Mothers of angels in heaven

[Guest]

5 ώρες πρίν, froso91 είπε:

Γεια σας κορίτσια μου! Πριν από 3 μέρες δυστυχώς αναγκάστηκα κ εγώ να αποχωριστώ το αγόρι μου 15 εβδομάδων..  την τελευταία φορά που τον είδα Κουνούσε τα χεράκια του. Μετά έσκασε η βόμβα ότι το μωρό μου έχει σύνδρομο 18 και καρδιοπάθειες. Δεν ειχα αλλη επιλογη γιατί κατά πάσα πιθανότητα θα πέθαινε μέσα στην κοιλίτσα μου. Προσπαθώ να συνεχίσω τη ζωή μου κανονικά αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμα. Περιμένω να περάσουν οι μέρες και να προσπαθήσουμε για το επόμενο μωράκι. Ελπίζω τα παιδάκια μας να είναι όλα μαζι και να παίζουν χαρουμενα στον ουρανό! 

Εύχομαι να έχουμε όλες σύντομα ένα μωρό στην αγκαλιά!!

Κοριτσάκι μου!!! Πόσο λυπάμαι!!! Μέσα μας έχουμε τεράστια δύναμη καρδιά μου και δυστυχώς πρέπει να φτάσουμε σε τέτοιο σημείο για να το ανακαλύψουμε...! Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς και μεταξύ μας ποια θέλει λόγια παρηγοριάς τέτοια στιγμή!!! Η θέληση σου για ένα μωράκι είναι τόσο μεγάλη που θα σταθείς στα πόδια σου και θα συνεχίσεις μπροστά, και στο τέλος θα βγεις νικήτρια και θα αποκτήσεις ένα υγιές μωράκι!!! Στο εύχομαι ολόψυχα να μείνεις γρήγορα εγκουλα να μας πεις τα ευχάριστα...! Να έρθει ένα μωρό να σου επούλωσει την καρδούλα σου κορίτσι μου!!

[Mummyofanangel]

On 16/3/2019 at 8:21 ΜΜ, froso91 είπε:

Γεια σας κορίτσια μου! Πριν από 3 μέρες δυστυχώς αναγκάστηκα κ εγώ να αποχωριστώ το αγόρι μου 15 εβδομάδων..  την τελευταία φορά που τον είδα Κουνούσε τα χεράκια του. Μετά έσκασε η βόμβα ότι το μωρό μου έχει σύνδρομο 18 και καρδιοπάθειες. Δεν ειχα αλλη επιλογη γιατί κατά πάσα πιθανότητα θα πέθαινε μέσα στην κοιλίτσα μου. Προσπαθώ να συνεχίσω τη ζωή μου κανονικά αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμα. Περιμένω να περάσουν οι μέρες και να προσπαθήσουμε για το επόμενο μωράκι. Ελπίζω τα παιδάκια μας να είναι όλα μαζι και να παίζουν χαρουμενα στον ουρανό! 

Εύχομαι να έχουμε όλες σύντομα ένα μωρό στην αγκαλιά!!

@froso91 Κορίτσι μου ... Ένα θα σου πω μόνο ! Υπομονή ... Πρόσφατα πέρασα από αυτή την κατάσταση και ακόμα ην περνάω ... Δυο μήνες μετά και μου είναι δύσκολο ... Ευχομαι να βροουμε συντομα την θέληση να προχωρήσουμε παρακάτω γιατί δυνατές είμαστε σίγουρα ! Πάρε τον χρόνο σου . Κάνε πράγματα με τον αντρουλη σου πηγαίνετε ένα ταξιδάκι ... θα βοηθήσει πολύ ! Όταν θα είμαστε έτοιμες τα μωρά μας θα ξαναέρθουν 

[Χρυσα79]

ΧΚαλησπέρα και εγώ είμαι μια μανούλα που έχασα το δεύτερο μου κοριτσάκι στις 20 εβδομάδες από μια ίωση.Εχουν περάσει 3  χρόνια από τότε και παροτι πριν από 5 μήνες απέκτησα ένα ακόμα κοριτσάκι κάθε μέρα που θα ξυπνήσω αλλά και την ώρα που θα πέσω για ύπνο το μυαλό μου είναι σε αυτό που έφυγε.χαίρομαι και καμαρώνω τα κορίτσια μου αλλά μου λείπει και το άλλο τόσο πολύ που μερικές φορές νιώθω χαλια.ευχομαι τα παιδάκια μας να έχουν το ένα το άλλο και να μας προσέχουν εμάς τις μανούλες μιας και εμείς δεν παραλάβαμε να τα φροντίσουμε.

