η παρέα του parents !!!

[alexiapatroklou]

πφφφ...!

Mama-vasoula πηγαίνω και σε ψυχολόγο μα δεν ξέρω τι άλλο πια να κάνω..

Δεν περίμενα ποτέ ότι θα τα κάνω όλα αυτά.. πάντα ήμουν χαλαρή με το θέμα "παιδί" ... ή μάλλον ήξερα ότι δε θα θελήσω ποτέ να κάνω..

Έλα όμως που βρήκα τον αντρούλη μου και θέλουμε να κάνουμε μαζί ένα μωρό...

Το ήξερα από την αρχή ότι δε θα πάει καλά αυτό το κομμάτι.. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που δεν πηγαίνει καλά... το ότι το ήξερα, το προδίκασα..

Νιώθω σαν να ξέρω μέσα μου οτι ποτέ δε θα αποκτήσω παιδί... Παλιότερα δε με ενοχλούσε η ιδέα αυτή.. τώρα, όμως, με σκίζει στα δύο... Νομίζω ότι ποτέ δε θα χαλαρώσω τόσο όσο χρειάζεται για να φύγει τελείως από το μυαλό μου.. ότι μπαίνει στο μυαλό, δε βγαίνει.. εσείς θα το ξέρετε καλά αυτό...

Θα κάνω πράγματα ώστε να πείσω τον εαυτό μου ότι ΔΕΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ..

Όπως, ας πούμε, δε θα πηγαίνω να κάνω ενέσεις ωορρηξίας στο γιατρό, δε θα μετράω τις μέρες... αλλά και πάλι.. τις μέρες που θα περιμένω περίοδο, θα γυρνάει στο μυαλό μου η ιδέα του "μήπως.." του "..μωρέ λες.." μέχρι που θα έρχεται περίοδος και θα απογοητεύομαι ακόμα περισσότερο και θα θυμάμαι και τις προηγούμενες φορές που απογοητεύτηκα.. και θα γυρνάνε όλες οι κακές σκέψεις στο μυαλό μου..

Πριν λίγο καιρό, αυτή η "φίλη" μου έστειλε μήνυμα στο φμπ μόνο και μόνο για να διαπιστώσει αν η καθυστέρηση που είχα ήταν λόγω "εγκυμοσύνης".. της είπα πως δεν ήταν εγκυμοσύνη, αλλά κάτι άλλο... δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ ξανά για το αν είμαι καλά... το μόνο που την ένοιαζε ήταν αν είμαι έγκυος! Κατά τα άλλα, δεν είχαμε τίποτα άλλο να πούμε κατά τη γνώμη της...

Και τώρα, εκείνη πιάστηκε έγκυος μετά από 2 μήνες προσπαθειών... και όταν την είδα και τη ρώτησα "πώς πάει?" μου είπε "τα ίδια, όπως τα ξέρεις.."

Ενώ ήξερε ότι ήταν έγκυος.. και εγώ το έμαθα την επόμενη από έναν άσχετο...

Βλέπεις, τώρα μπήκε στο κλαμπ των εγκύων... δεν έχουμε τίποτα να πούμε..

Στεναχωρήθηκα τόσο πολύ... νόμιζα ότι ήμασταν φίλες... κάθε μέρα το σκέφτομαι και τρέχουν δάκρυα χωρίς να το καταλάβω...!!

Δεν ήθελα να σας μαυρίσω τις γιορτινές Αυγουστιάτικες μέρες, αλλά ήθελα πολύ κάπου να μιλήσω και δεν υπάρχει πιο κατάλληλο μέρος γι' αυτό...

Συγνώμη για το κατεβατό...!

[audette17]

πφφφ...!

Mama-vasoula πηγαίνω και σε ψυχολόγο μα δεν ξέρω τι άλλο πια να κάνω..

Δεν περίμενα ποτέ ότι θα τα κάνω όλα αυτά.. πάντα ήμουν χαλαρή με το θέμα "παιδί" ... ή μάλλον ήξερα ότι δε θα θελήσω ποτέ να κάνω..

Έλα όμως που βρήκα τον αντρούλη μου και θέλουμε να κάνουμε μαζί ένα μωρό...

Το ήξερα από την αρχή ότι δε θα πάει καλά αυτό το κομμάτι.. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που δεν πηγαίνει καλά... το ότι το ήξερα, το προδίκασα..

Νιώθω σαν να ξέρω μέσα μου οτι ποτέ δε θα αποκτήσω παιδί... Παλιότερα δε με ενοχλούσε η ιδέα αυτή.. τώρα, όμως, με σκίζει στα δύο... Νομίζω ότι ποτέ δε θα χαλαρώσω τόσο όσο χρειάζεται για να φύγει τελείως από το μυαλό μου.. ότι μπαίνει στο μυαλό, δε βγαίνει.. εσείς θα το ξέρετε καλά αυτό...

Θα κάνω πράγματα ώστε να πείσω τον εαυτό μου ότι ΔΕΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ..

Όπως, ας πούμε, δε θα πηγαίνω να κάνω ενέσεις ωορρηξίας στο γιατρό, δε θα μετράω τις μέρες... αλλά και πάλι.. τις μέρες που θα περιμένω περίοδο, θα γυρνάει στο μυαλό μου η ιδέα του "μήπως.." του "..μωρέ λες.." μέχρι που θα έρχεται περίοδος και θα απογοητεύομαι ακόμα περισσότερο και θα θυμάμαι και τις προηγούμενες φορές που απογοητεύτηκα.. και θα γυρνάνε όλες οι κακές σκέψεις στο μυαλό μου..

Πριν λίγο καιρό, αυτή η "φίλη" μου έστειλε μήνυμα στο φμπ μόνο και μόνο για να διαπιστώσει αν η καθυστέρηση που είχα ήταν λόγω "εγκυμοσύνης".. της είπα πως δεν ήταν εγκυμοσύνη, αλλά κάτι άλλο... δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ ξανά για το αν είμαι καλά... το μόνο που την ένοιαζε ήταν αν είμαι έγκυος! Κατά τα άλλα, δεν είχαμε τίποτα άλλο να πούμε κατά τη γνώμη της...

Και τώρα, εκείνη πιάστηκε έγκυος μετά από 2 μήνες προσπαθειών... και όταν την είδα και τη ρώτησα "πώς πάει?" μου είπε "τα ίδια, όπως τα ξέρεις.."

Ενώ ήξερε ότι ήταν έγκυος.. και εγώ το έμαθα την επόμενη από έναν άσχετο...

Βλέπεις, τώρα μπήκε στο κλαμπ των εγκύων... δεν έχουμε τίποτα να πούμε..

