Παιδιά εκτός γάμου και δίλημμα

[aploon]

Καλημέρα! Θέλω κάπου να τα πω γιατί θα σκάσω.. Νιώθω ότι κάπου χάνω τη «λύση» ενώ είναι μπροστά μου..

Έχω δύο παιδάκια εκτός γάμου. Με το μπαμπά τους δεν είμαστε μαζί. Έμεινα έγκυος στην πρώτη στα 26 μετάα πο έξι μήνες σχέσης και το έμαθα ενώ ήδη είχαμε πει οτι δεν ταιριάζουμε και να το αφήσουμε. Αποφάσισα να κρατήσω το παιδί και του είπα ότι από αυτόν δεν ζητώ κάτι πέραν της αναγνώρισης, να ξέρει το παιδί τίνος είναι και από κει κ πέρα όποια σχέση ήθελε να έχει με το παιδί θα την υποστήριζα αλλά να μη μπαινοβγαίνει στη ζωή του, να ειναι σταθερά ή παρών ή απών. Αυτός δεν είχε χαρεί με την εγκυμοσύνη, τρία μερόνυχτα καθόμασταν κ συζητάγαμε, τα είχε βάψει μαύρα. Πέσαν πάνω τα σόγια (του), να μείνουμε μαζί για να μην πάρω το παιδί και φύγω καθώς είμαι από το εξωτερικό. Εγώ μες τις ορμόνες κ το ρομαντισμό μου τότε το δέκτηκα αλλά πάτησα πόδι όχι γάμο (δεν ήθελε ούτε αυτός, το σοι του πίεζε) γιατί δεν ήθελα να παντρευτούμε λόγω της εγκυμοσύνης, ας δοκιμάσουμε και βλέπουμε. Δε χάρηκα εγκυμοσύνη, είχα ένα σύντροφο που έλεγε συχνά ότι αυτή δεν ήταν η ζωή που ήθελε να έχει, ότι ήθελε εργένικη ζωή κλπ. Εγώ να του λέω να φύγει τότε κ αυτός να λέει όχι (κοινωνικές επιταγές). Εγώ στην ουσία μόνη μου καθώς είχαμε μετακομίσει σε άλλη πόλη λόγω δουλειάς κ είχα εκεί μόνο μια φίλη που με στήριζε όσο μπορούσε. Έκανε στο σπιτι διάφορα δε λέω, έστησε την κούνια, πήγαινε για ψώνια γιατί ήμουν για δύο μήνες ακινησία λόγω πρόωρου. Αλλά κατά τ άλλα στον υπολογιστή, και μεταξύ μας μια παγωμάρα. Μετά τη γέννα βοηθούσε στα βραδινά ταίσματα κλπ και πίστεψα ότι βρήκαμε το ρυθμό μας, βρήκε και δουλειά κάποια βράδια του μήνα (μέχρι τότε δε δούλευε, το σπίτι μας το είχαν πάρει οι δικοί μου και ζούσαμε από το μισθό μου κ το ταμείο του). Μέχρι που έρχεται ο καιρός μετά από έξι μήνες να πάω πίσω στη δουλειά και μου λέει οτι δε μπορεί να αναλάβει το παιδί όσο λείπω παρά τη μεταξύ μας συμφωνία. Για νταντά δε βγαίναμε εκτός αν έβρισκε κ αυτός σταθερή δουλειά αλλά έλεγε ότι έχει τα ψυχολογικά του κ δε βρίσκει στην Αθήνα δουλειά κ βρίσκει σε νησί και μου ζητάει να παραιτηθώ και να κάτσω με το παιδί που το κουμαντάρω καλύτερα ώστε να δουλέψει αυτός. Δέχομαι σκεπτόμενη ότι αυτό που λέει έχει λογική και ότι αν αυτός βοηθηθεί ψυχολογικά με το να έχει εργασία θα είναι καλό για όλους στο σπίτι. Να μην τα πολυλογώ έμεινα στο σπίτι δυόμιση χρόνια στη διάρκεια των οποίων γεννήθηκε και το δεύτερο παιδί μετά από μια φάση ανάκαμψης μας που κράτησε μέχρι που έμαθα ότι είμαι έγκυος. Μετά δε μου μίλαγε για μέρες, έλεγε ότι εγώ φταίω για όλα, στους υπερήχους μόνη μου (φτάσαμε 8η βδομάδα να δούμε καρδούλα, είχα αιμορραγίες και γενικώς πολύ χάλια εγκυμοσύνη). Ας πούμε ότι στρώσαμε ή μάλλον ξαναβάλαμε κάτω απ’ το χαλί το γεγονός ότι δεν υπήρχε τίποτα μεταξύ μας πέρα από τη συνεννόηση του ποιος θα κάνει το φαι κ ποιος τα πιάτα. Στη διάρκεια των πέντε χρόνων που ήμαστε μαζί έμαθα για τουλάχιστον τρεις απιστίες του, η τελευταία εκ των οποίων ήταν όταν ήμουν 7μηνών έγκυος στη μικρή. Δεν μπορούσα να μετακινηθώ λόγω επιπλοκων με την εγκυμοσύνη και..το έθαψα αλλά είχε σπάσει μέσα μου. Έμεινα στη σχέση για άλλα τρία χρόνια αλλά πλέον χωρίς καμία αυταπάτη ότι θα κρατούσε. Ξέραμε κ οι δύο ότι θα έληγε. Δούλευα εγώ, αυτός πηγαινοέφερνε τα παιδιά στον παιδικό και τις υπόλοιπες ώρες (θεωρητικα) διάβαζε για κάποιες επαγγελματικές εξετάσεις. Με το που σχόλαγα αναλάμβανα το σπίτι και τα παιδιά και συνήθως έφευγε κ πήγαινε στον κουμπάρο του. Συνέχισα αυτή την παρωδία για τόσο όσο να τελειώσει με τις εξετάσεις του κ να σταθεί λίγο στα πόδια του ώστε να μπορεί να σταθεί εντάξει απέναντι στα παιδιά όταν θα χωρίζαμε. Είχαμε συμφωνήσει ότι όταν θα χωρίζαμε θα είχαμε τα παιδιά 50-50 όσον αφορά τις μερες. Αυτό το είχαμε συζητήσει ήδη σχεδόν δυο χρόνια πριν το χωρισμό μας, ο οποιος ηρθε επεισοδιακά πριν ένα χρόνο. Είχαμε μια μέρα ένα μπαμ γιατί του είπα ότι δεν ειμαι ευτυχισμένη κ τέλος. Στη διάρκεια των συνεννοήσεων μας για τα παιδιά αναφέρθηκε το ζήτημα της γονικής μέριμνας η οποία είναι αποκλειστικά σε μένα λόγω μη τέλεσης γάμου. Και του είπα οτι αυτή δεν τη δίνω αλλά θα κρατήσω τη συμφωνία μας για τις μισες μισές μέρες. Λιγότερο απο μισή ώρα αργότερα μου απήντησε ότι θέλει μόνο τα νόμιμα (δύο ΣΚ το μήνα και κάποιες ώρες καθημερινων). Με προτροπή μου για χάρη των παιδιων πήρε τελικά 8 διανυκτερεύσεις το μήνα. Όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι τελευταία στιγμή και ενώ είχαμε βρει μαζί κοπέλα που θα βοηθούσε με το παιδιά (έχουμε περίεργα ωράρια και διανυκτερευσεις στη δουλειά μας), είχε πει ότι θα αναλάμβανε το μισό κόστος για αυτό καθώς και αυτός δυνητικά θα τη χρησιμοποιουσε (όπως και έκανε στην πορεία χωρίς να την πληρώσει έξτρα) και έκανε πίσω αφήνοντας με να το επωμιστώ μόνη μου. Η τελική του συνεισφορά ήταν 250€ σύνολο για τα δύο παιδιά. Ο παιδικός της μικρής μόνο είναι 180€, και μόλις τώρα κόβουμε πάνες και γάλα σε σκόνη. Θεώρησε ότι αυτό θα δώσει και αν το θεωρούσα λίγο ας πήγαινα δικαστικά. Εκτός αν του έδινα μέρος της νομικης μέριμνας. Λεφτά για δικαστήρια δεν είχα, τη νομική δεν τη δίνω οπότε υπογράψαμε τότε ένα ιδιωτικό συμφωνητικό στα ΚΕΠ παρουσία των δικηγόρων με τις 8διανυκτερευλσεις κ τα 250€. 

Στο μεταξύ έχουμε και οι δύο φτιάξει τις ζωές μας με άλλους ανθρώπους, και αυτό έπρεπε να είχε γίνει προ πολλού. Δεν ξέρω για τη δική του σχέση όμως ακούω καλά πράγματα απο τα παιδια για την κοπέλα του η οποία διανυκτερεύει όταν έχουν τα παιδιά (δε γνωριζω αν συγκατοικούν, δεν μου πέφτει λόγος και ειλικρινα εύχομαι τα καλύτερα). Από πλευράς μου έχω μια σχέση, μένουμε όλοι μαζί, τα παιδιά μου είναι ήρεμα κ ευτυχισμένα και εγώ κ ο σύντροφος μου το ίδιο. Δεν ξέρω πως να το εκφρασω με λόγια.. αλλά η ηρεμία κ η ευτυχία που νιώθω όταν χορεύουμε σαν τρελοί όλοι μικροι μεγαλοι στο σπιτι είναι βάλσαμο στην ψυχή μου. Έτσι πρέπει να είναι οι οικογένειες.. όχι αυτό που βιωνα πεντε χρόνια κ γω κ τα παιδια..

Το μονο προβλημα είναι το οικονομικο.. δε βγαινουμε ευκολα.. Τσιμα τσιμα.. Εχουμε την ευκαιρια να φυγουμε Αγγλια για καλη δουλεια.. Δε θελω να μπω σε λεπτομερειες ομως στον τομεα μας θα μπορουσαμε να παμε κ να δουλευει μονο ο ενας πληρες ωραριο κ ο αλλος περιστασιακα κ να βγαινουμε ανετα.. να μη χρειαζεται να σκεφτομαι αν κ πως θα αγορασω ενα ζευγαρι παπουτσια για τονπαιδι μου.. Προσπαθω απο τον Μαιο να συνεννοηθω με τον πρωην.. δε θελει να φυγουμε, του εχω στειλει ενδεικτικο πλανο το ποσο συχνα θα τις φερνω (βγαινουν 88διανυκτερευσεις το χρονο, τωρα εχει 130, και του ειπα να κοψει τα 250€ το μηνα κ να ερχεται οποτε θελει επιτοπου), δε συζηταει. Του εχω εκθεσει αναλυτικα τα εξοδα των παιδιων ανα μηνα. Του εχω πει αν θελει να αυξησει τη συνεισφορα του να συζητησουμε σε αλλη βαση. Μου ειπε να παω να δουλεψω εγω εκει και να του αφησω τα παιδια κ να τους στελνω λεφτα. (Κατι που ηθελε να κανω κ οσο ημασταν μαζι). Του ειπα οτι αυτο δεν συζητιεται καν (ηθελα να του πω πολλα περισσοτερα αλλα..). 

Νομικά δικαιούμαι να φύγω.. Όμως ήθελα να γίνει αυτό με συνεννόηση μεταξύ μας για το καλό και την ηρεμία των παιδιών.. Αυτός απ’ ό,τι καταλαβαίνω σε τέτοια περίπτωση θα ζητήσει ασφαλιστικά την επιμέλεια. 99% δε θα καταφέρει τίποτα αλλά θα καταφέρει να ζορίσει κ μενα κ τα παιδιά με δικαστήρια στα οποία ίσως κληθούν να μιλήσουν στο δικαστή. Ξέρει ότι δε θέλω να τα υποβάλω σε αυτό. Έχω προστατεύσει τις ψυχούλες τους μέχρι τώρα με νύχια κ με δόντια κ πατά πάνω σ αυτό. Αύξηση της διατροφής δε συζητά αν δεν του δώσω κομμάτι της νομικής επιμέλειας κ έχουμε φτάσει σ’ ένα σημείο να πρέπει μέχρι Δευτέρα να απαντήσουμε για τη δουλειά στην Αγγλιά και να έχω παραλύσει.