[marian84]

Εγω λοιπον εχασα δυο μωρα σε εναμιση χρονο!!!Ναι το οτι χανεις ενα μωρο δε σημαινει οτι δε θα ξανασυμβει.ετσι πιστευα.Ελεγα δε μπορει τετοια ατυχια.Κι ομως υπαρχει.Το πρωτο μωρακι μου,το αγορακι μου το χασα 14βδομαδων απο καποιο μικροβιο με αποτελ να σπασουν τα νερα.Το μικροοβιο περασε και στο αιμα μπυ και επαθα σηψαιμια.Σε μια μερα εχασα το μωρο μπυ καο παλευα για τη ζωη μου.Οχι οτι με ενοιαζε.Μου ελεγαν οτι μπορει να πεσω σε κωμα και ελεγα δε με νοιαζει.Εμεινα 10μερες στο νοσοκομειο.Τον πονο της απωλειας τον ξερετε δε θα τον αναλυσω.3μηνες εμεινα σπιτι και εκλαιγα.Μετα αρχισα να λειτουργω καπως.Μου πηρε ενα χρονο να νιωσω ετοιμη να ξαναπροσπ.Εμεινα εγκυος αμεσως.Ετρεμα αλλα ελεγα οτι δε γινεται...υπαρχει Θεος και δε θα επιτρεψει να ζησω ξανα τετοιο πονο.Τον παρακαλουσα αν ειναι να μου το παρει και αυτο να το κανει νωρις.Να μη μ αφησει να ξαναγεννησω νεκρο μωρο.Αλλα μαλλον δεν υπαρχει Θεος...20βδομαδων απλα σταματησε η καρδια της.Εχει ενα μηνα που την εχασα.Δε ξερουμε το γιατι.Περιμενω τη βιοψια μηπως και δειξει κατι.Εχω χασει δυο παιδια απο δυο διαφορετικους λογους χωρις να χουμε θεμα στις εξετασεις μας.Ποση τυχη?Εγω αποφασισα λοιπον οτι για μενα το θεμα παιδι εκλεισε.Αλλο νεκρο παιδι αρνουμαι να γεννησω

[Mummyofanangel]

@maria84 Κορίτσι μου , όσο και εάν σου φαίνεται περίεργο , μπορώ να καταλάβω πως νιώθεις !  Σίγουρα πονάει , σίγουρα νιώθεις άδεια , σίγουρα απογοητευμένη πως κάτι που για τις άλλες γυναίκες είναι τόσο εύκολο για εμάς φαντάζει δύσκολο .... αλλά ένα έχω να σου πω ! Μην το βάζεις κάτω .... ποτέ μην τα παρατάς ! Είσαι δυνατή ... και ειμαι σίγουρη ότι μόλις  ηρεμήσεις και χαλαρώσεις .... χωρις να το περιμένεις θα έρθει και όλα θα πάνε καλά τότε ! Ο Θεός δεν θα μας αφισει έτσι ... ξέρει ότι έχουμε αγάπη μέσα μας για ένα μωρό αλλιώς δεν θα μας έστελνε τα πρώτα μας ... υπομονή και επιμονή θέλει η ζωή ! 

[ZWH]

On 23/3/2019 at 1:19 ΠΜ, marian84 είπε:

Εγω λοιπον εχασα δυο μωρα σε εναμιση χρονο!!!Ναι το οτι χανεις ενα μωρο δε σημαινει οτι δε θα ξανασυμβει.ετσι πιστευα.Ελεγα δε μπορει τετοια ατυχια.Κι ομως υπαρχει.Το πρωτο μωρακι μου,το αγορακι μου το χασα 14βδομαδων απο καποιο μικροβιο με αποτελ να σπασουν τα νερα.Το μικροοβιο περασε και στο αιμα μπυ και επαθα σηψαιμια.Σε μια μερα εχασα το μωρο μπυ καο παλευα για τη ζωη μου.Οχι οτι με ενοιαζε.Μου ελεγαν οτι μπορει να πεσω σε κωμα και ελεγα δε με νοιαζει.Εμεινα 10μερες στο νοσοκομειο.Τον πονο της απωλειας τον ξερετε δε θα τον αναλυσω.3μηνες εμεινα σπιτι και εκλαιγα.Μετα αρχισα να λειτουργω καπως.Μου πηρε ενα χρονο να νιωσω ετοιμη να ξαναπροσπ.Εμεινα εγκυος αμεσως.Ετρεμα αλλα ελεγα οτι δε γινεται...υπαρχει Θεος και δε θα επιτρεψει να ζησω ξανα τετοιο πονο.Τον παρακαλουσα αν ειναι να μου το παρει και αυτο να το κανει νωρις.Να μη μ αφησει να ξαναγεννησω νεκρο μωρο.Αλλα μαλλον δεν υπαρχει Θεος...20βδομαδων απλα σταματησε η καρδια της.Εχει ενα μηνα που την εχασα.Δε ξερουμε το γιατι.Περιμενω τη βιοψια μηπως και δειξει κατι.Εχω χασει δυο παιδια απο δυο διαφορετικους λογους χωρις να χουμε θεμα στις εξετασεις μας.Ποση τυχη?Εγω αποφασισα λοιπον οτι για μενα το θεμα παιδι εκλεισε.Αλλο νεκρο παιδι αρνουμαι να γεννησω