Στεναχωρήθηκα τόσο πολύ... νόμιζα ότι ήμασταν φίλες... κάθε μέρα το σκέφτομαι και τρέχουν δάκρυα χωρίς να το καταλάβω...!!

Δεν ήθελα να σας μαυρίσω τις γιορτινές Αυγουστιάτικες μέρες, αλλά ήθελα πολύ κάπου να μιλήσω και δεν υπάρχει πιο κατάλληλο μέρος γι' αυτό...

Συγνώμη για το κατεβατό...!

Αλεξια μου,καλησπέρα!δεν έχουμε ξανάμιλήσει γιατι δεν συμμετέχω εδω και πολυ καιρο σε αυτη την παρέα!διαβαζοντας τα μηνύματα σου μου έχουν έρθει χιλιάδες πράγματα στο μυαλο που θα ήθελα να σου πω!καταρχας θελω να σου πω οτι αυτο το "γιατι" και αυτο το παράπονο που νιώθεις ειναι πράγματα ανθρώπινα και φυσιολογικα!δεν νομίζω οτι υπαρχει άνθρωπος που δεν το εχει νιώσει έστω και μια φορά στη ζωή του για οποιοδήποτε λόγο!αυτο το γιατι με βασανίζει κι εμένα εδω και καιρο, αφου πριν απο ενάμιση μήνα ειχα μια παλινδρομη κύηση!εχασα ενα μωρο για το οποίο εχω περάσει 3 χρόνια με χειρουργεια,φάρμακα,ενέσεις,σπερματεγχυσεις και μεγάλη ψυχολογική επιβάρυνση!αυτο που κατάλαβα ομως ειναι οτι απάντηση σε αυτο το "γιατι" δεν θα πάρω ποτε!οποτε σταμάτησα να αναρωτιέμαι και το ίδιο συμβούλευω κι εσένα να κανεις!

Το δεύτερο πράγμα που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου ειναι οτι μέσα απο ολες αυτές τις δυσκολίες, συνειδητοποίησα οτι εχω δίπλα μου έναν άνθρωπο,τον άντρα μου,στον όποιον μπορω να βασίζομαι και παντα θα με στηρίζει οτι κι αν συμβεί!σε μια κοινωνία στην οποία σε ενα μεγάλο ποσοστό οι άνθρωποι δεν βλέπουν τίποτε άλλο εκτός απο τον εαυτό τους, θεωρώ τον εαυτό μου εξαιρετικα τυχερό που εχω δίπλα μου έναν σωστό σύντροφο!διαβαζοντας λοιπον αυτο που εγγράψες, οτι ο άντρας σου σου εχει εμπνεύσει την επιθυμία να κανεις ενα παιδί, υποθέτω οτι εχετε μια βαθειά και ουσιαστική σχέση αγάπης και σεβασμού!και αυτο ειναι κατι πολυ σπανιο στις μερες μας και κατι για το οποιο πρεπει να ευγνωμονουμε το Θεο!υπαρχουν πολλες εναλλακτικές που θα σου δώσουν την δυνατότητα να κανεις ενα παιδι(τις οποίες δεν χρειάζεται βεβαια να σκέφτεσαι απο τη στιγμή που είστε υγιείς και σύμφωνα με το διάστημα των προσπαθειών σας), για να βρεις ομως έναν άνθρωπο που να σε κάνει ευτυχισμένη και να σε γεμίζει δεν υπαρχει καμμια επιστημονική μέθοδος!ειναι καθαρά θεμα τύχης!& η τύχη του καθενός ειναι διαφορετική!γιαυτο και δεν πρεπει να συγκρίνουμε τις ζωές μας με τις ζωές των άλλων!χωρις αυτο να σημαίνει οτι και αυτο δεν ειναι μια ανθρώπινη αντίδραση!κι εγω πολλες φορές γκρινιάζω και σκέφτομαι:"γιατι άλλες κοπέλες μένουν έγκυες απο τον πρωτο μήνα και εγω τρώω τόση ταλαιπωρία;;".δεν ξέρεις ομως κορίτσι μου τι δυσκολίες μπορει να κρύβει η ζωή του καθενός!κανενας δεν εχει την τελεια ζωή!απλα κάποιοι δυσκολεύονται σε κάποιον τομέα και κάποιοι άλλοι σε κάποιον αλλο!και κατι στο οποίο εσυ σταθηκες τυχερη, κάποιος άλλος θα ειναι άτυχος και τουμπαλιν!επισης, το ζητούμενο δεν ειναι να μην έχουν οι άλλοι αυτο που επιθυμούμε αλλα να το αποκτήσουμε εμεις!βεβαια ειναι παρα πολυ δύσκολο, και στο λέω και απο προσωπική εμπειρία, να ζεις σε ενα περιβάλλον όπου όλοι έχουν αυτο που δεν εχεις εσυ!το οτι μπορει να νιώθεις ενα τσιμπηματακι οταν βλέπεις εγκύους και νεογέννητα ή οταν μαθαίνεις κατι σχετικό για κάποιον απο το περιβάλλον σου, δεν σημαίνει οτι είσαι κακός άνθρωπος!απλα έχεις μια ανοιχτή πληγή και ειναι σαν κάποιος να έρχεται και να στη σκαλιζει!θα σου πω κατι που μου συνέβη μολις εχθές!γεννησε μια πολυ καλη μου φίλη!ειπαμε λοιπον να πάμε στο μαιευτήριο να τη δούμε!πριν ομως πήγαμε σε ενα μαγαζί με βρεφικα να ψωνισουμε κατι για τη μπεμπα!με το που μπήκα στο κατάστημα με ελουσε κρυος ιδρώτας και ένας κόμπος δημιουργήθηκε στο στομάχι μου στη θέα των μικροσκοπικων ρούχων!μου θύμισε τα όνειρα που έκανα για ενα μωρο που δεν θα γεννηθεί ποτε!αγορασα το πρωτο πράγμα που βρήκα μπροστά μου και έφυγα!εκλαιγα σε ολη τη διαδρομή μεχρι το μαιευτήριο!μπαινοντας ομως στο δωματιο της φίλης μου και βλέποντας αυτο το μικροσκοπικό πλασματακι, ειλικρινα τα ξέχασα ολα!πρωτα απο ολα γιατι κανένα αρνητικό συναίσθημα δεν θα μπορούσε να σου προκαλέσει κατι τοςο αγνό και αθώο!και μετα σκέφτηκα οτι καποια στιγμή θα βρεθώ κι εγω πρωτα ο Θεός σε ενα κρεβάτι μαιευτηριου(οπως και εσυ και ολες μας!να είσαι σίγουρη γιαυτο!)και θελω αυτη τη χαρα να τη μοιραστώ με ανθρώπους θα θα χαρούν ειλικρινα με τη χαρα μου και άρα αυτο έπρεπε να κανω κι εγω!και στο λέω έχοντας ζήσει την απόλυτη απελπισία οσο προσπαθούσα να μείνω έγκυος αλλα και την απόλυτη ευτυχία οταν έμαθα οτι τα καταφερα(άσχετα με το πως εξελίχθηκε και τελικά επέστρεψα στην απελπισία)!

