Ειμαι σε αππογνωση δεν ξερω τι να κανω!

[cristy27]

Τα πράγματα συνεχίζουν να μην ειναι καλα!Δεν μπορει με τίποτα να μπει στην δική μου ψυχολόγια κ απαίτη κ γκρινιαζει ότι δεν του κάθομαι! Δεν μπορω ρε κορίτσια δεν ειναι πολυ χαζό να λειτουργεί έτσι κ να σκέφτεται μονο τις δικές του ανάγκες; Πόσες γυναίκες πιστεύεται θα μπορούσαν να λειτουργήσουν σεξουαλικα μ'εναν άνθρωπο που όλη μέρα κάθε μέρα δεν εχει αλλο θέμα συζητήσεις κ να στο ζητάει "πάμε να σου παίξω εναν"κ δεδομένου της καταστάσεις κ της συναισθηματικής φορτίσεις! Δεν ξέρω ίσως εγω είμαι χάλια κ δεν μπορω αλλα με ξενερωνει η όλη του στάση τώρα!περιμενα να ειναι πιο γλυκος κ πιο συμπονετικος αλλα... Τον δικό του πατέρα έχασε! Κ Πεθερος του που ήτανε πέρασε κ δεν ακουμπήσει σαν να ήταν άγνωστος!

[laura36]

Όπως τα περιγράφεις μου ακούγεται σίγουρα άξεστος και κομπλεξικός. Νομίζω πως είναι ερωτευμένος μαζί σου και δεν μπορεί με τίποτα να διαχειριστεί την απόρριψη που του έχεις σερβίρει. Είναι μεγάλο πλήγμα για το εγώ του και τον έχει μπλοκάρει άσχημα. Κάτι άλλο που καταλαβαίνω είναι ότι δεν γνωριζόσαστε και πολύ καιρό. Αμέσως μετά τα πρώτα μέλια ήρθε το παιδί και στην ουσία τώρα αρχίζεις να βλέπεις ποιος πραγματικά είναι. Ένα άτομο πραγματικά ανώριμο, που δεν συνειδητοποιεί ότι η έλλειψη τρυφερότητας σε στέλνει ακόμα πιο μακριά του.

Νομίζω πως δεν είναι τελείως χαμένη υπόθεση αν θέλεις να το παλέψεις για το παιδί σου ή για άλλους λόγους.

Πρέπει να τον εκπαιδεύσεις! Να του δείξεις ποια συμπεριφορά σε κάνει ευτυχισμένη και σε οδηγεί στο κρεβάτι του, αυτό δηλαδή που θέλει. Μην τον κάνεις να νιώθει τόσο κόμπλεξ, ανέβασε τον λίγο. προσπαθήσω να σκεφτώ πως μπορεί να γίνει αυτό και θα σου ξαναγράψω.

Σε νιώθω πολύ στο θέμα του πατέρα σου καλό μου...νιώθεις τύψεις και γιατί ταλαιπωρείς το κοριτσάκι του μου φαίνεται. ..και τον στεναχωρείς. Μην σε πιάνει απελπισία, είσαι πολύ νέα και πιστεύω πως θα βρεις το δρόμο σου σύντομα.

[nansy2]

καταρχην συλληπηυτηρια για τον πατερα σου

ειμαι μια μητερα τριδυμων,εδω κ ενα χρονο εφυγα απο το σπιτι μου....σε αυτο το χρονο παρολο που συνεβησαν πολλα,συνειδητοποιησα κ καποια πραγματα...

μου εφυγε ο θυμος,εψαξα τον εαυτο μου,αποδεχτηκα καποια πραγματα για μενα,ειδα τα λαθη μου,κ μετα τα λαθη του αντρα μου

σε αυτη τη φαση που εισαι εχεις πολυ θυμο κ επηρεαζεσαι απο τις αρνητικες σκεψεις σου,δεν μπορεις να σκεφτεις καθαρα

τη συμπεριφορα του αντρα σου....τι να σχολιασω...συμφωνω μαζι σου,αλλα αυτο δε σε βοηθαει,θελεις λυσεις που θα σε βοηθησουν,οχι κανακεμα,καταλαβαινεις πως το λεω?

