Cafe Ivf με δωρεά ωαρίων

[Suzukaki]

Just now, thalasa είπε:

Τα νέα σου είναι υπέροχα, μπράβο!! Όλα καλα θα πάνε, μην αγχώνεσαι 

Περιμενω αποτελεσματα το μεσημερι 2ης χοριακης

[Mary H]

Just now, Suzukaki είπε:

Περιμενω αποτελεσματα το μεσημερι 2ης χοριακης

Τι έγινε κορίτσι με την χοριακς σου;

[island1]

1 ώρα πρίν, Thia1985 είπε:

Αυτό το έχω σκεφτεί κι εγώ ....στον πρώτο ειδικά που πήγα Κ μου είπε ότι δεν είχα Ωαρια ενώ όλες μου εξετασεις έδειχναν ότι είχα κ μάλιστα παραπάνω από ένα.... Και λέω από αυτά τα ωάρια, μπορεί κάποια να ναι έγκυος τώρα η να έχει παιδί κι εγώ να πηγαίνω τώρα με ωαριο άλλης γυναίκας. 

Κι ο άντρας μου λέει Κ που ξέρω εγώ αν σε οποιαδήποτε κλινική έχει κρατηθεί σπέρμα μου?? Ευλογες ανησυχίες όμως αν έχουμε συνέχεια αυτά στο νου δεν προχωράμε. Εγώ δε θα το πω στο παιδι η στα παιδια Κ συμφωνεί κι ο άντρας μου. Τα παιδιά είναι σκληρά, μπορεί πχ αν το ξέρει σε κάποιο καυγά να μου πετάξει δεν είσαι η μαμά μου. Αυτό θα με τσάκιζε... Επίσης, αυτό μπέρδευε πάρα μα πάρα πολύ... Δεν είναι υιοθεσία που μπορεί να ψάξει Κ κάτι να βρει αν το θέλει, εδώ δεν πρόκειται να βρει τίποτα... Το παραμικρό. Το μόνο που θα πω θα είναι η μαμά προσπαθούσε παρα πολύ για να σε κάνει Κ τα κατάφερε με εξωσωματικη γιατί ήθελε πολύ να σε αποκτήσει. Και τέλος. Ως εκεί. 

Είναι καθαρά προσωπικό θέμα.Δεν έχω μπει σε αυτό το δίλημμα οπότε ότι κι αν πω θα είναι θεωρητικό.Η φίλη μου απλά θεωρεί έντιμο να το πει καθαρά για τη δική της σχέση με τα παιδιά της.Ετσι το βλέπει έτσι πράττει.Ο καθένας λειτουργεί διαφορετικά.Θα κάνεις αυτό που θεωρείς εσύ καλύτερο για την οικογένεια σου.Βασικα να σου πω την αλήθεια δεν μπορώ να σκαλίζω από άποψη ηθικής αυτό το θέμα.Αφςνως γιατί δε βγαίνει άκρη και αφετέρου γιατί δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.Το έχω σκεπάσει όλο αυτό κ το έχω αφήσει πίσω..Αν πήραν ωάρια ή σπέρμα  και υπάρχει άλλο μωρό να ναι καλά κ ευτυχισμένο...Δεν μπορώ να κάνω κατι για αυτό ούτε να μην κοιμάμαι τα βράδια με τέτοιες σκέψεις.Ξεκινα με σιγουριά για αυτό που κάνεις..η ζωή είναι πολύ απρόβλεπτη για να σκεφτουμε 100 γενιές πίσω και εκείνο το ρημαδι το " αν". Την πρώτη νύχτα στο μαιευτήριο όταν θήλαζα την κόρη μου φοβήθηκα για πρώτη φορά για μένα και για πρώτη φορά παρακάλεσα το θεό μέχρι να μπορεί να σταθεί στα πόδια της ως άνθρωπος να μας έχει καλά να τη μεγαλώσουμε.Αυτη είναι η μόνη φοβία μου( κ θα δεις πως θα γίνει κ δική σου όπως και όλων των γονιών ).Δεν θέλω άλλες...δεν τις αντέχω..

[Nefeli_]

3 hours ago, Thia1985 said:

Αυτό το έχω σκεφτεί κι εγώ ....στον πρώτο ειδικά που πήγα Κ μου είπε ότι δεν είχα Ωαρια ενώ όλες μου εξετασεις έδειχναν ότι είχα κ μάλιστα παραπάνω από ένα.... Και λέω από αυτά τα ωάρια, μπορεί κάποια να ναι έγκυος τώρα η να έχει παιδί κι εγώ να πηγαίνω τώρα με ωαριο άλλης γυναίκας. 

