταση, όμως θες βοήθεια, ο μπαμπάς σου δεν θα μπορεί να βοηθήσει την μητέρα σου με τα παιδιά προκειμένου να πας ε΄συ για δουλειά?

[mummyoftwoandone]

Σας ευχαριστώ πολύ όλες.... Ήμουν σίγουρη ότι θα βρω στήριξη εδώ μέσα, έστω απλά να τα βγάλω από μέσα μου... Σε ειδικό θέλω πολύ να πάω, αλλά προς το παρόν δεν περισσεύουν!! @kotsifikos αν χωρίσω, θα φύγει από το μαγαζί που δουλεύουν στην ουσία μαζί με τον πατέρα μου, οπότε θα αναγκαστεί να είναι όλη μέρα στη δουλειά... Η ειρωνεία είναι ότι κατηγορεί τον πατέρα μου ότι τον έχει χώσει, δουλεύει στο μεταξύ 4με 12,1το πολύ, δηλαδή κανονικό 8ωρο... Μια ζωή δούλευε βράδυ αλλά τώρα τον ενοχλεί, τέλος πάντων άλλο θέμα κι αυτο... Δυστυχώς τα χέρια μου είναι δεμένα, νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα... Είναι τοσα πολλά, μικρά καθημερινα που έγιναν ένα βουνό και με πλάκωσαν.... 

[kotsifikos]

αδέρφια έχεις?φίλες κολλητές? Είναι κρίμα να νιώθεις εσύ,γιατί σκέψου πως αν εσύ νιώθεις πως έχεις πλακωθεί από ένα βουνό πως θα νιώθουν τα παιδιά σου. Ο γιος σου είναι μεγάλος καταλαβαίνει τα πάντα, όλα αυτά θα έχουν συνέπειες στο παιδάκι. Τα δίδυμα είναι μικρά όμως εκείνα επηρεάζονται.Ειλικρινά σου ζητώ χίλια συγγνώμη αν σε πιέζουν αυτά που λέω όμως σου μιλάω ως μητέρα προς μητέρα...σου μιλάω όπως θα μιλούσα και στην φίλη μου...

Πάρε μία βαθειά ανάσα, κάνε ένα βλήμα πίσω και κοίταξε τα πράγματα ως έχουν, μετα σκέψου τι είναι αυτό που ιδανικά θες να αλλάξεις και προγραμμάτισε πως θα το κάνεις πράξη. Μέσα σε όλα αυτά είσαι τυχερή, γιατί δεν είσαι μόνη, γιατί έχεις τους γονείς σου έτοιμους να σε βοηθήσουν, αυτό κάνει το φορτίο που σηκώνεις λιγότερο βαρύ. Να σε ρωτήσω όμως κάτι? εσύ θες να χωρίσεις,  όμως σε δυσκολεύουν τα οικονομικά δεδομένα? Αυτό σε σταματάει ? ή δεν έχεις αποφασίσει μέσα σου να χωρίσεις?

[mummyoftwoandone]

πρίν από 3 λεπτά , kotsifikos είπε:

αδέρφια έχεις?φίλες κολλητές? Είναι κρίμα να νιώθεις εσύ,γιατί σκέψου πως αν εσύ νιώθεις πως έχεις πλακωθεί από ένα βουνό πως θα νιώθουν τα παιδιά σου. Ο γιος σου είναι μεγάλος καταλαβαίνει τα πάντα, όλα αυτά θα έχουν συνέπειες στο παιδάκι. Τα δίδυμα είναι μικρά όμως εκείνα επηρεάζονται.Ειλικρινά σου ζητώ χίλια συγγνώμη αν σε πιέζουν αυτά που λέω όμως σου μιλάω ως μητέρα προς μητέρα...σου μιλάω όπως θα μιλούσα και στην φίλη μου...

