Επιλόχειος κατάθλιψη…

[ElenakiElena]

Κορίτσια γεια σας! Ελπίζω να παραθέτω σωστά το θέμα.. εγώ είμαι σχετικά καινουρια εδώ από τον Ιούνιο του 2018 όπου έμεινα έγκυος. Συνέχισα να βλέπω την ομάδα και νέα γενικότερα χωρίς να μπορώ πάντα να είμαι ενεργή σε συζητήσεις γιατί είχα θέματα σε όλη την εγκυμοσυνη. Στην αρχή ήταν μια αποκόλληση μετά μικρά θεματάκια που τελικά εξελίχθηκαν σε μεγάλα και βρέθηκα παραμονή πρωτοχρονιάς πριν μπω στον 8ο μήνα,να νοσηλεύομαι με συσπάσεις τοκετού που ευτυχώς τις ρυθμισαμε και με χάπια ακινησία και κακή ψυχολογία εφτασα αισίως στις 37 εβδομάδες να γεννάω το αγοράκι μου. Δόξα τω θεω όλα καλά.. αυτό που θέλω να πω είναι γιατί ποτέ και κανένας δεν μιλάει για την επιλόχειο κατάθλιψη.. αυτό το ΤΕΡΑΣ που έρχεται και καταστρέφει αυτό που τόσο πολυ δυσκολεύτηκα να αποκτήσω. Αυτό που δεν χαρηκα 9 μήνες γιατί με κυριαρχούσε ο φόβος.. αυτό που λαχταρούσα εγώ και ο άντρας μου να έρθει ήρθε με όλα τα καλά κι εγώ είμαι στα πατώματα.. δεν μου είπε κανεις ότι μετά τη γεννα θα είμαι ετσι ότι θα κλαιω μέρα νύχτα θα βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και θα τον σιχαίνομαι θα λέω στον αντρα μου να με αφήσει.. λέω συνεχώς ότι θέλω πίσω την κοιλιτσα μου και την ζωή μου στην εγκυμοσυνη.. θέλω να γυρίσω τον χρόνο πίσω.. αυτό θέλω.. Δεν ξέρω γιατί δεν μπορώ να προσαρμοστώ στο ρόλο της μαμάς καθώς ήταν συνειδητή επιλογή.. γιατί να συμβαίνει αυτό ρε κορίτσια; Πως θα φύγει αυτή η ψυχολογία από πάνω μου; Γιατί ενώ παλεύεις για το μωράκι σου τελικά θέλεις πίσω το διάστημα που ήταν στην κοιλιτσα; Γιατί;; Γιατί οι ορμόνες το κάνουν αυτό;;;;

[anemoni1989]

πρίν από 7 λεπτά , ElenakiElena είπε:

Κορίτσια γεια σας! Ελπίζω να παραθέτω σωστά το θέμα.. εγώ είμαι σχετικά καινουρια εδώ από τον Ιούνιο του 2018 όπου έμεινα έγκυος. Συνέχισα να βλέπω την ομάδα και νέα γενικότερα χωρίς να μπορώ πάντα να είμαι ενεργή σε συζητήσεις γιατί είχα θέματα σε όλη την εγκυμοσυνη. Στην αρχή ήταν μια αποκόλληση μετά μικρά θεματάκια που τελικά εξελίχθηκαν σε μεγάλα και βρέθηκα παραμονή πρωτοχρονιάς πριν μπω στον 8ο μήνα,να νοσηλεύομαι με συσπάσεις τοκετού που ευτυχώς τις ρυθμισαμε και με χάπια ακινησία και κακή ψυχολογία εφτασα αισίως στις 37 εβδομάδες να γεννάω το αγοράκι μου. Δόξα τω θεω όλα καλά.. αυτό που θέλω να πω είναι γιατί ποτέ και κανένας δεν μιλάει για την επιλόχειο κατάθλιψη.. αυτό το ΤΕΡΑΣ που έρχεται και καταστρέφει αυτό που τόσο πολυ δυσκολεύτηκα να αποκτήσω. Αυτό που δεν χαρηκα 9 μήνες γιατί με κυριαρχούσε ο φόβος.. αυτό που λαχταρούσα εγώ και ο άντρας μου να έρθει ήρθε με όλα τα καλά κι εγώ είμαι στα πατώματα.. δεν μου είπε κανεις ότι μετά τη γεννα θα είμαι ετσι ότι θα κλαιω μέρα νύχτα θα βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και θα τον σιχαίνομαι θα λέω στον αντρα μου να με αφήσει.. λέω συνεχώς ότι θέλω πίσω την κοιλιτσα μου και την ζωή μου στην εγκυμοσυνη.. θέλω να γυρίσω τον χρόνο πίσω.. αυτό θέλω.. Δεν ξέρω γιατί δεν μπορώ να προσαρμοστώ στο ρόλο της μαμάς καθώς ήταν συνειδητή επιλογή.. γιατί να συμβαίνει αυτό ρε κορίτσια; Πως θα φύγει αυτή η ψυχολογία από πάνω μου; Γιατί ενώ παλεύεις για το μωράκι σου τελικά θέλεις πίσω το διάστημα που ήταν στην κοιλιτσα; Γιατί;; Γιατί οι ορμόνες το κάνουν αυτό;;;;