Κι ο άντρας μου λέει Κ που ξέρω εγώ αν σε οποιαδήποτε κλινική έχει κρατηθεί σπέρμα μου?? Ευλογες ανησυχίες όμως αν έχουμε συνέχεια αυτά στο νου δεν προχωράμε. Εγώ δε θα το πω στο παιδι η στα παιδια Κ συμφωνεί κι ο άντρας μου. Τα παιδιά είναι σκληρά, μπορεί πχ αν το ξέρει σε κάποιο καυγά να μου πετάξει δεν είσαι η μαμά μου. Αυτό θα με τσάκιζε... Επίσης, αυτό μπέρδευε πάρα μα πάρα πολύ... Δεν είναι υιοθεσία που μπορεί να ψάξει Κ κάτι να βρει αν το θέλει, εδώ δεν πρόκειται να βρει τίποτα... Το παραμικρό. Το μόνο που θα πω θα είναι η μαμά προσπαθούσε παρα πολύ για να σε κάνει Κ τα κατάφερε με εξωσωματικη γιατί ήθελε πολύ να σε αποκτήσει. Και τέλος. Ως εκεί. 

Καλησπέρα,

Εδώ κάνεις λάθος. Προ λίγων μηνών για πλάκα αγοράσαμε και κάναμε τεστ dna με τον άντρα μου μιας και μπορείς να βρεις άπειρα στο ιντερνετ και μάλιστα αρκετά οικονομικά και μεχρι να βγουν τα αποτελέσματα είχα ένα άγχος. Επιπλέον μπορούσες να μάθεις και εθνικότητες, καταγωγές κλπ. Σε 10-15-20 χρόνια όπως καταλαβαίνεις, αυτά θα τα πουλάνε στα περίπτερα, τόσο εύκολο θα είναι... ακόμα πιο εξελιγμένα... και τα παιδιά είναι περίεργα. 

[Thia1985]

Just now, Nefeli_ είπε:

Καλησπέρα,

Εδώ κάνεις λάθος. Προ λίγων μηνών για πλάκα αγοράσαμε και κάναμε τεστ dna με τον άντρα μου μιας και μπορείς να βρεις άπειρα στο ιντερνετ και μάλιστα αρκετά οικονομικά και μεχρι να βγουν τα αποτελέσματα είχα ένα άγχος. Επιπλέον μπορούσες να μάθεις και εθνικότητες, καταγωγές κλπ. Σε 10-15-20 χρόνια όπως καταλαβαίνεις, αυτά θα τα πουλάνε στα περίπτερα, τόσο εύκολο θα είναι... ακόμα πιο εξελιγμένα... και τα παιδιά είναι περίεργα. 

Και πάλι, πες ότι βρίσκει κάτι,  δε μπορεί να ξέρει από ποια γυναίκα προέρχεται το ωαριο κι αυτό πιστεύω θα το μπέρδευε περισσότερο. 

Η ξαδέρφη της μητέρας μου είναι υιοθετημένη. Οι θείοι της μαμάς μου δεν έκαναν παιδια(εκαναν αφού πήραν το μωρό στο σπίτι) και μια μέρα φεύγοντας ο θείος της για τη δουλεια(πριν 45 χρόνια αυτό), βρήκε τη μικρή στην πόρτα του σπιτιού του με ένα σημείωμα ότι είναι αβάπτιστο, την ημερ. Γεννήσεως της και ότι η μητέρα του δε μπορούσε να το μεγαλώσει.  Όταν το κορίτσι μεγάλωσε, επειδή του είχαν πει ότι είχε υιοθετηθεί, έψαξε να βρει τις ρίζες της, βρήκε τη μητέρα της κι ότι είχε αλλα τέσσερα αδέλφια Κ πράγματι την άφησαν γιατί δε μπορούσαν να τη μεγαλώσουν. Βρήκε κάτι.... 

Εγώ, όταν ρώτησα στο κεντρο αν το παιδί μπορεί να μάθει κάτι για τη γυναίκα που προήλθε το ωαριο μου είπαν αυστηρά όχι. Τώρα αν έχουν βάση με DNA όπως έχουν στο εξωτερικό μπορεί ναι, αν κάποιο άλλο παιδί που προέρχεται από ωάριο της ίδιας γυναίκας κάνει το ίδιο τεστ, ναι θα βρει Γεννετικα αδέλφια σε εισαγωγικά από την ίδια δότρια, τπτ όμως για εκείνη. 

Εγώ αν μάθαινα κάτι τέτοιο προσωπικά, θα χα σοκαριστεί γιατί κακά τα ψέμματα, θέλουμε να γνωρίζουμε τις ρίζες μας και αυτό θα με βασανιζε μια ζωή, ότι δεν θα ήξερα. Όχι ότι θα έκανε τη μάνα μου λιγότερο μάνα μου η θα δεχόμουν μια δότρια για μάνα μου αλλά θα είχα αυτή τη στεναχώρια... Εγώ προσωπικά. Οπότε εγώ προσωπικά, το τονιζω δεν πρόκειται να πω κάτι. Τώρα αν το μάθει με κάποιο τρόπο θα το αντιμετωπίσω τότε. 