Λυπαμαι πολυ για τα μωρα σου. Πριν πολλα χρονια, στα 23 μου εχασα την πρωτη μου μπεμπα στις 33 εβδομαδες, ετσι ξαφνικα απο κεντρικη αποκολληση πλακουντα. Μια κυηση τελεια, χωρις αποκολλησεις η αλλα προβληματα. Επομενη εγκυμοσυνη εμεινα εγκυος σε διδυμα, φυσιολογικα. Ο γιατρος μου ειπε οτι ο θεος μου επιστρεφει το μωρο μου. Στις 32 εβδομαδες γεννησα προωρα λογω προεκλαμψιας. Το ενα μου μωρο χωρις να διασωληνωθει ποτε, χωρις να εχει οποιοδηποτε προβλημα που να μας προδιαθετει οτι θα το χασουμε (περα απο ενα δικο μου προαισθημα), εφυγε 11 ημερων απο λοιμωξη, κλεμψιελα συγκεκριμενα. Η αδελφη της ευτυχως εζησε. Παροτι ειχα ενα μωρο και αχαριστη δεν ημουν, 3 χρονια μετα, με νεο γιατρο και πολλες εξετασεις, εμεινα εγκυος ξανα. Ολοι με ελεγαν τρελη γιατι εβαζα τον εαυτο μου σε κινδυνο κ δεν ξεραμε αυτο το μωρο αν θα ερθει σπιτι μας. Ο γιος μου σε λιγους μηνες θα γινει 16 χρονων. Κοντρα σε ολους κ σε ολα τα καταφερα και ολοκληρωθηκα (οπως κ αν αυρο ακουγεται). Μην το βαζεις λοιπον κατω κοριτσι μου. Δωσε χρονο στον εαυτο σου, στο σωμα σου και ολα θα πανε καλα. Καπου παρακατω σε περιμενει το μωρο σου. Στο ευχομαι με ολη μου την καρδια.

[marian84]

πρίν από 21 λεπτά , Mummyofanangel είπε:

@maria84 Κορίτσι μου , όσο και εάν σου φαίνεται περίεργο , μπορώ να καταλάβω πως νιώθεις !  Σίγουρα πονάει , σίγουρα νιώθεις άδεια , σίγουρα απογοητευμένη πως κάτι που για τις άλλες γυναίκες είναι τόσο εύκολο για εμάς φαντάζει δύσκολο .... αλλά ένα έχω να σου πω ! Μην το βάζεις κάτω .... ποτέ μην τα παρατάς ! Είσαι δυνατή ... και ειμαι σίγουρη ότι μόλις  ηρεμήσεις και χαλαρώσεις .... χωρις να το περιμένεις θα έρθει και όλα θα πάνε καλά τότε ! Ο Θεός δεν θα μας αφισει έτσι ... ξέρει ότι έχουμε αγάπη μέσα μας για ένα μωρό αλλιώς δεν θα μας έστελνε τα πρώτα μας ... υπομονή και επιμονή θέλει η ζωή ! 

Δεν εχω αλλες δυναμεις.Για μενα εγκυμοσυνη ισον θρηνος και πονος και δε μπορω καν να σκεφτω να το ξαναπερασω.Τρεμω και μονο στην ιδεα

Just now, ZWH είπε:

Λυπαμαι πολυ για τα μωρα σου. Πριν πολλα χρονια, στα 23 μου εχασα την πρωτη μου μπεμπα στις 33 εβδομαδες, ετσι ξαφνικα απο κεντρικη αποκολληση πλακουντα. Μια κυηση τελεια, χωρις αποκολλησεις η αλλα προβληματα. Επομενη εγκυμοσυνη εμεινα εγκυος σε διδυμα, φυσιολογικα. Ο γιατρος μου ειπε οτι ο θεος μου επιστρεφει το μωρο μου. Στις 32 εβδομαδες γεννησα προωρα λογω προεκλαμψιας. Το ενα μου μωρο χωρις να διασωληνωθει ποτε, χωρις να εχει οποιοδηποτε προβλημα που να μας προδιαθετει οτι θα το χασουμε (περα απο ενα δικο μου προαισθημα), εφυγε 11 ημερων απο λοιμωξη, κλεμψιελα συγκεκριμενα. Η αδελφη της ευτυχως εζησε. Παροτι ειχα ενα μωρο και αχαριστη δεν ημουν, 3 χρονια μετα, με νεο γιατρο και πολλες εξετασεις, εμεινα εγκυος ξανα. Ολοι με ελεγαν τρελη γιατι εβαζα τον εαυτο μου σε κινδυνο κ δεν ξεραμε αυτο το μωρο αν θα ερθει σπιτι μας. Ο γιος μου σε λιγους μηνες θα γινει 16 χρονων. Κοντρα σε ολους κ σε ολα τα καταφερα και ολοκληρωθηκα (οπως κ αν αυρο ακουγεται). Μην το βαζεις λοιπον κατω κοριτσι μου. Δωσε χρονο στον εαυτο σου, στο σωμα σου και ολα θα πανε καλα. Καπου παρακατω σε περιμενει το μωρο σου. Στο ευχομαι με ολη μου την καρδια.

