Αποξεση από παλινδρομη και απογοητευση

[nadiaki165]

Καλημέρα...δεν μας έχεις κουράσει κ να μας μιλάς όποτε θες!Όχι οι τσακωμοί δεν παίζουν ρόλο.Όπως είχε πει κ ο γιατρός μου όταν έμεινα έγκυος αν είναι να μείνει θα μείνει ότι κ να γίνει.Η παλλίνδρομη είναι άλλη φάση όμως...το σταματάει καθαρά η φύση δεν έχει να κάνει με σένα....που απλά μπορεί να κουράστηκες ή να σήκωσες πολύ βάρος.Να μην τα βάζεις με τον εαυτό σου κ καλό θα ήταν να μην βλέπεις βιντεάκια για τως θα ήταν σε κάθε υπέρηχο....δεν ξέρω κατα πόσο αυτό σου κάνει καλό για να προχωρήσεις παρακάτω κ να ξανα προσπαθήσεις.

[Penny...]

πρίν από 29 λεπτά , Ntorasad είπε:

Καλημέρα..ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου .έχεις πολλή δύναμη γι'αυτα που πέρασες ,ελπίζω να την βρω κ γω σύντομα.και γω έχω ψάξει όλες τις ιστοσελίδες κ youtube να μάθω κάτι διαφορετικό..όλοι τα ίδια λένε ..χθες καθόμουν κ έβλεπα τον υπέρηχο μια άλλης γυναίκας 10 εβδομάδων στο youtube.. ήθελα να ξέρω τι θα έβλεπα και γω αν ζούσε..

Το θεωρώ άδικο δεν τίθεται θέμα ζήλειας. 

Ήθελα να μείνω έγκυος και έγινε αυτό δυστυχώς..και περισσότερο με τρελαίνει το γεγονός ότι δεν το είχα σκεφτεί καν, δεν είχα προετοιμαστεί ότι μπορεί να συμβεί έτσι στα ξαφνικά να σταματήσει η καρδιά του και να διακοπεί η κύηση.

Είχα ένα προαίσθημα οτι μπορεί να μην ζει αλλά μόνο επειδή είχαμε πολλούς τσακωμούς με τον σύντροφό και γω πολλά νεύρα και όταν το έμαθα τα έβαλα με τον εαυτό μου. Παίζει ρόλο αυτό για παλινδρομη κύηση;οι τσακωμοί και τα νευρα; Δεν διάβασα πουθενά κάτι τέτοιο αλλιώς θα ήταν ακόμα χειρότερο.. 

Δεν θέλω να το συζητάω με τους δικούς μου γιατί δεν νιώθω καλύτερα,τα σκέφτομαι πιο έντονα..δεν θέλω να ακούω την λυπημένη φωνή της μαμάς μου..να με ρωτάει συνέχεια πως είμαι.. δεν θέλω να της πω αυτά π σκέφτομαι κ να την στεναχωρώ..δεν ξέρω εδω νιώθω καλύτερα όταν τα γράφω εδώ πέρα ειναι διαφορετικα.ισως γιατί δεν είναι πρόσωπο με πρόσωπο να ζοριζομαι τόσο να τα περιγράψω..

 

Μήπως σας εχω κουράσει ;

