Άγχος- κρίσεις πανικού κ πως ξεπεράστηκαν :-)

[Renez]

Καλησπέρα κορίτσια μου,με αφορμή μιας συζήτησης που είχα σε ένα άλλο θέμα εδώ στο φόρουμ μας σκέφτηκα να ανοίξω κ αυτό διότι φαντάζομαι πως θα είστε κ άλλες γυναίκες ή μανουλες που έχετε βιωσει τη κακία μεριά του άγχους..

Η δική μου ιστορία ξεκίνησε πριν 9 μήνες όταν λόγω του νέου επαγγελματικού βήματος μας με τον άντρα μου(θα ανοίγαμε το καινούριο μας μαγαζί) ήρθα ξαφνικά αντιμέτωπη με 2-3 κρίσεις πανικού..

Η 1η ήταν εντελώς ξαφνικά την ώρα που δούλευα κ ένιωσα ένα πόνο στο στήθος ο οποίος με πανικοβαλλε κ ένιωθα πως δε μπορώ να αναπνευσω κ μούδιασα ολόκληρη για περίπου 20'.. αφού μου συνέβαινε πρώτη φορά (πριν ήμουν έως κ στο κόσμο μου θα έλεγε κανείς με την έννοια ότι δεν είχα δείγματα άγχους προηγουμένως στη ζωή μου..) με τρόμαξε με αποτέλεσμα να το παθω ξανά κ μάλιστα ακόμη πιο έντονα ένα μεσημέρι που απλά ήμασταν για φαγητό με ένα ζευγάρι φίλους μας.. ένιωθα ότι θα πεθάνω γιατί δεν μπορούσα να ανασανω καλά..κατεληξα στο νοσοκομείο να κάνω πολλές τις εξετάσεις (ο,τι μπορείτε να φανταστείτε πραγματικά!) Κ ένα τέλη κατεληξα κ εγώ με τον άντρα μου κ οι γιατροί βέβαια πως είναι θέμα άγχους..Από τότε δίσταζα να βγω ακόμη κ για ένα καφέ γτ είχα το φόβο πως θα μου συμβεί ξανα!! Αλλά δε με άφησα να πέσω γτ ήξερα πως αν υπέκυπτα από την αρχή στο φόβο θα με νικούσε..

Το κακο ήταν πως ακόμη δεν ήξερα τι με αγχωνει!! Δλδ ήταν ενδομοιχα τα συναισθήματα κ οι σκέψεις μου ήταν έβγαιναν υποσυνείδητα.. φυσικά επειδή δεν έχω κανένα κόμπλεξ στη ζωή μου θέλησα να πάω σε μια ψυχολόγο (οικογενιακη φίλη) να εντοπίσω τη πηγή του άγχους μου όπου μετά από 2 ώρες συνεδρίας καταλήξαμε στην επαγγελματική αυτή αλλαγή καθώς θα άλλαζε όλη μου τη ζωή κ λογικό να με αγχωνε..

Δόξα το Θεό από τη στιγμή που εντόπισα τι είναι έμαθα να το διαχειριζομαι κ ήμουν σε ηρεμία πολύ καιρό πέραν του φόβου που μου έχει μείνει μέσα μου σαν αγκάθι για να μη με ξανά πιάσει κάποια κρίση (κ ας ξέρω πως πλέον το ελέγχω!) Πλέον ανοίξαμε το μαγαζί μας κ ήμουν τόσο ευτυχισμένη μέχρι που 2 εβδομαδες μετά ξέσπασε ο ιός κ επρεπε να κλείσουμε..

Πέρασα ξανά 3 ημέρες χάλια..πάλι με το αναπνευστικό μου θεμα από το άγχος ,ελεγχόμενο βέβαια πλέον αλλά σκεφτείτε πάνω που ανοίξαμε κ ηρεμισα μας λένε να κλείσουμε μπαμ (!) Ξανά η ανασφάλεια μου χτύπησε τη πόρτα συν το ότι είμαι εγκυουλα κ φοβήθηκα κ για την υγεία μου κ κατά συνέπεια του μωρού μου..

Με τον εγκλεισμό κ τον άντρα μου κοντά μου έχω πλέον 1.5 μήνα ηρεμησει..με το καλό αυτή την εβδομάδα ανοίγουμε κ ξανά το μαγαζί κ εύχομαι όλα να πάνε κατά ευχήν κ να είμαι όσο πιο ήρεμη για εμένα κ το παιδί μου..