Ειλικρινά δεν ξέρω τι είναι καλύτερο σε βάθος χρόνου για τα παιδιά. Να μείνουμε εδώ για να βλέπουν το μπαμπά τους με μεγαλύτερη συχνοτητα αλλά να ζοριζόμαστε πολύ και να λείπω βράδια απ’ τα παιδιά μου ή να πάμε και να τον βλέπουν πιο αραιά (αλλά με δυνητικά σχεδόν ίδιες μέρες το χρόνο) αλλά να έχουν ο,τι χρειάζονται και εμένα στο σπιτι όποτε δεν ειναι στο σχολειο (τα ωραρια μου θα ειναι ευελικτα και θα μπορω να δουλευω μονο οταν θα είναι στο σχολειο και μηδεν βραδυνα αρα και μηδεν νταντα/βραδια με ξενο ατομο).

 

Έχει υπάρξει κανείς σε παρόμοια κατάσταση; Αν ναι πως το διαχειριστήκατε, τί έγινε τελικά;

Ευχαριστω..

 

[tzeni82]

1 ώρα πρίν, aploon είπε:

Καλημέρα! Θέλω κάπου να τα πω γιατί θα σκάσω.. Νιώθω ότι κάπου χάνω τη «λύση» ενώ είναι μπροστά μου..

Έχω δύο παιδάκια εκτός γάμου. Με το μπαμπά τους δεν είμαστε μαζί. Έμεινα έγκυος στην πρώτη στα 26 μετάα πο έξι μήνες σχέσης και το έμαθα ενώ ήδη είχαμε πει οτι δεν ταιριάζουμε και να το αφήσουμε. Αποφάσισα να κρατήσω το παιδί και του είπα ότι από αυτόν δεν ζητώ κάτι πέραν της αναγνώρισης, να ξέρει το παιδί τίνος είναι και από κει κ πέρα όποια σχέση ήθελε να έχει με το παιδί θα την υποστήριζα αλλά να μη μπαινοβγαίνει στη ζωή του, να ειναι σταθερά ή παρών ή απών. Αυτός δεν είχε χαρεί με την εγκυμοσύνη, τρία μερόνυχτα καθόμασταν κ συζητάγαμε, τα είχε βάψει μαύρα. Πέσαν πάνω τα σόγια (του), να μείνουμε μαζί για να μην πάρω το παιδί και φύγω καθώς είμαι από το εξωτερικό. Εγώ μες τις ορμόνες κ το ρομαντισμό μου τότε το δέκτηκα αλλά πάτησα πόδι όχι γάμο (δεν ήθελε ούτε αυτός, το σοι του πίεζε) γιατί δεν ήθελα να παντρευτούμε λόγω της εγκυμοσύνης, ας δοκιμάσουμε και βλέπουμε. Δε χάρηκα εγκυμοσύνη, είχα ένα σύντροφο που έλεγε συχνά ότι αυτή δεν ήταν η ζωή που ήθελε να έχει, ότι ήθελε εργένικη ζωή κλπ. Εγώ να του λέω να φύγει τότε κ αυτός να λέει όχι (κοινωνικές επιταγές). Εγώ στην ουσία μόνη μου καθώς είχαμε μετακομίσει σε άλλη πόλη λόγω δουλειάς κ είχα εκεί μόνο μια φίλη που με στήριζε όσο μπορούσε. Έκανε στο σπιτι διάφορα δε λέω, έστησε την κούνια, πήγαινε για ψώνια γιατί ήμουν για δύο μήνες ακινησία λόγω πρόωρου. Αλλά κατά τ άλλα στον υπολογιστή, και μεταξύ μας μια παγωμάρα. Μετά τη γέννα βοηθούσε στα βραδινά ταίσματα κλπ και πίστεψα ότι βρήκαμε το ρυθμό μας, βρήκε και δουλειά κάποια βράδια του μήνα (μέχρι τότε δε δούλευε, το σπίτι μας το είχαν πάρει οι δικοί μου και ζούσαμε από το μισθό μου κ το ταμείο του). Μέχρι που έρχεται ο καιρός μετά από έξι μήνες να πάω πίσω στη δουλειά και μου λέει οτι δε μπορεί να αναλάβει το παιδί όσο λείπω παρά τη μεταξύ μας συμφωνία. Για νταντά δε βγαίναμε εκτός αν έβρισκε κ αυτός σταθερή δουλειά αλλά έλεγε ότι έχει τα ψυχολογικά του κ δε βρίσκει στην Αθήνα δουλειά κ βρίσκει σε νησί και μου ζητάει να παραιτηθώ και να κάτσω με το παιδί που το κουμαντάρω καλύτερα ώστε να δουλέψει αυτός. Δέχομαι σκεπτόμενη ότι αυτό που λέει έχει λογική και ότι αν αυτός βοηθηθεί ψυχολογικά με το να έχει εργασία θα είναι καλό για όλους στο σπίτι. Να μην τα πολυλογώ έμεινα στο σπίτι δυόμιση χρόνια στη διάρκεια των οποίων γεννήθηκε και το δεύτερο παιδί μετά από μια φάση ανάκαμψης μας που κράτησε μέχρι που έμαθα ότι είμαι έγκυος. Μετά δε μου μίλαγε για μέρες, έλεγε ότι εγώ φταίω για όλα, στους υπερήχους μόνη μου (φτάσαμε 8η βδομάδα να δούμε καρδούλα, είχα αιμορραγίες και γενικώς πολύ χάλια εγκυμοσύνη). Ας πούμε ότι στρώσαμε ή μάλλον ξαναβάλαμε κάτω απ’ το χαλί το γεγονός ότι δεν υπήρχε τίποτα μεταξύ μας πέρα από τη συνεννόηση του ποιος θα κάνει το φαι κ ποιος τα πιάτα. Στη διάρκεια των πέντε χρόνων που ήμαστε μαζί έμαθα για τουλάχιστον τρεις απιστίες του, η τελευταία εκ των οποίων ήταν όταν ήμουν 7μηνών έγκυος στη μικρή. Δεν μπορούσα να μετακινηθώ λόγω επιπλοκων με την εγκυμοσύνη και..το έθαψα αλλά είχε σπάσει μέσα μου. Έμεινα στη σχέση για άλλα τρία χρόνια αλλά πλέον χωρίς καμία αυταπάτη ότι θα κρατούσε. Ξέραμε κ οι δύο ότι θα έληγε. Δούλευα εγώ, αυτός πηγαινοέφερνε τα παιδιά στον παιδικό και τις υπόλοιπες ώρες (θεωρητικα) διάβαζε για κάποιες επαγγελματικές εξετάσεις. Με το που σχόλαγα αναλάμβανα το σπίτι και τα παιδιά και συνήθως έφευγε κ πήγαινε στον κουμπάρο του. Συνέχισα αυτή την παρωδία για τόσο όσο να τελειώσει με τις εξετάσεις του κ να σταθεί λίγο στα πόδια του ώστε να μπορεί να σταθεί εντάξει απέναντι στα παιδιά όταν θα χωρίζαμε. Είχαμε συμφωνήσει ότι όταν θα χωρίζαμε θα είχαμε τα παιδιά 50-50 όσον αφορά τις μερες. Αυτό το είχαμε συζητήσει ήδη σχεδόν δυο χρόνια πριν το χωρισμό μας, ο οποιος ηρθε επεισοδιακά πριν ένα χρόνο. Είχαμε μια μέρα ένα μπαμ γιατί του είπα ότι δεν ειμαι ευτυχισμένη κ τέλος. Στη διάρκεια των συνεννοήσεων μας για τα παιδιά αναφέρθηκε το ζήτημα της γονικής μέριμνας η οποία είναι αποκλειστικά σε μένα λόγω μη τέλεσης γάμου. Και του είπα οτι αυτή δεν τη δίνω αλλά θα κρατήσω τη συμφωνία μας για τις μισες μισές μέρες. Λιγότερο απο μισή ώρα αργότερα μου απήντησε ότι θέλει μόνο τα νόμιμα (δύο ΣΚ το μήνα και κάποιες ώρες καθημερινων). Με προτροπή μου για χάρη των παιδιων πήρε τελικά 8 διανυκτερεύσεις το μήνα. Όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι τελευταία στιγμή και ενώ είχαμε βρει μαζί κοπέλα που θα βοηθούσε με το παιδιά (έχουμε περίεργα ωράρια και διανυκτερευσεις στη δουλειά μας), είχε πει ότι θα αναλάμβανε το μισό κόστος για αυτό καθώς και αυτός δυνητικά θα τη χρησιμοποιουσε (όπως και έκανε στην πορεία χωρίς να την πληρώσει έξτρα) και έκανε πίσω αφήνοντας με να το επωμιστώ μόνη μου. Η τελική του συνεισφορά ήταν 250€ σύνολο για τα δύο παιδιά. Ο παιδικός της μικρής μόνο είναι 180€, και μόλις τώρα κόβουμε πάνες και γάλα σε σκόνη. Θεώρησε ότι αυτό θα δώσει και αν το θεωρούσα λίγο ας πήγαινα δικαστικά. Εκτός αν του έδινα μέρος της νομικης μέριμνας. Λεφτά για δικαστήρια δεν είχα, τη νομική δεν τη δίνω οπότε υπογράψαμε τότε ένα ιδιωτικό συμφωνητικό στα ΚΕΠ παρουσία των δικηγόρων με τις 8διανυκτερευλσεις κ τα 250€. 

Στο μεταξύ έχουμε και οι δύο φτιάξει τις ζωές μας με άλλους ανθρώπους, και αυτό έπρεπε να είχε γίνει προ πολλού. Δεν ξέρω για τη δική του σχέση όμως ακούω καλά πράγματα απο τα παιδια για την κοπέλα του η οποία διανυκτερεύει όταν έχουν τα παιδιά (δε γνωριζω αν συγκατοικούν, δεν μου πέφτει λόγος και ειλικρινα εύχομαι τα καλύτερα). Από πλευράς μου έχω μια σχέση, μένουμε όλοι μαζί, τα παιδιά μου είναι ήρεμα κ ευτυχισμένα και εγώ κ ο σύντροφος μου το ίδιο. Δεν ξέρω πως να το εκφρασω με λόγια.. αλλά η ηρεμία κ η ευτυχία που νιώθω όταν χορεύουμε σαν τρελοί όλοι μικροι μεγαλοι στο σπιτι είναι βάλσαμο στην ψυχή μου. Έτσι πρέπει να είναι οι οικογένειες.. όχι αυτό που βιωνα πεντε χρόνια κ γω κ τα παιδια..