Να τα χαιρεσαι τα παιδακια σου.Θελω τοσο πολυ να κρατησω ενα γερο μωρο στην αγκαλια μου...Δεν αντεχω να φευγω καθε φορα με αδεια χερια απο το μαιευτηριο.Δεν εχω αλλες δυναμεις ομως.Τη δευτερη φορα διαλυθηκα.Χαθηκαν ολες μπυ οι ελπιδες

[Mummyofanangel]

@maria84 πίστεψε με σε καταλαβαίνω απόλυτα ! Ξέρω πως είναι να βγαίνεις μετά από 23 ώρες τοκετού από την κλινική χωρίς το μωρό σου , ξέρω πως είναι να το κηδεύεις και να θες να φύγεις και εσυ μαζί του ! Καταλαβαίνω απόλυτα πως νιώθεις και όλες σε καταλαβαίνουμε ! Είτε έχουμε χάσει ένα , δυο ή τρία μωρά ! Τώρα ακόμα ίσως εινΆι νωρίς και θεωρώ ότι όσα χρόνια και εάν περάσουν ο πόνος δεν θα φύγει . Θα καταλαγιάσει όμως με τα χρόνια πιστεύω και θα μάθουμε να ζουμε με αυτό . Είσαι μανούλα όσο και εάν αυτό ακούγεται περίεργο και ποτέ δεν θα ξεχάσουμε τα μωρά μας που μας έκαναν μανούλα ... αλλά πιστεύω ότι θα έρθουν κι αλλά μωράκια και θα τους δώσουμε όλη μας την αγάπη . Μην το βάζεις κάτω πάρε τον χρόνο σου όσος και εάν είναι αυτός , πάλεψε με τον εαυτό σου και όλα θα πάνε καλά. Απλά μην τα παρατάς ποτέ. Πείσμωσε και πάλεψε και όλα θα πάνε καλά ! 

[marian84]

8 ώρες πρίν, Mummyofanangel είπε:

@maria84 πίστεψε με σε καταλαβαίνω απόλυτα ! Ξέρω πως είναι να βγαίνεις μετά από 23 ώρες τοκετού από την κλινική χωρίς το μωρό σου , ξέρω πως είναι να το κηδεύεις και να θες να φύγεις και εσυ μαζί του ! Καταλαβαίνω απόλυτα πως νιώθεις και όλες σε καταλαβαίνουμε ! Είτε έχουμε χάσει ένα , δυο ή τρία μωρά ! Τώρα ακόμα ίσως εινΆι νωρίς και θεωρώ ότι όσα χρόνια και εάν περάσουν ο πόνος δεν θα φύγει . Θα καταλαγιάσει όμως με τα χρόνια πιστεύω και θα μάθουμε να ζουμε με αυτό . Είσαι μανούλα όσο και εάν αυτό ακούγεται περίεργο και ποτέ δεν θα ξεχάσουμε τα μωρά μας που μας έκαναν μανούλα ... αλλά πιστεύω ότι θα έρθουν κι αλλά μωράκια και θα τους δώσουμε όλη μας την αγάπη . Μην το βάζεις κάτω πάρε τον χρόνο σου όσος και εάν είναι αυτός , πάλεψε με τον εαυτό σου και όλα θα πάνε καλά. Απλά μην τα παρατάς ποτέ. Πείσμωσε και πάλεψε και όλα θα πάνε καλά ! 

Στη περιπτωση μου δεν ειναι τοσο απλα τα πραγματα.Εμεινα ευκολα εγκυος και τις δυο φορες αλλα και στις δυο εγκυμ εμεινα στο κρεβατι.Στη πρωτη επειδη ειχα λιγο αιμα το οποιο δεν εβρισκαν απο τι ηταν.Τελικα ηταν απο τη λοιμωξη και επειδη ο τραχηλος μου ηταν ανοιχτος απο την αρχη λογω του βακτηριου.Επρεπε να μεινω σπιτι οποτε με εδιωξαν απο τη δουλεια γιατι τοτε εληγε το συμβολ μου και δε μου το ανανεωσαν λογω εγκυμ.Στη δευτερη ειχα αιματωμα το οποιο προκαλ αιμορραγιες τρελες μεχρι τη 13βδομ που εφυγε.Με εδιωξαν παλι απο τη δουλεια.(αλλη δουλεια).Εγω παλι ξαπλα 5μηνες .Εχω μεινει 9μηνες ξαπλα τους τελευταιους 17 μηνες χωρις να κρατησω μωρο στην αγκαλια μου και μεσα στο πενθος μου πρεπει να ψαχνω ξανα για δουλεια.Με εχει κουρασει παρα πολυ αυτο.Πρεπει να χτιζω ολη μου τη ζωη απο το μηδεν και δε ξερω αν θα το ξανακανω.Κλαιω για τα μωρα μου και δεν εχω την πολυτελεια να παρω το χρονο μου γιατι πρεπει να βρω ξανα δουλεια.Κουραστηκα να μηδεμιζω και να ξαναχτιζω και να ξαναγκρεμιζονται ολα

