Κατάθλιψη μετά τη γέννα.Πώς την αντιμετωπίσατε????

[mama22]

Καλησπερα κοριτσια!Ηδου καινουριο θεμα κ μαλιστα πολυ σοβαρο κ ειπικαιρο νομιζω!σας περιμενω να ανταλλαξουμε αποψεις αν θελετε κ εσεις κ εχετε αντιμετωπισει κατι παρομοιο...

[mama22]

Καμια???????????

[mama22]

απο τη μια χαιρομαι πολυ που δεν βλεπω κοσμο γιατι αυτο σημαινει οτι δεν αντιμετωπισατε τετοιο προβλημα αλλα για να ειμαι ειληκρινης απο την αλλη θα ηθελα να μοιραστω την εμπειρια μου κ να δω οτι υπαρχει καποιος που πραγματικα με καταλαβαινει...

[dimmi]

Εξαρτάται τί εννοείς κατάθλιψη. Συνήθως χρησιμοποιείται λάθος ο όρος, η κατάθλιψη είναι σοβαρό πράγμα και χρίζει αντιμετώπιση από ειδικούς. Πάντως όλες λίγο πολύ μετά τη γέννα λόγω ορμονικών μεταβολών, τεράστιων αλλαγών στη ζωή μας, αλλαγής εμφάνισης, ζωής κτλ έχουμε ψυχολογικές μεταπτώσεις. Συνήθως μετά το διπλοσαραντισμό (στη δικιά μου περίπτωση) έχουν εξαφανιστεί όλα αυτά, αντίθετα η κατάθλιψη μπορεί να έρθει κι έξι μήνες μετά.

Αν νιώθεις τα κλασσικά μετά τη γέννα να ξέρεις ότι βοηθά πολύ η επαφή με τον έξω κόσμο, ακόμα και μια βόλτα στο τετράγωνο χωρίς το μωρό. Το να βγαίνεις έξω αλλάζει όλλλλλα όσα νιώθεις, τον τρόπο που πράττεις, το πως βλέπεις τις πάνες, το μωρό, τα πάντα, μέχρι και τον άντρα σου. Και να βλέπεις κόσμο.

Εμένα με βοήθησε η δουλειά, μου στέρησε κάτι, μου έδωσε κάτι.

Ειδικά η κλεισούρα με το παιδί 24/7 μέχρι να σαραντήσει πουθενά δε με βοήθησε, το να μη δέχομαι βοήθεια και να μη θέλω κανένα στα πόδια μου, το ίδιο.

Πάλι καλά που δεχόμουν "επισκέψεις" δικών μου.

Οταν άρχισα να βγαίνω δειλά δειλά για λίγο, όλα άλλαξαν, κι ας έβγαινα και πρίν από ανάγκη πχ να πάω στο μαιευτήριο ή να ταξιδέψω.

Ελπίζω να νιώσεις σύντομα καλύτερα.

Πότε γέννησες? Να σας ζήσει!

υγ υπαρχει κάτι σχετικό, φαιναρέτη νομίζω λέγεται, είχα δεί διαφήμιση για επιλόχειο κατάθλιψη. για δες το, φιλιά!

[mama22]

να σας πω τη δικια μου ιστορια.εγω εχω ηδη εναν μικρουλη 32 μηνων.ενω το θελαμε παρα πολυ κ ημσταν πολυ χαρουμενοι,τη δευτερη εβδομαδα απο τη γεννα αρχισαν τα δυσκολα...πολλα νευρα απιτευτη υπνυλιακ με ενοχλουσαν τα παντα.φανταστειτε οτι στην εγκυμοσυνη ειχα παρει 25 κιλα απο 55 ειχα παει 80 κ οταν εβλεπα τον εαυτο μου στον καθρευτη (μετα τη γεννα) αμεσως εκλαιγα κ εκανα να φαω εστω κ μια μπουκια 3 εβδομαδες μεχρι που κατερρευσα.εχασα ολα τα ΄κιλα μεσα σε 2 μηνες...για να πω την αληθεια περασα αρκετα δυσκολα για αρκετο καιρο.γυρω στον 1.5 χρονο.ευτυχως τωρα νιωθω πολυ καλα κ με το παιδακι μου ειμαστε αχωριστοι..του δινω οσα δε μπορουσα τοτε κ ακομα περισσοτερα κ αυτος δε με αφηνει στιγμη πλεον.τωρα θελω τοσο πολυ ενα δευτερο.νιωθω οτι αυτο το πραγμα με εκανε να χασω ολα τα σημαντικα πραγματα κ αν κ ξερω οτι δεν φταιω για κατι εφοσων δε μπορουσα να το αντιμετωπισω νιωθω απιστευτες τυψεις που το επετρεψα στον εαυτο μου.

