ενδομητριος θανατος

[MariaVlas]

καλησπέρα σας,

γραφω γιατι χρειάζομαι κουράγιο.. πριν 2 εβδομάδες, ουσα 35 εβδομάδων σε έλεγχο ρουτίνας, σταμάτησε η καρδια του μωρού μου. κατευθείαν πηγα απο τον γυναικολόγο στο μαιευτήριο οπου επιβεβαιώσαν τον θάνατο του μωρού. ο θάνατος οφειλόταν σε προπτωση ομφαλίδας λόγω θέσης. ο πλακούντας ηταν σε σχημα πεταλούδας και ο ομφάλιος λώρος ηταν στην ένωση με αποτέλεσμα μεγαλώνοντας ο πλακουντας η ομφαλίδα να υποχωρεί. 

είμαι 38 χρονών και ήταν το πρώτο μου παιδάκι. έμεινα έγκυος φυσιολογικά με την 2η προσπάθεια και αν εξαιρέσουμε το γεγονός οτι ξεκίνησα αντιπυκτικες λόγω αυξημένης αντίστασης στον 5ο μήνα, όλα πηγαιναν καλά.  ο γιατρός με διαβεβαίωσε οτι κατα την καισαρική με έλεγξε και ολα ήταν καλά και οτι θα μπορέσω να ξαναμείνω εύκολα έγκυος και οτι το συγκεριμένο συμβάν ήταν απλά τυχαίο.

'Ομως λόγω του γεγονότος με εχει καταβάλει το άγχος και σκέφτομαι οτι μπορεί να μην ξαναμέινω, ή αν μείνω θα γίνει κάτι άσχημο πάλι.

[Elle12]

1 ώρα πρίν, MariaVlas είπε:

καλησπέρα σας,

γραφω γιατι χρειάζομαι κουράγιο.. πριν 2 εβδομάδες, ουσα 35 εβδομάδων σε έλεγχο ρουτίνας, σταμάτησε η καρδια του μωρού μου. κατευθείαν πηγα απο τον γυναικολόγο στο μαιευτήριο οπου επιβεβαιώσαν τον θάνατο του μωρού. ο θάνατος οφειλόταν σε προπτωση ομφαλίδας λόγω θέσης. ο πλακούντας ηταν σε σχημα πεταλούδας και ο ομφάλιος λώρος ηταν στην ένωση με αποτέλεσμα μεγαλώνοντας ο πλακουντας η ομφαλίδα να υποχωρεί. 

είμαι 38 χρονών και ήταν το πρώτο μου παιδάκι. έμεινα έγκυος φυσιολογικά με την 2η προσπάθεια και αν εξαιρέσουμε το γεγονός οτι ξεκίνησα αντιπυκτικες λόγω αυξημένης αντίστασης στον 5ο μήνα, όλα πηγαιναν καλά.  ο γιατρός με διαβεβαίωσε οτι κατα την καισαρική με έλεγξε και ολα ήταν καλά και οτι θα μπορέσω να ξαναμείνω εύκολα έγκυος και οτι το συγκεριμένο συμβάν ήταν απλά τυχαίο.

'Ομως λόγω του γεγονότος με εχει καταβάλει το άγχος και σκέφτομαι οτι μπορεί να μην ξαναμέινω, ή αν μείνω θα γίνει κάτι άσχημο πάλι.

Κοριτσι μου... 

Δεν μπορω να νιωσω οτι νιωθεις, ομως μπορω να καταλαβω. Οσο πιο κοντα εισαι στον τοκετο τοσο πιο μεγαλη και δυσκολη η απωλεια. Δυστυχως εισαι μια απο αυτες που τους ετυχε.

Δε θελω να σου πω διαφορες αισιοδοξες μπουρδες, ακομα και αν ισχυουν. Δυο ειναι τα σιγουρα πραγματα.

1. Οτι χρειαζεσαι χρονο να πενθησεις, να κλαψεις και να συμβιβαστεις με αυτο που εγινε. Και

2. Το οτι εγινε μια φορα δε σημαινει οτι θα ξανασυμβει. Κατανοω τους φοβους σου ομως δεν ισχυει. Ουτε σε αποβολες ουτε σε θανατο ουτε πουθενα.

