η παρέα του parents !!!

[mkcm]

Μάλλον.... θα δω τι θα κάνω...

Πως τα περάσατε Σ/Κ; Εμείς πολύ όμορφα... Το Σάββατο βγήκαμε βολτίτσα εγώ με τα παιδιά και την Κυριακή την καθιερωμένη μας οικογενειακή... θέατρο, ταβερνούλα και μετά ήρθαν κάτι φίλοι σπίτι και καθίσαμε όλοι παρέα μέχρι το βραδάκι... Πολύ καλή φάση... Γεμίσαμε φουλ μπαταρίες....

[mama-vasoula]

Μάλλον.... θα δω τι θα κάνω...

Πως τα περάσατε Σ/Κ; Εμείς πολύ όμορφα... Το Σάββατο βγήκαμε βολτίτσα εγώ με τα παιδιά και την Κυριακή την καθιερωμένη μας οικογενειακή... θέατρο, ταβερνούλα και μετά ήρθαν κάτι φίλοι σπίτι και καθίσαμε όλοι παρέα μέχρι το βραδάκι... Πολύ καλή φάση... Γεμίσαμε φουλ μπαταρίες....

Ωραίο ακούγεται !!

Κι εμείς είχαμε πολύ γεμάτο σαβ/κο.. Σάββατο πηγαμε Λουτρακι στη βαφτιστηρα που γιορταζε κ παίζει πολύ ωραία με τη μεγάλη μου κ Κυριακή Σαλαμίνα από το πρωί που ειναι τα πεθερικα μου. Κοινωνησαμε τη μικρή με τα βαφτιστικα της, μετά για καφέ παραλία (μόνο τη μεγάλη πηραμε, το μωρό το αφησα στην πεθερά μου γιατί ήθελε να κοιμηθει). Μετά σπίτι για φαγητό κλπ.

[mkcm]

Αχ, πολύ ωραία.

Εμείς σήμερα πάμε παιδίατρο, για να δούμε πόσο θα μου τον βγάλει το μικρό.

Ρε συ, χθες βράδυ που κάναμε την κλασική ιεροτελεστία μπάνιο, γάλα, θηλασμό, αφού είχε κοιμηθεί η μεγάλη, όταν τελείωσε το θηλασμό ο μικρός και τον πήρε ο ύπνος στην αγκαλιά μου συνειδητοποίησα πόσο λίγες είναι αυτές οι στιγμές που το μικράκι μου το έχω κρατήσει αγκαλίτσα κοιμησμένο σε αντίθεση με τη μεγάλη που πολλές φορές την είχα κρατήσει αγκαλιά και τη χάζευα να κοιμάται.

Χθες λοιπόν, μου φάνηκε η στιγμή αυτή μαγική. Τον κρατούσα ψιλοόρθιο στην αγκαλιά μου να ρευτεί και χάζευα το προσωπάκι του που κοιμόταν τόσο ήρεμα και όμορφα. Τον χαϊδολόγησα, τον φίλησα και πραγματικά ένιωσα μια τοσοδούλα τύψη που οι στιγμές αυτές για τον μπέμπη είναι περιορισμένες. Και συνάμα τόσο ευτυχισμένη που ζούσα τη συγκεκριμένη στιγμή.

Από την άλλη, αυτός έχει άλλες όμορφες στιγμές. Ήταν και τα δύο στο πάτωμα κι έπαιζαν και η μεγάλη έφτιαχνε τουβλάκια και ο μικρός εκεί κοντά της να της τα πιάνει, να της τα χαλάει, να θέλει να παίξει μαζί της κι εκείνη ενώ στην αρχή του φώναζε ότι της τα χαλάει, κλπ. στη συνέχει έπαιρνε τα τουβλάκια κι ένα ένα του εξηγούσε που θα τα βάλει και γιατί και πως ονειρεύεται την κατασκευή της (οι οποίες παρεπιπτόντως είναι τρομερές) και αυτός καθόταν και χάζευε κι έμοιαζε να αφουγκράζεται κάθε λέξη που του έλεγε. Συγκίνηση τρελή....

