Εγκυμοσύνη και… μια τρέλα

[Maraki.]

Γεια σε όλους,

μετά απο πολύ σκέψη αποφάσισα να γράψω και εγώ τον πόνο μου. Είμαστε με το αγόρι μου 7 χρονια μαζι. Απο παντα το θεμα παιδι δεν με απασχολουσε ιδιαιτερα , δηλαδη στην ιδεα το να μην κανω γενικα παιδια δεν με πειραζε αλλα αμα ερχοταν θα ηθελα να ερθει καπου στα 30. Τελικα ηρθε λιγο νωριτερα!! Στην αρχη σοκαρίστηκα αλλα με τον καιρο ειχα ενθουσιαστει αρκετα,εβλεπα διαφορα βιντεο στα social κ ελεγα αντε ποτε θα ερθει το δικο μας. Σημερα που σας γραφω ειμαι 5,5 μηνων. Μπορω να σας πω οτι οι 3,5 πρωτοι μηνες ηταν πολυ δυσκολοι για εμενα , διοτι ειχα μονιμως αναγουλες και εμμετους. Πλεον στους 5,5 μηνες βλεπω μια ενναλαγη στην ψυχολογια μου. Δηλαδη; Τη μια ειμαι πολυ χαρουμενη που θα εχουμε μωρακι και την αλλη με πιανουν κατι κρισεις του τυπου «και τωρα τι θα κανω με ενα παιδι; /Δεν θα δουλευω/ θα εχουμε οικονομικο θεμα/ θα παρω 30 κιλα/πως θα τα χασω;/ πως θα αλλαξει η ζωη μας;…»βλεπω τις φιλες μου να πηγαινουν ταξιδια , να βγαινουν και γενικα να μην εχουν αγχοι και καπως πιανω τον εαυτο μου να ζηλευει , και αλλες τετοιες βλακειες ,,, υστερα θα ειμαι παλι καλα θα παω να ψωνίσω για το μωρο και την αλλη μερα θα σκεφτομαι « τι εξεταση να κανω να δω αμα το παιδι ειναι 100% υγειης; Και αμα δεν ειναι; Και αμα δεν πανε ολα καλα; Και αμα παιθανω στην γεννα;  Και αμα αμα… και ολο αυτο μπορει να με ριξει εντελως ψυχολογικα και ολη μερα να ειμαι στον καναπε και να μην κανω τιποτα…

 θα ηθελα τις συμβουλες σας 

ευχαριστω !

[Angela123]

Συμβουλές πάνω σε τι;έτσι είναι η εγκυμοσυνη.Τη μια μέρα χαίρεσαι και ανυπομονεί για τη ζωή που έρχεται και τη άλλη αγχώνεσαι γιατί είναι κάτι καινούριο που θα σου αλλάξει παντελώς τη ζωή.

Περιμένω και εγώ το 2ο μωρό μου και θα σου πω ειλικρινά ότι οι πρώτοι μήνες,χρόνια ειναι δυσκολα.Η ζωή σου δε θα είναι ποτέ ξανά ίδια.Τα παιδιά σου δίνουν μεγάλη χαρά αλλά η ανατροφή τους είναι δύσκολη και δε θα σου κρύψω ότι θα περιοριστεις πολύ.Οι έξοδοι σου θα μειωθούν και όταν τελικά συμβαίνουν δε θα έχεις ησυχία γιατί θα τρέχεις από πίσω όλη την ώρα.Η κούραση ιδιαίτερα στην αρχή είναι μεγάλη και η αϋπνία βαράει κόκκινο.

ΌΜΩΣ όλα αυτά κάποια στιγμή περνάνε.Θα έρθει η νύχτα που θα κοιμηθείς πολλές ώρες,θα μπορέσεις να φας σαν άνθρωπος ένα πιάτο φαΐ και θα καταφέρεις να βγεις έξω για έναν καφε/ποτο/φαγητό και να μη σηκώνεσαι ανά 5 λεπτά.

Όταν αρχίσει το παιδί να μεγαλώνει και να γίνεται ανεξάρτητο θα νιώσεις ότι δεν είσαι πια μόνο μια μηχανή που υπάρχει για να καλύπτει τις βασικές ανάγκες του παιδιού. Προσωπικά τότε άρχισα να χαίρομαι περισσότερο το παιδί μου.

Αυτή είναι η μέχρι τώρα δικιά μου εμπειρία.Ευχομαι να έχεις μια καλή και τελειομηνα εγκυμοσυνη και ένα γερό μωρό!