Αυτή ήταν η δική μου ιστορία που τώρα 9 μήνες μετά με τα πάνω κ τα κάτω της έχει αφήσει μέσα μου αυτό το τερατακι της ανασφάλειας ότι μπορεί να το ξανά παθώ..αλλά μένω δυνατή κ κάθε μέρα προσπαθώ να γίνομαι καλύτερα!!

@Cloud_20517 φυσικά κ με βοήθησες κάθε λόγος βελτίωσης με βοηθάει κ κάθε άνθρωπος που έχει περάσει ο,τι εγώ κ το νίκησε είναι παράδειγμα μου.. 

Αν δεις εδώ στο θέμα που δημιούργησα βάση της δικής μας συζητήσης έχω πάει σε ψυχολογο βέβαια μια μόνο φορά γτ εφόσον εντόπισα τη πηγή έμαθα να το διαχειριζομαι κ δόξα τι Θεό από τον Σεπτέμβρη δεν είχα ξανά κρίση σαν εκείνες,μονο μέρες φουλ άγχους που πέρασα στην αρχή του ιού λογω πάλι του μαγαζιού..

Εσύ συνεχίζεις τη ψυχοθεραπεία απ ότι κατάλαβα σωστά? Να σου πω δε θα ήταν κακο να πήγαινα κ εγώ ξανά έστω 1 φορά τον μήνα.. προς το παρόν έχω τον άντρα μου ψυχοθεραπευτή

[Nefelaki_Lioness]

Just now, Renez said:

Καλησπέρα κορίτσια μου,με αφορμή μιας συζήτησης που είχα σε ένα άλλο θέμα εδώ στο φόρουμ μας σκέφτηκα να ανοίξω κ αυτό διότι φαντάζομαι πως θα είστε κ άλλες γυναίκες ή μανουλες που έχετε βιωσει τη κακία μεριά του άγχους..

Η δική μου ιστορία ξεκίνησε πριν 9 μήνες όταν λόγω του νέου επαγγελματικού βήματος μας με τον άντρα μου(θα ανοίγαμε το καινούριο μας μαγαζί) ήρθα ξαφνικά αντιμέτωπη με 2-3 κρίσεις πανικού..

Η 1η ήταν εντελώς ξαφνικά την ώρα που δούλευα κ ένιωσα ένα πόνο στο στήθος ο οποίος με πανικοβαλλε κ ένιωθα πως δε μπορώ να αναπνευσω κ μούδιασα ολόκληρη για περίπου 20'.. αφού μου συνέβαινε πρώτη φορά (πριν ήμουν έως κ στο κόσμο μου θα έλεγε κανείς με την έννοια ότι δεν είχα δείγματα άγχους προηγουμένως στη ζωή μου..) με τρόμαξε με αποτέλεσμα να το παθω ξανά κ μάλιστα ακόμη πιο έντονα ένα μεσημέρι που απλά ήμασταν για φαγητό με ένα ζευγάρι φίλους μας.. ένιωθα ότι θα πεθάνω γιατί δεν μπορούσα να ανασανω καλά..κατεληξα στο νοσοκομείο να κάνω πολλές τις εξετάσεις (ο,τι μπορείτε να φανταστείτε πραγματικά!) Κ ένα τέλη κατεληξα κ εγώ με τον άντρα μου κ οι γιατροί βέβαια πως είναι θέμα άγχους..Από τότε δίσταζα να βγω ακόμη κ για ένα καφέ γτ είχα το φόβο πως θα μου συμβεί ξανα!! Αλλά δε με άφησα να πέσω γτ ήξερα πως αν υπέκυπτα από την αρχή στο φόβο θα με νικούσε..

Το κακο ήταν πως ακόμη δεν ήξερα τι με αγχωνει!! Δλδ ήταν ενδομοιχα τα συναισθήματα κ οι σκέψεις μου ήταν έβγαιναν υποσυνείδητα.. φυσικά επειδή δεν έχω κανένα κόμπλεξ στη ζωή μου θέλησα να πάω σε μια ψυχολόγο (οικογενιακη φίλη) να εντοπίσω τη πηγή του άγχους μου όπου μετά από 2 ώρες συνεδρίας καταλήξαμε στην επαγγελματική αυτή αλλαγή καθώς θα άλλαζε όλη μου τη ζωή κ λογικό να με αγχωνε..

Δόξα το Θεό από τη στιγμή που εντόπισα τι είναι έμαθα να το διαχειριζομαι κ ήμουν σε ηρεμία πολύ καιρό πέραν του φόβου που μου έχει μείνει μέσα μου σαν αγκάθι για να μη με ξανά πιάσει κάποια κρίση (κ ας ξέρω πως πλέον το ελέγχω!) Πλέον ανοίξαμε το μαγαζί μας κ ήμουν τόσο ευτυχισμένη μέχρι που 2 εβδομαδες μετά ξέσπασε ο ιός κ επρεπε να κλείσουμε..

