Έχασα το μωράκι μου στις 34 εβδομάδες.

[Anna85]

Τι να γράψω και τι να πω γι'αυτό που συνέβη. Γιατί να πρωτοκλαψω. Είναι η πρώτη φορά που νιώθω συναισθήματα που δεν ήξερα πως υπάρχουν μέσα μου. Είναι η πρώτη φορά που κάθε πρωι προσπαθω να μαζέψω τα κομμάτια μου και να βγάλω τη μέρα. Δεν θα στα σταθω στο γιατί.. Τυχαίο γεγονός. Θέμα ομφάλιου λωρου.Δεν θα σταθω στο πενθος μου και στα σπασμένα όνειρα. Δεν θα σταθω στα ρουχαλάκια της και τα πραγματα της που έπρεπε ο άντρας μου να μαζέψει από το σπίτι να μην τα δω όταν επιστρεψω από το νοσοκομείο.Κολλαει παραπανω απο ποτε η έκφραση δεν υπαρχουν λογια να περιγραψουν την κατάσταση. Μόνο μια ερώτηση θέλω να κάνω στις μανουλες με παρόμοιες εμπειρίες. Πως ήταν η επόμενη εγκυμοσύνη;Δεν τρεματε οτι δεν τον άκουσα μήπως συμβουν τα ιδια, μήπως δεν εκανα τις εξετάσεις που έπρεπε είναι 9 μήνες ποσο υπομονή να κανεις... Η μήπως το 'ρίχνεις εξω' και λες οτι προκυψει. Άλλωστε και τότε που προσεχα;Τι έγινε;Γράφω πρώτη φορα, δεν ξέρω αν τα γράφω στο σωστη ενότητα. Θέλω τη βοήθεια σας για να μην τρελαθω. Μέχρι τώρα μόνοι σας διάβαζα. Πια δεν αρκεί. Αν μπορουσα να μιλήσω με κάποια και στο τηλ ίσως να βοηθούσε πολυ. Ευχαριστω πολυ. 

[VASSSO80]

Κορίτσι μου γλυκό υπομονή και κουράγιο. Καμία γυναίκα να μη ζει τέτοιες στιγμές. Έχω ζήσει κι εγώ δυο αποβολές στο πρώτο τρίμηνο και γνωρίζω τον πόνο , αλλά σίγουρα ο δικός σου είναι πολύ πολύ μεγαλύτερος. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου να το ξεπεράσει όσο γίνεται. Ίσως και μερικές επισκέψεις σε ένα ψυχολόγο σε βοηθήσουν να διαχειριστείς τον πόνο και τους φόβους σου. Σου εύχομαι γρήγορα να έρθει μια επόμενη τελειομηνη εγκυμοσύνη και να δώσει ο θεός σε όλες μας αυτό που τόσο πολύ επιθυμούμε. 

[boukitsa123]

Just now, Anna85 είπε:

Τι να γράψω και τι να πω γι'αυτό που συνέβη. Γιατί να πρωτοκλαψω. Είναι η πρώτη φορά που νιώθω συναισθήματα που δεν ήξερα πως υπάρχουν μέσα μου. Είναι η πρώτη φορά που κάθε πρωι προσπαθω να μαζέψω τα κομμάτια μου και να βγάλω τη μέρα. Δεν θα στα σταθω στο γιατί.. Τυχαίο γεγονός. Θέμα ομφάλιου λωρου.Δεν θα σταθω στο πενθος μου και στα σπασμένα όνειρα. Δεν θα σταθω στα ρουχαλάκια της και τα πραγματα της που έπρεπε ο άντρας μου να μαζέψει από το σπίτι να μην τα δω όταν επιστρεψω από το νοσοκομείο.Κολλαει παραπανω απο ποτε η έκφραση δεν υπαρχουν λογια να περιγραψουν την κατάσταση. Μόνο μια ερώτηση θέλω να κάνω στις μανουλες με παρόμοιες εμπειρίες. Πως ήταν η επόμενη εγκυμοσύνη;Δεν τρεματε οτι δεν τον άκουσα μήπως συμβουν τα ιδια, μήπως δεν εκανα τις εξετάσεις που έπρεπε είναι 9 μήνες ποσο υπομονή να κανεις... Η μήπως το 'ρίχνεις εξω' και λες οτι προκυψει. Άλλωστε και τότε που προσεχα;Τι έγινε;Γράφω πρώτη φορα, δεν ξέρω αν τα γράφω στο σωστη ενότητα. Θέλω τη βοήθεια σας για να μην τρελαθω. Μέχρι τώρα μόνοι σας διάβαζα. Πια δεν αρκεί. Αν μπορουσα να μιλήσω με κάποια και στο τηλ ίσως να βοηθούσε πολυ. Ευχαριστω πολυ. 