Οσον αφορά το θεμα της φίλης σου πιστεύω τα εξής:θεωρώ σεβαστό να μην ήθελε να ανακοινώσει ακομα την εγκυμοσύνη της(και το λέω γιατι εχω καεί), απο την αλλη θεωρω απαράδεκτο το οτι το είπε σε άσχετους και οχι στη φίλη της!μπορω αν θες να της δώσω το ελαφρυντικό οτι γνωρίζοντας οτι προσπαθείς χωρις προς το παρον(και το τονίζω το προς το παρόν)αποτέλεσμα να μην ήθελε να σε στεναχωρησει ή να σε κάνει να νιώσεις αυτο το "γιατι" που περιγραφεις, ειδικα αν αυτο το συναίσθημα το χεις εκφράσει παρουσία της!απο την αλλη θεωρω ανεπίτρεπτο το οτι έκοψε επαφές μαζί σου επειδή δεν είσαι έγκυος και δεν θα είχατε για τι να μιλησετε(αν ειναι αυτός ο λογος)!οπως και να εχει καταλαβαίνω οτι το να χάσεις μια φίλη επιβάρυνε περισσοτερο την ψυχολογία σου!για να εξαφανιστεί ομως ειδικα σε μια περίοδο που ενδεχομένως να είχες ανάγκη απο την υποστήριξη και τη συμπαράσταση της σημαίνει οτι δεν άξιζε να ειναι φίλη σου(κλισέ αλλα ισχύει)!

Επισης, θελω να σου πω να μην απογοητευεσαι!θα γινεις μανουλα, δεν υπαρχει περιπτωση!ολες πολλες φορες μας πιανει φοβια οτι δεν θα τα καταφερουμε ποτε!αλλα με τη βοηθεια του Θεού και τη συνεργασια του γιατρου σου ολα θα πανε καλα!προσπαθησε να είσαι ήρεμη!μπορει να ακούγεται τετριμμένο, αλλα κι εγω έμεινα εγκυος(άσχετα με την εξέλιξη)τον πρωτο μήνα που είπα"Αει σιχτηρ, κουραστηκα!εχω χάσει τον εαυτό μου!θα κανω τις διακοπές μου και απο Σεπτέμβρη βλέπουμε!".Και αυτός ηταν ο μήνας που τα κατάφερα και μάλιστα εχοντας μονο μια σαλπιγγα!

Αυτα ειχα να σου πω, ελπιζω να μη σε κουρασα με το πραγματικα τεράστιο κείμενο μου, απεναντίας να σε έκανα να νιώσεις έστω και λίγο καλυτερα!

Ελπιζω να μην με παρεξηγησες!δεν το παίζω ξερολας!απλα εχω τραβήξει κι εγω πολλά και ξέρω πως ειναι!

Σου εύχομαι ειλικρινα και απο καρδιάς σύντομα να κρατάς στα χέρια σου ενα θετικό τεστ και να έχεις μια τελειομηνη εγκυμοσύνη!!!

[alexiapatroklou]

Audette17, δεν ξέρεις τι ανακούφιση μου δίνουν τα λόγια σου...

Το είχα πολυ μεγάλη ανάγκη!

Ο άντρας μου αποκλείστηκε λόγω μποφόρ σε ένα γειτονικό νησάκι και είμαι ολομόναχη δυο μέρες τώρα...

Σήμερα μου βγήκε μαζεμένο ολο το πρόβλημα...!

Όσο για τη "φίλη", δικό μου το φταίξιμο.. δε φταίει εκείνη που δεν κατάλαβα οτι με πλησίασε μόνο και μόνο για να με κάνει να νιώσω αποδεκτή στη μικρή χωριάτικη κοινωνία που μετακόμισα εδώ και κάποιους μήνες...

Έτσι είναι... προσπάθησε η κοπέλα, δε μπορώ να πω. Αλλά δεν της βγήκε, βρε αδερφέ...! Τι να κάνουμε;

Εννοείται πως ούτε κι εγώ τη θεωρώ φίλη μου πια...

Καλύτερα μοναχή μου!!

Είναι κάτι ώρες, όμως, που σκέφτομαι ότι εκείνη τα βράδια θα χαϊδεύει την κοιλίτσα της.. θα έχει ακούσει καρδούλα να χτυπά μέσα της ... και ζηλεύω παράφορα...

Καλά να είναι κι εκείνη και το μωράκι της!

Πού θα μου πάει... θα περάσει κι από εμάς ο πελαργός...

Audette, θυμίζω κάθε μέρα στον εαυτό μου ότι ο άντρας μου αξίζει όλη τη γαλήνη και την αγάπη του κόσμου.. ξέρω πόσο ευγνώμων πρέπει να είμαι που ήρθε στο δρόμο μου ένας άγγελος σαν εκείνον... αλλά να! Είναι κάποιες στιγμές που το μυαλό βάζει τετάρτη και κάνει αντικανονική προσπέραση την καρδιά.. κι εκείνη με τη σειρά της, γκαζώνει και τρακάρει... και πονάει, αχ πώς πονάει.....

[audette17]

Audette17, δεν ξέρεις τι ανακούφιση μου δίνουν τα λόγια σου...

Το είχα πολυ μεγάλη ανάγκη!

Ο άντρας μου αποκλείστηκε λόγω μποφόρ σε ένα γειτονικό νησάκι και είμαι ολομόναχη δυο μέρες τώρα...

Σήμερα μου βγήκε μαζεμένο ολο το πρόβλημα...!

Όσο για τη "φίλη", δικό μου το φταίξιμο.. δε φταίει εκείνη που δεν κατάλαβα οτι με πλησίασε μόνο και μόνο για να με κάνει να νιώσω αποδεκτή στη μικρή χωριάτικη κοινωνία που μετακόμισα εδώ και κάποιους μήνες...

Έτσι είναι... προσπάθησε η κοπέλα, δε μπορώ να πω. Αλλά δεν της βγήκε, βρε αδερφέ...! Τι να κάνουμε;

Εννοείται πως ούτε κι εγώ τη θεωρώ φίλη μου πια...

Καλύτερα μοναχή μου!!

