που να βρω το κουραγιο....?

[GREG78]

My billy Μου καλημέρα!Δεν κατάλαβα αυτό που είπες για το παιδάκι που πέθανε??!Πώς απο μία ωτίτιδα πεθαίνει ένα παιδάκι??απίστευτο!!και εμένα η μικρή μου πέρασε πριν λίγο καιρό και ανησύχησα!!

Η μανούλα καλά πάει έτσι??Μακάρι να σας πηγαίνει καλά!!Και μην νοιώθεις τύψεις όταν παίζεις με το παιδάκι σου,..να είσαι σίγουρη ότι χαίρεται η μανούλα σου με αυτό!!Και εγώ έτσι κάνω..απο την μία στο νοσοκομείο με την μητέρα μου να την βλέπω να υποφέρει και απο την άλλη μετά απο λίγο να βάζουμε μουσική στο αυτοκίνητο που έρχεται και με παίρνουνε μαζί με τον άντρα μου και να χορεύουμε στο αμάξι!!..Τί να κάνεις??!!!

Απο χθές η μανούλα μου κάνει πολλούς εμετούς κάθε 2 ώρες περίπου, της δίνουν αντιεμετικούς ορούς αλλά δεν βοηθάνε και πολύ.Ο γιατρός είπε ότι αυτό δεν τον ανησυχεί είναι απο την χημειοθεραπεία.Μάλλον εννοέι στο χειρουργείο τα φάρμακα που της έβαλαν..Δεν μας λέει και πολλές λεπτομέρειες απλά ότι όλα πήγαν πολύ καλά κ ότι το βγήκε όλο!!μακάρι!!

Για να δούμε πώς θα πάει την υπόλοιπη εβδομάδα!

Καλή εβδομάδα να εχουμε!

[my billy]

ναι κοπελα μου κ ομως συνεβη απο ωτιτιδα να χαθει μια ψυχουλα (κ να κανω μια διορθωση το παιδακι νοσηλευοταν στο Αττικο κ κατεληξε στο παιδων), κ σκεψου οτι ειχε πατερα γιατρο! ουτε να το σκεφτομαι θελω κ η δικη μου ανηψια νοσηλευοταν 4 μηνες απο 5 μηνων εκει,με ωτιτιδα κ ουτε μας ειχε περασει απο το μυαλο οτι μπορει απο επιπλοκες να την χαναμε, το χειροτερο που φανταζομασταν ηταν να χασει μερος της ακοης της. τωρα ειναι 5 ετων κ μια χαρα!

οι εμετοι ειναι απο της χμθ, η μαμα μου ευτυχως δεν ειχε, εχει αλλα ομως...

αυτες τις μερες δεν ειναι πολυ καλα της εχουν πεσει τα λευκα ως αναμενεται, αλλα ανεβασε πυρετο περιμενουμε την καλλιεργεια του αιματος να δουμε αν αρπαξε κατι,ειναι πολυ καταβεβλημενη κ αδυναμη εχει ημικρανιες κ εχει πρηστει η αριστερη πλευρα του προσωπου της αυριο μαλλον θα της κανουν μαγνητικη να δουν αυτι κ δοντια που την πονανε πολυ.

μακαρι να βγηκε ολο το κακο απο μεσα της κ να μην την ξαναενοχλησει ποτε ξανα.

GREG78 εχεις την σκεψη μου εσυ κ η MARIAEVA για τον αντρουλη της.

[Elazl]

Όταν ήμουν μόλις 19, ήρθε το δυσάρεστο νέο.. ότι η γιαγιά μου, 58 χρονών γυναίκα, είχε καρκίνο στους πνεύμονες...

Τη φέραμε εδώ, πεντακόσια χιλιόμετρα μακρυά από το σπίτι της, για να τη φροντίσουμε όπως της άξιζε: με στοργή και απέραντη αγάπη...

Το πρώτο μου δρομολόγιο, μόλις πήρα το δίπλωμα οδήγησης, ήταν Εύσοσμος-Θεαγένειο... με έλουζε κρύος ιδρώτας... έκανα βόλτες στο τετράγωνο μέχρι να τελειώσει η χημειοθεραπεία γιατί δεν υπήρχε θέση για πάρκινκ...

Κάθε μέρα αυτό το δρομολόγιο...

