ΕΝΤΕΛΩΣ ΜΟΝΗ ΜΑΜΑ

[Pipi_fakidomiti]

Γεια σε όλους!!!Χάρηκα που σας βρήκα!!Θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σας σχετικά με την ιστορία μου, καθώς και αντίστοιχες εμπειρίες αν υπάρχουν να πάρω κουράγιο..

ακολουθεί σεντονι!

Είμαι μια SINGLE μαμά με ένα αγοράκι 2 χρονών και 3 μηνών.....Τον κράτησα μόνη μου, μεγάλη ιστορία, τελικά ο μπαμπάς του τον αναγνώρισε αλλά μόλις γέννησα χωρίσαμε....Μεγαλώνω το παιδί μου μέχρι στιγμής με πολλές δυσκολίες γιατί ο πατέρας του δεν βοηθάει ουσιαστικά -άντε να τον κρατήσει για έναν γιατρό και τέλος-αλλά μπορώ να πω πως είμαι τρομερά ευτυχισμένη που υπάρχει στη ζωή μου και κάνουμε τρομερή παρεούλα  Η πατρική μου οικογένεια, ενώ ήθελε το μωρό, δεν ενέκρινε το ότι τελικά καταλήξαμε σε χωρισμό με τον μπαμπά του μικρού και κράτησαν αποστάσεις. Ζω σε άλλη πόλη μακριά και δεν μου πρότειναν να μετακομίσω κοντά τους γιατί ουσιαστικά ντρεπόντουσαν να είμαι χωρισμένη με ένα τόσο μωρό-τι θα πει ο κόσμος κτλ Θέλω να σας πω επίσης, πως η πατρική μου οικογένεια γενικά έχει πολλά προβλήματα, πολλούς καυγάδες, ο αδερφός μου άνεργος 40χρ. ζει μαζί τους ακόμη, ξυπνάει αργά το μεσημέρι, εγώ όταν ήμουν με το μωρό έπρεπε να μην κάνει κιχ και τον ξυπνήσει και γενικά ανισόρροπες συμπεριφορές που με πληγώνουν, εξού και τόσα χρόνια έλειπα μακριά. Τους αγαπάω, έχω ανάγκη να τους βλέπω αλλά πάντα πληγώνομαι πολύ και με απογοητεύουν.....

Τώρα πλέον που το παιδί μεγάλωσε κάπως, αποφάσισα να φύγω από εδώ (είναι η πόλη του πρώην) γιατί δεν αντέχω πια σε αυτό το μέρος, δεν έχω κανέναν πια και με κυνηγάνε οι κακές αναμνήσεις. Βρήκα μια πόλη ουδέτερη, σχετικά κοντά στην πόλη μου, με ΚΑΛΗ οικονομία (σημαντικό για την δουλειά μου) και γενικά υγιή δεδομένα. Να πω οτι εργάζομαι από όταν το μωρό ήταν 2 μηνών, με έδρα το σπίτι πάνω στον τομέα του εμπορίου. 

Για να μην πολυλογώ, η μάνα μου έχει αρχίσει τον ψυχολογικό πόλεμο πως δεν θα τα καταφέρω, θα αποτύχω και πως τους χρειάζομαι γιατί το παιδί είναι ακόμη μικρό και να πάω στην πόλη μου να με βοηθάει, πως θα καταστρέψω τη ζωή μου κ άλλο και πως όσο μεγαλώνει το παιδί θα δυσκολεύουν οι καταστάσεις και μόνη είναι αδύνατο.

Μου έχει δημιουργήσει τρομερές ανασφάλειες και φοβάμαι πολύ πλέον. Να πω πως μέχρι στιγμής δεν με έχει βοηθήσει ΚΑΘΟΛΟΥ με το μωρό, ούτε έχει έρθει εδώ που είμαι, ούτε φέρθηκε με στοιχειώδη ενσυναίσθηση στο ότι χώρισα (δεν το εγκρίνει καθόλου να διαλύονται οικογένειες) όμως μου έχει σπείρει την αμφιβολία και τον φόβο. Σίγουρα όμως αν πήγαινα στην πόλη μου, θα μου κρατούσε το παιδί όποτε θα είχα ανάγκη δεν θα μου έλεγε όχι, απλώς όπως είναι η κατάσταση εγώ η ίδια δεν θα ήθελα πάρα πολλές κ συχνές επαφές.  

Αναρωτιέμαι λοιπόν αν όντως μπορεί να γίνει αυτό που σκέφτομαι. Εγώ το σκέφτομαι θα είμαι σπίτι να δουλεύω, ο μικρός πάει ήδη παιδικό(προσαρμόζεται εύκολα), σκέφτομαι μια κοπέλα κάποιες ώρες την εβδομάδα για να μπορώ να βγω για έναν καφέ/φαγητό, σε περίπτωση αρρώστιας (φτου φτου μακριά) να έρθει η μάνα μου να βοηθήσει. Επίσης θα μπορώ να τους επισκέπτομαι πιο συχνά κ να μένω μια εβδομάδα πχ γιατί τώρα είμαι αρκετά μακριά και δεν πάω πάνω από 1 φορά/χρόνο. 

Αναρωτιέμαι βρε κορίτσια μου, είμαι παράλογη να πσιτεύω πως γίνεται αυτό? Θα δυσκολεύτω υπερβολικά? Πειτε μου οι πιο έμπειρες μανούλες, στο μέλλον τι με περιμένει? Τα σκέφτομαι όλα τόσο λάθος άραγε? Υπάρχουν μαμάδες που τα κατάφεραν εντελώς μόνες?

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις και συγνώμη για το σεντόνι!!!

 

 

 

[island1]

Καλησπέρα

Καταρχάς συγχαρητήρια για την επιλογή σου να προχωρήσεις μια κύηση γνωρίζοντας εξ αρχής τις δυσκολιες.

Το δικό μου παιδί είναι πια 3+ .Το μεγάλο πακέτο το έχεις φάει.Απο εδώ και πέρα ξεκινάει μια πιο " εύκολη κατάσταση" ως αναφορά το κομμάτι του χρόνου.Προσωπικα δεν θα έμπαινα καν στη διαδικασία να ακούσω κάποιον που δεν έχει σχέση με την οικογένειά μου.Ουτε σε τρέφουν,ούτε σε βοηθάνε,ούτε θα είναι εκεί για σένα.Σου αξίζει νομίζω μια νέα αρχή αφού το εργασιακό το έχεις λύσει.Γυρισε σελίδα και ξεκινά με το " παρεάκι" σου από την αρχή.Δεν επιλέγουμε οικογένεια.Ειχα την τύχη να μεγαλώσω σε φοβερά υποστηρικτικό περιβάλλον .Από τύχη καθαρά.Η οικογένεια σου είναι το παιδί σου.Κοιταξε το και θα βρεις όλες τις απαντησεις

 

[Evouska]

Καλησπέρα κορίτσι μου και αρχικά θέλω να σου πω ένα τεραστιο μπράβο για τη δύναμη σου και όλα αυτά που έχεις καταφέρει τόσο καιρό μόνη σου!! 

Επειδή κ εμένα οί γονείς μου χώρισαν στην εφηβεία μου και η μαμά μου ήταν σε μια θέση σαν τη δική σου,μόνη της χωρίς βοήθεια με 2 παιδιά στην εφηβεια, και πολλά πολλα έξοδα, θέλω να σου πω ότι τα κατάφερε και με το παραπάνω! Και μας μεγάλωσε χωρίς να μας λείψει τίποτα, δε λέω ότι ήμασταν πλούσιοι, αλλά μεγαλώσαμε με αρχές και ενσυναισθηση, αφού δεν τα βρήκαμε κ εμείς ποτέ όλα έτοιμα.  Και σε όλα αυτά που σου λέει η δική σου μαμά Όχι μόνο δεν έχει δίκιο, αλλά είναι εντελώς έξω από το χορό και δε μπορεί με τίποτα να καταλάβει τι έχεις περάσει και πως είναι η ζωή σου τώρα!! Δυστυχώς πολλές γυναίκες στην ηλικία της μητέρας σου έχουν  αυτές τις απόψεις και δεν θα "χαλούσαν" με τίποτα το γάμο τους ενώ ουσιαστικά δεν είναι καλά σε πολλά θέματα και απλά τα παραβλέπουν! Έτσι τους έχει μάθει η κοινωνία κ αυτό θεωρούν το σωστό. Αμάν πια με το τι θα πει ο κόσμος!! Γνώμη μου είναι να μην την αφήνεις να σε επηρεάζει στο τι θα κάνεις εσύ στη ζωή σου. Δεν έχεις καταστρέψει τη ζωή σου όπως λέει ίσα ίσα το αντίθετο εγώ βλέπω να συμβαίνει από αυτά που μας γράφεις! Βλέπω μια γυναίκα που δεν το έχει βάλει κάτω, προσπαθεί για τον εαυτό της και το παιδί της και τα καταφέρνει! Και δεν νομίζω ότι θα αλλάξει τόσο πολύ η τωρινή σου καθημερινότητα αν πας στην πόλη που θέλεις,  ίσα ίσα απ την στιγμή που λες ότι η δουλειά θα είναι καλύτερα εκεί, μόνο καλύτερα μπορεί να είσαι! Και τα δυσκολα περασαν αφου το παιδάκι σου είναι ήδη 2, τώρα μπορεί να πηγαίνει και στον παιδικό και να μη χρειαστείς κοπέλα να το προσέχει!! Όσον αφορά τον πατέρα του παιδιού,  η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσε κ εκείνος με ένα ποσό διατροφής έστω μικρό να συμβάλλει στην ανατροφή του,  και θεωρώ ότι θα ήταν μεγάλη βοήθεια αν γινόταν αυτό! Αλλά δεν ξέρω αν θέλεις να έχεις σχέσεις μαζί του! Σημασία έχει να είσαι εσύ ευτυχισμένη γιατί τότε θα είναι και το παιδί σου ευτυχισμένο,  μην αφήνεις κανέναν να σε επηρεάζει και να σου επιβάλλει τι να κάνεις, και  αν θέλεις  μπορείς να τα καταφέρεις όλα!! Αυτό να θυμάσαι!! 

[linaa]

Just now, Pipi_fakidomiti είπε:

Γεια σε όλους!!!Χάρηκα που σας βρήκα!!Θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σας σχετικά με την ιστορία μου, καθώς και αντίστοιχες εμπειρίες αν υπάρχουν να πάρω κουράγιο..