Καλησπερα κοριτσι μου!!! Να σου ζησει το μωρο σου και εσυ σιδερενια!!!! 

Μπράβο σου που μιλας ανοιχτα για το πρόβλημα που αντιμετωπιζεις και να ξέρεις ειναι το πρώτο βημα για να λυτρωθεις απο αυτη την κατασταση!!! 

Εχςις επισκεφτει καποιον ειδικό? 

[sunshine83]

Καλησπέρα!Κι εγώ έτσι αισθανόμουν τους πρώτους δύο μήνες μετά τη γέννα.Καταρχάς γέννησα πρόωρα στον 8ο μήνα χωρίς καμία ένδειξη  γιατί έσπασαν τα νερά, νοσηλεύτηκε το μωράκι μου 10 μέρες στη ΜΕΝΝ, μετά πάλευα με το θηλασμό (εκεί να δεις κλάμα που δεν μπορούσα να τα καταφέρω) και έφτασα σε σημείο να φλερτάρω έντονα με την επιλόχειο κατάθλιψη.Κι εγώ σαν κι εσένα σκεφτόμουν πόσο ωραία ήταν όταν το μωρό ήταν στην κοιλίτσα μου, ενοχές που γέννησα πρόωρα, ενοχές που δεν είχα αρκετό γάλα και άλλα πολλά.

Ευτυχώς με βοήθησαν οι δικοί μου άνθρωποι και σταμάτησα  να πιέζω τον εαυτό μου ειδικά στο θέμα του θηλασμού και ξαναβρήκα τις ισορροπίες μου.Ζήτα βοήθεια από τον άντρα σου και τους δικούς σου!

[ElenakiElena]

πρίν από 56 λεπτά , anemoni1989 είπε:

Καλησπερα κοριτσι μου!!! Να σου ζησει το μωρο σου και εσυ σιδερενια!!!! 

 Μπράβο σου που μιλας ανοιχτα για το πρόβλημα που αντιμετωπιζεις και να ξέρεις ειναι το πρώτο βημα για να λυτρωθεις απο αυτη την κατασταση!!! 

 Εχςις επισκεφτει καποιον ειδικό? 

@anemoni1989 σε ευχαριστώ πολυ! Είναι που θέλω να φύγει από πάνω μου αυτή θλίψη η μιζέρια.. μου εύχεσαι εσυ και οι συγγενείς μου κι εγώ τα βλέπω/τα ακούω και κλαιω.. στην αρχή τις πρώτες 5-6 μέρες δεν ήταν ετσι μετά όμως ήρθε αυτή η κακή διάθεση που τώρα έχει εξελιχθεί ετσι.. όχι δεν έχω δει κάποιον ειδικό δεν ξέρω αν θέλω να βγω από το σπίτι... 

[Angela123]

Η αλήθεια είναι ότι η κοινωνία ασκεί μεγάλη πίεση προς τη νέα μαμά ώστε να ξαναβρεί γρήγορα τους ρυθμούς της,το σώμα της και όλα αυτά με το επιπλέον άγχος της μητρότητας και του τίτλου της τελειας μαμάς.