[ZWH]

Marian84, αρχικα να ξερεις (εκτος αν ειναι συμβαση ορισμενου χρονου η εργου) οτι δεν μπορουν να σε διωξουν απο την εργασια σου λογω εγκυμοσυνης. Εφυγα με την θεληση μου απο την δουλεια μου οταν εχασα το πρωτο μου μωρο παροτι στα σχεδια μου ηταν να μην σταματησω ποτε την δουλεια. Οταν ημουν εγκυος στα διδυμα μου προτειναν δουλεια στον ιδιο χωρο με την παλια μου (εργαζομουν σε ομαδα μπασκετ γραμματειακη υποστηριξη) ομως επελεξα να μεινω στο σπιτι. Τοσα χρονια μετα, τα εφερε ετσι η ζωη που εργαζομαι παλι στον ιδιο χωρο με αλλη ιδιοτητα αλλα δεν εχει σημασια. Εαν δεν υπαρχει θεμα επιβιωσης ισως πρεπει να αφησεις την δουλεια για αργοτερα. Εσυ ξερεις και τον εαυτο σου κ το σπιτι σου. Απλα θελω να σου πω οτι ολα γινονται. Ειναι λογικο να εισαι σε αρνηση κ να θες απο καπου να πιαστεις. Σε καταλαβαινω απολυτα. Ποναω ακομη τοσα χρονια μετα και με ενοχλει οταν παιρνω πιστοποιητικο οικογενειακης καταστασης και ο καθε καραγκιοζακος υπαλληλος με ρωταει γιατι το πρωτο μου παιδι δεν εχει ονομα ενω βλεπει καθαρα οτι η ημερομηνια γεννησης κ θανατου ειναι η ιδια. Τελοσπαντων. Εγω κ παλι σου ευχομαι με ολη την δυναμη της ψυχης μου, να μας λες τι "απατεωνιτσες" εκανε το μικρουλι σου. Μην απογοητευεσαι κ μην το  βαζεις κατω. Ειμαστε πολλες με απωλειες κ μαλιστα σε πολυ προχωρημενες εγκυμοσυνες που τελικα τα καταφεραμε. Στο ευχομαι λοιπον με ολη μου την καρδια.

[2angels]

On 23/3/2019 at 1:19 ΠΜ, marian84 είπε:

Εγω λοιπον εχασα δυο μωρα σε εναμιση χρονο!!!Ναι το οτι χανεις ενα μωρο δε σημαινει οτι δε θα ξανασυμβει.ετσι πιστευα.Ελεγα δε μπορει τετοια ατυχια.Κι ομως υπαρχει.Το πρωτο μωρακι μου,το αγορακι μου το χασα 14βδομαδων απο καποιο μικροβιο με αποτελ να σπασουν τα νερα.Το μικροοβιο περασε και στο αιμα μπυ και επαθα σηψαιμια.Σε μια μερα εχασα το μωρο μπυ καο παλευα για τη ζωη μου.Οχι οτι με ενοιαζε.Μου ελεγαν οτι μπορει να πεσω σε κωμα και ελεγα δε με νοιαζει.Εμεινα 10μερες στο νοσοκομειο.Τον πονο της απωλειας τον ξερετε δε θα τον αναλυσω.3μηνες εμεινα σπιτι και εκλαιγα.Μετα αρχισα να λειτουργω καπως.Μου πηρε ενα χρονο να νιωσω ετοιμη να ξαναπροσπ.Εμεινα εγκυος αμεσως.Ετρεμα αλλα ελεγα οτι δε γινεται...υπαρχει Θεος και δε θα επιτρεψει να ζησω ξανα τετοιο πονο.Τον παρακαλουσα αν ειναι να μου το παρει και αυτο να το κανει νωρις.Να μη μ αφησει να ξαναγεννησω νεκρο μωρο.Αλλα μαλλον δεν υπαρχει Θεος...20βδομαδων απλα σταματησε η καρδια της.Εχει ενα μηνα που την εχασα.Δε ξερουμε το γιατι.Περιμενω τη βιοψια μηπως και δειξει κατι.Εχω χασει δυο παιδια απο δυο διαφορετικους λογους χωρις να χουμε θεμα στις εξετασεις μας.Ποση τυχη?Εγω αποφασισα λοιπον οτι για μενα το θεμα παιδι εκλεισε.Αλλο νεκρο παιδι αρνουμαι να γεννησω

Βγάλε από το μυαλό σου κάθε αρνητική σκέψη κ προχωρά! Αν θέλεις παιδάκι θα το έχεις! Κ πόσο μάλλον αφού δεν υπάρχει πρόβλημα.... 2 αγγελάκια κ γω στον ουρανό από διαφορετικές αιτίες. Στο 2ο είχα "φάει " κ όλο τον 6ο μήνα. Τώρα δίπλα μου έχω τη ζωουλα μου να κοιμάται...τον ζωντανό μου άγγελο που δεν θα άλλαζα με τίποτα , ότι κ αν εχει συμβεί, αυτό το δώρο από το θεό! Με τρόμο κ χαρά μαζί πέρασα την τρίτη εγκυμοσύνη κ αυτή τη φορά βρέθηκα σε κίνδυνο εγώ λόγω αιμορραγίας. Αλλά όλα καλά! Ο επιμενων νικά! Πονάει πολύ κ το ξέρω... Αλλά μην το βάζεις κάτω σε παρακαλώ.