ακολουθεί σεντονι!

Είμαι μια SINGLE μαμά με ένα αγοράκι 2 χρονών και 3 μηνών.....Τον κράτησα μόνη μου, μεγάλη ιστορία, τελικά ο μπαμπάς του τον αναγνώρισε αλλά μόλις γέννησα χωρίσαμε....Μεγαλώνω το παιδί μου μέχρι στιγμής με πολλές δυσκολίες γιατί ο πατέρας του δεν βοηθάει ουσιαστικά -άντε να τον κρατήσει για έναν γιατρό και τέλος-αλλά μπορώ να πω πως είμαι τρομερά ευτυχισμένη που υπάρχει στη ζωή μου και κάνουμε τρομερή παρεούλα  Η πατρική μου οικογένεια, ενώ ήθελε το μωρό, δεν ενέκρινε το ότι τελικά καταλήξαμε σε χωρισμό με τον μπαμπά του μικρού και κράτησαν αποστάσεις. Ζω σε άλλη πόλη μακριά και δεν μου πρότειναν να μετακομίσω κοντά τους γιατί ουσιαστικά ντρεπόντουσαν να είμαι χωρισμένη με ένα τόσο μωρό-τι θα πει ο κόσμος κτλ Θέλω να σας πω επίσης, πως η πατρική μου οικογένεια γενικά έχει πολλά προβλήματα, πολλούς καυγάδες, ο αδερφός μου άνεργος 40χρ. ζει μαζί τους ακόμη, ξυπνάει αργά το μεσημέρι, εγώ όταν ήμουν με το μωρό έπρεπε να μην κάνει κιχ και τον ξυπνήσει και γενικά ανισόρροπες συμπεριφορές που με πληγώνουν, εξού και τόσα χρόνια έλειπα μακριά. Τους αγαπάω, έχω ανάγκη να τους βλέπω αλλά πάντα πληγώνομαι πολύ και με απογοητεύουν.....

Τώρα πλέον που το παιδί μεγάλωσε κάπως, αποφάσισα να φύγω από εδώ (είναι η πόλη του πρώην) γιατί δεν αντέχω πια σε αυτό το μέρος, δεν έχω κανέναν πια και με κυνηγάνε οι κακές αναμνήσεις. Βρήκα μια πόλη ουδέτερη, σχετικά κοντά στην πόλη μου, με ΚΑΛΗ οικονομία (σημαντικό για την δουλειά μου) και γενικά υγιή δεδομένα. Να πω οτι εργάζομαι από όταν το μωρό ήταν 2 μηνών, με έδρα το σπίτι πάνω στον τομέα του εμπορίου. 

Για να μην πολυλογώ, η μάνα μου έχει αρχίσει τον ψυχολογικό πόλεμο πως δεν θα τα καταφέρω, θα αποτύχω και πως τους χρειάζομαι γιατί το παιδί είναι ακόμη μικρό και να πάω στην πόλη μου να με βοηθάει, πως θα καταστρέψω τη ζωή μου κ άλλο και πως όσο μεγαλώνει το παιδί θα δυσκολεύουν οι καταστάσεις και μόνη είναι αδύνατο.

Μου έχει δημιουργήσει τρομερές ανασφάλειες και φοβάμαι πολύ πλέον. Να πω πως μέχρι στιγμής δεν με έχει βοηθήσει ΚΑΘΟΛΟΥ με το μωρό, ούτε έχει έρθει εδώ που είμαι, ούτε φέρθηκε με στοιχειώδη ενσυναίσθηση στο ότι χώρισα (δεν το εγκρίνει καθόλου να διαλύονται οικογένειες) όμως μου έχει σπείρει την αμφιβολία και τον φόβο. Σίγουρα όμως αν πήγαινα στην πόλη μου, θα μου κρατούσε το παιδί όποτε θα είχα ανάγκη δεν θα μου έλεγε όχι, απλώς όπως είναι η κατάσταση εγώ η ίδια δεν θα ήθελα πάρα πολλές κ συχνές επαφές.  

Αναρωτιέμαι λοιπόν αν όντως μπορεί να γίνει αυτό που σκέφτομαι. Εγώ το σκέφτομαι θα είμαι σπίτι να δουλεύω, ο μικρός πάει ήδη παιδικό(προσαρμόζεται εύκολα), σκέφτομαι μια κοπέλα κάποιες ώρες την εβδομάδα για να μπορώ να βγω για έναν καφέ/φαγητό, σε περίπτωση αρρώστιας (φτου φτου μακριά) να έρθει η μάνα μου να βοηθήσει. Επίσης θα μπορώ να τους επισκέπτομαι πιο συχνά κ να μένω μια εβδομάδα πχ γιατί τώρα είμαι αρκετά μακριά και δεν πάω πάνω από 1 φορά/χρόνο. 

Αναρωτιέμαι βρε κορίτσια μου, είμαι παράλογη να πσιτεύω πως γίνεται αυτό? Θα δυσκολεύτω υπερβολικά? Πειτε μου οι πιο έμπειρες μανούλες, στο μέλλον τι με περιμένει? Τα σκέφτομαι όλα τόσο λάθος άραγε? Υπάρχουν μαμάδες που τα κατάφεραν εντελώς μόνες?

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις και συγνώμη για το σεντόνι!!!

 

 

 

οσο μεγαλωνει το παιδι οντως το θεμα χρονου δεν θα υπαρχει οποτε απο αυτη την αποψη σε ενα με δυο χρονια δεν θα εχεις κανεναν αναγκη το παιδι θα μπορει να σε ακολουθει παντου κ θα μπορει να το προσεξει ο οποιοσδηποτε. φετος ισως δυσκολευτεις λιγο περισσοτερο ετσι οπως ειναι η κατασταση με θεματα αρρωστιας πιο πολυ ειναι κ η ηλικια του παιδιου ππυ εκει περνανε τις περισσοτερες ιωσεις κ με τον κορονοιο θα φοβατε να σε βοηθησει κ αλλος ανθρωπος. μονο αυτο θα με προβληματιζε εμενα τιποτα αλλο. 

τωρα αν η δουλεια σου σου εξασφαλιζει αρκετα χρηματα ουτε στο μελλον θα αντιμετωπισεις θεματα οποτε μην ανχωνεσε 

[Pipi_fakidomiti]

Κορίτσια σε ευχαριστώ που μου απαντήσατε...!!Με συγκινήσατε πραγματικά που πιστεύετε σε εμένα...βλέπετε τον τελευταίο καιρό έχω πολλά στο μυαλό μου και έχω αρχίσει να αμφιβάλλω για εμένα....

Σας απανάντάω σε όλες εδώ!

island1  αυτό ακριβώς είπα στην μάνα μου προχτες...οτι τα δύσκολά τα έχω φάει, υπό την έννοια πως πλέον ο μικρός μου γίνεται παιδάκι και θα χαζέψει και λίγο παιδικά και θα παίξει κ μόνος του και εγώ θα πάρω μια ανάσα!!Και όσο μεγαλώνει φαντάζομαι καλύτερα!!Και με γείωσε λεγοντάς μου πως δεν έχω δει τίποτα ακόμη και κούνια που με κούναγε, τα παιδιά όσο μεγαλώνουν έχουν ζόρια!Γ'αυτο ρώτησα τι με περιμένει!Εχεις δίκιο την οικογένεια δεν την διαλέγουμε....η μάνα μου με αγαπάει αλλά είναι λίγο γαιδουρίτσα μπορώ να πω, πάντα ήταν...δεν μπορώ να πω πως την εμπιστεύομαι, δεν έχει σταθερές συμπεριφορές....

Evouska  ακριβώς έτσι όπως τα λες, γάμος με προβλήματα αρκεί να ΜΗΝ είναι διαλυμένος γάμος!!Ακόμα μου το λένε δλδ....θα σου πω πως ο πατέρας μου έκοψε και δεν με έπαιρνε ούτε ένα τηλ επειδή όλο αυτό, το ότι δλδ χώρισα με βρέφος -και δεν ήταν και δική μου επιλογή φαντάσου αλλά υποτίθεται θα έπρεπε να κρατήσω την οικογένειά μου- ήταν αντίθετο στην ηθική του!Ακόμα δλδ δεν......Βέβαια ξέρω πως εαν πάω στην πόλη μου το παιδί θα το κρατάνε γιατί το αγαπάνε πολύ, αλλά ούτως ή άλλως, εγώ δεν είμαι η μαμα που θέλω να μου μεγαλώσουν άλλοι το παιδί, λατρεύω τις στιγμές με το μωρό μου!Συγχαρητήρια στην μαμά σου που τα κατάφερε και δεν σας έλειψε τίποτα!!Και όχι δεν μπορεί να καταλάβει την μόνη μαμά, κάποιος που δεν το έχει ζήσει.....εμένα μου έλεγε η μάνα μου πως το έχει ζήσει επειδή δούλευε ο πατέρας μου υπερωρίες!Αλλά όχι, είναι εντελώς διαφορετικό και εγώ το ζω από όταν ο μικρός μου έγινε 1 μηνός....

 

Linaa η αλήθεια είναι πλούσια δεν είμαι αλλά ζούμε νορμάλ και φαντάσου ζω και σε πολύ ακριβό μέρος τώρα γιαυτό θέλω να πάω κάπου πιο νορμαλ!Δεν μου περισσεύουν όχι δυστυχώς  αλλά θα μπορώ να μαζέψω για να δώσω σε μια κοπέλα να μου τον κρατήσει κάποιες ώρες την εβδομάδα πχ 2 τρίωρα, μέχρι εκεί θα μπορώ οικονομικά!Και αυτό αναρωτιέμαι....θα είναι αρκετό?Καλά για να βγω υπεραρκετό είναι, εδώ έχω να βγω 2 χρόνια και δεν μου λείπει...αλλά γενικά μήπως μου στρίψει στο μέλλον από την κλεισούρα ρε κορίτσια? Καλά φέτος δεν τον έχω στείλει ακόμη παιδικό και ίσως δεν μετακομίσω τον χειμώνα για τις ιώσεις και τον κορονοιο αλλά σκέφτομαι για το μέλλον....

