Άσχημη ψυχολογία στην εγκυμοσύνη

[Myrainbow]

Καλησπέρα στην παρέα!! Είμαι περίπου 6 εβδομάδων έγκυος! Έχω δει το σπορακι μου στον υπέρηχο αλλά ακόμη δεν έχω ακούσει καρδούλα γιατί όταν έκανα τον 1ο υπέρηχο ήμουν 5 εβδομάδων και είδαμε μόνο σάκο και μια μικρή φουσκιτσα μέσα.. 

Κανονικά θα έπρεπε να πετάω από ευτυχία όμως ο φόβος μου δεν με αφήνει να χαρώ και τα βλέπω όλα μαύρα.. 

Πριν από 1μιση χρόνο είχα την πρώτη μου πάλινδρομη κύηση.. Μετά από 3 μήνες ακολούθησε μια βιοχημικη, μετά από 3 μήνες ξαναεμεινα έγκυος και ενώ όλα πήγαιναν εξαιρετικά ξαφνικά στον 3ο μήνα σταμάτησε η καρδιά του.. Μου το πήραν με αποξεση και το έστειλαν σε κλινική γενετικής όπου με ενημέρωσαν πως είχε σύνδρομο Turner. 

Από τότε άρχισε να με παρακαλουθει ψυχιατρος όπου μου έδωσε  ζολοφτ και κάναμε ψυχανάλυση για να μπορέσω να συνέλθω.. Να σημειώσω εδώ πως ούτε εγώ ούτε ο σύντροφος μου έχουμε κάποιο πρόβλημα αφού έχουμε κάνει άπειρες εξετάσεις. 

Ένα μήνα πριν ξαναπροσπαθησουμε για παιδί έκοψα το ζολοφτ και μετά την πρώτη περίοδο ξαναεμεινα έγκυος.. 

Το θέμα είναι πως με όλα αυτά που έχω περασει, έχω απίστευτο φόβο να πάω για υπέρηχο, δεν μπορώ να το διαχειριστώ κλαίω με λυγμούς. Άλλαξα γιατρό καθαρά για ψυχολογικούς λόγους αλλά ακόμη δεν μπορώ να μπβ στο ιατρείο.. Σκέφτομαι συνέχεια αρνητικά και σε συνδυασμό με την απότομη διακοπή του καπνίσματος έχω πολλά νεύρα και πολύ αρνητική ψυχολογία. Η μαμά μου, μου λέει πως έτσι που κάνω θα κάνω κακό στοωρο και νιώθω ακόμη χειρότερα.. Νιώθω ότι δεν με καταλαβαίνει κανένας και φοβάμαι να πάω ακόμη και στις κολλητές μου πως είμαι έγκυος μήπως το χάσω πάλι.. Κοντεύω μα τρελαθώ.. Τι να κάνω.. Μπορεί να με βοηθήσει κάποια με αντίστοιχες εμπειρίες? 

[Annita tsoupani]

Just now, Myrainbow είπε:

Καλησπέρα στην παρέα!! Είμαι περίπου 6 εβδομάδων έγκυος! Έχω δει το σπορακι μου στον υπέρηχο αλλά ακόμη δεν έχω ακούσει καρδούλα γιατί όταν έκανα τον 1ο υπέρηχο ήμουν 5 εβδομάδων και είδαμε μόνο σάκο και μια μικρή φουσκιτσα μέσα.. 

Κανονικά θα έπρεπε να πετάω από ευτυχία όμως ο φόβος μου δεν με αφήνει να χαρώ και τα βλέπω όλα μαύρα.. 

Πριν από 1μιση χρόνο είχα την πρώτη μου πάλινδρομη κύηση.. Μετά από 3 μήνες ακολούθησε μια βιοχημικη, μετά από 3 μήνες ξαναεμεινα έγκυος και ενώ όλα πήγαιναν εξαιρετικά ξαφνικά στον 3ο μήνα σταμάτησε η καρδιά του.. Μου το πήραν με αποξεση και το έστειλαν σε κλινική γενετικής όπου με ενημέρωσαν πως είχε σύνδρομο Turner. 

Από τότε άρχισε να με παρακαλουθει ψυχιατρος όπου μου έδωσε  ζολοφτ και κάναμε ψυχανάλυση για να μπορέσω να συνέλθω.. Να σημειώσω εδώ πως ούτε εγώ ούτε ο σύντροφος μου έχουμε κάποιο πρόβλημα αφού έχουμε κάνει άπειρες εξετάσεις. 

Ένα μήνα πριν ξαναπροσπαθησουμε για παιδί έκοψα το ζολοφτ και μετά την πρώτη περίοδο ξαναεμεινα έγκυος.. 

Το θέμα είναι πως με όλα αυτά που έχω περασει, έχω απίστευτο φόβο να πάω για υπέρηχο, δεν μπορώ να το διαχειριστώ κλαίω με λυγμούς. Άλλαξα γιατρό καθαρά για ψυχολογικούς λόγους αλλά ακόμη δεν μπορώ να μπβ στο ιατρείο.. Σκέφτομαι συνέχεια αρνητικά και σε συνδυασμό με την απότομη διακοπή του καπνίσματος έχω πολλά νεύρα και πολύ αρνητική ψυχολογία. Η μαμά μου, μου λέει πως έτσι που κάνω θα κάνω κακό στοωρο και νιώθω ακόμη χειρότερα.. Νιώθω ότι δεν με καταλαβαίνει κανένας και φοβάμαι να πάω ακόμη και στις κολλητές μου πως είμαι έγκυος μήπως το χάσω πάλι.. Κοντεύω μα τρελαθώ.. Τι να κάνω.. Μπορεί να με βοηθήσει κάποια με αντίστοιχες εμπειρίες? 

Να σου πω κατι να συνεχισεις το ζολοφτ σου με το αγχος σου κανεις περισσοτερο κακο στο μωρο σου παρα με τα χαπια παρα χωρις!!!ειμαι παθουσα στην πρωτη εγκυμοσυνη φοβομουν τρομερα μετα απο 6 χρονια δυσκολιων κ εξωσωματικων περασα Γολγοθά στην εγκυμοσυνη με κλάματα!!!κ τωρα εχει 2 χρονια μετα απο πενθος παιρνω σιπραλεξ κ θα τα πινω κ στην εγκυμοσυνη !!!