Κορίτσι μου μου σηκώθηκε η τρίχα λυπάμαι τόσο πολύ. Το χειρότερο σενάριο... Δεν ξέρω τι να σε συμβουλεύσω το μόνο που μπορεί να σκεφτεί το ταπεινό μου μυαλό είναι να κλάψεις και να ξεσπάσεις. Και μην μείνεις έγκυος για να ξεχάσεις το μωράκι που χάθηκε. Πρώτα ξέσπασε το μέσα σου, άσε τον πόνο να καταλαγιάσει και μετά προχώρησε. Κι  όταν με το καλό πας σε επόμενη εγκυμοσύνη να κάνεις από νωρίς doppler να βλέπετε καλύτερα τις κινήσεις του μωρού άλλαξε και γιατρό αν εκεί που πήγαινες δεν σε πρόσεχαν όπως όφειλαν. Συλληπητήρια και πάλι.  

[Anna85]

boukitsa123 και Vassso80 Σας ευχαριστω για τα λογια σας κορίτσια το ξερω οτι εδώ θα υπάρξουν άνθρωποι που θα με νιώσουν γι'αυτό απευθύνθηκα.Μιλαω με ψυχίατρο και παιρνω αγωγή ειδάλλως δεν ξέρω αν θα μιλουσαμε αυτή τη στιγμή.Και φαντάσου ότι πριν 2 εβδομάδες έκανα το Doppler το προβλεπομενο και τα αποτελέσματα ήταν εξαιρετικά.Σε εμβρυολογο που είχα ψάξει υποτιθεται ενδελεχώς για να είμαξ ήσυχη.Μάλιστα, σωστά διακρίνες  boukitsa ότι θέλω να προχωρήσω για να ξεχάσω μου φαίνεται η μόνη λυση. Αλλά ακόμα και αυτό το φοβάμαι.. 

[P.L.L.]

Κορίτσι μου λυπάμαι πολύ γι αυτό που πέρασες. Κι εγώ είχα δυο αποβολές αλλά στο πρώτο τρίμηνο. Καμία σχέση με εσένα. Τώρα περιμένω να γεννήσω το δεύτερο παιδάκι μου. Ωστόσο δεν σου γράφω γι αυτό αλλά γιατί μιλάω στο φόρουμ με κοπέλες εδώ και τρία χρόνια και ειδικά στην κόρη μου συνεγκυμονούσαμε με τρεις κοπέλες που πιο πριν είχαν δυστυχώς την εμπειρία την δίκη σου. Δεν ήταν εύκολο φυσικά γιατί πάντα υπάρχει ο φόβος αλλά και οι τρεις τώρα έχουν τα παιδάκια τους υγιή και ευτυχισμένα στα σπίτια τους. Αυτό δεν σημαίνει πως ξεχνάς αυτό που έχασες. Όσο περνάει ο καιρός απλώς δεν θα πονάει, αλλά το θυμάσαι... φυσικά και θα το θυμάσαι. Να μη σου κανει πολύ μεγάλη εντύπωση αν ανακαλύψεις ότι στον κύκλο σου υπάρχουν γυναίκες που το έχουν περάσει αυτό αλλά εσυ δεν το ήξερες. Εννοώ γυναίκες μεγάλες πια που έχουν αλλα παιδιά. Στο δικό μου κύκλο υπάρχουν πολλές και το ανακάλυψα επειδή με βοηθούσε να μιλάω οποτε ανοίγονταν και οι άλλες. 

Κανεις πολύ καλά που παίρνεις αγωγή αφού τη χρειάζεσαι. Να μείνεις έγκυος όταν εσυ το αποφασίσεις. Προσωπικά χρειαζόμουν να μένω ξανά αμέσως μετά τις αποβολές. Με βοηθούσε. Αν εσυ χρειάζεσαι χρονο παρτον. Είναι πολύ υποκειμενικό αυτό. Μια γνωστή μου έχασε το παιδί 8μηνων (έγκυος) και έμεινε χωρίς να το προσπαθεί στον γιο της ακριβώς τον επόμενο μήνα. Ότι είναι για καλό εύχομαι. Να περάσει ο πόνος, να θυμάσαι το παιδάκι σου και να προχωρήσεις παρακάτω όπως εσυ το θέλεις. Να διαβάσεις στο φόρουμ παλιές ιστορίες με κοπέλες που πέρασαν τα δικά σου. Θα δεις όλη την διαδρομή τους προς την ανακούφιση από τον πόνο και την απόκτηση τελικά ενός ή παρακάνω υγιών παιδιών. 