Δλδ νομίζω το δίλλημά μου είναι: να πάω σε μια πόλη με κακή οικονομία (όσο και αν την αγαπω πολύ σαν πόλη μου) για να έχω βοήθεια και καθε μέρα αν θελήσω (θεωρητικά) και σε αρρώστιες κτλ να έχω θεωρητικά τους δικούς μου κοντά, χωρίς άλλους φίλους κτλ γιατί έχουν φύγει όλοι πλέον, ή να πάω σε μια πόλη που θα με εξυπηρετήσει πολύ καλύτερα στο μέλλον για το επαγγελματικό μου λόγω καλύτερης οικονομίας, δεν θα έχω όμως κανέναν και θα μπορώ να κοινωνικοποιηθώ κ να βγαίνω από το σπίτι πχ για ένα σινεμά μόνο με κάποια κοπέλα να μένει με τον μικρούλη μου κανά 2ώρο? Εμένα μου φαίνεται μια χαρά εφικτό αλλά μήπως είμαι τρελή και δεν βγαίνει ρε κορίτσια? Σκέφτομαι πρακτικά δλδ μήπως μου έχει διαφύγει κάτι και τα σκέφτομαι πολύ αισιόδοξα?

Σας έπρηξα Σαββατιάτικο....

[alina80]

Just now, Pipi_fakidomiti είπε:

Κορίτσια σε ευχαριστώ που μου απαντήσατε...!!Με συγκινήσατε πραγματικά που πιστεύετε σε εμένα...βλέπετε τον τελευταίο καιρό έχω πολλά στο μυαλό μου και έχω αρχίσει να αμφιβάλλω για εμένα....

Σας απανάντάω σε όλες εδώ!

island1  αυτό ακριβώς είπα στην μάνα μου προχτες...οτι τα δύσκολά τα έχω φάει, υπό την έννοια πως πλέον ο μικρός μου γίνεται παιδάκι και θα χαζέψει και λίγο παιδικά και θα παίξει κ μόνος του και εγώ θα πάρω μια ανάσα!!Και όσο μεγαλώνει φαντάζομαι καλύτερα!!Και με γείωσε λεγοντάς μου πως δεν έχω δει τίποτα ακόμη και κούνια που με κούναγε, τα παιδιά όσο μεγαλώνουν έχουν ζόρια!Γ'αυτο ρώτησα τι με περιμένει!Εχεις δίκιο την οικογένεια δεν την διαλέγουμε....η μάνα μου με αγαπάει αλλά είναι λίγο γαιδουρίτσα μπορώ να πω, πάντα ήταν...δεν μπορώ να πω πως την εμπιστεύομαι, δεν έχει σταθερές συμπεριφορές....

Evouska  ακριβώς έτσι όπως τα λες, γάμος με προβλήματα αρκεί να ΜΗΝ είναι διαλυμένος γάμος!!Ακόμα μου το λένε δλδ....θα σου πω πως ο πατέρας μου έκοψε και δεν με έπαιρνε ούτε ένα τηλ επειδή όλο αυτό, το ότι δλδ χώρισα με βρέφος -και δεν ήταν και δική μου επιλογή φαντάσου αλλά υποτίθεται θα έπρεπε να κρατήσω την οικογένειά μου- ήταν αντίθετο στην ηθική του!Ακόμα δλδ δεν......Βέβαια ξέρω πως εαν πάω στην πόλη μου το παιδί θα το κρατάνε γιατί το αγαπάνε πολύ, αλλά ούτως ή άλλως, εγώ δεν είμαι η μαμα που θέλω να μου μεγαλώσουν άλλοι το παιδί, λατρεύω τις στιγμές με το μωρό μου!Συγχαρητήρια στην μαμά σου που τα κατάφερε και δεν σας έλειψε τίποτα!!Και όχι δεν μπορεί να καταλάβει την μόνη μαμά, κάποιος που δεν το έχει ζήσει.....εμένα μου έλεγε η μάνα μου πως το έχει ζήσει επειδή δούλευε ο πατέρας μου υπερωρίες!Αλλά όχι, είναι εντελώς διαφορετικό και εγώ το ζω από όταν ο μικρός μου έγινε 1 μηνός....

 

Linaa η αλήθεια είναι πλούσια δεν είμαι αλλά ζούμε νορμάλ και φαντάσου ζω και σε πολύ ακριβό μέρος τώρα γιαυτό θέλω να πάω κάπου πιο νορμαλ!Δεν μου περισσεύουν όχι δυστυχώς  αλλά θα μπορώ να μαζέψω για να δώσω σε μια κοπέλα να μου τον κρατήσει κάποιες ώρες την εβδομάδα πχ 2 τρίωρα, μέχρι εκεί θα μπορώ οικονομικά!Και αυτό αναρωτιέμαι....θα είναι αρκετό?Καλά για να βγω υπεραρκετό είναι, εδώ έχω να βγω 2 χρόνια και δεν μου λείπει...αλλά γενικά μήπως μου στρίψει στο μέλλον από την κλεισούρα ρε κορίτσια? Καλά φέτος δεν τον έχω στείλει ακόμη παιδικό και ίσως δεν μετακομίσω τον χειμώνα για τις ιώσεις και τον κορονοιο αλλά σκέφτομαι για το μέλλον....

Δλδ νομίζω το δίλλημά μου είναι: να πάω σε μια πόλη με κακή οικονομία (όσο και αν την αγαπω πολύ σαν πόλη μου) για να έχω βοήθεια και καθε μέρα αν θελήσω (θεωρητικά) και σε αρρώστιες κτλ να έχω θεωρητικά τους δικούς μου κοντά, χωρίς άλλους φίλους κτλ γιατί έχουν φύγει όλοι πλέον, ή να πάω σε μια πόλη που θα με εξυπηρετήσει πολύ καλύτερα στο μέλλον για το επαγγελματικό μου λόγω καλύτερης οικονομίας, δεν θα έχω όμως κανέναν και θα μπορώ να κοινωνικοποιηθώ κ να βγαίνω από το σπίτι πχ για ένα σινεμά μόνο με κάποια κοπέλα να μένει με τον μικρούλη μου κανά 2ώρο? Εμένα μου φαίνεται μια χαρά εφικτό αλλά μήπως είμαι τρελή και δεν βγαίνει ρε κορίτσια? Σκέφτομαι πρακτικά δλδ μήπως μου έχει διαφύγει κάτι και τα σκέφτομαι πολύ αισιόδοξα?

Σας έπρηξα Σαββατιάτικο....

Νομίζω ότι η απάντηση είναι ξεκάθαρη μέσα σου. Μην αφήνεις την μητέρα σου να σε επηρεάζει ότι δεν θα τα καταφέρεις. Και ξέρεις γιατί; Γιατί τα έχεις καταφέρει ήδη!  Αν οι γονείς σου -η μητέρα σου δηλαδη- θελήσει πραγματικά να σε βοηθήσει σε μια ώρα ανάγκης πχ μπορεί να το κάνει και σε άλλη πόλη να είσαι. Όπως περιγράφεις την οικογένεια σου νομίζω ότι η οποία βοήθεια θα σου παρέχουν θα είναι με μεγάλο κόστος για εσένα. Θα απαιτούν να ζήσεις την ζωή σου όπως εκείνοι επιθυμούν. 

Όσο για την κοινωνικοποίηση σου λίγο το σχολείο του μικρού, λίγο η δουλειά σου λίγο τα social media θα σε βοηθήσουν να κάνεις μια νέα αρχή και φιλίες που σύντομα θα λειτουργούν και ως δίκτυο υποστήριξης. (Πχ να σου κρατήσουν το μωρό να πας σε έναν γιατρό). 

Θέλω να σου πω συγχαρητήρια. Ο γιος μου είναι 15 μηνών, είμαι με τον άντρα μου και έχουμε και άπειρη βοήθεια από τους γονείς μου χωρίς μα σου ξου του... Και πάλι λέμε "ζοριζομαστε". Είναι παραπάνω από άξιο θαυμασμού αυτό που κάνεις. Δώσε στον εαυτό σου το credit και μην αφήσεις κανέναν ποτέ να σου πει το αντίθετο!

[Emilly]

Just now, Pipi_fakidomiti είπε:

Κορίτσια σε ευχαριστώ που μου απαντήσατε...!!Με συγκινήσατε πραγματικά που πιστεύετε σε εμένα...βλέπετε τον τελευταίο καιρό έχω πολλά στο μυαλό μου και έχω αρχίσει να αμφιβάλλω για εμένα....

Σας απανάντάω σε όλες εδώ!

island1  αυτό ακριβώς είπα στην μάνα μου προχτες...οτι τα δύσκολά τα έχω φάει, υπό την έννοια πως πλέον ο μικρός μου γίνεται παιδάκι και θα χαζέψει και λίγο παιδικά και θα παίξει κ μόνος του και εγώ θα πάρω μια ανάσα!!Και όσο μεγαλώνει φαντάζομαι καλύτερα!!Και με γείωσε λεγοντάς μου πως δεν έχω δει τίποτα ακόμη και κούνια που με κούναγε, τα παιδιά όσο μεγαλώνουν έχουν ζόρια!Γ'αυτο ρώτησα τι με περιμένει!Εχεις δίκιο την οικογένεια δεν την διαλέγουμε....η μάνα μου με αγαπάει αλλά είναι λίγο γαιδουρίτσα μπορώ να πω, πάντα ήταν...δεν μπορώ να πω πως την εμπιστεύομαι, δεν έχει σταθερές συμπεριφορές....

Evouska  ακριβώς έτσι όπως τα λες, γάμος με προβλήματα αρκεί να ΜΗΝ είναι διαλυμένος γάμος!!Ακόμα μου το λένε δλδ....θα σου πω πως ο πατέρας μου έκοψε και δεν με έπαιρνε ούτε ένα τηλ επειδή όλο αυτό, το ότι δλδ χώρισα με βρέφος -και δεν ήταν και δική μου επιλογή φαντάσου αλλά υποτίθεται θα έπρεπε να κρατήσω την οικογένειά μου- ήταν αντίθετο στην ηθική του!Ακόμα δλδ δεν......Βέβαια ξέρω πως εαν πάω στην πόλη μου το παιδί θα το κρατάνε γιατί το αγαπάνε πολύ, αλλά ούτως ή άλλως, εγώ δεν είμαι η μαμα που θέλω να μου μεγαλώσουν άλλοι το παιδί, λατρεύω τις στιγμές με το μωρό μου!Συγχαρητήρια στην μαμά σου που τα κατάφερε και δεν σας έλειψε τίποτα!!Και όχι δεν μπορεί να καταλάβει την μόνη μαμά, κάποιος που δεν το έχει ζήσει.....εμένα μου έλεγε η μάνα μου πως το έχει ζήσει επειδή δούλευε ο πατέρας μου υπερωρίες!Αλλά όχι, είναι εντελώς διαφορετικό και εγώ το ζω από όταν ο μικρός μου έγινε 1 μηνός....