τα συγκεκριμενα αντικαταθλιπτικα τα ζολοφτ κ σιπραλεξ τα δινουν κ στην εγκυμοσυνη αφοβα!!!ο γυναικολογος μου ειναι ενημερως κ συμφωνος με την αγωγη μου!!!ενημερωθηκε κ ο παιδιατρος μας!!!

[Kathrin17]

Just now, Myrainbow είπε:

Καλησπέρα στην παρέα!! Είμαι περίπου 6 εβδομάδων έγκυος! Έχω δει το σπορακι μου στον υπέρηχο αλλά ακόμη δεν έχω ακούσει καρδούλα γιατί όταν έκανα τον 1ο υπέρηχο ήμουν 5 εβδομάδων και είδαμε μόνο σάκο και μια μικρή φουσκιτσα μέσα.. 

Κανονικά θα έπρεπε να πετάω από ευτυχία όμως ο φόβος μου δεν με αφήνει να χαρώ και τα βλέπω όλα μαύρα.. 

Πριν από 1μιση χρόνο είχα την πρώτη μου πάλινδρομη κύηση.. Μετά από 3 μήνες ακολούθησε μια βιοχημικη, μετά από 3 μήνες ξαναεμεινα έγκυος και ενώ όλα πήγαιναν εξαιρετικά ξαφνικά στον 3ο μήνα σταμάτησε η καρδιά του.. Μου το πήραν με αποξεση και το έστειλαν σε κλινική γενετικής όπου με ενημέρωσαν πως είχε σύνδρομο Turner. 

Από τότε άρχισε να με παρακαλουθει ψυχιατρος όπου μου έδωσε  ζολοφτ και κάναμε ψυχανάλυση για να μπορέσω να συνέλθω.. Να σημειώσω εδώ πως ούτε εγώ ούτε ο σύντροφος μου έχουμε κάποιο πρόβλημα αφού έχουμε κάνει άπειρες εξετάσεις. 

Ένα μήνα πριν ξαναπροσπαθησουμε για παιδί έκοψα το ζολοφτ και μετά την πρώτη περίοδο ξαναεμεινα έγκυος.. 

Το θέμα είναι πως με όλα αυτά που έχω περασει, έχω απίστευτο φόβο να πάω για υπέρηχο, δεν μπορώ να το διαχειριστώ κλαίω με λυγμούς. Άλλαξα γιατρό καθαρά για ψυχολογικούς λόγους αλλά ακόμη δεν μπορώ να μπβ στο ιατρείο.. Σκέφτομαι συνέχεια αρνητικά και σε συνδυασμό με την απότομη διακοπή του καπνίσματος έχω πολλά νεύρα και πολύ αρνητική ψυχολογία. Η μαμά μου, μου λέει πως έτσι που κάνω θα κάνω κακό στοωρο και νιώθω ακόμη χειρότερα.. Νιώθω ότι δεν με καταλαβαίνει κανένας και φοβάμαι να πάω ακόμη και στις κολλητές μου πως είμαι έγκυος μήπως το χάσω πάλι.. Κοντεύω μα τρελαθώ.. Τι να κάνω.. Μπορεί να με βοηθήσει κάποια με αντίστοιχες εμπειρίες? 

Γεια σου κοριτσι μου!! Συγχαρητηρια για την εγκυμοσυνη σου!! Σου ευχομαι να πανε ολα καλα και να κρατησεις στην αγκαλιτσα σου ενα γερο μωρακι!!

Μην αισθανεσαι ασχημα που δε νιωθεις χαρα..ειναι απολυτα φυσιολογικο..ειναι οι ορμονες..αποδεξου το σαν ενα φυσιολογικο συμπτωμα της εγκυμοσυνης κ μην κατηγορεις τον εαυτο σου..σιγουρα κ οσα εχεις περασει σε κανουν να φοβασαι κ να εισαι συγκρατημενη ωστοσο καθε εγκυμοσυνη ειναι διαφορετικη..πιστεψε σε αυτο το μωρακι κ ολα θα πανε καλα!!

Για να δεις οτι αυτο που νιωθεις συμβαινει κ σε αλλες..θα σου πω για μενα..ηθελα παρα πολυ παιδι,μετα απο 1-1,5χρονο διαπιστωσαμε οτι χρειαζεται να κανουμε εξωσωματικη για να αποξτησουμε παιδακι..σοκ, τρελος αγχος στρες και κλαμα..ειπα οτι χαρουμενη θα ξαναγινω μονο οταν μεινω εγκυος! Αμ δε! Παρολο που εμεινα εγκυος με την πρωτη αυτη η χαρα κ το θετικο συναισθημα δεν ηρθε ουτε με το τεστ ουτε με τη χοριακη ουτε με τον υπερηχο! Ξερεις ποτε ηρθε?? Στο τελος του 1ου τριμηνου μετα την αυχενικη..νωριτερα οχι χαρουμενη δν ημουν αλλα ενιωθα θλιψη κ ειχα ριξει μπολικο κλαμα κ ελεγα γτ δε χαιρομαι αφου καταφεραμε αυτο που ποθουσαμε??Κ μενα ο αντρας μου με εκανε να νιωθω τυψεις γτ μου ελεγε οτι σου λεει η μαμα σου κ μαλιστα οτι ΠΡΕΠΕΙ να νιωθω χαρουμενη..γτ??πρεπει??ξερεις τι μου πε ο γυναικολογος μου??οτι ετσι νιωθουν πολλες γυναικες αλλα κανεις δεν τους το λεει πριν μεινουν εγκυες!χαχα..σωστα..το ανακαλυπτουμε μονες!!

Κανε λιγο υπομονη κ θα περασει με τον καιρο!! Οτι σου συμβαινει δεξου το σαν κομματι της εγκυμοσυνης..κ ειμαι σιγουρη οσα περνα ο κσιρος κ ολα πηγαινουν τελεια θα εισαι ολο κ καλυτερα!!αν δεις οτι δυσκολευσαι πολυ γτ να μην μιλγσεις με καποιον ψυχολογο να σε βοηθησει??

Φιλακια πολλα!!!

[Myrainbow]

Just now, Kathrin17 είπε:

Γεια σου κοριτσι μου!! Συγχαρητηρια για την εγκυμοσυνη σου!! Σου ευχομαι να πανε ολα καλα και να κρατησεις στην αγκαλιτσα σου ενα γερο μωρακι!!