@Ntorasad καλημερα φιλη μου ακουσε με λιγο προσεχτικα το οτι εμεινες εγκυος μην το λες δυστηχως ειναι ενα δωρο αυτο που σου εγινε και δεν ξερουμε το γιατι δεν ειναι καν απο τσακωμους και νευρα οπως λες εγω οταν εμεινα εγκυος την πρωτη φορα και ακουγα απο ολες τις κοπελες τι ωραια ειναι που θα παμε να δουμε το μωρο εμενα μονο ωραια δεν ητναε οταν ο γιατρος ξαφνικα σου ανακοινωνει παιδια ξερετε δυστηχως το παιδι σας δεν μπορει να γεννηθει υγιης πρεπει να γινει διακοπη της κυησης εχασα την γη κατω απο τα ποδια μου και ηξερα οτι κατι δεν πηγαινε καλα ειχα νευρα δεν τολμουσε κανεις να μου μιλησει αλλα δεν ητανε απο τα νευρα μου οτι συνεβει ητανε να συμβει την δευτερη φορα που ξαναμεινα εγκυος το θεωρουσα ενα δωρο απο τον Θεο το παιδακι μου γιατι εμεινα κατευθειαν εγκυος ολα μια χαρα μεχρι την β επιπεδου που μου βρηκαν 3 ευρηματα και εκανα αμνιοπαρακεντιση εχανα υγρα εκανα εισαγωγη 7 μερες μετα βγηκα ξαναεχανα υγρα εκανα υπερηχο να δω τι γινεται και ητανε ολα καλα κοιμηθηκα ξυπνησα και συνηδητοποιησα οτι δεν ειχα νιωσει το μπεμπη μου πηγα να κανω no stress δεν επιαναν καρδουλα πηγα στον καρδιογραφο και ητανε αγγελος ειχε παει στον ουρανο ειπα Θεε μου τι σου εχω κανει τι αμαρτια πληρωνω δεν εχω πειραξει ποτε κανεναν μετα απο τρεις μερες μια κοπελα ειχε κανει λαθος δεν της ειχανε πει οτι ειχα χασει το μωρο μπηκε η Κυρια Παναγιωτα λεει η ιδια της ειπα ειχε ενα μεγαλο πακετο pambers να σας ζησει ειπε την κοιταξα και της ειπα εχετε κανει λαθος δεν υπαρχει μωρο εδω αλλα ποτε δεν ειπα δυστηχως που εμεινα παντα το θεωρουσα δωρο ολο αυτο εσυ αυτο που νιωθεις ειναι μαυριλα κενο δεν νιωθεις τιποτα δεν θες να βλεπεις κανεναν να ακους κανεναν αλλα μην πεσεις στον βουρκο σηκω κλαψε φωναξε αλλα βγες δυνατη 

[Ele@n]

Όλες μας έχουμε τη δύναμη, απλά η καθεμία τη βρίσκει διαφορετικά. Οι πρώτες βδομάδες είναι σαφώς πιο δυσκολες, συναισθηματικά είσαι ράκος, ψυχολογικά πιάνεις πάτο. Το θετικό της υπόθεσης είναι ότι το βλέπεις, το νιωθεις, αντιλαμβάνεσαι τι σου συμβαίνει. Όλοι μας μπροστά σε μια απώλεια για να υπερπηδήσουμε πρέπει να περάσουμε από ορισμένα στάδια ( άρνηση, θλίψη, πένθος....). Είναι νορμάλ. Ακόμα και ο σύντροφός σου θα τον περάσει, απλά ίσως με άλλο τρόπο. Ο δικός μου ήταν εκεί δίπλα μου να με σηκώνει σχεδόν ένα μήνα, να μου δίνει τον ώμο του να κλαίω και μια αγκαλιά για να ξεσπάω, μιλούσε με τους γιατρούς γιατί εγώ δεν είχα μυαλό. Μόλις άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι συνερχομαι αφέθηκε ο ίδιος και τώρα αλλάξαμε ρόλους και τον στηρίζω εγώ.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θέλουμε οίκτο, ίσως γιατί αυτό δεν θες να ακούς τη φωνή της μαμάς σου. Μαζί σου  όλες μας!!! Γι αυτό να τα λες εδώ μέσα, έχουμε περάσει από την ίδια φουρτούνα και καταλαβαίνουμε. 

Όσο για τη συνειδητοποίηση που λες: προσωπικά θεωρούσα ότι το δύσκολο της υπόθεσης είναι να μείνεις έγκυος! Με το σύντροφό μου και σύντομα άντρα μου, είμαστε πολλά χρόνια μαζί, σχεδόν οκτώ. Πάντα πρόσεχε, γιατί νόμιζε ότι με την πρώτη ελεύθερη επαφή θα μείνω και έγκυος. Μετά την πρώτη ελεύθερη άρχισε να σκέφτεται την οικογένεια, αλλά όχι με πάθος. Ευτυχώς το παλεύαμε για πολλούς μήνες χωρίς να είναι εμμονή στις συζητήσεις μας. Ε, μόλις πήρα το θετικό τεστ, τότε μόνο κατάλαβε ότι αυτό ήθελε πάντα και δεν το ήξερε. λόγω ορμονών κι εμένα τα νευρα μου ήταν τσιτωμενα. Σαφώς και δεν σχετίζεται με την παλινδρόμηση. Η φύση έκανε το χρέος της για να μη σας φέρει στη δύσκολη θέση που ήρθαμε εμείς να αποφασίσουμε τον τερματισμό. Όλα όμως είναι απώλειες, στη μια βδομάδα, στον ένα μήνα, στον τέταρτο μήνα στον έβδομο ακόμα και στον ένατο... Αλλά δεν έχει σημασία ποιος πονάει πιο πολύ...