[marian84]

5 ώρες πρίν, ZWH είπε:

Marian84, αρχικα να ξερεις (εκτος αν ειναι συμβαση ορισμενου χρονου η εργου) οτι δεν μπορουν να σε διωξουν απο την εργασια σου λογω εγκυμοσυνης. Εφυγα με την θεληση μου απο την δουλεια μου οταν εχασα το πρωτο μου μωρο παροτι στα σχεδια μου ηταν να μην σταματησω ποτε την δουλεια. Οταν ημουν εγκυος στα διδυμα μου προτειναν δουλεια στον ιδιο χωρο με την παλια μου (εργαζομουν σε ομαδα μπασκετ γραμματειακη υποστηριξη) ομως επελεξα να μεινω στο σπιτι. Τοσα χρονια μετα, τα εφερε ετσι η ζωη που εργαζομαι παλι στον ιδιο χωρο με αλλη ιδιοτητα αλλα δεν εχει σημασια. Εαν δεν υπαρχει θεμα επιβιωσης ισως πρεπει να αφησεις την δουλεια για αργοτερα. Εσυ ξερεις και τον εαυτο σου κ το σπιτι σου. Απλα θελω να σου πω οτι ολα γινονται. Ειναι λογικο να εισαι σε αρνηση κ να θες απο καπου να πιαστεις. Σε καταλαβαινω απολυτα. Ποναω ακομη τοσα χρονια μετα και με ενοχλει οταν παιρνω πιστοποιητικο οικογενειακης καταστασης και ο καθε καραγκιοζακος υπαλληλος με ρωταει γιατι το πρωτο μου παιδι δεν εχει ονομα ενω βλεπει καθαρα οτι η ημερομηνια γεννησης κ θανατου ειναι η ιδια. Τελοσπαντων. Εγω κ παλι σου ευχομαι με ολη την δυναμη της ψυχης μου, να μας λες τι "απατεωνιτσες" εκανε το μικρουλι σου. Μην απογοητευεσαι κ μην το  βαζεις κατω. Ειμαστε πολλες με απωλειες κ μαλιστα σε πολυ προχωρημενες εγκυμοσυνες που τελικα τα καταφεραμε. Στο ευχομαι λοιπον με ολη μου την καρδια.

Ζω στο εξωτερικο και τα συμβολαια εργασιας τα περισσοτερα ειναι 6μηνα και μετα στα γινεται ανανεωση συμβολαιου.Και τις δυο φορες ειχα τετοια τυχη που επεσε πανω στην ανανεωση.Ειχα υπογρ και τις δυο φορες το νεο συμβολ και ηταν και τις δυο φορες η τελευτ μερα του παλιου συμβολαιου οταν μου ειπε ο γιατρος οτι πρεπει να σταματησω τη δουλεια.Οποτε απλα δεν κατεθεσαν τα νεα συμβολαια ποτε.Το θεμα δουλεια θεωρω οτι θα με βοηθουσε να λειτουργησω παλι.Θα χα αυτη τη πιεση και θα μου κανε καλο ψυχολογικα.Ξερω οτι πολλες γυναικες εχουν χασει μωρακια αλλα ο καθενας εχει τις αντοχες του.Προσπαθω να με πεισω να ξαναπροσπαθησουμε αλλα δε ξερω αν το αντεχω

Just now, 2angels είπε:

Βγάλε από το μυαλό σου κάθε αρνητική σκέψη κ προχωρά! Αν θέλεις παιδάκι θα το έχεις! Κ πόσο μάλλον αφού δεν υπάρχει πρόβλημα.... 2 αγγελάκια κ γω στον ουρανό από διαφορετικές αιτίες. Στο 2ο είχα "φάει " κ όλο τον 6ο μήνα. Τώρα δίπλα μου έχω τη ζωουλα μου να κοιμάται...τον ζωντανό μου άγγελο που δεν θα άλλαζα με τίποτα , ότι κ αν εχει συμβεί, αυτό το δώρο από το θεό! Με τρόμο κ χαρά μαζί πέρασα την τρίτη εγκυμοσύνη κ αυτή τη φορά βρέθηκα σε κίνδυνο εγώ λόγω αιμορραγίας. Αλλά όλα καλά! Ο επιμενων νικά! Πονάει πολύ κ το ξέρω... Αλλά μην το βάζεις κάτω σε παρακαλώ.