Το μονο προβλημα είναι το οικονομικο.. δε βγαινουμε ευκολα.. Τσιμα τσιμα.. Εχουμε την ευκαιρια να φυγουμε Αγγλια για καλη δουλεια.. Δε θελω να μπω σε λεπτομερειες ομως στον τομεα μας θα μπορουσαμε να παμε κ να δουλευει μονο ο ενας πληρες ωραριο κ ο αλλος περιστασιακα κ να βγαινουμε ανετα.. να μη χρειαζεται να σκεφτομαι αν κ πως θα αγορασω ενα ζευγαρι παπουτσια για τονπαιδι μου.. Προσπαθω απο τον Μαιο να συνεννοηθω με τον πρωην.. δε θελει να φυγουμε, του εχω στειλει ενδεικτικο πλανο το ποσο συχνα θα τις φερνω (βγαινουν 88διανυκτερευσεις το χρονο, τωρα εχει 130, και του ειπα να κοψει τα 250€ το μηνα κ να ερχεται οποτε θελει επιτοπου), δε συζηταει. Του εχω εκθεσει αναλυτικα τα εξοδα των παιδιων ανα μηνα. Του εχω πει αν θελει να αυξησει τη συνεισφορα του να συζητησουμε σε αλλη βαση. Μου ειπε να παω να δουλεψω εγω εκει και να του αφησω τα παιδια κ να τους στελνω λεφτα. (Κατι που ηθελε να κανω κ οσο ημασταν μαζι). Του ειπα οτι αυτο δεν συζητιεται καν (ηθελα να του πω πολλα περισσοτερα αλλα..). 

Νομικά δικαιούμαι να φύγω.. Όμως ήθελα να γίνει αυτό με συνεννόηση μεταξύ μας για το καλό και την ηρεμία των παιδιών.. Αυτός απ’ ό,τι καταλαβαίνω σε τέτοια περίπτωση θα ζητήσει ασφαλιστικά την επιμέλεια. 99% δε θα καταφέρει τίποτα αλλά θα καταφέρει να ζορίσει κ μενα κ τα παιδιά με δικαστήρια στα οποία ίσως κληθούν να μιλήσουν στο δικαστή. Ξέρει ότι δε θέλω να τα υποβάλω σε αυτό. Έχω προστατεύσει τις ψυχούλες τους μέχρι τώρα με νύχια κ με δόντια κ πατά πάνω σ αυτό. Αύξηση της διατροφής δε συζητά αν δεν του δώσω κομμάτι της νομικής επιμέλειας κ έχουμε φτάσει σ’ ένα σημείο να πρέπει μέχρι Δευτέρα να απαντήσουμε για τη δουλειά στην Αγγλιά και να έχω παραλύσει.

Ειλικρινά δεν ξέρω τι είναι καλύτερο σε βάθος χρόνου για τα παιδιά. Να μείνουμε εδώ για να βλέπουν το μπαμπά τους με μεγαλύτερη συχνοτητα αλλά να ζοριζόμαστε πολύ και να λείπω βράδια απ’ τα παιδιά μου ή να πάμε και να τον βλέπουν πιο αραιά (αλλά με δυνητικά σχεδόν ίδιες μέρες το χρόνο) αλλά να έχουν ο,τι χρειάζονται και εμένα στο σπιτι όποτε δεν ειναι στο σχολειο (τα ωραρια μου θα ειναι ευελικτα και θα μπορω να δουλευω μονο οταν θα είναι στο σχολειο και μηδεν βραδυνα αρα και μηδεν νταντα/βραδια με ξενο ατομο).

 

Έχει υπάρξει κανείς σε παρόμοια κατάσταση; Αν ναι πως το διαχειριστήκατε, τί έγινε τελικά;

Ευχαριστω..

 

Αχ βρε κοριτσι..πραγματικα συγχαρητηρια για την σταση σου!!!ειναι πολυ περιπλοκο το θεμα..δεν ημουν ουτε στο απειροελαζιστο στη θεση σου για να μπορω μα σε συμβουλευσω..

Συγκινηθηκα απιστευτα εκει που γραφεισ για τον τωρινο συντροφο κ για τη ζωη σασ..ευχομαι να ειναι παντα ετσι..

Εγω βλεπω απο αυτα που γραφεισ εναν πολυ συνειδητοποιημενο ανθρωπο που παταει γερα στα ποδια του..

Ειμαι σιγουρη πωσ μαζι με τον συντροφο σου θα βρειτε την καταλληλη λυση..

Σασ ευχομαι τα καλυτερα!!!

[aploon]

πρίν από 24 λεπτά , tzeni82 είπε:

Αχ βρε κοριτσι..πραγματικα συγχαρητηρια για την σταση σου!!!ειναι πολυ περιπλοκο το θεμα..δεν ημουν ουτε στο απειροελαζιστο στη θεση σου για να μπορω μα σε συμβουλευσω..

Συγκινηθηκα απιστευτα εκει που γραφεισ για τον τωρινο συντροφο κ για τη ζωη σασ..ευχομαι να ειναι παντα ετσι..

Εγω βλεπω απο αυτα που γραφεισ εναν πολυ συνειδητοποιημενο ανθρωπο που παταει γερα στα ποδια του..

Ειμαι σιγουρη πωσ μαζι με τον συντροφο σου θα βρειτε την καταλληλη λυση..

Σασ ευχομαι τα καλυτερα!!!

Σ’ ευχαριστώ πολύ που μπήκες στη διαδικασία να απαντήσεις και για το κουράγιο που μου δίνεις.. Είναι πολύ δύσκολη περίοδος, πολύ μεγάλες αποφάσεις που θα κρίνουν πολλών ανθρώπων τις ζωές.. Νιώθω το βάρος του κόσμου στους ώμους μου πέρα από την ατελειωτη αγάπη για τα μικράκια μου έχω και τεράστια ευθύνη απέναντι τους.. Προσπαθώ να βρω μια χρυσή τομή που θα συμβιβάσει και το οικονομικό και το συναισθηματικό. Θεωρώ ότι η Αγγλία είναι αυτή η τομή γιατί διατηρεί αν προσπαθήσει και αυτός λίγο τις μέρες του. 87 να του τις φέρνω εγώ και από κει και πέρα ένα ΣΚ το μήνα να έρχονται αυτοί θα φτάσει τις ίδιες μέρες. Βρίσκω τοίχο. Του είπα κιόλας ότι αν πήγαινα στη χώρα καταγωγής μου όπου ίσως θα ήταν πιο εύκολο για μένα, τον ενήλικα, θα ήταν εξαιρετικά μειωμένες οι μέρες του γιατί εκεί ακολουθείται το ίδιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα με εδώ οπότε θα είχε στην ουσία μια βδομάδα Χριστούγεννα μια Πάσχα κ 4 βδομάδες καλοκαίρι. Και δε θέλω να τους το κάνω αυτό εκτός εάν χάσω (έτσι όπως καθυστερεί και δεν συνεννοείται) την ευκαιρία για την Αγγλία. Μα είναι σαν να μιλάω σε τοίχο. Επιμένει για τη γονική μέριμνα θέτοντας την ως όρο για να αναλάβει περισσότερες ευθύνες απέναντι στα παιδιά του δεν ξέρω αν θεωρεί ότι θα με «καταφέρει» έτσι αλλά ειλικρινά δεν πρόκειται. Και του έχω πει κιόλας ότι δεν είναι θέμα της αξίας του ή οχι σαν πατέρας την οποία αντιλαμβάνομαι προφανώς για να κάθομαι να προσπαθώ να συνεννοηθώ αλλά θέμα δικής μου «προστασίας» σαν ενήλικας μην βρεθώ κάποια στιγμή άνεργη και μη έχοντας την αποκλειστική επιμέλεια δε μπορώ να κινηθώ χωρίς το οκ που δεν θέλει να δώσει.

Ώρες ώρες απορώ αν όλες οι μανάδες που βρέθηκαν σε αυτό το δίλημμα κάθονταν κ προσπαθούσαν μήνες να συνεννοηθούν ή απλά έφτασε μια στιγμή που είπαν αει στην ευχή και τα βρόντηξαν.. 

Τέλος πάντων σας καραζάλισα..

[tzeni82]

Just now, aploon είπε:

Σ’ ευχαριστώ πολύ που μπήκες στη διαδικασία να απαντήσεις και για το κουράγιο που μου δίνεις.. Είναι πολύ δύσκολη περίοδος, πολύ μεγάλες αποφάσεις που θα κρίνουν πολλών ανθρώπων τις ζωές.. Νιώθω το βάρος του κόσμου στους ώμους μου πέρα από την ατελειωτη αγάπη για τα μικράκια μου έχω και τεράστια ευθύνη απέναντι τους.. Προσπαθώ να βρω μια χρυσή τομή που θα συμβιβάσει και το οικονομικό και το συναισθηματικό. Θεωρώ ότι η Αγγλία είναι αυτή η τομή γιατί διατηρεί αν προσπαθήσει και αυτός λίγο τις μέρες του. 87 να του τις φέρνω εγώ και από κει και πέρα ένα ΣΚ το μήνα να έρχονται αυτοί θα φτάσει τις ίδιες μέρες. Βρίσκω τοίχο. Του είπα κιόλας ότι αν πήγαινα στη χώρα καταγωγής μου όπου ίσως θα ήταν πιο εύκολο για μένα, τον ενήλικα, θα ήταν εξαιρετικά μειωμένες οι μέρες του γιατί εκεί ακολουθείται το ίδιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα με εδώ οπότε θα είχε στην ουσία μια βδομάδα Χριστούγεννα μια Πάσχα κ 4 βδομάδες καλοκαίρι. Και δε θέλω να τους το κάνω αυτό εκτός εάν χάσω (έτσι όπως καθυστερεί και δεν συνεννοείται) την ευκαιρία για την Αγγλία. Μα είναι σαν να μιλάω σε τοίχο. Επιμένει για τη γονική μέριμνα θέτοντας την ως όρο για να αναλάβει περισσότερες ευθύνες απέναντι στα παιδιά του δεν ξέρω αν θεωρεί ότι θα με «καταφέρει» έτσι αλλά ειλικρινά δεν πρόκειται. Και του έχω πει κιόλας ότι δεν είναι θέμα της αξίας του ή οχι σαν πατέρας την οποία αντιλαμβάνομαι προφανώς για να κάθομαι να προσπαθώ να συνεννοηθώ αλλά θέμα δικής μου «προστασίας» σαν ενήλικας μην βρεθώ κάποια στιγμή άνεργη και μη έχοντας την αποκλειστική επιμέλεια δε μπορώ να κινηθώ χωρίς το οκ που δεν θέλει να δώσει.

Ώρες ώρες απορώ αν όλες οι μανάδες που βρέθηκαν σε αυτό το δίλημμα κάθονταν κ προσπαθούσαν μήνες να συνεννοηθούν ή απλά έφτασε μια στιγμή που είπαν αει στην ευχή και τα βρόντηξαν.. 

Τέλος πάντων σας καραζάλισα..

Δεν ζαλισεσ κανεναν..οποιον δεν τον ενδιαφερει απλα δεν διαβαζει η παει παρακατω..

Καλα κανεισ κ τα γραφεισ..σιγουρα θα βρεθει καποια με αντιστοιχη εμπειρια να βοηθησει..

Εγω το μονο που μπορω να σου πω ειναι να κοιταξεισ να διαφυλαξεισ την σχεση σου με τον τωρινο σου συντροφο..νιωθω πωσ εχετε κατι πραγματικα αληθινο που ευχομαι να μην σου το χαλασει το προβλημα που εχεισ με τον πρωην...

Ξερω πωσ θεσ να προστατεψεισ τα παιδια..αλλα τα παιδια θα ειναι καλα αν εισαι κ εσυ..κ εσυ μετα απο τοσα προβληματα βρηκεσ εναν πραγματικα καλο ανθρωπο που αγαπαει εσενα κ τα παιδια σου..το αυτονοητο δηλ..αλλα λιγοι το κανουν κ το δεχονται...κοιτα να προστατεψεισ κ αυτην την σχεση..

[aploon]

Just now, tzeni82 είπε:

Δεν ζαλισεσ κανεναν..οποιον δεν τον ενδιαφερει απλα δεν διαβαζει η παει παρακατω..

Καλα κανεισ κ τα γραφεισ..σιγουρα θα βρεθει καποια με αντιστοιχη εμπειρια να βοηθησει..