[mama-vasoula]

Αχ, πολύ ωραία.

Εμείς σήμερα πάμε παιδίατρο, για να δούμε πόσο θα μου τον βγάλει το μικρό.

Ρε συ, χθες βράδυ που κάναμε την κλασική ιεροτελεστία μπάνιο, γάλα, θηλασμό, αφού είχε κοιμηθεί η μεγάλη, όταν τελείωσε το θηλασμό ο μικρός και τον πήρε ο ύπνος στην αγκαλιά μου συνειδητοποίησα πόσο λίγες είναι αυτές οι στιγμές που το μικράκι μου το έχω κρατήσει αγκαλίτσα κοιμησμένο σε αντίθεση με τη μεγάλη που πολλές φορές την είχα κρατήσει αγκαλιά και τη χάζευα να κοιμάται.

Χθες λοιπόν, μου φάνηκε η στιγμή αυτή μαγική. Τον κρατούσα ψιλοόρθιο στην αγκαλιά μου να ρευτεί και χάζευα το προσωπάκι του που κοιμόταν τόσο ήρεμα και όμορφα. Τον χαϊδολόγησα, τον φίλησα και πραγματικά ένιωσα μια τοσοδούλα τύψη που οι στιγμές αυτές για τον μπέμπη είναι περιορισμένες. Και συνάμα τόσο ευτυχισμένη που ζούσα τη συγκεκριμένη στιγμή.

Από την άλλη, αυτός έχει άλλες όμορφες στιγμές. Ήταν και τα δύο στο πάτωμα κι έπαιζαν και η μεγάλη έφτιαχνε τουβλάκια και ο μικρός εκεί κοντά της να της τα πιάνει, να της τα χαλάει, να θέλει να παίξει μαζί της κι εκείνη ενώ στην αρχή του φώναζε ότι της τα χαλάει, κλπ. στη συνέχει έπαιρνε τα τουβλάκια κι ένα ένα του εξηγούσε που θα τα βάλει και γιατί και πως ονειρεύεται την κατασκευή της (οι οποίες παρεπιπτόντως είναι τρομερές) και αυτός καθόταν και χάζευε κι έμοιαζε να αφουγκράζεται κάθε λέξη που του έλεγε. Συγκίνηση τρελή....

Τι ωραία που είναι αυτά! ! Κι εγώ τα βάζω κάτω κ παίζουν κ είναι τόσο χαριτωμενα! Η μεγάλη παίζει συνήθως με τουβλακια κ δίνει στη μικρή να παίξει με τα μωρουδιακα παιχνίδια κ μετά τις τα αρπαζει πίσω. Κ της λέει "αυτό δεν τρώγεται γλυκουλα μου" (γιατί η μικρή τα βάζει ΟΛΑ στο στόμα) .

Τις προαλλες που πηγαμε εκδρομη κοιμηθηκαν στο αμάξι χέρι χέρι! ! Κ το πρωι που τη θηλαζω στο κρεβατι αν ειναι κι η μεγαλη μαζι τη χαιδευει οση ωρα πινει γαλατακι!Τρελαινομαι με αυτά!

Πάντως ειδες οτι παρόλο που δεν έχουμε στα μικρά την αφοσίωση κ το χρόνο που είχαμε με τα μεγάλα ζούμε -κ ζουνε- άλλες τρυφερες στιγμές που δεν τις ζουσαμε πριν! Άρα κακώς νιωθουμε τύψεις, αυτή είναι η φυσιολογική ροή των πραγμάτων..

[mama-vasoula]

Πωπω με όλα αυτά που γίνονται στο Βέλγιο σκέφτομαι τη Φανή! ! Θα έχει τρομαξει που έχει και το μωρακι!!

[mkcm]

Κοριτσάρες, τι κάνετε; Σας εύχομαι μέσα από την καρδιά μου το 2016 να σας γεμίσει με υγεία, ευτυχία και πολλή πολλή αγάπη.

Γράψτε κανένα νέο για το πως είστε εσείς και τα ζουζούνια σας!!!!!!!!!!!!