Εσύ ξέρεις τον εαυτό σου... Από άλλες καταστάσεις ξέρεις πώς να τις ξεπερνάς... Εμένα με βοηθάει να μιλάω... Στην αρχή μιλούσα με τα κορίτσια εδώ, μετά με τις φίλες μου, όχι όλες, με κάποιες ( δεν είναι και ο ρόλος τους να με διασκεδάζουν)... Αλλά δεν ηθελα να κάνουν ότι δεν συνέβη τίποτα,με εκνεύριζε. Το είπα και το κατάλαβαν. Από τη χαρά μου το είχα πει και σε πολλούς...τώρα ρωτάνε πώς πάει η εγκυμοσύνη και μαζεύω τα νέα που είχα απλώσει.... Ακόμα όμως και με κάποιους βλάκες μιλάω και τους βάζω στη θέση τους...χθες συνάντησα έναν συνάδελφο και τον ρώτησα τι κάνει ο μικρός του και χαριτωμένα με ρώτησε: άντε εσείς κανένα γαμο, κανένα παιδί; Και τον έβαλα στη θέση του λέγοντας του ότι μόλις χάσαμε ένα!!!! Να βουτανε τη γλώσσα τους στο μυαλό τους πριν μιλήσουν!!! 

Για το ίντερνετ ξέρω ότι είναι πειρασμος, αλλά μην αναλωνεσαι στο τι θα έκανες και πώς θα ήσουν.... Όσο μπορείς... Πες τα σε εμάς!!! Δύο είναι καλύτεροι από έναν!!! Και κοίτα μπροστά...εγώ αδιαθετησα με ορμόνες νωρίτερα από ότι συνήθως, κράτησε πολύ λίγο και τώρα περιμένω να κλείσω ραντεβού να πάω να με δει και να σχεδιασω την επόμενη πιο στοχευμένα, με έλεγχο με εξετάσεις με όλα!!!

Αλήθεια οι υπόλοιπες τι περίοδο είχατε την πρώτη φορά; Αν ήταν διαφορετική, μετά άλλαξε;

[anemoni1989]

4 ώρες πρίν, Ele@n είπε:

Όλες μας έχουμε τη δύναμη, απλά η καθεμία τη βρίσκει διαφορετικά. Οι πρώτες βδομάδες είναι σαφώς πιο δυσκολες, συναισθηματικά είσαι ράκος, ψυχολογικά πιάνεις πάτο. Το θετικό της υπόθεσης είναι ότι το βλέπεις, το νιωθεις, αντιλαμβάνεσαι τι σου συμβαίνει. Όλοι μας μπροστά σε μια απώλεια για να υπερπηδήσουμε πρέπει να περάσουμε από ορισμένα στάδια ( άρνηση, θλίψη, πένθος....). Είναι νορμάλ. Ακόμα και ο σύντροφός σου θα τον περάσει, απλά ίσως με άλλο τρόπο. Ο δικός μου ήταν εκεί δίπλα μου να με σηκώνει σχεδόν ένα μήνα, να μου δίνει τον ώμο του να κλαίω και μια αγκαλιά για να ξεσπάω, μιλούσε με τους γιατρούς γιατί εγώ δεν είχα μυαλό. Μόλις άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι συνερχομαι αφέθηκε ο ίδιος και τώρα αλλάξαμε ρόλους και τον στηρίζω εγώ.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θέλουμε οίκτο, ίσως γιατί αυτό δεν θες να ακούς τη φωνή της μαμάς σου. Μαζί σου  όλες μας!!! Γι αυτό να τα λες εδώ μέσα, έχουμε περάσει από την ίδια φουρτούνα και καταλαβαίνουμε. 

