Άγχος και φόβος για το βρέφος

[Ελευθερία2408]

Καλησπέρα/Καλημέρα σε όλες και σε όλους! 

 

Είμαι νέα μαμά, το βρεφάκι μου σε λίγες μέρες θα κλείσει τους 2 μήνες. Βρίσκω αρκετά δύσκολο να μπορέσω να χαρώ στο 100% την καθημερινότητά μας. Προσπαθώ να τα προλάβω όλα και να τα κάνω όλα σωστά ή τουλάχιστον όπως εγώ νομίζω ότι είναι ότι είναι το σωστό και διαρκώς με απογοητεύω και αισθάνομαι ανεπαρκής. Προσπαθώ πολύ για εκείνη, αλλά νομίζω ότι δεν αρκεί η προσπάθεια αυτή. Θα ήθελα να βγαίνουμε πρωί και απόγευμα για βόλτα, αλλά δεν προλαβαίνω δυστυχώς. Έχω βοήθεια από τη μητέρα μου, αλλά και πάλι δεν έχω αρκετό χρόνο. Θηλάζω αποκλειστικά (και δεν δίνω πιπίλα) και το κοριτσάκι μου δεν έχει πρόγραμμα στο φαγητό της. Τρώει οπότε θέλει, όσο θέλει, επομένως πολλές ώρες της ημέρας -και της νύχτας φυσικά- τρώει και δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο, π.χ. δουλειές. Όταν βγαίνουμε έξω βόλτα και θέλει να φάει, τη θηλάζω κανονικά. Το βράδυ έχει πολλές αφυπνίσεις. Κοιμάται σταθερή ώρα πάνω κάτω κάθε μέρα, αλλά ξυπνάει πολλές φορές και από ένα σημείο και μετά ξυπνάει και ανά μιάμιση - 2 ώρες. 

 

Όλες αυτές οι ενοχές, όλο αυτό το άγχος μην πάθει τίποτα στον ύπνο της, μην αρρωστήσει κτλ περνάει; Πώς καταφέρνετε να χαρείτε τα παιδιά σας; Είμαι υπερβολική, το ξέρω, αλλά δεν μπορώ να ελέγξω απόλυτα το άγχος μου και τους φόβους μου, παρότι κάνω και ψυχοθεραπεία. 

 

Όταν πλησιάζει το βράδυ, πώς αισθάνεστε; Εμένα με πιάνει μεγάλη θλίψη και ανησυχία για το πόσο θα κοιμηθεί κι αν θα πάθει κάτι... Περιμένω με αγωνία να ξημερώσει... Μόλις πάει 5 κάπως παίρνω θάρρος, από τις 6 και μετά ανακουφίζομαι αρκετά. Εσείς νιώθετε άγχος/θλίψη, όταν βραδιάζει; 

 

Συγγνώμη για το σεντόνι. Συγγνώμη, επίσης, αν γράφω σε λάθος υποενότητα. Είναι η δεύτερη μου ανάρτηση, δεν έχω εξοικειωθεί ακόμα αρκετά με το forum. 

 

Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!! 🙏🏼🙏🏼🙏🏼

[linaa]

4 ώρες πρίν, Ελευθερία2408 είπε:

Καλησπέρα/Καλημέρα σε όλες και σε όλους! 

 

Είμαι νέα μαμά, το βρεφάκι μου σε λίγες μέρες θα κλείσει τους 2 μήνες. Βρίσκω αρκετά δύσκολο να μπορέσω να χαρώ στο 100% την καθημερινότητά μας. Προσπαθώ να τα προλάβω όλα και να τα κάνω όλα σωστά ή τουλάχιστον όπως εγώ νομίζω ότι είναι ότι είναι το σωστό και διαρκώς με απογοητεύω και αισθάνομαι ανεπαρκής. Προσπαθώ πολύ για εκείνη, αλλά νομίζω ότι δεν αρκεί η προσπάθεια αυτή. Θα ήθελα να βγαίνουμε πρωί και απόγευμα για βόλτα, αλλά δεν προλαβαίνω δυστυχώς. Έχω βοήθεια από τη μητέρα μου, αλλά και πάλι δεν έχω αρκετό χρόνο. Θηλάζω αποκλειστικά (και δεν δίνω πιπίλα) και το κοριτσάκι μου δεν έχει πρόγραμμα στο φαγητό της. Τρώει οπότε θέλει, όσο θέλει, επομένως πολλές ώρες της ημέρας -και της νύχτας φυσικά- τρώει και δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο, π.χ. δουλειές. Όταν βγαίνουμε έξω βόλτα και θέλει να φάει, τη θηλάζω κανονικά. Το βράδυ έχει πολλές αφυπνίσεις. Κοιμάται σταθερή ώρα πάνω κάτω κάθε μέρα, αλλά ξυπνάει πολλές φορές και από ένα σημείο και μετά ξυπνάει και ανά μιάμιση - 2 ώρες. 

