30 εβδομαδα και ψυχολογια..χαλια

[joannako]

κοριτσια καλησπερα .

ειμαι στο 3ο τριμηνο στην 30 εβδομαδα και περιμενω πως και πως το ζωηρο μου κοριτσακι .

Μεχρι πριν λιγες μερες ολα ηταν πολυ καλα και η ενεργεια μου στα υψη οπως και η ψυχολογια μου,παρολο που ημουν ολη τη μερα σπιτι .αυτο που με ευχαριστουσε ηταν να κανω δουλειες..μεχρι και να βαφω.

εδω ομως και 3 μερες περιπου ειμαι εντελως το αντιθετο. εχουν αρχισει και μ ενοχλουν πολυ οι πονοι στη μεση στη πλατη και στους γοφους ,πραγμα το οποιο δε με πειραζε ουτε μου χαλουσε τη διαθεση.δεν εχω ορεξη να κανω τιποτα απολυτως .μια θελω παρεα ..μια δε θελω..νιωθω πολυ περιεργα και μου ρχεται να κλαιω συνεχεια χωρις λογο.

ολο θελω να ειμαι κουκουλωμενη μεσα στα σκεπασματα αλλα και παλι δε μπορω να το κανω γιατι με ποναει σχεδον ολο μου το σωμα οταν ξαπλωνω ..νιωθω τοσο εξαντλημενη...

εχει τυχει σε καμια αυτο?και αληθεια τοσο πολυ επηρεαζουν οι ορμονες της εγκυμοσυνης τη ψυχολογια μας?

[papakia30]

Αυριο θα ειμαι μολις 8 εβδομαδων...Για τους πόνους δε μπορώ να σε βοηθήσω πολύ..αν και ηδη αρχιζει να ποναει καπως η μεση μου...Θα σου πω όμως για ψυχολογια...Εφιαλτες εβλεπα τον πρωτο καιρο...!!!!Τωρα εχω ηρεμήσει....

Δεν ξερω τι να σου γραψω γιατι εισαι πολυ πιο μπροστα απο εμενα...Το μονο που εχω να πω...ντρεπομαι λιγο,αλλα σε ζηλεψα...Ζηλεψα που εισαι 30 εβδομαδων και μεχρι τωρα τα εχεις παει περιφημα....Θα ηθελα να ειμαι κι εγω...Να μην υπαρχει αυτη η αγωνια....Ντροπή μου..Ξέρω...:oops:

[joannako]

Αυριο θα ειμαι μολις 8 εβδομαδων...Για τους πόνους δε μπορώ να σε βοηθήσω πολύ..αν και ηδη αρχιζει να ποναει καπως η μεση μου...Θα σου πω όμως για ψυχολογια...Εφιαλτες εβλεπα τον πρωτο καιρο...!!!!Τωρα εχω ηρεμήσει....

Δεν ξερω τι να σου γραψω γιατι εισαι πολυ πιο μπροστα απο εμενα...Το μονο που εχω να πω...ντρεπομαι λιγο,αλλα σε ζηλεψα...Ζηλεψα που εισαι 30 εβδομαδων και μεχρι τωρα τα εχεις παει περιφημα....Θα ηθελα να ειμαι κι εγω...Να μην υπαρχει αυτη η αγωνια....Ντροπή μου..Ξέρω...:oops:

μα τι ειναι αυτα που λες! οχι και ντροπη σου..ξερω πως δε με ζηλεψες ασχημα! καταλαβαινω την αγωνια σου ...κι εγω ειχα πλυ αγχος στην αρχη ..

γυρω στον 4-5 μηνα αρχισα να ηρεμω και να το απολαμβανω πολυ ,τωρα εχω παλι λιγο αγχος..αλλα πηγα χθες στο γιατρο μου και μου ειπε ολα τελεια πως πανε!

η ψυχολογια μου εχει φτιαξει αρκετα αλλα δεν μπορω να πω πως εχω ορεξη να κανω πραγματα πολλα αφου οι πονο στη μεση ειναι πολυ εντονοι.εχει μεγαλωσει και η μικρη μου και εχω βαρυνει παρα πολυ ..αλλα εχω αλλο τοσο βαρος να παρω.

μην αγχωνεσαι..να δεις ποσο γρηγορα θα περασει ο καιρος και θα κρατας στην αγκαλιτσα σου το μωρακι σου.περιμενω νεα σου!