 

[Καντι]

13 ώρες πρίν, Maraki. είπε:

Γεια σε όλους,

μετά απο πολύ σκέψη αποφάσισα να γράψω και εγώ τον πόνο μου. Είμαστε με το αγόρι μου 7 χρονια μαζι. Απο παντα το θεμα παιδι δεν με απασχολουσε ιδιαιτερα , δηλαδη στην ιδεα το να μην κανω γενικα παιδια δεν με πειραζε αλλα αμα ερχοταν θα ηθελα να ερθει καπου στα 30. Τελικα ηρθε λιγο νωριτερα!! Στην αρχη σοκαρίστηκα αλλα με τον καιρο ειχα ενθουσιαστει αρκετα,εβλεπα διαφορα βιντεο στα social κ ελεγα αντε ποτε θα ερθει το δικο μας. Σημερα που σας γραφω ειμαι 5,5 μηνων. Μπορω να σας πω οτι οι 3,5 πρωτοι μηνες ηταν πολυ δυσκολοι για εμενα , διοτι ειχα μονιμως αναγουλες και εμμετους. Πλεον στους 5,5 μηνες βλεπω μια ενναλαγη στην ψυχολογια μου. Δηλαδη; Τη μια ειμαι πολυ χαρουμενη που θα εχουμε μωρακι και την αλλη με πιανουν κατι κρισεις του τυπου «και τωρα τι θα κανω με ενα παιδι; /Δεν θα δουλευω/ θα εχουμε οικονομικο θεμα/ θα παρω 30 κιλα/πως θα τα χασω;/ πως θα αλλαξει η ζωη μας;…»βλεπω τις φιλες μου να πηγαινουν ταξιδια , να βγαινουν και γενικα να μην εχουν αγχοι και καπως πιανω τον εαυτο μου να ζηλευει , και αλλες τετοιες βλακειες ,,, υστερα θα ειμαι παλι καλα θα παω να ψωνίσω για το μωρο και την αλλη μερα θα σκεφτομαι « τι εξεταση να κανω να δω αμα το παιδι ειναι 100% υγειης; Και αμα δεν ειναι; Και αμα δεν πανε ολα καλα; Και αμα παιθανω στην γεννα;  Και αμα αμα… και ολο αυτο μπορει να με ριξει εντελως ψυχολογικα και ολη μερα να ειμαι στον καναπε και να μην κανω τιποτα…

 θα ηθελα τις συμβουλες σας 

ευχαριστω !

Να τηλεφώνησεις στην φαιναρετη να μιλήσεις για τους προβληματισμούς σου. Επισης κανουν εξαιρετικά σεμινάρια για την γονεικοτητα που μπορείς να παρακολουθήσεις με τον σύζυγο σου. Εντελώς δωρεάν.

 Δουλειά μπορείς να βρεις μολις μεγαλώσει λιγο το παιδακι σου, στους παιδικούς τα δέχονται απο 6 μηνών. 30 κιλά δεν θα πάρεις καθως απαγορεύεται για να μην κανεις διαβήτη κύησης κλπ. Εγκυος σημαίνει υγιηνη διατροφή. Και επισης μετα απο ενα μισή χρόνο με το παιδί μου θα σου πω οτι η ζωή μου δεν μοιάζει σε τιποτα με την προηγούμενη που ειχα και η κούραση απο το ξενύχτι ειναι συγλονιστικη αλλα τα συναισθήματα που θα νιώσεις ειναι τοσο πρωτόγνωρα που η έννοια της αγάπη αποκτά αλλη διάσταση.

[Sisii]

14 ώρες πρίν, Maraki. είπε:

Γεια σε όλους,

μετά απο πολύ σκέψη αποφάσισα να γράψω και εγώ τον πόνο μου. Είμαστε με το αγόρι μου 7 χρονια μαζι. Απο παντα το θεμα παιδι δεν με απασχολουσε ιδιαιτερα , δηλαδη στην ιδεα το να μην κανω γενικα παιδια δεν με πειραζε αλλα αμα ερχοταν θα ηθελα να ερθει καπου στα 30. Τελικα ηρθε λιγο νωριτερα!! Στην αρχη σοκαρίστηκα αλλα με τον καιρο ειχα ενθουσιαστει αρκετα,εβλεπα διαφορα βιντεο στα social κ ελεγα αντε ποτε θα ερθει το δικο μας. Σημερα που σας γραφω ειμαι 5,5 μηνων. Μπορω να σας πω οτι οι 3,5 πρωτοι μηνες ηταν πολυ δυσκολοι για εμενα , διοτι ειχα μονιμως αναγουλες και εμμετους. Πλεον στους 5,5 μηνες βλεπω μια ενναλαγη στην ψυχολογια μου. Δηλαδη; Τη μια ειμαι πολυ χαρουμενη που θα εχουμε μωρακι και την αλλη με πιανουν κατι κρισεις του τυπου «και τωρα τι θα κανω με ενα παιδι; /Δεν θα δουλευω/ θα εχουμε οικονομικο θεμα/ θα παρω 30 κιλα/πως θα τα χασω;/ πως θα αλλαξει η ζωη μας;…»βλεπω τις φιλες μου να πηγαινουν ταξιδια , να βγαινουν και γενικα να μην εχουν αγχοι και καπως πιανω τον εαυτο μου να ζηλευει , και αλλες τετοιες βλακειες ,,, υστερα θα ειμαι παλι καλα θα παω να ψωνίσω για το μωρο και την αλλη μερα θα σκεφτομαι « τι εξεταση να κανω να δω αμα το παιδι ειναι 100% υγειης; Και αμα δεν ειναι; Και αμα δεν πανε ολα καλα; Και αμα παιθανω στην γεννα;  Και αμα αμα… και ολο αυτο μπορει να με ριξει εντελως ψυχολογικα και ολη μερα να ειμαι στον καναπε και να μην κανω τιποτα…

 θα ηθελα τις συμβουλες σας 

ευχαριστω !

Είμαι 24 χρονών και έκλεισα τον 3ο μήνα. Θεωρώ πως είναι απόλυτα φυσιολογικό να τα σκέφτεσαι όλα αυτά, ειδικά όταν είσαι σε νέα ηλικία σχετικά. Και εγώ σκέφτομαι ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια και φαντάσου το παιδί εμάς ήταν λίγο πολύ προγραμματισμένο. Είναι ανησυχίες νορμαλ και τα συναισθήματα που λόγω ορμονών όσο να πεις γιγαντώνονται. Ίσως να μην σε καταλαβαίνουν όλοι, ούτε και εμένα με καταλαβαίνει πχ η θεία μου που είναι 45 χρονών και της τα λέω(εκανε παιδί στα 37 της, με κόπο, και προφανώς και δεν την απασχολούσαν πλέον τόσο οι έξοδοι). Η κάθε ηλικία έχει τα δικά της άγχη. Εμείς που είμαστε νεότερες σκεφτόμαστε τη ζωή που αφήνουμε, κάποιες γυναίκες μεγαλύτερες παρατηρώ πως ανησυχούν για θέματα υγείας του μωρού περισσότερο από όσο εγώ ας πούμε, παρά για θέματα όπως «πάει η ζωη που έκανα και οι έξοδοι». Είναι και στον άνθρωπο φυσικά, απλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι σκέφτεσαι με αυτά που έχεις τώρα και μέχρι τώρα, είναι θέμα προοπτικής. Και είναι απόλυτα λογικό για εμένα. 

Είναι άλλο να λες θέλω παιδί και οκ θα υπάρχουν άγχοι και άλλο να συμβαίνει πραγματικά και να ξέρεις ότι τίποτα δεν θα είναι όπως πριν όντως. Ωστόσο, σκέψου πως έχω δει πολλές κοπέλες οι οποίες βγαίνουν μια χαρά για καφέ, βλέπουν φίλους, κάνουν τις βόλτες τους με ή χωρίς το μωρό (αν έχεις κάπου να το αφήσεις 1-2 ωριτσες να ξελαμπικάρεις) και δουλειά αν θέλεις θα βρεις αφού μπορεί να πάει το μωρο στον βρεφονηπιακό. 

Ηθελα, λοιπόν, να σου πω να μην νιώθεις μόνη, ούτε και παράλογη, υπάρχουμε και άλλες κοπέλες εκεί έξω που νιώθουμε το ίδιο με εσένα.❤️

Με την Φαιναρετη που σου πρότεινε η @Καντι σκέφτομαι να μιλήσω και εγώ. Σίγουρα θα βοηθήσει στο να βάλουμε τα άγχη μας σε τάξη και να χαρούμε λίγο την εγκυμοσύνη μας ❤️

[Maraki.]