Δεν υπάρχει τέλεια μαμά.Ειμαστε άνθρωποι με τα καλά και με τα στραβά μας αλλά κάθε μέρα κάνουμε οτι καλύτερο μπορούμε για τα πλασματακια μας.

Η ζωη μας μετα το μωρό αλλάζει ριζικά χωρίς να μπορούμε να συνειδητοποιησουμε το μέγεθος αυτής της αλλαγης.Για αρκετό καιρό ένιωθα (ακόμα και τώρα αλλά σε μικρότερο βαθμο)ότι ζω μόνο και μόνο για να καλύπτω τις ανάγκες του μωρού και όλοι οι ρόλοι μου στην κοινωνία είχαν αντικατασταθεί μόνο με το ρόλο της μαμάς.Δεν είχα καν χρόνο για να κάνω ντους σαν άνθρωπος και οι ορμόνες σε συνδυασμό με την κούραση με έκαναν ένα ψυχολογικό κουρέλι.

Θα σου πω κατι:θα περάσει αυτό το στάδιο όσο απίστευτο κι αν ακούγεται. Θα απολαύσεις μια βόλτα με το μωρό σου (μέχρι πριν λίγο καιρό το έβλεπα ως καταναγκαστικό έργο γιατί η βόλτα ηρεμουσε το μωρό και έτσι έπαιρνα τους δρόμους καθημερινά )Τωρα ομως συνειδητοποίησα ότι εχω και εγώ ανάγκη να βγαίνω έξω και να ξεσκαω.

Αν βλέπεις ότι τα πράγματα χειροτερεύουν μη διστάσεις να ζητήσεις βοήθεια από ένα ειδικό.Δεν είναι ντροπή αυτό που νιώθεις.Δεν είσαι η μόνη και η ψυχολογία σου παίζει τεράστιο ρολο

[ElenakiElena]

πρίν από 18 λεπτά , sunshine83 είπε:

Καλησπέρα!Κι εγώ έτσι αισθανόμουν τους πρώτους δύο μήνες μετά τη γέννα.Καταρχάς γέννησα πρόωρα στον 8ο μήνα χωρίς καμία ένδειξη  γιατί έσπασαν τα νερά, νοσηλεύτηκε το μωράκι μου 10 μέρες στη ΜΕΝΝ, μετά πάλευα με το θηλασμό (εκεί να δεις κλάμα που δεν μπορούσα να τα καταφέρω) και έφτασα σε σημείο να φλερτάρω έντονα με την επιλόχειο κατάθλιψη.Κι εγώ σαν κι εσένα σκεφτόμουν πόσο ωραία ήταν όταν το μωρό ήταν στην κοιλίτσα μου, ενοχές που γέννησα πρόωρα, ενοχές που δεν είχα αρκετό γάλα και άλλα πολλά.

Ευτυχώς με βοήθησαν οι δικοί μου άνθρωποι και σταμάτησα  να πιέζω τον εαυτό μου ειδικά στο θέμα του θηλασμού και ξαναβρήκα τις ισορροπίες μου.Ζήτα βοήθεια από τον άντρα σου και τους δικούς σου!

@sunshine83 ήρθε η μαμα μου(είμαι από επαρχία) από τη μέρα που γέννησα και έχω και τον άντρα μου αλλά εμένα τίποτα δεν με καλύπτει και κανεις.. κλαιω και παρακαλώ τον άντρα μου με λυγμούς να γυρίσει πίσω αυτή η εποχή(ξέρω ότι αγγίζει την παράνοια αυτό) αλλά ετσι νιώθω.. δεν ξέρω τι να κάνω...

[anemoni1989]

πρίν από 8 λεπτά , ElenakiElena είπε:

@anemoni1989 σε ευχαριστώ πολυ! Είναι που θέλω να φύγει από πάνω μου αυτή θλίψη η μιζέρια.. μου εύχεσαι εσυ και οι συγγενείς μου κι εγώ τα βλέπω/τα ακούω και κλαιω.. στην αρχή τις πρώτες 5-6 μέρες δεν ήταν ετσι μετά όμως ήρθε αυτή η κακή διάθεση που τώρα έχει εξελιχθεί ετσι.. όχι δεν έχω δει κάποιον ειδικό δεν ξέρω αν θέλω να βγω από το σπίτι... 

