Αλλεργίες, ψυχοσωματικά κ.α 22 μηνών

[Afrodite88]

Καλησπέρα, 

μετά από μέρες στενοχώριας, ξενυχτιού και απείρου προβληματισμού καταφεύγω εδώ να δω μήπως υπάρχουν μανούλες με ανάλογη εμπειρία. 
Εχω δυο κόρες με μικρή διαφορά ηλικίας, 4 και 22 μηνών. Η μεγάλη μου γεννημένη τον Οκτώβρη του 21’ ήταν πάντα ενα πολύ χαρούμενο πλασμα με ιδιαίτερη προσκόλληση πάνω μου καθότι τη μεγαλώνω μόνη μου ενώ ο πατέρας της δουλεύει συνέχεια, πολλές διπλοβάρδιες και ΣΚ. Θα παραθέσω κάποια περιστατικά που είναι ίσως άσχετα ίσως και συνδυαστικά ή μη , συσχετισμένα.

Απο τον Απρίλιο που γεννήθηκε η αδερφη της, έχει πάθει ακόμα χειρότερη εμμονή μαζί μου και ενώ δείχνει να την αγαπάει και της φέρεται πλέον με τρυφερότητα, κάποιες φορές την πιάνουν εξάρσεις ζήλειας. Έχουμε καταλήξει να κάνουμε το μωρό φρισμπι για να μην νοιωθει παραγκωνισμένη και να διαβάζουμε άπειρα ( μέχρι εξάντλησης, εκεί που σου πέφτει το κινητό στο κεφάλι απ τη νύστα) για σωστούς χειρισμούς κλπ με επιτυχίες και αποτυχίες ανάλογων περιστάσεων. Καταλήγω να τρέχω να παιξω μαζί της και με το ζόρι να κρατάω το μωρό μην πέσει από το στήθος που προσπαθεί να θηλάσει. Από τη μέρα που επέστρεψα από το μαιευτήριο κ ενώ πέρασα άσχημη περίοδο με baby blues, έχω κάνει τα πάντα να νοιωθει οπως πριν , όμως έχει αναπτύξει εντελώς διαφορετική συμπεριφορά, σαν να είναι άλλο παιδί, έχω χάσει εντελώς τη συνδεση μαζι της και κάνει πράγματα που δεν μπορώ να διαχειριστώ. Τις τελευταίες μέρες δε, πέρα από τα ξεσπάσματα έχει παρουσιάσει ατοπικη δερματίτιδα και εκζέματα στο σώμα της που δεν ξέρω αν είναι ψυχοσωματικής φύσεως ή προέρχονται από αλλεργίες που ξαφνικά παρουσιάστηκαν και ότι και να παίρνει σε αγωγή δεν τη βοηθάει, είτε αντισταμινικα είτε κορτιζονούχα. Τη βλεπω να χειροτερεύει κάθε μέρα και να έχει πολύ κακή διάθεση με εξάρσεις και έντονα tantrums, να κλαίει στον ύπνο της , να φωνάζει κλπ. Προσπαθώ να καταλάβω τι έχει το παιδί μου κ δεν ξέρω πως να το βοηθήσω, σκίζεται η καρδιά μου στην ιδέα ότι είναι ψυχοσωματικό και της το προκαλώ με οποιοδήποτε τρόπο εγώ, είτε από έλλειψη αντοχών στο παιχνίδι, είτε γιατί πέρασα άσχημα και την είχα παραμελήσει ελαφρως ένα μήνα μετα τη γεννα, είτε γιατί της στοιχίζει που δεν κοιμόμαστε μαζί πλέον κ με βλέπει αγκαλιά με το μωρό που θηλάζει.. Παίζουμε, διαβάζουμε, χορεύουμε όσο και ν σέρνομαι από ξενύχτι αλλά με τπτ δεν μπορώ να χωνέψω ποσο διαφορετική συμπεριφορά έχει. Ότι μεγαλώνει και θα έχει ταντρουμ το γνωρίζω. Ότι ξαφνικά κλαίει όλη μέρα και χτυπιέται στο πάτωμα, αρνείται να κοιμηθεί, πετάει το φαγητό της, βλέπει εφιάλτες συνέχεια.. ενώ ήταν ένα χαμογελαστό παιδακι που χαιρόταν με τα πάντα, μου γυρνάει το στομάχι από το στρες. υπάρχει κάποια κρίση / αλμα ανάπτυξης σε τόσο έντονη μορφή στους 21-22μήνες ; ; Είναι συνδυαστικά όλα αυτά; Συμπεριφορές , αλλεργίες, tantrums και γενικά ψυχοσωματικά ; Τη βλεπω υποφέρει σε ύπνο κ ξύπνιο, παθαίνει αλλεργικά σοκ από το τπτ με δερματίτιδα, κνησμό, κοκκινίλες και φοβάμαι μην έχει τπτ άλλο παθολογικό και δεν το έχω αντιληφθεί. Τη συμπεριφορά της δεν ξέρω πως να τη διαχειριστώ , είναι επιθετική απέναντι μου μόνο και έχω παρατηρησει ότι αν είμαι στο οπτικό της πεδίο ξεκινάει το δραμα.. 

Μέχρι τώρα δεν είχε παρουσιάσει αλλεργία  πέραν του αυγού. Αναφορικά,  έπαθε αλλεργικό σοκ πέρσι το Πάσχα σε ηλικία 6 μηνών γιατί παρά την απαγόρευση μου, τα πεθερικά της έδωσαν μια κουτάλια μιλφέιγ το οποίο έχει μέσα αυγά.. φυσικα τρέχαμε νοσοκομείο γιατί το μωρό ήταν φυτό κ χωρίς αισθήσεις και εβγαζε αίμα με τις κενώσεις.  Από τότε έχει ξαναφάει αυγό πολλές φορές αλλα κρυμμένο τύπου σουφλέ ή pancakes, σκέτο ούτε να το μυρίσει! Ισως ετσι πυροδοτήθηκε η αλλεργία, καθότι ακόμα δεν είχαμε ξεκινησει στερεες ποσό μαλλον αυγο ! Κ πριν δέκα μερες, το βράδυ μετά το εμβολιο του τετανου, εφαγε παστίτσιο και τα μεσάνυχτα τα άρχισε να φωνάζει και να ξύνεται σαν τρελή. Εκ πρώτης όψης δεν είχα αντιληφθεί κατι αλλά έβαλα φακό και την είδα με κατακοκκινες παλάμες , να ξύνεται σαν τρελή και να φωνάζει! Από τότε είναι σε εξαρση και πλέον έχει γεμίσει σαν μικρά ροζ σπυράκια σε όλη της το σώμα ( μπούτια, κοιλιά και καποιες φορεσ γύρω απ το στομα) σκάνε τα ακροδάχτυλα και κάνουν σαν πληγές . Γνωρίζω ότι σε περιόδους έντονου στρες συνήθως αυτά ξαναφουντωνουν.. έχω χάσει τον ύπνο μου .. πιστεύω ότι έχουν συμβάλλει όλα μαζί κ δεν ξέρω από που να το πιάσω..

Η παιδίατρος σύστησε αυξημένη δόση ξοζαλ το βράδυ αλλά της έφερε αντίθετα αποτελέσματα.. Εγω πάλι επιμενω να το προσεγγίσουμε ολιστικά καθοτι θεωρώ ότι είναι όλα αλληλένδετα..

Ειμαι άσχετη από αλλεργίες, ατοπικη δερματίτιδα κλπ αλλά είμαι επίσης πολύ γνώριμη με τα ψυχοσωματικά. 
Σορρυ για την απελπισμένη και χύμα δημοσίευση και ευχαριστω προκαταβολικά για τις εμπειριες σας..

[Spring_girl]

Κορίτσι μου υπομονή! Καθώς ταλαιπωρουμαι χρόνια με εκζεμα, ατοπικη δερματίτιδα κτλ, το μόνο σίγουρο είναι ότι σχετίζεται με το στρες κτλ.. Για τα παιδάκια δέ είναι πολύ πιο σύνηθες από ότι στους ενήλικες.. Εγώ υποφέρω έξτρα το καλοκαίρι με τον ήλιο ιδρώτα κτλ, πιθανώς και λόγω ζέστης να έχει έξαρση η μικρούλα;; Επίσης ένα εξαιρετικό βρεφικό αφρολουτρο που έχει και αντίστοιχη κρέμα σώματος είναι η σειρά lipikar της la roche posay (κάνω με αυτό μπάνιο κι εγώ στις εξάρσεις και από πάνω βάζω την κρέμα, ενδείκνυται και για βρέφη). Θα τη βοηθήσει σίγουρα πιστεύω και δεν έχω ιδέα αν επιτρέπεται αλοιφή με κορτιζόνη στα παιδάκια αλλά βοηθάει πάρα πολύ στα συμπτώματα. Γενικά θέλει καλή ενυδάτωση και βαμβακερά ρούχα τίποτα συνθετικό.. 

Θα μπορούσες ενδεχομένως να μιλήσεις και με κάποιον παιδοψυχολογο, της ήρθε ξαφνικος ο ερχομός του μωρού και είναι λογικό να έχει στρεσαριστει το μπουμπουκακι σου (για τ πεθερικά δεν έχω λόγια απλά). Υπομονή, όλα θα πάνε καλά!!

[linaa]

6 ώρες πρίν, Afrodite88 είπε:

Καλησπέρα, 

μετά από μέρες στενοχώριας, ξενυχτιού και απείρου προβληματισμού καταφεύγω εδώ να δω μήπως υπάρχουν μανούλες με ανάλογη εμπειρία. 
Εχω δυο κόρες με μικρή διαφορά ηλικίας, 4 και 22 μηνών. Η μεγάλη μου γεννημένη τον Οκτώβρη του 21’ ήταν πάντα ενα πολύ χαρούμενο πλασμα με ιδιαίτερη προσκόλληση πάνω μου καθότι τη μεγαλώνω μόνη μου ενώ ο πατέρας της δουλεύει συνέχεια, πολλές διπλοβάρδιες και ΣΚ. Θα παραθέσω κάποια περιστατικά που είναι ίσως άσχετα ίσως και συνδυαστικά ή μη , συσχετισμένα.