θα σου προτεινα να μιλησεις σε ψυχολογο,....χθες!θα σε βοηθησει πολυ,θα αισθανθεις καλυτερα,κ ισως αναθεωρησεις καποιες σκεψεις κ αντιδρασεις κ δικες σου κ του αντρα σου....κανε αλλη μια προσπαθεια,παρε σχετικα βιβλια,εχω να σου προτεινω αν θες

προτεινε στον αντρα σου να πατε μαζι,αν δε θελει πες του οτι θα πας μονη σου...που ξερεις αργοτερα μπορει κ να ερθει...εξξηγησε του οτι δεν σου αρεσει αυτη η κατασταση,κ επειδη τον αγαπας κ εχετε κ ενα παιδακι,θελεις το καλυτερο για το γαμο σας...ειναι σημαντικο να τον κανεις να νιωσει ασφαλεια με αυτη τη κινηση σου κ να πεις το γιατι το κανεις..αν σου πει για το ιοκονομικο,προσπαθησε να κανεις λιγη ιοκονομια πχ στο σουπερ μαρκετ η σε κατι αλλο,πες οτι θα σε βοηθαει κ η μαμα σου

τι λες?

[nansy2]

οσο για το ροζ συννεφακι του γαμου....οπως το λες...ροζ!οκ,δεν ειναι κ μαυρο,αλλα σιγουρα δεν ειναι κ ροζ...οπως κ ολες οι σχεσεις

κατεβα απο το συννεφο,κ διεκδικησε τα θελω σου,μαθε να αγαπας κ τον εαυτο σου

ειναι δυσκολο,το ξερω,εκει που εισαι,ημουν...

αλλα ξερεις κατι?στη ζωη αυτη τπτ δε μας χαριζεται,ο,τι θελουμε πρεπει να το ζηταμε,να το διεκδικουμε,με τον σωστο τροπο

στη φαση που εισαι δε νομιζω οτι μπορεις να διαχειριστεις ουτε το θυμο σου,ουτε τις ενοχες σου(λογικο)

για αυτο σου λεω να σε βοηθησει καποιος

[cristy27]

Να 'σται καλα! Δεν ξέρω βρε κορίτσια είμαι κ πολυ μπερδεμένη συναισθηματικά! Περίμενα να με στηρίξει σε όλο αυτο αλλα η στάση του μ'εχει πονέσει οσο τίποτα αλλο τα λόγια που άκουσα οσο προσπαθούσα να δώσω δύναμη στην μαμα μου κ μέχρι τα σαράντα ήταν δολοφονικα για την καρδιά μου! Εχει περάσει μια πολυ δύσκολη φάση της ζωής του ο άντρας μου κ ήμουν πάντα δίπλα του κ μέσα απο αυτο τον γνώρισα του στάθηκαν κ προσπάθησα να τον κανω να ειναι καλα λίγοι άνθρωποι θα του στέκονται του έδωσα νόημα στην ζωη του κ κάτι να περιμένει κ μια γυναικα που ήταν πάντα κ οσο ήθελε διαθέσιμη για τις ορέξεις του οπότε μπορούσε! Ποτε δεν τον έκανα να νιώσει άσχημα ένιωθα εγω για εκείνον πέρασα εναν χρόνο μοναξιάς κ εγκλισμου για να ειναι καλα κ ήσυχος κ πολυ τότε με πληγώνει δεν έλεγα κουβέντα τον δικαιολογούσε ότι τραβάει ζόρια κ ειναι λογικό να λειτουργεί έτσι κ εκλαιγα εκλαιγα εκλαιγα! Κ τώρα γιατι εγω τα μπορω ολα κ εκείνος ούτε τα στοιχειώδεις γιατι εγω του αφιερωσα πολυ χρόνο κ εκείνος τίποτα μονο οι δικές του ανάγκες εγω γιατι μπορω να καταλαβαίνω κ να συγχωρώ τα πάντα; Γιατι στην δύσκολη μου εγω πρεπει να είμαι μονη κ πιεσμενη;

[nansy2]

δεν απαντησες στην ουσια σε καμια....εισαι τοσο θυμωμενη που δεν ακους...

αληθεια...μιλησες εδω περιμενοντας τι?συμπαρασταση,συμπονοια,κατανοηση,λυσεις?