Λοιπον, εγω  θα σου πρότεινα να επισκεφτεις εναν ψυχιατρο... Δεν ειναι κακο, ουτε ειναι ταμπου... Αντιθετα κακο ειναι να βλέπουμε οτι υπάρχει πρόβλημα και να εθελοτυφλουμε... 

Δυστυχώς η κοινωνια εχει πολλες απαιτησεις απο τη νέα μαμα... Και εμεις ερχομαστε και γινομαστε ερμαια της νεας καταστασης, η οποια πολλες φορες απειλει να μας καταπιει... 

Μην αφηνεις να περναει και αλλος καιρος χωρίς να χαίρεσαι το μωράκι σου!!! Τωρα ειναι τα ωραία!!! Οχι οταν ηταν στην κοιλιτσα σου!!!! (βεβαια εγω το λεω αυτό διότι ειχα μια φριχτη εγκυμοσυνη και η γεννα ηταν για μενα λύτρωση κυριολεκτικά)!!!! 

[ElenakiElena]

πρίν από 3 λεπτά , Angela123 είπε:

 

Η αλήθεια είναι ότι η κοινωνία ασκεί μεγάλη πίεση προς τη νέα μαμά ώστε να ξαναβρεί γρήγορα τους ρυθμούς της,το σώμα της και όλα αυτά με το επιπλέον άγχος της μητρότητας και του τίτλου της τελειας μαμάς.

Δεν υπάρχει τέλεια μαμά.Ειμαστε άνθρωποι με τα καλά και με τα στραβά μας αλλά κάθε μέρα κάνουμε οτι καλύτερο μπορούμε για τα πλασματακια μας.

Η ζωη μας μετα το μωρό αλλάζει ριζικά χωρίς να μπορούμε να συνειδητοποιησουμε το μέγεθος αυτής της αλλαγης.Για αρκετό καιρό ένιωθα (ακόμα και τώρα αλλά σε μικρότερο βαθμο)ότι ζω μόνο και μόνο για να καλύπτω τις ανάγκες του μωρού και όλοι οι ρόλοι μου στην κοινωνία είχαν αντικατασταθεί μόνο με το ρόλο της μαμάς.Δεν είχα καν χρόνο για να κάνω ντους σαν άνθρωπος και οι ορμόνες σε συνδυασμό με την κούραση με έκαναν ένα ψυχολογικό κουρέλι.

Θα σου πω κατι:θα περάσει αυτό το στάδιο όσο απίστευτο κι αν ακούγεται. Θα απολαύσεις μια βόλτα με το μωρό σου (μέχρι πριν λίγο καιρό το έβλεπα ως καταναγκαστικό έργο γιατί η βόλτα ηρεμουσε το μωρό και έτσι έπαιρνα τους δρόμους καθημερινά )Τωρα ομως συνειδητοποίησα ότι εχω και εγώ ανάγκη να βγαίνω έξω και να ξεσκαω.

Αν βλέπεις ότι τα πράγματα χειροτερεύουν μη διστάσεις να ζητήσεις βοήθεια από ένα ειδικό.Δεν είναι ντροπή αυτό που νιώθεις.Δεν είσαι η μόνη και η ψυχολογία σου παίζει τεράστιο ρολο

 

@Angela123 θα φυγει όλο αυτό; Αλήθεια;;   Μακάρι να φύγει δεν το θέλω πάνω αυτό το πράγμα.. ξέρεις τι γύρισα και είπα μετά από όσα πέρασα; Μήπως έκανα να λάθος που ήθελα μωράκι.. ντρεπομαι που το λέω και που τόλμησα να το ξεστομισω! Θέλαμε να μεγαλώσει η οικογένεια μας και ποτέ δεν φαντάστηκα ότι αυτή τη χαρά θα μου την έκλεβε η επιλόχειος.. ήρθε το μωρό και εγώ νιώθω ότι όλα αλλάζουν προς το χειροτεορ. Σκεφτομαι παράλληλα τα λόγια του γιατρου που μου έλεγε να ζήσω την εγκυμοσυνη μου γιατί θα είναι μοναδική η πρώτη εγκυμοσυνη και νιώθω τύψεις.. δεν χαρηκα ούτε μια μέρα της... όσο για τον ειδικό δεν ξέρω.. δεν θέλω να βγω από το σπίτι..