Είναι κάτι ώρες, όμως, που σκέφτομαι ότι εκείνη τα βράδια θα χαϊδεύει την κοιλίτσα της.. θα έχει ακούσει καρδούλα να χτυπά μέσα της ... και ζηλεύω παράφορα...

Καλά να είναι κι εκείνη και το μωράκι της!

Πού θα μου πάει... θα περάσει κι από εμάς ο πελαργός...

Audette, θυμίζω κάθε μέρα στον εαυτό μου ότι ο άντρας μου αξίζει όλη τη γαλήνη και την αγάπη του κόσμου.. ξέρω πόσο ευγνώμων πρέπει να είμαι που ήρθε στο δρόμο μου ένας άγγελος σαν εκείνον... αλλά να! Είναι κάποιες στιγμές που το μυαλό βάζει τετάρτη και κάνει αντικανονική προσπέραση την καρδιά.. κι εκείνη με τη σειρά της, γκαζώνει και τρακάρει... και πονάει, αχ πώς πονάει.....

Καλό μου κορίτσι, σε καταλαβαίνω!είναι λογικό να νιώθεις έτσι!όλες θα θέλαμε να είχαμε ένα μωράκι στην κοιλίτσα μας και να το νιώθουμε να μεγαλώνει!όσο για το μυαλό που τρέχει με χίλια κι εγώ χρόνια ψάχνω το κουμπάκι του "turn off"αλλά δεν το έχω βρει!όμως θέλει υπομονή και επιμονή!το διάστημα που προσπαθείς επιστημονικά θεωρείται μικρό!και λέω επιστημονικά γιατί ψυχολογικά ξέρω ότι σου έχει φανεί αιώνας!και από τη στιγμή που δεν έχετε κάποιο θέμα, το μωράκι σας θα έρθει σύντομα!εδώ τα καταφέρνουν κοπέλες με χίλια δυο προβλήματα!εσυ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να προσαπαθήσεις να είσαι ήρεμη!το ότι εδώ και κάποιους μήνες έχεις αλλάξει τόπο διαμονής ίσως να είναι ακόμα μια δυσκολία που πρέπει να αντιμετωπίσεις, δεν ξέρω αν έχεις εκει ανθρώπους δικούς σου να σε στηρίζουν ή έστω να σε κάνουν να ξεχνιέσαι!προσπάθησε όμως να απασχολείς το μυαλό σου με πράγματα που σε ευχαριστούν!βρες μια δραστηριότητα!μια μορφή άσκησης ας πούμε θα ήταν πολύ καλό για εναν οργανισμό που πρόκειται να περάσει μια εγκυμοσύνη!είναι κάτι που το σκέφτομαι κι εγώ!είναι και εκτόνωση, και θα βελτιώσει τη φυσική μου κατάσταση(εχω πάρει και μερικά κιλάκια με όλα αυτα) και θα τονώσει και την αυτοπεποίθηση μου η οποία περνάει κρίση τελευταία!επίσης μπορείς να μιλάς μαζί μας στο φόρουμ!εμένα με έχει βοηθήσει πολύ!μοιράζεσαι τα άγχη και τις αγωνίες σου με κοπέλες που βιώνουν τα ίδια πράγματα με σένα!την υποστήριξη και τη συμπράσταση που έχω εισπράξει από τα κορίτσια του φόρουμ δεν την βρήκα σε ανθρώπους υποτίθεται "δικούς μου"!ειλικρινά νιώθω σαν να βρήκα μια δεύτερη οικογένεια!

[alexiapatroklou]

Καλό μου κορίτσι, σε καταλαβαίνω!είναι λογικό να νιώθεις έτσι!όλες θα θέλαμε να είχαμε ένα μωράκι στην κοιλίτσα μας και να το νιώθουμε να μεγαλώνει!όσο για το μυαλό που τρέχει με χίλια κι εγώ χρόνια ψάχνω το κουμπάκι του "turn off"αλλά δεν το έχω βρει!όμως θέλει υπομονή και επιμονή!το διάστημα που προσπαθείς επιστημονικά θεωρείται μικρό!και λέω επιστημονικά γιατί ψυχολογικά ξέρω ότι σου έχει φανεί αιώνας!και από τη στιγμή που δεν έχετε κάποιο θέμα, το μωράκι σας θα έρθει σύντομα!εδώ τα καταφέρνουν κοπέλες με χίλια δυο προβλήματα!εσυ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να προσαπαθήσεις να είσαι ήρεμη!το ότι εδώ και κάποιους μήνες έχεις αλλάξει τόπο διαμονής ίσως να είναι ακόμα μια δυσκολία που πρέπει να αντιμετωπίσεις, δεν ξέρω αν έχεις εκει ανθρώπους δικούς σου να σε στηρίζουν ή έστω να σε κάνουν να ξεχνιέσαι!προσπάθησε όμως να απασχολείς το μυαλό σου με πράγματα που σε ευχαριστούν!βρες μια δραστηριότητα!μια μορφή άσκησης ας πούμε θα ήταν πολύ καλό για εναν οργανισμό που πρόκειται να περάσει μια εγκυμοσύνη!είναι κάτι που το σκέφτομαι κι εγώ!είναι και εκτόνωση, και θα βελτιώσει τη φυσική μου κατάσταση(εχω πάρει και μερικά κιλάκια με όλα αυτα) και θα τονώσει και την αυτοπεποίθηση μου η οποία περνάει κρίση τελευταία!επίσης μπορείς να μιλάς μαζί μας στο φόρουμ!εμένα με έχει βοηθήσει πολύ!μοιράζεσαι τα άγχη και τις αγωνίες σου με κοπέλες που βιώνουν τα ίδια πράγματα με σένα!την υποστήριξη και τη συμπράσταση που έχω εισπράξει από τα κορίτσια του φόρουμ δεν την βρήκα σε ανθρώπους υποτίθεται "δικούς μου"!ειλικρινά νιώθω σαν να βρήκα μια δεύτερη οικογένεια!

Θα γράψω κάτι που δεν το έχω πει στον άντρα μου, γιατί θεωρώ ότι δεν υπήρξε λόγος να του το πω. Το ξέρει μόνο ο γυναικολόγος μου, για ευνόητους λόγους..:

Το διάστημα που προσπαθούμε, θεωρείται μικρό, οκ. Αλλά κάπου εδώ έρχονται και κολλάνε κάποια πράγματα. Πρώτον, ότι ο άντρας μου είναι 43 χρόνων και δεν έχουμε άπειρο χρόνο μπροστά μας ώστε να μπούμε και σε διαδικασίες υποβοηθούμενης.. και λοιπά.. και, δεύτερον, στο παρελθόν είχα κάνει την εξής μ@λ@κί@: ένας "καλός" γυναικολόγος, μου είπε ότι δεν πρόκειται να κάνω παιδιά, αν ποτέ θελήσω... ωστόσο, δε με ένιαξε να τον ρωτήσω "γιατί" εφόσον μου καλοάρεσε η ιδέα ότι δεν κινδυνεύω από ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη... και είπα στον τότε γκόμενό μου: Βάρα μέσα, μην ανησυχείς...