μαλλον για ολα...αν θες να κανεις κατι για τη κατασταση που περνας,αρχισε να ακους πρωτα,ξεφυγε για λιγο απο το θυμο σου κ τις ενοχες κ το αισθημα αδικιας που σε κατακλυζει....σε πολλα φταει ο αντρας σου,κ σε αλλα εσυ....το εχεις σκεφτει ποτε ετσι?

ειστε κ οι δυο θυμωμενοι κ αντιδρατε....μιλα με καποιον που μπορει να σε βοηθησει επι της ουσιας γιατι φεροσουν με τοσο δοτικοτητα κ αυταπαρνηση,γιατι εχεις χαμηλη αυτοεκτιμηση κ ανεχεσαι συμπεριφορες...μιλωντας θα βγουν κ αλλα

[laura36]

μιλα με καποιον που μπορει να σε βοηθησει επι της ουσιας γιατι φεροσουν με τοσο δοτικοτητα κ αυταπαρνηση,γιατι εχεις χαμηλη αυτοεκτιμηση κ ανεχεσαι συμπεριφορες...μιλωντας θα βγουν κ αλλα

Νάνσυ συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, πες μου σε παρακαλώ εσύ βρήκες απαντήσεις στα ερωτήματα που αναφέρεις? Και πως? Κατάφερες να αλλάξεις κάτι? Εγώ κάνω ψυχανάλυση (με ψυχίατρο μάλιστα, όχι ψυχολόγο) εδώ και 7 μήνες αλλά δεν καταφέρνω ούτε να πλησιάσω στις απαντήσεις....και βασανίζομαι πολύ.

[nansy2]

Νάνσυ συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, πες μου σε παρακαλώ εσύ βρήκες απαντήσεις στα ερωτήματα που αναφέρεις? Και πως? Κατάφερες να αλλάξεις κάτι? Εγώ κάνω ψυχανάλυση (με ψυχίατρο μάλιστα, όχι ψυχολόγο) εδώ και 7 μήνες αλλά δεν καταφέρνω ούτε να πλησιάσω στις απαντήσεις....και βασανίζομαι πολύ.

η αληθεια ειναι οτι τα ψαχνω....εχω βρει τις καποιες απαντησεις κ εχω εξηγησει καποιες συμπεριφορες κ μοτιβα που εχω ακολουθησει γενικοτερα στις σχεσεις μου....κ ολο αυτο μιλωντας με μια καλη φιλη,κ διαβαζοντας πολυ...ανοιξε το μυαλο μου πως να στο πω...ανετρεξα οταν ημουν παιδι,καποια σημαντικα πταγματα που ειχαν γινει,πως αντεδρασα,πως αντεδρασαν οι αλλοι,αποδεχτηκα τη συμπεριφορα ολων,σωστη η λαθος,κ ειδα πως εξακολουθησα να κανω το ιδιο κ να πεφτω στο ιδιο

πρεπει φιλη μου να εχεις παρει την αποφαση να δεις τα δικα σου λαθη πρωτα,κ μετα των αλλων...κ να τα αποδεχτεις γιατι δε μπορεις να αλλαξεις το παρελθον,μπορεις μονο να ζεις το παρον κ να προσπαθεις για αυτο κ μονο

αφου τα αποδεχτεις,να μη πεσεις στη παγιδα των ενοχων,κ μετα με προσπαθεια θα ακολουθησουν κ τα υπολοιπα.,ενα ενα τη φορα,οχι παντα σωστα η οπως θα ηθελες,αλλα τουλαχιστον τωρα ξερω..ενω το λεμε κ στη θεωρια ειναι ωραιο κ λογικο,ξερεις,ειναι πολυ δυσκολο να αγαπαει κανεις πραγματικα τον εαυτο του κ να τον αποδεχεται οπως ειναι

δε ξερω το δικο σου προβλημα....μιλαω για μενα

αλλα θα σου προτεινα να αλλαξεις γιατρο,δε ξερω γιατι πηγες σε ψυχιατρο κ οχι ψυχολογο,εσυ ξερεις καπυτερα,αλλα αν δεν νιωθεις οτι σε βοηθαει νομιζω οτι ειναι καιρος να κανεις κατι για αυτο...κ για σενα!