Μην αισθανεσαι ασχημα που δε νιωθεις χαρα..ειναι απολυτα φυσιολογικο..ειναι οι ορμονες..αποδεξου το σαν ενα φυσιολογικο συμπτωμα της εγκυμοσυνης κ μην κατηγορεις τον εαυτο σου..σιγουρα κ οσα εχεις περασει σε κανουν να φοβασαι κ να εισαι συγκρατημενη ωστοσο καθε εγκυμοσυνη ειναι διαφορετικη..πιστεψε σε αυτο το μωρακι κ ολα θα πανε καλα!!

Για να δεις οτι αυτο που νιωθεις συμβαινει κ σε αλλες..θα σου πω για μενα..ηθελα παρα πολυ παιδι,μετα απο 1-1,5χρονο διαπιστωσαμε οτι χρειαζεται να κανουμε εξωσωματικη για να αποξτησουμε παιδακι..σοκ, τρελος αγχος στρες και κλαμα..ειπα οτι χαρουμενη θα ξαναγινω μονο οταν μεινω εγκυος! Αμ δε! Παρολο που εμεινα εγκυος με την πρωτη αυτη η χαρα κ το θετικο συναισθημα δεν ηρθε ουτε με το τεστ ουτε με τη χοριακη ουτε με τον υπερηχο! Ξερεις ποτε ηρθε?? Στο τελος του 1ου τριμηνου μετα την αυχενικη..νωριτερα οχι χαρουμενη δν ημουν αλλα ενιωθα θλιψη κ ειχα ριξει μπολικο κλαμα κ ελεγα γτ δε χαιρομαι αφου καταφεραμε αυτο που ποθουσαμε??Κ μενα ο αντρας μου με εκανε να νιωθω τυψεις γτ μου ελεγε οτι σου λεει η μαμα σου κ μαλιστα οτι ΠΡΕΠΕΙ να νιωθω χαρουμενη..γτ??πρεπει??ξερεις τι μου πε ο γυναικολογος μου??οτι ετσι νιωθουν πολλες γυναικες αλλα κανεις δεν τους το λεει πριν μεινουν εγκυες!χαχα..σωστα..το ανακαλυπτουμε μονες!!

Κανε λιγο υπομονη κ θα περασει με τον καιρο!! Οτι σου συμβαινει δεξου το σαν κομματι της εγκυμοσυνης..κ ειμαι σιγουρη οσα περνα ο κσιρος κ ολα πηγαινουν τελεια θα εισαι ολο κ καλυτερα!!αν δεις οτι δυσκολευσαι πολυ γτ να μην μιλγσεις με καποιον ψυχολογο να σε βοηθησει??

Φιλακια πολλα!!!

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ γλυκιά μου για τα καλά σου λόγια.. Η αλήθεια είναι πως νιώθω τόσο φοβισμένη που ούτε στην ψυχίατρο δεν το έχω πει ακόμη.. Μόνο ο άντρας μου και η μαμά μου το ξέρουν. 

Είναι τόσο δύσκολο να το διαχειριστώ αλλά θα προσπαθήσω όσο περισσότερο μπορώ να ξεπεράσω τις φοβίες μου. Και εγώ πιστεύω πως όταν με το καλό θα πάω για αυχενική και θα μου πει ο γιατρός πως το μωρό μου είναι καλά και υγιες, τότε μόνο θα νιώσω καλύτερα.. 

Εσύ γέννησες η είσαι ακόμη εγγυουλα? Σε ευχαριστώ και πάλι για την στήριξη.. 

Just now, Annita tsoupani είπε:

Να σου πω κατι να συνεχισεις το ζολοφτ σου με το αγχος σου κανεις περισσοτερο κακο στο μωρο σου παρα με τα χαπια παρα χωρις!!!ειμαι παθουσα στην πρωτη εγκυμοσυνη φοβομουν τρομερα μετα απο 6 χρονια δυσκολιων κ εξωσωματικων περασα Γολγοθά στην εγκυμοσυνη με κλάματα!!!κ τωρα εχει 2 χρονια μετα απο πενθος παιρνω σιπραλεξ κ θα τα πινω κ στην εγκυμοσυνη !!!

τα συγκεκριμενα αντικαταθλιπτικα τα ζολοφτ κ σιπραλεξ τα δινουν κ στην εγκυμοσυνη αφοβα!!!ο γυναικολογος μου ειναι ενημερως κ συμφωνος με την αγωγη μου!!!ενημερωθηκε κ ο παιδιατρος μας!!!

Ναι το ξέρω μου το είπε και εμένα ο γιατρός πως αν συνεχιστεί αυτό είναι καλύτερο να ξαναρχίσω τα ζολοφτ. Άλλωστε έπαιρνα πολύ μικρή δόση. Κακώς τα έκοψα.. Είχα και την παρηγοριά του τσιγάρου που και που καπνιζα 4-5 τσιγάρα όταν ένιωθα πιεσμενη.. Τώρα ούτε αυτό δεν μπορώ. 

Το χειρότερο είναι πως δεν μπορώ να μιλήσω με κανέναν και νιώθω να πνίγομαι. Φοβάμαι να πω πως είμαι έγκυος.. Ούτε η ίδια δεν μπορώ καλά καλά να το πιστέψω.. Ισως αν γνώριζε ο περίγυρος μου να μοιραζομουν πιο εύκολα το άγχος μου. 

Δεν ξέρω με έχει πάρει από κάτω.. Αυτήν την Παρασκευή θα πάω πάλι στο γιατρό να ακούσουμε καρδούλα και όλο σκέφτομαι να το αναβάλω γιατί φοβάμαι... 

[Kathrin17]

Just now, Myrainbow είπε:

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ γλυκιά μου για τα καλά σου λόγια.. Η αλήθεια είναι πως νιώθω τόσο φοβισμένη που ούτε στην ψυχίατρο δεν το έχω πει ακόμη.. Μόνο ο άντρας μου και η μαμά μου το ξέρουν. 

Είναι τόσο δύσκολο να το διαχειριστώ αλλά θα προσπαθήσω όσο περισσότερο μπορώ να ξεπεράσω τις φοβίες μου. Και εγώ πιστεύω πως όταν με το καλό θα πάω για αυχενική και θα μου πει ο γιατρός πως το μωρό μου είναι καλά και υγιες, τότε μόνο θα νιώσω καλύτερα.. 