Έδινα για δεύτερη φορά πανελλήνιες... αλλά το είχα αφήσει το θέμα αυτό στην τύχη του πια... Με ένοιαζε να γίνει καλά η γιαγιά μου, γιατί δεν έπρεπε να πεθάνει.. ήταν νέα, παρόλο που ήταν "γιαγιά"...

Την ξέχασαν όλοι από τότε που αρρώστησε φοβήθηκαν μην τους κολλήσει.. δεν είναι αστείο;

Τη φροντίζαμε μονάχα η μάνα μου κι εγώ... η άλλη της κόρη.. ήταν απασχολημένη... πάντα... συνήθως σουρωμένη...

Είχα μάθει να βάζω πεταλούδες, ορούς, φάρμακα.... όταν πια δε μπορούσε να περπατήσει, την έβαζα ολομόναχη στο καρότσι να την πάω στην τουαλέτα του ενός τετραγωνικού.. την έβαζα στο κάθισμα, τη σκούπιζα και ξανά πίσω... Ξέρω, δεν είναι και πολλά αυτά που έκανα... αλλά αν με ρωτήσεις, θα σου πω ότι δεν πιστεύω ότι μπόρεσα και τα έκανα όλα αυτά... σαν να μην ήμουν εγώ...

Όμως ο άνθρωπος έχει μέσα του απεριόριστη δύναμη... μάλλον...

Είχε μεγαλώσει μόνη της δυο παιδιά, με όλους του γύρω να την κοροϊδεύουν επειδή είναι κουτσή... αν είναι δυνατόν...

Τώρα, την αποζητάω εγωιστικά, στον ύπνο και στον ξύπνιο μου... ξέρω ότι είναι ευτυχισμένη εκεί πάνω.. μα νομίζω πως με έχει ξεχάσει... Βέβαια, μερικές φορές, νομίζω πως είναι μαζι μου και με ακούει που της μιλάω.. αλλά αυτό είναι της φαντασίας μου....

Θα ήθελα να ήταν κοντά μου και να μου πει ξανά εκείνα τα παράξενα παραμύθια που μου έλεγε για να κοιμηθώ... εκείνα τα παραμύθια που προσπαθώ να θυμηθώ για να τη φέρω ξανά κοντά μου...

Έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό τότε.. αλλά σήμερα νιώθω πως έπρεπε να είχα κάνει περισσότερα..

Είσαι πολύτιμη για 'μένα και για πολλούς που δεν στο είπανε ποτέ... Άσε τους κακούς να ζηλεύουν γιαγιά...

Συγγνώμη, αλλά ήθελα να ξεσπάσω.. δεν έχω πει σε κανέναν δικό μου αυτές τις σκέψεις γιατί δεν θέλω να τους αποσπάσω χρόνο γι' αυτές... γράφω εδώ ώστε όποιος θέλει να το διαβάσει...

Ευχαριστώ, Λία.

[mariakou]

Όταν ήμουν μόλις 19, ήρθε το δυσάρεστο νέο.. ότι η γιαγιά μου, 58 χρονών γυναίκα, είχε καρκίνο στους πνεύμονες...

Τη φέραμε εδώ, πεντακόσια χιλιόμετρα μακρυά από το σπίτι της, για να τη φροντίσουμε όπως της άξιζε: με στοργή και απέραντη αγάπη...

Το πρώτο μου δρομολόγιο, μόλις πήρα το δίπλωμα οδήγησης, ήταν Εύσοσμος-Θεαγένειο... με έλουζε κρύος ιδρώτας... έκανα βόλτες στο τετράγωνο μέχρι να τελειώσει η χημειοθεραπεία γιατί δεν υπήρχε θέση για πάρκινκ...

Κάθε μέρα αυτό το δρομολόγιο...

Έδινα για δεύτερη φορά πανελλήνιες... αλλά το είχα αφήσει το θέμα αυτό στην τύχη του πια... Με ένοιαζε να γίνει καλά η γιαγιά μου, γιατί δεν έπρεπε να πεθάνει.. ήταν νέα, παρόλο που ήταν "γιαγιά"...

Την ξέχασαν όλοι από τότε που αρρώστησε φοβήθηκαν μην τους κολλήσει.. δεν είναι αστείο;

Τη φροντίζαμε μονάχα η μάνα μου κι εγώ... η άλλη της κόρη.. ήταν απασχολημένη... πάντα... συνήθως σουρωμένη...