 

Linaa η αλήθεια είναι πλούσια δεν είμαι αλλά ζούμε νορμάλ και φαντάσου ζω και σε πολύ ακριβό μέρος τώρα γιαυτό θέλω να πάω κάπου πιο νορμαλ!Δεν μου περισσεύουν όχι δυστυχώς  αλλά θα μπορώ να μαζέψω για να δώσω σε μια κοπέλα να μου τον κρατήσει κάποιες ώρες την εβδομάδα πχ 2 τρίωρα, μέχρι εκεί θα μπορώ οικονομικά!Και αυτό αναρωτιέμαι....θα είναι αρκετό?Καλά για να βγω υπεραρκετό είναι, εδώ έχω να βγω 2 χρόνια και δεν μου λείπει...αλλά γενικά μήπως μου στρίψει στο μέλλον από την κλεισούρα ρε κορίτσια? Καλά φέτος δεν τον έχω στείλει ακόμη παιδικό και ίσως δεν μετακομίσω τον χειμώνα για τις ιώσεις και τον κορονοιο αλλά σκέφτομαι για το μέλλον....

Δλδ νομίζω το δίλλημά μου είναι: να πάω σε μια πόλη με κακή οικονομία (όσο και αν την αγαπω πολύ σαν πόλη μου) για να έχω βοήθεια και καθε μέρα αν θελήσω (θεωρητικά) και σε αρρώστιες κτλ να έχω θεωρητικά τους δικούς μου κοντά, χωρίς άλλους φίλους κτλ γιατί έχουν φύγει όλοι πλέον, ή να πάω σε μια πόλη που θα με εξυπηρετήσει πολύ καλύτερα στο μέλλον για το επαγγελματικό μου λόγω καλύτερης οικονομίας, δεν θα έχω όμως κανέναν και θα μπορώ να κοινωνικοποιηθώ κ να βγαίνω από το σπίτι πχ για ένα σινεμά μόνο με κάποια κοπέλα να μένει με τον μικρούλη μου κανά 2ώρο? Εμένα μου φαίνεται μια χαρά εφικτό αλλά μήπως είμαι τρελή και δεν βγαίνει ρε κορίτσια? Σκέφτομαι πρακτικά δλδ μήπως μου έχει διαφύγει κάτι και τα σκέφτομαι πολύ αισιόδοξα?

Σας έπρηξα Σαββατιάτικο....

Καλησπέρα κορίτσι μου.να χαίρεσαι το παιδάκι σου.δεν είναι καθόλου σπάνιο στις μέρες μας τα παιδιά εκτός γάμου...ο αδερφός του άντρα μου έχει παιδί εκτός γάμου κ συμμετέχουν από κοινού με την μητέρα στο μεγάλωμα του κ εννοείται πλήρης οικονομική στήριξη στα πάντα.ο γιος μου έχει δύο συμμαθητές του άγνωστου πατρός παιδιά με επώνυμο της μαμάς.η μια κοπέλα είναι φίλη μου.εσενα τουλάχιστον είναι καλυμμένο το παιδάκι σε αυτά τα λεπτά θέματα.ποσο χρονών είσαι δεν μας είπες;;;μου φαίνεσαι μικρούλα.ανεφερες κάποιες φορές τις εξόδους που θέλεις να κάνεις,επειδή κ εγώ ενώ είμαι σε γάμο δεν είχα ποτέ κάποιον να μου κρατήσει το παιδί για να βγω για ποτό ας πούμε,απλά έκανα βολτουλες με το παιδί κ τον καφέ μου τον έπινα στον παιδότοπο με φίλες.υπαρχουν λύσεις.σιγουρα έχεις να θυσιάσεις πράγματα.αλλα αυτά τα θυσιάζεις είτε είσαι ελεύθερη είτε παντρεμένη.

[myrainbowboy]

3 hours ago, Pipi_fakidomiti said:

Γεια σε όλους!!!Χάρηκα που σας βρήκα!!Θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σας σχετικά με την ιστορία μου, καθώς και αντίστοιχες εμπειρίες αν υπάρχουν να πάρω κουράγιο..

ακολουθεί σεντονι!

Είμαι μια SINGLE μαμά με ένα αγοράκι 2 χρονών και 3 μηνών.....Τον κράτησα μόνη μου, μεγάλη ιστορία, τελικά ο μπαμπάς του τον αναγνώρισε αλλά μόλις γέννησα χωρίσαμε....Μεγαλώνω το παιδί μου μέχρι στιγμής με πολλές δυσκολίες γιατί ο πατέρας του δεν βοηθάει ουσιαστικά -άντε να τον κρατήσει για έναν γιατρό και τέλος-αλλά μπορώ να πω πως είμαι τρομερά ευτυχισμένη που υπάρχει στη ζωή μου και κάνουμε τρομερή παρεούλα  Η πατρική μου οικογένεια, ενώ ήθελε το μωρό, δεν ενέκρινε το ότι τελικά καταλήξαμε σε χωρισμό με τον μπαμπά του μικρού και κράτησαν αποστάσεις. Ζω σε άλλη πόλη μακριά και δεν μου πρότειναν να μετακομίσω κοντά τους γιατί ουσιαστικά ντρεπόντουσαν να είμαι χωρισμένη με ένα τόσο μωρό-τι θα πει ο κόσμος κτλ Θέλω να σας πω επίσης, πως η πατρική μου οικογένεια γενικά έχει πολλά προβλήματα, πολλούς καυγάδες, ο αδερφός μου άνεργος 40χρ. ζει μαζί τους ακόμη, ξυπνάει αργά το μεσημέρι, εγώ όταν ήμουν με το μωρό έπρεπε να μην κάνει κιχ και τον ξυπνήσει και γενικά ανισόρροπες συμπεριφορές που με πληγώνουν, εξού και τόσα χρόνια έλειπα μακριά. Τους αγαπάω, έχω ανάγκη να τους βλέπω αλλά πάντα πληγώνομαι πολύ και με απογοητεύουν.....

Τώρα πλέον που το παιδί μεγάλωσε κάπως, αποφάσισα να φύγω από εδώ (είναι η πόλη του πρώην) γιατί δεν αντέχω πια σε αυτό το μέρος, δεν έχω κανέναν πια και με κυνηγάνε οι κακές αναμνήσεις. Βρήκα μια πόλη ουδέτερη, σχετικά κοντά στην πόλη μου, με ΚΑΛΗ οικονομία (σημαντικό για την δουλειά μου) και γενικά υγιή δεδομένα. Να πω οτι εργάζομαι από όταν το μωρό ήταν 2 μηνών, με έδρα το σπίτι πάνω στον τομέα του εμπορίου. 

Για να μην πολυλογώ, η μάνα μου έχει αρχίσει τον ψυχολογικό πόλεμο πως δεν θα τα καταφέρω, θα αποτύχω και πως τους χρειάζομαι γιατί το παιδί είναι ακόμη μικρό και να πάω στην πόλη μου να με βοηθάει, πως θα καταστρέψω τη ζωή μου κ άλλο και πως όσο μεγαλώνει το παιδί θα δυσκολεύουν οι καταστάσεις και μόνη είναι αδύνατο.

Μου έχει δημιουργήσει τρομερές ανασφάλειες και φοβάμαι πολύ πλέον. Να πω πως μέχρι στιγμής δεν με έχει βοηθήσει ΚΑΘΟΛΟΥ με το μωρό, ούτε έχει έρθει εδώ που είμαι, ούτε φέρθηκε με στοιχειώδη ενσυναίσθηση στο ότι χώρισα (δεν το εγκρίνει καθόλου να διαλύονται οικογένειες) όμως μου έχει σπείρει την αμφιβολία και τον φόβο. Σίγουρα όμως αν πήγαινα στην πόλη μου, θα μου κρατούσε το παιδί όποτε θα είχα ανάγκη δεν θα μου έλεγε όχι, απλώς όπως είναι η κατάσταση εγώ η ίδια δεν θα ήθελα πάρα πολλές κ συχνές επαφές.  

Αναρωτιέμαι λοιπόν αν όντως μπορεί να γίνει αυτό που σκέφτομαι. Εγώ το σκέφτομαι θα είμαι σπίτι να δουλεύω, ο μικρός πάει ήδη παιδικό(προσαρμόζεται εύκολα), σκέφτομαι μια κοπέλα κάποιες ώρες την εβδομάδα για να μπορώ να βγω για έναν καφέ/φαγητό, σε περίπτωση αρρώστιας (φτου φτου μακριά) να έρθει η μάνα μου να βοηθήσει. Επίσης θα μπορώ να τους επισκέπτομαι πιο συχνά κ να μένω μια εβδομάδα πχ γιατί τώρα είμαι αρκετά μακριά και δεν πάω πάνω από 1 φορά/χρόνο. 

Αναρωτιέμαι βρε κορίτσια μου, είμαι παράλογη να πσιτεύω πως γίνεται αυτό? Θα δυσκολεύτω υπερβολικά? Πειτε μου οι πιο έμπειρες μανούλες, στο μέλλον τι με περιμένει? Τα σκέφτομαι όλα τόσο λάθος άραγε? Υπάρχουν μαμάδες που τα κατάφεραν εντελώς μόνες?

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις και συγνώμη για το σεντόνι!!!

 

 

 

Μπράβο για όσα έχεις καταφέρει ως τώρα, θα τα καταφέρεις σίγουρα και στη συνέχεια!!!

Όπως περιγράφεις την κατάσταση με την οικογένειά σου δε θα σε βοηθούσε μάλλον πουθενά να είσαι εκεί και ίσως να έκανε και τα πράγματα χειρότερα με επεμβάσεις στη ζωή σας και στο παιδί σου στο τρόπο που το μεγαλώνεις κλπ

Εύχομαι να παραμείνεις δυνατή όπως ήσουν ως τώρα, να μην έχεις ανασφάλειες και να χαίρεσαι το μικρακι σου!  