Απο τον Απρίλιο που γεννήθηκε η αδερφη της, έχει πάθει ακόμα χειρότερη εμμονή μαζί μου και ενώ δείχνει να την αγαπάει και της φέρεται πλέον με τρυφερότητα, κάποιες φορές την πιάνουν εξάρσεις ζήλειας. Έχουμε καταλήξει να κάνουμε το μωρό φρισμπι για να μην νοιωθει παραγκωνισμένη και να διαβάζουμε άπειρα ( μέχρι εξάντλησης, εκεί που σου πέφτει το κινητό στο κεφάλι απ τη νύστα) για σωστούς χειρισμούς κλπ με επιτυχίες και αποτυχίες ανάλογων περιστάσεων. Καταλήγω να τρέχω να παιξω μαζί της και με το ζόρι να κρατάω το μωρό μην πέσει από το στήθος που προσπαθεί να θηλάσει. Από τη μέρα που επέστρεψα από το μαιευτήριο κ ενώ πέρασα άσχημη περίοδο με baby blues, έχω κάνει τα πάντα να νοιωθει οπως πριν , όμως έχει αναπτύξει εντελώς διαφορετική συμπεριφορά, σαν να είναι άλλο παιδί, έχω χάσει εντελώς τη συνδεση μαζι της και κάνει πράγματα που δεν μπορώ να διαχειριστώ. Τις τελευταίες μέρες δε, πέρα από τα ξεσπάσματα έχει παρουσιάσει ατοπικη δερματίτιδα και εκζέματα στο σώμα της που δεν ξέρω αν είναι ψυχοσωματικής φύσεως ή προέρχονται από αλλεργίες που ξαφνικά παρουσιάστηκαν και ότι και να παίρνει σε αγωγή δεν τη βοηθάει, είτε αντισταμινικα είτε κορτιζονούχα. Τη βλεπω να χειροτερεύει κάθε μέρα και να έχει πολύ κακή διάθεση με εξάρσεις και έντονα tantrums, να κλαίει στον ύπνο της , να φωνάζει κλπ. Προσπαθώ να καταλάβω τι έχει το παιδί μου κ δεν ξέρω πως να το βοηθήσω, σκίζεται η καρδιά μου στην ιδέα ότι είναι ψυχοσωματικό και της το προκαλώ με οποιοδήποτε τρόπο εγώ, είτε από έλλειψη αντοχών στο παιχνίδι, είτε γιατί πέρασα άσχημα και την είχα παραμελήσει ελαφρως ένα μήνα μετα τη γεννα, είτε γιατί της στοιχίζει που δεν κοιμόμαστε μαζί πλέον κ με βλέπει αγκαλιά με το μωρό που θηλάζει.. Παίζουμε, διαβάζουμε, χορεύουμε όσο και ν σέρνομαι από ξενύχτι αλλά με τπτ δεν μπορώ να χωνέψω ποσο διαφορετική συμπεριφορά έχει. Ότι μεγαλώνει και θα έχει ταντρουμ το γνωρίζω. Ότι ξαφνικά κλαίει όλη μέρα και χτυπιέται στο πάτωμα, αρνείται να κοιμηθεί, πετάει το φαγητό της, βλέπει εφιάλτες συνέχεια.. ενώ ήταν ένα χαμογελαστό παιδακι που χαιρόταν με τα πάντα, μου γυρνάει το στομάχι από το στρες. υπάρχει κάποια κρίση / αλμα ανάπτυξης σε τόσο έντονη μορφή στους 21-22μήνες ; ; Είναι συνδυαστικά όλα αυτά; Συμπεριφορές , αλλεργίες, tantrums και γενικά ψυχοσωματικά ; Τη βλεπω υποφέρει σε ύπνο κ ξύπνιο, παθαίνει αλλεργικά σοκ από το τπτ με δερματίτιδα, κνησμό, κοκκινίλες και φοβάμαι μην έχει τπτ άλλο παθολογικό και δεν το έχω αντιληφθεί. Τη συμπεριφορά της δεν ξέρω πως να τη διαχειριστώ , είναι επιθετική απέναντι μου μόνο και έχω παρατηρησει ότι αν είμαι στο οπτικό της πεδίο ξεκινάει το δραμα.. 

Μέχρι τώρα δεν είχε παρουσιάσει αλλεργία  πέραν του αυγού. Αναφορικά,  έπαθε αλλεργικό σοκ πέρσι το Πάσχα σε ηλικία 6 μηνών γιατί παρά την απαγόρευση μου, τα πεθερικά της έδωσαν μια κουτάλια μιλφέιγ το οποίο έχει μέσα αυγά.. φυσικα τρέχαμε νοσοκομείο γιατί το μωρό ήταν φυτό κ χωρίς αισθήσεις και εβγαζε αίμα με τις κενώσεις.  Από τότε έχει ξαναφάει αυγό πολλές φορές αλλα κρυμμένο τύπου σουφλέ ή pancakes, σκέτο ούτε να το μυρίσει! Ισως ετσι πυροδοτήθηκε η αλλεργία, καθότι ακόμα δεν είχαμε ξεκινησει στερεες ποσό μαλλον αυγο ! Κ πριν δέκα μερες, το βράδυ μετά το εμβολιο του τετανου, εφαγε παστίτσιο και τα μεσάνυχτα τα άρχισε να φωνάζει και να ξύνεται σαν τρελή. Εκ πρώτης όψης δεν είχα αντιληφθεί κατι αλλά έβαλα φακό και την είδα με κατακοκκινες παλάμες , να ξύνεται σαν τρελή και να φωνάζει! Από τότε είναι σε εξαρση και πλέον έχει γεμίσει σαν μικρά ροζ σπυράκια σε όλη της το σώμα ( μπούτια, κοιλιά και καποιες φορεσ γύρω απ το στομα) σκάνε τα ακροδάχτυλα και κάνουν σαν πληγές . Γνωρίζω ότι σε περιόδους έντονου στρες συνήθως αυτά ξαναφουντωνουν.. έχω χάσει τον ύπνο μου .. πιστεύω ότι έχουν συμβάλλει όλα μαζί κ δεν ξέρω από που να το πιάσω..

Η παιδίατρος σύστησε αυξημένη δόση ξοζαλ το βράδυ αλλά της έφερε αντίθετα αποτελέσματα.. Εγω πάλι επιμενω να το προσεγγίσουμε ολιστικά καθοτι θεωρώ ότι είναι όλα αλληλένδετα..

Ειμαι άσχετη από αλλεργίες, ατοπικη δερματίτιδα κλπ αλλά είμαι επίσης πολύ γνώριμη με τα ψυχοσωματικά. 
Σορρυ για την απελπισμένη και χύμα δημοσίευση και ευχαριστω προκαταβολικά για τις εμπειριες σας..

Μπερδεύτηκα λίγο με τις ηλικίες . Πόσο χρονών είναι η μεγάλη κόρη? 4? Ή 22 μηνών ? Γιατί στην αρχή λες 4 Κ 22 μηνών 

Τα ταντρουμς είναι εντελώς φυσιολογικά όταν είναι 22 μηνών είναι η ανάγκη του παιδιού να επικοινωνήσει ότι του συμβαίνει Κ δεν μπορεί λόγο ηλικίας. Το ότι υπάρχει άλλο μωρό στην οικογένεια τα κάνει λίγο πιο έντονα Κ φυσικά το παιδί περνάει Κ ένα ανχος με την αλλαγή στην οικογένεια 

Σίγουρα δεν φταις εσύ Κ σίγουρα δεν κάνεις τίποτα λάθος. 

Αυτό που μπορείς να κάνεις εκτός από υπομονή που χρειάζετε άπειρη είναι να είσαι πάντα ήρεμη να μην δίνεις πολύ σημασία στις συμπεριφορές της γιατί έτσι τις τροφοδοτείς όταν κάνει διάφορα σχέδια μην δείχνεις την ταραχή σου Κ εκείνη την ώρα μην αρχίζεις να μιλάς για να την παρηγορήσεις γιατί τροφοδοτείς περισσότερο το θέμα της . Άλλαζε θέμα μείνε ψύχραιμη Κ δείξε ότι δεν ανχωνεσε . 

Το ανχος του παιδιού φυσικά τροφοδοτεί Κ τις αλλεργίες. Επίσκεψου έναν αναπτυξιολογο να αξιολογήσει το παιδί Κ ίσως σου γράψει κάποιες εργοθεραπείες που βοηθάνε γενικά το παιδί να βελτιωθεί σε κάποιες δεξιότητες του κ λειτουργεί Κ στο ανχος . Γενικά το ανχος σε αυτές τις ηλικίες θέλει απασχόληση δημιουργικη βοηθάει στο μυαλό να αναπτυχθεί. 

Κ η προσκόλληση είναι φυσιολογική σε αυτήν την ηλικία αλλά Κ αυτή θέλει ενθάρρυνση Κ υπομονή Κ σίγουρα πρέπει να ξεκινήσετε να πηγαίνετε με το παιδί σε δραστηριότητες που σίγουρα με ένα νεογέννητο δεν θα είχατε την ευκαιρία να πάτε. 