Όσο για τη συνειδητοποίηση που λες: προσωπικά θεωρούσα ότι το δύσκολο της υπόθεσης είναι να μείνεις έγκυος! Με το σύντροφό μου και σύντομα άντρα μου, είμαστε πολλά χρόνια μαζί, σχεδόν οκτώ. Πάντα πρόσεχε, γιατί νόμιζε ότι με την πρώτη ελεύθερη επαφή θα μείνω και έγκυος. Μετά την πρώτη ελεύθερη άρχισε να σκέφτεται την οικογένεια, αλλά όχι με πάθος. Ευτυχώς το παλεύαμε για πολλούς μήνες χωρίς να είναι εμμονή στις συζητήσεις μας. Ε, μόλις πήρα το θετικό τεστ, τότε μόνο κατάλαβε ότι αυτό ήθελε πάντα και δεν το ήξερε. λόγω ορμονών κι εμένα τα νευρα μου ήταν τσιτωμενα. Σαφώς και δεν σχετίζεται με την παλινδρόμηση. Η φύση έκανε το χρέος της για να μη σας φέρει στη δύσκολη θέση που ήρθαμε εμείς να αποφασίσουμε τον τερματισμό. Όλα όμως είναι απώλειες, στη μια βδομάδα, στον ένα μήνα, στον τέταρτο μήνα στον έβδομο ακόμα και στον ένατο... Αλλά δεν έχει σημασία ποιος πονάει πιο πολύ...

Εσύ ξέρεις τον εαυτό σου... Από άλλες καταστάσεις ξέρεις πώς να τις ξεπερνάς... Εμένα με βοηθάει να μιλάω... Στην αρχή μιλούσα με τα κορίτσια εδώ, μετά με τις φίλες μου, όχι όλες, με κάποιες ( δεν είναι και ο ρόλος τους να με διασκεδάζουν)... Αλλά δεν ηθελα να κάνουν ότι δεν συνέβη τίποτα,με εκνεύριζε. Το είπα και το κατάλαβαν. Από τη χαρά μου το είχα πει και σε πολλούς...τώρα ρωτάνε πώς πάει η εγκυμοσύνη και μαζεύω τα νέα που είχα απλώσει.... Ακόμα όμως και με κάποιους βλάκες μιλάω και τους βάζω στη θέση τους...χθες συνάντησα έναν συνάδελφο και τον ρώτησα τι κάνει ο μικρός του και χαριτωμένα με ρώτησε: άντε εσείς κανένα γαμο, κανένα παιδί; Και τον έβαλα στη θέση του λέγοντας του ότι μόλις χάσαμε ένα!!!! Να βουτανε τη γλώσσα τους στο μυαλό τους πριν μιλήσουν!!! 

Για το ίντερνετ ξέρω ότι είναι πειρασμος, αλλά μην αναλωνεσαι στο τι θα έκανες και πώς θα ήσουν.... Όσο μπορείς... Πες τα σε εμάς!!! Δύο είναι καλύτεροι από έναν!!! Και κοίτα μπροστά...εγώ αδιαθετησα με ορμόνες νωρίτερα από ότι συνήθως, κράτησε πολύ λίγο και τώρα περιμένω να κλείσω ραντεβού να πάω να με δει και να σχεδιασω την επόμενη πιο στοχευμένα, με έλεγχο με εξετάσεις με όλα!!!

Αλήθεια οι υπόλοιπες τι περίοδο είχατε την πρώτη φορά; Αν ήταν διαφορετική, μετά άλλαξε;

Εμενα την πρώτη φορά η περιοδος ηταν πολυ περιεργη.. Εβγαζα μαυρα κομματια πηχτα, προφανώς υπολείμματα της αποξεσης και ελάχιστο αιμα, αλλα παρα πολυ πονος... Τη 2η ηταν πιο στρωτη, κρατησε λίγο παραπάνω απο ότι συνηθως, αλλα και παλι ποναγα αρκετά... Τρίτη φορά δεν ήρθε!!!