Είναι δική μου καθαρά άποψη Κ τη συμμερίζεται και ο άντρας μου. 

On 12/5/2020 at 3:11 ΜΜ, Giova2015 είπε:

Ρίσκο υπάρχει οποιοδήποτε γενετικό υλικό κι αν χρησιμοποιήσουμε και ακόμη κι αν κάνουμε όλες τις εξετάσεις που υπάρχουν αυτή τη στιγμή γιατί η επιστήμη δεν τα γνωρίζει όλα. Εγώ προσπάθησα μόνο να ενημερώσω για τα επιστημονικά δεδομένα γιατί είδα να γράφονται πολλές ανακρίβειες. Είμαι υπέρ της λύσης της δωρεάς ωαρίων όπως ξεκαθάρισα από την αρχή. Το πώς όμως θα διαχειριστεί κάποιος αυτή την επιλογή πιστεύω ότι πρέπει να στηρίζεται στα σωστά επιστημονικά δεδομένα σε ότι αφορά τη γενετική και την ψυχολογία. Το δεύτερο είναι ένα κομμάτι που δεν γνωρίζω καθόλου.  

Εσύ καλά έκανες Κ έγραψες δεδομένου ότι είσαι στο χώρο όμως κι εγώ αυτά που έγραψα δεν τα σκαρφίστηκα, ρώτησα Κ τα έγραψα Κ μάλιστα με βοήθησαν να πάρω την απόφαση να προχωρήσω με δωρεά καθώς ήταν κάτι πάρα πολύ δύσκολο για εμένα. 

Ο λόγος που απαντώ είναι γιατί έγραψα τι μου είπε γεννετιστης το 2017 Κ μάλιστα μου διαχώρισε τους όρους της γενετικής(αυτης από την οποία προέρχεται το ωαριο)  και της βιολογικής(της γυναίκας που κυοφορεί το έμβρυο Κ το θηλάζει)  μητερας.

Σέβομαι όμως την άποψη μου.

 

[Mary H]

Just now, Nefeli_ είπε:

Καλησπέρα,

Εδώ κάνεις λάθος. Προ λίγων μηνών για πλάκα αγοράσαμε και κάναμε τεστ dna με τον άντρα μου μιας και μπορείς να βρεις άπειρα στο ιντερνετ και μάλιστα αρκετά οικονομικά και μεχρι να βγουν τα αποτελέσματα είχα ένα άγχος. Επιπλέον μπορούσες να μάθεις και εθνικότητες, καταγωγές κλπ. Σε 10-15-20 χρόνια όπως καταλαβαίνεις, αυτά θα τα πουλάνε στα περίπτερα, τόσο εύκολο θα είναι... ακόμα πιο εξελιγμένα... και τα παιδιά είναι περίεργα. 

Σ αυτό το τεστ το παιδί θα έβρισκε κ dna της ληπτριας δηλ της μαμας του κ dna της δοτριας που θα μπορούσε να είναι κάποια πρόγονος. Παλι μπέρδεμα η κατασταση

[Nefeli_]

Just now, Thia1985 said:

Και πάλι, πες ότι βρίσκει κάτι,  δε μπορεί να ξέρει από ποια γυναίκα προέρχεται το ωαριο κι αυτό πιστεύω θα το μπέρδευε περισσότερο. 

Η ξαδέρφη της μητέρας μου είναι υιοθετημένη. Οι θείοι της μαμάς μου δεν έκαναν παιδια(εκαναν αφού πήραν το μωρό στο σπίτι) και μια μέρα φεύγοντας ο θείος της για τη δουλεια(πριν 45 χρόνια αυτό), βρήκε τη μικρή στην πόρτα του σπιτιού του με ένα σημείωμα ότι είναι αβάπτιστο, την ημερ. Γεννήσεως της και ότι η μητέρα του δε μπορούσε να το μεγαλώσει.  Όταν το κορίτσι μεγάλωσε, επειδή του είχαν πει ότι είχε υιοθετηθεί, έψαξε να βρει τις ρίζες της, βρήκε τη μητέρα της κι ότι είχε αλλα τέσσερα αδέλφια Κ πράγματι την άφησαν γιατί δε μπορούσαν να τη μεγαλώσουν. Βρήκε κάτι.... 