 

Όλες αυτές οι ενοχές, όλο αυτό το άγχος μην πάθει τίποτα στον ύπνο της, μην αρρωστήσει κτλ περνάει; Πώς καταφέρνετε να χαρείτε τα παιδιά σας; Είμαι υπερβολική, το ξέρω, αλλά δεν μπορώ να ελέγξω απόλυτα το άγχος μου και τους φόβους μου, παρότι κάνω και ψυχοθεραπεία. 

 

Όταν πλησιάζει το βράδυ, πώς αισθάνεστε; Εμένα με πιάνει μεγάλη θλίψη και ανησυχία για το πόσο θα κοιμηθεί κι αν θα πάθει κάτι... Περιμένω με αγωνία να ξημερώσει... Μόλις πάει 5 κάπως παίρνω θάρρος, από τις 6 και μετά ανακουφίζομαι αρκετά. Εσείς νιώθετε άγχος/θλίψη, όταν βραδιάζει; 

 

Συγγνώμη για το σεντόνι. Συγγνώμη, επίσης, αν γράφω σε λάθος υποενότητα. Είναι η δεύτερη μου ανάρτηση, δεν έχω εξοικειωθεί ακόμα αρκετά με το forum. 

 

Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!! 🙏🏼🙏🏼🙏🏼

Είναι αρχή ακόμα Κ είναι φυσιολογικό όλο αυτό που νιώθεις . Επίσης θυλαζεις Κ είσαι 2 μήνες μόλις μετά την γέννα   οι ορμόνες σου είναι σε κακό χάλι . Σιγά σιγά θα βρεις μια ισορροπία όσο μεγαλώνει το μωρό. Όλα τέλεια δεν γίνονται δεν βρίσκεσε σε διαφήμιση με μωρά είναι η πραγματικότητα όπου Κ το σπίτι θα είναι χάλια Κ τα κιλά Κ η χαλάρωση δύσκολα θα φύγουν Κ η κούραση θα είναι ατελείωτη . Όμως σιγά σιγά βρίσκεις ένα πρόγραμμα μέσα σε αυτό το χάος που σε κάνει να λειτουργείς . Σίγουρα δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες αλλά το παιδί σιγά σιγά θα αρχίσει να επικοινωνεί οπότε θα υπάρχει μια αλλιλεπιδραση που θα σε κάνει να το χαίρεσε πιο πολύ . 

[Blue Velvet]

5 ώρες πρίν, Ελευθερία2408 είπε:

Καλησπέρα/Καλημέρα σε όλες και σε όλους! 

 

Είμαι νέα μαμά, το βρεφάκι μου σε λίγες μέρες θα κλείσει τους 2 μήνες. Βρίσκω αρκετά δύσκολο να μπορέσω να χαρώ στο 100% την καθημερινότητά μας. Προσπαθώ να τα προλάβω όλα και να τα κάνω όλα σωστά ή τουλάχιστον όπως εγώ νομίζω ότι είναι ότι είναι το σωστό και διαρκώς με απογοητεύω και αισθάνομαι ανεπαρκής. Προσπαθώ πολύ για εκείνη, αλλά νομίζω ότι δεν αρκεί η προσπάθεια αυτή. Θα ήθελα να βγαίνουμε πρωί και απόγευμα για βόλτα, αλλά δεν προλαβαίνω δυστυχώς. Έχω βοήθεια από τη μητέρα μου, αλλά και πάλι δεν έχω αρκετό χρόνο. Θηλάζω αποκλειστικά (και δεν δίνω πιπίλα) και το κοριτσάκι μου δεν έχει πρόγραμμα στο φαγητό της. Τρώει οπότε θέλει, όσο θέλει, επομένως πολλές ώρες της ημέρας -και της νύχτας φυσικά- τρώει και δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο, π.χ. δουλειές. Όταν βγαίνουμε έξω βόλτα και θέλει να φάει, τη θηλάζω κανονικά. Το βράδυ έχει πολλές αφυπνίσεις. Κοιμάται σταθερή ώρα πάνω κάτω κάθε μέρα, αλλά ξυπνάει πολλές φορές και από ένα σημείο και μετά ξυπνάει και ανά μιάμιση - 2 ώρες. 