[bella32]

αχ κορίτσι μου... πόσο σε νιώθω και σε καταλαβαίνω.. μην κατηγορείς τον εαυτό σου.  εσυ δεν έφταιξες πουθενά.. κλάψε, ξέσπασε, μην κρατάς τίποτα μέσα σου.. για όσο χρόνο χρειαστεί. εγώ όταν έχασα το μικρό μου ήμουν 23+1. νοσηλευομουν ήδη μισο μήνα και απλά περίμεναν να γίνει.. τόσο ψυχοφθόρο..και στην απέναντι πλευρά του διαδρόμου τα δωματια γεμάτα με ευτυχισμένες μανούλες και μωρά... κγω μετά από αυτό κλείδωσα... δεν ήθελα να ακούω και να βλέπω έγκυες, ούτε νεογέννητα. με έπιαναν κρίσεις πανικού κ κλείστηκα σπίτι μου με κατάθλιψη.  δεν ήθελα να ακούω  τις βλακείες του Κόσμου " δεν πειράζει θα κάνεις άλλο" θύμωνα τόσο πολύ με όλα αυτά που ξεκοψα από πολλούς.  δεν μπορούν να σε καταλάβουν δυστυχώς. είναι ανεπαρκείς γτ δε το έχουν βιώσει. κ βιάζονται να σε δουν ξανά όπως παλιά, γτ δε ξέρουν πως να το διαχειριστούν κ τι να σου πουν. να στηρίζεσαι στον άντρα σου και να μοιράζεστε αυτά που νιώθετε.  περνάτε από διαδικασία πένθους και οι 2. εγώ απευθυνθηκα στο κεντρο ψυχικής Υγείας γυναικών και έκανα συνεδρίες 1μιση χρόνο και βγήκα πιο δυνατή.  δεν το ξεχνάω ποτέ, αλλά έμαθα να ζω με αυτό..

να μας μιλάς οπότε θες και να μη νιώθεις άσχημα γι'αυτά που νιώθεις. μην τα πνιγεις. εγώ έλεγα γιατί σε μένα θεέ μου κ τι παραπάνω έχει αυτή από μένα και μετά ένιωθα τύψεις που σκεφτόμουν έτσι.. μετά άφησα οοολα αυτά να βγουν από μέσα μου κ με το χρόνο ηρέμησε η ψυχή μου.. είμαστε πολλές και πρέπει να δίνει δύναμη η μια στην άλλη. 

και προς όλα τα κορίτσια, διάβασα τις ιστορίες σας και σας θαυμάζω όλες για τη δύναμη σας..

[loyloy]

Από τη πρώτη περίοδο όλα κομπλέ.καμια ενόχληση ούτε ανωμαλία.και η 2η ήρθε κατευθείαν στις 32 μέρες όπως ήταν κανονικα ο κύκλος μου.Η 1η στις 40 μέρες μετά την απόξεση.

[Ele@n]

πρίν από 51 λεπτά , anemoni1989 είπε:

Εμενα την πρώτη φορά η περιοδος ηταν πολυ περιεργη.. Εβγαζα μαυρα κομματια πηχτα, προφανώς υπολείμματα της αποξεσης και ελάχιστο αιμα, αλλα παρα πολυ πονος... Τη 2η ηταν πιο στρωτη, κρατησε λίγο παραπάνω απο ότι συνηθως, αλλα και παλι ποναγα αρκετά... Τρίτη φορά δεν ήρθε!!!

Αχ Παναγίτσα μου μακάρι το ίδιο να "πάθω" κι εγώ! Εγω πήρα ένα μήνα cyclacur, μου ήρθε στις 24 μέρες (πριν ήμουν 28-29), την πρώτη μέρα άργησε να κατέβει ως συνήθως αλλά μετά ήταν πολύ πολύ ελαφριά με πολύ πολύ χαμηλή ροή και σήμερα τέταρτη μέρα τελείωσε...δεν έχω τίποτα από το πρωί (πριν είχα πέντε μέρες με τα καθάρισμα τα). Άρα μετράω μόνο τρεις μέρες. Να πω την αλήθεια με ανησύχησε και περιμένω να κλείσω ραντεβού στο γιατρό. Πόνο είχα ως συνήθως δύο μέρες πριν, μετά σταμάτησε. Λες να μην ανησυχώ ε;

[MelinaFo]

Πρωτη περιοδος στις 28 μερες δευτερη στις 40 και μετα ομαλοποιηθηκε! Μολις ηρεμησεις να κανεις εναν βασικο ελεγχο που συνηθως ζητουν οι γυναικολογοι μετα απο τετοια περιστατικα, φυσικα αναλογα και την ηλικια σου, και να συνεχισεις την προσπαθεια σου να γινεις μανουλα! Τοσες γυναικες δυστυχως το εχουμε περασει. Ευχομαι συντομα να εχεις μια τελειομηνη εγκυμοσυνη