Θελω μονο να σου στειλω μια τεραστια αγκαλια, να σου πω κουραγιο και υπομονη και οτι ειμαστε εδω να γραφεις και να μας λες οτι θελεις και νιωθεις. Εχουμε κοριτσια εδω μεσα που εχουν περασει το ιδιο. Και ολες καταλαβαινουμε τα αγχη και τις ανησυχιες μιας γυναικας. ❤

[MariaVlas]

21 minutes ago, Elle12 said:

Κοριτσι μου... 

Δεν μπορω να νιωσω οτι νιωθεις, ομως μπορω να καταλαβω. Οσο πιο κοντα εισαι στον τοκετο τοσο πιο μεγαλη και δυσκολη η απωλεια. Δυστυχως εισαι μια απο αυτες που τους ετυχε.

Δε θελω να σου πω διαφορες αισιοδοξες μπουρδες, ακομα και αν ισχυουν. Δυο ειναι τα σιγουρα πραγματα.

1. Οτι χρειαζεσαι χρονο να πενθησεις, να κλαψεις και να συμβιβαστεις με αυτο που εγινε. Και

2. Το οτι εγινε μια φορα δε σημαινει οτι θα ξανασυμβει. Κατανοω τους φοβους σου ομως δεν ισχυει. Ουτε σε αποβολες ουτε σε θανατο ουτε πουθενα.

Θελω μονο να σου στειλω μια τεραστια αγκαλια, να σου πω κουραγιο και υπομονη και οτι ειμαστε εδω να γραφεις και να μας λες οτι θελεις και νιωθεις. Εχουμε κοριτσια εδω μεσα που εχουν περασει το ιδιο. Και ολες καταλαβαινουμε τα αγχη και τις ανησυχιες μιας γυναικας. ❤

ευχαριστω παρα πολυ για το κουράγιο! εχω μεγάλη ανάγκη να ακουω οτι θα πανε όλα καλα, μηπως καταφέρω και το εμπεδώσω και εγώ..

μακάρι ολες να αποκτήσουμε οτι επιθυμουμε και να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε ολες τις δυσκολίες.

[Καντι]

8 ώρες πρίν, MariaVlas είπε:

καλησπέρα σας,

γραφω γιατι χρειάζομαι κουράγιο.. πριν 2 εβδομάδες, ουσα 35 εβδομάδων σε έλεγχο ρουτίνας, σταμάτησε η καρδια του μωρού μου. κατευθείαν πηγα απο τον γυναικολόγο στο μαιευτήριο οπου επιβεβαιώσαν τον θάνατο του μωρού. ο θάνατος οφειλόταν σε προπτωση ομφαλίδας λόγω θέσης. ο πλακούντας ηταν σε σχημα πεταλούδας και ο ομφάλιος λώρος ηταν στην ένωση με αποτέλεσμα μεγαλώνοντας ο πλακουντας η ομφαλίδα να υποχωρεί. 

είμαι 38 χρονών και ήταν το πρώτο μου παιδάκι. έμεινα έγκυος φυσιολογικά με την 2η προσπάθεια και αν εξαιρέσουμε το γεγονός οτι ξεκίνησα αντιπυκτικες λόγω αυξημένης αντίστασης στον 5ο μήνα, όλα πηγαιναν καλά.  ο γιατρός με διαβεβαίωσε οτι κατα την καισαρική με έλεγξε και ολα ήταν καλά και οτι θα μπορέσω να ξαναμείνω εύκολα έγκυος και οτι το συγκεριμένο συμβάν ήταν απλά τυχαίο.

'Ομως λόγω του γεγονότος με εχει καταβάλει το άγχος και σκέφτομαι οτι μπορεί να μην ξαναμέινω, ή αν μείνω θα γίνει κάτι άσχημο πάλι.

Λυπάμαι βαθύτατα γι αυτο που σου συνεβει , έζησες τον εφιάλτη των εγκύων...

εστιασε στα θετικά οτι έμεινες εύκολα εγκυος και θα ξαναμεινεις, το σώμα θυμάται.  Και οι άκραιες ατυχίες δεν συμβαίνουν στον ίδιο άνθρωπο. Ειμαι πολυ σιγουρη οτι ολα θα πανε καλα στον επόμενο τοκετό σου.