Είχα μάθει να βάζω πεταλούδες, ορούς, φάρμακα.... όταν πια δε μπορούσε να περπατήσει, την έβαζα ολομόναχη στο καρότσι να την πάω στην τουαλέτα του ενός τετραγωνικού.. την έβαζα στο κάθισμα, τη σκούπιζα και ξανά πίσω... Ξέρω, δεν είναι και πολλά αυτά που έκανα... αλλά αν με ρωτήσεις, θα σου πω ότι δεν πιστεύω ότι μπόρεσα και τα έκανα όλα αυτά... σαν να μην ήμουν εγώ...

Όμως ο άνθρωπος έχει μέσα του απεριόριστη δύναμη... μάλλον...

Είχε μεγαλώσει μόνη της δυο παιδιά, με όλους του γύρω να την κοροϊδεύουν επειδή είναι κουτσή... αν είναι δυνατόν...

Τώρα, την αποζητάω εγωιστικά, στον ύπνο και στον ξύπνιο μου... ξέρω ότι είναι ευτυχισμένη εκεί πάνω.. μα νομίζω πως με έχει ξεχάσει... Βέβαια, μερικές φορές, νομίζω πως είναι μαζι μου και με ακούει που της μιλάω.. αλλά αυτό είναι της φαντασίας μου....

Θα ήθελα να ήταν κοντά μου και να μου πει ξανά εκείνα τα παράξενα παραμύθια που μου έλεγε για να κοιμηθώ... εκείνα τα παραμύθια που προσπαθώ να θυμηθώ για να τη φέρω ξανά κοντά μου...

Έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό τότε.. αλλά σήμερα νιώθω πως έπρεπε να είχα κάνει περισσότερα..

Είσαι πολύτιμη για 'μένα και για πολλούς που δεν στο είπανε ποτέ... Άσε τους κακούς να ζηλεύουν γιαγιά...

Συγγνώμη, αλλά ήθελα να ξεσπάσω.. δεν έχω πει σε κανέναν δικό μου αυτές τις σκέψεις γιατί δεν θέλω να τους αποσπάσω χρόνο γι' αυτές... γράφω εδώ ώστε όποιος θέλει να το διαβάσει...

Ευχαριστώ, Λία.

Το διάβασα εγώ...Σε νιώθω...Μέσα σε ένα χρόνο έχασα τη μάνα μου, τη γιαγιά μου και την αδεφή της χτυπημένες από την ίδια αρρωστια οι δύο από αυτές! Κι έχω παρόμοιες σκέψεις και συναισθηματα με εσένα...Θυμάμαι να τρέχω σαν παλαβή, να κλαίω συνεχώς και να θρηνώ...Κι ήμουν 5 μηνων έγκυος! Και θυμάμαι όπως κι εσυ...Νοσοκομεία, ορούς, πόνο και πολύ αγάπη για όλες τους...Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή όσων έχουν φύγει από κοντά μας...

[Elazl]

Ετσι όπως τα λες είναι... τότε το έπαιζα δυνατή.. γελούσα και της έδινα κουράγιο για την επόμενη μέρα.. δεν το είχα, αλλα της το έδινα... μπορώ να σε νιώσω.. εγώ δεν ήμουν έγκυος, αλλά μικρή.. είναι άδικο για όλους τους ανθρώπους..

Νόμιζα πως είμαι στα πρόθυρα της τρέλας που σκέφτομαι όλα αυτά τα πράγματα... αλλά μάλλον είναι οργανικό πλεον... γιατί αλλιώς δεν θα μπορεσουμε να το αντέξουμε, δεν θα μπορεσουμε να ζήσουμε..

Σε ευχαριστώ διπλά, Λία.

[my billy]

Ετσι όπως τα λες είναι... τότε το έπαιζα δυνατή.. γελούσα και της έδινα κουράγιο για την επόμενη μέρα.. δεν το είχα, αλλα της το έδινα... μπορώ να σε νιώσω.. εγώ δεν ήμουν έγκυος, αλλά μικρή.. είναι άδικο για όλους τους ανθρώπους..

Νόμιζα πως είμαι στα πρόθυρα της τρέλας που σκέφτομαι όλα αυτά τα πράγματα... αλλά μάλλον είναι οργανικό πλεον... γιατί αλλιώς δεν θα μπορεσουμε να το αντέξουμε, δεν θα μπορεσουμε να ζήσουμε..

Σε ευχαριστώ διπλά, Λία.