[bella32]

εμένα δεν με είχαν κάνει αποξεση... οπότε όταν γυρισα σπίτι, ο οργανισμός καθάριζε μόνος του για περίπου 10 εφιαλτικές ημέρες.  μετά η περίοδος ήρθε στις 35 μέρες, όσο ήταν και ο κύκλος μου δλδ, και συνέχισε έτσι κ τους επόμενους μήνες ( 34 με 35 μέρες)

[Ele@n]

πρίν από 4 λεπτά , MelinaFo είπε:

Πρωτη περιοδος στις 28 μερες δευτερη στις 40 και μετα ομαλοποιηθηκε! Μολις ηρεμησεις να κανεις εναν βασικο ελεγχο που συνηθως ζητουν οι γυναικολογοι μετα απο τετοια περιστατικα, φυσικα αναλογα και την ηλικια σου, και να συνεχισεις την προσπαθεια σου να γινεις μανουλα! Τοσες γυναικες δυστυχως το εχουμε περασει. Ευχομαι συντομα να εχεις μια τελειομηνη εγκυμοσυνη

Εννοείς υπέρηχο; Εννοείται ότι θα σπευσω. Την Τετάρτη ούτως ή άλλως έχω και ραντεβού με ενδοκρινολόγο γιατί έχω θυρεοειδή και θα της πω να μου γράψει εκτός αυτών που κάνουμε και ε2 και προλακτίνη και lh και προγεστερόνη. Σκεφτηκα να ρωτήσω το γυναικολόγο και για την amh και σαλπιγγογραφια... Δεν έχω κάνει ούτε τη μία ούτε την άλλη ποτέ (είμαι 38) έστω και για ψυχολογικούς λόγους...εκτός αν με αγχωσουν...α, και για θρομβοφιλια θέλω να κάνω την εξεταση, αν και εμένα δεν ήταν παλινδρόμηση, να έχω το κεφάλι μου ήσυχο. Τι άλλο ελέγξατε εσείς;

Προφανώς λογω ηλικίας ο γιατρός δεν ήθελε να με αφήσει να περιμένω το πότε θα δεησει η περίοδος να έρθει. Γι αυτονόητα cyclacur, για αποκατάσταση της περιόδου. Βέβαια όλος ο μήνας πέρασε με κλάμα, στεναχώρια και χάλια διάθεση, οπότε σίγουρα και αυτά έπαιξαν το ρόλο τους για την χάλια πρώτη μου περίοδο. Απλα μέσα σε όλα με προβλημάτισε και αυτό. Λένε ότι ελαφριά περίοδος σημαίνει λεπτό ενδομήτριο, άρα δύσκολη σύλληψη... Μην έχω και τέτοια θέματα τώρα..

[anemoni1989]

πρίν από 21 λεπτά , Ele@n είπε:

Αχ Παναγίτσα μου μακάρι το ίδιο να "πάθω" κι εγώ! Εγω πήρα ένα μήνα cyclacur, μου ήρθε στις 24 μέρες (πριν ήμουν 28-29), την πρώτη μέρα άργησε να κατέβει ως συνήθως αλλά μετά ήταν πολύ πολύ ελαφριά με πολύ πολύ χαμηλή ροή και σήμερα τέταρτη μέρα τελείωσε...δεν έχω τίποτα από το πρωί (πριν είχα πέντε μέρες με τα καθάρισμα τα). Άρα μετράω μόνο τρεις μέρες. Να πω την αλήθεια με ανησύχησε και περιμένω να κλείσω ραντεβού στο γιατρό. Πόνο είχα ως συνήθως δύο μέρες πριν, μετά σταμάτησε. Λες να μην ανησυχώ ε;

Οχι να μην ανησυχείς! Περασε σοκ ο οργανισμός σου! Λογικο είναι να θελει χρόνο να επανέλθει!!! 