4 ώρες πρίν, Sisii είπε:

Είμαι 24 χρονών και έκλεισα τον 3ο μήνα. Θεωρώ πως είναι απόλυτα φυσιολογικό να τα σκέφτεσαι όλα αυτά, ειδικά όταν είσαι σε νέα ηλικία σχετικά. Και εγώ σκέφτομαι ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια και φαντάσου το παιδί εμάς ήταν λίγο πολύ προγραμματισμένο. Είναι ανησυχίες νορμαλ και τα συναισθήματα που λόγω ορμονών όσο να πεις γιγαντώνονται. Ίσως να μην σε καταλαβαίνουν όλοι, ούτε και εμένα με καταλαβαίνει πχ η θεία μου που είναι 45 χρονών και της τα λέω(εκανε παιδί στα 37 της, με κόπο, και προφανώς και δεν την απασχολούσαν πλέον τόσο οι έξοδοι). Η κάθε ηλικία έχει τα δικά της άγχη. Εμείς που είμαστε νεότερες σκεφτόμαστε τη ζωή που αφήνουμε, κάποιες γυναίκες μεγαλύτερες παρατηρώ πως ανησυχούν για θέματα υγείας του μωρού περισσότερο από όσο εγώ ας πούμε, παρά για θέματα όπως «πάει η ζωη που έκανα και οι έξοδοι». Είναι και στον άνθρωπο φυσικά, απλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι σκέφτεσαι με αυτά που έχεις τώρα και μέχρι τώρα, είναι θέμα προοπτικής. Και είναι απόλυτα λογικό για εμένα. 

Είναι άλλο να λες θέλω παιδί και οκ θα υπάρχουν άγχοι και άλλο να συμβαίνει πραγματικά και να ξέρεις ότι τίποτα δεν θα είναι όπως πριν όντως. Ωστόσο, σκέψου πως έχω δει πολλές κοπέλες οι οποίες βγαίνουν μια χαρά για καφέ, βλέπουν φίλους, κάνουν τις βόλτες τους με ή χωρίς το μωρό (αν έχεις κάπου να το αφήσεις 1-2 ωριτσες να ξελαμπικάρεις) και δουλειά αν θέλεις θα βρεις αφού μπορεί να πάει το μωρο στον βρεφονηπιακό. 

Ηθελα, λοιπόν, να σου πω να μην νιώθεις μόνη, ούτε και παράλογη, υπάρχουμε και άλλες κοπέλες εκεί έξω που νιώθουμε το ίδιο με εσένα.❤️

Με την Φαιναρετη που σου πρότεινε η @Καντι σκέφτομαι να μιλήσω και εγώ. Σίγουρα θα βοηθήσει στο να βάλουμε τα άγχη μας σε τάξη και να χαρούμε λίγο την εγκυμοσύνη μας ❤️

Ευχαριστω πολυ  

απλα οταν τα σκεφτομαι αυτα μετα νιωθω τιψεις για το παιδι οτι τι μανα θα γινω ενω σκεφτομαι την παρτη μου. 

5 ώρες πρίν, Καντι είπε:

Να τηλεφώνησεις στην φαιναρετη να μιλήσεις για τους προβληματισμούς σου. Επισης κανουν εξαιρετικά σεμινάρια για την γονεικοτητα που μπορείς να παρακολουθήσεις με τον σύζυγο σου. Εντελώς δωρεάν.

 Δουλειά μπορείς να βρεις μολις μεγαλώσει λιγο το παιδακι σου, στους παιδικούς τα δέχονται απο 6 μηνών. 30 κιλά δεν θα πάρεις καθως απαγορεύεται για να μην κανεις διαβήτη κύησης κλπ. Εγκυος σημαίνει υγιηνη διατροφή. Και επισης μετα απο ενα μισή χρόνο με το παιδί μου θα σου πω οτι η ζωή μου δεν μοιάζει σε τιποτα με την προηγούμενη που ειχα και η κούραση απο το ξενύχτι ειναι συγλονιστικη αλλα τα συναισθήματα που θα νιώσεις ειναι τοσο πρωτόγνωρα που η έννοια της αγάπη αποκτά αλλη διάσταση.

Ευχαριστω πολυ για τις συμβουλες ❤️

[Sisii]

2 ώρες πρίν, Maraki. είπε:

Ευχαριστω πολυ  

απλα οταν τα σκεφτομαι αυτα μετα νιωθω τιψεις για το παιδι οτι τι μανα θα γινω ενω σκεφτομαι την παρτη μου. 

Ευχαριστω πολυ για τις συμβουλες ❤️

Και εγώ έχω αυτες τις τυψεισ. Εγώ σκέφτομαι και μήπως ολα αυτά που σκέφτομαι περασουν στην ψυχολογία του τώρα που αναπτύσσεται και γίνει αγχωτικό σαν εμένα 

 αλλά είμαι σίγουρη ότι θα είμαστε οι καλύτερες μαμάδες του κόσμου για το παιδί μας