Φιλάκια πολλά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[mama-vasoula]

Καλή χρονιά σε όλες! !!

Υγεία, ευτυχία και πολλά πολλά παιδικά χαμόγελα!!!

Να χαιρεστε όλες τα μωρακια σας και όσες δεν έχετε σύντομα να αποκτήσετε!

[mkcm]

Βασούλα, μόνο εμείς μείναμε μου φαίνεται.... Τι να κάνουμε.... Ελπίζω οι ζουζούνες σου να είναι καλά και να θεριεύουν μέρα με τη μέρα.

Εμένα η μικρή (μεγάλη) είναι τούρμπο. Δεν καταλαβαίνει τίποτα. Ζωηρή όσο δεν παίρνει, ναζιάρα και γλυκούλα να θες ώρες - ώρες να την πάρεις αγκαλιά και να μην την αφήσεις ποτές και ώρες - ώρες να σε βγάζει από τα ρούχα σου... Μιλάμε για πολύύύύύύύύύύύ έντονη προσωπικότητα...

Ο μικρός (μικρός) έχει κι αυτός αρχίσει να ξετσουτσουνεύει. Παραμένει καλόβολος σε γενικές γραμμές. Πολύ χαμογελαστός, πολύ έξυπνος, αντιλαμβάνεται τα πάντα και αφομοιώνει τα πάντα σε χρόνο ντε τε. Πλέον έχει αρχίσει και σηκώνεται και φυσικά έχω κοψομεσιαστεί να τον πηγαίνω βόλτες σε όλο το σπίτι. Αν τον αφήσεις δε σε ένα δωμάτιο και πας σε άλλο έρχεται σφαίρα μέσα. Από ζήλια πάλι, άλλο τίποτα. Με το που θα δει τη μικρή να έρχεται αγκαλιά δεν τον προλαβαίνω. Γκρινιάζει, τσιρίζει και έρχεται κι αυτός με το έτσι θέλω να μπει στη μέση.... Αυτό βέβαια που με πεθαίνει είναι η φατσούλα του όταν ξυπνάει και περιμένει να τον πάρεις από την κούνια.... Είναι απερίγραπτος. Λάμπει όλο του το προσωπάκι, απλώνει τα χεράκια και σε τρώει κυριολεκτικά βγάζοντας ταυτόχρονα φωνούλες ευγνωμοσύνης.

Και το κλου: συμμετέχει μπαμπαλίζοντας σε ΟΛΕΣ τις συζητήσεις. Έχει άποψη το μαναράκι μου......

Ναι, το παραδέχομαι είμαι μια χαζομαμά δύο εκλεκτών μπουμπουκιών. Σαν τα δικά μου κανένα

[mama-vasoula]

Βασούλα, μόνο εμείς μείναμε μου φαίνεται.... Τι να κάνουμε.... Ελπίζω οι ζουζούνες σου να είναι καλά και να θεριεύουν μέρα με τη μέρα.

Εμένα η μικρή (μεγάλη) είναι τούρμπο. Δεν καταλαβαίνει τίποτα. Ζωηρή όσο δεν παίρνει, ναζιάρα και γλυκούλα να θες ώρες - ώρες να την πάρεις αγκαλιά και να μην την αφήσεις ποτές και ώρες - ώρες να σε βγάζει από τα ρούχα σου... Μιλάμε για πολύύύύύύύύύύύ έντονη προσωπικότητα...

Ο μικρός (μικρός) έχει κι αυτός αρχίσει να ξετσουτσουνεύει. Παραμένει καλόβολος σε γενικές γραμμές. Πολύ χαμογελαστός, πολύ έξυπνος, αντιλαμβάνεται τα πάντα και αφομοιώνει τα πάντα σε χρόνο ντε τε. Πλέον έχει αρχίσει και σηκώνεται και φυσικά έχω κοψομεσιαστεί να τον πηγαίνω βόλτες σε όλο το σπίτι. Αν τον αφήσεις δε σε ένα δωμάτιο και πας σε άλλο έρχεται σφαίρα μέσα. Από ζήλια πάλι, άλλο τίποτα. Με το που θα δει τη μικρή να έρχεται αγκαλιά δεν τον προλαβαίνω. Γκρινιάζει, τσιρίζει και έρχεται κι αυτός με το έτσι θέλω να μπει στη μέση.... Αυτό βέβαια που με πεθαίνει είναι η φατσούλα του όταν ξυπνάει και περιμένει να τον πάρεις από την κούνια.... Είναι απερίγραπτος. Λάμπει όλο του το προσωπάκι, απλώνει τα χεράκια και σε τρώει κυριολεκτικά βγάζοντας ταυτόχρονα φωνούλες ευγνωμοσύνης.