[Emilly]

Just now, Anna85 είπε:

Τι να γράψω και τι να πω γι'αυτό που συνέβη. Γιατί να πρωτοκλαψω. Είναι η πρώτη φορά που νιώθω συναισθήματα που δεν ήξερα πως υπάρχουν μέσα μου. Είναι η πρώτη φορά που κάθε πρωι προσπαθω να μαζέψω τα κομμάτια μου και να βγάλω τη μέρα. Δεν θα στα σταθω στο γιατί.. Τυχαίο γεγονός. Θέμα ομφάλιου λωρου.Δεν θα σταθω στο πενθος μου και στα σπασμένα όνειρα. Δεν θα σταθω στα ρουχαλάκια της και τα πραγματα της που έπρεπε ο άντρας μου να μαζέψει από το σπίτι να μην τα δω όταν επιστρεψω από το νοσοκομείο.Κολλαει παραπανω απο ποτε η έκφραση δεν υπαρχουν λογια να περιγραψουν την κατάσταση. Μόνο μια ερώτηση θέλω να κάνω στις μανουλες με παρόμοιες εμπειρίες. Πως ήταν η επόμενη εγκυμοσύνη;Δεν τρεματε οτι δεν τον άκουσα μήπως συμβουν τα ιδια, μήπως δεν εκανα τις εξετάσεις που έπρεπε είναι 9 μήνες ποσο υπομονή να κανεις... Η μήπως το 'ρίχνεις εξω' και λες οτι προκυψει. Άλλωστε και τότε που προσεχα;Τι έγινε;Γράφω πρώτη φορα, δεν ξέρω αν τα γράφω στο σωστη ενότητα. Θέλω τη βοήθεια σας για να μην τρελαθω. Μέχρι τώρα μόνοι σας διάβαζα. Πια δεν αρκεί. Αν μπορουσα να μιλήσω με κάποια και στο τηλ ίσως να βοηθούσε πολυ. Ευχαριστω πολυ. 

Λυπάμαι πολύ κορίτσι μου...καταλαβαίνω πως νιώθεις τα εχω περάσει...σε μικρότερη εβδομάδα αλλά το ένα που έφτασε μετά την αυχενική ήταν σχηματισμένο μωράκι.πενθυσα δύο χρόνια τώρα κ συνεχίζω να θλίβομαι.αυτο που συνέβη στην περίπτωση σου ήταν καθαρά θέμα ατυχίας.δεν θα σου ξανασυμβεί πέτυχες το αρνητικό τζόκερ.δεν μπορώ να σου πω ότι στην επόμενη εγκυμοσύνη δεν θα έχεις φοβία αλλά ελπίζω να μπορέσεις να το βάλεις στο μυαλό σου ότι αυτό δ ε ν θα ξαναγίνει.ηταν το πρώτο σου;;;θα δώσεις λίγο χρόνο για τον εαυτό σου να θεραπευτεις ψυχοσωματικά και μετά θα κάνεις μια καινούρια αρχή.τωρα για την καθημερινότητα σου μέχρι να περάσει...αυτό που έκανα εγω,με στήριζε ο άντρας μου,πολύ αγάπη,πολλές αγκαλιές επειδή εγώ είχα κ το σωματικό εκείνη την περίοδο..με πρόσεχε.κ το παιδάκι μου μου έδινε δύναμη,κ επίσης δεν κυκλοφορούσα γιατί ο κάθε χαζός μου έκανε ερωτήσεις.κουραγιο κ αισιοδοξία..στο μέλλον όλα καλά θα πάνε.αυτο δεν θα σου συμβεί π ο τ ε ξανά.

[Mareva]

Από εμενα εχεις μια αγκαλιά τεράστια.... Δε θα σου πω να μη λυπασαι ουτε οτι θα κανετε αλλο ουτε τιποτα, καταλαβαίνεις πως το εννοω... Μονο οτι εχεις μια μεγαλη αγκαλιά συμπονιας κ παρηγοριας κ ας μη σε ξερω... Εύχομαι οι πληγες να επουλωθουν... Κ σύντομα να ειστε σε θεση να προχωρησετε... 

[Polly1]

Just now, Anna85 είπε:

Τι να γράψω και τι να πω γι'αυτό που συνέβη. Γιατί να πρωτοκλαψω. Είναι η πρώτη φορά που νιώθω συναισθήματα που δεν ήξερα πως υπάρχουν μέσα μου. Είναι η πρώτη φορά που κάθε πρωι προσπαθω να μαζέψω τα κομμάτια μου και να βγάλω τη μέρα. Δεν θα στα σταθω στο γιατί.. Τυχαίο γεγονός. Θέμα ομφάλιου λωρου.Δεν θα σταθω στο πενθος μου και στα σπασμένα όνειρα. Δεν θα σταθω στα ρουχαλάκια της και τα πραγματα της που έπρεπε ο άντρας μου να μαζέψει από το σπίτι να μην τα δω όταν επιστρεψω από το νοσοκομείο.Κολλαει παραπανω απο ποτε η έκφραση δεν υπαρχουν λογια να περιγραψουν την κατάσταση. Μόνο μια ερώτηση θέλω να κάνω στις μανουλες με παρόμοιες εμπειρίες. Πως ήταν η επόμενη εγκυμοσύνη;Δεν τρεματε οτι δεν τον άκουσα μήπως συμβουν τα ιδια, μήπως δεν εκανα τις εξετάσεις που έπρεπε είναι 9 μήνες ποσο υπομονή να κανεις... Η μήπως το 'ρίχνεις εξω' και λες οτι προκυψει. Άλλωστε και τότε που προσεχα;Τι έγινε;Γράφω πρώτη φορα, δεν ξέρω αν τα γράφω στο σωστη ενότητα. Θέλω τη βοήθεια σας για να μην τρελαθω. Μέχρι τώρα μόνοι σας διάβαζα. Πια δεν αρκεί. Αν μπορουσα να μιλήσω με κάποια και στο τηλ ίσως να βοηθούσε πολυ. Ευχαριστω πολυ. 