Να σου ζησει το παιδακι σου!!!Προσπαθω να μηνσκεφτομαι αρνητικα και να λεω οτι θα ξανασταθω στα ποδια μου και θα ξαναπροσπαθησω αλλα μονο στη σκεψη τρεμω.

[island1]

On 25/3/2019 at 12:35 ΜΜ, marian84 είπε:

Στη περιπτωση μου δεν ειναι τοσο απλα τα πραγματα.Εμεινα ευκολα εγκυος και τις δυο φορες αλλα και στις δυο εγκυμ εμεινα στο κρεβατι.Στη πρωτη επειδη ειχα λιγο αιμα το οποιο δεν εβρισκαν απο τι ηταν.Τελικα ηταν απο τη λοιμωξη και επειδη ο τραχηλος μου ηταν ανοιχτος απο την αρχη λογω του βακτηριου.Επρεπε να μεινω σπιτι οποτε με εδιωξαν απο τη δουλεια γιατι τοτε εληγε το συμβολ μου και δε μου το ανανεωσαν λογω εγκυμ.Στη δευτερη ειχα αιματωμα το οποιο προκαλ αιμορραγιες τρελες μεχρι τη 13βδομ που εφυγε.Με εδιωξαν παλι απο τη δουλεια.(αλλη δουλεια).Εγω παλι ξαπλα 5μηνες .Εχω μεινει 9μηνες ξαπλα τους τελευταιους 17 μηνες χωρις να κρατησω μωρο στην αγκαλια μου και μεσα στο πενθος μου πρεπει να ψαχνω ξανα για δουλεια.Με εχει κουρασει παρα πολυ αυτο.Πρεπει να χτιζω ολη μου τη ζωη απο το μηδεν και δε ξερω αν θα το ξανακανω.Κλαιω για τα μωρα μου και δεν εχω την πολυτελεια να παρω το χρονο μου γιατι πρεπει να βρω ξανα δουλεια.Κουραστηκα να μηδεμιζω και να ξαναχτιζω και να ξαναγκρεμιζονται ολα

Καλησπέρα ξανά ..κ;ταρχας βρίσκεσαι σε ψυχολογική σύγχιση κ είναι φυσικό..εάν με ρωτάς εστίασε στη δουλειά..για μένα η εργασιοθεραπεια λειτούργησε λυτρωτικά..ακόμα κ τώρα λειτουργεί..έχασα ως τώρα 4 μωρά.εχω μια κόρη κ πάντα σε δυσκολίες έπεφτα με τα μούτρα εκεί .με κάνει να μη σκέφτομαι...ανά.εσα στις τόσες εξωσωματικες έκανα μεταπτυχιακό..διάβαζα σε διαδρόμους νοσοκομείων..χαζό; Για κάποιους ναι. Εμένα ελατωνε το άγχος μου...την προηγούμενη Δευτέρα πήρα πάλι από τελευταία εξωσωματική 45 μονάδες χοριακγς..πήγε 83 πήγε 210..

 Δεν τραβάει..ξέρω ότι η κατάληξη δεν θα ναι επιθυμητή..μόνο από θαύμα...το ζω ρίξει λοιπόν στη δουλειά..γιατί να σκεφτείς το επόμενο βήμα παιδιού; Μόνο άγχος θα φέρει κ είναι νωρίς..επικεντρώσουμε στη δουλειά σου...ψάξε ξεκινά...εύκολο δεν είναι άλλα ειλικρινά είναι λυτρωτικό...

Κορίτσι μου δεν είσαι μόνη...τον ίδιο πόνο είδες μέσα από ένα μικρό φόρουμ τον πέρασαν πόσες....άλλες περνάνε αλλά άλλες κ τα δυο μαζί...ταλαιπωρίες χρόνων κ μάλιστα κάποιες από θεραπείες επίπονες οικονομικά αβάσταχτες κ ψυχολογικά εξουθενωτικές...δεν ξέρω που βρίσκεται η δύναμη...νομίζω είναι γυναικεία υπόθεση..από κάπου πηγάζει..όμως μη βιαζουμε τα πράγματα ..δεν είναι η ώρα για επόμενο βήμα παιδιού...εάν κατάλαβα καλά είσαι έξω .Θα σου πρότεινα όταν επιστρέψεις έστω κ για διακοπές να δεις κι εδώ γιατρούς( έχω μέτρο σύγκρισης με έξω κ δεν συγκρίνονται οι γυναικολόγοι μας).. μωρό θα έρθει..τώρα δε το βλέπεις αλλά θα έρθει ..εκεί έξω ειναι

[_prasinomata_]

@island1 πόσο δίκιο έχεις!! Για όλες μας υπάρχει ένα μωρό και μας περιμένει! @marian84 πάρε τον χρόνο σου, όσο χρειαστείς! Κάνε αλλά πράγματα, ευχάριστα. Προσπαθησε να το δεις ψυχραιμα και λογικα.. κανε οτι σε ευχαριστει και οταν εισαι ετοιμη προσπαθησε ξανα.. Πολλά ζευγάρια μετα απο την απώλεια ενός παιδιού παίρνουν βοήθεια από ψυχολόγο. Μην το βάζεις κάτω,απλά προσπάθησε για λίγο καιρό να το βγάλεις από το μυαλό σου.. όλες εδώ έχουμε το ίδιο πρόβλημα και έχουμε η μια την άλλη.. 