πρίν από 3 λεπτά , anemoni1989 είπε:

Λοιπον, εγω  θα σου πρότεινα να επισκεφτεις εναν ψυχιατρο... Δεν ειναι κακο, ουτε ειναι ταμπου... Αντιθετα κακο ειναι να βλέπουμε οτι υπάρχει πρόβλημα και να εθελοτυφλουμε... 

Δυστυχώς η κοινωνια εχει πολλες απαιτησεις απο τη νέα μαμα... Και εμεις ερχομαστε και γινομαστε ερμαια της νεας καταστασης, η οποια πολλες φορες απειλει να μας καταπιει... 

 Μην αφηνεις να περναει και αλλος καιρος χωρίς να χαίρεσαι το μωράκι σου!!! Τωρα ειναι τα ωραία!!! Οχι οταν ηταν στην κοιλιτσα σου!!!! (βεβαια εγω το λεω αυτό διότι ειχα μια φριχτη εγκυμοσυνη και η γεννα ηταν για μενα λύτρωση κυριολεκτικά)!!!! 

@anemoni1989 τόση προετοιμασία για το μωρό και όνειρα ότι θα ολοκληρώσει την οικογένεια μας χαμένη.. δεν θέλω να βγω από το σπίτι με τίποτα ξέρω ότι αυτό θα βοηθήσει αλλά δε θέλω να βγω..

[linaa]

πρίν από 2 λεπτά , ElenakiElena είπε:

@Angela123 θα φυγει όλο αυτό; Αλήθεια;;   Μακάρι να φύγει δεν το θέλω πάνω αυτό το πράγμα.. ξέρεις τι γύρισα και είπα μετά από όσα πέρασα; Μήπως έκανα να λάθος που ήθελα μωράκι.. ντρεπομαι που το λέω και που τόλμησα να το ξεστομισω! Θέλαμε να μεγαλώσει η οικογένεια μας και ποτέ δεν φαντάστηκα ότι αυτή τη χαρά θα μου την έκλεβε η επιλόχειος.. ήρθε το μωρό και εγώ νιώθω ότι όλα αλλάζουν προς το χειροτεορ. Σκεφτομαι παράλληλα τα λόγια του γιατρου που μου έλεγε να ζήσω την εγκυμοσυνη μου γιατί θα είναι μοναδική η πρώτη εγκυμοσυνη και νιώθω τύψεις.. δεν χαρηκα ούτε μια μέρα της... όσο για τον ειδικό δεν ξέρω.. δεν θέλω να βγω από το σπίτι..

χαλαρωσε ολα αυτα που νιωθεις ειναι φυσιολογικα απλα εχεις ανχωθει τοσο πολυ που τα βλεπεις ολα υπερβολικα. φυσιοκογικο ειναι κ να κουραζεσε κ να βαριεσαι κ να μην μπορεις να σαλεψεις . ποιος ειπε οτι μολις γεννηθει το μωρο εσυ θα τρεχεις ολο χαρα  κ ενεργεια γυρω του αυτα γινονται μονο στις διαφημισεις. 

θελει χρονο να συνιθισεις κ.σιγα σιγα θα γινει. θα επανελθει το σωμα θα ερθει το καλοκαιρακι θα περπατατε θα βγαινετε βολτες θα χαθουν τα κιλα. το μωρο θα αρχισει να επικοινωνει κ θα εχει περισσοτερη πλακα. το ανχος.σιγα σιγα θα φευγει κ θα μπαινει ενα πιο ευχαριστο προγραμμα. 

ολα φυσιολογικα.ειναι αυτα που νιωθεις απλα τα εχεις κανει τοσο τεραστια στο μυαλο σου που σου δημιουργουν πανικο. δεν πρεπει η ζωη σου θα γινει οπως πριν απλα θα συνιπολογιζεις ενα ατομο ακομα στην παρεα το παιδακι σου

[ElenakiElena]

πρίν από 3 λεπτά , linaa είπε:

χαλαρωσε ολα αυτα που νιωθεις ειναι φυσιολογικα απλα εχεις ανχωθει τοσο πολυ που τα βλεπεις ολα υπερβολικα. φυσιοκογικο ειναι κ να κουραζεσε κ να βαριεσαι κ να μην μπορεις να σαλεψεις . ποιος ειπε οτι μολις γεννηθει το μωρο εσυ θα τρεχεις ολο χαρα  κ ενεργεια γυρω του αυτα γινονται μονο στις διαφημισεις. 