Εγω το μονο που μπορω να σου πω ειναι να κοιταξεισ να διαφυλαξεισ την σχεση σου με τον τωρινο σου συντροφο..νιωθω πωσ εχετε κατι πραγματικα αληθινο που ευχομαι να μην σου το χαλασει το προβλημα που εχεισ με τον πρωην...

Ξερω πωσ θεσ να προστατεψεισ τα παιδια..αλλα τα παιδια θα ειναι καλα αν εισαι κ εσυ..κ εσυ μετα απο τοσα προβληματα βρηκεσ εναν πραγματικα καλο ανθρωπο που αγαπαει εσενα κ τα παιδια σου..το αυτονοητο δηλ..αλλα λιγοι το κανουν κ το δεχονται...κοιτα να προστατεψεισ κ αυτην την σχεση..

Δίκιο έχεις Τζένη μου.. Σ’ ευχαριστώ και πάλι...

[Ydroxoos76]

7 ώρες πρίν, aploon είπε:

Καλημέρα! Θέλω κάπου να τα πω γιατί θα σκάσω.. Νιώθω ότι κάπου χάνω τη «λύση» ενώ είναι μπροστά μου..

Έχω δύο παιδάκια εκτός γάμου. Με το μπαμπά τους δεν είμαστε μαζί. Έμεινα έγκυος στην πρώτη στα 26 μετάα πο έξι μήνες σχέσης και το έμαθα ενώ ήδη είχαμε πει οτι δεν ταιριάζουμε και να το αφήσουμε. Αποφάσισα να κρατήσω το παιδί και του είπα ότι από αυτόν δεν ζητώ κάτι πέραν της αναγνώρισης, να ξέρει το παιδί τίνος είναι και από κει κ πέρα όποια σχέση ήθελε να έχει με το παιδί θα την υποστήριζα αλλά να μη μπαινοβγαίνει στη ζωή του, να ειναι σταθερά ή παρών ή απών. Αυτός δεν είχε χαρεί με την εγκυμοσύνη, τρία μερόνυχτα καθόμασταν κ συζητάγαμε, τα είχε βάψει μαύρα. Πέσαν πάνω τα σόγια (του), να μείνουμε μαζί για να μην πάρω το παιδί και φύγω καθώς είμαι από το εξωτερικό. Εγώ μες τις ορμόνες κ το ρομαντισμό μου τότε το δέκτηκα αλλά πάτησα πόδι όχι γάμο (δεν ήθελε ούτε αυτός, το σοι του πίεζε) γιατί δεν ήθελα να παντρευτούμε λόγω της εγκυμοσύνης, ας δοκιμάσουμε και βλέπουμε. Δε χάρηκα εγκυμοσύνη, είχα ένα σύντροφο που έλεγε συχνά ότι αυτή δεν ήταν η ζωή που ήθελε να έχει, ότι ήθελε εργένικη ζωή κλπ. Εγώ να του λέω να φύγει τότε κ αυτός να λέει όχι (κοινωνικές επιταγές). Εγώ στην ουσία μόνη μου καθώς είχαμε μετακομίσει σε άλλη πόλη λόγω δουλειάς κ είχα εκεί μόνο μια φίλη που με στήριζε όσο μπορούσε. Έκανε στο σπιτι διάφορα δε λέω, έστησε την κούνια, πήγαινε για ψώνια γιατί ήμουν για δύο μήνες ακινησία λόγω πρόωρου. Αλλά κατά τ άλλα στον υπολογιστή, και μεταξύ μας μια παγωμάρα. Μετά τη γέννα βοηθούσε στα βραδινά ταίσματα κλπ και πίστεψα ότι βρήκαμε το ρυθμό μας, βρήκε και δουλειά κάποια βράδια του μήνα (μέχρι τότε δε δούλευε, το σπίτι μας το είχαν πάρει οι δικοί μου και ζούσαμε από το μισθό μου κ το ταμείο του). Μέχρι που έρχεται ο καιρός μετά από έξι μήνες να πάω πίσω στη δουλειά και μου λέει οτι δε μπορεί να αναλάβει το παιδί όσο λείπω παρά τη μεταξύ μας συμφωνία. Για νταντά δε βγαίναμε εκτός αν έβρισκε κ αυτός σταθερή δουλειά αλλά έλεγε ότι έχει τα ψυχολογικά του κ δε βρίσκει στην Αθήνα δουλειά κ βρίσκει σε νησί και μου ζητάει να παραιτηθώ και να κάτσω με το παιδί που το κουμαντάρω καλύτερα ώστε να δουλέψει αυτός. Δέχομαι σκεπτόμενη ότι αυτό που λέει έχει λογική και ότι αν αυτός βοηθηθεί ψυχολογικά με το να έχει εργασία θα είναι καλό για όλους στο σπίτι. Να μην τα πολυλογώ έμεινα στο σπίτι δυόμιση χρόνια στη διάρκεια των οποίων γεννήθηκε και το δεύτερο παιδί μετά από μια φάση ανάκαμψης μας που κράτησε μέχρι που έμαθα ότι είμαι έγκυος. Μετά δε μου μίλαγε για μέρες, έλεγε ότι εγώ φταίω για όλα, στους υπερήχους μόνη μου (φτάσαμε 8η βδομάδα να δούμε καρδούλα, είχα αιμορραγίες και γενικώς πολύ χάλια εγκυμοσύνη). Ας πούμε ότι στρώσαμε ή μάλλον ξαναβάλαμε κάτω απ’ το χαλί το γεγονός ότι δεν υπήρχε τίποτα μεταξύ μας πέρα από τη συνεννόηση του ποιος θα κάνει το φαι κ ποιος τα πιάτα. Στη διάρκεια των πέντε χρόνων που ήμαστε μαζί έμαθα για τουλάχιστον τρεις απιστίες του, η τελευταία εκ των οποίων ήταν όταν ήμουν 7μηνών έγκυος στη μικρή. Δεν μπορούσα να μετακινηθώ λόγω επιπλοκων με την εγκυμοσύνη και..το έθαψα αλλά είχε σπάσει μέσα μου. Έμεινα στη σχέση για άλλα τρία χρόνια αλλά πλέον χωρίς καμία αυταπάτη ότι θα κρατούσε. Ξέραμε κ οι δύο ότι θα έληγε. Δούλευα εγώ, αυτός πηγαινοέφερνε τα παιδιά στον παιδικό και τις υπόλοιπες ώρες (θεωρητικα) διάβαζε για κάποιες επαγγελματικές εξετάσεις. Με το που σχόλαγα αναλάμβανα το σπίτι και τα παιδιά και συνήθως έφευγε κ πήγαινε στον κουμπάρο του. Συνέχισα αυτή την παρωδία για τόσο όσο να τελειώσει με τις εξετάσεις του κ να σταθεί λίγο στα πόδια του ώστε να μπορεί να σταθεί εντάξει απέναντι στα παιδιά όταν θα χωρίζαμε. Είχαμε συμφωνήσει ότι όταν θα χωρίζαμε θα είχαμε τα παιδιά 50-50 όσον αφορά τις μερες. Αυτό το είχαμε συζητήσει ήδη σχεδόν δυο χρόνια πριν το χωρισμό μας, ο οποιος ηρθε επεισοδιακά πριν ένα χρόνο. Είχαμε μια μέρα ένα μπαμ γιατί του είπα ότι δεν ειμαι ευτυχισμένη κ τέλος. Στη διάρκεια των συνεννοήσεων μας για τα παιδιά αναφέρθηκε το ζήτημα της γονικής μέριμνας η οποία είναι αποκλειστικά σε μένα λόγω μη τέλεσης γάμου. Και του είπα οτι αυτή δεν τη δίνω αλλά θα κρατήσω τη συμφωνία μας για τις μισες μισές μέρες. Λιγότερο απο μισή ώρα αργότερα μου απήντησε ότι θέλει μόνο τα νόμιμα (δύο ΣΚ το μήνα και κάποιες ώρες καθημερινων). Με προτροπή μου για χάρη των παιδιων πήρε τελικά 8 διανυκτερεύσεις το μήνα. Όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι τελευταία στιγμή και ενώ είχαμε βρει μαζί κοπέλα που θα βοηθούσε με το παιδιά (έχουμε περίεργα ωράρια και διανυκτερευσεις στη δουλειά μας), είχε πει ότι θα αναλάμβανε το μισό κόστος για αυτό καθώς και αυτός δυνητικά θα τη χρησιμοποιουσε (όπως και έκανε στην πορεία χωρίς να την πληρώσει έξτρα) και έκανε πίσω αφήνοντας με να το επωμιστώ μόνη μου. Η τελική του συνεισφορά ήταν 250€ σύνολο για τα δύο παιδιά. Ο παιδικός της μικρής μόνο είναι 180€, και μόλις τώρα κόβουμε πάνες και γάλα σε σκόνη. Θεώρησε ότι αυτό θα δώσει και αν το θεωρούσα λίγο ας πήγαινα δικαστικά. Εκτός αν του έδινα μέρος της νομικης μέριμνας. Λεφτά για δικαστήρια δεν είχα, τη νομική δεν τη δίνω οπότε υπογράψαμε τότε ένα ιδιωτικό συμφωνητικό στα ΚΕΠ παρουσία των δικηγόρων με τις 8διανυκτερευλσεις κ τα 250€. 

Στο μεταξύ έχουμε και οι δύο φτιάξει τις ζωές μας με άλλους ανθρώπους, και αυτό έπρεπε να είχε γίνει προ πολλού. Δεν ξέρω για τη δική του σχέση όμως ακούω καλά πράγματα απο τα παιδια για την κοπέλα του η οποία διανυκτερεύει όταν έχουν τα παιδιά (δε γνωριζω αν συγκατοικούν, δεν μου πέφτει λόγος και ειλικρινα εύχομαι τα καλύτερα). Από πλευράς μου έχω μια σχέση, μένουμε όλοι μαζί, τα παιδιά μου είναι ήρεμα κ ευτυχισμένα και εγώ κ ο σύντροφος μου το ίδιο. Δεν ξέρω πως να το εκφρασω με λόγια.. αλλά η ηρεμία κ η ευτυχία που νιώθω όταν χορεύουμε σαν τρελοί όλοι μικροι μεγαλοι στο σπιτι είναι βάλσαμο στην ψυχή μου. Έτσι πρέπει να είναι οι οικογένειες.. όχι αυτό που βιωνα πεντε χρόνια κ γω κ τα παιδια..

Το μονο προβλημα είναι το οικονομικο.. δε βγαινουμε ευκολα.. Τσιμα τσιμα.. Εχουμε την ευκαιρια να φυγουμε Αγγλια για καλη δουλεια.. Δε θελω να μπω σε λεπτομερειες ομως στον τομεα μας θα μπορουσαμε να παμε κ να δουλευει μονο ο ενας πληρες ωραριο κ ο αλλος περιστασιακα κ να βγαινουμε ανετα.. να μη χρειαζεται να σκεφτομαι αν κ πως θα αγορασω ενα ζευγαρι παπουτσια για τονπαιδι μου.. Προσπαθω απο τον Μαιο να συνεννοηθω με τον πρωην.. δε θελει να φυγουμε, του εχω στειλει ενδεικτικο πλανο το ποσο συχνα θα τις φερνω (βγαινουν 88διανυκτερευσεις το χρονο, τωρα εχει 130, και του ειπα να κοψει τα 250€ το μηνα κ να ερχεται οποτε θελει επιτοπου), δε συζηταει. Του εχω εκθεσει αναλυτικα τα εξοδα των παιδιων ανα μηνα. Του εχω πει αν θελει να αυξησει τη συνεισφορα του να συζητησουμε σε αλλη βαση. Μου ειπε να παω να δουλεψω εγω εκει και να του αφησω τα παιδια κ να τους στελνω λεφτα. (Κατι που ηθελε να κανω κ οσο ημασταν μαζι). Του ειπα οτι αυτο δεν συζητιεται καν (ηθελα να του πω πολλα περισσοτερα αλλα..). 