[marian84]

4 ώρες πρίν, island1 είπε:

Καλησπέρα ξανά ..κ;ταρχας βρίσκεσαι σε ψυχολογική σύγχιση κ είναι φυσικό..εάν με ρωτάς εστίασε στη δουλειά..για μένα η εργασιοθεραπεια λειτούργησε λυτρωτικά..ακόμα κ τώρα λειτουργεί..έχασα ως τώρα 4 μωρά.εχω μια κόρη κ πάντα σε δυσκολίες έπεφτα με τα μούτρα εκεί .με κάνει να μη σκέφτομαι...ανά.εσα στις τόσες εξωσωματικες έκανα μεταπτυχιακό..διάβαζα σε διαδρόμους νοσοκομείων..χαζό; Για κάποιους ναι. Εμένα ελατωνε το άγχος μου...την προηγούμενη Δευτέρα πήρα πάλι από τελευταία εξωσωματική 45 μονάδες χοριακγς..πήγε 83 πήγε 210..

 Δεν τραβάει..ξέρω ότι η κατάληξη δεν θα ναι επιθυμητή..μόνο από θαύμα...το ζω ρίξει λοιπόν στη δουλειά..γιατί να σκεφτείς το επόμενο βήμα παιδιού; Μόνο άγχος θα φέρει κ είναι νωρίς..επικεντρώσουμε στη δουλειά σου...ψάξε ξεκινά...εύκολο δεν είναι άλλα ειλικρινά είναι λυτρωτικό...

Κορίτσι μου δεν είσαι μόνη...τον ίδιο πόνο είδες μέσα από ένα μικρό φόρουμ τον πέρασαν πόσες....άλλες περνάνε αλλά άλλες κ τα δυο μαζί...ταλαιπωρίες χρόνων κ μάλιστα κάποιες από θεραπείες επίπονες οικονομικά αβάσταχτες κ ψυχολογικά εξουθενωτικές...δεν ξέρω που βρίσκεται η δύναμη...νομίζω είναι γυναικεία υπόθεση..από κάπου πηγάζει..όμως μη βιαζουμε τα πράγματα ..δεν είναι η ώρα για επόμενο βήμα παιδιού...εάν κατάλαβα καλά είσαι έξω .Θα σου πρότεινα όταν επιστρέψεις έστω κ για διακοπές να δεις κι εδώ γιατρούς( έχω μέτρο σύγκρισης με έξω κ δεν συγκρίνονται οι γυναικολόγοι μας).. μωρό θα έρθει..τώρα δε το βλέπεις αλλά θα έρθει ..εκεί έξω ειναι

Εχεις δικιο...Εννοειται οτι χρειαζομαι χρονο.Ακομα δεν εχω ξεπερασει καν το πρωτο σοκ.Περυσι μετα που χασαμε το πρωτο μωρο αν και ξεραμε το λογο(απο λοιμωξη εσπασαν τα νερα)ηρθα Ελλαδα για εξετασεις κτλ γιατι Ελλαδα ξερω που να ψαξω για καλους γιατρους.Μαλιστα εκανα και υστεροσκ-λαπαροσκ γιατι ειχα διαφραγμα στη μητρα (το οποιο δε δημιουργ προβλημα)και απο τη πρωτη εγκυμ δημιουργ και ενα μικρο ινομυωμα και ειπαμε να τα διορθωσουμε ολα ωστε να μην αγχωθω σε μελλοντικη εγκυμοσυνη.Εχω κανει ολες τις εξετασεις σε αιματολογο για θρομβ ,λυκο κτλ και ολα ειναι οκ.Με το γυναικ μου στην Ελλαδα ειχα συνεχη επικοινωνια στη δευτ εγκυμ.Του εστελνα υπερηχους,εξετασεις ολα.Για να χω το κεφαλι μου ησυχο οτι εχω δυο γνωμες.Και ο γυναικ στην Ελλαδα και εδω δε μπορουν να καταλ γιατι σταματησε απλα η καρδια της.Ισως η βιοψια δειξει κατι...Προληπτικα ειχα κανει τη 13βδομ και NIPT τεστ για τα συνδρομα (εδω το καλυπτει η ασφαλεια και ειναι ελεγχος ρουτινας) και βγηκε αρνητικο.Δεν εχει κατι αλλο να κανω.Με τρελαινει το οτι το πρωτο μωρο το χασα απο ενα βακτηριο και το δευτερο ετσι απλα χωρις να βρισκουμε το λογο.