 θελει χρονο να συνιθισεις κ.σιγα σιγα θα γινει. θα επανελθει το σωμα θα ερθει το καλοκαιρακι θα περπατατε θα βγαινετε βολτες θα χαθουν τα κιλα. το μωρο θα αρχισει να επικοινωνει κ θα εχει περισσοτερη πλακα. το ανχος.σιγα σιγα θα φευγει κ θα μπαινει ενα πιο ευχαριστο προγραμμα. 

 ολα φυσιολογικα.ειναι αυτα που νιωθεις απλα τα εχεις κανει τοσο τεραστια στο μυαλο σου που σου δημιουργουν πανικο. δεν πρεπει η ζωη σου θα γινει οπως πριν απλα θα συνιπολογιζεις ενα ατομο ακομα στην παρεα το παιδακι σου

@linaa ίσως είναι φυσιολογικά.. απλά εγώ δεν είμαι σε θέση να τα πάρω ετσι.. με την θετική τους πλευρά.

[linaa]

πρίν από 2 λεπτά , ElenakiElena είπε:

@linaa ίσως είναι φυσιολογικά.. απλά εγώ δεν είμαι σε θέση να τα πάρω ετσι.. με την θετική τους πλευρά.

απτην στιγμη που καταλαβαινεις οτι θες βοηθεια ζητα βοηθεια ισως χρειαζετε να παρεις καποιο φαρμακο εστω να ηρεμησεις να ξεκουραστεις. κανε εξετασεις μηπως καποιες ορμονες πχ θυροειδη εχουν αποριθμιστει μην πελαγωνεις. ειναι ολα μεσα στο παιχνιδι

[P.L.L.]

@ElenakiElena καλησπέρα! Σε καταλαβαίνω απόλυτα! Κι εγώ είχα πολύ κακή ψυχολογία και κλάματα στην αρχή της εγκυμοσύνης αλλά στη δικη μου περίπτωση από την Τρίτη εβδομάδα και μετά άρχισα να βελτιώνομαι πολύ κάθε μέρα και τελικά είδα τη χαρά της ζωής με το μωρό μου. Εσένα τα συμπτώματα είναι πιο έντονα αλλά και πάλι θα δεις να μπαίνει φως μέσα στο κεφάλι σου!!! Στο υπόσχομαι! ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ. Συμβαίνει! Η πεθερά μου είχε τρεις κόρες και δεν είχε πρόβλημα ψυχολογικό σε καμία εγκυμοσύνη. Πέθαινε για ένα αγόρι κι όταν το έκανε έπαθε επιλόχειο κατάθλιψη. Δεν μπόρεσε να ασχοληθεί καθόλου μαζί του. Άλλοι το περιποιούνταν. Άλλοι το τάιζαν και του έκαναν μπάνιο. Για κάποιους μήνες περνούσε ΟΛΗ τη μέρα μέσα στο σπίτι κάνοντας πολύ άσχημες σκέψεις. Ήταν πολύ πιο άσχημα από εσένα γιατί εκείνη την εποχή δεν τα ξέρανε αυτά τα πραγματα και το θεμα αυτό ήταν ταμπού. Τελικά πήρε αγωγή και μετά από κάποιους μήνες συνήλθε και του είχε απίστευτη αδυναμία.  Τώρα έχει έναν γιο 40 ετών που κάθε μέρα λέει ότι είναι ο ήλιος της η ζωή της και το φως της. Μη διατάσεις να μιλάς και να ζητάς βοήθεια! Είσαι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από όσο νομίζεις και θα γίνεις γρήγορα καλά γιατί είσαι από το φαίνεται άνθρωπος εξωστρεφής που μιλάει για τα προβλήματα του και το σημαντικότερο, ξέρεις να ζητάς βοήθεια! Να μας λες τα νέα σου!