Πέρασα ξανά 3 ημέρες χάλια..πάλι με το αναπνευστικό μου θεμα από το άγχος ,ελεγχόμενο βέβαια πλέον αλλά σκεφτείτε πάνω που ανοίξαμε κ ηρεμισα μας λένε να κλείσουμε μπαμ (!) Ξανά η ανασφάλεια μου χτύπησε τη πόρτα συν το ότι είμαι εγκυουλα κ φοβήθηκα κ για την υγεία μου κ κατά συνέπεια του μωρού μου..

Με τον εγκλεισμό κ τον άντρα μου κοντά μου έχω πλέον 1.5 μήνα ηρεμησει..με το καλό αυτή την εβδομάδα ανοίγουμε κ ξανά το μαγαζί κ εύχομαι όλα να πάνε κατά ευχήν κ να είμαι όσο πιο ήρεμη για εμένα κ το παιδί μου..

Αυτή ήταν η δική μου ιστορία που τώρα 9 μήνες μετά με τα πάνω κ τα κάτω της έχει αφήσει μέσα μου αυτό το τερατακι της ανασφάλειας ότι μπορεί να το ξανά παθώ..αλλά μένω δυνατή κ κάθε μέρα προσπαθώ να γίνομαι καλύτερα!!

@Cloud_20517 φυσικά κ με βοήθησες κάθε λόγος βελτίωσης με βοηθάει κ κάθε άνθρωπος που έχει περάσει ο,τι εγώ κ το νίκησε είναι παράδειγμα μου.. 

Αν δεις εδώ στο θέμα που δημιούργησα βάση της δικής μας συζητήσης έχω πάει σε ψυχολογο βέβαια μια μόνο φορά γτ εφόσον εντόπισα τη πηγή έμαθα να το διαχειριζομαι κ δόξα τι Θεό από τον Σεπτέμβρη δεν είχα ξανά κρίση σαν εκείνες,μονο μέρες φουλ άγχους που πέρασα στην αρχή του ιού λογω πάλι του μαγαζιού..

Εσύ συνεχίζεις τη ψυχοθεραπεία απ ότι κατάλαβα σωστά? Να σου πω δε θα ήταν κακο να πήγαινα κ εγώ ξανά έστω 1 φορά τον μήνα.. προς το παρόν έχω τον άντρα μου ψυχοθεραπευτή

Καταρχήν σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Ναι σωστά κατάλαβες συνεχίζω. Καλά έκανες και άνοιξες το νήμα, θα το ακολουθώ, ελπίζω να το ακολουθήσουμε πολλές και πολλοί και κυρίως να το λύσουμε το ρημάδι όλες και όλοι! Και μένα μου κάνει ψυχοθεραπεία και ο άντρας μου, επειδή μιλάμε πολύ και καλά. Απλά ο ειδικός κάνει πολύ καλό για την εκρίζωση, το σπάσιμο του αποστήματος, το κόψιμο του γόρδιου δεσμού. Βασικά, αυτό που θέλω να πω για την ανάρτησή σου ήταν ότι τη βρήκα τρομερά σημαντική, όπως κάθε γυναίκα (και άνδρα βέβαια) που προβαίνει σε τέτοια ομολογία, γιατί η δύναμή μας είναι η συζήτηση και θα καταλήξουμε στην αντιμετώπιση. Θα τα καταφέρουμε! Θα το καταφέρεις, ξέρεις γιατί το πιστεύω; Επειδή ναι μεν αφηγείσαι τις κρίσεις αλλά μιλάς ανοιχτά και βλέπω στο κείμενό σου σαν να γίνεται διάνοιξη στο προσωπικό σου τούνελ. Όπως κι εγώ στο άλλο νήμα ένα 24ωρο που άνοιξα το θέμα και το συζητάω σε διάφορες ώρες νιώθω ότι θα μπορέσω να το παλέψω και να κερδίσω. Θα είμαστε win win γιατί όταν έχουμε κάνει τόσο κόπο, αξίζει πάρα πολύ. Όχι μόνο για εμάς, εγώ σκέφτομαι ότι όταν λύνω κάτι και το λέω, κάποιος άνθρωπος μπορεί να σκεφτεί να βρει θάρρος να μιλήσει να αγωνιστεί και να το λύσει. Τη συμπτωματολογία αυτήν που περιγράφεις την ξέρω πάρα πολύ καλά, είναι τόσο σαφής που μου φαίνεται πια κάτι ευκρινές - όχι εύκολο αλλά διακριτό. Και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, και για σένα και για μένα και για όλες και όλους. Πολύ σημαντικό θέμα άνοιξες με αυτό το πόστ, πάρα πολύ!