[Emilly]

Just now, Pipi_fakidomiti είπε:

Κορίτσια σε ευχαριστώ που μου απαντήσατε...!!Με συγκινήσατε πραγματικά που πιστεύετε σε εμένα...βλέπετε τον τελευταίο καιρό έχω πολλά στο μυαλό μου και έχω αρχίσει να αμφιβάλλω για εμένα....

Σας απανάντάω σε όλες εδώ!

island1  αυτό ακριβώς είπα στην μάνα μου προχτες...οτι τα δύσκολά τα έχω φάει, υπό την έννοια πως πλέον ο μικρός μου γίνεται παιδάκι και θα χαζέψει και λίγο παιδικά και θα παίξει κ μόνος του και εγώ θα πάρω μια ανάσα!!Και όσο μεγαλώνει φαντάζομαι καλύτερα!!Και με γείωσε λεγοντάς μου πως δεν έχω δει τίποτα ακόμη και κούνια που με κούναγε, τα παιδιά όσο μεγαλώνουν έχουν ζόρια!Γ'αυτο ρώτησα τι με περιμένει!Εχεις δίκιο την οικογένεια δεν την διαλέγουμε....η μάνα μου με αγαπάει αλλά είναι λίγο γαιδουρίτσα μπορώ να πω, πάντα ήταν...δεν μπορώ να πω πως την εμπιστεύομαι, δεν έχει σταθερές συμπεριφορές....

Evouska  ακριβώς έτσι όπως τα λες, γάμος με προβλήματα αρκεί να ΜΗΝ είναι διαλυμένος γάμος!!Ακόμα μου το λένε δλδ....θα σου πω πως ο πατέρας μου έκοψε και δεν με έπαιρνε ούτε ένα τηλ επειδή όλο αυτό, το ότι δλδ χώρισα με βρέφος -και δεν ήταν και δική μου επιλογή φαντάσου αλλά υποτίθεται θα έπρεπε να κρατήσω την οικογένειά μου- ήταν αντίθετο στην ηθική του!Ακόμα δλδ δεν......Βέβαια ξέρω πως εαν πάω στην πόλη μου το παιδί θα το κρατάνε γιατί το αγαπάνε πολύ, αλλά ούτως ή άλλως, εγώ δεν είμαι η μαμα που θέλω να μου μεγαλώσουν άλλοι το παιδί, λατρεύω τις στιγμές με το μωρό μου!Συγχαρητήρια στην μαμά σου που τα κατάφερε και δεν σας έλειψε τίποτα!!Και όχι δεν μπορεί να καταλάβει την μόνη μαμά, κάποιος που δεν το έχει ζήσει.....εμένα μου έλεγε η μάνα μου πως το έχει ζήσει επειδή δούλευε ο πατέρας μου υπερωρίες!Αλλά όχι, είναι εντελώς διαφορετικό και εγώ το ζω από όταν ο μικρός μου έγινε 1 μηνός....

 

Linaa η αλήθεια είναι πλούσια δεν είμαι αλλά ζούμε νορμάλ και φαντάσου ζω και σε πολύ ακριβό μέρος τώρα γιαυτό θέλω να πάω κάπου πιο νορμαλ!Δεν μου περισσεύουν όχι δυστυχώς  αλλά θα μπορώ να μαζέψω για να δώσω σε μια κοπέλα να μου τον κρατήσει κάποιες ώρες την εβδομάδα πχ 2 τρίωρα, μέχρι εκεί θα μπορώ οικονομικά!Και αυτό αναρωτιέμαι....θα είναι αρκετό?Καλά για να βγω υπεραρκετό είναι, εδώ έχω να βγω 2 χρόνια και δεν μου λείπει...αλλά γενικά μήπως μου στρίψει στο μέλλον από την κλεισούρα ρε κορίτσια? Καλά φέτος δεν τον έχω στείλει ακόμη παιδικό και ίσως δεν μετακομίσω τον χειμώνα για τις ιώσεις και τον κορονοιο αλλά σκέφτομαι για το μέλλον....

Δλδ νομίζω το δίλλημά μου είναι: να πάω σε μια πόλη με κακή οικονομία (όσο και αν την αγαπω πολύ σαν πόλη μου) για να έχω βοήθεια και καθε μέρα αν θελήσω (θεωρητικά) και σε αρρώστιες κτλ να έχω θεωρητικά τους δικούς μου κοντά, χωρίς άλλους φίλους κτλ γιατί έχουν φύγει όλοι πλέον, ή να πάω σε μια πόλη που θα με εξυπηρετήσει πολύ καλύτερα στο μέλλον για το επαγγελματικό μου λόγω καλύτερης οικονομίας, δεν θα έχω όμως κανέναν και θα μπορώ να κοινωνικοποιηθώ κ να βγαίνω από το σπίτι πχ για ένα σινεμά μόνο με κάποια κοπέλα να μένει με τον μικρούλη μου κανά 2ώρο? Εμένα μου φαίνεται μια χαρά εφικτό αλλά μήπως είμαι τρελή και δεν βγαίνει ρε κορίτσια? Σκέφτομαι πρακτικά δλδ μήπως μου έχει διαφύγει κάτι και τα σκέφτομαι πολύ αισιόδοξα?

Σας έπρηξα Σαββατιάτικο....

Και για το θέμα της μαμάς θα σου πω κάτι επειδή το έχω περάσει να μην έχω στήριξη ποτέ,έχουν προβλήματα υγείας οι δικοί μου,και ήμουν πάντα μόνη.οταν γίνεσαι μαμά πρέπει να είσαι δυνατή για το πλάσμα σου.τα δικά μας κατάλοιπα πάνε σε δεύτερη μοίρα.πλεον εμείς είμαστε οι μαμάδες,δίνουμε συγχωροχάρτια στους γονείς και βασιζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις.

[Καντι]

Just now, Pipi_fakidomiti είπε:

Κορίτσια σε ευχαριστώ που μου απαντήσατε...!!Με συγκινήσατε πραγματικά που πιστεύετε σε εμένα...βλέπετε τον τελευταίο καιρό έχω πολλά στο μυαλό μου και έχω αρχίσει να αμφιβάλλω για εμένα....

Σας απανάντάω σε όλες εδώ!

island1  αυτό ακριβώς είπα στην μάνα μου προχτες...οτι τα δύσκολά τα έχω φάει, υπό την έννοια πως πλέον ο μικρός μου γίνεται παιδάκι και θα χαζέψει και λίγο παιδικά και θα παίξει κ μόνος του και εγώ θα πάρω μια ανάσα!!Και όσο μεγαλώνει φαντάζομαι καλύτερα!!Και με γείωσε λεγοντάς μου πως δεν έχω δει τίποτα ακόμη και κούνια που με κούναγε, τα παιδιά όσο μεγαλώνουν έχουν ζόρια!Γ'αυτο ρώτησα τι με περιμένει!Εχεις δίκιο την οικογένεια δεν την διαλέγουμε....η μάνα μου με αγαπάει αλλά είναι λίγο γαιδουρίτσα μπορώ να πω, πάντα ήταν...δεν μπορώ να πω πως την εμπιστεύομαι, δεν έχει σταθερές συμπεριφορές....

Evouska  ακριβώς έτσι όπως τα λες, γάμος με προβλήματα αρκεί να ΜΗΝ είναι διαλυμένος γάμος!!Ακόμα μου το λένε δλδ....θα σου πω πως ο πατέρας μου έκοψε και δεν με έπαιρνε ούτε ένα τηλ επειδή όλο αυτό, το ότι δλδ χώρισα με βρέφος -και δεν ήταν και δική μου επιλογή φαντάσου αλλά υποτίθεται θα έπρεπε να κρατήσω την οικογένειά μου- ήταν αντίθετο στην ηθική του!Ακόμα δλδ δεν......Βέβαια ξέρω πως εαν πάω στην πόλη μου το παιδί θα το κρατάνε γιατί το αγαπάνε πολύ, αλλά ούτως ή άλλως, εγώ δεν είμαι η μαμα που θέλω να μου μεγαλώσουν άλλοι το παιδί, λατρεύω τις στιγμές με το μωρό μου!Συγχαρητήρια στην μαμά σου που τα κατάφερε και δεν σας έλειψε τίποτα!!Και όχι δεν μπορεί να καταλάβει την μόνη μαμά, κάποιος που δεν το έχει ζήσει.....εμένα μου έλεγε η μάνα μου πως το έχει ζήσει επειδή δούλευε ο πατέρας μου υπερωρίες!Αλλά όχι, είναι εντελώς διαφορετικό και εγώ το ζω από όταν ο μικρός μου έγινε 1 μηνός....

 

Linaa η αλήθεια είναι πλούσια δεν είμαι αλλά ζούμε νορμάλ και φαντάσου ζω και σε πολύ ακριβό μέρος τώρα γιαυτό θέλω να πάω κάπου πιο νορμαλ!Δεν μου περισσεύουν όχι δυστυχώς  αλλά θα μπορώ να μαζέψω για να δώσω σε μια κοπέλα να μου τον κρατήσει κάποιες ώρες την εβδομάδα πχ 2 τρίωρα, μέχρι εκεί θα μπορώ οικονομικά!Και αυτό αναρωτιέμαι....θα είναι αρκετό?Καλά για να βγω υπεραρκετό είναι, εδώ έχω να βγω 2 χρόνια και δεν μου λείπει...αλλά γενικά μήπως μου στρίψει στο μέλλον από την κλεισούρα ρε κορίτσια? Καλά φέτος δεν τον έχω στείλει ακόμη παιδικό και ίσως δεν μετακομίσω τον χειμώνα για τις ιώσεις και τον κορονοιο αλλά σκέφτομαι για το μέλλον....