Κοπέλα μου γλυκιά, πόσο λυπάμαι!! Το πιο τραγικό από αυτό που μπορώ να σκεφτώ είναι να χάνει τελικα  η μαμά το αρρωστο παιδι της!! Εγω το εχασα στο 1ο τρίμηνο και ουδεμία σχέση βεβαια το σοκ με το δικο Σου!! Είσαι στο σωστό δρόμο της ψυχολογικής υποστήριξης!Άσε τον χρόνο να κάνει τη δουλειά του! Με τον καιρό ο πόνος θα απαλύνει και τα παιδάκια που περιμένουν να γίνεις η μαμά τους θα σε κάνουν Όχι να ξεχάσεις αλλα σιγουρα να νιώσεις και πάλι δυνατή!! Καλό κουράγιο σου εύχομαι!!

[Anna85]

Just now, Emilly είπε:

Λυπάμαι πολύ κορίτσι μου...καταλαβαίνω πως νιώθεις τα εχω περάσει...σε μικρότερη εβδομάδα αλλά το ένα που έφτασε μετά την αυχενική ήταν σχηματισμένο μωράκι.πενθυσα δύο χρόνια τώρα κ συνεχίζω να θλίβομαι.αυτο που συνέβη στην περίπτωση σου ήταν καθαρά θέμα ατυχίας.δεν θα σου ξανασυμβεί πέτυχες το αρνητικό τζόκερ.δεν μπορώ να σου πω ότι στην επόμενη εγκυμοσύνη δεν θα έχεις φοβία αλλά ελπίζω να μπορέσεις να το βάλεις στο μυαλό σου ότι αυτό δ ε ν θα ξαναγίνει.ηταν το πρώτο σου;;;θα δώσεις λίγο χρόνο για τον εαυτό σου να θεραπευτεις ψυχοσωματικά και μετά θα κάνεις μια καινούρια αρχή.τωρα για την καθημερινότητα σου μέχρι να περάσει...αυτό που έκανα εγω,με στήριζε ο άντρας μου,πολύ αγάπη,πολλές αγκαλιές επειδή εγώ είχα κ το σωματικό εκείνη την περίοδο..με πρόσεχε.κ το παιδάκι μου μου έδινε δύναμη,κ επίσης δεν κυκλοφορούσα γιατί ο κάθε χαζός μου έκανε ερωτήσεις.κουραγιο κ αισιοδοξία..στο μέλλον όλα καλά θα πάνε.αυτο δεν θα σου συμβεί π ο τ ε ξανά.

 

Πόση συγκινητικη είναι όλη αυτή η αλληλεγγύη που νιωθω αυτή τη στιγμή με όλα σας τα λόγια κ σας ευχαριστω ειλικρινά. Δεν ήταν η πρωτη μου εγκυμοσύνη, η πρώτη ήταν παλινδρομη στις 7 εβδομάδες και σίγουρα το σοκ ήταν αρκετά μικρότερο. Γι'αυτό είχα κάνει και εξετάσεις ήδη προχωρημενες τυπου καρυοτυπος,θρομβοφιλια κτλ κτλ.πριν το κακό που μου έγινε τώρα. Και το αστείο;Επειδη είχα κακη παπ.α τώρα στη δευτερη εγκυμοσύνη έκανα και αμνιο και βγήκε εξαιρετική.Τζοκερ λοιπον κ απο τα σπανια.Πραγματικά έχω ακουσει πολλα χαζα γι αυτό έχω απομονωθεί και ίσως είναι κ ένας λόγος που σήμερα αποφάσισα να σας γράψω. Ευτυχώς ο άντρας μου προσπαθει τόσο πολυ και το γεγονός αυτό μας έδεσε παρα μας χώρισε. Η αλήθεια είναι οτι αυτός δεν είχε τη πολυτέλεια να ξεσπάσει ακόμα. Ίσως να γίνει και αθόρυβα. Ποιος ξέρει, εγώ προσπαθώ κ για αυτον. Εγώ έκανα καισαρική γιατί ήθελα να με ναρκωσουν και να μην δω και να μην καταλαβω τίποτα. Δεν προλαβα καν να τη χαιρετησω από το θολωμένο μου μυαλό και συχνά με πληγωνει αυτο. Σε λίγες μέρες θα παω στο γιατρό και ίσως είναι για μένα μια καινουρια αρχη. Θέλω να μάθω από αυτόν ποτε μπορώ να ξαναρχίσω προσπαθειες γιατί πολλες εκδοχές υπάρχουν. Θα παω στον ίδιο δεν ξέρω γιατί, εμπιστευομαι το ένστικτο μου ότι δεν έφταιξε.Τουλαχιστον από υγεία νιώθω καλα, οι πρωτες μέρες της καισαρικης ήταν λίγο δυσκολες αλλά τώρα σχεδόν όλα είναι καλα. 