Εγώ, όταν ρώτησα στο κεντρο αν το παιδί μπορεί να μάθει κάτι για τη γυναίκα που προήλθε το ωαριο μου είπαν αυστηρά όχι. Τώρα αν έχουν βάση με DNA όπως έχουν στο εξωτερικό μπορεί ναι, αν κάποιο άλλο παιδί που προέρχεται από ωάριο της ίδιας γυναίκας κάνει το ίδιο τεστ, ναι θα βρει Γεννετικα αδέλφια σε εισαγωγικά από την ίδια δότρια, τπτ όμως για εκείνη. 

Εγώ αν μάθαινα κάτι τέτοιο προσωπικά, θα χα σοκαριστεί γιατί κακά τα ψέμματα, θέλουμε να γνωρίζουμε τις ρίζες μας και αυτό θα με βασανιζε μια ζωή, ότι δεν θα ήξερα. Όχι ότι θα έκανε τη μάνα μου λιγότερο μάνα μου η θα δεχόμουν μια δότρια για μάνα μου αλλά θα είχα αυτή τη στεναχώρια... Εγώ προσωπικά. Οπότε εγώ προσωπικά, το τονιζω δεν πρόκειται να πω κάτι. Τώρα αν το μάθει με κάποιο τρόπο θα το αντιμετωπίσω τότε. 

Είναι δική μου καθαρά άποψη Κ τη συμμερίζεται και ο άντρας μου. 

Προσωπικά δεν ξέρω τι θα κάνω, ο δικός μου σύζυγος θεωρεί πως δεν υπάρχει λόγος να το μάθει κανείς. Και όταν λέμε κανείς, κανείς! Εμείς και ο γιατρός. Αλλά αυτό χωρίς να το συζητήσουμε εκτενέστερα, δεν χρειάζεται τουλάχιστον ως τώρα. Προχθές διάβασα μια συνέντευξη ειδικής ψυχολόγου ειδικευμένη σε Γνωσιακή Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία
ειδικότερα στο πεδίο των εξωσωματικών με δότες/δότριες. Εν ολίγοις, σε ερωτήσεις που τις έκαναν ήταν απόλυτη ότι το σωστότερο είναι ότι το παιδί πρέπει να μάθει και μάλιστα και από μικρή ηλικία προτείνοντας μάλιστα αργότερα και τρόπους για να του το πούμε. Εξέφρασε αρκετά επιχειρήματα γιατί το παιδί αυτό οφείλει να γνωρίζει. Αυτό που με προβλημάτισε περισσότερο ειναι τα άσχημα συναισθήματα που θα του δημιουργήσουμε όταν το μάθει τυχαία από άλλη πηγή. Είναι πολύ διαφορετικό αυτό που περιγράφεις παραπάνω, άλλο να έχεις βρει παρατημένο στην πόρτα σου ένα μωρό και άλλο να έχεις συμμετάσχει σε οποιαδήποτε διαδικασία που το αφορά και ειναι αναφαίρετο δικαίωμά του να γνωρίζει. 
Η αλήθεια ειναι πως επηρεάστηκα αρκετά και προτίθεμαι πλέον να το ψάξω, άλλωστε χρόνος υπάρχει έως ότου έρθει εκείνη η στιγμή που θα μπορεί να το μάθει. Όπως επίσης και τους πιθανούς τρόπους. Απόλυτη όμως σε καμιά περίπτωση δεν είμαι. Δεν ήμουν ούτε πριν, βάζω τον εαυτό μου στη θέση του παιδιού μου και αναρωτιέμαι. Πως θα ένιωθα αν μάθαινα κάτι τέτοιο, κάτι τόσο σοβαρό που με αφορά και δεν μου είπε η ίδια η μάνα μου; Σε όλο αυτό δεν ειναι το θέμα αν μπορεί να βρει ή όχι την βιολογική του μητέρα, αυτό ειναι αδιαμφισβήτητο, κανείς μας δεν μπορεί να μάθει την δότρια, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Το ότι δεν μπορούμε να την μάθουμε όμως (και καλύτερα νομίζω) δεν σημαίνει ότι το παιδί δεν πρέπει να γνωρίζει. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.

Just now, Mary H said:

Σ αυτό το τεστ το παιδί θα έβρισκε κ dna της ληπτριας δηλ της μαμας του κ dna της δοτριας που θα μπορούσε να είναι κάποια πρόγονος. Παλι μπέρδεμα η κατασταση

Με τη μαμά μου έχω κοινό dna 48% σχεδόν και 49% με τον μπαμπά μου... άντε τώρα να έβλεπα στα 45 μου, ότι με την μαμά μου είχα κάτω από 11% (σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες που θεωρούν ότι μικρό ποσοστό dna μπορεί να παίρνει το έμβρυο και από τη λήπτρια). Θα τους αγαπούσα λιγότερο αν μου το είχαν πει; Όχι. Πως νιώθω όμως για αυτούς μετά από αυτό το αναπάντεχο νέο;

Δύσκολο να αποφασίσουμε τώρα, έχουμε χρόνο πιστεύω να το σκεφτούμε ώριμα και να αποφασίσουμε το καλύτερο για το παιδί μας και ΟΧΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ.