Εσύ γέννησες η είσαι ακόμη εγγυουλα? Σε ευχαριστώ και πάλι για την στήριξη.. 

Ναι το ξέρω μου το είπε και εμένα ο γιατρός πως αν συνεχιστεί αυτό είναι καλύτερο να ξαναρχίσω τα ζολοφτ. Άλλωστε έπαιρνα πολύ μικρή δόση. Κακώς τα έκοψα.. Είχα και την παρηγοριά του τσιγάρου που και που καπνιζα 4-5 τσιγάρα όταν ένιωθα πιεσμενη.. Τώρα ούτε αυτό δεν μπορώ. 

Το χειρότερο είναι πως δεν μπορώ να μιλήσω με κανέναν και νιώθω να πνίγομαι. Φοβάμαι να πω πως είμαι έγκυος.. Ούτε η ίδια δεν μπορώ καλά καλά να το πιστέψω.. Ισως αν γνώριζε ο περίγυρος μου να μοιραζομουν πιο εύκολα το άγχος μου. 

Δεν ξέρω με έχει πάρει από κάτω.. Αυτήν την Παρασκευή θα πάω πάλι στο γιατρό να ακούσουμε καρδούλα και όλο σκέφτομαι να το αναβάλω γιατί φοβάμαι... 

Ακομα εγκυος κ μαλιστα στην αρχη! Πριν μια βδομαδα εκανα την α επιπεδου..δηλ αυτη τη μια εβδομαδα ειναι που εχω αρχισει να νιωθω πιο ομορφα κ να χαιρομαι την εγκυμοσυνη..ειμαι πιο ηρεμη αφου ολα ηταν καλα..πηγαινα στην αυχενικη με φοβο οτι ο γιατρος μπορει να μου πει οτι δεν χτυπα η καρδουλα..γι αυτο σου λεω δεν εισαι η μονη!!ετσι νιωθαμε ή νιωθουν πολλες!! Οι δικοι μου ανθρωποι μου ειπαν οτι τωρα φαινεται οτι ειμαι καλυτερα κ πιο χαρουμενη..πριν το αγχος κ ο φοβος φαινονταν στο προσωπο μου!!

Ολα θα πανε καλα ειμαι σιγουρη!! Εισαι δυνατη εχεις περασει κ εχεις αντεξει πολλα, ηρθε η ωρα σιγα σιγα να μεινουν ολα πισω κ να ηρεμησεις!!πηγαινε συχνα βολτουλες, εμενα με βοηθουσε!! Δν ξερω αν θα σε βοηθησει να το κουβεντιασεις με πολλους γτ καμια φορα μερικοι λενε το μακρυ κ το κοντο τους χψρις τλκ οντως να βοηθουν!!

Τα φιλια μου!!

[Καντι]

πρίν από 21 λεπτά , Myrainbow είπε:

Καλησπέρα στην παρέα!! Είμαι περίπου 6 εβδομάδων έγκυος! Έχω δει το σπορακι μου στον υπέρηχο αλλά ακόμη δεν έχω ακούσει καρδούλα γιατί όταν έκανα τον 1ο υπέρηχο ήμουν 5 εβδομάδων και είδαμε μόνο σάκο και μια μικρή φουσκιτσα μέσα.. 

Κανονικά θα έπρεπε να πετάω από ευτυχία όμως ο φόβος μου δεν με αφήνει να χαρώ και τα βλέπω όλα μαύρα.. 

Πριν από 1μιση χρόνο είχα την πρώτη μου πάλινδρομη κύηση.. Μετά από 3 μήνες ακολούθησε μια βιοχημικη, μετά από 3 μήνες ξαναεμεινα έγκυος και ενώ όλα πήγαιναν εξαιρετικά ξαφνικά στον 3ο μήνα σταμάτησε η καρδιά του.. Μου το πήραν με αποξεση και το έστειλαν σε κλινική γενετικής όπου με ενημέρωσαν πως είχε σύνδρομο Turner. 

Από τότε άρχισε να με παρακαλουθει ψυχιατρος όπου μου έδωσε  ζολοφτ και κάναμε ψυχανάλυση για να μπορέσω να συνέλθω.. Να σημειώσω εδώ πως ούτε εγώ ούτε ο σύντροφος μου έχουμε κάποιο πρόβλημα αφού έχουμε κάνει άπειρες εξετάσεις. 

Ένα μήνα πριν ξαναπροσπαθησουμε για παιδί έκοψα το ζολοφτ και μετά την πρώτη περίοδο ξαναεμεινα έγκυος.. 

Το θέμα είναι πως με όλα αυτά που έχω περασει, έχω απίστευτο φόβο να πάω για υπέρηχο, δεν μπορώ να το διαχειριστώ κλαίω με λυγμούς. Άλλαξα γιατρό καθαρά για ψυχολογικούς λόγους αλλά ακόμη δεν μπορώ να μπβ στο ιατρείο.. Σκέφτομαι συνέχεια αρνητικά και σε συνδυασμό με την απότομη διακοπή του καπνίσματος έχω πολλά νεύρα και πολύ αρνητική ψυχολογία. Η μαμά μου, μου λέει πως έτσι που κάνω θα κάνω κακό στοωρο και νιώθω ακόμη χειρότερα.. Νιώθω ότι δεν με καταλαβαίνει κανένας και φοβάμαι να πάω ακόμη και στις κολλητές μου πως είμαι έγκυος μήπως το χάσω πάλι.. Κοντεύω μα τρελαθώ.. Τι να κάνω.. Μπορεί να με βοηθήσει κάποια με αντίστοιχες εμπειρίες? 

Η ιστορία σου μοιάζει πολυ με της κολλητής μου. Πρώτη εγκυμοσυνη που ειχε ηταν πριν έξι χρόνια. Σύνολο 4 εγκυμοσύνες , 3 παλινδρομες και μια βιοχημική. Την μια φορα που έστειλε για κάρυοτυπο ειχε επισης turner. Της έπαιρνε πάνω απο χρόνο για να σταθεί στα πόδια της και να ξαναπροσπαθήσει, κανει πολλα χρόνια ψυχοθεραπεία. Αυτην την στιγμή ειναι για πεμπτη φορα εγκυος στον όγδοο μήνα με πολυ άγχος και φόβο καθε φορα που πηγαίνει στον γιατρο αλλα το πιστεύω πραγματικά οτι αυτην την φορα θα γίνει μαμά! Όλοι μα όλοι οι γιατροι της μίλησαν για τυχαία γεγονότα. Άπειρες εξετασεις και αυτη και ο ανδρας της και ολα πάντα τελεια. Πίστεψε στην δυναμική του εμβρίου σου καντο εικόνα οτι ηρθε για να μείνει, όνειροπώλησε....