κι εκείνος βαρούσε για 2 ολόκληρα χρόνια... και, όντως, ποτέ δεν είχα καμία εγκυμοσύνη!!!

Αυτό όλο, τότε δε με πείραξε καθόλου. Τώρα, όμως, που γυρνάω πίσω και κοιτώ, συνειδητοποιώ ότι δεν ήταν και πολύ φυσιολογικό...

Τέλος πάντων.. εγώ εδώ φτιάχνω διάφορα πράγματα, φυσικά καλλυντικά, σαπούνια, κεριά, πηγαίνω βόλτες με το ποδήλατο, με τα πόδια... ψιλο-κοροϊδεύω τον εαυτό μου με μικροπράγματα, δηλαδή!

Δεν έχω συνειδητοποιήσει το μέγεθος της αλλαγής που επέλεξα και είμαι "αναγκασμένη" να υποστώ... πηγαίνω σε ψυχολόγο...

Ίσως να ακούγεται παράλογο, αλλά από μια μεγάλη πόλη, ήρθα στην Κέρκυρα για σπουδές, και από την πόλη της Κέρκυρας, στο πιο απομακρυσμένο χωριό...!!!

Ίσως γι' αυτό να μην έρχεται η εγκυμοσύνη..! Ακόμα δε συνήλθα από μία τεράστια αλλαγή, κι εγώ πάω να κανω κι άλλη!!:shock:

[audette17]

Θα γράψω κάτι που δεν το έχω πει στον άντρα μου, γιατί θεωρώ ότι δεν υπήρξε λόγος να του το πω. Το ξέρει μόνο ο γυναικολόγος μου, για ευνόητους λόγους..:

Το διάστημα που προσπαθούμε, θεωρείται μικρό, οκ. Αλλά κάπου εδώ έρχονται και κολλάνε κάποια πράγματα. Πρώτον, ότι ο άντρας μου είναι 43 χρόνων και δεν έχουμε άπειρο χρόνο μπροστά μας ώστε να μπούμε και σε διαδικασίες υποβοηθούμενης.. και λοιπά.. και, δεύτερον, στο παρελθόν είχα κάνει την εξής μ@λ@κί@: ένας "καλός" γυναικολόγος, μου είπε ότι δεν πρόκειται να κάνω παιδιά, αν ποτέ θελήσω... ωστόσο, δε με ένιαξε να τον ρωτήσω "γιατί" εφόσον μου καλοάρεσε η ιδέα ότι δεν κινδυνεύω από ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη... και είπα στον τότε γκόμενό μου: Βάρα μέσα, μην ανησυχείς...

κι εκείνος βαρούσε για 2 ολόκληρα χρόνια... και, όντως, ποτέ δεν είχα καμία εγκυμοσύνη!!!

Αυτό όλο, τότε δε με πείραξε καθόλου. Τώρα, όμως, που γυρνάω πίσω και κοιτώ, συνειδητοποιώ ότι δεν ήταν και πολύ φυσιολογικό...

Τέλος πάντων.. εγώ εδώ φτιάχνω διάφορα πράγματα, φυσικά καλλυντικά, σαπούνια, κεριά, πηγαίνω βόλτες με το ποδήλατο, με τα πόδια... ψιλο-κοροϊδεύω τον εαυτό μου με μικροπράγματα, δηλαδή!

Δεν έχω συνειδητοποιήσει το μέγεθος της αλλαγής που επέλεξα και είμαι "αναγκασμένη" να υποστώ... πηγαίνω σε ψυχολόγο...

Ίσως να ακούγεται παράλογο, αλλά από μια μεγάλη πόλη, ήρθα στην Κέρκυρα για σπουδές, και από την πόλη της Κέρκυρας, στο πιο απομακρυσμένο χωριό...!!!

Ίσως γι' αυτό να μην έρχεται η εγκυμοσύνη..! Ακόμα δε συνήλθα από μία τεράστια αλλαγή, κι εγώ πάω να κανω κι άλλη!!:shock:

Αλεξία μου, πρώτα από όλα μου κάνει φοβερή εντύπωση αυτό που σου είπε αυτός ο "καλος" γιατρός, αφενός γιατί δεν έχω ξαναδει γιατρό να μην προτείνει έστω μια εναλλακτική αντιμετώπισης και να σου πετάει ξερα "δεν πρόκειται να κάνεις ποτέ παιδι!".Τι γιατρός είναι αυτός δεν μπορώ να καταλάβω!Δεν υπάρχει πρόβλημα τη σήμερον ημέρα που να μην αντιμετωπίζεται!Αφετέρου ακόμα και αν δεν σε ενδιέφερε τότε να κάνεις παιδί, εκείνος ήταν υποχρεωμένος να σου πει τί πρόβλημα υπάρχει!Όταν αποφασίσατε με τον άντρα σου να προσπαθήσετε για παιδάκι δεν το ξανάψαξες??μπορεί να εχεις κάποιο μικροβιάκι και με λίγη αντιβίωση να είσαι οκ!και άτομο από το στενό μου περιβάλλον, ελευθερα είχε επαφες για χρόνια και δεν είχε συλλάβει μέχρι που της βρήκαν ουρεόπλασμα, πήρε την αντιβίωση και εκείνη και ο αντρας της και τον επόμενο μήνα έμεινε έγκυος!ο γιατρός που έχεις τώρα τι λέει?

Όσον αφορά την ηλικία του άντρα σου, μια χαρά νεότατος είναι ο άνθρωπος!ούτως ή άλλως η ηλικία του άντρα δεν είναι ποτέ πρόβλημα!δεν θεωρώ ότι επηρεάζει τα περιθώρια σου σε περίπτωση που χρειαστεί να στραφείτε στην λύση της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής!πριν αρχίσεις όμως να σκέφτεσαι εξωσωματικές κτλ κάνε κάποιες βασικές εξετάσεις προγεννητικού ελέγχου(θα σου πει ο γιατρός σου) για να ξέρεις τι σου γίνεται!και αν υπάρχει όντως πρόβλημα το βλέπουμε!