 Νομιζω οτι ισως αν μιλούσες σε κάποιο ψυχολόγο θα σου έδινε τακτικές διαχείρισης του άγχους. Επισης μπορείς να καλέσεις στην φαιναρετη να μιλήσεις μαζι τους, ειναι δωρεάν.

[νικηαντωνια81]

10 ώρες πρίν, MariaVlas είπε:

καλησπέρα σας,

γραφω γιατι χρειάζομαι κουράγιο.. πριν 2 εβδομάδες, ουσα 35 εβδομάδων σε έλεγχο ρουτίνας, σταμάτησε η καρδια του μωρού μου. κατευθείαν πηγα απο τον γυναικολόγο στο μαιευτήριο οπου επιβεβαιώσαν τον θάνατο του μωρού. ο θάνατος οφειλόταν σε προπτωση ομφαλίδας λόγω θέσης. ο πλακούντας ηταν σε σχημα πεταλούδας και ο ομφάλιος λώρος ηταν στην ένωση με αποτέλεσμα μεγαλώνοντας ο πλακουντας η ομφαλίδα να υποχωρεί. 

είμαι 38 χρονών και ήταν το πρώτο μου παιδάκι. έμεινα έγκυος φυσιολογικά με την 2η προσπάθεια και αν εξαιρέσουμε το γεγονός οτι ξεκίνησα αντιπυκτικες λόγω αυξημένης αντίστασης στον 5ο μήνα, όλα πηγαιναν καλά.  ο γιατρός με διαβεβαίωσε οτι κατα την καισαρική με έλεγξε και ολα ήταν καλά και οτι θα μπορέσω να ξαναμείνω εύκολα έγκυος και οτι το συγκεριμένο συμβάν ήταν απλά τυχαίο.

'Ομως λόγω του γεγονότος με εχει καταβάλει το άγχος και σκέφτομαι οτι μπορεί να μην ξαναμέινω, ή αν μείνω θα γίνει κάτι άσχημο πάλι.

Πολύ κρίμα να χάνεται ξαφνικά ένα μωρό .

Σε καταλαβαινω γιατί έχω βιώσει απώλεια παιδιού. Σίγουρα σε σημαδεύει ένα τέτοιο γεγονός αλλά σίγουρα βρίσκεις δύναμη κ προχωράς. Και θα προχωρησεις και εσυ αλλά θες το χρόνο σου. Ένας ψυχολόγος θα βοηθούσε αν εχεις την δυνατότητα.

[MariaVlas]

10 hours ago, Καντι said:

Λυπάμαι βαθύτατα γι αυτο που σου συνεβει , έζησες τον εφιάλτη των εγκύων...

εστιασε στα θετικά οτι έμεινες εύκολα εγκυος και θα ξαναμεινεις, το σώμα θυμάται.  Και οι άκραιες ατυχίες δεν συμβαίνουν στον ίδιο άνθρωπο. Ειμαι πολυ σιγουρη οτι ολα θα πανε καλα στον επόμενο τοκετό σου.

 Νομιζω οτι ισως αν μιλούσες σε κάποιο ψυχολόγο θα σου έδινε τακτικές διαχείρισης του άγχους. Επισης μπορείς να καλέσεις στην φαιναρετη να μιλήσεις μαζι τους, ειναι δωρεάν.

Καλημέρα σας,

ευχαριστώ πολύ για το κουράγιο που μου δίνετε. δυστυχώς σαν άνθρωπος σκέφτομαι τα αρνητικά και ειδικά με το άγχος έχω θέμα. κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έκανα ψυχανάλυση γι αυτό το λόγο και δυστυχώς πραγματοποιήθηκε ο μεγαλύτερος φόβος μου, μη πάθει κάτι το μωρό μου.

προσπαθούμε με τον σύντροφο με μικρά βήματα να προχωρήσουμε, απλα εμενα μου φαίενται βουνό.. ευχαριστώ και πάλι για το χρόνο σας.

9 hours ago, νικηαντωνια81 said:

Πολύ κρίμα να χάνεται ξαφνικά ένα μωρό .