[Thia1985]

Just now, Nefeli_ είπε:

Προσωπικά δεν ξέρω τι θα κάνω, ο δικός μου σύζυγος θεωρεί πως δεν υπάρχει λόγος να το μάθει κανείς. Και όταν λέμε κανείς, κανείς! Εμείς και ο γιατρός. Αλλά αυτό χωρίς να το συζητήσουμε εκτενέστερα, δεν χρειάζεται τουλάχιστον ως τώρα. Προχθές διάβασα μια συνέντευξη ειδικής ψυχολόγου ειδικευμένη σε Γνωσιακή Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία
ειδικότερα στο πεδίο των εξωσωματικών με δότες/δότριες. Εν ολίγοις, σε ερωτήσεις που τις έκαναν ήταν απόλυτη ότι το σωστότερο είναι ότι το παιδί πρέπει να μάθει και μάλιστα και από μικρή ηλικία προτείνοντας μάλιστα αργότερα και τρόπους για να του το πούμε. Εξέφρασε αρκετά επιχειρήματα γιατί το παιδί αυτό οφείλει να γνωρίζει. Αυτό που με προβλημάτισε περισσότερο ειναι τα άσχημα συναισθήματα που θα του δημιουργήσουμε όταν το μάθει τυχαία από άλλη πηγή. Είναι πολύ διαφορετικό αυτό που περιγράφεις παραπάνω, άλλο να έχεις βρει παρατημένο στην πόρτα σου ένα μωρό και άλλο να έχεις συμμετάσχει σε οποιαδήποτε διαδικασία που το αφορά και ειναι αναφαίρετο δικαίωμά του να γνωρίζει. 
Η αλήθεια ειναι πως επηρεάστηκα αρκετά και προτίθεμαι πλέον να το ψάξω, άλλωστε χρόνος υπάρχει έως ότου έρθει εκείνη η στιγμή που θα μπορεί να το μάθει. Όπως επίσης και τους πιθανούς τρόπους. Απόλυτη όμως σε καμιά περίπτωση δεν είμαι. Δεν ήμουν ούτε πριν, βάζω τον εαυτό μου στη θέση του παιδιού μου και αναρωτιέμαι. Πως θα ένιωθα αν μάθαινα κάτι τέτοιο, κάτι τόσο σοβαρό που με αφορά και δεν μου είπε η ίδια η μάνα μου; Σε όλο αυτό δεν ειναι το θέμα αν μπορεί να βρει ή όχι την βιολογική του μητέρα, αυτό ειναι αδιαμφισβήτητο, κανείς μας δεν μπορεί να μάθει την δότρια, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Το ότι δεν μπορούμε να την μάθουμε όμως (και καλύτερα νομίζω) δεν σημαίνει ότι το παιδί δεν πρέπει να γνωρίζει. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.

Καταλαβαίνω τι εννοείς Κ πρέπει να σου πω ότι τη γνώμη του άντρα σου έχει κι ο δικός μου. Και είναι απόλυτος σε αυτό, με επιχειρήματα βέβαια αλλά απόλυτος. Εγώ δεν είμαι αναφορικά με τον παιδίατρο. 

Το ξέρω ότι ειναι διαφορετικό γι αυτό Κ το έγραψα, για να τονίσω ότι εκεί μπορείς να μάθεις έστω κάτι. 

Εγώ το έχω συζητήσει Κ με την ψυχολόγο μου αυτό. Στην αρχή δεν ήθελα να το πω γιατί φοβόμουν ότι θα με απέρριπτε, μετά όμως σκεπτόμενη πιο ήρεμα και με τη βοήθεια της με βοήθησε να καταλάβω ότι δεν πρόκειται να το κάνω όχι για να προστατέψω εμένα αλλά για να προστατέψω το ίδιο. Κι εκείνη μου είπε αρχικά πως αν το πω πρέπει να το πω σε μικρή ηλικία, με τη μορφή παραμυθιού αρχικά Κ μετά όταν θα είναι σε θέση να καταλάβει περισσότερα, όντας προετοιμασμένο θα το έλεγα κανονικά. 

Όμως έπειτα από συζήτηση με τον άντρα μου αποφασίσαμε από κοινού ότι για το καλό του, αν φυσικά καταφέρουμε κι αποκτήσουμε παιδί, δε θα το πούμε. Εδώ θα μου πεις πως κρίνεις εσύ το καλο κάποιου άλλου Κ δε θα έχεις κι άδικο ως ένα σημείο πάντα. Σεβαστή η κάθε άποψη όμως για το καλό της δικής μας οικογένειας, εμείς δε θα το πούμε. 