Πάρε μία βαθειά ανάσα, κάνε ένα βλήμα πίσω και κοίταξε τα πράγματα ως έχουν, μετα σκέψου τι είναι αυτό που ιδανικά θες να αλλάξεις και προγραμμάτισε πως θα το κάνεις πράξη. Μέσα σε όλα αυτά είσαι τυχερή, γιατί δεν είσαι μόνη, γιατί έχεις τους γονείς σου έτοιμους να σε βοηθήσουν, αυτό κάνει το φορτίο που σηκώνεις λιγότερο βαρύ. Να σε ρωτήσω όμως κάτι? εσύ θες να χωρίσεις,  όμως σε δυσκολεύουν τα οικονομικά δεδομένα? Αυτό σε σταματάει ? ή δεν έχεις αποφασίσει μέσα σου να χωρίσεις?

Δεν θέλω να ζητάς συγγνώμη, έτσι είναι τα πράγματα και καλά κάνεις και μου τα λες.... Να σου πω, και μόνο που διάβασα αυτά που έγραψα, έφυγε ένα βάρος!!! Δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να χωρίσω, αλλά τείνω προς τα εκεί... Αν δεν είχαν έρθει τα διδυμα, θα είχα χωρίσει πιστεύω.... Απλά δεν μου έχει μείνει τίποτα μέσα μου ρε γ@μwτο, ούτε σαν γονείς μπορούμε να συνεννοηθούμε αλλά ούτε σαν ζευγάρι πλεον... Έχω έναν αδερφό που είναι μεγαλύτερος, ζει μόνος του ακριβώς πάνω από εμάς, φίλες έχω λίγες από επιλογη πλέον, η μία έχει οικογένεια ή άλλη ταξιδεύει συνέχεια λόγω δουλειάς και η τρίτη έχει φύγει μόνιμα στο εξωτερικό εδώ και έναν χρόνο... Σκέφτομαι να πάμε στο καινούριο σπίτι, όχι γιατί ελπίζω ότι κάτι θα αλλάξει, ίσα ίσα πιστεύω θα γίνουμε χειρότερα, απλά θέλω να καταλάβει, να νιώσει στο πετσί του πως είναι να ξενυχτας, πως δεν βγαίνει ο μήνας και δεν φτάνουν τα λεφτά... Θα έχω "ασπίδα" το πατρικό μου, ώστε να αποφεύγω φασαρίες μπροστά στα παιδιά... 

[αστα]

Κοριτσάκι μου καλό αυτήν την ιστορία την ξέρω από πολύ κοντινό συγγενικά μου πρόσωπο.... Και είναι ένας φαύλος κύκλος που δύσκολα βγαίνεις από αυτόν.... Αλλά βγαίνεις αν θες! 

Η στιγμές που μαλωνεται σε κάνουν να τα βλέπεις όλα μαύρα και μόλις ησυχασεται λίγο σκέφτεσαι τις καλές στιγμές... Τις λίγες συνήθως και ελπίζεις... Αλλά ο άνθρωπος δύσκολα αλλάζει... Ειδικά αν προέρχεται από προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον... Θέλει πολύ δύναμη να ξεφύγεις από αυτήν την κατάσταση αλλά όταν ηρεμήσεις εσύ και τα παιδιά σου θα καταλάβεις την αξία της προσπάθειας σου... Σου εύχομαι δύναμη και πίστη... Και θα τα καταφέρεις αν θες πραγματικά... Γιατί έχεις τους γονείς σου κοντά.... 

[mummyoftwoandone]

1 ώρα πρίν, αστα είπε:

Κοριτσάκι μου καλό αυτήν την ιστορία την ξέρω από πολύ κοντινό συγγενικά μου πρόσωπο.... Και είναι ένας φαύλος κύκλος που δύσκολα βγαίνεις από αυτόν.... Αλλά βγαίνεις αν θες! 