Σε καταλαβαινω γιατί έχω βιώσει απώλεια παιδιού. Σίγουρα σε σημαδεύει ένα τέτοιο γεγονός αλλά σίγουρα βρίσκεις δύναμη κ προχωράς. Και θα προχωρησεις και εσυ αλλά θες το χρόνο σου. Ένας ψυχολόγος θα βοηθούσε αν εχεις την δυνατότητα.

Καλημέρα σας,

ευχαριστώ πολύ για το κουράγιο που μου δίνετε. έκανα ψυχανάλυση απο την αρχη της εγκυμοσύνης λόγω άγχους και φόβου.. τη συγκεκριμένη στιγμή όμως νιωθω οτι τιποτα δεν με βοηθαει.. ισως ακόμα ειναι νωρίς..

ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

[Pozi]

Κορίτσι μου σε νοιώθω λυπάμαι πολύ που έζησες και εσύ όλο αυτό . Είμαστε πολλές εδώ έξω που έχουμε ζήσει κάτι ανάλογο . Έκλεισα 4 μήνες που έχασα το παιδάκι μου στις 33 εβδομάδες( μια υπέροχη εγκυμοσύνη χωρισ κανένα πρόβλημα, απλά ξύπνησα μια μέρα και είχα κεντρική αποκόλληση και αυτό ήταν)  Τίποτα δεν με βοήθησε να ξεχάσω και ξέρω πως ποτέ δεν θα ξεχάσω απλά μαθαίνεις να ζεις με αυτό. Ο χρόνος θα απαλύνει λίγο τον πόνο, να κανείς υπομονή και να έχεις πίστη στον Θεό και θα τα καταφέρουμε!! 

[tetakom]

Αχ γλυκιά μανούλα πόσο σε νιώθω. Σήμερα κλείνει 6 μήνες η Ιωάννα μου. Την έχασα στις 28 εβδομάδες, ούσα σε μια τέλια εγκυμοσύνη με ένα υγιέστατο μωρό. Θα σου πω ότι ο πόνος ακόμα είναι αβάσταχτος. Βέβαια νιώθω και ευλογημένη γιατί έχω μια υπεροχη κόρη 12 ετών. Ο πόνος για την Ιωάννα μου όμως, παραμένει. Προσπαθώ να ζω με αυτό αν και ακόμα με καταβάλει πολύ. Κουράγιο σου εύχομαι. Να προσπαθήσετε ξανά. Ξέρω ότι φοβάσαι και είναι λογικό. Εφόσον όμως ήταν τυχαίο γεγονός και όχι κάτι παθολογικό, θα έρθει το ουράνιο τόξο σας. Σου στέλνω μεγάλη αγκαλιά! 

[MariaVlas]

On 6/8/2022 at 12:59 PM, Pozi said:

Κορίτσι μου σε νοιώθω λυπάμαι πολύ που έζησες και εσύ όλο αυτό . Είμαστε πολλές εδώ έξω που έχουμε ζήσει κάτι ανάλογο . Έκλεισα 4 μήνες που έχασα το παιδάκι μου στις 33 εβδομάδες( μια υπέροχη εγκυμοσύνη χωρισ κανένα πρόβλημα, απλά ξύπνησα μια μέρα και είχα κεντρική αποκόλληση και αυτό ήταν)  Τίποτα δεν με βοήθησε να ξεχάσω και ξέρω πως ποτέ δεν θα ξεχάσω απλά μαθαίνεις να ζεις με αυτό. Ο χρόνος θα απαλύνει λίγο τον πόνο, να κανείς υπομονή και να έχεις πίστη στον Θεό και θα τα καταφέρουμε!! 

@Poziλυπαμαι πολυ για την απώλεια σου.. ξερω ο χρόνος είναι ο καλυτερος γιατρός... ευχομαι να τα καταφέρουμε και να κρατήσουμε ενα μωράκι υγιές στην αγκαλιά μας..