Και το κλου: συμμετέχει μπαμπαλίζοντας σε ΟΛΕΣ τις συζητήσεις. Έχει άποψη το μαναράκι μου......

Ναι, το παραδέχομαι είμαι μια χαζομαμά δύο εκλεκτών μπουμπουκιών. Σαν τα δικά μου κανένα

Γι αυτό ταιριάζουμε! Χαζομαμαδες όσο δεν πάει!!

Όταν μιλάς για την κόρη σου νομίζω ότι περιγράφεις τη μεγάλη μου! Ακριβώς τα ίδια!! Είναι αξιαγάπητη, γλύκα, πανέξυπνη, όλοι τρελαίνονται, πολύ ξεχωριστό παιδί, αλλά.. Λυπάμαι τον άντρα που θα την πάρει! έχει άποψη για ΟΛΑ κ δύσκολα της την αλλάζεις!

Η μικρούλα είναι σαν πορσελανινη κούκλα! Όλοι μου λένε ότι είναι για διαφήμιση! Άμα δε με βλέπει κάθεται σε όλους. Άμα με δει όμως χαλάει τον κόσμο για να την πάρω! Εμένα προς το παρόν η μικρούλα δε δείχνει ζήλεια όταν ασχολούμαι με τη μεγάλη. Μου κάνει εντύπωση που το κανει ο δικός σου! Αυτό μου ελειπε τώρα!

Σηκώνεται μόνη της εδώ κ κανα μήνα αλλά δε μπουσουλαει γρήγορα. Ούτε η μεγάλη μου είχε μπουσουλησει αλλά περπάτησε πολύ νωρίς

[mkcm]

Ναι, άσε... Χθες ήμασταν όλοι μαζί σπίτι το απόγευμα και παίζαμε. Κάποια στιγμή βάλαμε μουσική και χορεύαμε εγώ με το μικρό και ο μπαμπάς με τη μικρή... Μετά από λίγο κάναμε τράμπα... Έγινα το έλα να δεις... Ο μικρός να έχει κρεμαστεί και να απλώνει τα χεράκια του να τον πάρω. Περνάει η ώρα, ξανακάνουμε τράμπα... και τώρα η μεγάλη να ζητάει να την πάρω. Απηύδησε ο άντρας μου. Αμάν πια, μου λέει, μάγια τους έχεις κάνει πια....

Πολύ ζήλια ο παίδαρος... περισσότερη από τη μικρή.

Αλλά κι αυτός άμε δε με βλέπει κάθεται σε όλους. Μη με δει εκεί γίνεται χαμός....

Πάντως έχουμε βρει τρελλά τις ισορροπίες μας. Πλέον συμβιώνουμε πολύ αρμονικά οι τρεις μας, όταν δουλεύει ο μπαμπάς μας. Παίζουν και μαζί αρκετά τα παιδάκια μου, φτιάχνει η μικρή φωλίτσες και κουρνιάζουν μαζί, παίζουν μπάλα (έχει μια βολή ο μπέμπαρος πολύ προχώ για την ηλικία του), κάνουν αγώνες (τρέχει η μικρή και από πίσω μπουσουλάει ο μικρός).

Μου κάνει τρομερή εντύπωση. Όταν είχα μόνο τη μικρή δε με άφηνε ούτε τα πιάτα να πλύνω, τώρα και πιάτα πλένω και ρούχα απλώνω και σεντόνια αλλάζω και σκούπα βάζω και απασχολούν το ένα το άλλο, είναι τόσο χαριτωμένα.....