 

Όλες αυτές οι ενοχές, όλο αυτό το άγχος μην πάθει τίποτα στον ύπνο της, μην αρρωστήσει κτλ περνάει; Πώς καταφέρνετε να χαρείτε τα παιδιά σας; Είμαι υπερβολική, το ξέρω, αλλά δεν μπορώ να ελέγξω απόλυτα το άγχος μου και τους φόβους μου, παρότι κάνω και ψυχοθεραπεία. 

 

Όταν πλησιάζει το βράδυ, πώς αισθάνεστε; Εμένα με πιάνει μεγάλη θλίψη και ανησυχία για το πόσο θα κοιμηθεί κι αν θα πάθει κάτι... Περιμένω με αγωνία να ξημερώσει... Μόλις πάει 5 κάπως παίρνω θάρρος, από τις 6 και μετά ανακουφίζομαι αρκετά. Εσείς νιώθετε άγχος/θλίψη, όταν βραδιάζει; 

 

Συγγνώμη για το σεντόνι. Συγγνώμη, επίσης, αν γράφω σε λάθος υποενότητα. Είναι η δεύτερη μου ανάρτηση, δεν έχω εξοικειωθεί ακόμα αρκετά με το forum. 

 

Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!! 🙏🏼🙏🏼🙏🏼

Καλημέρα και καλώς ήρθες στο φόρουμ!Διακρίνω τρομερό άγχος από τα λεγόμενά σου και είναι κάτι το σύνηθες για μια νέα μαμά και ειδικά τους πρώτους μήνες της ζωής του μωρού.Σε συνδυασμο και με τις ορμόνες,γίνεται ακόμα πιο έντονο.Η μπέμπα μου γίνεται ενός έτους σε λίγες μέρες,τη θηλάζω αποκλειστικά και ξυπνάει 2-5 φορές μέχρι να σηκωθεί το πρωί.Οταν ήταν πολύ μωρουλι,όπως το δικό σου,ήμουν συνέχεια από πάνω της και τσεκαρα τα ρουθούνια της για να δω αν αναπνέει.Οταν την φέραμε στο σπίτι από το μαιευτήριο,μέσα σε 2μερες την πήγαμε στην κλινικη μέσ' στη νύχτα,γιατί έκανε κάτι περίεργα στον ύπνο Της.Που τελικά δεν είναι καθόλου περίεργα,έτσι ανήσυχα κοιμούνται τα μωρά,το έμαθα στην πορεία.Τρελα πράγματα,αλλά τον πρώτο καιρό, συνήθως έτσι ειμαστε οι νέες μαμάδες.Να σου ζήσει το μωράκι❤️

[thel]

Όπως σου είπα και στο άλλο θέμα. Ότι γράφεις θα μπορούσα να το είχα γράψει και εγώ. Επομένως, να ξέρεις δεν είσαι η μόνη που αισθάνεται έτσι. Είναι φυσιολογικά όλα αυτά και ας μην τα αναφέρουν συχνά οι μαμάδες. Κανείς δεν μας προετοιμάζει για ότι έρχεται μετά την γέννα δυστυχώς.  

Όπως σου είπε και η @linaa όταν θα αρχίσει το μωράκι σου να επικοινωνεί σιγά σιγά τα πράγματα θα καλυτερεύουν. Εγώ τώρα έχω αρχίσει να το "χαίρομαι" πολύ! 