Τώρα αν σου πω ότι οι δραστηριότητες σου μου αρέσουν πάρα μα πάρα πολύ??το ξέρω ότι είναι μεγάλη αλλαγή αλλα θα προσαρμοστείς!ο πρώτος καιρός είναι δύσκολος!εχω και εγω φίλη που από Αθηνα μετακόμισε σε ένα χωριο της Κέρκυρας(δεν λέω σε ποιο για ευνόητους λόγους) και στην αρχή δυσκολεύτηκε(εφαγε και καναδυο χαστουκάκια από φίλες, όπως εσυ)στράφηκε και σε ειδικο(όπως εσύ)που την βοήθησε παρα πολύ, και τώρα δεν το αλλάζει με τίποτα!προσπάθησε να δεις τα προτερήματα της ζωής στο χωριό!για ένα άτομο σαν κι εμένα που μένω στην Αθήνα, με τρώει το άγχος και οι ρυθμοί της πόλης και έχω ελάχιστο χρόνο για τον εαυτό μου, αυτό που περιέγραψες πιο πάνω με τις ποδηλατάδες και τα καλλυντικά που φτιάχνεις μόνη σου, μου ακούγεται παράδεισος!

Αν θες τη γνώμη μου, θεωρώ ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να φτιάξεις είναι η ψυχολογία σου!νομίζω είναι το μεγαλύτερό σου εμπόδιο!ψάξου όμως συγχρόνως και με τα γυναικολογικά σου, από τη στιγμή που έχεις μια υπόνοια προβλήματος, και να δεις που όλα θα πάνε καλα!και σου υπόσχομαι ότι σε λίγο καιρό θα φτιάχνεις εκτός από όλα τα άλλα και βιολογικά σαπούνια για να πλένεις το μωρό σου!

[alexiapatroklou]

Audette, πριν ξεκινήσουμε τις προσπάθειες, πήγα στο γυναικολόγο, έκανα ένα τσεκ απ, καλλιέργεια και υπέρηχο καθώς και ορμονολογικό έλεγχο και είναι όλα εντάξει!!

Άγχος έχω!

Κι εγώ δε λέω σε ποιο χωριό, ακριβώς γιατί μετά φωτογραφίζομαι!! ;)

τα κάνω όλα αυτά και ζορίζομαι για να τα κάνω... αλλά πρέπει!

Όταν αλλάζεις τόπο και τρόπο ζωής, μου φαίνεται, δεν τα γλιτώνεις τα χαστουκάκια... από παντού!!

Τι να πω; Σήμερα είναι μια μέρα δύσκολη και ακόμα και το πιο άσπρο χρώμα μου μοιάζει μαύρο...

Ας ελπίσουμε ότι αύριο θα είναι μια καινούργια μέρα!!

Σας ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ!!!!!!!!!!!!! :oops:

[audette17]

Audette, πριν ξεκινήσουμε τις προσπάθειες, πήγα στο γυναικολόγο, έκανα ένα τσεκ απ, καλλιέργεια και υπέρηχο καθώς και ορμονολογικό έλεγχο και είναι όλα εντάξει!!

Άγχος έχω!

Κι εγώ δε λέω σε ποιο χωριό, ακριβώς γιατί μετά φωτογραφίζομαι!! ;)

τα κάνω όλα αυτά και ζορίζομαι για να τα κάνω... αλλά πρέπει!

Όταν αλλάζεις τόπο και τρόπο ζωής, μου φαίνεται, δεν τα γλιτώνεις τα χαστουκάκια... από παντού!!

Τι να πω; Σήμερα είναι μια μέρα δύσκολη και ακόμα και το πιο άσπρο χρώμα μου μοιάζει μαύρο...

Ας ελπίσουμε ότι αύριο θα είναι μια καινούργια μέρα!!

Σας ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ!!!!!!!!!!!!! :oops:

Άρα βρε αγάπη μια χαρά είσαι!όλα τέλεια!τι βλακείες σου έλεγε εκείνος ο κομπογιαννίτης!ΕΛΕΟΣ!!!

Οπότε αλεξάκι μου, μόνο το άγχος σου πρέπει να αποβάλλεις!προσπάθησε, σε παρακαλώ!δεν υπάρχει λόγος!είστε υγιείς, έχετε ο ένας τον άλλο!δηλητηριάζεις τον οργανισμό σου με το να αγχώνεσαι, αυτό να σκέφτεσαι!απόλαυσε τις στιγμές με τον αντρούλη σου και θα δεις ότι το μπεμπάκι θα έρθει χωρις να το καταλάβεις!

Τα χαστουκακια κοριτσάκι μου δεν τα γλυτώνεις ούτως ή άλλως, είτε αλλάζεις τόπο διαμονής, έιτε όχι!απλα όταν φας μερικά, παθαίνεις ανοσία και σταματάς να πονάς!Το ξέρω ότι όλη αυτή η αλλαγή στη ζωή σου σε εχει επιβαρύνει αλλά να θυμάσαι πως ότι χρειάζεσαι βρίσκεται μέσα στους τοίχους του σπιτιού σου!είναι ο άντρας σου και το μωράκι που ΘΑ ΕΡΘΕΙ!!Όλοι οι υπόλοιποι έρχονται σε 2η μοίρα!κάνε τις παρέες σου, την πλάκα σου, τη βόλτα σου, δεν είπαμε να μονάσεις αλλά αυτά που είναι αυστηρά προσωπικά σου και οικογενειακά σου κράτα τα μέσα στο σπίτι σου!όλα θα φτιάξουν με τον καιρό, θα το δείς!Όλοι περνάμε άσχημες μέρες!εύχομαι η αυριανή να είναι πολυ πολυ καλύτερη!

[vtgian]

Alexia,

αν και είμαι διακοπές και μπαίνω από το κινητό, επειδή θυμάμαι και τα μηνύματά σου στο parents (και συνήθως συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις σου) μπήκα από το σταθερό υπολογιστή μόνο για να σου πω το εξής:

Με τον άντρα μου είμαστε παντρεμένη από το 2003. Από το 2008 είχαμε ελεύθερες επαφές αλλά εγκυμοσύνη προέκυψε πρώτη φορά το 2011 και αυτό σε φάση που το να αποκτήσω παιδί ήταν η τελευταία μου σκέψη. Μόλις είχα αρχίσει ένα hobby που μου άρεσε τρελά και το σκεφτόμουν όλη μέρα! Τελικά ήταν βιοχημική η κύηση, ωστόσο ήταν η πρώτη φορά που συνέλαβα. Εγώ 33 και ο σύζυγος 46. Εξετάσεις; Όλες άψογες. Άγχος μετά; Στο φουλ! Προσπάθειες συνέχεια και τζίφος. Όλοι μας έλεγαν ότι στενεύουν τα περιθώρια και αφού τόσα χρόνια τίποτα, μάλλον πρέπει να σκεφτούμε την εξωσωματική. Τελικά φέτος το Μάη (36 πια εγώ και 49 ο άντρας μου) είπα τέρμα πια! Η ψυχολογία μου ήταν στο ναδίρ και δε θα επέτρεπα να χαλάσω το γάμο μου με το άγχος απόκτησης παιδιού. Κάθισα και τα μέτρησα και είδα ότι η αγωνία μου, μου στερούσε την ευχαρίστηση σε όλες μας τις ευτυχισμένες στιγμές. Συγγενείς μου έμεναν έγκυες και δεν τολμούσα ούτε να τις δω γιατί με έπιανε το "γιατί όχι εγώ".