και σου ευχομαι μια τελειομηνη εγκυμοσυνη!

[Myrainbow]

Just now, Kathrin17 είπε:

Ακομα εγκυος κ μαλιστα στην αρχη! Πριν μια βδομαδα εκανα την α επιπεδου..δηλ αυτη τη μια εβδομαδα ειναι που εχω αρχισει να νιωθω πιο ομορφα κ να χαιρομαι την εγκυμοσυνη..ειμαι πιο ηρεμη αφου ολα ηταν καλα..πηγαινα στην αυχενικη με φοβο οτι ο γιατρος μπορει να μου πει οτι δεν χτυπα η καρδουλα..γι αυτο σου λεω δεν εισαι η μονη!!ετσι νιωθαμε ή νιωθουν πολλες!! Οι δικοι μου ανθρωποι μου ειπαν οτι τωρα φαινεται οτι ειμαι καλυτερα κ πιο χαρουμενη..πριν το αγχος κ ο φοβος φαινονταν στο προσωπο μου!!

Ολα θα πανε καλα ειμαι σιγουρη!! Εισαι δυνατη εχεις περασει κ εχεις αντεξει πολλα, ηρθε η ωρα σιγα σιγα να μεινουν ολα πισω κ να ηρεμησεις!!πηγαινε συχνα βολτουλες, εμενα με βοηθουσε!! Δν ξερω αν θα σε βοηθησει να το κουβεντιασεις με πολλους γτ καμια φορα μερικοι λενε το μακρυ κ το κοντο τους χψρις τλκ οντως να βοηθουν!!

Τα φιλια μου!!

Σε ευχαριστώ εύχομαι να σου πάνε όλα καλά μέχρι το τέλος και να έχεις μια υπέροχη εγκυμοσύνη και μια πανεύκολη γέννα εδώ θα είμαστε και να μαστε καλά, με τη βοήθεια του Θεού και της τύχης!! Εύχομαι να πάνε σε όλες μας όλα καλά!

Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις πως αυτό που περνάς το έχουν πέρασει και άλλοι.. Εύχομαι να πάρω και εγώ τα πάνω μου σύντομα και να στηρίζουμε η μία την άλλη!! 

Φιλιά πολλα

Just now, Καντι είπε:

Η ιστορία σου μοιάζει πολυ με της κολλητής μου. Πρώτη εγκυμοσυνη που ειχε ηταν πριν έξι χρόνια. Σύνολο 4 εγκυμοσύνες , 3 παλινδρομες και μια βιοχημική. Την μια φορα που έστειλε για κάρυοτυπο ειχε επισης turner. Της έπαιρνε πάνω απο χρόνο για να σταθεί στα πόδια της και να ξαναπροσπαθήσει, κανει πολλα χρόνια ψυχοθεραπεία. Αυτην την στιγμή ειναι για πεμπτη φορα εγκυος στον όγδοο μήνα με πολυ άγχος και φόβο καθε φορα που πηγαίνει στον γιατρο αλλα το πιστεύω πραγματικά οτι αυτην την φορα θα γίνει μαμά! Όλοι μα όλοι οι γιατροι της μίλησαν για τυχαία γεγονότα. Άπειρες εξετασεις και αυτη και ο ανδρας της και ολα πάντα τελεια. Πίστεψε στην δυναμική του εμβρίου σου καντο εικόνα οτι ηρθε για να μείνει, όνειροπώλησε....

και σου ευχομαι μια τελειομηνη εγκυμοσυνη!

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!! Εύχομαι ολόψυχα να πάνε όλα καλά και η κολλητή σου σε έναμιση περίπου μήνα να κρατάει το μωράκι της αγκαλιά.. 

Είναι τόσο ψυχοφθορο αυτό που ζούμε που μόνο ένας άνθρωπος που το έχει περάσει μπορεί να το καταλάβει.. 

Θελω τόσο πολύ να νιώσω ευτυχισμένη και να το πιστέψω πως όλα θα πάνε καλά, που ειλικρινά στενοχωριεμαι που δεν μπορώ να το ζήσω όλο αυτό, όπως μια γυναίκα που δεν έχει βιώσει αποβολη.. 

Η μόνη μου ελπίδα είναι αρχικά να πάω στον γιατρό την Παρασκευή να ακούσω καρδούλα και μετά να κάνω την αυχενική και να μου πει πως είναι όλα καλά... Πόσο ανυπομονώ γιαυτην την στιγμή δεν φαντάζεσαι... 

[Ξένη]

4 ώρες πρίν, Myrainbow είπε:

Καλησπέρα στην παρέα!! Είμαι περίπου 6 εβδομάδων έγκυος! Έχω δει το σπορακι μου στον υπέρηχο αλλά ακόμη δεν έχω ακούσει καρδούλα γιατί όταν έκανα τον 1ο υπέρηχο ήμουν 5 εβδομάδων και είδαμε μόνο σάκο και μια μικρή φουσκιτσα μέσα.. 

Κανονικά θα έπρεπε να πετάω από ευτυχία όμως ο φόβος μου δεν με αφήνει να χαρώ και τα βλέπω όλα μαύρα.. 

Πριν από 1μιση χρόνο είχα την πρώτη μου πάλινδρομη κύηση.. Μετά από 3 μήνες ακολούθησε μια βιοχημικη, μετά από 3 μήνες ξαναεμεινα έγκυος και ενώ όλα πήγαιναν εξαιρετικά ξαφνικά στον 3ο μήνα σταμάτησε η καρδιά του.. Μου το πήραν με αποξεση και το έστειλαν σε κλινική γενετικής όπου με ενημέρωσαν πως είχε σύνδρομο Turner. 

Από τότε άρχισε να με παρακαλουθει ψυχιατρος όπου μου έδωσε  ζολοφτ και κάναμε ψυχανάλυση για να μπορέσω να συνέλθω.. Να σημειώσω εδώ πως ούτε εγώ ούτε ο σύντροφος μου έχουμε κάποιο πρόβλημα αφού έχουμε κάνει άπειρες εξετάσεις. 