[MumMaria]

18 ώρες πρίν, Afrodite88 είπε:

Καλησπέρα, 

μετά από μέρες στενοχώριας, ξενυχτιού και απείρου προβληματισμού καταφεύγω εδώ να δω μήπως υπάρχουν μανούλες με ανάλογη εμπειρία. 
Εχω δυο κόρες με μικρή διαφορά ηλικίας, 4 και 22 μηνών. Η μεγάλη μου γεννημένη τον Οκτώβρη του 21’ ήταν πάντα ενα πολύ χαρούμενο πλασμα με ιδιαίτερη προσκόλληση πάνω μου καθότι τη μεγαλώνω μόνη μου ενώ ο πατέρας της δουλεύει συνέχεια, πολλές διπλοβάρδιες και ΣΚ. Θα παραθέσω κάποια περιστατικά που είναι ίσως άσχετα ίσως και συνδυαστικά ή μη , συσχετισμένα.

Απο τον Απρίλιο που γεννήθηκε η αδερφη της, έχει πάθει ακόμα χειρότερη εμμονή μαζί μου και ενώ δείχνει να την αγαπάει και της φέρεται πλέον με τρυφερότητα, κάποιες φορές την πιάνουν εξάρσεις ζήλειας. Έχουμε καταλήξει να κάνουμε το μωρό φρισμπι για να μην νοιωθει παραγκωνισμένη και να διαβάζουμε άπειρα ( μέχρι εξάντλησης, εκεί που σου πέφτει το κινητό στο κεφάλι απ τη νύστα) για σωστούς χειρισμούς κλπ με επιτυχίες και αποτυχίες ανάλογων περιστάσεων. Καταλήγω να τρέχω να παιξω μαζί της και με το ζόρι να κρατάω το μωρό μην πέσει από το στήθος που προσπαθεί να θηλάσει. Από τη μέρα που επέστρεψα από το μαιευτήριο κ ενώ πέρασα άσχημη περίοδο με baby blues, έχω κάνει τα πάντα να νοιωθει οπως πριν , όμως έχει αναπτύξει εντελώς διαφορετική συμπεριφορά, σαν να είναι άλλο παιδί, έχω χάσει εντελώς τη συνδεση μαζι της και κάνει πράγματα που δεν μπορώ να διαχειριστώ. Τις τελευταίες μέρες δε, πέρα από τα ξεσπάσματα έχει παρουσιάσει ατοπικη δερματίτιδα και εκζέματα στο σώμα της που δεν ξέρω αν είναι ψυχοσωματικής φύσεως ή προέρχονται από αλλεργίες που ξαφνικά παρουσιάστηκαν και ότι και να παίρνει σε αγωγή δεν τη βοηθάει, είτε αντισταμινικα είτε κορτιζονούχα. Τη βλεπω να χειροτερεύει κάθε μέρα και να έχει πολύ κακή διάθεση με εξάρσεις και έντονα tantrums, να κλαίει στον ύπνο της , να φωνάζει κλπ. Προσπαθώ να καταλάβω τι έχει το παιδί μου κ δεν ξέρω πως να το βοηθήσω, σκίζεται η καρδιά μου στην ιδέα ότι είναι ψυχοσωματικό και της το προκαλώ με οποιοδήποτε τρόπο εγώ, είτε από έλλειψη αντοχών στο παιχνίδι, είτε γιατί πέρασα άσχημα και την είχα παραμελήσει ελαφρως ένα μήνα μετα τη γεννα, είτε γιατί της στοιχίζει που δεν κοιμόμαστε μαζί πλέον κ με βλέπει αγκαλιά με το μωρό που θηλάζει.. Παίζουμε, διαβάζουμε, χορεύουμε όσο και ν σέρνομαι από ξενύχτι αλλά με τπτ δεν μπορώ να χωνέψω ποσο διαφορετική συμπεριφορά έχει. Ότι μεγαλώνει και θα έχει ταντρουμ το γνωρίζω. Ότι ξαφνικά κλαίει όλη μέρα και χτυπιέται στο πάτωμα, αρνείται να κοιμηθεί, πετάει το φαγητό της, βλέπει εφιάλτες συνέχεια.. ενώ ήταν ένα χαμογελαστό παιδακι που χαιρόταν με τα πάντα, μου γυρνάει το στομάχι από το στρες. υπάρχει κάποια κρίση / αλμα ανάπτυξης σε τόσο έντονη μορφή στους 21-22μήνες ; ; Είναι συνδυαστικά όλα αυτά; Συμπεριφορές , αλλεργίες, tantrums και γενικά ψυχοσωματικά ; Τη βλεπω υποφέρει σε ύπνο κ ξύπνιο, παθαίνει αλλεργικά σοκ από το τπτ με δερματίτιδα, κνησμό, κοκκινίλες και φοβάμαι μην έχει τπτ άλλο παθολογικό και δεν το έχω αντιληφθεί. Τη συμπεριφορά της δεν ξέρω πως να τη διαχειριστώ , είναι επιθετική απέναντι μου μόνο και έχω παρατηρησει ότι αν είμαι στο οπτικό της πεδίο ξεκινάει το δραμα.. 

Μέχρι τώρα δεν είχε παρουσιάσει αλλεργία  πέραν του αυγού. Αναφορικά,  έπαθε αλλεργικό σοκ πέρσι το Πάσχα σε ηλικία 6 μηνών γιατί παρά την απαγόρευση μου, τα πεθερικά της έδωσαν μια κουτάλια μιλφέιγ το οποίο έχει μέσα αυγά.. φυσικα τρέχαμε νοσοκομείο γιατί το μωρό ήταν φυτό κ χωρίς αισθήσεις και εβγαζε αίμα με τις κενώσεις.  Από τότε έχει ξαναφάει αυγό πολλές φορές αλλα κρυμμένο τύπου σουφλέ ή pancakes, σκέτο ούτε να το μυρίσει! Ισως ετσι πυροδοτήθηκε η αλλεργία, καθότι ακόμα δεν είχαμε ξεκινησει στερεες ποσό μαλλον αυγο ! Κ πριν δέκα μερες, το βράδυ μετά το εμβολιο του τετανου, εφαγε παστίτσιο και τα μεσάνυχτα τα άρχισε να φωνάζει και να ξύνεται σαν τρελή. Εκ πρώτης όψης δεν είχα αντιληφθεί κατι αλλά έβαλα φακό και την είδα με κατακοκκινες παλάμες , να ξύνεται σαν τρελή και να φωνάζει! Από τότε είναι σε εξαρση και πλέον έχει γεμίσει σαν μικρά ροζ σπυράκια σε όλη της το σώμα ( μπούτια, κοιλιά και καποιες φορεσ γύρω απ το στομα) σκάνε τα ακροδάχτυλα και κάνουν σαν πληγές . Γνωρίζω ότι σε περιόδους έντονου στρες συνήθως αυτά ξαναφουντωνουν.. έχω χάσει τον ύπνο μου .. πιστεύω ότι έχουν συμβάλλει όλα μαζί κ δεν ξέρω από που να το πιάσω..

Η παιδίατρος σύστησε αυξημένη δόση ξοζαλ το βράδυ αλλά της έφερε αντίθετα αποτελέσματα.. Εγω πάλι επιμενω να το προσεγγίσουμε ολιστικά καθοτι θεωρώ ότι είναι όλα αλληλένδετα..

Ειμαι άσχετη από αλλεργίες, ατοπικη δερματίτιδα κλπ αλλά είμαι επίσης πολύ γνώριμη με τα ψυχοσωματικά. 
Σορρυ για την απελπισμένη και χύμα δημοσίευση και ευχαριστω προκαταβολικά για τις εμπειριες σας..

Θα σου πω ότι ναι είναι συνδυαστικά όλα αυτά. Ταυτιζομαι με παρα πολλα που λες.ο γιος μου με την κόρη μου έχουν 14μηνες διαφορά. Τώρα έκλεισε τα 4 κ η κόρη μοθ τέλη Οκτώβρη κλείνει τα 3. Κάθε φάση έχει τα δύσκολα της. Όταν γεννήθηκε το μωρό,συγκλονιστηκε ο κόσμος του. Θεώρησε ότι με έχασε,οπότε το πηγαίναμε κατά κύριο λόγο να έχω το μωρό στο μάρσιπος,να θηλάζω σε άλλο δωματιο(οκ τραγικό αλλά δεν γινόταν αλλιως) κ γενικά να είμαι πάνω από τον γιο μου όλη την ώρα μην και νιώσει παραμελημένος. Μετά η μικρή όσο μεγάλωνε,άρχισε προφανώς να διεκδικεί χώρο κ χρόνο. Ε και σε αυτήν την φάση,πάλι δράμα ο μεγάλος μου. Στην συνέχεια,ζορίστηκε πολυ όταν άρχισε πλέον η μικρή να μιλάει,δλδ δεν ήταν πια "μωρο" αλλά παιδάκι σαν και αυτόν. Γενικά περναμε από φάσεις. Αλλά μπορώ να πω ότι πάει καλύτερα τώρα πια. Βοήθησε κ ο παιδικός πολύ που πήγαν φέτος και τα δύο. Ανεξαρτητοποιηθηκε γιατί ήταν προσκολλημενος πάνω μου,όλες τις ώρες μαζί μου,δεν βοήθησε κ ο κοβιντ γτ δούλευα από το σπίτι,οπότε ήρθε κ έδεσε. Ζήλειες θα υπάρχουν,κ ψιλοξυλο μην σου πω,αλλά σίγουρα βλεπω πλέον ότι την έχει αποδεχτεί κ αγαπήσει. Είχα απευθυνθεί σε παιδοψυχολογο(συμβουκευτικη για εμνα,το παιδί δεν χρειάστηκε να το δει) που ακόμα επισκέπτομαι όταν κάτι με προβληματίζει,μιας κ είχε για πάνω από 6μηνες διαταραχές υπνου,ενώ κοιμόταν σερί πριν(στην ηλικία περίπου της δικιάς σου ξεκινησε) με βοήθησε πολύ κ γενικά με ανακουφισε μιας κ εγώ έριχνα το φταίξιμο κυρίως σε μενα(ότι δεν μπορώ να κάνω χαρούμενο το παιδί μου,δεν κοιμάται,δεν τρώει,δεν του εκπληρώνω τις ανάγκες του). Σε δύο μήνες και με κάποια tips το ξεπεράσαμε αυτό του υπνου. Δυστυχώς για τις αλλεργίες δεν έχω άποψη και για άλλα ψυχοσωματικα. Τότε εντοπίζω κάποια τικ που του έρχονται κ του φευγουν(σήκωνε τις καλτσες του,τραβούσε τα μανίκια του κτλ) που δεν ξέρω αν είναι από το ψυχολογικό ζόρισμα ή αν είναι κάτι συνηθισμένο της ηλικίας. Παρόλα αυτά του περνάνε. 