[vikib]

Αμα ψάξεις στο θέμα θα βρεις πολλές ιστορίες, δυστυχώς δ εισαι η μόνη, μακαρι να μην το ζήσει καμια άλλη γυναικα

Όσες όμως κοπέλες από αυτές γράψανε ξανά, όλες κρατούσαν αγκαλια τα παιδακια τους

Δ θα ξεχάσεις, απλα θα βρεις την δύναμη να προχωρήσεις. Κ θα φοβάσαι στην επόμενη εγκυμοσυνη, δ γινεται να το αποφύγεις. Θα κάνεις ο, τι υπάρχει κ σε ηρεμεί. Κ όλα θα πάνε καλά! 

Μαμα είσαι ήδη, έχεις ένα αγγελάκι που θα σας προστατεύει. Κ σαν μαμα θα κανεις το καλύτερο κ θα βρεις την δύναμη! 

 

[vasiliki2020]

3 ώρες πρίν, Anna85 είπε:

Τι να γράψω και τι να πω γι'αυτό που συνέβη. Γιατί να πρωτοκλαψω. Είναι η πρώτη φορά που νιώθω συναισθήματα που δεν ήξερα πως υπάρχουν μέσα μου. Είναι η πρώτη φορά που κάθε πρωι προσπαθω να μαζέψω τα κομμάτια μου και να βγάλω τη μέρα. Δεν θα στα σταθω στο γιατί.. Τυχαίο γεγονός. Θέμα ομφάλιου λωρου.Δεν θα σταθω στο πενθος μου και στα σπασμένα όνειρα. Δεν θα σταθω στα ρουχαλάκια της και τα πραγματα της που έπρεπε ο άντρας μου να μαζέψει από το σπίτι να μην τα δω όταν επιστρεψω από το νοσοκομείο.Κολλαει παραπανω απο ποτε η έκφραση δεν υπαρχουν λογια να περιγραψουν την κατάσταση. Μόνο μια ερώτηση θέλω να κάνω στις μανουλες με παρόμοιες εμπειρίες. Πως ήταν η επόμενη εγκυμοσύνη;Δεν τρεματε οτι δεν τον άκουσα μήπως συμβουν τα ιδια, μήπως δεν εκανα τις εξετάσεις που έπρεπε είναι 9 μήνες ποσο υπομονή να κανεις... Η μήπως το 'ρίχνεις εξω' και λες οτι προκυψει. Άλλωστε και τότε που προσεχα;Τι έγινε;Γράφω πρώτη φορα, δεν ξέρω αν τα γράφω στο σωστη ενότητα. Θέλω τη βοήθεια σας για να μην τρελαθω. Μέχρι τώρα μόνοι σας διάβαζα. Πια δεν αρκεί. Αν μπορουσα να μιλήσω με κάποια και στο τηλ ίσως να βοηθούσε πολυ. Ευχαριστω πολυ. 

Κοριτσι μου γλυκό ειλικρινά λυπάμαι γι αυτο που σου συνέβη και ποτε ξανά να μη περασεις κατι παρόμοιο. Μπορώ να φανταστώ πως αισθάνεσαι αλά σιγουρα δεν μπορω να βιώσω τον πόνο σου όπως εσύ.να μην σε πάρει από κάτω αυτη η κατάσταση και μην λυγίσει.ουτε να σε κυριεύσει ο φόβος όταν ξανά μεινεις εγκυος γιαυι πρώτα από όλα στον εαυτό σου θα κανεις κακο.αυτο όλο που περνάς να σε κάνει πιο δυνατή και σου εύχομαι σύντομα να ξανα μεινεις εγκυος και να πάνε όλα καλά να έχεις πιστη

[Pennymav]

1 ώρα πρίν, Anna85 είπε:

 