Ένα μήνα πριν ξαναπροσπαθησουμε για παιδί έκοψα το ζολοφτ και μετά την πρώτη περίοδο ξαναεμεινα έγκυος.. 

Το θέμα είναι πως με όλα αυτά που έχω περασει, έχω απίστευτο φόβο να πάω για υπέρηχο, δεν μπορώ να το διαχειριστώ κλαίω με λυγμούς. Άλλαξα γιατρό καθαρά για ψυχολογικούς λόγους αλλά ακόμη δεν μπορώ να μπβ στο ιατρείο.. Σκέφτομαι συνέχεια αρνητικά και σε συνδυασμό με την απότομη διακοπή του καπνίσματος έχω πολλά νεύρα και πολύ αρνητική ψυχολογία. Η μαμά μου, μου λέει πως έτσι που κάνω θα κάνω κακό στοωρο και νιώθω ακόμη χειρότερα.. Νιώθω ότι δεν με καταλαβαίνει κανένας και φοβάμαι να πάω ακόμη και στις κολλητές μου πως είμαι έγκυος μήπως το χάσω πάλι.. Κοντεύω μα τρελαθώ.. Τι να κάνω.. Μπορεί να με βοηθήσει κάποια με αντίστοιχες εμπειρίες? 

Να σου πω και εγώ ότι σε νιώθω απόλυτα,  με έχει πιάσει μια αρνητικότητα σε όλα. Είμαι στην 8η εβδομάδα,  είχα πάει σε έναν γιατρό πριν δύο εβδομάδες και είδαμε όλα καλά,  έτυχε και ακούσαμε και λίγο την καρδιά του μωρού αν και ήταν νωρίς. Ακόμα δεν έχω καταλήξει αν θα συνεχίσω σε αυτόν τον γιατρό η αν θα πάω σε κάποιο  άλλο σε δημόσιο νοσοκομείο. Το έχω αφήσει εντελώς,  με πιέζει και ο άντρας μου και η μάνα μου να καταλήξω ώστε να έχω έναν γιατρό από την αρχή.  Εγώ σκέφτομαι ότι δεν θέλω να πάω σ2 γιατρό γιατί φοβάμαι ότι θα πάω και δεν θα ακούσω την καρδιά του κάποια στιγμή. Και όλα αυτά γιατί πριν 7 μήνες, ήμουν στην 36η εβδομάδα και πήγα στον γιατρό και η καρδιά του μωρού είχε σταματήσει. Πώς να το ξεπεράσω όλο αυτό?? Φοβάμαι πάρα πολύ,  από άγχος άλλο τίποτα, από νεύρα δεν μπορείς να φανταστείς, δεν θέλω να βλέπω και να ακούω άνθρωπο μερικές φορές....

[boukitsa123]

17 ώρες πρίν, Myrainbow είπε:

Καλησπέρα στην παρέα!! Είμαι περίπου 6 εβδομάδων έγκυος! Έχω δει το σπορακι μου στον υπέρηχο αλλά ακόμη δεν έχω ακούσει καρδούλα γιατί όταν έκανα τον 1ο υπέρηχο ήμουν 5 εβδομάδων και είδαμε μόνο σάκο και μια μικρή φουσκιτσα μέσα.. 

Κανονικά θα έπρεπε να πετάω από ευτυχία όμως ο φόβος μου δεν με αφήνει να χαρώ και τα βλέπω όλα μαύρα.. 

Πριν από 1μιση χρόνο είχα την πρώτη μου πάλινδρομη κύηση.. Μετά από 3 μήνες ακολούθησε μια βιοχημικη, μετά από 3 μήνες ξαναεμεινα έγκυος και ενώ όλα πήγαιναν εξαιρετικά ξαφνικά στον 3ο μήνα σταμάτησε η καρδιά του.. Μου το πήραν με αποξεση και το έστειλαν σε κλινική γενετικής όπου με ενημέρωσαν πως είχε σύνδρομο Turner. 

Από τότε άρχισε να με παρακαλουθει ψυχιατρος όπου μου έδωσε  ζολοφτ και κάναμε ψυχανάλυση για να μπορέσω να συνέλθω.. Να σημειώσω εδώ πως ούτε εγώ ούτε ο σύντροφος μου έχουμε κάποιο πρόβλημα αφού έχουμε κάνει άπειρες εξετάσεις. 

Ένα μήνα πριν ξαναπροσπαθησουμε για παιδί έκοψα το ζολοφτ και μετά την πρώτη περίοδο ξαναεμεινα έγκυος.. 

Το θέμα είναι πως με όλα αυτά που έχω περασει, έχω απίστευτο φόβο να πάω για υπέρηχο, δεν μπορώ να το διαχειριστώ κλαίω με λυγμούς. Άλλαξα γιατρό καθαρά για ψυχολογικούς λόγους αλλά ακόμη δεν μπορώ να μπβ στο ιατρείο.. Σκέφτομαι συνέχεια αρνητικά και σε συνδυασμό με την απότομη διακοπή του καπνίσματος έχω πολλά νεύρα και πολύ αρνητική ψυχολογία. Η μαμά μου, μου λέει πως έτσι που κάνω θα κάνω κακό στοωρο και νιώθω ακόμη χειρότερα.. Νιώθω ότι δεν με καταλαβαίνει κανένας και φοβάμαι να πάω ακόμη και στις κολλητές μου πως είμαι έγκυος μήπως το χάσω πάλι.. Κοντεύω μα τρελαθώ.. Τι να κάνω.. Μπορεί να με βοηθήσει κάποια με αντίστοιχες εμπειρίες? 

Καλά η μάνα σου απαράδεκτη συγγνώμη κιόλας το μωρό δεν παθαίνει απολύτως τίποτα έχω ρίξει κλάμα εγώ στις εγκυμοσύνες μου και έφτασα να έχω αγκαλιά τα παιδιά μου αν θες στείλε μου πμ είχα και εγώ 2 παλλίνδρομες και 2 βιοχημικές και τώρα είμαι έγκυος στον 6ο και όλα πάνε καλά. 