[mama-vasoula]

Ναι, άσε... Χθες ήμασταν όλοι μαζί σπίτι το απόγευμα και παίζαμε. Κάποια στιγμή βάλαμε μουσική και χορεύαμε εγώ με το μικρό και ο μπαμπάς με τη μικρή... Μετά από λίγο κάναμε τράμπα... Έγινα το έλα να δεις... Ο μικρός να έχει κρεμαστεί και να απλώνει τα χεράκια του να τον πάρω. Περνάει η ώρα, ξανακάνουμε τράμπα... και τώρα η μεγάλη να ζητάει να την πάρω. Απηύδησε ο άντρας μου. Αμάν πια, μου λέει, μάγια τους έχεις κάνει πια....

Πολύ ζήλια ο παίδαρος... περισσότερη από τη μικρή.

Αλλά κι αυτός άμε δε με βλέπει κάθεται σε όλους. Μη με δει εκεί γίνεται χαμός....

Πάντως έχουμε βρει τρελλά τις ισορροπίες μας. Πλέον συμβιώνουμε πολύ αρμονικά οι τρεις μας, όταν δουλεύει ο μπαμπάς μας. Παίζουν και μαζί αρκετά τα παιδάκια μου, φτιάχνει η μικρή φωλίτσες και κουρνιάζουν μαζί, παίζουν μπάλα (έχει μια βολή ο μπέμπαρος πολύ προχώ για την ηλικία του), κάνουν αγώνες (τρέχει η μικρή και από πίσω μπουσουλάει ο μικρός).

Μου κάνει τρομερή εντύπωση. Όταν είχα μόνο τη μικρή δε με άφηνε ούτε τα πιάτα να πλύνω, τώρα και πιάτα πλένω και ρούχα απλώνω και σεντόνια αλλάζω και σκούπα βάζω και απασχολούν το ένα το άλλο, είναι τόσο χαριτωμένα.....

Πολύ ωραίο ακούγεται όλο αυτό!

Εμένα πάλι η καθημερινότητά μου δεν είναι κ τόσο ροδινη! Όταν είναι κι ο άντρας μου κάτι πάει κι έρχεται.. Όταν είμαι μόνη με τα κορίτσια αγχωνομαι αρκετά κι όχι αδικως! Εκεί που μπορεί να παίζουν μια χαρα αμα γυρισω την πλατη μου η μεγάλη θα ρίξει κάτω το μωρό κι αυτό σπαραζει στο κλαμα!! Γενικά τη τσιγκλαει αρκετά δυστυχώς οπότε τρεμω κ δε μπορώ ούτε ένα φρούτο να κοψω κ να είμαι ησυχη! Περιμένω πώς κ πώς να ερθει κάποιος να με σώσει! Δεν ξέρω.. . Μπορεί να είναι θέμα χαρακτήρα ή μπορεί να είναι κ η ηλικία. Η δικιά σου είναι 1χρόνο μεγαλύτερη. Κάνει μεγάλη διαφορά..

Μακαρι να γινουμε κι εμείς έτσι κάποτε!

[mkcm]

Ή η ηλικία είναι, ή το φύλο. Νομίζω, ότι όταν τα παιδιά είναι του ίδιου φύλου υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός, ενώ τώρα η μεγάλη δεν απειλείται από τον μικρό. Ακόμη και οι προσφωνήσεις είναι διαφορετικές (κουκλίτσα μου - κοριτσάκι μου, πριγκίπισσά μου, κοκ VS αγοράκι μου - κούκλε μου - πασά μου, κοκ), όπως και άλλα πράγματα. Π.χ. δε φτιάχνω κοτσίδες σε άλλον, δε βάζω φορέματα σε άλλον, δεν "μεταμορφώνω" άλλον σε μπαλαρίνα, νεράιδα, κλπ. Παίζει νομίζω και αυτό ρόλο.

