Κεντρική αποκόλληση πλακούντα

[IamChrysa]

πρίν από 39 λεπτά , Αννούλαααα είπε:

Αχχχ χρυσά μου με συγκίνησες στην εικόνα... ψυχή μου... την είχατε δει??? Λογικά ναι εεε??? Πφφφ😭

Με είχαν ενημερώσει πως είναι δύσκολα τα πράγματα και πως είναι η ΜΕΝΝ. Λογω του ότι έχασα αίμα και χρειάστηκα μετάγγιση, κατάφερα την τρίτη μέρα να πάω. Την είδα, της μίλησα, της είπα πως την αγαπάω, ο άντρας μου που πήγαινε κάθε μέρα μου είπε πως ήταν η πρώτη φορά που την είδε να κουνάει τα χεράκια της. Κάποιοι μου λένε πως με κατάλαβε και με χαιρέτησε για πρώτη και τελευταία φορά. Ήταν τόσο δύσκολη η περίπτωση που μας άφηναν να μπαίνουμε όποια ώρα θέλουμε να τη δούμε. Μας είχαν πει,αλλά εμείς ελπίζαμε σε θαυμα.

[Νανα82]

Κορίτσια ειλικρινά πονάει η καρδιά μου με όσα διαβαζω, ειλικρινά εύχομαι να βρείτε δύναμη και κουράγιο.. είμαι δυστυχώς και εγώ από τις γυναίκες που έχω ζήσει την απώλεια μιας μπεμπούλας στη 17η εβδομάδα σχεδόν δυο  χρόνια πριν!! Δε θα πω ότι μου ήταν εύκολο να συνέλθω καθώς χρειάστηκε να πάρω αντικαταθλιπτικα ώστε να συνέλθω καθώς αντιμετώπισα μετατραυματικο στρες και αναβιωνα την στιγμή του θανάτου της συνεχώς, έπαθα πρόωρη ρήξη υμενων και τη γέννησα στο κρεβάτι μου...ο λόγος που ουσιαστικά όμως σας γράφω ότι είναι ότι πλέον είμαι μητέρα ενός αγοριού ο οποίος προήλθε από την 5η εξωσωματικη και θέλω να σας δώσω κουραγιο.και να σας πω ότι θα πρέπει να πενθησετε να δώσετε χρόνο στον εαυτό και τα συναισθήματα σας. Δεν είναι εύκολο όλο αυτό που καλείστε να διαχειριστειτε, θυμάμαι να κλαίω και να ρωτάω συνέχει που είναι η μπέμπα μου?? Τον γιο μου τον γέννησα στις 32 εβδομάδες μετά από ολική αποκολληση πλακουντα απλά ήμουν τυχερή γιατί ήταν αργια (1 Μάιου) και φτάσαμε πολύ σύντομα σε ένα ήδη ενημερωμένο από το γιατρο μου μαιευτηριο, τον γέννησα με ολική νάρκωση και θυμάμαι και εγώ γιατρούς να τρέχουν μέσα σε πανικο ...το μωρό έμεινε στη μονάδα 23 μέρες και τελικά ήρθε σπίτι του, είχαμε κανει τα πάντα με το γιατρο ώστε να προλάβουμε την έκβαση αυτή αλλά και νε έχω μια τελειομηνη εγκυμοσυνη αλλά ο επιποματικος μου πλακούντας δεν βοήθησε...θέλω ειλικρινά να σας πω ότι μόλις έρθει στη ζωή σας ένα μωράκι η ψυχή σας θα ηρεμήσει, πάντα θα θυμόμαστε τις ψυχουλες που έφυγαν (εγώ πάντα ανάβω ένα κεράκι για τη μπέμπα μου) αλλά θα πονάτε λιγότερο λιγάκι...