Η στιγμές που μαλωνεται σε κάνουν να τα βλέπεις όλα μαύρα και μόλις ησυχασεται λίγο σκέφτεσαι τις καλές στιγμές... Τις λίγες συνήθως και ελπίζεις... Αλλά ο άνθρωπος δύσκολα αλλάζει... Ειδικά αν προέρχεται από προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον... Θέλει πολύ δύναμη να ξεφύγεις από αυτήν την κατάσταση αλλά όταν ηρεμήσεις εσύ και τα παιδιά σου θα καταλάβεις την αξία της προσπάθειας σου... Σου εύχομαι δύναμη και πίστη... Και θα τα καταφέρεις αν θες πραγματικά... Γιατί έχεις τους γονείς σου κοντά.... 

Δεν μπορούσες να πέσεις πιο Πολυ μέσα, νιώθω έτσι ακριβώς όπως περιέγραψε... Πολύ θα ήθελα να μάθω πως το διαχειριστηκε η συγγενής σου, ειλικρινά!!!! Απλά γίνεται όλο και πιο δύσκολο γιατί δεν υπάρχει και καθολου ηρεμία μέρα νύχτα, και το ξενύχτι, καταλαβαίνεις.... Είναι στιγμές που σκέφτομαι να μιλήσω στην μαμά μου αλλά είναι πράγματα που πραγματικά δεν λέγονται... Και την έχω ήδη φορτώσει κι αυτή με πολλά... Πάντως αν δεν είχα και τους γονείς μου θα είχα καταρρεύσει προ πολλού... 

[αστα]

πρίν από 39 λεπτά , Anastasia_paris είπε:

Δεν μπορούσες να πέσεις πιο Πολυ μέσα, νιώθω έτσι ακριβώς όπως περιέγραψε... Πολύ θα ήθελα να μάθω πως το διαχειριστηκε η συγγενής σου, ειλικρινά!!!! Απλά γίνεται όλο και πιο δύσκολο γιατί δεν υπάρχει και καθολου ηρεμία μέρα νύχτα, και το ξενύχτι, καταλαβαίνεις.... Είναι στιγμές που σκέφτομαι να μιλήσω στην μαμά μου αλλά είναι πράγματα που πραγματικά δεν λέγονται... Και την έχω ήδη φορτώσει κι αυτή με πολλά... Πάντως αν δεν είχα και τους γονείς μου θα είχα καταρρεύσει προ πολλού... 

Σου έστειλα πμ

 

[linaa]

3 ώρες πρίν, Anastasia_paris είπε:

Δεν θέλω να ζητάς συγγνώμη, έτσι είναι τα πράγματα και καλά κάνεις και μου τα λες.... Να σου πω, και μόνο που διάβασα αυτά που έγραψα, έφυγε ένα βάρος!!! Δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να χωρίσω, αλλά τείνω προς τα εκεί... Αν δεν είχαν έρθει τα διδυμα, θα είχα χωρίσει πιστεύω.... Απλά δεν μου έχει μείνει τίποτα μέσα μου ρε γ@μwτο, ούτε σαν γονείς μπορούμε να συνεννοηθούμε αλλά ούτε σαν ζευγάρι πλεον... Έχω έναν αδερφό που είναι μεγαλύτερος, ζει μόνος του ακριβώς πάνω από εμάς, φίλες έχω λίγες από επιλογη πλέον, η μία έχει οικογένεια ή άλλη ταξιδεύει συνέχεια λόγω δουλειάς και η τρίτη έχει φύγει μόνιμα στο εξωτερικό εδώ και έναν χρόνο... Σκέφτομαι να πάμε στο καινούριο σπίτι, όχι γιατί ελπίζω ότι κάτι θα αλλάξει, ίσα ίσα πιστεύω θα γίνουμε χειρότερα, απλά θέλω να καταλάβει, να νιώσει στο πετσί του πως είναι να ξενυχτας, πως δεν βγαίνει ο μήνας και δεν φτάνουν τα λεφτά... Θα έχω "ασπίδα" το πατρικό μου, ώστε να αποφεύγω φασαρίες μπροστά στα παιδιά... 