9 hours ago, tetakom said:

Αχ γλυκιά μανούλα πόσο σε νιώθω. Σήμερα κλείνει 6 μήνες η Ιωάννα μου. Την έχασα στις 28 εβδομάδες, ούσα σε μια τέλια εγκυμοσύνη με ένα υγιέστατο μωρό. Θα σου πω ότι ο πόνος ακόμα είναι αβάσταχτος. Βέβαια νιώθω και ευλογημένη γιατί έχω μια υπεροχη κόρη 12 ετών. Ο πόνος για την Ιωάννα μου όμως, παραμένει. Προσπαθώ να ζω με αυτό αν και ακόμα με καταβάλει πολύ. Κουράγιο σου εύχομαι. Να προσπαθήσετε ξανά. Ξέρω ότι φοβάσαι και είναι λογικό. Εφόσον όμως ήταν τυχαίο γεγονός και όχι κάτι παθολογικό, θα έρθει το ουράνιο τόξο σας. Σου στέλνω μεγάλη αγκαλιά! 

@tetakom λυπάμαι για την απώλεια σου.. όσα παιδιά και να εχεις δεν αλλάζει ο πόνος.. απλά σου δίνει κουράγιο η υπαρξή ενος παιδιού για να σταθείς στα πόδια σου πιο γρήγορα ίσως.. πριν μείνω εγκυος φοβόμουν οτι δεν θα μπορέσω εύκολα να κανω παιδί, όταν έμεινα έγκυος φοβόμουν οτι επειδή έμεινα εύκολα κάπου θα στραβώσει.. οταν μπήκα στον 8ο μήνα, ηρέμησα κάπως αλλα και πάλι σκεφτόμουν οτι αν δεν το πιασω στην αγκαλια μου δεν θα ησυχάσω.. και τελικά έγινε πραγματικότητα ο φόβος μου. καμια φορά σκεφτομαι οτι το προκάλεσα εγω η ίδια και τρελένομαι.. τωρα φοβάμαι πάλι μηπως δεν τα καταφέρω ή κατι πάει πάλι στραβά και όσο και αν προσπαθώνα το αποβάλλω απο το μυαλό μου, δεν μπορώ..

θέλω να πιστέυω οτι με το καιρό θα ηρεμήσω..

[tetakom]

1 hour ago, MariaVlas είπε:

@Poziλυπαμαι πολυ για την απώλεια σου.. ξερω ο χρόνος είναι ο καλυτερος γιατρός... ευχομαι να τα καταφέρουμε και να κρατήσουμε ενα μωράκι υγιές στην αγκαλιά μας..

@tetakom λυπάμαι για την απώλεια σου.. όσα παιδιά και να εχεις δεν αλλάζει ο πόνος.. απλά σου δίνει κουράγιο η υπαρξή ενος παιδιού για να σταθείς στα πόδια σου πιο γρήγορα ίσως.. πριν μείνω εγκυος φοβόμουν οτι δεν θα μπορέσω εύκολα να κανω παιδί, όταν έμεινα έγκυος φοβόμουν οτι επειδή έμεινα εύκολα κάπου θα στραβώσει.. οταν μπήκα στον 8ο μήνα, ηρέμησα κάπως αλλα και πάλι σκεφτόμουν οτι αν δεν το πιασω στην αγκαλια μου δεν θα ησυχάσω.. και τελικά έγινε πραγματικότητα ο φόβος μου. καμια φορά σκεφτομαι οτι το προκάλεσα εγω η ίδια και τρελένομαι.. τωρα φοβάμαι πάλι μηπως δεν τα καταφέρω ή κατι πάει πάλι στραβά και όσο και αν προσπαθώνα το αποβάλλω απο το μυαλό μου, δεν μπορώ..

θέλω να πιστέυω οτι με το καιρό θα ηρεμήσω..

Δώσε χρόνο στον εαυτό σου κορίτσι μου. Τον χρειάζεσαι. Χρισζεται να περάσουμε όλα τα στάδια του πένθους για να κλείσει ας πούμε, ο κύκλος. Θυμός, θλίψη, ενοχές, πόνος κλπ είναι κομμάτια του κυκλου. Δεν θέλω να σου πω λόγια παρηγοριάς γιατί ούτε εγώ τα ήθελα. Τα άκουγα σαν φασαρία στα αυτιά μου και ένιωθα ότι δεν με καταλαβαίνει κανείς. Είχα απαγορεύσει την επικοινωνία του κόσμου μαζί μου τον πρώτο καιρό. Σου εύχομαι να έχεις δύναμη και όταν θα νιώσεις έτοιμη, να αγκαλιάσεις το μωρό που τόσο ονειρεύεσαι. 