Είμαι τυχερή γιατί τελικά κατάφερα και με έπεισα να μη το σκέφτομαι. Γέμισα τη ζωή μου με άλλα πράγματα και τελικά η εγκυμοσύνη προέκυψε ενώ την είχαμε διαγράψει από πιθανότητα. Να σκεφτείς, είχα καθυστέρηση και τεστ δεν έκανα γιατί πίστευα ότι είναι αδύνατο.

Το ξέρω, είναι τρομερό κλισέ να σου λένε, σταμάτα να αγχώνεσαι. Εγώ θα σου πω το εξής. Βάλε κάτω τα θέλω σου. Τι θα έκανες για ένα παιδί; Είσαι διατεθιμένη να αλλάξεις όλη σου τη ζωή γι'αυτό; Αν ναι, ξεκίνα για εξωσωματική αύριο κιόλας. Αν όχι, άστο στην άκρη και ξεκίνα να ζεις τη ζωή σου με τον άνθρωπό σου σα να ξεκινήσατε τη ζωή σας μόλις χθες. Ευχαριστήσου τη κάθε στιγμή. Και να θυμάσαι ότι και παιδί να αποκτήσεις, αυτό κάποτε θα μεγαλώσει, θα φτιάξει τη ζωή του και θα φύγει. Ο άντρας σου όμως θα είναι εκείνος που θα είναι δίπλα σου.

Φιλικά πάντα,

Βάσω

[mama-vasoula]

Γλυκιά μου Αλεξία, μόλις διάβασα τα μηνύματά σου και των 2 κοριτσιών..

Έχω να πω ότι συμφωνώ απόλυτα και με τις 2! Καλώς ή κακώς εγώ δεν έχω να σου διηγηθώ παρόμοια προσωπική εμπειρία αλλά τα γλυκύτατα κορίτσια τα είπαν μια χαρά! Εγώ το μόνο παραπάνω που έχω να σου πω είναι ότι το φόρουμ βοηθάει πολύ και εμάς μπορείς να μας εμπιστεύεσαι τα πάντα και να μας θεωρείς φίλες σου! Γιατί εγώ όλες σας θεωρώ φίλες μου! Αφού αν, πρώτα ο Θεός, κρατήσω στα χέρια μου ένα θετικό τεστ, θα είστε σίγουρα οι δεύτερες που θα το μάθετε (φαντάζομαι ότι θα το πω πρώτα στον άντρα μου που έβαλε κι αυτός το χεράκι του )!

Να είσαι καλά, να περνάς όμορφα και να ευγνωμονείς το Θεό για τον άνθρωπο που σου έχει στέλει δίπλα σου!

Υ.Γ.[vtgian και audette17 είστε και οι 2 υπέροχοι άνθρωποι και είμαστε τυχερές που σας έχουμε στην παρέ μας!]

[audette17]

Γλυκιά μου Αλεξία, μόλις διάβασα τα μηνύματά σου και των 2 κοριτσιών..

Έχω να πω ότι συμφωνώ απόλυτα και με τις 2! Καλώς ή κακώς εγώ δεν έχω να σου διηγηθώ παρόμοια προσωπική εμπειρία αλλά τα γλυκύτατα κορίτσια τα είπαν μια χαρά! Εγώ το μόνο παραπάνω που έχω να σου πω είναι ότι το φόρουμ βοηθάει πολύ και εμάς μπορείς να μας εμπιστεύεσαι τα πάντα και να μας θεωρείς φίλες σου! Γιατί εγώ όλες σας θεωρώ φίλες μου! Αφού αν, πρώτα ο Θεός, κρατήσω στα χέρια μου ένα θετικό τεστ, θα είστε σίγουρα οι δεύτερες που θα το μάθετε (φαντάζομαι ότι θα το πω πρώτα στον άντρα μου που έβαλε κι αυτός το χεράκι του )!

Να είσαι καλά, να περνάς όμορφα και να ευγνωμονείς το Θεό για τον άνθρωπο που σου έχει στέλει δίπλα σου!

Υ.Γ.[vtgian και audette17 είστε και οι 2 υπέροχοι άνθρωποι και είμαστε τυχερές που σας έχουμε στην παρέ μας!]

Ναι σαι καλα κοριτσάκι μου!κι εμεις είμαστε πολυ τυχερες που ειμαστε μελη αυτης της παρεας και μοιραζόμαστε τις χαρές, τις λύπες και τις αγωνίες μας μαζί σας!

Να χαίρεσαι την κορούλα σου και σου εύχομαι σύντομα να κρατήσεις αυτο το θετικο τεστακι που θα χαρίσει στην πριγκηπισουλα σου ενα αδελφάκι!

[Μπισγουλάκι]

Κορίτσια επιτέλους γύρισα και εγώ!!!

πολύ χάρηκα με τα νέα σας...και με τη νέα μας εγκυούλα!!!! συγχαρητήρια mkcm εύχομαι μια εύκολη και τελειόμηνη εγκυμοσύνη :p:p !!!

όσο για το 'γιατί' που συζητάτε νομίζω ότι όλες μας...εστω και ένας μήνας προσπαθειών να έχει περάσει αρχίζουμε και το σκεφτόμαστε και αγχωνόμαστε. και εγώ στην αρχή σκεφτόμουν γιατί τόσους μήνες δεν έχει γίνει τίποτα...και τώρα ακόμα σκέφτομαι -γιατί να έχω παλλίνδρομη ενώ σε όσες κοπέλες ξέρω γύρω μου όλα πάνε καλά. όσο και να ρωτώ όμως κανείς δε μπορεί να απαντήσει. το μόνο που προσπαθώ είναι να μένω αισιόδοξη για τον καινούριο μήνα που άρχισε.