Γενικά θα σου πω,ότι αυτό που άκουγα από όλους μα όλους τους φίλους ήταν τι καλά που έχουν τόσο μικρή διαφορά,ούτε θα θυμάται πως ηταν μόνος του κτλ κτλ. Στην περίπτωση μας δεν έγινε έτσι. Αλλά να πω ότι κ από πριν ο γιος μου ήταν ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο και ,δεν μου αρέσει κ σαν έκφραση,απαιτητικό παιδάκι. Οποτε ο ερχομός της μικρής,δεν ήταν σαν αυτό που βλέπουμε σε reel στο ινσταγκραμ,της απεριόριστης αγάπης κ κατανόησης. Ακόμα κ τώρα σε φάσεις με ρωτάει (κ μονο εμενα) με αγαπάς πιο πολύ από ολους;κ από την αδελφή μου; θέλει την πρωτοκαθεδρια ρε παιδί μου. Κ εδώ θα σου πω ότι αναγνωρίζω το λάθος μου που έκανα το πρώτο καιρό κ του την έδινα.  Ίσως αν εξαρχής τα πράγματα ήταν λίγο πιο ισότιμα μεταξύ των παιδιών,να ήταν κ πιο εύκολο. Ίσως ,πάντα. Ο,τι θέλεις να με ρωτήσεις,είμαι ανοιχτή ,γιατί αυτό για το διαβάζω τα πάντα,προβληματιζομαι κ μια γενικότερη απόγνωση,ειλικρινά μίλησε στην ψυχή μου.

[Sissaki89]

19 ώρες πρίν, Afrodite88 είπε:

Καλησπέρα, 

μετά από μέρες στενοχώριας, ξενυχτιού και απείρου προβληματισμού καταφεύγω εδώ να δω μήπως υπάρχουν μανούλες με ανάλογη εμπειρία. 
Εχω δυο κόρες με μικρή διαφορά ηλικίας, 4 και 22 μηνών. Η μεγάλη μου γεννημένη τον Οκτώβρη του 21’ ήταν πάντα ενα πολύ χαρούμενο πλασμα με ιδιαίτερη προσκόλληση πάνω μου καθότι τη μεγαλώνω μόνη μου ενώ ο πατέρας της δουλεύει συνέχεια, πολλές διπλοβάρδιες και ΣΚ. Θα παραθέσω κάποια περιστατικά που είναι ίσως άσχετα ίσως και συνδυαστικά ή μη , συσχετισμένα.

Απο τον Απρίλιο που γεννήθηκε η αδερφη της, έχει πάθει ακόμα χειρότερη εμμονή μαζί μου και ενώ δείχνει να την αγαπάει και της φέρεται πλέον με τρυφερότητα, κάποιες φορές την πιάνουν εξάρσεις ζήλειας. Έχουμε καταλήξει να κάνουμε το μωρό φρισμπι για να μην νοιωθει παραγκωνισμένη και να διαβάζουμε άπειρα ( μέχρι εξάντλησης, εκεί που σου πέφτει το κινητό στο κεφάλι απ τη νύστα) για σωστούς χειρισμούς κλπ με επιτυχίες και αποτυχίες ανάλογων περιστάσεων. Καταλήγω να τρέχω να παιξω μαζί της και με το ζόρι να κρατάω το μωρό μην πέσει από το στήθος που προσπαθεί να θηλάσει. Από τη μέρα που επέστρεψα από το μαιευτήριο κ ενώ πέρασα άσχημη περίοδο με baby blues, έχω κάνει τα πάντα να νοιωθει οπως πριν , όμως έχει αναπτύξει εντελώς διαφορετική συμπεριφορά, σαν να είναι άλλο παιδί, έχω χάσει εντελώς τη συνδεση μαζι της και κάνει πράγματα που δεν μπορώ να διαχειριστώ. Τις τελευταίες μέρες δε, πέρα από τα ξεσπάσματα έχει παρουσιάσει ατοπικη δερματίτιδα και εκζέματα στο σώμα της που δεν ξέρω αν είναι ψυχοσωματικής φύσεως ή προέρχονται από αλλεργίες που ξαφνικά παρουσιάστηκαν και ότι και να παίρνει σε αγωγή δεν τη βοηθάει, είτε αντισταμινικα είτε κορτιζονούχα. Τη βλεπω να χειροτερεύει κάθε μέρα και να έχει πολύ κακή διάθεση με εξάρσεις και έντονα tantrums, να κλαίει στον ύπνο της , να φωνάζει κλπ. Προσπαθώ να καταλάβω τι έχει το παιδί μου κ δεν ξέρω πως να το βοηθήσω, σκίζεται η καρδιά μου στην ιδέα ότι είναι ψυχοσωματικό και της το προκαλώ με οποιοδήποτε τρόπο εγώ, είτε από έλλειψη αντοχών στο παιχνίδι, είτε γιατί πέρασα άσχημα και την είχα παραμελήσει ελαφρως ένα μήνα μετα τη γεννα, είτε γιατί της στοιχίζει που δεν κοιμόμαστε μαζί πλέον κ με βλέπει αγκαλιά με το μωρό που θηλάζει.. Παίζουμε, διαβάζουμε, χορεύουμε όσο και ν σέρνομαι από ξενύχτι αλλά με τπτ δεν μπορώ να χωνέψω ποσο διαφορετική συμπεριφορά έχει. Ότι μεγαλώνει και θα έχει ταντρουμ το γνωρίζω. Ότι ξαφνικά κλαίει όλη μέρα και χτυπιέται στο πάτωμα, αρνείται να κοιμηθεί, πετάει το φαγητό της, βλέπει εφιάλτες συνέχεια.. ενώ ήταν ένα χαμογελαστό παιδακι που χαιρόταν με τα πάντα, μου γυρνάει το στομάχι από το στρες. υπάρχει κάποια κρίση / αλμα ανάπτυξης σε τόσο έντονη μορφή στους 21-22μήνες ; ; Είναι συνδυαστικά όλα αυτά; Συμπεριφορές , αλλεργίες, tantrums και γενικά ψυχοσωματικά ; Τη βλεπω υποφέρει σε ύπνο κ ξύπνιο, παθαίνει αλλεργικά σοκ από το τπτ με δερματίτιδα, κνησμό, κοκκινίλες και φοβάμαι μην έχει τπτ άλλο παθολογικό και δεν το έχω αντιληφθεί. Τη συμπεριφορά της δεν ξέρω πως να τη διαχειριστώ , είναι επιθετική απέναντι μου μόνο και έχω παρατηρησει ότι αν είμαι στο οπτικό της πεδίο ξεκινάει το δραμα.. 

Μέχρι τώρα δεν είχε παρουσιάσει αλλεργία  πέραν του αυγού. Αναφορικά,  έπαθε αλλεργικό σοκ πέρσι το Πάσχα σε ηλικία 6 μηνών γιατί παρά την απαγόρευση μου, τα πεθερικά της έδωσαν μια κουτάλια μιλφέιγ το οποίο έχει μέσα αυγά.. φυσικα τρέχαμε νοσοκομείο γιατί το μωρό ήταν φυτό κ χωρίς αισθήσεις και εβγαζε αίμα με τις κενώσεις.  Από τότε έχει ξαναφάει αυγό πολλές φορές αλλα κρυμμένο τύπου σουφλέ ή pancakes, σκέτο ούτε να το μυρίσει! Ισως ετσι πυροδοτήθηκε η αλλεργία, καθότι ακόμα δεν είχαμε ξεκινησει στερεες ποσό μαλλον αυγο ! Κ πριν δέκα μερες, το βράδυ μετά το εμβολιο του τετανου, εφαγε παστίτσιο και τα μεσάνυχτα τα άρχισε να φωνάζει και να ξύνεται σαν τρελή. Εκ πρώτης όψης δεν είχα αντιληφθεί κατι αλλά έβαλα φακό και την είδα με κατακοκκινες παλάμες , να ξύνεται σαν τρελή και να φωνάζει! Από τότε είναι σε εξαρση και πλέον έχει γεμίσει σαν μικρά ροζ σπυράκια σε όλη της το σώμα ( μπούτια, κοιλιά και καποιες φορεσ γύρω απ το στομα) σκάνε τα ακροδάχτυλα και κάνουν σαν πληγές . Γνωρίζω ότι σε περιόδους έντονου στρες συνήθως αυτά ξαναφουντωνουν.. έχω χάσει τον ύπνο μου .. πιστεύω ότι έχουν συμβάλλει όλα μαζί κ δεν ξέρω από που να το πιάσω..

Η παιδίατρος σύστησε αυξημένη δόση ξοζαλ το βράδυ αλλά της έφερε αντίθετα αποτελέσματα.. Εγω πάλι επιμενω να το προσεγγίσουμε ολιστικά καθοτι θεωρώ ότι είναι όλα αλληλένδετα..