[MariaVlas]

26 minutes ago, tetakom said:

Δώσε χρόνο στον εαυτό σου κορίτσι μου. Τον χρειάζεσαι. Χρισζεται να περάσουμε όλα τα στάδια του πένθους για να κλείσει ας πούμε, ο κύκλος. Θυμός, θλίψη, ενοχές, πόνος κλπ είναι κομμάτια του κυκλου. Δεν θέλω να σου πω λόγια παρηγοριάς γιατί ούτε εγώ τα ήθελα. Τα άκουγα σαν φασαρία στα αυτιά μου και ένιωθα ότι δεν με καταλαβαίνει κανείς. Είχα απαγορεύσει την επικοινωνία του κόσμου μαζί μου τον πρώτο καιρό. Σου εύχομαι να έχεις δύναμη και όταν θα νιώσεις έτοιμη, να αγκαλιάσεις το μωρό που τόσο ονειρεύεσαι. 

@tetakom ευχαριστώ πολυ για την συμπαράσταση και το κουράγιο σου. εύχομαι και για εσένα το ίδιο..

[Roulagou]

Καλημέρα σας. Καταρχάς κουράγιο σε όσες έχουμε βιώσει τέτοιες δύσκολες καταστάσεις. Πριν μια εβδομάδα σε έλεγχο ρουτίνας και διανύοντας τις 35+2 εβδομάδες γέννησα τον μπέμπη μου, ο οποίος είχε μηδενικούς παλμούς. Μια εβδομάδα πριν στο καρδιοτοκογραφημα όλα ηταν αριστα. Οι εξετάσεις άριστες απο όλες τις απόψεις καθόλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Είχαμε μπει στην τελική ευθεία και 15/7 είχε προγραμματιστεί η καισαρική. Επιτέλους είχα ηρεμήσει πως όλα θα πανε καλα... Τι μπορεί να συμβεί τώρα στο τέλος; Είμαι 33 ετών και έμεινα εύκολα έγκυος. Πρώτη εγκυμοσύνη, πολύ άγχος και ήθελα να τα εχω όλα υπό έλεγχο. Επειδή υπάρχει ιστορικό θρομβοφιλιας (η ξαδέλφη μου είχε χάσει παιδί στον 7ο μήνα), πριν μείνω έγκυος είχα κάνει όλες τις απαραίτητες εξετάσεις οι οποίες δεν έδειξαν κάτι. Προληπτικά, σε όλη την εγκυμοσύνη έπαιρνα σαλοσπιρ των 100. Ζάχαρο δεν είχα, ούτε είμαι παχύσαρκη επειδή είχα καούρες είχα πάρει μόνο 4 κιλά. Δεν καπνίζω και οι εξετάσεις μου ηταν συστηματικές και άριστες ενώ με παρακολουθούσε ενδοκρινολόγος για θυροειδή και διαβήτη κάθε 2 εβδομάδες λόγω του ότι η αδελφή μου είχε ζάχαρο εγκυμοσύνης και στις δυο εγκυμοσύνες της. Αναρωτιέμαι λοιπόν, τι πήγε τελικά στραβά; Τι έκανα λάθος; Θα μπορούσα να κάνω κάτι παραπάνω; Έφταιξαν οι γιατροί; Γιατί έφυγε το αγγελούδι μου έτσι ξαφνικά; Πώς προχωράς μετά απο την απώλεια; Σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου και αυτο που μένει είναι ένα κενό... Συμβαίνει μου είπαν όλοι... Τυχαίο γεγονός... Αρκεί όμως αυτό;

[Pozi]

On 7/7/2022 at 7:15 AM, Roulagou said:

Καλημέρα σας. Καταρχάς κουράγιο σε όσες έχουμε βιώσει τέτοιες δύσκολες καταστάσεις. Πριν μια εβδομάδα σε έλεγχο ρουτίνας και διανύοντας τις 35+2 εβδομάδες γέννησα τον μπέμπη μου, ο οποίος είχε μηδενικούς παλμούς. Μια εβδομάδα πριν στο καρδιοτοκογραφημα όλα ηταν αριστα. Οι εξετάσεις άριστες απο όλες τις απόψεις καθόλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Είχαμε μπει στην τελική ευθεία και 15/7 είχε προγραμματιστεί η καισαρική. Επιτέλους είχα ηρεμήσει πως όλα θα πανε καλα... Τι μπορεί να συμβεί τώρα στο τέλος; Είμαι 33 ετών και έμεινα εύκολα έγκυος. Πρώτη εγκυμοσύνη, πολύ άγχος και ήθελα να τα εχω όλα υπό έλεγχο. Επειδή υπάρχει ιστορικό θρομβοφιλιας (η ξαδέλφη μου είχε χάσει παιδί στον 7ο μήνα), πριν μείνω έγκυος είχα κάνει όλες τις απαραίτητες εξετάσεις οι οποίες δεν έδειξαν κάτι. Προληπτικά, σε όλη την εγκυμοσύνη έπαιρνα σαλοσπιρ των 100. Ζάχαρο δεν είχα, ούτε είμαι παχύσαρκη επειδή είχα καούρες είχα πάρει μόνο 4 κιλά. Δεν καπνίζω και οι εξετάσεις μου ηταν συστηματικές και άριστες ενώ με παρακολουθούσε ενδοκρινολόγος για θυροειδή και διαβήτη κάθε 2 εβδομάδες λόγω του ότι η αδελφή μου είχε ζάχαρο εγκυμοσύνης και στις δυο εγκυμοσύνες της. Αναρωτιέμαι λοιπόν, τι πήγε τελικά στραβά; Τι έκανα λάθος; Θα μπορούσα να κάνω κάτι παραπάνω; Έφταιξαν οι γιατροί; Γιατί έφυγε το αγγελούδι μου έτσι ξαφνικά; Πώς προχωράς μετά απο την απώλεια; Σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου και αυτο που μένει είναι ένα κενό... Συμβαίνει μου είπαν όλοι... Τυχαίο γεγονός... Αρκεί όμως αυτό;

Roulagou μου πάρε τον χρόνο σου. Θα κλάψεις θα πενθήσεις και σε καταλαβαίνω απόλυτα. Μην κατηγορείς κανένα , μην βασανίζεις τον εαυτό σου.  Πριν 5 μήνες το πέρασα και εγώ με κίνδυνο να χάσω την ζωή μου και να μου αφαιρέσουν την μήτρα. Κρατάμε λοιπόν το ότι είμαστε εν ζωή και έχουμε την μήτρα μας όποτε έχουμε ευκαιρία να ξανά προσπαθήσουμε.  Ο χρόνος θα απαλύνει λίγο τον πόνο. Υπομονή κορίτσι μου. Κουράγιο και να σκέφτεσαι ότι έμεινες εύκολα έγκυος. Μην διατάσεις να ζητήσεις βοήθεια εάν τη χρειαστείς. Τα αγγελούδια μας είναι εκεί πάνω και μας προσέχουν. 

[Roulagou]

2 ώρες πρίν, Pozi είπε:

Roulagou μου πάρε τον χρόνο σου. Θα κλάψεις θα πενθήσεις και σε καταλαβαίνω απόλυτα. Μην κατηγορείς κανένα , μην βασανίζεις τον εαυτό σου.  Πριν 5 μήνες το πέρασα και εγώ με κίνδυνο να χάσω την ζωή μου και να μου αφαιρέσουν την μήτρα. Κρατάμε λοιπόν το ότι είμαστε εν ζωή και έχουμε την μήτρα μας όποτε έχουμε ευκαιρία να ξανά προσπαθήσουμε.  Ο χρόνος θα απαλύνει λίγο τον πόνο. Υπομονή κορίτσι μου. Κουράγιο και να σκέφτεσαι ότι έμεινες εύκολα έγκυος. Μην διατάσεις να ζητήσεις βοήθεια εάν τη χρειαστείς. Τα αγγελούδια μας είναι εκεί πάνω και μας προσέχουν. 