θα σου μιλησω ανοιχτα ισως σου φανει σκληρο αλλα δεν ειναι πιο σκληρο απο αυτο που ζεις. ησουν μικρο κοριτσι χωρις να σκεφτεις πολυ χωρις να πατησεις στα ποδια σου χωρις να μαθεις τον εαυτο σου χωρις να ζησεις εκανες οικογενεια με τον πρωτο ανθρωπο που ερωτευτηκες γοητευτηκες χωρις εμπειρια επεσες στην παγιδα. εκανες ενα λαθος συνχωρεσε τον εαυτο σου κ μην επιτρεψεις αλλο λαθος . προχωρα την ζωη σου μονη σου. τα χρηματα θα κοπιασεις κ θα τα βρεις θελει κοπο αλλα θα το ξεπερασεις κ θα τα βρεις. η ζωη σου ομως κ η ευτυχια των παιδιων σου δεν γυριζει πισω κ ουτε τα τραυματα των παιδιων σου ξεπερνιουνται. μην κανεις αλλα λαθη καποια στιγμη δεν θα μπορουν τα παιδια σου να στα συνχωρεσουν.

[mummyoftwoandone]

πρίν από 51 λεπτά , linaa είπε:

θα σου μιλησω ανοιχτα ισως σου φανει σκληρο αλλα δεν ειναι πιο σκληρο απο αυτο που ζεις. ησουν μικρο κοριτσι χωρις να σκεφτεις πολυ χωρις να πατησεις στα ποδια σου χωρις να μαθεις τον εαυτο σου χωρις να ζησεις εκανες οικογενεια με τον πρωτο ανθρωπο που ερωτευτηκες γοητευτηκες χωρις εμπειρια επεσες στην παγιδα. εκανες ενα λαθος συνχωρεσε τον εαυτο σου κ μην επιτρεψεις αλλο λαθος . προχωρα την ζωη σου μονη σου. τα χρηματα θα κοπιασεις κ θα τα βρεις θελει κοπο αλλα θα το ξεπερασεις κ θα τα βρεις. η ζωη σου ομως κ η ευτυχια των παιδιων σου δεν γυριζει πισω κ ουτε τα τραυματα των παιδιων σου ξεπερνιουνται. μην κανεις αλλα λαθη καποια στιγμη δεν θα μπορουν τα παιδια σου να στα συνχωρεσουν.

Έχεις πολύ δίκιο, ήδη έχω πληγώσει αρκετά τον γιο μου.... Και δυστυχώς έχει αποκτήσει και επιθετική συμπεριφορά, ότι ακούει το παιδί λέει.... Με έχει μειώσει και με έχει ακυρώσει άπειρες φορές μπροστά στο παιδί, σε σημείο να μου μιλάει άσχημα ο μικρός... Αυτό το κατάφερα με πάρα πολύ μιλημα και κόπο και το σταμάτησε, όμως έχει πολλά ξεσπάσματα ακόμα... Μακάρι να γινόταν να τελείωναν ολα εύκολα και αναίμακτα.... 

[Rafaelatarzan]

πρίν από 22 λεπτά , Anastasia_paris είπε:

Έχεις πολύ δίκιο, ήδη έχω πληγώσει αρκετά τον γιο μου.... Και δυστυχώς έχει αποκτήσει και επιθετική συμπεριφορά, ότι ακούει το παιδί λέει.... Με έχει μειώσει και με έχει ακυρώσει άπειρες φορές μπροστά στο παιδί, σε σημείο να μου μιλάει άσχημα ο μικρός... Αυτό το κατάφερα με πάρα πολύ μιλημα και κόπο και το σταμάτησε, όμως έχει πολλά ξεσπάσματα ακόμα... Μακάρι να γινόταν να τελείωναν ολα εύκολα και αναίμακτα.... 

Μια αγκαλιά από μενα πολυ μεγάλη σε σένα κ στα παιδιά σ...μιλά στην μανα σ...ζητά βοήθεια κ ειμαι σιγουρη ότι ο θεος θα σ δωσει την σωστή απαντήσει...θα πράξεις σωστα ...Είμαι σίγουρη για σενα....δώσε χρόνο σε εσένα κ θα βρεις την άκρη.. μ θα την βρεις...Είσαι δυνατή σε βλέπω....