[MelinaFo]

πρίν από 12 λεπτά , Ele@n είπε:

Εννοείς υπέρηχο; Εννοείται ότι θα σπευσω. Την Τετάρτη ούτως ή άλλως έχω και ραντεβού με ενδοκρινολόγο γιατί έχω θυρεοειδή και θα της πω να μου γράψει εκτός αυτών που κάνουμε και ε2 και προλακτίνη και lh και προγεστερόνη. Σκεφτηκα να ρωτήσω το γυναικολόγο και για την amh και σαλπιγγογραφια... Δεν έχω κάνει ούτε τη μία ούτε την άλλη ποτέ (είμαι 38) έστω και για ψυχολογικούς λόγους...εκτός αν με αγχωσουν...α, και για θρομβοφιλια θέλω να κάνω την εξεταση, αν και εμένα δεν ήταν παλινδρόμηση, να έχω το κεφάλι μου ήσυχο. Τι άλλο ελέγξατε εσείς;

Και γω εκει κοντα στα 39 το εζησα περσι και εκτος απο υπερηχο και ορμονικες μου προτειναν να κανω εναν ελεγχο για θρομβοφιλια, αυτοανοσα και nk κυτταρα που θα μπορουσαν να προκαλεσουν παλλινδρομηση σε μια εγκυμοσυνη! Επειτα εψαξα καλλιεργεια κολποτραχηλικου υγρου, ΑΜΗ ζακχαρο ινσουλινη! Ολα αυτα δεν εδειξαν κατι και καταληξαμε οτι υπηρχε χρωμοσωμικη ανωμαλια στο εμβρυο και σταματησε η κυηση. Μετα επισκεφτηκα ενα τμημα ελεγχου γονιμοτητα γτ η ηλικια ειναι προχωρημενη και εκει εκανα σαλπιγγογραφια και ο αντρας μου περασε και αυτος ελεγχο ορμονικο κ σπερματος. Επισης μετα την αποξεση εγινε και βιοψια στο υλικο που αφαιρεθηκε.

[bella32]

πρίν από 7 λεπτά , Ele@n είπε:

Εννοείς υπέρηχο; Εννοείται ότι θα σπευσω. Την Τετάρτη ούτως ή άλλως έχω και ραντεβού με ενδοκρινολόγο γιατί έχω θυρεοειδή και θα της πω να μου γράψει εκτός αυτών που κάνουμε και ε2 και προλακτίνη και lh και προγεστερόνη. Σκεφτηκα να ρωτήσω το γυναικολόγο και για την amh και σαλπιγγογραφια... Δεν έχω κάνει ούτε τη μία ούτε την άλλη ποτέ (είμαι 38) έστω και για ψυχολογικούς λόγους...εκτός αν με αγχωσουν...α, και για θρομβοφιλια θέλω να κάνω την εξεταση, αν και εμένα δεν ήταν παλινδρόμηση, να έχω το κεφάλι μου ήσυχο. Τι άλλο ελέγξατε εσείς;

Προφανώς λογω ηλικίας ο γιατρός δεν ήθελε να με αφήσει να περιμένω το πότε θα δεησει η περίοδος να έρθει. Γι αυτονόητα cyclacur, για αποκατάσταση της περιόδου. Βέβαια όλος ο μήνας πέρασε με κλάμα, στεναχώρια και χάλια διάθεση, οπότε σίγουρα και αυτά έπαιξαν το ρόλο τους για την χάλια πρώτη μου περίοδο. Απλα μέσα σε όλα με προβλημάτισε και αυτό. Λένε ότι ελαφριά περίοδος σημαίνει λεπτό ενδομήτριο, άρα δύσκολη σύλληψη... Μην έχω και τέτοια θέματα τώρα..

δεν έχω ακούσει ποτέ αυτό με την ελαφριά περίοδο και τη δύσκολη συλληψη! εγώ τους 3 πρώτους κύκλους είχα ελάχιστο αίμα για 3 μέρες και πολυυυ πόνο... τώρα για εξετάσεις, επειδή ήταν προχωρημένηη δική μου έκανα για θρομβοφιλια, για αυτοανοσα, καρυωτυπο ζεύγους, ορμονικές φυσικά, μια μοριακή καλλιέργεια κολπικου γτ είχα και κοντό τράχηλο και υπέρηχο 3d γεννητικών οργάνων..αυτά τα λίγα δλδ...

[Penny...]