[Mary H]

Just now, Nefeli_ είπε:

Προσωπικά δεν ξέρω τι θα κάνω, ο δικός μου σύζυγος θεωρεί πως δεν υπάρχει λόγος να το μάθει κανείς. Και όταν λέμε κανείς, κανείς! Εμείς και ο γιατρός. Αλλά αυτό χωρίς να το συζητήσουμε εκτενέστερα, δεν χρειάζεται τουλάχιστον ως τώρα. Προχθές διάβασα μια συνέντευξη ειδικής ψυχολόγου ειδικευμένη σε Γνωσιακή Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία
ειδικότερα στο πεδίο των εξωσωματικών με δότες/δότριες. Εν ολίγοις, σε ερωτήσεις που τις έκαναν ήταν απόλυτη ότι το σωστότερο είναι ότι το παιδί πρέπει να μάθει και μάλιστα και από μικρή ηλικία προτείνοντας μάλιστα αργότερα και τρόπους για να του το πούμε. Εξέφρασε αρκετά επιχειρήματα γιατί το παιδί αυτό οφείλει να γνωρίζει. Αυτό που με προβλημάτισε περισσότερο ειναι τα άσχημα συναισθήματα που θα του δημιουργήσουμε όταν το μάθει τυχαία από άλλη πηγή. Είναι πολύ διαφορετικό αυτό που περιγράφεις παραπάνω, άλλο να έχεις βρει παρατημένο στην πόρτα σου ένα μωρό και άλλο να έχεις συμμετάσχει σε οποιαδήποτε διαδικασία που το αφορά και ειναι αναφαίρετο δικαίωμά του να γνωρίζει. 
Η αλήθεια ειναι πως επηρεάστηκα αρκετά και προτίθεμαι πλέον να το ψάξω, άλλωστε χρόνος υπάρχει έως ότου έρθει εκείνη η στιγμή που θα μπορεί να το μάθει. Όπως επίσης και τους πιθανούς τρόπους. Απόλυτη όμως σε καμιά περίπτωση δεν είμαι. Δεν ήμουν ούτε πριν, βάζω τον εαυτό μου στη θέση του παιδιού μου και αναρωτιέμαι. Πως θα ένιωθα αν μάθαινα κάτι τέτοιο, κάτι τόσο σοβαρό που με αφορά και δεν μου είπε η ίδια η μάνα μου; Σε όλο αυτό δεν ειναι το θέμα αν μπορεί να βρει ή όχι την βιολογική του μητέρα, αυτό ειναι αδιαμφισβήτητο, κανείς μας δεν μπορεί να μάθει την δότρια, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Το ότι δεν μπορούμε να την μάθουμε όμως (και καλύτερα νομίζω) δεν σημαίνει ότι το παιδί δεν πρέπει να γνωρίζει. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.

Με τη μαμά μου έχω κοινό dna 48% σχεδόν και 49% με τον μπαμπά μου... άντε τώρα να έβλεπα στα 45 μου, ότι με την μαμά μου είχα κάτω από 11% (σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες που θεωρούν ότι μικρό ποσοστό dna μπορεί να παίρνει το έμβρυο και από τη λήπτρια). Θα τους αγαπούσα λιγότερο αν μου το είχαν πει; Όχι. Πως νιώθω όμως για αυτούς μετά από αυτό το αναπάντεχο νέο;

Δύσκολο να αποφασίσουμε τώρα, έχουμε χρόνο πιστεύω να το σκεφτούμε ώριμα και να αποφασίσουμε το καλύτερο για το παιδί μας και ΟΧΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ.

Αυτά τα τεστ δείχνουν καταγωγή κ εθνικότητα όχι μαμά μπαμπά κλπ. Πάντως ότι κ να κανεις με το παιδι σου έχει το ρίσκο του. Αν το πεις μπορεί να πληγωθεί απ τους άλλους. Αν δεν το πεις μπορεί να το μάθει. Τι να πω όταν έρθει η ώρα με τη. βοήθεια  ψυχολόγου θα την βρούμε την ακρη

Επισης βρε κορίτσια ένα κύτταρο είναι δεν κρύβεις απ το παιδι τη μάνα του όπως στις υιοθεσίες. Η φυσικη κ βιολογική του μητέρα είναι αυτή που θα ξέρει τόσα χρόνια. Εδώ είναι τύπου μεταμόσχευση οργάνου πχ όταν ησουν μικρή πήρες ένα νεφρό. Κι όσον αφορά τις ψυχολόγους οι γνώμες διίστανται. Άλλοι λένε να το πεις κ άλλοι οχι

[Fleabag]

On 13/5/2020 at 8:42 ΜΜ, Giova2015 είπε:

Συγνώμη αλλά με αυτούς τους «γενετιστές» που αναφέρετε θα σκίσω σε λίγο τα πτυχία μου και δεν είναι και λίγα!!!!! Σίγουρα μπαίνει και η λήπτρια στο παιχνίδι του DNA του μωρού και δεν αμφιβάλλω καθόλου γι αυτό! Την επόμενη φορά που θα σας αναφέρει κάποιος τις 7 γενιές ή ότι δύο άτομα που προέρχονται από το ωάριο της ίδιας γυναίκας μπορούν άφοβα να αναπαραχθούν μεταξύ τους ζητήστε παρακαλώ βιβλιογραφία. Έχω διαβάσει άπειρα επιστημονικά άρθρα πάνω σε αυτά τα θέματα και δεν έχω δει τίποτα σχετικό!!!! 

Οςο κι αν μας αρεσει η ιδέα οτι το παιδί θα εχει και δικο μας dna,δεν βρήκα έρευνες που να το αποδεικνύουν.Μια θυμαμαι βρήκα αλλα αμφισβητείται. Εχεις υπόψη σου κάτι που δεν βρήκα; 

[Mary H]

Just now, Fleabag είπε:

Οςο κι αν μας αρεσει η ιδέα οτι το παιδί θα εχει και δικο μας dna,δεν βρήκα έρευνες που να το αποδεικνύουν.Μια θυμαμαι βρήκα αλλα αμφισβητείται. Εχεις υπόψη σου κάτι που δεν βρήκα; 

Υπαρχει σε ερευνα Ισπανων δημοσιευμενη στο περιοδικο development. Συμμετειχαν 10 γυναικες. Βρεθηκε dna τους στα εμβρυα, το οποιο ενσωματωθηκε λιγο πριν την εμφυτευση στη μητρα των ληπτριων.

[Thia1985]

6 ώρες πρίν, Mary H είπε:

Υπαρχει σε ερευνα Ισπανων δημοσιευμενη στο περιοδικο development. Συμμετειχαν 10 γυναικες. Βρεθηκε dna τους στα εμβρυα, το οποιο ενσωματωθηκε λιγο πριν την εμφυτευση στη μητρα των ληπτριων.

Ισχυει

Κι αυτό έγινε το 2015-2016 αν δεν κάνω λάθος κι εγώ μίλησα με γενετιστες το 2017 ,τότε που ήμουν πολύ σκεπτική κι έλεγα μας χρυσώνουν το χάπι. Υπάρχουν βέβαια Κ γενετιστες που δυο δέχονται,  εγώ είχε τύχει να μιλήσω με έναν τοτε(ειχα δει αρκετούς) και μου το είχε αποκλείσει. 

Εγώ πιστευω ακράδαντα ότι από τη στιγμή που παίρνουμε ένα Κύτταρο, το κουβαλάμε εννιά μήνες στο σώμα μας κολυμπα στις ορμόνες μας, είναι αδύνατον να μην παίρνει από εμάς. Οκ, το σχήμα της μύτης Κ το χρώμα ματιών, το ύψος, είναι καθαρισμένα όμως τόσα άλλα πράγματα... Εγώ έχω φίλη που έκανε έτσι παιδάκι Κ πραγματικά αν δε μου το χε πει δε θα ξέρα ότι ήταν από δότρια, τόση ομοιότητα ποια? Βρήκαν τον κλώνο της??? 

Πάντως διαβάζω αυτό τον καιρό αναφορικά με το συγκεκριμένο θέμα,  σε αγγλική βιβλιογραφία, αν βρω κάτι έγκυρο κι αξιόλογο θα σας ενημερώσω. 

[Thia1985]

Έχει δημοσιευτεί και στη daily mail οποια θέλει να ψάξει το 2016 με τον τίτλο infertile mothers using donor eggs do still pass DNA to their children. 

Μάλιστα, χαρακτηρίζεται ως amazing discovery από τον καθηγητή Nick Macklon  και μάλιστα σε αυτό, σπουδαίο ρόλο παίζει το περιβάλλον της μήτρας. Σας λέω κι εγώ ήμουν πολύ επιφυλακτική αλλά δε μπορεί να δημοσιεύονται τέτοιες έρευνες απλά Κ μόνο για να χρυσώνουν το χάπι!! 