Δλδ νομίζω το δίλλημά μου είναι: να πάω σε μια πόλη με κακή οικονομία (όσο και αν την αγαπω πολύ σαν πόλη μου) για να έχω βοήθεια και καθε μέρα αν θελήσω (θεωρητικά) και σε αρρώστιες κτλ να έχω θεωρητικά τους δικούς μου κοντά, χωρίς άλλους φίλους κτλ γιατί έχουν φύγει όλοι πλέον, ή να πάω σε μια πόλη που θα με εξυπηρετήσει πολύ καλύτερα στο μέλλον για το επαγγελματικό μου λόγω καλύτερης οικονομίας, δεν θα έχω όμως κανέναν και θα μπορώ να κοινωνικοποιηθώ κ να βγαίνω από το σπίτι πχ για ένα σινεμά μόνο με κάποια κοπέλα να μένει με τον μικρούλη μου κανά 2ώρο? Εμένα μου φαίνεται μια χαρά εφικτό αλλά μήπως είμαι τρελή και δεν βγαίνει ρε κορίτσια? Σκέφτομαι πρακτικά δλδ μήπως μου έχει διαφύγει κάτι και τα σκέφτομαι πολύ αισιόδοξα?

Σας έπρηξα Σαββατιάτικο....

Θα τα πας υπέροχα στην πόλη που θέλεις να πας, φαίνεσαι δυναμικό και ανεξάρτητο άτομο. Κι αν δεν σ αρέσει ή δεν ειναι οπως τα φανταζόσουν μπορείς να αλλάξεις πόλη. Ειναι μεγάλο σου προσόν που εισαι ευπροσαρμοστη και μπορείς εργασιακά να μετακινείσαι.

[vikib]

Just now, Pipi_fakidomiti είπε:

Κορίτσια σε ευχαριστώ που μου απαντήσατε...!!Με συγκινήσατε πραγματικά που πιστεύετε σε εμένα...βλέπετε τον τελευταίο καιρό έχω πολλά στο μυαλό μου και έχω αρχίσει να αμφιβάλλω για εμένα....

Σας απανάντάω σε όλες εδώ!

island1  αυτό ακριβώς είπα στην μάνα μου προχτες...οτι τα δύσκολά τα έχω φάει, υπό την έννοια πως πλέον ο μικρός μου γίνεται παιδάκι και θα χαζέψει και λίγο παιδικά και θα παίξει κ μόνος του και εγώ θα πάρω μια ανάσα!!Και όσο μεγαλώνει φαντάζομαι καλύτερα!!Και με γείωσε λεγοντάς μου πως δεν έχω δει τίποτα ακόμη και κούνια που με κούναγε, τα παιδιά όσο μεγαλώνουν έχουν ζόρια!Γ'αυτο ρώτησα τι με περιμένει!Εχεις δίκιο την οικογένεια δεν την διαλέγουμε....η μάνα μου με αγαπάει αλλά είναι λίγο γαιδουρίτσα μπορώ να πω, πάντα ήταν...δεν μπορώ να πω πως την εμπιστεύομαι, δεν έχει σταθερές συμπεριφορές....

Evouska  ακριβώς έτσι όπως τα λες, γάμος με προβλήματα αρκεί να ΜΗΝ είναι διαλυμένος γάμος!!Ακόμα μου το λένε δλδ....θα σου πω πως ο πατέρας μου έκοψε και δεν με έπαιρνε ούτε ένα τηλ επειδή όλο αυτό, το ότι δλδ χώρισα με βρέφος -και δεν ήταν και δική μου επιλογή φαντάσου αλλά υποτίθεται θα έπρεπε να κρατήσω την οικογένειά μου- ήταν αντίθετο στην ηθική του!Ακόμα δλδ δεν......Βέβαια ξέρω πως εαν πάω στην πόλη μου το παιδί θα το κρατάνε γιατί το αγαπάνε πολύ, αλλά ούτως ή άλλως, εγώ δεν είμαι η μαμα που θέλω να μου μεγαλώσουν άλλοι το παιδί, λατρεύω τις στιγμές με το μωρό μου!Συγχαρητήρια στην μαμά σου που τα κατάφερε και δεν σας έλειψε τίποτα!!Και όχι δεν μπορεί να καταλάβει την μόνη μαμά, κάποιος που δεν το έχει ζήσει.....εμένα μου έλεγε η μάνα μου πως το έχει ζήσει επειδή δούλευε ο πατέρας μου υπερωρίες!Αλλά όχι, είναι εντελώς διαφορετικό και εγώ το ζω από όταν ο μικρός μου έγινε 1 μηνός....

 

Linaa η αλήθεια είναι πλούσια δεν είμαι αλλά ζούμε νορμάλ και φαντάσου ζω και σε πολύ ακριβό μέρος τώρα γιαυτό θέλω να πάω κάπου πιο νορμαλ!Δεν μου περισσεύουν όχι δυστυχώς  αλλά θα μπορώ να μαζέψω για να δώσω σε μια κοπέλα να μου τον κρατήσει κάποιες ώρες την εβδομάδα πχ 2 τρίωρα, μέχρι εκεί θα μπορώ οικονομικά!Και αυτό αναρωτιέμαι....θα είναι αρκετό?Καλά για να βγω υπεραρκετό είναι, εδώ έχω να βγω 2 χρόνια και δεν μου λείπει...αλλά γενικά μήπως μου στρίψει στο μέλλον από την κλεισούρα ρε κορίτσια? Καλά φέτος δεν τον έχω στείλει ακόμη παιδικό και ίσως δεν μετακομίσω τον χειμώνα για τις ιώσεις και τον κορονοιο αλλά σκέφτομαι για το μέλλον....

Δλδ νομίζω το δίλλημά μου είναι: να πάω σε μια πόλη με κακή οικονομία (όσο και αν την αγαπω πολύ σαν πόλη μου) για να έχω βοήθεια και καθε μέρα αν θελήσω (θεωρητικά) και σε αρρώστιες κτλ να έχω θεωρητικά τους δικούς μου κοντά, χωρίς άλλους φίλους κτλ γιατί έχουν φύγει όλοι πλέον, ή να πάω σε μια πόλη που θα με εξυπηρετήσει πολύ καλύτερα στο μέλλον για το επαγγελματικό μου λόγω καλύτερης οικονομίας, δεν θα έχω όμως κανέναν και θα μπορώ να κοινωνικοποιηθώ κ να βγαίνω από το σπίτι πχ για ένα σινεμά μόνο με κάποια κοπέλα να μένει με τον μικρούλη μου κανά 2ώρο? Εμένα μου φαίνεται μια χαρά εφικτό αλλά μήπως είμαι τρελή και δεν βγαίνει ρε κορίτσια? Σκέφτομαι πρακτικά δλδ μήπως μου έχει διαφύγει κάτι και τα σκέφτομαι πολύ αισιόδοξα?

Σας έπρηξα Σαββατιάτικο....

Συγχαρητήρια για όλα όσα έχεις καταφέρει μέχρι τώρα! Είσαι αξία θαυμασμού, κ πάρα πολύ δυνατή!! 

Δ ξερω για ποιο λόγο σου τα λεει αυτά η μαμα σου, αλλά εμένα που τα παιδια μου είναι 4 κ 6χρ(δ ειμαι μόνη μαμα) , μπορώ να σου πω ότι όσο μεγαλώνει θα είναι ακόμη πιο ευκολα

Εννοείται να προτιμήσεις την πόλη που θα είναι πιο άνετα οικονομικά αλλά κ γενικότερα θα είναι καλύτερη για την οικογένεια σου(μιλάω μόνο για εσένα κ τον μικρο σου) 

Πίστεψε στον εαυτό σου! Τα έχεις πάει περίφημα. Κ τα πιο δύσκολα πέρασαν. Όπως μέχρι τώρα τα κατάφερες μόνη κ δ σε στήριξαν, το ίδιο θα κανεις κ τωρα

Κ μαλιστα αφού θα είσαι πιο κοντά, θα έχεις την επιλογή στην μεγάλη ανάγκη 

Έχεις αποδείξει ήδη ότι δ τους έχεις ανάγκη. Κ φυσικα δ θα καταστρέψεις την ζωή σου. Μην αμφιβάλλεις. Ακούγεσαι πολύ συγκροτημενη

2χρονια που ηταν οι γονεις σου; τώρα το θυμήθηκαν ότι χρειάζεσαι βοήθεια; 

Ευχομαι να μην υπάρχει θέμα με την μετακόμιση από τον μπαμπα του μικρου

[island1]

Just now, Pipi_fakidomiti είπε:

Κορίτσια σε ευχαριστώ που μου απαντήσατε...!!Με συγκινήσατε πραγματικά που πιστεύετε σε εμένα...βλέπετε τον τελευταίο καιρό έχω πολλά στο μυαλό μου και έχω αρχίσει να αμφιβάλλω για εμένα....

Σας απανάντάω σε όλες εδώ!

island1  αυτό ακριβώς είπα στην μάνα μου προχτες...οτι τα δύσκολά τα έχω φάει, υπό την έννοια πως πλέον ο μικρός μου γίνεται παιδάκι και θα χαζέψει και λίγο παιδικά και θα παίξει κ μόνος του και εγώ θα πάρω μια ανάσα!!Και όσο μεγαλώνει φαντάζομαι καλύτερα!!Και με γείωσε λεγοντάς μου πως δεν έχω δει τίποτα ακόμη και κούνια που με κούναγε, τα παιδιά όσο μεγαλώνουν έχουν ζόρια!Γ'αυτο ρώτησα τι με περιμένει!Εχεις δίκιο την οικογένεια δεν την διαλέγουμε....η μάνα μου με αγαπάει αλλά είναι λίγο γαιδουρίτσα μπορώ να πω, πάντα ήταν...δεν μπορώ να πω πως την εμπιστεύομαι, δεν έχει σταθερές συμπεριφορές....

Evouska  ακριβώς έτσι όπως τα λες, γάμος με προβλήματα αρκεί να ΜΗΝ είναι διαλυμένος γάμος!!Ακόμα μου το λένε δλδ....θα σου πω πως ο πατέρας μου έκοψε και δεν με έπαιρνε ούτε ένα τηλ επειδή όλο αυτό, το ότι δλδ χώρισα με βρέφος -και δεν ήταν και δική μου επιλογή φαντάσου αλλά υποτίθεται θα έπρεπε να κρατήσω την οικογένειά μου- ήταν αντίθετο στην ηθική του!Ακόμα δλδ δεν......Βέβαια ξέρω πως εαν πάω στην πόλη μου το παιδί θα το κρατάνε γιατί το αγαπάνε πολύ, αλλά ούτως ή άλλως, εγώ δεν είμαι η μαμα που θέλω να μου μεγαλώσουν άλλοι το παιδί, λατρεύω τις στιγμές με το μωρό μου!Συγχαρητήρια στην μαμά σου που τα κατάφερε και δεν σας έλειψε τίποτα!!Και όχι δεν μπορεί να καταλάβει την μόνη μαμά, κάποιος που δεν το έχει ζήσει.....εμένα μου έλεγε η μάνα μου πως το έχει ζήσει επειδή δούλευε ο πατέρας μου υπερωρίες!Αλλά όχι, είναι εντελώς διαφορετικό και εγώ το ζω από όταν ο μικρός μου έγινε 1 μηνός....