[_prasinomata_]

Καλησπέρα κορίτσια! Έχω κ εγώ ακριβώς το ίδιο πρόβλημα! Στην πρώτη εγκυμοσύνη μάθαμε στην Αυχενική ότι τι μωρό είχε σύνδρομο edwards και έπρεπε να περιμένω το τελικό  αποτέλεσμα 3 εβδομάδες για να προχωρήσω σε φαρμακευτική αποβολή. Τώρα είμαι πάλι έγκυος, ημερολογιακά 5 εβδομάδων. Αύριο έχω τον πρώτο μου υπέρηχο και τρέμει η ψυχή μου!!! Περνάνε τόσα άσχημα από το μυαλό μου που δεν μπορώ να ηρεμήσω να χαρώ όπως πρεπει! Εύχομαι σε όλες μας να το ξεπεράσουμε γρήγορα και να έχουμε μια τελειομηνη εγκυμοσυνη!!!

[Εlen32]

Κορίτσια καλησπέρα,είμαι καινούρια εδώ.Ειμαι 12 εβδομάδων στο πρώτο μου παιδάκι και η εγκυμοσύνη ήρθε μετά από 7 χρόνια προσπάθειας και δύο εξωσωματικές.φυσικα το θέλαμε πολύ αυτου το μωρό..από την 4η εβδομάδα έως και σήμερα έχω υπερεμεση κύησης και μπαινοβγαίνω σε κλινική για όρους λόγω αφυδάτωσης.το θέμα μου είναι η ψυχολογία μου.ειμαι παρά πολύ άσχημα ψυχολογικά ,δεν χαίρομαι καθόλου και φυσικά έχω τύψεις γι'αυτό.εχω αναγκαστεί να μετακομίσω στην πεθερά μου γιατί δεν μπορώ να μείνω μόνη μου στο σπίτι με το ζόρι σηκώνομαι από το κρεβάτι έχω σταματήσει την δουλειά και γενικά νομίζω θα μου στρίψει.ειναι μέρες όπως σήμερα που κάνω άσχημες σκέψεις.επαιρνα ζολοφτ πριν την εγκυμοσύνη αλλά ο γιατρός μου ήθελε να τ α σταματήσω.δεν αντέχω άλλο τους εμετούς και την εξάντληση δεν αντέχω αλλο να μην μπορώ να πάρω καταπιω ούτε το σάλιο μου γιατί κάνω εμετό έχω χάσει 6 κιλά σε δύο βδομάδες κ δεν έχω κ περιττά κιλά , είναι στιγμές που δεν μπορώ να πάρω ούτε ανάσα από την απελπισία μου.γιατι νιώθω τόσο χάλια ενώ επιτέλους τα καταφέραμε? 

[Rafaelatarzan]

Just now, Εlen32 είπε:

Κορίτσια καλησπέρα,είμαι καινούρια εδώ.Ειμαι 12 εβδομάδων στο πρώτο μου παιδάκι και η εγκυμοσύνη ήρθε μετά από 7 χρόνια προσπάθειας και δύο εξωσωματικές.φυσικα το θέλαμε πολύ αυτου το μωρό..από την 4η εβδομάδα έως και σήμερα έχω υπερεμεση κύησης και μπαινοβγαίνω σε κλινική για όρους λόγω αφυδάτωσης.το θέμα μου είναι η ψυχολογία μου.ειμαι παρά πολύ άσχημα ψυχολογικά ,δεν χαίρομαι καθόλου και φυσικά έχω τύψεις γι'αυτό.εχω αναγκαστεί να μετακομίσω στην πεθερά μου γιατί δεν μπορώ να μείνω μόνη μου στο σπίτι με το ζόρι σηκώνομαι από το κρεβάτι έχω σταματήσει την δουλειά και γενικά νομίζω θα μου στρίψει.ειναι μέρες όπως σήμερα που κάνω άσχημες σκέψεις.επαιρνα ζολοφτ πριν την εγκυμοσύνη αλλά ο γιατρός μου ήθελε να τ α σταματήσω.δεν αντέχω άλλο τους εμετούς και την εξάντληση δεν αντέχω αλλο να μην μπορώ να πάρω καταπιω ούτε το σάλιο μου γιατί κάνω εμετό έχω χάσει 6 κιλά σε δύο βδομάδες κ δεν έχω κ περιττά κιλά , είναι στιγμές που δεν μπορώ να πάρω ούτε ανάσα από την απελπισία μου.γιατι νιώθω τόσο χάλια ενώ επιτέλους τα καταφέραμε? 

καλησπέρα κοροτσι μ καλο.με το καλο το μωρακι σ να εχετε ολοι σας υγεία...όσο για τα αντικαταθλιπτα που επερνες κ τα έκοψες επερνα κ γω κ τα έκοψα καιρό πριν ...οπως οτι υπάρχουν συμβατά....μπορείς να το συζηρησεις με τους γιατρούς σ....εγω ειχα εναλαχτικη να παρω τα λαντοζ( αυτα είναι συμβατα ) αλλα τλεικα δε τα χρειάστηκα ποτέ ...ποσο καιρό έχεις που τα έκοψες???? τα έκοψες σταδιακα ??? γατι κάποια απο αυτά αφηνουν παρενέργειες οταν τα κόψεις για 15 μέρες....μετα επανέρχεσαι.μιλα μαζι τους δεμ είναι κακο...μπορώ μα σε καταλαβω πως νιώθεις....ομως είσαι πολυ δυνατή να το ξες... μην νιωθεις τύψεις για ολα αυτα....η εγκυμοσύνη έχει τα πανψ κ τα κατω της....ειμαι σογουρη οτι θα τα καταφέρεις...κ μενα ήρθε το παιδακι μ μετα απο 11 χρονια ...

οτι θες χαρα μ να βοηθήσω...Φιλάκια πολλά.