Εμένα με βοηθάει να κάνω πράγματα για μένα και να παίρνω λίγο τον χρόνο μου από την μικρή. Εάν δεν μπορείς να λείψεις πολλές ώρες λόγω θηλασμού γιατί είσαι στην αρχή ακόμη μπορείς να λες στους φίλους σου να έρχονται στην περιοχή σου για ένα γρήγορο καφέ (2 ώρες για παράδειγμα). Εάν το μωράκι πεινάσει μέσα στο 2ωρο να στο φέρνει η μαμά σου να το θηλάσεις και να φεύγει μετά.

 

 

 

[Mariam23]

Πρέπει κάπως να χαλαρώσεις. Να απολαύσεις όσο το δυνατόν γίνεται αυτή τη φάση που βρίσκεται το παιδάκι σου γιατί ο χρόνος πίσω δεν γυρνα και δεν θα έχεις "χορτάσει" τη βρεφική ηλικία του. 

Τέλειος δεν είναι κανένας. Εμείς απλά προσπαθούμε να κανουμε το κατά δύναμιν καλύτερο για τα μωράκια μας.

Φοβίες και άγχος ολοι έχουν.  Και αναρωτιέμαι αν τελειώσουν ποτέ. Ας πούμε και παιδί έφηβο να είχες τώρα, θα είχες τον φόβο και το άγχος να γυρίσει σπίτι, να κάνει καλές παρέες, να μην μπλέξει κάπου κ.ο.κ. 

Κάνε πρσγματα για εσένα. Άσε το παιδί λίγο στον άντρα σου, κάνε με την ησυχία σου ένα ζεστό μπάνιο, περιποιησου, βάλε τις κρέμες σου κλπ, φώναξε μια φίλη σπίτι να τα πείτε, πάρε το μωρό με το καρότσι και βγείτε έξω για περπάτημα όσο κρατάει ο καιρός γτ σε λίγο πάλι μέσα θα κλειστουμε. Πήγαινε με το μωρό στις βιτρίνες, στη θάλασσα, άλλαξε λίγο παραστάσεις για να ξεκουραστεί και η ψυχή σου πέρα από το σώμα μας που είναι πολύ κουρασμένο. 

Όσον αφορά τον θηλασμό εγω αυτό που κατάλαβα είναι ότι είναι αγώνας και θυσία μαζί. Αν πιστεύεις ότι σε πνιγεί η διαδικασία, βάλε και λίγο ξένο στην διατροφή του παιδιού - ένα γεύμα το βράδυ ας πούμε, για να κοιμηθεί πιο πολύ και να μπορέσεις και εσύ να ξεκουραστείς. Πίστεψέ με η κούραση βαράει κόκκινο και ίσως αυτή η αρνητική ψυχολογία να είναι και από την κούραση. 

Έχω και εγώ ένα μπεμπακι 2 μηνών και κατανοώ αυτά που νιώθεις για αυτό και σου τα λέω. Ως παθουσα λοιπόν, εμείς κάνουμε μικτή διατροφή (θηλασμός και όποτε χρειαστεί μέσα στη μέρα δίνω και ξένο). Εμείς κοιμόμαστε το βράδυ καλά σχετικά και ανα 3-4 ώρες , σπανίως και 5 ώρες, ξυπνάει για φαί. Δεν είναι το ιδανικό πως ακούω από άλλες μαμάδες που κοιμούνται τα μωρά τους 5-6 ώρες κάθε βράδυ αλλά σίγουρα δεν είναι και κακό. Σιγά σιγά θα φτιάξει πιστεύω. 

 

Θυμήσου

ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΜΑΜΑ= ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΠΑΙΔΊ  ❣️

[Jiji]

On 21/10/2023 at 3:24 ΠΜ, Ελευθερία2408 είπε:

Καλησπέρα/Καλημέρα σε όλες και σε όλους! 