Ειμαι άσχετη από αλλεργίες, ατοπικη δερματίτιδα κλπ αλλά είμαι επίσης πολύ γνώριμη με τα ψυχοσωματικά. 
Σορρυ για την απελπισμένη και χύμα δημοσίευση και ευχαριστω προκαταβολικά για τις εμπειριες σας..

Ταλαιπωρούμε χρόνια από ατοπικη δερματίτιδα. Έχω περιόδους που δεν έχω τίποτα και περιόδους που το δέρμα μου νιώθω να φλέγεται απ' τον πόνο δεν μπορώ να κοιμηθώ. Πολλά πράγματα επηρεάζουν την ατοπικη δερματίτιδα δεν πιστεύω ότι είναι ψυχοσωματικό ούτε το προκαλεί το άγχος της μικρής.

Αποκλειεται να μην καταλαβαίνει την αγάπη που της έχεις και την προσπάθεια σου. Τα παιδιά καταλαβαίνουν καλύτερα απ' ότι πιστεύουμε..

Σου γράφω κυρίως για να ηρεμήσεις εσύ γιατί αυτό θα της δώσει πρώτα και κύρια την ασφάλεια που χρειάζεται.

Επίσης όπως και δηποτε χρειάζεται να βρεις κατάλληλο δερματολόγο, δεν φτάνει ο παιδίατρος.

Στο λέω εγώ που έχω πάει σε πάνω από 20 όλα αυτά τα χρόνια μέχρι να βρω το γιατρό που να με καλύπτει. Το παιδί χρειάζεται κατάλληλη θεραπεία συνδυαστική με σωστά αφρολουτρα λοσιόν και κρέμες και σε λίγες μέρες θα ηρεμήσει. Άπαξ και μάθεις την ρουτίνα που χρειάζεται στο δέρμα θα ηρεμήσει. 

Αν είσαι στην Αθήνα να πας στο παιδί στο νοσοκομείο Συγγρός έχει εξαιρετικούς γιατρούς και είναι εξειδικευμένο στα δερματικά.

[Afrodite88]

On 4/9/2023 at 9:08 ΠΜ, Spring_girl είπε:

Κορίτσι μου υπομονή! Καθώς ταλαιπωρουμαι χρόνια με εκζεμα, ατοπικη δερματίτιδα κτλ, το μόνο σίγουρο είναι ότι σχετίζεται με το στρες κτλ.. Για τα παιδάκια δέ είναι πολύ πιο σύνηθες από ότι στους ενήλικες.. Εγώ υποφέρω έξτρα το καλοκαίρι με τον ήλιο ιδρώτα κτλ, πιθανώς και λόγω ζέστης να έχει έξαρση η μικρούλα;; Επίσης ένα εξαιρετικό βρεφικό αφρολουτρο που έχει και αντίστοιχη κρέμα σώματος είναι η σειρά lipikar της la roche posay (κάνω με αυτό μπάνιο κι εγώ στις εξάρσεις και από πάνω βάζω την κρέμα, ενδείκνυται και για βρέφη). Θα τη βοηθήσει σίγουρα πιστεύω και δεν έχω ιδέα αν επιτρέπεται αλοιφή με κορτιζόνη στα παιδάκια αλλά βοηθάει πάρα πολύ στα συμπτώματα. Γενικά θέλει καλή ενυδάτωση και βαμβακερά ρούχα τίποτα συνθετικό.. 

Θα μπορούσες ενδεχομένως να μιλήσεις και με κάποιον παιδοψυχολογο, της ήρθε ξαφνικος ο ερχομός του μωρού και είναι λογικό να έχει στρεσαριστει το μπουμπουκακι σου (για τ πεθερικά δεν έχω λόγια απλά). Υπομονή, όλα θα πάνε καλά!!

Ευχαριστω πολύ για την απαντηση αρχικά! Έχω κλείσει τόσες μέρες αϋπνη που δεν είχα χρόνο ούτε να μπω να διαβασω. Την πήγαμε σε αλλεργιολογο προχθες το πρωί, μας είπε ότι είναι ιογενες εξάνθημα που έχει προκαλέσει ατοπικη δερματίτιδα και της κάναμε εξετάσεις αίματος κ για αλλεργίες και για τα πάντα μέχρι ακραίους ελέγχους απλά για να μου φύγουν από το μυαλο.
Πυροδοτήθηκε κυρίως από το εμβολιο του mmr και του τετανου. Της έχω πάρει και ειδικά σαμπουάν από το φαρμακείο και κρέμες lipicar (3 διαφορετικές) αλλά μας έδωσε ειδικά κρέμα σαν αντιβίωση και τη μέρα beoanthol. Επιτρέπεται η κορτιζόνη απλά χωρίς να γίνεται κατάχρηση και σε απαραίτητες ποσότητες. Τώρα ήδη άρχισε να υποχωρεί ο ερεθισμός. Η γιατρός μας είπε ότι είναι υπερευαίσθητη λόγω του ξοζαλ και της προκαλούσε τρομερη ένταση και πράγματι το γράφει στις παρενέργειες του φαρμάκου για τα πολύ μικρά παιδάκια. Με το που σταματήσαμε, άλλαξε συμπεριφορά πάλι. Αλλά επέμενε επισης οτι είναι φουντωμενη από ζήλεια λόγω του μωρού και μου επιβεβαίωσε οτι πρέπει να το προσεγγίσουμε πιο ολιστικά.. 

 

On 4/9/2023 at 10:09 ΠΜ, linaa είπε:

Μπερδεύτηκα λίγο με τις ηλικίες . Πόσο χρονών είναι η μεγάλη κόρη? 4? Ή 22 μηνών ? Γιατί στην αρχή λες 4 Κ 22 μηνών 

Τα ταντρουμς είναι εντελώς φυσιολογικά όταν είναι 22 μηνών είναι η ανάγκη του παιδιού να επικοινωνήσει ότι του συμβαίνει Κ δεν μπορεί λόγο ηλικίας. Το ότι υπάρχει άλλο μωρό στην οικογένεια τα κάνει λίγο πιο έντονα Κ φυσικά το παιδί περνάει Κ ένα ανχος με την αλλαγή στην οικογένεια 

Σίγουρα δεν φταις εσύ Κ σίγουρα δεν κάνεις τίποτα λάθος. 

Αυτό που μπορείς να κάνεις εκτός από υπομονή που χρειάζετε άπειρη είναι να είσαι πάντα ήρεμη να μην δίνεις πολύ σημασία στις συμπεριφορές της γιατί έτσι τις τροφοδοτείς όταν κάνει διάφορα σχέδια μην δείχνεις την ταραχή σου Κ εκείνη την ώρα μην αρχίζεις να μιλάς για να την παρηγορήσεις γιατί τροφοδοτείς περισσότερο το θέμα της . Άλλαζε θέμα μείνε ψύχραιμη Κ δείξε ότι δεν ανχωνεσε . 

Το ανχος του παιδιού φυσικά τροφοδοτεί Κ τις αλλεργίες. Επίσκεψου έναν αναπτυξιολογο να αξιολογήσει το παιδί Κ ίσως σου γράψει κάποιες εργοθεραπείες που βοηθάνε γενικά το παιδί να βελτιωθεί σε κάποιες δεξιότητες του κ λειτουργεί Κ στο ανχος . Γενικά το ανχος σε αυτές τις ηλικίες θέλει απασχόληση δημιουργικη βοηθάει στο μυαλό να αναπτυχθεί. 

Κ η προσκόλληση είναι φυσιολογική σε αυτήν την ηλικία αλλά Κ αυτή θέλει ενθάρρυνση Κ υπομονή Κ σίγουρα πρέπει να ξεκινήσετε να πηγαίνετε με το παιδί σε δραστηριότητες που σίγουρα με ένα νεογέννητο δεν θα είχατε την ευκαιρία να πάτε. 

Η πρώτη είναι 22 μηνών και το μωρό 4 μηνών.. Με βοήθησε αρκετά το τιπ σου για τα ταντρουμ, το έπραξα σήμερα, δεν έδειξα καμία αντίδραση και εφάρμοσα τη μέθοδο αντικατάστασης που διάβασα σε ένα βιβλίο, όποτε σώθηκε γρήγορα η κατάσταση.. σε ευχαριστω από καρδιας για τις συμβουλές. Βέβαια όσον αφορά το τελευταίο την πάμε κάθε φορά που έχουμε ελεύθερο απόγευμα έξω ή σε παιδότοπο απλά ταλαιπωρούμαστε γιατί με το μαρσιπο και το τρέξιμο μου έχει φύγει β μέση ..