[Εlen32]

15 ώρες πρίν, Rafaelatarzan είπε:

καλησπέρα κοροτσι μ καλο.με το καλο το μωρακι σ να εχετε ολοι σας υγεία...όσο για τα αντικαταθλιπτα που επερνες κ τα έκοψες επερνα κ γω κ τα έκοψα καιρό πριν ...οπως οτι υπάρχουν συμβατά....μπορείς να το συζηρησεις με τους γιατρούς σ....εγω ειχα εναλαχτικη να παρω τα λαντοζ( αυτα είναι συμβατα ) αλλα τλεικα δε τα χρειάστηκα ποτέ ...ποσο καιρό έχεις που τα έκοψες???? τα έκοψες σταδιακα ??? γατι κάποια απο αυτά αφηνουν παρενέργειες οταν τα κόψεις για 15 μέρες....μετα επανέρχεσαι.μιλα μαζι τους δεμ είναι κακο...μπορώ μα σε καταλαβω πως νιώθεις....ομως είσαι πολυ δυνατή να το ξες... μην νιωθεις τύψεις για ολα αυτα....η εγκυμοσύνη έχει τα πανψ κ τα κατω της....ειμαι σογουρη οτι θα τα καταφέρεις...κ μενα ήρθε το παιδακι μ μετα απο 11 χρονια ...

οτι θες χαρα μ να βοηθήσω...Φιλάκια πολλά.

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ κορίτσι μου.επαιρνα για καιρό τα seropram κ όταν ξεκίνησα την εξωσωματική μου τα άλλαξε σε Zoloft γιατί είναι συμβατά για εγκυμοσύνη όμως ο γυναικολόγος δεν ήθελε ούτε αυτά όταν έμεινα έγκυος κ τα έκοψα σταδιακά ναι.ο γυναικολόγος μου λέει υπομονή υπομονή κ θα περάσουν τα δύσκολα.το θέμα είναι ότι δεν έχω άλλη υπομονή αρχίζω κ κάνω άσχημες σκέψεις κ νομίζω ότι είμαι στα πρόθυρα κρίσης πανικού( παθαίνω όταν αγχώνομαι πολύ) κ αν γίνει αυτό σίγουρα θα χρειαστώ lexotanil γιατί αλλιώς δεν περνάει.Ειμαι δυνατή ρε κορίτσι η τελικά ο Θεός ήξερε γιατί δεν μου το έδινε τόσα χρόνια?? Αρχίζω κ έχω αμφιβολίες πια...

[agg83]

Just now, Εlen32 είπε:

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ κορίτσι μου.επαιρνα για καιρό τα seropram κ όταν ξεκίνησα την εξωσωματική μου τα άλλαξε σε Zoloft γιατί είναι συμβατά για εγκυμοσύνη όμως ο γυναικολόγος δεν ήθελε ούτε αυτά όταν έμεινα έγκυος κ τα έκοψα σταδιακά ναι.ο γυναικολόγος μου λέει υπομονή υπομονή κ θα περάσουν τα δύσκολα.το θέμα είναι ότι δεν έχω άλλη υπομονή αρχίζω κ κάνω άσχημες σκέψεις κ νομίζω ότι είμαι στα πρόθυρα κρίσης πανικού( παθαίνω όταν αγχώνομαι πολύ) κ αν γίνει αυτό σίγουρα θα χρειαστώ lexotanil γιατί αλλιώς δεν περνάει.Ειμαι δυνατή ρε κορίτσι η τελικά ο Θεός ήξερε γιατί δεν μου το έδινε τόσα χρόνια?? Αρχίζω κ έχω αμφιβολίες πια...

Αρχικά προσπάθησε να βάζεις τον εαυτό σου στον δρόμο της λογικής. Να σκέφτεσαι μόνο τα πραγματικά δεδομένα: ότι δηλαδή σου συμβαίνει κάτι που το πάλευες τόσο καιρό, ότι μάλλον έχεις δύσκολη εγκυμοσύνη με εμετούς κλπ κι ότι είναι εντελώς αναμενόμενο μια εγκυμονούσα να νιώθει αβεβαιότητα για το μέλλον και άγχος για την έκβαση της εγκυμοσύνης.

Δεύτερον, ζήτα άμεσα βοήθεια, από τον γυναικολόγο σου, τον εξωσωματικό ή τον ψυχίατρο που σου είχε χορηγήσει την αγωγή. Ίσως στις εβδομάδες που είσαι τώρα να επιτρέπεται να πάρεις κάτι που να σε βοηθήσει. Κρίμα να το περνάς μόνη σου, υπάρχουν τόσοι ειδικοί που μπορούν να σε βοηθήσουν! Και φυσικά εμείς εδώ, να τα λέμε και να δίνουμε κουράγιο η μία στην άλλη..

Τρίτον, σου στέλνω πμ με μια γραμμή υποστήριξης εγκύων (δωρεάν). Κάνε ένα τηλέφωνο, είναι η δουλειά τους να σε καθοδηγήσουν γι αυτό που νιώθεις

Όλα περνούν, να σου πάνε όλα με το καλό!

Γράψε μας τα νέα σου

[Εlen32]

Just now, agg83 είπε:

Αρχικά προσπάθησε να βάζεις τον εαυτό σου στον δρόμο της λογικής. Να σκέφτεσαι μόνο τα πραγματικά δεδομένα: ότι δηλαδή σου συμβαίνει κάτι που το πάλευες τόσο καιρό, ότι μάλλον έχεις δύσκολη εγκυμοσύνη με εμετούς κλπ κι ότι είναι εντελώς αναμενόμενο μια εγκυμονούσα να νιώθει αβεβαιότητα για το μέλλον και άγχος για την έκβαση της εγκυμοσύνης.

Δεύτερον, ζήτα άμεσα βοήθεια, από τον γυναικολόγο σου, τον εξωσωματικό ή τον ψυχίατρο που σου είχε χορηγήσει την αγωγή. Ίσως στις εβδομάδες που είσαι τώρα να επιτρέπεται να πάρεις κάτι που να σε βοηθήσει. Κρίμα να το περνάς μόνη σου, υπάρχουν τόσοι ειδικοί που μπορούν να σε βοηθήσουν! Και φυσικά εμείς εδώ, να τα λέμε και να δίνουμε κουράγιο η μία στην άλλη..

Τρίτον, σου στέλνω πμ με μια γραμμή υποστήριξης εγκύων (δωρεάν). Κάνε ένα τηλέφωνο, είναι η δουλειά τους να σε καθοδηγήσουν γι αυτό που νιώθεις

Όλα περνούν, να σου πάνε όλα με το καλό!

Γράψε μας τα νέα σου

Ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ.εκλεισα ραντεβού την Δευτέρα στην ψυχίατρο μου να την δω από κοντά και την τριτη έχω την αυχενική διαφάνεια.αν δεν μου σαλεψει μέχρι τότε...θα τηλεφωνήσω και στην υποστήριξη μπας και κρατηθώ λίγο.