Πόση συγκινητικη είναι όλη αυτή η αλληλεγγύη που νιωθω αυτή τη στιγμή με όλα σας τα λόγια κ σας ευχαριστω ειλικρινά. Δεν ήταν η πρωτη μου εγκυμοσύνη, η πρώτη ήταν παλινδρομη στις 7 εβδομάδες και σίγουρα το σοκ ήταν αρκετά μικρότερο. Γι'αυτό είχα κάνει και εξετάσεις ήδη προχωρημενες τυπου καρυοτυπος,θρομβοφιλια κτλ κτλ.πριν το κακό που μου έγινε τώρα. Και το αστείο;Επειδη είχα κακη παπ.α τώρα στη δευτερη εγκυμοσύνη έκανα και αμνιο και βγήκε εξαιρετική.Τζοκερ λοιπον κ απο τα σπανια.Πραγματικά έχω ακουσει πολλα χαζα γι αυτό έχω απομονωθεί και ίσως είναι κ ένας λόγος που σήμερα αποφάσισα να σας γράψω. Ευτυχώς ο άντρας μου προσπαθει τόσο πολυ και το γεγονός αυτό μας έδεσε παρα μας χώρισε. Η αλήθεια είναι οτι αυτός δεν είχε τη πολυτέλεια να ξεσπάσει ακόμα. Ίσως να γίνει και αθόρυβα. Ποιος ξέρει, εγώ προσπαθώ κ για αυτον. Εγώ έκανα καισαρική γιατί ήθελα να με ναρκωσουν και να μην δω και να μην καταλαβω τίποτα. Δεν προλαβα καν να τη χαιρετησω από το θολωμένο μου μυαλό και συχνά με πληγωνει αυτο. Σε λίγες μέρες θα παω στο γιατρό και ίσως είναι για μένα μια καινουρια αρχη. Θέλω να μάθω από αυτόν ποτε μπορώ να ξαναρχίσω προσπαθειες γιατί πολλες εκδοχές υπάρχουν. Θα παω στον ίδιο δεν ξέρω γιατί, εμπιστευομαι το ένστικτο μου ότι δεν έφταιξε.Τουλαχιστον από υγεία νιώθω καλα, οι πρωτες μέρες της καισαρικης ήταν λίγο δυσκολες αλλά τώρα σχεδόν όλα είναι καλα. 

Κορίτσι μου σε καταλαβαίνω απόλυτα .δεν έχω περάσει αυτό π περνάς εσυ αλλα ζούσα μ αυτό τ άγχος στν εγκυμοσύνη μην πάθει κάτι .οτι κ ν σ πούμε είναι λίγο .αλλα επειδή ξέρω από άτομα στν κύκλο μ π έχει συμβεί είναι όντως δυστυχώς τυχαίο γεγονός .προσπαθησε ν είσαι δυνατή όσο κ δύσκολο ν είναι γιατί τ ξέρω είναι .κ μην σκέφτεσαι ότι θα συμβεί κ στν επόμενη εγκυμοσύνη σου .δεν θα συμβεί .οποτε εσυ νιώσεις έτοιμη να το κανεις.

[Emilly]

1 ώρα πρίν, Anna85 είπε:

 

Πόση συγκινητικη είναι όλη αυτή η αλληλεγγύη που νιωθω αυτή τη στιγμή με όλα σας τα λόγια κ σας ευχαριστω ειλικρινά. Δεν ήταν η πρωτη μου εγκυμοσύνη, η πρώτη ήταν παλινδρομη στις 7 εβδομάδες και σίγουρα το σοκ ήταν αρκετά μικρότερο. Γι'αυτό είχα κάνει και εξετάσεις ήδη προχωρημενες τυπου καρυοτυπος,θρομβοφιλια κτλ κτλ.πριν το κακό που μου έγινε τώρα. Και το αστείο;Επειδη είχα κακη παπ.α τώρα στη δευτερη εγκυμοσύνη έκανα και αμνιο και βγήκε εξαιρετική.Τζοκερ λοιπον κ απο τα σπανια.Πραγματικά έχω ακουσει πολλα χαζα γι αυτό έχω απομονωθεί και ίσως είναι κ ένας λόγος που σήμερα αποφάσισα να σας γράψω. Ευτυχώς ο άντρας μου προσπαθει τόσο πολυ και το γεγονός αυτό μας έδεσε παρα μας χώρισε. Η αλήθεια είναι οτι αυτός δεν είχε τη πολυτέλεια να ξεσπάσει ακόμα. Ίσως να γίνει και αθόρυβα. Ποιος ξέρει, εγώ προσπαθώ κ για αυτον. Εγώ έκανα καισαρική γιατί ήθελα να με ναρκωσουν και να μην δω και να μην καταλαβω τίποτα. Δεν προλαβα καν να τη χαιρετησω από το θολωμένο μου μυαλό και συχνά με πληγωνει αυτο. Σε λίγες μέρες θα παω στο γιατρό και ίσως είναι για μένα μια καινουρια αρχη. Θέλω να μάθω από αυτόν ποτε μπορώ να ξαναρχίσω προσπαθειες γιατί πολλες εκδοχές υπάρχουν. Θα παω στον ίδιο δεν ξέρω γιατί, εμπιστευομαι το ένστικτο μου ότι δεν έφταιξε.Τουλαχιστον από υγεία νιώθω καλα, οι πρωτες μέρες της καισαρικης ήταν λίγο δυσκολες αλλά τώρα σχεδόν όλα είναι καλα. 

Να σου πω εγώ βλέπω ότι είσαι πολύ δυνατή.νικητρια θα βγαίνεις πάντα στην ζωή σου με αυτή την στάση γιατί βλέπεις την επόμενη μέρα.μπραβο σου.εδω είμαι κ εγω κ πολλά κορίτσια όποτε νιώσεις να μιλήσουμε για το οτιδηποτε.