πρίν από 12 λεπτά , Ele@n είπε:

Εννοείς υπέρηχο; Εννοείται ότι θα σπευσω. Την Τετάρτη ούτως ή άλλως έχω και ραντεβού με ενδοκρινολόγο γιατί έχω θυρεοειδή και θα της πω να μου γράψει εκτός αυτών που κάνουμε και ε2 και προλακτίνη και lh και προγεστερόνη. Σκεφτηκα να ρωτήσω το γυναικολόγο και για την amh και σαλπιγγογραφια... Δεν έχω κάνει ούτε τη μία ούτε την άλλη ποτέ (είμαι 38) έστω και για ψυχολογικούς λόγους...εκτός αν με αγχωσουν...α, και για θρομβοφιλια θέλω να κάνω την εξεταση, αν και εμένα δεν ήταν παλινδρόμηση, να έχω το κεφάλι μου ήσυχο. Τι άλλο ελέγξατε εσείς;

Προφανώς λογω ηλικίας ο γιατρός δεν ήθελε να με αφήσει να περιμένω το πότε θα δεησει η περίοδος να έρθει. Γι αυτονόητα cyclacur, για αποκατάσταση της περιόδου. Βέβαια όλος ο μήνας πέρασε με κλάμα, στεναχώρια και χάλια διάθεση, οπότε σίγουρα και αυτά έπαιξαν το ρόλο τους για την χάλια πρώτη μου περίοδο. Απλα μέσα σε όλα με προβλημάτισε και αυτό. Λένε ότι ελαφριά περίοδος σημαίνει λεπτό ενδομήτριο, άρα δύσκολη σύλληψη... Μην έχω και τέτοια θέματα τώρα.

@Ele@n χαχαχαχα γλυκιά μου δεν ισχυει καν αυτο με την περίοδο εγω εχω ελαφριά περίοδο και συλλαμβανω πανευκολα 

[christinachk84]

Καλησπερα σας!ηθελα να μοιραστω το προβλημα μου με σας που ισως μπορειτε να με νιωσετε με καποια απωλεια που θα ειχατε στο παρελθον σαν μελλουσες μητερες.ειμαι 33 και μισο και ο αντρας μου ιδια ηλικια.8 μαρτιου 2017 ειχα μια αποβολη 7 βδομαδων.οκ ηταν σοκ αλλα περασε γρηγορα.20 ιουλιου 2017 ξαναμενω εγκυος παλι με την δευτερη προσπαθεια.η χαρα απεριγραπτη.ειχα φοβηθει τοσο με την πρωτη αποβολη που πριβ ξαναμεινω εγκυος εκανα τα παντα απο εξετασεις.θρομβοφιλια κτλ.ολα καθαρα!ολη η εγκυμοσυνη κυλουσε ομαλα.27 μαρτιου 2018 ηταν η ημερομηνια να γεννησω.με επιασαν πονοι 22 μαρτιου και πηγα νοσοκομειο και μου ειπαν η καρδια ειχε σταματησει.τελικα αποδειχθηκε οτι το μωρακι μου με ειχε αφησει περιπου μια βδομαδα χωρις να το καταλαβω.δεν θελω να γραψω περισσοτερες λεπτομερειες πως περασα εκεινη τη μερα και τις επομενες γιατι με πιανουν συνεχεια τα κλαμματα.εστειλα και σε εργαστηριο τα αποτελεσματα και τελικο πορισμα το μωρακι υγιεστατο και απεβιωσε απο τυλιγμενο τον λωρο στο λαιμο.ο γιατρος ειπε οτι ημουν πιο ατυχη απο την γκαντεμια.εχουν περασει 5 μιση μηνες και ακομα ποναω για το μωρακι που εχασα.ειχα κανει τοσα ονειρα γι αυτο το κοριτσακι.επειδη μενω Ν.Αφρικη τα τελευταια χρονια ειχα καποια προβληματα με καποια οικογενειακα μου προσωπα και πιστευω πως με φαγανε τοσο με την γλωσσοφαγια τους και την κακια τους απο ζηλεια.επειδη ηδη τον περασμενο μηνα βαλαμε μπρος με τον συζυγο μου για νεο μωρακι τι προτεινετε να κανω να βγαλω τους τοξικους ανθρωπους απο τη ζωη μου;;;;;