Νομικά δικαιούμαι να φύγω.. Όμως ήθελα να γίνει αυτό με συνεννόηση μεταξύ μας για το καλό και την ηρεμία των παιδιών.. Αυτός απ’ ό,τι καταλαβαίνω σε τέτοια περίπτωση θα ζητήσει ασφαλιστικά την επιμέλεια. 99% δε θα καταφέρει τίποτα αλλά θα καταφέρει να ζορίσει κ μενα κ τα παιδιά με δικαστήρια στα οποία ίσως κληθούν να μιλήσουν στο δικαστή. Ξέρει ότι δε θέλω να τα υποβάλω σε αυτό. Έχω προστατεύσει τις ψυχούλες τους μέχρι τώρα με νύχια κ με δόντια κ πατά πάνω σ αυτό. Αύξηση της διατροφής δε συζητά αν δεν του δώσω κομμάτι της νομικής επιμέλειας κ έχουμε φτάσει σ’ ένα σημείο να πρέπει μέχρι Δευτέρα να απαντήσουμε για τη δουλειά στην Αγγλιά και να έχω παραλύσει.

Ειλικρινά δεν ξέρω τι είναι καλύτερο σε βάθος χρόνου για τα παιδιά. Να μείνουμε εδώ για να βλέπουν το μπαμπά τους με μεγαλύτερη συχνοτητα αλλά να ζοριζόμαστε πολύ και να λείπω βράδια απ’ τα παιδιά μου ή να πάμε και να τον βλέπουν πιο αραιά (αλλά με δυνητικά σχεδόν ίδιες μέρες το χρόνο) αλλά να έχουν ο,τι χρειάζονται και εμένα στο σπιτι όποτε δεν ειναι στο σχολειο (τα ωραρια μου θα ειναι ευελικτα και θα μπορω να δουλευω μονο οταν θα είναι στο σχολειο και μηδεν βραδυνα αρα και μηδεν νταντα/βραδια με ξενο ατομο).

 

Έχει υπάρξει κανείς σε παρόμοια κατάσταση; Αν ναι πως το διαχειριστήκατε, τί έγινε τελικά;

Ευχαριστω..

 

διάβασα προσεκτικά την ιστορία σου και θέλω σε κάποια πράγματα να σε βοηθήσω για να ξεμπλοκάρεις όμως δεν έχεις γράψει κάτι σημαντικό για να μπορέσουμε να σου δώσουμε πιο συγκεκριμένη συμβουλή. Τα παιδιά είναι ευτυχισμένα με τον μπαμπά τους; Αν δηλαδή φύγεις στο εξωτερικό αυτά πώς θα το δεχτούν;  Επίσης αυτό που δεν κατάλαβα είναι ποια είναι η ηλικία των παιδιών σου... Αν μπορέσεις γράψε μας αυτά τα δύο

Just now, tzeni82 είπε:

Δεν ζαλισεσ κανεναν..οποιον δεν τον ενδιαφερει απλα δεν διαβαζει η παει παρακατω..

Καλα κανεισ κ τα γραφεισ..σιγουρα θα βρεθει καποια με αντιστοιχη εμπειρια να βοηθησει..

Εγω το μονο που μπορω να σου πω ειναι να κοιταξεισ να διαφυλαξεισ την σχεση σου με τον τωρινο σου συντροφο..νιωθω πωσ εχετε κατι πραγματικα αληθινο που ευχομαι να μην σου το χαλασει το προβλημα που εχεισ με τον πρωην...

Ξερω πωσ θεσ να προστατεψεισ τα παιδια..αλλα τα παιδια θα ειναι καλα αν εισαι κ εσυ..κ εσυ μετα απο τοσα προβληματα βρηκεσ εναν πραγματικα καλο ανθρωπο που αγαπαει εσενα κ τα παιδια σου..το αυτονοητο δηλ..αλλα λιγοι το κανουν κ το δεχονται...κοιτα να προστατεψεισ κ αυτην την σχεση..

θα συμφωνήσω απόλυτα ότι πρέπει να προστατεύσεις τη σχέση που έχεις με τον τωρινό στο σύντροφο. είναι σημαντικό και η δική σου προσωπική ζωή και να είσαι ευτυχισμένη πέρα από τα παιδιά που πρέπει να τους εξασφαλίσεις ένα ήρεμο και χαρούμενο περιβάλλον.... 

[aploon]

Just now, Taggeris είπε:

διάβασα προσεκτικά την ιστορία σου και θέλω σε κάποια πράγματα να σε βοηθήσω για να ξεμπλοκάρεις όμως δεν έχεις γράψει κάτι σημαντικό για να μπορέσουμε να σου δώσουμε πιο συγκεκριμένη συμβουλή. Τα παιδιά είναι ευτυχισμένα με τον μπαμπά τους; Αν δηλαδή φύγεις στο εξωτερικό αυτά πώς θα το δεχτούν;  Επίσης αυτό που δεν κατάλαβα είναι ποια είναι η ηλικία των παιδιών σου... Αν μπορέσεις γράψε μας αυτά τα δύο

θα συμφωνήσω απόλυτα ότι πρέπει να προστατεύσεις τη σχέση που έχεις με τον τωρινό στο σύντροφο. είναι σημαντικό και η δική σου προσωπική ζωή και να είσαι ευτυχισμένη πέρα από τα παιδιά που πρέπει να τους εξασφαλίσεις ένα ήρεμο και χαρούμενο περιβάλλον.... 

Καλησπέρα!! Τα παιδιά είναι 6μιση και 4, και όταν πηγαίνουν στο μπαμπά περνάν καλά, δε μου έχουν μεταφέρει κάτι το δυσάρεστο εξ’ ου και προσπαθώ να διαφυλάξω τη σχέση τους. Βέβαια υπήρξαν κάποια περιστατικά κακών σχολίων του για μένα προς αυτά και μια φορά το καλοκαίρι που γύρισαν και μου έλεγε η μεγάλη κάτι νομικίστικα για την επιμέλεια των παιδιών μετά το χωρισμό και τον περιέλαβα εκεί κ έκτοτε δεν έχει πέσει κάτι ανάλογο στην αντίληψη μου. Από πλευράς μου κ του συντρόφου μου πάντα υπάρχει σεβασμός προς τον πατέρα τους και μια δυο φορές που είπαν σχόλια εν βρασμώ τους λέμε πάντα ότι ο μπαμπάς τις αγαπάει πολύ κλπ, γενικώς θα έλαγα ότι είμαστε καλά. Μεταξύ των ενηλίκων υπάρχουν οι διαφωνίες.. 

Έχω μιλήσει με τα παιδιά, και παρουσία του συβτρόφου μου αλλά και μόνες μας ώστε να καλύψω την πιθανότητα να υπάρχει κάτι που να θέλουν να μοιραστούν μόνο με μένα. Η αίσθηση που μου δίνουν είναι ότι υπάρχει ένα σκάλωμα του τύπου πως θα είναι εκεί, αν θα μάθουν ως τότε καλά τη γλώσσα (η μεγάλη μιλάει/διαβάζει κάπως τη γλώσσα η μικρή ψιλοκαταλαβαίνει αλλά ο σκοπός ειναι ότι θα κάνουμε μαθήματα σε στυλ παιχνιδιού πριν πάμε για τον προφορικό λόγο ώστε να μπορουν να εγκλιματιστούν εύκολα, το πλάνο είναι αν φύγουμε εμεις να είναι το επόμενο καλοκαίρι, ο σύντροφος μου θα φύγει σε ενα μήνα να ξεκινήσει δουλειά/στήσει σπιτι κλπ κ τα παιδια θα μετακινηθουν μονο εφοσον και οταν θα ειναι ετοιμα). Τους έχω δείξει φωτογραφίες απο την πόλη και την περιοχή γιατί γνωρίζουμε ήδη που θα είναι, χαζεύουμε αγγελιες σπιτιων, google earth κλπ. Στην αρχή όταν πρωτοαναφέρθηκε η πιθανότητα η μεγάλη μου ήταν ζορισμένη γιατί σκεφτόταν οτι θα χάσει το μπαμπα της. Όμως. Δεν τους έχω πει ποτέ μου ψέματα και το ξέρουν. Με όρους κατάλληλους για την ηλικία τους τις βάζω σε ο,τι τρέχει στο σπίτι γιατί ειδικά η μεγάλη το έχει ανάγκη ώστε να επεξεργάζεται/διαχειρίζεται τις αλλαγές. Όταν λοιπόν τους υποσχέθηκα ότι από όσο περνάει απ’ το χέρι μου δε χάνουν το μπαμπα όπως δεν τον έχασαν κ παρόλο που η μαμά κ ο μπαμπάς δεν είναι πια ζευγάρι και τους έδωσα παραδείγματα για τη συχνότητα και διάρκεια που θα τις φέρνω ξεπεράσαμε το θέμα αυτό και έκτοτε δεν ξανααναφέρθηκε.

Να αναφέρω επίσης ότι επειδή η δουλειά μου περιλαμβάνει 24ωρα που λείπω από το σπίτι κ αυτό είναι 7φορές το μήνα, αν αυτές τις μέρες δεν είναι μέρες του πατέρα τους τότε μένουν με την κοπέλα που τις προσέχει. Τώρα θα αρχίσουμε σιγά σιγά (αν δε δουλεύει κ αυτός βράδι) να μένουν με το σύντροφο μου (μετά από παράκληση των ιδίων ότι προτιμουν αυτόν απο την ξένη κοπελα). Έχω μια διαρκή παράκληση τους να βρω δουλειάπου να μην λείπω όταν είναι σπίτι. Το έχουν ανάγκη (και εγω το ίδιο). Στην Ελλαδα δε μπορώ να το κάνω αυτό γιατί οι συμβάσεις της εργασίας μας υπαγορεύουν την υποχρεωτική 24ωρη βάρδια, δεν εχω καμία επιλογή. Στην Αγγλία μπορώ και το ξέρουν οπότε στα μάτια τους είναι πολύ μεγάλο θετικό σημείο ότι η μαμα θα είναι σπίτι όποτε αυτές δεν θα είναι στο σχολείο. 

Και κάτι τελευταίο (νιώθω ότι άνοιξε μια στρόφιγγα και βγάζω τα σώψυχα μου).. Πάσχω από λύκο. Δεν ξέρω αν τον γνωρίζετε τον κύριο αλλά είναι συστηματική αυτοάνοση νόσος και δυστυχώς έχω την ατυχία να μου έχει κτυπήσει την πόρτα σε διάφορα συστήματα (αιματολογικά, νεφρά, ήπιες βαλβιδοπάθειες). Παίρνω κάθε μέρα 9 χάπια για να μπορώ να ανταπεξέρχομαι στις υποχρεώσεις μου και να κρατώ τη νόσο σε ύφεση. Θέλω να ηρεμήσω, να χαρώ τα παιδιά μου και το σπίτι μου και να βοηθήσω και την υγεία μου δουλεύοντας πιο ήπια μπας κ αυξήσω το «προσδόκιμο» μου. Τόσα πολλά ζητάω πια; Τόσο εγωίστρια είμαι;.. Δεν ξέρω πια ειλικρινά έχω πελαγώσει..