[Ξένη]

7 ώρες πρίν, Anna85 είπε:

Τι να γράψω και τι να πω γι'αυτό που συνέβη. Γιατί να πρωτοκλαψω. Είναι η πρώτη φορά που νιώθω συναισθήματα που δεν ήξερα πως υπάρχουν μέσα μου. Είναι η πρώτη φορά που κάθε πρωι προσπαθω να μαζέψω τα κομμάτια μου και να βγάλω τη μέρα. Δεν θα στα σταθω στο γιατί.. Τυχαίο γεγονός. Θέμα ομφάλιου λωρου.Δεν θα σταθω στο πενθος μου και στα σπασμένα όνειρα. Δεν θα σταθω στα ρουχαλάκια της και τα πραγματα της που έπρεπε ο άντρας μου να μαζέψει από το σπίτι να μην τα δω όταν επιστρεψω από το νοσοκομείο.Κολλαει παραπανω απο ποτε η έκφραση δεν υπαρχουν λογια να περιγραψουν την κατάσταση. Μόνο μια ερώτηση θέλω να κάνω στις μανουλες με παρόμοιες εμπειρίες. Πως ήταν η επόμενη εγκυμοσύνη;Δεν τρεματε οτι δεν τον άκουσα μήπως συμβουν τα ιδια, μήπως δεν εκανα τις εξετάσεις που έπρεπε είναι 9 μήνες ποσο υπομονή να κανεις... Η μήπως το 'ρίχνεις εξω' και λες οτι προκυψει. Άλλωστε και τότε που προσεχα;Τι έγινε;Γράφω πρώτη φορα, δεν ξέρω αν τα γράφω στο σωστη ενότητα. Θέλω τη βοήθεια σας για να μην τρελαθω. Μέχρι τώρα μόνοι σας διάβαζα. Πια δεν αρκεί. Αν μπορουσα να μιλήσω με κάποια και στο τηλ ίσως να βοηθούσε πολυ. Ευχαριστω πολυ. 

Αχχχ τι να σου πω...Ότι και να σου πω ο πόνος δεν θα μαλακώσει...σε καταλαβαίνω όσο δεν φαντάζεσαι...παντρεύτηκαμε στις 30 Ιουνίου το 2018, στις 16 Ιουλίου περίμενα να αδιαθετησω αλλά πουθενά,  λέω αποκλείεται να έμεινα έγκυος με την πρώτη,  κι όμως έμεινα έγκυος με την πρώτη,  όλα ήταν τόσο ωραία μέχρι που έφτασε ο Φεβρουάριος και εγώ ήμουν 36 εβδομάδων και να με έχουν ζωσει τα φίδια γιατί δεν ακούω το μωρό αλλά συνηθισμένη ήμουν,  όλο τον Φεβρουάριο δεν με κλωτσουσε οπότε έλεγα απλά δεν έχει χώρο,  όπως μου έλεγαν όλοι, αφού και για υπέρηχο πήγαινα συνέχεια,  κάναμε και ντοπλερ και ο γιατρός όλα φυσιολογικά τα έβλεπε,  14 μέρες μετά την ντοπλερ λέω θέλω να με ξαναδείτε γιατί δεν νιώθω καλά,  δεν νιώθω καθόλου το μωρό,  πηγαίνω στο ιατρείο του γιατρού,  μην σου περιγράψω τι έγινε γιατί θυμάμαι λεπτομέρειες και ακόμα δεν μπορώ να το διαχειριστώ....γέννησα με καισαρική,  δεν ήθελα με τίποτα φυσιολογικά,  δεν ήθελα να ζήσω τίποτα,  ήμουν ένα ζόμπι μέσα στο χειρουργείο,  έκανα μηχανικές κινήσεις,  απλά ξύπνησα χωρίς μωρό στην κοιλιά και στην αγκαλιά ....τα πέρασα όλα,  όλα είναι τραγικά,  κάναμε την ταφή,  είδα πόσα πολλά αγγελούδια πεθαίνουν καθημερινά, πόσα δεν έρχονται στη ζωή,  αναρωτιόμουν γιατί σε μένα....Που τόσο πολύ το ήθελα Και άλλες τα πετάνε....Όλα όσα θα έχεις σκεφτεί και εσύ....κοιμόμουν με κλάματα,  ξυπνούσα με κλάματα,  κλεινομουν μόνη μου και έκλαιγα,  έβλεπα καροτσια με μωρά και έκλαιγα,  βλέπω τώρα παιδάκια 1,5 χρόνων φίλων μου και δεν αντέχω ακόμα να τα βλέπω,  με πιάνουν τα κλάματα γιατί λέω και το δικό έτσι θα ήταν,  και στο δικό μου θα έκανα γενέθλια κτλ... ποτέ δεν θα το ξεχάσω,  δεν υπάρχει περίπτωση, πολλές φορές νιώθω ένα κενό μέσα μου και με πιάνουν τα κλάματα....Τώρα δίπλα μου κοιμαται το κοριτσάκι μου που είναι 5,5 μηνών....Δεν πίστευα ότι θα κάνω άλλο παιδί αλλά έκανα..σε αυτήν την εγκυμοσύνη να δεις άγχος....Αλλά όλα πήγαν καλά...Και σε σένα θα πάνε καλά...όσες περιπτώσεις είχα ψάξει και εγώ τότε όλες έκαναν παιδάκι μετά...Αλλά πρώτα πρέπει να γίνεις εσύ καλά...να κλαψεις και να πενθησεις όσο θες,  να  μαζέψεις σιγά σιγά τα κομμάτια σου, να κάνεις όσες εξετάσεις σου πουν,  εγώ έκανα αρκετές,  τίποτα δεν είχα αλλά ήξερα ότι ήταν εντελώς τυχαίο...να αφήσεις να περάσει λίγο ο καιρός,  να ηρεμήσεις,  αν θες μπορείς να μιλήσεις με κάποιον ειδικό,  εμένα ο άντρας μου με βοήθησε περισσότερο...5 μήνες μετά την καισαρική έμεινα ξανά έγκυος και τώρα την έχω δίπλα μου...Κάνε υπομονή.....Ότι και να χρειαστείς και να θες να μιλήσουμε ευχαρίστως....λυπάμαι πολύ!!!ήθελα να είχε σταματήσει σε μένα όλο αυτό αλλά βλέπω συνεχίζονται να χάνονται μωρά....εμένα είχε κάνει τρεις κόμπους ο ομφάλιος λώρος και κάποιος έσφιξε.