On 4/9/2023 at 10:02 ΜΜ, MumMaria είπε:

Θα σου πω ότι ναι είναι συνδυαστικά όλα αυτά. Ταυτιζομαι με παρα πολλα που λες.ο γιος μου με την κόρη μου έχουν 14μηνες διαφορά. Τώρα έκλεισε τα 4 κ η κόρη μοθ τέλη Οκτώβρη κλείνει τα 3. Κάθε φάση έχει τα δύσκολα της. Όταν γεννήθηκε το μωρό,συγκλονιστηκε ο κόσμος του. Θεώρησε ότι με έχασε,οπότε το πηγαίναμε κατά κύριο λόγο να έχω το μωρό στο μάρσιπος,να θηλάζω σε άλλο δωματιο(οκ τραγικό αλλά δεν γινόταν αλλιως) κ γενικά να είμαι πάνω από τον γιο μου όλη την ώρα μην και νιώσει παραμελημένος. Μετά η μικρή όσο μεγάλωνε,άρχισε προφανώς να διεκδικεί χώρο κ χρόνο. Ε και σε αυτήν την φάση,πάλι δράμα ο μεγάλος μου. Στην συνέχεια,ζορίστηκε πολυ όταν άρχισε πλέον η μικρή να μιλάει,δλδ δεν ήταν πια "μωρο" αλλά παιδάκι σαν και αυτόν. Γενικά περναμε από φάσεις. Αλλά μπορώ να πω ότι πάει καλύτερα τώρα πια. Βοήθησε κ ο παιδικός πολύ που πήγαν φέτος και τα δύο. Ανεξαρτητοποιηθηκε γιατί ήταν προσκολλημενος πάνω μου,όλες τις ώρες μαζί μου,δεν βοήθησε κ ο κοβιντ γτ δούλευα από το σπίτι,οπότε ήρθε κ έδεσε. Ζήλειες θα υπάρχουν,κ ψιλοξυλο μην σου πω,αλλά σίγουρα βλεπω πλέον ότι την έχει αποδεχτεί κ αγαπήσει. Είχα απευθυνθεί σε παιδοψυχολογο(συμβουκευτικη για εμνα,το παιδί δεν χρειάστηκε να το δει) που ακόμα επισκέπτομαι όταν κάτι με προβληματίζει,μιας κ είχε για πάνω από 6μηνες διαταραχές υπνου,ενώ κοιμόταν σερί πριν(στην ηλικία περίπου της δικιάς σου ξεκινησε) με βοήθησε πολύ κ γενικά με ανακουφισε μιας κ εγώ έριχνα το φταίξιμο κυρίως σε μενα(ότι δεν μπορώ να κάνω χαρούμενο το παιδί μου,δεν κοιμάται,δεν τρώει,δεν του εκπληρώνω τις ανάγκες του). Σε δύο μήνες και με κάποια tips το ξεπεράσαμε αυτό του υπνου. Δυστυχώς για τις αλλεργίες δεν έχω άποψη και για άλλα ψυχοσωματικα. Τότε εντοπίζω κάποια τικ που του έρχονται κ του φευγουν(σήκωνε τις καλτσες του,τραβούσε τα μανίκια του κτλ) που δεν ξέρω αν είναι από το ψυχολογικό ζόρισμα ή αν είναι κάτι συνηθισμένο της ηλικίας. Παρόλα αυτά του περνάνε. 

Γενικά θα σου πω,ότι αυτό που άκουγα από όλους μα όλους τους φίλους ήταν τι καλά που έχουν τόσο μικρή διαφορά,ούτε θα θυμάται πως ηταν μόνος του κτλ κτλ. Στην περίπτωση μας δεν έγινε έτσι. Αλλά να πω ότι κ από πριν ο γιος μου ήταν ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο και ,δεν μου αρέσει κ σαν έκφραση,απαιτητικό παιδάκι. Οποτε ο ερχομός της μικρής,δεν ήταν σαν αυτό που βλέπουμε σε reel στο ινσταγκραμ,της απεριόριστης αγάπης κ κατανόησης. Ακόμα κ τώρα σε φάσεις με ρωτάει (κ μονο εμενα) με αγαπάς πιο πολύ από ολους;κ από την αδελφή μου; θέλει την πρωτοκαθεδρια ρε παιδί μου. Κ εδώ θα σου πω ότι αναγνωρίζω το λάθος μου που έκανα το πρώτο καιρό κ του την έδινα.  Ίσως αν εξαρχής τα πράγματα ήταν λίγο πιο ισότιμα μεταξύ των παιδιών,να ήταν κ πιο εύκολο. Ίσως ,πάντα. Ο,τι θέλεις να με ρωτήσεις,είμαι ανοιχτή ,γιατί αυτό για το διαβάζω τα πάντα,προβληματιζομαι κ μια γενικότερη απόγνωση,ειλικρινά μίλησε στην ψυχή μου.

Βάλσαμο τα λόγια σου και να ξέρω οτι δεν τα περναω όλα αυτά μόνη. Για να μην παρεξηγηθω , απλά χαίρομαι που βλεπω οτι αυτά είναι νορμαλ καθότι οτι και να διαβάζω , σε πραγματικές συνθήκες όλα μου φαίνονται τραγικά κουραστικά και έντονα. Ότι συμβουλές έχεις για να αποφύγω ζήλιες και πως να μοιράζω το χρόνο , χωρίς να νοιωθω οτι αδικώ τα παιδιά μου, θα ήταν παραπάνω από ευπρόσδεκτες .. σήμερα τη μαλωσαμε γιατι έριξε κάτω το ριλαξ και έπεσε το μωρό στο πάτωμα. Δεν το έκανε επίτηδες αλλά θέλει να κάνει οτι το μωρο και το καημένο την πληρώνει πάντα. Είχε βουρκώσει με το που έφτασα να σηκώσω το μωρο , λες και ήξερε οτι θα την μαλώσουμε. Ενοιωσα εντελώς άχρηστη σε χειρισμούς και μετά όταν βγήκε από το θόρυβο ο άντρας μου από το δωμάτιο του έκανα νοήματα να ηρεμήσει αλλά τρομαγμένος της φώναζε και αυτή η καημένη σπάραζε σαν να ενοιωθε οτι δεν την αγαπάμε. Έβλεπα τα ματάκια της και στενοχωριόμουν. Και σκεφτόμουν ποιον να πρωτογρεμησω εκείνη τη στιγμή ; Το μωρο που έπεσε ; Τη μεγάλη που είχε πάθει σοκ ; Τον άντρα μου που τρόμαξε και άρχισε να της φωνάζει ; Όλα λάθος τα κάνουμε.. μαλλον τον ψυχολόγο τον θελουμε εμείς τελικά ..

On 4/9/2023 at 10:45 ΜΜ, Sissaki89 είπε:

Ταλαιπωρούμε χρόνια από ατοπικη δερματίτιδα. Έχω περιόδους που δεν έχω τίποτα και περιόδους που το δέρμα μου νιώθω να φλέγεται απ' τον πόνο δεν μπορώ να κοιμηθώ. Πολλά πράγματα επηρεάζουν την ατοπικη δερματίτιδα δεν πιστεύω ότι είναι ψυχοσωματικό ούτε το προκαλεί το άγχος της μικρής.

Αποκλειεται να μην καταλαβαίνει την αγάπη που της έχεις και την προσπάθεια σου. Τα παιδιά καταλαβαίνουν καλύτερα απ' ότι πιστεύουμε..

Σου γράφω κυρίως για να ηρεμήσεις εσύ γιατί αυτό θα της δώσει πρώτα και κύρια την ασφάλεια που χρειάζεται.

Επίσης όπως και δηποτε χρειάζεται να βρεις κατάλληλο δερματολόγο, δεν φτάνει ο παιδίατρος.

Στο λέω εγώ που έχω πάει σε πάνω από 20 όλα αυτά τα χρόνια μέχρι να βρω το γιατρό που να με καλύπτει. Το παιδί χρειάζεται κατάλληλη θεραπεία συνδυαστική με σωστά αφρολουτρα λοσιόν και κρέμες και σε λίγες μέρες θα ηρεμήσει. Άπαξ και μάθεις την ρουτίνα που χρειάζεται στο δέρμα θα ηρεμήσει. 

Αν είσαι στην Αθήνα να πας στο παιδί στο νοσοκομείο Συγγρός έχει εξαιρετικούς γιατρούς και είναι εξειδικευμένο στα δερματικά.

Την πήγαμε σε πολύ καλή δερματολόγο - αλλεργιολογο και με εκτενή καταγραφή ιστορικού και εξέταση κατέληξε οτι ναι μεν προέρχεται από ιογενες παράγοντα αλλά φουντώνει από την ψυχολογία της. Το είχαμε και στο ιατρείο λάιβ που φούντωσε όταν την πλησίασε με το στιλό γιατί το πέρασε για ένεση/εμβολιο .. ξαφνικά το παιδί γέμισε παντού κοκκινίλες  και μετά το προσεγγίσαμε ολιστικά. Σκέφτομαι να της ξεκινήσω ομοιοπαθητική.. η ρουτίνα αναγκαστικά για το δέρμα της ακολουθείται πίστα βάση οδηγιών γιατρού αλλά συνεχίζει κ με αγχώνει το ερώτημα του άπαξ κ εμφάνισε θα την κυνηγάει σε όλη τη ζωή άραγε ; Ποσό συχνά ; Θα υποφέρει ; Μακάρι να τα πέρναγα εγώ αυτά κ όχι το παιδί μου, αλλά πως μπορώ να τη βοηθήσω ; Εν τω μεταξύ δεν ξέρω αν είναι κληρονομικό γιατί κανεις από εμάς δεν έχει .. εγώ όμως εμφανίζω εκζέματα μόνο σε περιόδους έντονου άγχους και στις εγκυμοσύνες. 

[MumMaria]

6 ώρες πρίν, Afrodite88 είπε:

Ευχαριστω πολύ για την απαντηση αρχικά! Έχω κλείσει τόσες μέρες αϋπνη που δεν είχα χρόνο ούτε να μπω να διαβασω. Την πήγαμε σε αλλεργιολογο προχθες το πρωί, μας είπε ότι είναι ιογενες εξάνθημα που έχει προκαλέσει ατοπικη δερματίτιδα και της κάναμε εξετάσεις αίματος κ για αλλεργίες και για τα πάντα μέχρι ακραίους ελέγχους απλά για να μου φύγουν από το μυαλο.
Πυροδοτήθηκε κυρίως από το εμβολιο του mmr και του τετανου. Της έχω πάρει και ειδικά σαμπουάν από το φαρμακείο και κρέμες lipicar (3 διαφορετικές) αλλά μας έδωσε ειδικά κρέμα σαν αντιβίωση και τη μέρα beoanthol. Επιτρέπεται η κορτιζόνη απλά χωρίς να γίνεται κατάχρηση και σε απαραίτητες ποσότητες. Τώρα ήδη άρχισε να υποχωρεί ο ερεθισμός. Η γιατρός μας είπε ότι είναι υπερευαίσθητη λόγω του ξοζαλ και της προκαλούσε τρομερη ένταση και πράγματι το γράφει στις παρενέργειες του φαρμάκου για τα πολύ μικρά παιδάκια. Με το που σταματήσαμε, άλλαξε συμπεριφορά πάλι. Αλλά επέμενε επισης οτι είναι φουντωμενη από ζήλεια λόγω του μωρού και μου επιβεβαίωσε οτι πρέπει να το προσεγγίσουμε πιο ολιστικά.. 