[Renula]

Kαλημέρα σε όλες μας..
Μετά από και την 2η αποτυχημένη ΕΤ μιας βλαστοκύστης (από 4 ωάρια "ηπιας" διέγερσης) δεν ξέρω τι να σκεφτώ...
Το πρόβλημα μου είναι δεδομένο, μετά από τον καρυότυπο που κάναμε βρέθηκε μια χρωμοσωμική έλειψη 45Χ (6%) και ενα 3% σε άλλες "ανώμαλες" μορφές..
Του συζύγου όλα καλά.. και το σπέρμα πολύ καλό.
Ορμονικό προφίλ τέλειο, ενδομήτριο, μήτρα κλπ όλα πολύ καλά.. εμφύτευση δεν πετυχαίνουμε με τίποτα, εκτός από μια παλλίνδρομη 1,5 χρόνο πρίν με φυσική σύλληψη
O γιατρός μου ξεκαθάρισε πως η έλλειψη (45Χ) δημιουργεί μια υπογονιμότητα αλλά προτείνει ακόμα μια προσπάθεια με δικά μου.
Ακόμα μια διέγερση.. κ άλλα φάρμακα και άλλα έξοδα, άγνωστο αν και πόσες βλαστοκύστες θα πάρουμε και στο τέλος οι πιθανότητες να πάρουμε μια θετική χωριακή είναι λίγες.
Αξίζει τον κόπο ψυχολογικά-χρονικά-οικονομικά??
Ειλικρινά δεν ξέρω, είμαι πλέον στα 41.. εκεί που δεν περνούσε καν από το μυαλό μου, πλέον σκέφτομαι και τα δανεικά...
Σκέφτομαι όλα τα συνεπακόλουθα... (θα ειναι δικό μου? θα μου μοιάζει? τι θα ξέρω για το ιατρικό προφίλ της δότριας?)
Σκέψεις...σκέψεις...

[Thia1985]

Επίσης, reprogenesis. Come με τίτλο new amazing discovery με ημερομηνία δημοσίευσης 20.12.2015 , το διαβάζω τώρα... 

Just now, Renula είπε:

Kαλημέρα σε όλες μας..
Μετά από και την 2η αποτυχημένη ΕΤ μιας βλαστοκύστης (από 4 ωάρια "ηπιας" διέγερσης) δεν ξέρω τι να σκεφτώ...
Το πρόβλημα μου είναι δεδομένο, μετά από τον καρυότυπο που κάναμε βρέθηκε μια χρωμοσωμική έλειψη 45Χ (6%) και ενα 3% σε άλλες "ανώμαλες" μορφές..
Του συζύγου όλα καλά.. και το σπέρμα πολύ καλό.
Ορμονικό προφίλ τέλειο, ενδομήτριο, μήτρα κλπ όλα πολύ καλά.. εμφύτευση δεν πετυχαίνουμε με τίποτα, εκτός από μια παλλίνδρομη 1,5 χρόνο πρίν με φυσική σύλληψη
O γιατρός μου ξεκαθάρισε πως η έλλειψη (45Χ) δημιουργεί μια υπογονιμότητα αλλά προτείνει ακόμα μια προσπάθεια με δικά μου.
Ακόμα μια διέγερση.. κ άλλα φάρμακα και άλλα έξοδα, άγνωστο αν και πόσες βλαστοκύστες θα πάρουμε και στο τέλος οι πιθανότητες να πάρουμε μια θετική χωριακή είναι λίγες.
Αξίζει τον κόπο ψυχολογικά-χρονικά-οικονομικά??
Ειλικρινά δεν ξέρω, είμαι πλέον στα 41.. εκεί που δεν περνούσε καν από το μυαλό μου, πλέον σκέφτομαι και τα δανεικά...
Σκέφτομαι όλα τα συνεπακόλουθα... (θα ειναι δικό μου? θα μου μοιάζει? τι θα ξέρω για το ιατρικό προφίλ της δότριας?)
Σκέψεις...σκέψεις...

Καλημερα

Μπορώ να σε βοηθήσω στο τελευταίο κομμάτι γιατί κι εγώ τα σκεφτόμουν αυτά... Δικό σου θα είναι χωρίς αμφιβολία. Είναι απλά ένα κύτταρο, αυτό θα σκέφτεσαι που θα του δώσεις ζωή!! Εσύ θα το μεγαλώσεις, εσυ θα  ξενυχτάς στο προσκεφαλι του, εσύ θα αγωνιάς. Είναι μια δύσκολη απόφαση για την οποία θα πρέπει εσύ να είσαι σίγουρη, εσύ κ κανένας άλλος. Εγώ από το 2017 που το έμαθα την πήρα τώρα γιατί τώρα είμαι έτοιμη, εγώ, Ο άντρας μου το θέλει από τότε. 

Αναφορικά με το ιατρικό προφίλ της δότριας θα σου δώσουν μια λίστα με τις εξετάσεις που κάνουν, από κει κ πέρα βέβαια ποτέ δε μπορείς να είσαι σίγουρη για τπτ ΑΛΛΑ ενα  σοβαρό κέντρο που σέβεται τη φήμη του, προσέχει. Θα πας αν το αποφασίσεις, εκεί που νιώθεις σιγουριά.