[Mommy39]

Καλησπερα.. δεν ειςαι μονη σου .. μου έτυχε στις 33-34 εβδομαδες δεν ειχα κανένα προβλημα στην εγκυμοσυνη.. πέτυχες το λαχείο αυτη ηταν η απάντηση.. και γιατι οχι σε εμένα σκέφτηκα; Ειμαι η φοβερή εξαίρεση; Οχι ειμαι κοινή θνητή και τα παντα μπορουν να συμβούν..για αυτο να σκεφτεσαι οτι  καθε εγκυμοσυνη ειναι διαφορετική και δε θα μου ξανασυμβεί..

Λογω καισαρικης ο γιατρος μου είπε τουλάχιστον 6 μήνες να θρέψει η τομή ( του ενδομητριου)..εγω δε κρατιόμουνα και στους 5 έμεινα εγκυος.. ολα καλα πηγαν και τωρα εχω το παιδι μου..

καλυτερα που δεν ειδες Και δεν ένιωσες τιποτα .. ετςι επέλεξα και εγω το γεγονός μπήκε στο αρχείο σα να μην εγινε ποτε καμια εικονα .. 

αντιλαμβάνομαι τη χαρα και την προσμονή Των μελλοντικών γονιών.. ΑΛΛΑ δεν ειναι τοσο ελαφρά τα πραγματα με τις εγκυμοσυνεσ..παρα πολλους τους βλέπω ανωριμους για να διαχειριστούν μια εγκυμοσυνη για παράδειγμα  ποσες  φορές πήγα σε υπερηχο και έβλεπα τους μελλοντικουσ γονείς με τους κουμπάρους , τους φίλους τους συγγενεισ να πηγαίνουν όλοι μαζι να δούνε το μωρο λες και πανε για καφε..παντα σκεφτομουνα τοσο σίγουρο το εχουν οτι ολα θα πανε καλα;;;Οτι δε θα ακούσουν τιποτα άσχημο; 

οι υπέρηχοι εινσι τόσοι πολλοί γιατι απλα αποκλείονται κάποιες δυσκολίες και προβληματα..κανεις δε Σου υπογράφει οτι θα γεννήσεις και οτι άμα γεννήσεις το παιδι θα ειναι υγιες..με πιθανότητες πας Και εσυ και εγω και όλες μας..

πόσοι αλλοι γέννησαν και τελικα τα παιδια εχουν προβληματα υγείας σοβαρά και σύνδρομα που δεν φαίνονταν απο εξεταςεις ..λες βλέπω τα καροτσάκια και κατι παθαίνω ..το καταλαβαινω ΑΛΛΑ δεν εινσι ετςι.. υπάρχουν και γονεισ Ήρωες που σπρώχνουν και αλλα καροτσάκια.Υπάρχουν και οι γονείς που τα παιδια τους ειναι άρρωστα και καθε μερα πεθαίνει ξανα και ξανα η προσδοκία του να εχουν ενα υγιες παιδι..η ιδια προσδοκία που είχες και εσυ και έχασες με την εγκυμοσυνη....εσυ την εχασεσ Όμως μια φορα και τελείωσε ..μη κοιτάς το μάρκετινγκ γύρω απο την εγκυμοσυνη ..η ουσία μετράει και ειναι μια:

θες ενα παιδι υγιή και θα το εχεις γιατι πολυ απλα αυτο θες..παρε βιταμίνες για την επόμενη εγκυμοσυνη.. Ξεκουρασου , κανε και καμια εξεταση να αποκλείσεις καμια σοβαρή παθολογία, μαζεψε δυνάμεις για το επόμενο μωρό διώξε όλη την τοξικότητα σπο μεσα σου και ολα καλα θα σου πανε θα δεις!!! αν εχεις δυσκολίες μιλά και με ψυχολόγο..