 

Η πρώτη είναι 22 μηνών και το μωρό 4 μηνών.. Με βοήθησε αρκετά το τιπ σου για τα ταντρουμ, το έπραξα σήμερα, δεν έδειξα καμία αντίδραση και εφάρμοσα τη μέθοδο αντικατάστασης που διάβασα σε ένα βιβλίο, όποτε σώθηκε γρήγορα η κατάσταση.. σε ευχαριστω από καρδιας για τις συμβουλές. Βέβαια όσον αφορά το τελευταίο την πάμε κάθε φορά που έχουμε ελεύθερο απόγευμα έξω ή σε παιδότοπο απλά ταλαιπωρούμαστε γιατί με το μαρσιπο και το τρέξιμο μου έχει φύγει β μέση ..

Βάλσαμο τα λόγια σου και να ξέρω οτι δεν τα περναω όλα αυτά μόνη. Για να μην παρεξηγηθω , απλά χαίρομαι που βλεπω οτι αυτά είναι νορμαλ καθότι οτι και να διαβάζω , σε πραγματικές συνθήκες όλα μου φαίνονται τραγικά κουραστικά και έντονα. Ότι συμβουλές έχεις για να αποφύγω ζήλιες και πως να μοιράζω το χρόνο , χωρίς να νοιωθω οτι αδικώ τα παιδιά μου, θα ήταν παραπάνω από ευπρόσδεκτες .. σήμερα τη μαλωσαμε γιατι έριξε κάτω το ριλαξ και έπεσε το μωρό στο πάτωμα. Δεν το έκανε επίτηδες αλλά θέλει να κάνει οτι το μωρο και το καημένο την πληρώνει πάντα. Είχε βουρκώσει με το που έφτασα να σηκώσω το μωρο , λες και ήξερε οτι θα την μαλώσουμε. Ενοιωσα εντελώς άχρηστη σε χειρισμούς και μετά όταν βγήκε από το θόρυβο ο άντρας μου από το δωμάτιο του έκανα νοήματα να ηρεμήσει αλλά τρομαγμένος της φώναζε και αυτή η καημένη σπάραζε σαν να ενοιωθε οτι δεν την αγαπάμε. Έβλεπα τα ματάκια της και στενοχωριόμουν. Και σκεφτόμουν ποιον να πρωτογρεμησω εκείνη τη στιγμή ; Το μωρο που έπεσε ; Τη μεγάλη που είχε πάθει σοκ ; Τον άντρα μου που τρόμαξε και άρχισε να της φωνάζει ; Όλα λάθος τα κάνουμε.. μαλλον τον ψυχολόγο τον θελουμε εμείς τελικά ..

Την πήγαμε σε πολύ καλή δερματολόγο - αλλεργιολογο και με εκτενή καταγραφή ιστορικού και εξέταση κατέληξε οτι ναι μεν προέρχεται από ιογενες παράγοντα αλλά φουντώνει από την ψυχολογία της. Το είχαμε και στο ιατρείο λάιβ που φούντωσε όταν την πλησίασε με το στιλό γιατί το πέρασε για ένεση/εμβολιο .. ξαφνικά το παιδί γέμισε παντού κοκκινίλες  και μετά το προσεγγίσαμε ολιστικά. Σκέφτομαι να της ξεκινήσω ομοιοπαθητική.. η ρουτίνα αναγκαστικά για το δέρμα της ακολουθείται πίστα βάση οδηγιών γιατρού αλλά συνεχίζει κ με αγχώνει το ερώτημα του άπαξ κ εμφάνισε θα την κυνηγάει σε όλη τη ζωή άραγε ; Ποσό συχνά ; Θα υποφέρει ; Μακάρι να τα πέρναγα εγώ αυτά κ όχι το παιδί μου, αλλά πως μπορώ να τη βοηθήσω ; Εν τω μεταξύ δεν ξέρω αν είναι κληρονομικό γιατί κανεις από εμάς δεν έχει .. εγώ όμως εμφανίζω εκζέματα μόνο σε περιόδους έντονου άγχους και στις εγκυμοσύνες. 

Δεν κάνεις τίποτα λάθος,αλίμονο,κ μονο που απευθύνεσαι εδώ,καταλαβαίνω πόσο σε προβληματίζει κ πόσο αξια μαμά είσαι. Επίσης να σου πω,ότι τα δύο χρόνια είναι δύσκολα στα μικρά.για εμάς ήταν ίσως τα πιο δύσκολα ως τώρα,μιας κ αποζητούν την ανεξαρτησία αλλά υπάρχει κ η προσκόλληση. Τα παιδάκια σου είναι πολύ μικρά κ δεν σημαίνει ότι θα συνεχιστεί αυτό για χρόνια. Θα βρείτε τις ισορροπίες σας,το μωρό ήρθε μόλις πριν 4 μήνες. Δώσε της χρονο. Στα λέω αυτά για να μην σε απογοητευω με τα δικά μου,που φτάσαμε 3+4 κ ακόμα παιδευόμαστε σε φάσεις. 

Η συμβουλή μου είναι να της δώσεις ευθύνες. Να την κάνεις να νιώσει πόσο σημαντική είναι για το μεγάλωμα της αδελφής της. Να τα κάνετε όλα οι 3 σας. Κ το ξέρω ότι θα σου φάει περισσότερο χρόνο αλλά αξίζει να δοκιμάσεις. Έλα να κάνουμε μαζί μπανακι το μωρό,έλα να την θηλάζω κ εσύ να την χαϊδεύεις γιατί σε χρειάζομαι να την ηρεμεί,έλα να της διαβάσεις ένα παραμυθακι(κ ας λέει αλαμπουρνεζικα) για διάλεξε ένα τραγούδι να το χορέψουμε παρέα,ααα αυτό θα είναι το αγαπημένο της αδελφής σου,πόσο φοβερή μεγάλη αδελφή είσαι,αχ δες πως σε κοιτάει,σίγουρα σε αγαπάει πάρα πολύ,θέλει να γίνει σαν κι εσένα κ τέτοια χαζακια που εμάς έπιασαν. Τα έκανα όλα με φόβο ότι ανά πάσα στιγμή θα γινόταν βλακειών,κ μπορεί να την χτυπούσε καταλαθος,ή κάτι άλλο αλλά με εξέπληξε θετικά. Γενικά πολύ συζήτηση στο πόσο την αγαπάτε,πόσο την αγαπάει το μωρό,πόσο γενναία είναι που την κράτησε αγκαλιά,πόσο βοήθησε την μαμά στο μπάνιο κτλ κτλ. Το βράδυ τον κοιμιζα με ιστοριες(κ ακόμα κ τωρα) κ του έλεγα με απλά λόγια,ανάλογα την ηλικία,κάτι που ήθελα να του περάσω ή που πίστευα ότι τον απασχολούσε. Πχ κ ήταν ένα πανέμορφο κοριτσάκι που αγαπούσε τόσο το αδελφάκι του αλλά καταλαθος μια μέρα,του τράβηξε τα μαλλάκια,την άλλη μέρα όμως πήρε από το χέρι την μαμά του κ αγοράσαμε ένα όμορφο κοκαλάκι κ μόνη της το έβαλε στο κεφαλάκι του μωρού αφού πρώτα το φίλησε. Κ τέτοια.. 

Τέλος,αυτό που έκανα είναι να έχω ποιοτικό χρόνο μαζί του.δλδ μόλις γυρνούσε ο μπαμπάς του από την δουλειά,ο,τι ώρα κ να ήταν,τον έπαιρνα για μια βόλτα,έστω κ μισή ώρα στην γειτονιά.μονο οι δύο μας.ενιωθε ξεχωριστός κ σίγουρα το χρειαζόταν.μεχρι κ με βροχή τον είχα βγάλει,τσαλαβουτηξε σε δυο λακουβες,έγινε μαύρο χαλι,γελάσαμε κ γυρίσαμε σπίτι μετά από ένα τέταρτο. Τώρα το συνεχίζω αυτό κ με την μικρή.δλδ θα την πάρω κ αυτήν μια βόλτα για να είμαστε οι δύο μας,όταν ο μεγάλος είναι με τον μπαμπά,συνήθως Κυριακές. Μας βοηθάει πολύ.

Γενικά με άλλα άτομα πως ειναι;παιδικο παει; γιατί σε εμένα όλα αυτά με τους παππουδες(όταν ερχονται) δεν τα έχουμε.ουτε στον παιδικό. Με εμένα γίνεται μόνο όλο αυτό.

* για την ατοπικη δεν ξέρω,αλλά θα σου πω ότι από 2 χρονων μέχρι 3 ο γιος μου είχε αλλεργίες,με μυξα διαφανη μόνιμα κ χάρη στον ομοιοπαθητικο γιατρό,εδώ κ έναν χρόνο ξεμπλέξαμε. Αρκεί ο γιατρός να είναι όντως γνωστης κ να κάνει σωστή δουλεια(σε εμάς πήρε ιστορικό από την εγκυμοσύνη μου σκέψου κ έφτασε μέχρι διαταραχές υπνου,διατροφή,προσωπικότητα,κάτι κ σαν λίγο ψυχανάλυση το λες). Πάντως βοηθησε.