[Ydroxoos76]

Just now, aploon είπε:

Καλησπέρα!! Τα παιδιά είναι 6μιση και 4, και όταν πηγαίνουν στο μπαμπά περνάν καλά, δε μου έχουν μεταφέρει κάτι το δυσάρεστο εξ’ ου και προσπαθώ να διαφυλάξω τη σχέση τους. Βέβαια υπήρξαν κάποια περιστατικά κακών σχολίων του για μένα προς αυτά και μια φορά το καλοκαίρι που γύρισαν και μου έλεγε η μεγάλη κάτι νομικίστικα για την επιμέλεια των παιδιών μετά το χωρισμό και τον περιέλαβα εκεί κ έκτοτε δεν έχει πέσει κάτι ανάλογο στην αντίληψη μου. Από πλευράς μου κ του συντρόφου μου πάντα υπάρχει σεβασμός προς τον πατέρα τους και μια δυο φορές που είπαν σχόλια εν βρασμώ τους λέμε πάντα ότι ο μπαμπάς τις αγαπάει πολύ κλπ, γενικώς θα έλαγα ότι είμαστε καλά. Μεταξύ των ενηλίκων υπάρχουν οι διαφωνίες.. 

Έχω μιλήσει με τα παιδιά, και παρουσία του συβτρόφου μου αλλά και μόνες μας ώστε να καλύψω την πιθανότητα να υπάρχει κάτι που να θέλουν να μοιραστούν μόνο με μένα. Η αίσθηση που μου δίνουν είναι ότι υπάρχει ένα σκάλωμα του τύπου πως θα είναι εκεί, αν θα μάθουν ως τότε καλά τη γλώσσα (η μεγάλη μιλάει/διαβάζει κάπως τη γλώσσα η μικρή ψιλοκαταλαβαίνει αλλά ο σκοπός ειναι ότι θα κάνουμε μαθήματα σε στυλ παιχνιδιού πριν πάμε για τον προφορικό λόγο ώστε να μπορουν να εγκλιματιστούν εύκολα, το πλάνο είναι αν φύγουμε εμεις να είναι το επόμενο καλοκαίρι, ο σύντροφος μου θα φύγει σε ενα μήνα να ξεκινήσει δουλειά/στήσει σπιτι κλπ κ τα παιδια θα μετακινηθουν μονο εφοσον και οταν θα ειναι ετοιμα). Τους έχω δείξει φωτογραφίες απο την πόλη και την περιοχή γιατί γνωρίζουμε ήδη που θα είναι, χαζεύουμε αγγελιες σπιτιων, google earth κλπ. Στην αρχή όταν πρωτοαναφέρθηκε η πιθανότητα η μεγάλη μου ήταν ζορισμένη γιατί σκεφτόταν οτι θα χάσει το μπαμπα της. Όμως. Δεν τους έχω πει ποτέ μου ψέματα και το ξέρουν. Με όρους κατάλληλους για την ηλικία τους τις βάζω σε ο,τι τρέχει στο σπίτι γιατί ειδικά η μεγάλη το έχει ανάγκη ώστε να επεξεργάζεται/διαχειρίζεται τις αλλαγές. Όταν λοιπόν τους υποσχέθηκα ότι από όσο περνάει απ’ το χέρι μου δε χάνουν το μπαμπα όπως δεν τον έχασαν κ παρόλο που η μαμά κ ο μπαμπάς δεν είναι πια ζευγάρι και τους έδωσα παραδείγματα για τη συχνότητα και διάρκεια που θα τις φέρνω ξεπεράσαμε το θέμα αυτό και έκτοτε δεν ξανααναφέρθηκε.

Να αναφέρω επίσης ότι επειδή η δουλειά μου περιλαμβάνει 24ωρα που λείπω από το σπίτι κ αυτό είναι 7φορές το μήνα, αν αυτές τις μέρες δεν είναι μέρες του πατέρα τους τότε μένουν με την κοπέλα που τις προσέχει. Τώρα θα αρχίσουμε σιγά σιγά (αν δε δουλεύει κ αυτός βράδι) να μένουν με το σύντροφο μου (μετά από παράκληση των ιδίων ότι προτιμουν αυτόν απο την ξένη κοπελα). Έχω μια διαρκή παράκληση τους να βρω δουλειάπου να μην λείπω όταν είναι σπίτι. Το έχουν ανάγκη (και εγω το ίδιο). Στην Ελλαδα δε μπορώ να το κάνω αυτό γιατί οι συμβάσεις της εργασίας μας υπαγορεύουν την υποχρεωτική 24ωρη βάρδια, δεν εχω καμία επιλογή. Στην Αγγλία μπορώ και το ξέρουν οπότε στα μάτια τους είναι πολύ μεγάλο θετικό σημείο ότι η μαμα θα είναι σπίτι όποτε αυτές δεν θα είναι στο σχολείο. 

Και κάτι τελευταίο (νιώθω ότι άνοιξε μια στρόφιγγα και βγάζω τα σώψυχα μου).. Πάσχω από λύκο. Δεν ξέρω αν τον γνωρίζετε τον κύριο αλλά είναι συστηματική αυτοάνοση νόσος και δυστυχώς έχω την ατυχία να μου έχει κτυπήσει την πόρτα σε διάφορα συστήματα (αιματολογικά, νεφρά, ήπιες βαλβιδοπάθειες). Παίρνω κάθε μέρα 9 χάπια για να μπορώ να ανταπεξέρχομαι στις υποχρεώσεις μου και να κρατώ τη νόσο σε ύφεση. Θέλω να ηρεμήσω, να χαρώ τα παιδιά μου και το σπίτι μου και να βοηθήσω και την υγεία μου δουλεύοντας πιο ήπια μπας κ αυξήσω το «προσδόκιμο» μου. Τόσα πολλά ζητάω πια; Τόσο εγωίστρια είμαι;.. Δεν ξέρω πια ειλικρινά έχω πελαγώσει..

δεν ζητάς πολλά ηρέμησε μία καλή ζωή για σένα και τα παιδιά σου θέλεις και αυτό είναι απόλυτα κατανοητό. Από όλα αυτά που έγραψες κατανοώ ότι ο πιο σημαντικός λόγος που θέλεις να φύγεις στο εξωτερικό είναι καταρχήν το οικονομικό και δεύτερον οι ανέσεις και η καλύτερη ζωή που πιστεύεις ότι θα βρεις εκεί. 2 λοιπόν είναι τα ενδεχόμενα. αν έχεις ψάξει την ποιότητα της ζωής εκεί και τα πράγματα θα είναι καλύτερα και οικονομικά αλλά και ποιοτικά για σένα και τα παιδιά σου δεν το συζητάω Μία νέα ζωή αρχίζει και ανοίγεται μπροστά σου για σένα τα παιδιά σου και το σύντροφό σου. από αυτά που έγραψες νομίζω ότι ο σύντροφός σου σε αγαπάει και θα σε στηρίξει και θα είναι δίπλα σου. Αυτό είναι πιο σημαντικό από το να κοιτάς πίσω τον παλιό σου άντρα. Okay έκανες δύο παιδιά μαζί του Και είναι ο πατέρας τους Αλλά μέχρι εκεί δεν θα ορίσει και τη ζωή σου στο μέλλον. το να σε απειλεί με οικονομικό αποκλεισμό Αν δεν του δώσεις γονική μέριμνα το θεωρώ ψυχολογικό εκβιασμό και δεν θα υπέκυπτα. 250 ευρώ για δύο τόσο μικρά παιδιά δεν είναι ούτε λίγα ούτε πολλά. Το θέμα είναι ότι μπορεί να δώσει περισσότερα αλλά δεν τα δίνει; Σημαντικό αλλά αδιάφορο αυτή τη στιγμή. Το δεύτερο ενδεχόμενο είναι το εξής που μπορείς να κάνεις. Αν θέλεις να μείνεις στην Ελλάδα υπάρχουν τρόποι να μην πληρώνεις τόσα πολλά λεφτά σε ότι αφορά τα παιδιά και να πάρεις βοήθεια ως ανύπαντρη μητέρα. Πώς θα μου πεις; Λοιπόν υπάρχουν τρόποι άκουσε... Καταρχήν δεν θα απευθυνθείς σε ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς που λες ότι αυτή τη στιγμή πληρώνεις 180 ευρώ. Θα πας σε δημόσιο και δεν θα πληρώνεις τίποτα. επίσης μπορείς να απευθυνθείς στην κοινωνική υπηρεσία του δήμου σου. οι άνθρωποι εκεί είναι πάρα πολύ εξυπηρετικοί και κατανοούν τις ανάγκες του καθενός. Οι άνθρωποι της κοινωνικής υπηρεσίας θα σε βοηθήσουν και θα σε κατευθύνουν. Σε πιο πρακτικό κομμάτι τώρα αν σου λείπουν πράγματα για τα παιδιά ή φαγητό για το σπίτι..... Υπάρχουν σύλλογοι ή κοινωνικά ανταλλακτήρια.... Δεν χρειάζεται να βάλεις αγγελίες προκειμένου να βρεις ένα παλτό για το παιδί σου ή παπούτσια π.χ. στους συλλόγους αυτούς οι άνθρωποι είναι πολύ ευαισθητοποιημένοι και συνήθως είναι εθελοντές και βοηθάνε σε ότι θέλεις. Ακόμα και για φαγητό οι ενορίες και κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου μπορουν να σε βοηθήσουν. Να μου πεις θα μου εξασφαλίσουν το φαγητό της ημέρας; Από όσο ξέρω σε κάποια σχολεία δίνουν σχολικά γεύματα στα παιδιά. Τα ανίψια μου ας πούμε παίρνουν κάθε μέρα... θέλω να σου πω αν θέλεις να μείνεις στην Ελλάδα υπάρχουν τρόποι να εξασφαλίσεις χρήματα και να εξοικονομήσεις οικονομικούς πόρους μέσα στο μήνα.... Επίσης τα παιδιά δεν έχουνε νονούς; Συγγενείς αλλού δεν έχεις να τους κάνουν ένα δώρο; Αυτά δεν μας τα έγραψες...

[aploon]

Just now, Taggeris είπε:

δεν ζητάς πολλά ηρέμησε μία καλή ζωή για σένα και τα παιδιά σου θέλεις και αυτό είναι απόλυτα κατανοητό. Από όλα αυτά που έγραψες κατανοώ ότι ο πιο σημαντικός λόγος που θέλεις να φύγεις στο εξωτερικό είναι καταρχήν το οικονομικό και δεύτερον οι ανέσεις και η καλύτερη ζωή που πιστεύεις ότι θα βρεις εκεί. 2 λοιπόν είναι τα ενδεχόμενα. αν έχεις ψάξει την ποιότητα της ζωής εκεί και τα πράγματα θα είναι καλύτερα και οικονομικά αλλά και ποιοτικά για σένα και τα παιδιά σου δεν το συζητάω Μία νέα ζωή αρχίζει και ανοίγεται μπροστά σου για σένα τα παιδιά σου και το σύντροφό σου. από αυτά που έγραψες νομίζω ότι ο σύντροφός σου σε αγαπάει και θα σε στηρίξει και θα είναι δίπλα σου. Αυτό είναι πιο σημαντικό από το να κοιτάς πίσω τον παλιό σου άντρα. Okay έκανες δύο παιδιά μαζί του Και είναι ο πατέρας τους Αλλά μέχρι εκεί δεν θα ορίσει και τη ζωή σου στο μέλλον. το να σε απειλεί με οικονομικό αποκλεισμό Αν δεν του δώσεις γονική μέριμνα το θεωρώ ψυχολογικό εκβιασμό και δεν θα υπέκυπτα. 250 ευρώ για δύο τόσο μικρά παιδιά δεν είναι ούτε λίγα ούτε πολλά. Το θέμα είναι ότι μπορεί να δώσει περισσότερα αλλά δεν τα δίνει; Σημαντικό αλλά αδιάφορο αυτή τη στιγμή. Το δεύτερο ενδεχόμενο είναι το εξής που μπορείς να κάνεις. Αν θέλεις να μείνεις στην Ελλάδα υπάρχουν τρόποι να μην πληρώνεις τόσα πολλά λεφτά σε ότι αφορά τα παιδιά και να πάρεις βοήθεια ως ανύπαντρη μητέρα. Πώς θα μου πεις; Λοιπόν υπάρχουν τρόποι άκουσε... Καταρχήν δεν θα απευθυνθείς σε ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς που λες ότι αυτή τη στιγμή πληρώνεις 180 ευρώ. Θα πας σε δημόσιο και δεν θα πληρώνεις τίποτα. επίσης μπορείς να απευθυνθείς στην κοινωνική υπηρεσία του δήμου σου. οι άνθρωποι εκεί είναι πάρα πολύ εξυπηρετικοί και κατανοούν τις ανάγκες του καθενός. Οι άνθρωποι της κοινωνικής υπηρεσίας θα σε βοηθήσουν και θα σε κατευθύνουν. Σε πιο πρακτικό κομμάτι τώρα αν σου λείπουν πράγματα για τα παιδιά ή φαγητό για το σπίτι..... Υπάρχουν σύλλογοι ή κοινωνικά ανταλλακτήρια.... Δεν χρειάζεται να βάλεις αγγελίες προκειμένου να βρεις ένα παλτό για το παιδί σου ή παπούτσια π.χ. στους συλλόγους αυτούς οι άνθρωποι είναι πολύ ευαισθητοποιημένοι και συνήθως είναι εθελοντές και βοηθάνε σε ότι θέλεις. Ακόμα και για φαγητό οι ενορίες και κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου μπορουν να σε βοηθήσουν. Να μου πεις θα μου εξασφαλίσουν το φαγητό της ημέρας; Από όσο ξέρω σε κάποια σχολεία δίνουν σχολικά γεύματα στα παιδιά. Τα ανίψια μου ας πούμε παίρνουν κάθε μέρα... θέλω να σου πω αν θέλεις να μείνεις στην Ελλάδα υπάρχουν τρόποι να εξασφαλίσεις χρήματα και να εξοικονομήσεις οικονομικούς πόρους μέσα στο μήνα.... Επίσης τα παιδιά δεν έχουνε νονούς; Συγγενείς αλλού δεν έχεις να τους κάνουν ένα δώρο; Αυτά δεν μας τα έγραψες...

Το ότι θα είναι καλύτερα οικονομικά και πρακτικά εκεί ειναι κάτι παραπάνω από δεδομένο.. το ζήτημα μου είναι να μην κάνω κάποια λάθος κίνηση όσον αφορά τον ψυχισμό των παιδιών. Τα παιδιά μου είναι πάνω από όλα και θέλω στο τέλος της ιστορίας να είναι ευτυχισμένα και να έχουν μια ισορροπημένη σχέση με όλους τους ενήλικες της ζωής τους, είτε γονείς εξ αίματος είτε της «καρδουλας». Ο πρώην δύναται να βοηθήσει περισσότερο αλλά δεν το κάνει ως μοχλό πίεσης προς εμένα, παρόλο που διατυμπανίζει ότι είναι πρόθυμος να το κάνει (εάν δώσω το νομικό όμως). Ως έχει τις μέρες που είναι σ’ αυτόν ξαφνικά έχει γίνει σουπερ μπαμπάς τις βγάζει και βόλτα και ω του θαύματος τις πηγαίνει και στο πάρκο που όσο ήμασταν μαζί παρακάλαγα να πάμε κάπου σαν οικογένεια με τα παιδιά, ήμουν τυχερή αν ερχόταν μαζί μας μια φορά το μήνα σε παιδότοπο, κατα τ’ άλλα στον κουμπάρο όπου βέβαια οι γυναίκες παίζαμε με τα παιδιά κι οι άντρες καφέ και τσιγαράκι. Don’t get me started on that.. Ας ειναι, καλλιο αργα παρα ποτε κ ελπιζω να κρατησει αυτη τη συμπεριφορα για χαρη των μικρων.

Για τον παιδικο.. η μικρη ειναι φετος προνηπια οποτε επρεπε να παμε σε νηπιαγωγειο. Πηγα να της κανω την εγγραφη κ μου ειπανε οτι δεν την παιρνουν επειδη δεν ειχε κοψει την πανα. Οποτε ηταν λιγο μονοδρομος για φετος αλλα απ του χρονου θα ειναι νηπια (και η ημερησια πανα κοπηκε πια!) οποτε θα φυγει σιγουρα εκεινο το εξοδο. 

Δόξα το Θεό δεν έχουμε πρόβλημα διατροφής, δουλεύουμε κ οι δύο στο σπίτι τα φαι στο τραπεζι βγαινει. Υπαρχουν ανθρωποι γυρω μας με πολυ μεγαλυτερα προβληματα δυστυχως..

Στο δημοτικο της μεγαλης μου εχουν τα σχολικα γευματα αλλα ακομη δεν ξεκινησαν, την εχω γραψει παντως κ αναμενουμε την εναρξη.. 

Ρουχα κ παπουτσια ανακυκλωνονται αναμεσα στις δυο (ο,τι μικραινει στη μεγαλη παει στη μικρη) και απο κει κ περα h&m κλπ οικονομικα μαγαζια.

Οι γονεις μου και ολη μου η οικογενεια ειναι στην Κυπρο και βρισκομαστε βαρια δυο φορες το χρονο. Η νονα της μεγαλης επισης εκει, ο νονος της μικρης στην Αμερικη. Εννοειται μας στελνουν δωρα κ με ρωτανε τι χρειαζονται τα μικρα αλλα δε θελω κ να καταχραζομαι αυτη τη σχεση σαφως.

Θεωρητικά, όταν θα παει κ η μικρη δημοτικό (που εχει προωρη υποδοχη) θα μπορω να τις πηγαινω 7.10 και να τις παιρνω εγω/ο συντροφος/ο πατερας τους οταν σχολαει το ολοημερο 4. Θεωρητικα επισης θα μπορουσαμε να συνεννοηθουμε με το μπαμπα τους να καλυπτει τις ημερες διανυκτερευσης μου στη δουλεια οταν δε μπορει ο συντροφος ωστε να εξαλειψουμε την αναγκη της «νταντας». Θεωρητικα λεω γιατι προσπαθουσα μεχρι και το Σεπτεμβρη να συνεννοουμαι με τον πρωην στην αρχη καθε μηνα για τις μερες που εχει αυτος διανυκτερευση στη δουλεια κ ποιες εγω αλλα δεν εβγαζα ακρη με το ατομο. Για παραδειγμα του ελεγα εχω την ταδε Κυριακη 24ωρο (4 βδπμαδες πριν), θα μπορεσεις να καλυψεις; Δεν ξερω θα δουμε βλεπουμε και οχι δεν καλυπτε.. 

Θεωρητικα λοιπον θα μπορουσαμε να πουμε μενουμε αλλα θελει λιγο και μια κινηση καλης θελησης απο τον πατερα τους. Δε μπορει και δεν ειναι ομορφο να τρεχει και να ξοδευει περισσοτερα για αυτα ο πατριος τους απο τον πατερα τους δεν ξερω μου βγαινει καπως.. Μια απ τις πρωτες κουβεντες του πρωην οταν ενημερωθηκε για τη σχεση μου ηταν οτι θα μεγαλωσουμε τα παιδια με ντανταδες κ ιδιωτικα σχολεια. Στηριζομενος στο οτι θα αναλαβει ο συντροφος μου αυτα. Και αναθεμα να τα ‘χαμε που και παλι δεν θα ηταν ωραιο, ειναι για μενα κ λιγο θεμα αρχων. Τα παιδια μου ειναι ευθυνη μου και του πρωην πρωτιστως, δε θα γυρισω να πω για την κοπελα του οτι «αναμενω» να αναλαβει οικονομικα τα παιδια μου. Σωστο προτυπο θελω να ειναι για αυτα, να τους στεκεται εν τι απουσια μου, οχι το πορτοφολι της..

[Ydroxoos76]

Just now, aploon είπε:

Το ότι θα είναι καλύτερα οικονομικά και πρακτικά εκεί ειναι κάτι παραπάνω από δεδομένο.. το ζήτημα μου είναι να μην κάνω κάποια λάθος κίνηση όσον αφορά τον ψυχισμό των παιδιών. Τα παιδιά μου είναι πάνω από όλα και θέλω στο τέλος της ιστορίας να είναι ευτυχισμένα και να έχουν μια ισορροπημένη σχέση με όλους τους ενήλικες της ζωής τους, είτε γονείς εξ αίματος είτε της «καρδουλας». Ο πρώην δύναται να βοηθήσει περισσότερο αλλά δεν το κάνει ως μοχλό πίεσης προς εμένα, παρόλο που διατυμπανίζει ότι είναι πρόθυμος να το κάνει (εάν δώσω το νομικό όμως). Ως έχει τις μέρες που είναι σ’ αυτόν ξαφνικά έχει γίνει σουπερ μπαμπάς τις βγάζει και βόλτα και ω του θαύματος τις πηγαίνει και στο πάρκο που όσο ήμασταν μαζί παρακάλαγα να πάμε κάπου σαν οικογένεια με τα παιδιά, ήμουν τυχερή αν ερχόταν μαζί μας μια φορά το μήνα σε παιδότοπο, κατα τ’ άλλα στον κουμπάρο όπου βέβαια οι γυναίκες παίζαμε με τα παιδιά κι οι άντρες καφέ και τσιγαράκι. Don’t get me started on that.. Ας ειναι, καλλιο αργα παρα ποτε κ ελπιζω να κρατησει αυτη τη συμπεριφορα για χαρη των μικρων.

Για τον παιδικο.. η μικρη ειναι φετος προνηπια οποτε επρεπε να παμε σε νηπιαγωγειο. Πηγα να της κανω την εγγραφη κ μου ειπανε οτι δεν την παιρνουν επειδη δεν ειχε κοψει την πανα. Οποτε ηταν λιγο μονοδρομος για φετος αλλα απ του χρονου θα ειναι νηπια (και η ημερησια πανα κοπηκε πια!) οποτε θα φυγει σιγουρα εκεινο το εξοδο. 

Δόξα το Θεό δεν έχουμε πρόβλημα διατροφής, δουλεύουμε κ οι δύο στο σπίτι τα φαι στο τραπεζι βγαινει. Υπαρχουν ανθρωποι γυρω μας με πολυ μεγαλυτερα προβληματα δυστυχως..

Στο δημοτικο της μεγαλης μου εχουν τα σχολικα γευματα αλλα ακομη δεν ξεκινησαν, την εχω γραψει παντως κ αναμενουμε την εναρξη.. 

Ρουχα κ παπουτσια ανακυκλωνονται αναμεσα στις δυο (ο,τι μικραινει στη μεγαλη παει στη μικρη) και απο κει κ περα h&m κλπ οικονομικα μαγαζια.

Οι γονεις μου και ολη μου η οικογενεια ειναι στην Κυπρο και βρισκομαστε βαρια δυο φορες το χρονο. Η νονα της μεγαλης επισης εκει, ο νονος της μικρης στην Αμερικη. Εννοειται μας στελνουν δωρα κ με ρωτανε τι χρειαζονται τα μικρα αλλα δε θελω κ να καταχραζομαι αυτη τη σχεση σαφως.