 

Είμαι νέα μαμά, το βρεφάκι μου σε λίγες μέρες θα κλείσει τους 2 μήνες. Βρίσκω αρκετά δύσκολο να μπορέσω να χαρώ στο 100% την καθημερινότητά μας. Προσπαθώ να τα προλάβω όλα και να τα κάνω όλα σωστά ή τουλάχιστον όπως εγώ νομίζω ότι είναι ότι είναι το σωστό και διαρκώς με απογοητεύω και αισθάνομαι ανεπαρκής. Προσπαθώ πολύ για εκείνη, αλλά νομίζω ότι δεν αρκεί η προσπάθεια αυτή. Θα ήθελα να βγαίνουμε πρωί και απόγευμα για βόλτα, αλλά δεν προλαβαίνω δυστυχώς. Έχω βοήθεια από τη μητέρα μου, αλλά και πάλι δεν έχω αρκετό χρόνο. Θηλάζω αποκλειστικά (και δεν δίνω πιπίλα) και το κοριτσάκι μου δεν έχει πρόγραμμα στο φαγητό της. Τρώει οπότε θέλει, όσο θέλει, επομένως πολλές ώρες της ημέρας -και της νύχτας φυσικά- τρώει και δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο, π.χ. δουλειές. Όταν βγαίνουμε έξω βόλτα και θέλει να φάει, τη θηλάζω κανονικά. Το βράδυ έχει πολλές αφυπνίσεις. Κοιμάται σταθερή ώρα πάνω κάτω κάθε μέρα, αλλά ξυπνάει πολλές φορές και από ένα σημείο και μετά ξυπνάει και ανά μιάμιση - 2 ώρες. 

 

Όλες αυτές οι ενοχές, όλο αυτό το άγχος μην πάθει τίποτα στον ύπνο της, μην αρρωστήσει κτλ περνάει; Πώς καταφέρνετε να χαρείτε τα παιδιά σας; Είμαι υπερβολική, το ξέρω, αλλά δεν μπορώ να ελέγξω απόλυτα το άγχος μου και τους φόβους μου, παρότι κάνω και ψυχοθεραπεία. 

 

Όταν πλησιάζει το βράδυ, πώς αισθάνεστε; Εμένα με πιάνει μεγάλη θλίψη και ανησυχία για το πόσο θα κοιμηθεί κι αν θα πάθει κάτι... Περιμένω με αγωνία να ξημερώσει... Μόλις πάει 5 κάπως παίρνω θάρρος, από τις 6 και μετά ανακουφίζομαι αρκετά. Εσείς νιώθετε άγχος/θλίψη, όταν βραδιάζει; 

 

Συγγνώμη για το σεντόνι. Συγγνώμη, επίσης, αν γράφω σε λάθος υποενότητα. Είναι η δεύτερη μου ανάρτηση, δεν έχω εξοικειωθεί ακόμα αρκετά με το forum. 

 

Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!! 🙏🏼🙏🏼🙏🏼

Κορίτσι μου γειά σου! Διάβασα το μήνυμά σου κ αμέσως θυμήθηκα τα δικά μου! Είχα μια δύσκολη εγκυμοσυνη κ επίσης δύσκολη γεννα(έκανα καισαρικη) οι ορμόνες μου ήταν άνω κάτω κ τους πρώτους 2-3 μήνες ήμουν σαν ζόμπι κ από την κούραση αλλά κυρίως από το άγχος...φοβόμουν τα πάντα μην πάθει κάτι στον υπνο της μην κάνω κάτι λάθος...από τον 4ο μήνα κ μετά άρχισα κάπως να χαλαρώνω,έγινε κ πιο εύκολη η επικοινωνία με τη μικρή,συνήθισα κ εγώ! Πλέον είναι 9 μηνων κ τώρα μπορώ να πω πως απολαμβάνω πλήρως τη μητρότητα..  να τονίσω επίσης ότι λόγω κούρασης ψυχολογικής κ σωματικής δεν κατάφερα να θηλασω πάνω από ένα μήνα κ έτσι πορευτηκαμε με ξένο...στην αρχή ένοιωθα τρομερές τύψεις αλλά πλέον ξέρω ότι έκανα το καλύτερο κ για μένα κ για το μωρο μου! Πάρε το χρόνο σου,ζήτα βοήθεια απ τους δικούς σου ανθρώπους.. κάνε μια βόλτα μονη σου να ξεφύγεις! Κ όλα θα πάνε καλά θα δεις κάθε αρχή κ δύσκολη!