[bella32]

@ElenakiElena αρχικά να σου ζήσει το μωράκι σου.  θα συμφωνήσω με όσα σου έχουν γράψει παραπάνω τα κορίτσια.  αυτό το τέρας, όπως το είπες,  μας κλέβει στιγμές.. επειδή κγω πέρασα κατάθλιψη, ζήτησα βοήθεια από ψυχιατρο. δε θα κατάφερνα να το νικησω.  δε μου έφτανε ούτε ο άντρας μου, ούτε η οικογένεια. ήθελα αλλού είδους βοήθεια τελικά.  μπορείς  να απευθυνθείς στο σύλλογο φαιναρετη,  ή στο κέντρο ψυχικής Υγείας γυναικών ( αν είσαι Αθήνα). σου εύχομαι σύντομα να βρεις τον εαυτό σου και να βγεις νικήτρια απ όλο αυτό με ένα μεγάλο χαμόγελο κ γεμάτη αυτοπεποίθηση!

[Evangeliaaa]

@ElenakiElena καλησπέρα κ απο μένα κορίτσι μου!! Πρωτα απ' όλα να σου ζησει το μωρακι σου κ να το δεις όπως ποθεις! Θα συμφωνησω απολυτα με τις κοπέλες πιο πάνω κ θα σου πω κ εγώ με τη σειρα μου πως ο,τι νιώθεις είναι απόρροια ορμονών.. Μη νιώθεις τύψεις κ μην το αμελεις αυτό που νιωθεις, μη το προσπερνας λεγοντας πως θα το περάσεις μονη σου, δε ξεπερνιέται έτσι απλα αυτό το στοιχειο της επιλόχειας! Κ εγώ ακουγα πριν γεννησω για την επιλόχειο, καταστάσεις που μανάδες δεν ήθελαν τα παιδιά τους κ έλεγα δε γίνεται, πως;;;! Κ όμως το πρωτο κιόλας βραδυ που γεννησα το μωρακι μου έκλαιγε κ δεν άντεχα να το ακούω έλεγα στον άντρα μ κ τη μαμά μου πάρτε το απο εδώ.. Να ξέρεις τώρα είναι τα δύσκολα ναι, καταλαβαίνω, είναι πολύ μωρακι ακόμα κ το μονο που κάνεις είναι να το ταιζεις, να το αλλαζεις κ να το κοιμηζεις, τπτ άλλο..όμως αυτός ο καιρός περνάει δε θα μείνει για παντα έτσι..κ εσύ δε θα μείνεις για παντα έτσι, υπαρχουν κ μέρες που όχι μπάνιο, ουτε να φας δε προλαβαινεις, απλα να ξέρεις οτι περνάνε όλα με τον καιρό! Κ μη ντρεπεσαι, ζητα βοήθεια δεν είναι κακό..

[vikib]

3 ώρες πρίν, anemoni1989 είπε:

Λοιπον, εγω  θα σου πρότεινα να επισκεφτεις εναν ψυχιατρο... Δεν ειναι κακο, ουτε ειναι ταμπου... Αντιθετα κακο ειναι να βλέπουμε οτι υπάρχει πρόβλημα και να εθελοτυφλουμε... 

Δυστυχώς η κοινωνια εχει πολλες απαιτησεις απο τη νέα μαμα... Και εμεις ερχομαστε και γινομαστε ερμαια της νεας καταστασης, η οποια πολλες φορες απειλει να μας καταπιει... 

Μην αφηνεις να περναει και αλλος καιρος χωρίς να χαίρεσαι το μωράκι σου!!! Τωρα ειναι τα ωραία!!! Οχι οταν ηταν στην κοιλιτσα σου!!!! (βεβαια εγω το λεω αυτό διότι ειχα μια φριχτη εγκυμοσυνη και η γεννα ηταν για μενα λύτρωση κυριολεκτικά)!!!! 

Συμφωνω με την ανεμωνη, μιλησε με ειδικο. Εστω τηλεφωνικα αρχικα με την φαιναρετη

Κανε κ εξετασεις μην ειναι ορμονικο

Να σου ζησει το μωρακι! 

Θα Καλυτερευσουν τα πραγματα, εισαι δυνατη κ θα το ξεπερασεις για το καλο Σας