 

Linaa η αλήθεια είναι πλούσια δεν είμαι αλλά ζούμε νορμάλ και φαντάσου ζω και σε πολύ ακριβό μέρος τώρα γιαυτό θέλω να πάω κάπου πιο νορμαλ!Δεν μου περισσεύουν όχι δυστυχώς  αλλά θα μπορώ να μαζέψω για να δώσω σε μια κοπέλα να μου τον κρατήσει κάποιες ώρες την εβδομάδα πχ 2 τρίωρα, μέχρι εκεί θα μπορώ οικονομικά!Και αυτό αναρωτιέμαι....θα είναι αρκετό?Καλά για να βγω υπεραρκετό είναι, εδώ έχω να βγω 2 χρόνια και δεν μου λείπει...αλλά γενικά μήπως μου στρίψει στο μέλλον από την κλεισούρα ρε κορίτσια? Καλά φέτος δεν τον έχω στείλει ακόμη παιδικό και ίσως δεν μετακομίσω τον χειμώνα για τις ιώσεις και τον κορονοιο αλλά σκέφτομαι για το μέλλον....

Δλδ νομίζω το δίλλημά μου είναι: να πάω σε μια πόλη με κακή οικονομία (όσο και αν την αγαπω πολύ σαν πόλη μου) για να έχω βοήθεια και καθε μέρα αν θελήσω (θεωρητικά) και σε αρρώστιες κτλ να έχω θεωρητικά τους δικούς μου κοντά, χωρίς άλλους φίλους κτλ γιατί έχουν φύγει όλοι πλέον, ή να πάω σε μια πόλη που θα με εξυπηρετήσει πολύ καλύτερα στο μέλλον για το επαγγελματικό μου λόγω καλύτερης οικονομίας, δεν θα έχω όμως κανέναν και θα μπορώ να κοινωνικοποιηθώ κ να βγαίνω από το σπίτι πχ για ένα σινεμά μόνο με κάποια κοπέλα να μένει με τον μικρούλη μου κανά 2ώρο? Εμένα μου φαίνεται μια χαρά εφικτό αλλά μήπως είμαι τρελή και δεν βγαίνει ρε κορίτσια? Σκέφτομαι πρακτικά δλδ μήπως μου έχει διαφύγει κάτι και τα σκέφτομαι πολύ αισιόδοξα?

Σας έπρηξα Σαββατιάτικο....

Δεν αμφισβητώ την αγάπη της.Ωστοσο πόσοι και πόσοι γονείς στο όνομα αυτής της αγάπης πλήγωσαν τα παιδία τους ή τα γέμισαν με σύνδρομα και αρνητισμο.Ακομα κι εμείς που μεγαλώσαμε σε φαινομενικά υγιείς οικογένειες παλεύουμε να γίνουμε ακόμα καλύτεροι για τα παιδιά μας.Να στο θέσω απλά.Εισαι μάνα.Μπορεις να διανοηθεις ότι το παιδί σου θα σε χρειαζόταν( ακόμα κι αν δε στο εξέφραζε) κι εσύ θα μοιάζουν για τον κόσμο; Αυτό εννοώ.Οι γονείς μας δεν αλλάζουν.Καλοι κακοί με θέματα ή χωρίς αυτοί μας κληρώθηκαν.Οταν όμως γινόμαστε κι εμείς γονείς πια έχουμε και την άλλη οπτική γωνία.Της γονεικοτητας που πριν δεν είχαμε.Σε όλη τη διαδρομή είσαστε μόνη σας.Τωρα τι θα αλλάξει δηλαδή; Εσύ και το παιδί σου θα είστε.Οι ανάγκες δε μεγαλώνουν διαφοροποιούνται.Σαφως και είναι πολύ δύσκολο για μονογονεα.Επομίζεσαι διπλό βάρος.Το καθημερινό τρέξιμο σε δραστηριότητες κτλ.Θα σου πω όμως από εμπειρία γιατί κι εμείς μόνοι μας χώρις βοήθεια μεγαλώνουμε τη μικρή μας ,ότι βρίσκεις πατήματα.Το πρωί πάω στον παιδικό τη δική μου μαζί με τη μικρή της απέναντι μου και το μεσημέρι τα παίρνει εκείνη.Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο αλλά ο θεός σου ανοίγει το δρόμο.τυχαια μιλούσαμε τόσα χρόνια γιατί χαιρετιοταν τα παιδιά μας ,τυχαία βρεθήκαμε στον ίδιο σταθμό και μοιραστηκαμε το ίδιο αγχος..εκείνη ποιος θα το πηγαίνει κι εγώ ποιος θα το φέρνει.Σρην τελική κανείς δε σου υπογράφει ότι θα είσαι για πάντα μόνη σου .Μπορεί να βρεις σύντομα ένα σύντροφο..Μπορεί να κάνεις κι άλλο παιδί .Από τη στιγμή που και τώρα μόνη είσαι από βοήθεια διάφορα δε θα έχει.Ο,τι κι αν κάνεις από την καρδιά μου μέσα καλή δύναμη κι η Παναγιά να σας ανοίγει το δρόμο πάντα.Εκτιμω απίστευτα και σέβομαι γυναίκες σαν κι εσένα.Τιμουν τη μητρότητα σε όλο της το μεγαλειο

[mar6487]

4 ώρες πρίν, Pipi_fakidomiti είπε:

Γεια σε όλους!!!Χάρηκα που σας βρήκα!!Θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σας σχετικά με την ιστορία μου, καθώς και αντίστοιχες εμπειρίες αν υπάρχουν να πάρω κουράγιο..

ακολουθεί σεντονι!

Είμαι μια SINGLE μαμά με ένα αγοράκι 2 χρονών και 3 μηνών.....Τον κράτησα μόνη μου, μεγάλη ιστορία, τελικά ο μπαμπάς του τον αναγνώρισε αλλά μόλις γέννησα χωρίσαμε....Μεγαλώνω το παιδί μου μέχρι στιγμής με πολλές δυσκολίες γιατί ο πατέρας του δεν βοηθάει ουσιαστικά -άντε να τον κρατήσει για έναν γιατρό και τέλος-αλλά μπορώ να πω πως είμαι τρομερά ευτυχισμένη που υπάρχει στη ζωή μου και κάνουμε τρομερή παρεούλα  Η πατρική μου οικογένεια, ενώ ήθελε το μωρό, δεν ενέκρινε το ότι τελικά καταλήξαμε σε χωρισμό με τον μπαμπά του μικρού και κράτησαν αποστάσεις. Ζω σε άλλη πόλη μακριά και δεν μου πρότειναν να μετακομίσω κοντά τους γιατί ουσιαστικά ντρεπόντουσαν να είμαι χωρισμένη με ένα τόσο μωρό-τι θα πει ο κόσμος κτλ Θέλω να σας πω επίσης, πως η πατρική μου οικογένεια γενικά έχει πολλά προβλήματα, πολλούς καυγάδες, ο αδερφός μου άνεργος 40χρ. ζει μαζί τους ακόμη, ξυπνάει αργά το μεσημέρι, εγώ όταν ήμουν με το μωρό έπρεπε να μην κάνει κιχ και τον ξυπνήσει και γενικά ανισόρροπες συμπεριφορές που με πληγώνουν, εξού και τόσα χρόνια έλειπα μακριά. Τους αγαπάω, έχω ανάγκη να τους βλέπω αλλά πάντα πληγώνομαι πολύ και με απογοητεύουν.....

Τώρα πλέον που το παιδί μεγάλωσε κάπως, αποφάσισα να φύγω από εδώ (είναι η πόλη του πρώην) γιατί δεν αντέχω πια σε αυτό το μέρος, δεν έχω κανέναν πια και με κυνηγάνε οι κακές αναμνήσεις. Βρήκα μια πόλη ουδέτερη, σχετικά κοντά στην πόλη μου, με ΚΑΛΗ οικονομία (σημαντικό για την δουλειά μου) και γενικά υγιή δεδομένα. Να πω οτι εργάζομαι από όταν το μωρό ήταν 2 μηνών, με έδρα το σπίτι πάνω στον τομέα του εμπορίου. 

Για να μην πολυλογώ, η μάνα μου έχει αρχίσει τον ψυχολογικό πόλεμο πως δεν θα τα καταφέρω, θα αποτύχω και πως τους χρειάζομαι γιατί το παιδί είναι ακόμη μικρό και να πάω στην πόλη μου να με βοηθάει, πως θα καταστρέψω τη ζωή μου κ άλλο και πως όσο μεγαλώνει το παιδί θα δυσκολεύουν οι καταστάσεις και μόνη είναι αδύνατο.

Μου έχει δημιουργήσει τρομερές ανασφάλειες και φοβάμαι πολύ πλέον. Να πω πως μέχρι στιγμής δεν με έχει βοηθήσει ΚΑΘΟΛΟΥ με το μωρό, ούτε έχει έρθει εδώ που είμαι, ούτε φέρθηκε με στοιχειώδη ενσυναίσθηση στο ότι χώρισα (δεν το εγκρίνει καθόλου να διαλύονται οικογένειες) όμως μου έχει σπείρει την αμφιβολία και τον φόβο. Σίγουρα όμως αν πήγαινα στην πόλη μου, θα μου κρατούσε το παιδί όποτε θα είχα ανάγκη δεν θα μου έλεγε όχι, απλώς όπως είναι η κατάσταση εγώ η ίδια δεν θα ήθελα πάρα πολλές κ συχνές επαφές.  

Αναρωτιέμαι λοιπόν αν όντως μπορεί να γίνει αυτό που σκέφτομαι. Εγώ το σκέφτομαι θα είμαι σπίτι να δουλεύω, ο μικρός πάει ήδη παιδικό(προσαρμόζεται εύκολα), σκέφτομαι μια κοπέλα κάποιες ώρες την εβδομάδα για να μπορώ να βγω για έναν καφέ/φαγητό, σε περίπτωση αρρώστιας (φτου φτου μακριά) να έρθει η μάνα μου να βοηθήσει. Επίσης θα μπορώ να τους επισκέπτομαι πιο συχνά κ να μένω μια εβδομάδα πχ γιατί τώρα είμαι αρκετά μακριά και δεν πάω πάνω από 1 φορά/χρόνο. 