[mkcm]

Πάντως, δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες και ρόδινες. Υπάρχουν και οι μέρες της ατέρμονης γκρίνιας, η οποία τα πιάνει ταυτόχρονα. Αρχίζει το ένα και "κολλάει" το άλλο...... Και εγώ στη μέση να κλείνω τα αφτιά μου και να λέω θέλω 5' να με αφήσετε ΗΣΥΧΗ να μην έχω ΚΑΝΕΝΑΝ στην αγκαλιά μου!!!!!!!!!!!!

[mama-vasoula]

Ή η ηλικία είναι, ή το φύλο. Νομίζω, ότι όταν τα παιδιά είναι του ίδιου φύλου υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός, ενώ τώρα η μεγάλη δεν απειλείται από τον μικρό. Ακόμη και οι προσφωνήσεις είναι διαφορετικές (κουκλίτσα μου - κοριτσάκι μου, πριγκίπισσά μου, κοκ VS αγοράκι μου - κούκλε μου - πασά μου, κοκ), όπως και άλλα πράγματα. Π.χ. δε φτιάχνω κοτσίδες σε άλλον, δε βάζω φορέματα σε άλλον, δεν "μεταμορφώνω" άλλον σε μπαλαρίνα, νεράιδα, κλπ. Παίζει νομίζω και αυτό ρόλο.

Έχεις δίκιο! Δεν τον είχα σκεφτεί αυτόν τον παράγοντα! Εγώ αναγκαζομαι να λέω "κουκλιτσΕΣ μου, κοπελΕΣ μου" κλπ κι ας θέλω να απευθυνθω μόνο στη μικρή καμιά φορά! Κ φυσικά φοράει κ η μικρή φόρεμα, βραχιολι , κοκαλακι κ όταν τη βλέπουμε (κ ειδικά τριτοι) δε γίνεται να μην σχολιασουμε το ποσο όμορφη είναι! καμια φορα ξεχνιομαστε κ τοτε πεταγεται η μεγαλη κ λεει "κοιτα κι εγω πουφοραω φορεμα!" ή "κοιτα κι εγω που ειμαι κουκλα"! Κ τοτε βεβαια νιωθουμε ασχημα. Ολα αυτα εντυπωνονται στο μυαλουδακι της κ καποια στιγμη τοβγαζει..

[mkcm]

Κορίτσια τι γίνεται. Χαθήκατε όλες, ε;

Δεν πειράζει. Όποια διαβάσει....

Εμείς έχουμε μεγαλώσει πολύ: 10 κιλά και 80 πόντους έχει φτάσει ο πρίγκιπας στους 9,5 μήνες του. Είναι πολύ ζωηρός. ΣΗκώνεται, κάνει βηματάκια πιασμένος από αντικείμενα, κάνει κουκου-τα, παλαμάκια εννοείται, ψεύτικο γέλιο και βήχα, τραγουδάει τατα τατα (στράτα - στρατούλα) όταν τον περπατάμε, προσπαθεί να ζωγραφίσει (μιμείται τη μεγάλη), κάνε αγκαλιά και μάκια και φυσικά πετάει την μπάλα και την πιάνει.... Πολύ ζουζουνιάρικος και γλυκός.

Επίσης, έχει ηρεμήσει τρομερά η μεγάλη. Σε αυτό νομίζω ότι συνέβαλα κι εγώ, καθότι το αποφάσισα και πήρα πλέον γυναίκα να με βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού, με αποτέλεσμα να είμαι πολύ πιο ξεκούραστη και ήρεμη. Όσο δεν της φωνάζω και δεν την μαλώνω και προσπαθώ με ήρεμο ύφος και ευγενικά βλέπω ότι ανταποκρίνεται τέλεια. Σε αντίθεση με τον μπαμπά της, απέναντι στον οποίο εξακολουθεί είναι αντιδραστική, καθότι εκείνος υψώνει αρκετά τη φωνή του.

Μεταξύ τους τα πάνε πολύ καλά, μαλώνουν βέβαια τη στιγμή που εκείνη κάτι κάνει και πάει να χωθεί ο μικρός, αλλά τις περισσότερες φορές καταφέρνω στο τέλος να την πείσω να τον συμπεριλάβει στο παιχνίδι της με τον όποιο τρόπο.