[mama22]

γεννησα στις1/3/10 κ να σου πω την αληθεια ειχα αρχισει να λαλαω απο τον 6 μηνα γιατι ειχα παθει αποκολληση κ ημουν στο κρεβατι μεχρι που πηγα στο μαιευτηριο

[mama22]

φαντασου οτι ημουν μεσα στο σπιτι απο τον 6 μηνα μεχρι να σαραντησει το μωρο μου.....αλλα το ασχημο ειναι οτι κανεις δεν καταλαβαινε.....ολοι ελεγαν οτι ενταξει θα της περασει ειναι τα ορμονικα απο τη γεννα κ συντομα θα φυγουν..κα φου δεν εξασθενουσαν τα συμπτωματα εκτος απο τη μαμα μου κ τον αντρα μου με αποκαλουσαν ανωριμη γιατι νομιζαν οτι δε θελω το παιδι κ μαλιστα ειχα κ την πεθερα που με αποκαλουσε τρελη...

[mama22]

σε ευχαριστω παρα πολυ!το ειχα ψαξει κ με ειχαν βοηθησει αρκετα!χαρη σε αυτες τις γυναικες σημερα νιωθω απολυτα πληρης κ ευτυχισμενη με τη ζωη μου!

[ευη@]

mama 22 καταλαβαίνω πολύ καλά τι εννοείς...

Δυστυχως οι στιγμές που όλες περιμένουμε οτι θα είναι ονειρεμένες εξαφανίζονται με την επιλόχειο κατάθληψη

Δε νομίζω οτι παίζει ρόλο αν είσαι μέσα ή έξω απ το σπίτι...για παράδειγμα εγώ πήγα στη δουλειά 19 μερες μετα τη γέννα! ..κι όμως χειροτέρεψα!!!Ο μόνος τρ'οπος για να το αντιμετωπίσω ήταν να σκέφτομαι πως φταίνε οι ορμόνες και σιγά σιγα θα μου περάσει.Τους 3 πρώτους μήνες ήταν εφιαλτης,μετά μέχρι τους 6 παλευόταν η δουλειά και μετα τους 6 άρχισα να βρίσκω τον εαυτό μου κάθε μέρα και πιο πολύ!!

Είχα κι εγω πρόβλημα με την εγκυμοσύνη μου..ίσως φταίει και το αγχος να μη χασω το παιδί που χειροτερεψε την κατασταση!

[ευη@]

φαντασου οτι ημουν μεσα στο σπιτι απο τον 6 μηνα μεχρι να σαραντησει το μωρο μου.....αλλα το ασχημο ειναι οτι κανεις δεν καταλαβαινε.....ολοι ελεγαν οτι ενταξει θα της περασει ειναι τα ορμονικα απο τη γεννα κ συντομα θα φυγουν..κα φου δεν εξασθενουσαν τα συμπτωματα εκτος απο τη μαμα μου κ τον αντρα μου με αποκαλουσαν ανωριμη γιατι νομιζαν οτι δε θελω το παιδι κ μαλιστα ειχα κ την πεθερα που με αποκαλουσε τρελη...

εγω δυστυχώς ήμουν μόνη μου σε αυτό....

δε γνωρίζω...φαιναρέτη?τι είναι??...σε περίπτωση που μου χρειαστεί μια και προσπαθω για δευτερο και πραγματικά...τρεμω!!!!