Αναρωτιέμαι βρε κορίτσια μου, είμαι παράλογη να πσιτεύω πως γίνεται αυτό? Θα δυσκολεύτω υπερβολικά? Πειτε μου οι πιο έμπειρες μανούλες, στο μέλλον τι με περιμένει? Τα σκέφτομαι όλα τόσο λάθος άραγε? Υπάρχουν μαμάδες που τα κατάφεραν εντελώς μόνες?

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις και συγνώμη για το σεντόνι!!!

 

 

 

Γλυκο μου κοριτσι δυστυχως σε καποιες οικογενειες οι γονεις ειναι τοξικοι και μας αγαπουν με λαθος τροπο ή δεν μπορουν να αγαπησουν!! Προσπαθησε να τους δικαιολογησεις μεσα σου για να μην στενοχωριεσαι εσυ ψυχη μου!! Έχεις πολυ δυναμη μεσα σου που δεν την ξερεις, αυτο θα σκεφτεσαι!! Καταφερες και εφερες μια νεα ζωη στον κοσμο οποτε εισαι πολυ δυνατη και θα τα καταφερεις για να εισαι εσυ πρωτα απ ολα καλα για να ειναι καλα και το παιδακι σου!! Το καλο του παιδιου σου το ξερεις μονο εσυ, κανενας αλλος!! Ειμαι παιδι χωρισμενων γονιων, οι γονεις μου χωρισανε οταν ημουνα 8 χρονων, αλλαξαμε πολη και η μητερα μου τα καταφερε, μας μεγαλωσε και εχουμε γινει πολυ αξια παιδια!! Και θα σου δωσω μια συμβουλη σαν να εισαι αδερφη μου!! Μην μεινεις μονη σου, να κοιταξεις όποια στιγμη θεωρεις εσυ οτι ειναι η καταλληλη να εχεις διπλα σου εναν ανθρωπο που θα σε αγαπησει και θα αγαπησει και το παιδακι σου!!

[Konsta15]

Τα έχεις καταφέρει περίφημα, είσαι ΑΞΙΑ με όλη τη σημασία της λέξης, αλλά θα το πω χύμα.. Και μόνο που δεν τους νοιάζει τι θα πει η γειτονιά που συντηρούν τον αεργο γιόκα τους, αλλά τους νοιάζει τι θα πει η γειτονιά για την διαζευγμένη (αλλα αξια) κόρη τους, σημαίνει ότι δεν θα βάλουν ποτέ τις πραγματικές σου ανάγκες πάνω από τον κοινωνικό περίγυρο. Σε αγαπάνε, αλλα καλύτερα να συνεχίσουν να σε αγαπάνε από μακρυά.

Συνέχισε μόνη σου, είτε στην ίδια πόλη είτε σε μακρινή, αλλά μόνη σου. Και δίπλα να μένετε, ας συνεχίσει το παιδί σου τον παιδικό, μην το αφήνεις σε τέτοιο περιβάλλον , που ο ύπνος του γιου τους και η γνωμη του γειτονα είναι πιο σημαντικα από το εγγονι τους. Όσο είσαι κοντά τους θα μένεις πίσω συναισθηματικά, αφού μυαλά δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αλλάξουν και καθημερινά θα φροντιζουν να σου υπενθυμίζουν τα "λαθη" σου, πράγμα το οποίο θα έχει αντίκτυπο στην ηρεμία σας σαν οικογένεια με το παιδί. 

 

[Pipi_fakidomiti]

Κορίτσια μου καλημέρα, Καλή Κυριακή!!

Θέλω να σας πω αρχικά, πως ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για τις απαντήσεις σας..Μου δώσατε κουράγιο και δύναμη και μου θυμίσατε την πραγματικότητα, με τρομερά εύστοχο τρόπο λες και μας γνωρίζετε οικογενειακώς! Να σας έχει πάντα ο Θεός καλά, μαζί και τις οικογένειές σας, το λέω από την καρδιά μου ειλικρινά!!!!

Η αλήθεια είναι πως η οικογένειά μου είναι απολύτως πατριαρχική στις απόψεις της, γεγονός που με έχει πληγώσει αφάνταστα μέσα στα χρόνια, αλλά πάντα το ξεχνάω επειδή ζω μακριά και ουσιαστικά φαντάζομαι τους ιδεατούς γονείς και οχι αυτούς που έχω πραγματικά. Πολλά σκηνικά μου θυμίσατε που αν τα γράψω θα με μουτζωσετε που το σκέφτηκα να μπλέξω, αλλά ξέρετε...ξεχνάμε εύκολα όταν πρόκειται για ανθρώπους που αγαπάμε. 

Με διατηρούν δε-η μάνα μου δλδ γιατί ο πατέρας μου απέχει- σε μια μόνιμη ανασφάλεια, παντα μου λεέι "δεν θα μπορέσεις", "μας έχεις ανάγκη συναισθηματική", "είσαι επι ξύλου κρεμάμενη μόνη με ένα παιδί" κτλ έτσι ώστε ξεχνάω πως όντως έχω καταφέρει πολλά και πάντα νιώθω ανεπαρκής, πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να το ξεπεράσω αυτό, ότι κ αν καταφέρνω. Ίσως να μην το κάνει εσκεμμένα αλλά όντως να πιστεύει πως είναι τραγικό να είσαι μόνη με ένα παιδί..βλεπετε είναι μια γυναίκα που έμεινε σε έναν κακό γάμο γιατί φοβόταν να συνεχίσει μόνη. Αυτό που γράψατε...τοξική αγάπη. Θέλω απλά να πιστεύω πως γίνονται όλα ακούσια...

Πρακτικά τώρα, όχι, δεν θα είχα ουσιαστική και σταθερή βοήθεια στην πόλη μου. Γιατί το πιθανότερο θα τσακωνόμουνα ή θα έβλεπα πράγματα που δεν θα μου άρεσαν από τον 1ο μήνα και θα έπαιρνα κοπέλα για κάποιες ώρες  αλλά ξέρετε πως εξιδανικεύουμε τις καταστάσεις από μακριά.....και την πατάμε. Οι γονείς μου είναι και τρομερά χειριστικοί και παρεμβατικοί από κοντά και γενικά είναι ένα περιβάλλον που με έχει πληγώσει πολλές φορές στο παρελθόν, δεν ξέρω πώς σκέφτηκα να αφήνω το παιδί μου εκεί μέσα  Είναι απρόβλεπτοι άνθρωποι. Μπορεί όλα να είναι οκ ομαλά 5 φορές και την 6η να γίνει ένας χαμός και να σπάσουν όλο το σπίτι. 

Και κάτι που σκέφτομαι από το πρωί και θέλω να σας το πω......Κάποια στιγμή πριν ένα έτος σχεδόν, πολύ πιο πηγμένη κ κουρασμένη τότε από το μωρό  , ήμουν Αθήνα με τη μάνα μου και μετά την 100στη ζημία του μικρού, έπαθα μια έκρηξη και έλεγα πως έκανα τεράστιο λάθος που το κράτησα και θα θαφτώ για πάντα και χάλασα τη ζωή μου και έχω ξεσκιστεί μόνο εγώ να το μεγαλώσω και ο πατέρας του πετάει αετό κτλ. Καθαρα στιγμής ξέσπασμα από κούραση.....Γύρισε λοιπόν η μάνα μου και μου είπε πολύ σοβαρά, πως αν δεν μπορώ να τους το δώσω σε αυτή και το πατέρα μου να το μεγαλώσουν!!!!!!Φρίκαρα γιατί το εννοούσε!!!Δλδ ρε κορίτσια, αντί να μου πει ηρέμησε, θα τα καταφέρεις, είσαι απλά κουρασμένη , κάνε υπομονή θα φτιάξουν τα πράγματα κτλ...μου είπε κατευθείαν να της δώσω το παιδί ΜΟΥ!!!!!!Οτι θα ήταν οκ να μεγαλώσει ένα παιδί χωρίς τη μάνα του??Σας το γράφω και θυμώνω!!Και είναι κ άλλα πολλά.....

Με κατι τέτοια παθολογικά σκηνικά που τα είχα ξεχασει, απομακρύνθηκα και βρήκα την υγειά μου......και μου τα ξαναθυμήσατε γιατί τους γονείς καλώς η κακώς τους αγαπάμε και τους συγχωρούμε εύκολα....Οπότε ναι, νομίζω όποιος θέλει αληθινά να βοηθήσει, θα με βρει σε 2 ωρίτσες απόσταση....που μέχρι στιγμής όχι, δεν βοήθησε κανείς αληθινα. Στην πραγματικότητα δεν θέλουν να βοηθήσουν εμένα νομίζω, αλλά να βλέπουν συχνότερα το παιδί.

Αυτά, έγραψα πολλά πάλι!Ο μπαμπάς του μικρού μου που με ρωτήσατε, το περιμένει καιρό να φύγουμε, απλώς ξέρει την κατάσταση. Δίνει κάποια χρήματα για το παιδί, το βλέπει τυπικά μαζί με εμένα , γενικά αδιάφορος είναι δεν δέθηκε ούτε γνωρίστηκε ποτέ με το μωρό, αλλά ελπίζω τουλάχιστον να συνεχίσει τυπικά να δίνει τα χρήματα και να έχουμε μια αξιοπρεπή επικοινωνία. Χτυπήθηκα πολλές φορές στο παρελθόν που αδιαφορούσε για το μωρό με ενοχλούσε τρομερά πολύ, αλλά πλέον το έχω αποδεχτεί και δεν τον χρειαζόμαστε καθόλου, χρειαζόμαστε μόνο όσους μας αγαπάνε πραγματικά!

Άντε σταματάω......Θέλω να σας ευχαριστήσω ΠΟΛΥ ακόμη μια φορά γιατί μου γράψατε πολυ εύστοχα και αντικειμενικά και με βοηθήσατε να ξεδιαλύνω την πραγματικότητα..μπορεί να φαίνεται απλό αλλά για εμένα πολύ σημαντικό!!!!!