και για να πω και εγώ τα νέα μου...πήγα να πάρω τις εξετάσεις που μου είχε πει ο γιατρός από το νοσοκομείο...(μια μέρα πριν την απόξεση μου είχε πει ότι θα κάνει βιοψία, καρυότυπο και θρομβοφιλία)...και ανακάλυψα ότι το μόνο που έκανε είναι καρυότυπος και για αυτό δε με πήρε τηλ στις 15 μέρες που είχε πει...το θεωρώ απαράδεκτο ρε κορίτσια τη μια να λες θα κάνουμε αυτά και μετά από 1μιση μήνα πλέον, μόνη μου, να μαθαίνω ότι οι δυο εξετάσεις δεν έχουν γίνει και ότι και στον καρυότυπο (που υποτίθεται βγαίνει σε ένα μήνα) δεν έχουν ακόμα αποτελέσματα...φρίκαρα... ούτε βνα τον δω ούτε να τον ακούσω δε θέλω....και ήδη σήμερα έχω ραντεβού με μια άλλη γιατρό. ελπίζω τα πράγματα να πάνε καλύτερα μαζί της. και ελπίζω να μου πει και εκείνη ότι μπορούμε να προσπαθήσουμε αυτό το μήνα (αν και ήδη είχαμε κάποιες ελεύθερες επαφές αλλά δεν έχουμε φτάσει σε γόνιμες μέρες ακόμα).

[mama-vasoula]

Κορίτσια επιτέλους γύρισα και εγώ!!!

πολύ χάρηκα με τα νέα σας...και με τη νέα μας εγκυούλα!!!! συγχαρητήρια mkcm εύχομαι μια εύκολη και τελειόμηνη εγκυμοσύνη :p:p !!!

όσο για το 'γιατί' που συζητάτε νομίζω ότι όλες μας...εστω και ένας μήνας προσπαθειών να έχει περάσει αρχίζουμε και το σκεφτόμαστε και αγχωνόμαστε. και εγώ στην αρχή σκεφτόμουν γιατί τόσους μήνες δεν έχει γίνει τίποτα...και τώρα ακόμα σκέφτομαι -γιατί να έχω παλλίνδρομη ενώ σε όσες κοπέλες ξέρω γύρω μου όλα πάνε καλά. όσο και να ρωτώ όμως κανείς δε μπορεί να απαντήσει. το μόνο που προσπαθώ είναι να μένω αισιόδοξη για τον καινούριο μήνα που άρχισε.

και για να πω και εγώ τα νέα μου...πήγα να πάρω τις εξετάσεις που μου είχε πει ο γιατρός από το νοσοκομείο...(μια μέρα πριν την απόξεση μου είχε πει ότι θα κάνει βιοψία, καρυότυπο και θρομβοφιλία)...και ανακάλυψα ότι το μόνο που έκανε είναι καρυότυπος και για αυτό δε με πήρε τηλ στις 15 μέρες που είχε πει...το θεωρώ απαράδεκτο ρε κορίτσια τη μια να λες θα κάνουμε αυτά και μετά από 1μιση μήνα πλέον, μόνη μου, να μαθαίνω ότι οι δυο εξετάσεις δεν έχουν γίνει και ότι και στον καρυότυπο (που υποτίθεται βγαίνει σε ένα μήνα) δεν έχουν ακόμα αποτελέσματα...φρίκαρα... ούτε βνα τον δω ούτε να τον ακούσω δε θέλω....και ήδη σήμερα έχω ραντεβού με μια άλλη γιατρό. ελπίζω τα πράγματα να πάνε καλύτερα μαζί της. και ελπίζω να μου πει και εκείνη ότι μπορούμε να προσπαθήσουμε αυτό το μήνα (αν και ήδη είχαμε κάποιες ελεύθερες επαφές αλλά δεν έχουμε φτάσει σε γόνιμες μέρες ακόμα).

Γεια σου Μπισγουλάκι!

Έχεις απόλυτο δίκιο να θυμώνεις με το γιατρό σου και πολύ καλά κάνεις και πας αλλού! Είναι πολύ σημαντικό να έχεις εμπιστοσύνη στο γυναικολόγο σου!

Ελπίζω να είναι πολύ καλύ αυτή και να σου πει να ξεκινήσετε αμέσως (και βέβαια να μείνεις με την πρώτη!!)

[mama-vasoula]

Καλησπέρα σε όλες!!!

Επέστρεψα από διακοπές μόλις σήμερα οπότε έχω όσο ίντερνετ (άρα και φόρουμ) θέλω!

Περάσαμε πάρα πολύ ωραία και στη θάλασσα και στο βουνό και η μικρή το χάρηκε πολύ! Και φυσικά κάναμε μπόλικο σεξάκι!! (Να υπενθυμίσω ότι ουσιαστικά είμαστε στον πρώτο μήνα προσπαθειών για δεύτερο παιδάκι γιατί τον προηγούμενο μήνα κάναμε ελεύθερα μόνο τελείως άσχετες μέρες)

Τώρα περιμένω στις 27-28 περίπου.

Το θέμα μου είναι ότι όσο καιρό ήμουν στο χωριό (τις τελευταίες περίπου 6 μέρες) έχω ναυτίες πολλές. Πάντα με πείραζε το αυτοκίνητο αλλά τώρα υπερβολικά πολύ! Όποτε πηγαίναμε βόλτα με το αμάξι (εκεί είναι όλο στροφές), έστω και για ένα τέταρτο γινόμουν κουρούμπελο! Σήμερα δε που γυρίζαμε και ήταν 1 ώρα όλο στροφές, έκανα εμετό! Και τώρα πριν λίγο με έπιασε πάλι πονοκέφαλος και ναυτία. Πραγματικά σας μιλάω αν γινόταν αυτό 10 μέρες αργότερα θα έλεγα ότι είμαι έγκυος! Αλλά είναι πολύ νωρίς ρε κορίτσια! Τι έχω;;; Βοηθήστε με please...

[mama-vasoula]

Μου λείψατε ρε κορίτσια!

Λίνα μου, πώς είσαι; Φαντάζομαι έχεις αναρρώσει πλήρως! Έχεις ξαναπάει στο γιατρό να σε δει; Σου είπε κάτι καινούριο; Επέστρεψες από πάνω;

FOP1 πώς πάει η εγκυμοσύνη σου; Μεγαλώνει το σποράκι;

Φανούλα, εσύ πώς πας κορίτσι μου; Καλά είναι το μωράκι σου; Σταμάτησαν επιτέλους οι εμετοί σου;

mkcm περνάς ωραία στις διακοπές; Έχεις πάει στο γιατρό να δείτε το καινούριο μικράκι; Ακούσατε καρδούλα; Έχεις συμπτώματα περίεργα; Πότε σου έδωσε Π.Η.Τ.; Φαντάζομαι πολύ κοντά στης κόρης σου ε;;;

Περιμένω νέα από όλες σας!