Θεωρητικά, όταν θα παει κ η μικρη δημοτικό (που εχει προωρη υποδοχη) θα μπορω να τις πηγαινω 7.10 και να τις παιρνω εγω/ο συντροφος/ο πατερας τους οταν σχολαει το ολοημερο 4. Θεωρητικα επισης θα μπορουσαμε να συνεννοηθουμε με το μπαμπα τους να καλυπτει τις ημερες διανυκτερευσης μου στη δουλεια οταν δε μπορει ο συντροφος ωστε να εξαλειψουμε την αναγκη της «νταντας». Θεωρητικα λεω γιατι προσπαθουσα μεχρι και το Σεπτεμβρη να συνεννοουμαι με τον πρωην στην αρχη καθε μηνα για τις μερες που εχει αυτος διανυκτερευση στη δουλεια κ ποιες εγω αλλα δεν εβγαζα ακρη με το ατομο. Για παραδειγμα του ελεγα εχω την ταδε Κυριακη 24ωρο (4 βδπμαδες πριν), θα μπορεσεις να καλυψεις; Δεν ξερω θα δουμε βλεπουμε και οχι δεν καλυπτε.. 

Θεωρητικα λοιπον θα μπορουσαμε να πουμε μενουμε αλλα θελει λιγο και μια κινηση καλης θελησης απο τον πατερα τους. Δε μπορει και δεν ειναι ομορφο να τρεχει και να ξοδευει περισσοτερα για αυτα ο πατριος τους απο τον πατερα τους δεν ξερω μου βγαινει καπως.. Μια απ τις πρωτες κουβεντες του πρωην οταν ενημερωθηκε για τη σχεση μου ηταν οτι θα μεγαλωσουμε τα παιδια με ντανταδες κ ιδιωτικα σχολεια. Στηριζομενος στο οτι θα αναλαβει ο συντροφος μου αυτα. Και αναθεμα να τα ‘χαμε που και παλι δεν θα ηταν ωραιο, ειναι για μενα κ λιγο θεμα αρχων. Τα παιδια μου ειναι ευθυνη μου και του πρωην πρωτιστως, δε θα γυρισω να πω για την κοπελα του οτι «αναμενω» να αναλαβει οικονομικα τα παιδια μου. Σωστο προτυπο θελω να ειναι για αυτα, να τους στεκεται εν τι απουσια μου, οχι το πορτοφολι της..

Νομίζω ότι τα έχεις καλύτερα στο κεφάλι σου από ότι εμείς.... Εγώ βλέπω μία πολύ δυνατή γυναίκα η οποία τα έχει υπολογίσει όλα... Από την άλλη βλέπω έναν άντρα που θέλει να έχει τα παιδιά του κοντά αλλά δεν ξέρει πώς να το κάνει και χρησιμοποιεί εκβιασμούς για να σε πιέσει... Αυτό το νομικό κομμάτι του ζητάει είναι τόσο σημαντικό Γιατί δεν του το δίνεις; Τι ακριβώς του εκχωρεις σαν δικαίωμα;

[aploon]

Just now, Taggeris είπε:

Νομίζω ότι τα έχεις καλύτερα στο κεφάλι σου από ότι εμείς.... Εγώ βλέπω μία πολύ δυνατή γυναίκα η οποία τα έχει υπολογίσει όλα... Από την άλλη βλέπω έναν άντρα που θέλει να έχει τα παιδιά του κοντά αλλά δεν ξέρει πώς να το κάνει και χρησιμοποιεί εκβιασμούς για να σε πιέσει... Αυτό το νομικό κομμάτι του ζητάει είναι τόσο σημαντικό Γιατί δεν του το δίνεις; Τι ακριβώς του εκχωρεις σαν δικαίωμα;

Αν του παραχωρίσω μέρος της νομικής επιμέλειας τότε έχει λόγο (νομικά) στο πού θα ζω. Εννοώ ότι έστω ότι τώρα λέμε μένουμε. Ποιος μου εγγυάται ότι σε πέντε χρόνια πχ από τώρα θα τα βγάζουμε πέρα; Εαν όχι, αν δεν έχω την αποκλειστική επιμέλεια τότε δε μπορώ να «κινηθω» όχι μόνο για εξωτερικό/επαναπατρισμό στην Κύπρο αλλά ούτε και σε άλλη πόλη. Το ποιος έχει την αποκλειστική επιμέλεια είναι μεγάλο αγκάθι σε κάθε χωρισμό δυστυχώς. Αντιλαμβάνομαι το «συμβολικο» αλλά ειλικρινά το συμβολικό είναι κάτω απο το πρακτικό καθημερινό σε ο,τι αφορά το νόμο και τα δικαστήρια. Ενδεικτικά στο πρώτο προσχέδιο συμφωνητικού που μου είχε στειλει οταν χωρίζαμε μου όριζε περιοχές της πόλης στις οποίες «δικαιούμουν» να ζήσω. Κι αν λεω εγω τώρα το υπέγραφα (που δεν το εκανα) και δεν έβρισκα σπίτι στα οικονομικά μου πλαίσια σε αυτές τις περιοχές; Αν δεν εξυπηρετούσε την εργασία μου; Τώρα ή σε βάθος χρόνου; Μου ειχε όρο να μην μετοικήσω μέχρι να ενηλικιωθούν τα παιδιά αλλιώς θα τα έπαιρνε αυτος. Ουτε αυτό το υπέγραψα προφανως. Στην πορεία του χρόνου έχουμε διαφωνήσει για διάφορα. Για παράδειγμα ήθελε να γράψω τη μεγάλη σε δημοτικό της περιοχής που μένει αυτός και όχι εγω. Μα από τις 20εργάσιμες του μηπνα τα παιδιά τις 18 είναι σε μένα. Ποιο σκοπό θα εξυπηρετούσε κάτι τέτοιο παρά μόνο να ταλαιπωρεί τα παιδιά να πηγαίνουν σε άλλη περιοχή σχολειό και βεβαίως σε βαθος χρόνου να μη μπορουν να βρεθούν με τους συμμαθητές τους ένα απόγευμα για παιχνίδι αφού θα μένουν αλλού; Εάν σε αυτη την περίπτωση είχε και αυτός επιμέλεια δε θα μπορούσα χωρίς τη συγκατάθεση του να γράψω τα παιδιά στο σχολείο.. Ένα παράδειγμα είναι αυτο, σαφώς υπάρχουν και άλλα...

[Ydroxoos76]

Κατάλαβα όχι αυτό είναι πάρα πολύ σοβαρό που λες και έχεις δίκιο που δεν υπέγραψες... Αν έχεις μία επαγγελματική ευκαιρία μπροστά σου που θα σου χαρίσει και θα εξασφαλίσει στα παιδιά σου καλύτερη ζωή ποιοτικά και οικονομικά στο ξαναλέω πρέπει να φύγεις... Οι εγωισμοί εδώ δεν χωράνε ας τα βρει και αυτός με τον εαυτό του τα παιδιά του ούτως ή άλλως τα βλέπει... Όποιος θέλει μπορεί να βρει τρόπους να τα δει εδώ η εκεί... Πάντως και αυτός λίγο σε πανικό μου κάνει στην περίπτωση του χωράει η παροιμία ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται...

[tzeni82]

Just now, aploon είπε:

Αν του παραχωρίσω μέρος της νομικής επιμέλειας τότε έχει λόγο (νομικά) στο πού θα ζω. Εννοώ ότι έστω ότι τώρα λέμε μένουμε. Ποιος μου εγγυάται ότι σε πέντε χρόνια πχ από τώρα θα τα βγάζουμε πέρα; Εαν όχι, αν δεν έχω την αποκλειστική επιμέλεια τότε δε μπορώ να «κινηθω» όχι μόνο για εξωτερικό/επαναπατρισμό στην Κύπρο αλλά ούτε και σε άλλη πόλη. Το ποιος έχει την αποκλειστική επιμέλεια είναι μεγάλο αγκάθι σε κάθε χωρισμό δυστυχώς. Αντιλαμβάνομαι το «συμβολικο» αλλά ειλικρινά το συμβολικό είναι κάτω απο το πρακτικό καθημερινό σε ο,τι αφορά το νόμο και τα δικαστήρια. Ενδεικτικά στο πρώτο προσχέδιο συμφωνητικού που μου είχε στειλει οταν χωρίζαμε μου όριζε περιοχές της πόλης στις οποίες «δικαιούμουν» να ζήσω. Κι αν λεω εγω τώρα το υπέγραφα (που δεν το εκανα) και δεν έβρισκα σπίτι στα οικονομικά μου πλαίσια σε αυτές τις περιοχές; Αν δεν εξυπηρετούσε την εργασία μου; Τώρα ή σε βάθος χρόνου; Μου ειχε όρο να μην μετοικήσω μέχρι να ενηλικιωθούν τα παιδιά αλλιώς θα τα έπαιρνε αυτος. Ουτε αυτό το υπέγραψα προφανως. Στην πορεία του χρόνου έχουμε διαφωνήσει για διάφορα. Για παράδειγμα ήθελε να γράψω τη μεγάλη σε δημοτικό της περιοχής που μένει αυτός και όχι εγω. Μα από τις 20εργάσιμες του μηπνα τα παιδιά τις 18 είναι σε μένα. Ποιο σκοπό θα εξυπηρετούσε κάτι τέτοιο παρά μόνο να ταλαιπωρεί τα παιδιά να πηγαίνουν σε άλλη περιοχή σχολειό και βεβαίως σε βαθος χρόνου να μη μπορουν να βρεθούν με τους συμμαθητές τους ένα απόγευμα για παιχνίδι αφού θα μένουν αλλού; Εάν σε αυτη την περίπτωση είχε και αυτός επιμέλεια δε θα μπορούσα χωρίς τη συγκατάθεση του να γράψω τα παιδιά στο σχολείο.. Ένα παράδειγμα είναι αυτο, σαφώς υπάρχουν και άλλα...

Αχ μην υπογραψεισ ποτε..

Εχω μια συγγενη που χωρισε κ δεν μπορουσε να φυγει απο την πολη που εμενε με τον πρωην..το εκανε με το ετσι θελω μιασ κ ειχε κ προβληματα υγειασ( πολυ σοβαρα καρκινο )για να παει στουσ γονεισ τησ στην επαρχεια να την βοηθανε με τα παιδια..ο πρωην ουτε οτι συμφωνηθηκε απο τα δικαστηρια δεν δινει..αλλα να την εκβιαζει με τα παιδια μια χαρα ξερει.λεπτομερειεσ πολλεσ δεν γνωριζω για να το αναλυσω παραπανω..

[aploon]

Κατανοώ τον πανικό του.. ούτε εγώ δε θα ήθελα τα παιδιά μου μακριά.. ειλικρινά εγώ στη θέση του θα έλεγα θα πάω κ γω. Στην ίδια πόλη αν γινότανε. Αλλά αν κρίνω από τη δήλωση του στα παιδιά ότι ο ίδιος δεν πρόκειται ποτέ να πάει στην Αγγλία μάλλον δεν σκεφτόμαστε το ιδιο.. 

Ο πανικός θα έπρεπε μέχρι τώρα μήνες μετά να έχει καταλαγιάσει τουλάχιστον τόσο ώστε να μπορέσουμε να βρούμε μια λύση για τα παιδια..

 

ΤΖένη μου ελπίζω να πηγαίνει καλά η συγγενής σου με το θέμα υγείας της.. και να της πεις μπροστά σ’ αυτά να μην σκέφτεται τίποτα άλλο.. σημασία έχει να κοιτάξει να είναι καλά για να είναι καλά κ τα παιδάκια της.. 

[Oly70gr]

Δεν εχω βρεθει στη θεση σου ομως εγω θα ελεγα να φυγεις εξωτερικο. Με καλη θεληση και προγραμματισμο τα παιδια δε θα στερουνται τον βιολογικο τους πατερα. Δεν εχεις κατι να φοβηθεις ουτε νομικα πιστευω,απλα θελει να σε φοβισει.Δε πιστευω πχ οτι θα κινηθει δικαστικα. Και σωστα δεν υπεγραψες αυτο το χαρτι που αναφερεις...Ευχομαι το καλυτερο για εσενα και τα παιδια σου