(Σορυ για το τεράστιοοο σεντονι)

[vikib]

νομιζω τα κοριτσια στα ειπαν πολυ καλα

δ κανεις κτ λαθος.περνατε μια δυσκολη φαση οικογενειακως

ακομη κ με ενα παιδι,οταν εχεις ενα μωρο 4μ τα νευρα ειναι τεταμενα.η κουραση μεγαλη

απο την αλλη κ η μεγαλη κορη σου ειναι μωρο ακομη

ακομη κ αν ειχες ενα παιδι,μονο εκεινη,να δεις που θα ηταν μια απαιτητικη φαση.τα terrible twos δ ειναι μυθος

ποσο μαλλον οταν το παιδι ζοριζεται κ με μια ιωση,καποιο φαρμακο κλπ

τα πραγματα θα πανε καλυτερα!

να την εντασσεις στην ρουτινα του μωρου οσο θελει

κ να της δειχνετε οτι την αγαπατε το ιδιο με πριν.ξερω οτι ισχυει,κ θα το καταλαβει κ εκεινη

γινονται πολλα που δ μπορει να εξηγησει στο μυαλουδακι της.γι αυτο κ.οι αντιδρασεις σε ενα βαθμο

εμενα εχουν 26μ διαφορα.το μονο κακο ειναι οτι ακουγε εσυ εισαι η μεγαλη.κ αυτο οχι τοσο απο εμας,αλλα ο περιγυρος

εγω  δ την πηγα παιδικο,κ γτ σκεφτομουν τις ιωσεις,κ δ ηθελα να νιωσει οτι λειπει κ αλλο.αλλα καθε οικογενεια κανει οπως κρινει καλυτερο.μπορει να την βοηθησει η κοινωνικοποιηση κ να περναει χρονο εκτος σπιτιου.την δικια μου την πηγα χορο την δευτερη χρονια

[linaa]

9 ώρες πρίν, Afrodite88 είπε:

Ευχαριστω πολύ για την απαντηση αρχικά! Έχω κλείσει τόσες μέρες αϋπνη που δεν είχα χρόνο ούτε να μπω να διαβασω. Την πήγαμε σε αλλεργιολογο προχθες το πρωί, μας είπε ότι είναι ιογενες εξάνθημα που έχει προκαλέσει ατοπικη δερματίτιδα και της κάναμε εξετάσεις αίματος κ για αλλεργίες και για τα πάντα μέχρι ακραίους ελέγχους απλά για να μου φύγουν από το μυαλο.
Πυροδοτήθηκε κυρίως από το εμβολιο του mmr και του τετανου. Της έχω πάρει και ειδικά σαμπουάν από το φαρμακείο και κρέμες lipicar (3 διαφορετικές) αλλά μας έδωσε ειδικά κρέμα σαν αντιβίωση και τη μέρα beoanthol. Επιτρέπεται η κορτιζόνη απλά χωρίς να γίνεται κατάχρηση και σε απαραίτητες ποσότητες. Τώρα ήδη άρχισε να υποχωρεί ο ερεθισμός. Η γιατρός μας είπε ότι είναι υπερευαίσθητη λόγω του ξοζαλ και της προκαλούσε τρομερη ένταση και πράγματι το γράφει στις παρενέργειες του φαρμάκου για τα πολύ μικρά παιδάκια. Με το που σταματήσαμε, άλλαξε συμπεριφορά πάλι. Αλλά επέμενε επισης οτι είναι φουντωμενη από ζήλεια λόγω του μωρού και μου επιβεβαίωσε οτι πρέπει να το προσεγγίσουμε πιο ολιστικά.. 

 

Η πρώτη είναι 22 μηνών και το μωρό 4 μηνών.. Με βοήθησε αρκετά το τιπ σου για τα ταντρουμ, το έπραξα σήμερα, δεν έδειξα καμία αντίδραση και εφάρμοσα τη μέθοδο αντικατάστασης που διάβασα σε ένα βιβλίο, όποτε σώθηκε γρήγορα η κατάσταση.. σε ευχαριστω από καρδιας για τις συμβουλές. Βέβαια όσον αφορά το τελευταίο την πάμε κάθε φορά που έχουμε ελεύθερο απόγευμα έξω ή σε παιδότοπο απλά ταλαιπωρούμαστε γιατί με το μαρσιπο και το τρέξιμο μου έχει φύγει β μέση ..

Βάλσαμο τα λόγια σου και να ξέρω οτι δεν τα περναω όλα αυτά μόνη. Για να μην παρεξηγηθω , απλά χαίρομαι που βλεπω οτι αυτά είναι νορμαλ καθότι οτι και να διαβάζω , σε πραγματικές συνθήκες όλα μου φαίνονται τραγικά κουραστικά και έντονα. Ότι συμβουλές έχεις για να αποφύγω ζήλιες και πως να μοιράζω το χρόνο , χωρίς να νοιωθω οτι αδικώ τα παιδιά μου, θα ήταν παραπάνω από ευπρόσδεκτες .. σήμερα τη μαλωσαμε γιατι έριξε κάτω το ριλαξ και έπεσε το μωρό στο πάτωμα. Δεν το έκανε επίτηδες αλλά θέλει να κάνει οτι το μωρο και το καημένο την πληρώνει πάντα. Είχε βουρκώσει με το που έφτασα να σηκώσω το μωρο , λες και ήξερε οτι θα την μαλώσουμε. Ενοιωσα εντελώς άχρηστη σε χειρισμούς και μετά όταν βγήκε από το θόρυβο ο άντρας μου από το δωμάτιο του έκανα νοήματα να ηρεμήσει αλλά τρομαγμένος της φώναζε και αυτή η καημένη σπάραζε σαν να ενοιωθε οτι δεν την αγαπάμε. Έβλεπα τα ματάκια της και στενοχωριόμουν. Και σκεφτόμουν ποιον να πρωτογρεμησω εκείνη τη στιγμή ; Το μωρο που έπεσε ; Τη μεγάλη που είχε πάθει σοκ ; Τον άντρα μου που τρόμαξε και άρχισε να της φωνάζει ; Όλα λάθος τα κάνουμε.. μαλλον τον ψυχολόγο τον θελουμε εμείς τελικά ..

Την πήγαμε σε πολύ καλή δερματολόγο - αλλεργιολογο και με εκτενή καταγραφή ιστορικού και εξέταση κατέληξε οτι ναι μεν προέρχεται από ιογενες παράγοντα αλλά φουντώνει από την ψυχολογία της. Το είχαμε και στο ιατρείο λάιβ που φούντωσε όταν την πλησίασε με το στιλό γιατί το πέρασε για ένεση/εμβολιο .. ξαφνικά το παιδί γέμισε παντού κοκκινίλες  και μετά το προσεγγίσαμε ολιστικά. Σκέφτομαι να της ξεκινήσω ομοιοπαθητική.. η ρουτίνα αναγκαστικά για το δέρμα της ακολουθείται πίστα βάση οδηγιών γιατρού αλλά συνεχίζει κ με αγχώνει το ερώτημα του άπαξ κ εμφάνισε θα την κυνηγάει σε όλη τη ζωή άραγε ; Ποσό συχνά ; Θα υποφέρει ; Μακάρι να τα πέρναγα εγώ αυτά κ όχι το παιδί μου, αλλά πως μπορώ να τη βοηθήσω ; Εν τω μεταξύ δεν ξέρω αν είναι κληρονομικό γιατί κανεις από εμάς δεν έχει .. εγώ όμως εμφανίζω εκζέματα μόνο σε περιόδους έντονου άγχους και στις εγκυμοσύνες. 

Πάντως γενικά με αυτές τις αντιδράσεις πρέπει να δοκιμάσεις να αλλάξεις κάποια πράγματα ώστε το παιδί να νιώσει οτι πραγματικά δεν άλλαξε τίποτα από την ρουτίνα του. Καταλαβαίνω την κούραση αλλά απτήν στιγμή που το παιδί αντιδρά έτσι Κ του βγαίνει Κ σωματικά θα πρέπει να κοιτάξεις Κ εσύ να βρεις μια βοήθεια με το μωρό ώστε να περνάς χρόνο με την μεγάλη Κ να μην είσαι απλώς ένα πτώμα όταν πρέπει να βγειτε έξω. Η μεγάλη τώρα θέλει απασχολήσει θέλει αλλά παιδάκια θέλει νέες εμπειρίες αλλά θέλει να τα κάνει με τους γονείς της δεν ξέρω αν ο παιδικός σταθμός βοηθήσει πολύ στο ανχος της . Καλητερα να έβρισκες μια γυναίκα να σε βοηθάει με το μωρό Κ το σπίτι ώστε να βγαίνετε έξω με την μεγάλη έστω Κ 3 φορές την εβδομάδα . 

Σίγουρα θα πρέπει να βρεις να την απασχολείς με κάτι που θα είσαι Κ εσύ μαζί. Έχει τόσες δραστηριότητες για παιδιά αλλά κάπου να πηγαίνετε μαζί . Ο παιδικός σταθμός γενικά νομίζω αυξάνει το ανχος σε παιδιά που είναι είδη ανχωδη Κ περνούν μια περίεργη φάση. 

[vikib]

εγω να πω την αληθεια χρονο να περναω με το καθενα δ βρισκω ιδιαιτερα.προτιμουσα παντα να τα κανουμε ολα ολοι μαζι

βεβαια δ εδειξε κ ιδιαιτερα σημαδια ζηλιας.μονο μια ανησυχια στον υπνο που δ κρατησε πανω απο 3μ

τωρα που μεγαλωσαν κ εχουν δραστηριοτητες μου ειναι πιο ευκολο να βρισκω αποκλειστικο χρονο

το να αφιερωθω ομως στην μεγαλη γτ θα της διαβαζα παραμυθι,οκ.αν κ συνηθως ηταν με τον μικρο αγκαλια