Σε ευχαριστώ πολύ @rozi. Έχω επικοινωνήσει με τη Φαιναρέτη και ξεκίνησα διαδικασία για υποστήριξη. Ελπίζω πως θα με βοηθήσει για να ορθοποδήσω. Κάθε μέρα που περνά αισθάνομαι λιγότερο απελπισμένη. Ο χρόνος έχει δύναμη. Όπως είπες τα αγγελούδια μας είναι κοντά μας και θα μας προσέξουν. Πρέπει να είμαστε δυνατές. Κουράγιο σε όλες μας.

[tetakom]

On 7/7/2022 at 7:15 ΠΜ, Roulagou είπε:

Καλημέρα σας. Καταρχάς κουράγιο σε όσες έχουμε βιώσει τέτοιες δύσκολες καταστάσεις. Πριν μια εβδομάδα σε έλεγχο ρουτίνας και διανύοντας τις 35+2 εβδομάδες γέννησα τον μπέμπη μου, ο οποίος είχε μηδενικούς παλμούς. Μια εβδομάδα πριν στο καρδιοτοκογραφημα όλα ηταν αριστα. Οι εξετάσεις άριστες απο όλες τις απόψεις καθόλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Είχαμε μπει στην τελική ευθεία και 15/7 είχε προγραμματιστεί η καισαρική. Επιτέλους είχα ηρεμήσει πως όλα θα πανε καλα... Τι μπορεί να συμβεί τώρα στο τέλος; Είμαι 33 ετών και έμεινα εύκολα έγκυος. Πρώτη εγκυμοσύνη, πολύ άγχος και ήθελα να τα εχω όλα υπό έλεγχο. Επειδή υπάρχει ιστορικό θρομβοφιλιας (η ξαδέλφη μου είχε χάσει παιδί στον 7ο μήνα), πριν μείνω έγκυος είχα κάνει όλες τις απαραίτητες εξετάσεις οι οποίες δεν έδειξαν κάτι. Προληπτικά, σε όλη την εγκυμοσύνη έπαιρνα σαλοσπιρ των 100. Ζάχαρο δεν είχα, ούτε είμαι παχύσαρκη επειδή είχα καούρες είχα πάρει μόνο 4 κιλά. Δεν καπνίζω και οι εξετάσεις μου ηταν συστηματικές και άριστες ενώ με παρακολουθούσε ενδοκρινολόγος για θυροειδή και διαβήτη κάθε 2 εβδομάδες λόγω του ότι η αδελφή μου είχε ζάχαρο εγκυμοσύνης και στις δυο εγκυμοσύνες της. Αναρωτιέμαι λοιπόν, τι πήγε τελικά στραβά; Τι έκανα λάθος; Θα μπορούσα να κάνω κάτι παραπάνω; Έφταιξαν οι γιατροί; Γιατί έφυγε το αγγελούδι μου έτσι ξαφνικά; Πώς προχωράς μετά απο την απώλεια; Σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου και αυτο που μένει είναι ένα κενό... Συμβαίνει μου είπαν όλοι... Τυχαίο γεγονός... Αρκεί όμως αυτό;

Αχ γλυκιά μανούλα πόσο σε νιώθω. Εχθές έκλεισε 7 μήνες η Ιωάννα μου στον ουρανό. Την χάσαμε στις 28 εβδομάδες ξαφνικά ενώ όλα ήταν τέλεια. Το γιατί δεν θα το μάθουμε ποτέ, απλά θέλουμε χρόνο για να μάθουμε να ζούμε με αυτό. Κι εγώ έπιασα πολύ εύκολα και τα 3 μου παιδιά. Έχω μια κόρη 13 ετών, είχα μια παλινδρομη στα 38 μου και τον Δεκέμβρη όντας 42 ετών είχα τον ενδομητριο θάνατο. Το θετικό είναι ότι είμαστε ζωντανες και υγιείς άρα μπορούμε αν θέλουμε να ξαναπροσπαθησουμε. Δεν θα ξεχάσεις ποτέ και σίγουρα μια μελλοντική εγκυμοσύνη θα είναι μες στο άγχος. Σου στέλνω μεγάλη αγκαλιά και εύχομαι σύντομα να κρατήσεις στην αγκαλιά σου ένα υγιέστατο μωρό.