 

[Renez]

Just now, Cloud_20517 είπε:

Καταρχήν σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Ναι σωστά κατάλαβες συνεχίζω. Καλά έκανες και άνοιξες το νήμα, θα το ακολουθώ, ελπίζω να το ακολουθήσουμε πολλές και πολλοί και κυρίως να το λύσουμε το ρημάδι όλες και όλοι! Και μένα μου κάνει ψυχοθεραπεία και ο άντρας μου, επειδή μιλάμε πολύ και καλά. Απλά ο ειδικός κάνει πολύ καλό για την εκρίζωση, το σπάσιμο του αποστήματος, το κόψιμο του γόρδιου δεσμού. Βασικά, αυτό που θέλω να πω για την ανάρτησή σου ήταν ότι τη βρήκα τρομερά σημαντική, όπως κάθε γυναίκα (και άνδρα βέβαια) που προβαίνει σε τέτοια ομολογία, γιατί η δύναμή μας είναι η συζήτηση και θα καταλήξουμε στην αντιμετώπιση. Θα τα καταφέρουμε! Θα το καταφέρεις, ξέρεις γιατί το πιστεύω; Επειδή ναι μεν αφηγείσαι τις κρίσεις αλλά μιλάς ανοιχτά και βλέπω στο κείμενό σου σαν να γίνεται διάνοιξη στο προσωπικό σου τούνελ. Όπως κι εγώ στο άλλο νήμα ένα 24ωρο που άνοιξα το θέμα και το συζητάω σε διάφορες ώρες νιώθω ότι θα μπορέσω να το παλέψω και να κερδίσω. Θα είμαστε win win γιατί όταν έχουμε κάνει τόσο κόπο, αξίζει πάρα πολύ. Όχι μόνο για εμάς, εγώ σκέφτομαι ότι όταν λύνω κάτι και το λέω, κάποιος άνθρωπος μπορεί να σκεφτεί να βρει θάρρος να μιλήσει να αγωνιστεί και να το λύσει. Τη συμπτωματολογία αυτήν που περιγράφεις την ξέρω πάρα πολύ καλά, είναι τόσο σαφής που μου φαίνεται πια κάτι ευκρινές - όχι εύκολο αλλά διακριτό. Και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, και για σένα και για μένα και για όλες και όλους. Πολύ σημαντικό θέμα άνοιξες με αυτό το πόστ, πάρα πολύ!

 

Κ εγώ αυτό θέλω να πιστεύω φίλη κ αυτός ήταν κ ο σκοπός του θέματος.. Να θεραπευτω εγώ θεραπεύοντας άλλους ανθρώπους με τις εμπειρίες μου κ εκείνοι με τις δικές τους εμένα..

Κ πάνω που μιλάμε για αυτό είδα κ σήμερα στο just2ofus κ την Χριστίνα Παπά που έπαθε εκείνη την ώρα κρίση κ έδινε πραγματικά τη μάχη της μέχρι να τελειώσει το κομμάτι της κριτικής κ πραγματικά την καταλάβαινα με όλη μου τη καρδιά..

Μακάρι όλοι να ξεπεράσουμε αυτο το ταμπού που ακόμη υπάρχει με θέματα ψυχολογίας κ μιλοντας ανοιχτα για αυτά να μπορούμε να στηρίξουμε κ ο ένας τον άλλον.. Κ ναι έχεις δίκιο,ο ψυχολόγος σίγουρα γνωρίζει καλύτερα τον τρόπο που θα βγάλει από μέσα μας οτιδήποτε ριζωμένο βαθυα.. ίσως με το καλό όταν ομαλοποιηθεί κ η κατάσταση να κάνω κ εγώ ξανά την επίσκεψη μου.. προς το παρόν είπαμε αρκουμε στον άντρα μου αλλά κ την προσωπική μου ψυχανάλυση-διαλογισμο-προσευχη που κάνω κάθε βράδυ..

Μιλάς κ εσύ πολύ όμορφα κ πραγματικα με ηρεμεί ο τρόπος σου.. θα τα πούμε κ αύριο πιστεύω φίλη,πάω να αφεθω στον Μορφέα..καλό σου βράδυ.