να γραφεις οσο θελεις ΛΙΑ, εξαλλου για αυτο ανοιξα το θεμα φυσικα κ δεν ειμαστε η μοναδικη ιοκογενεια που της συνεβη αυτο ομως για μενα οπως κ για σενα ειναι λυτρωτικο κ αποφορτιστικο το να γραφω.

Σημερα μαζεψα οσα αποθεματα δυναμης κ κουραγιου εχω,για να ερθω να ξενυχτησω διπλα της ξανα.

οι γιατροι δεν ειναι πολυ αισιοδοξοι παρ'ολο που η ιδια ειναι.

δεν μπορω να σκεφτω πως θα την χασω,τωρα που βγηκε στην συνταξη κ θα μπορουσα να την εχω οσο θα ηθελα, οσο μου ειχε λειψει τα υπολοιπα χρονια που ετρεχε για εμας.

"ζηλευω" τις αδερφες μου που ειναι 4-5 χρονια μεγαλυτερες κ την εχουν περισοτερα χρονια χορτασει

"ζηλευω" κ τα ανηψια μου που θα εχουν μνημες απο την γιαγια τους ενω ο μικρος μου πιθανον οχι

λυπαμαι για ολες τις φορες που μου ζητουσε να της τον παω να τον δει κ της ελεγα ωχ! βρε μαμα εχω δουλειες τωρα, θα τον δεις δεν θα χαθουμε κιολας....

μετανιωνω, που περσυ στα γεννεθλια της εκλεινε τα 60 κ της εκαναν παρτυ εκπληξη κ εγω δεν πηγα γιατι σχολαγα αργα...

λυπαμαι που ειναι αδυναμη κ δεν μπορω να την αγκαλιαζω κ να την φιλαω συνεχεια.

[fysalida]

my billy διαβαζω την περιπετεια σας καιρο...προσευχομαι...συγκινουμαι...συγλονιζομαι....

αυτα τα λογια σου στο τελευταιο σου ποστ..ολα οσα μετανιωνεις αγγιζουν καθε ψυχη...

αλλα δεν φταις εσυ κοπελα μου..ετσι ειναι η ζωη μας...οι ρυθμοι της...δεν σκεφτομαστε ποτε τι εχουμε στην αγκαλια μας και στη ζωη μας...μεχρι να βρεθει μια κακη μερα που αυτο που εχουμε δεν ειναι πια τοσο δεδομενο....

ολοι οι ανθρωποι ετσι λειτουργουμε....δυστυχως...

σου στελνω μια αγκαλια ετσιι μεσα απο εδω...κουραγιο κοπελα μου...προσευχομαι να βγειτε νικητες απο ολο αυτο...

[my billy]

μας ζητησες συγνωμη που μας υποβαλεις σε ολη αυτην την δοκιμασια κ ας μην την επελεξες, ποσα βραδια ξενυχτησες για εμας μονη σου,κ μετα πηγαινες στην δουλεια? τα ξεχασες μαμα? ποσα χαδια, ποσα θερμομετρα, ποσα ξυπνητηρια, για να μας δωσεις τα φαρμακα μας, τα ξεχασες μαμα? ποσες αγωνιες για εμας, θυμασαι μαμα?

μας ζητησες συγνωμη κ για ολα τα λαθη που εχεις κανει ως μανα, αλλα δεν ξερω τι εννοεις.

θελω του χρονου οπως κ φετος να μπορω να σου φερω μια καρτα κ ενα λουλουδι να κρατησεις στα χερια σου κ να το μυρισεις, θελω να μπορω να σε αγκαλιαζω.

οταν πονας κ δεν αντεχεις αλλο το ξερω οτι αγωνιζεσαι ξανα για εμας, θελω να το κανεις κ για σενα.

Αξιζεις ολα τα χαδια κ τα ξενυχτια του κοσμου θα ειμαστε διπλα σου σε ολον αυτον τον δυσκολο δρομο.

Χρονια Πολλα Μαμα

Σ'ευχαριστουμε για αυτο που ειμαστε

[mariakou]

μας ζητησες συγνωμη που μας υποβαλεις σε ολη αυτην την δοκιμασια κ ας μην την επελεξες, ποσα βραδια ξενυχτησες για εμας μονη σου,κ μετα πηγαινες στην δουλεια? τα ξεχασες μαμα? ποσα χαδια, ποσα θερμομετρα, ποσα ξυπνητηρια, για να μας δωσεις τα φαρμακα μας, τα ξεχασες μαμα? ποσες αγωνιες για εμας, θυμασαι μαμα?

μας ζητησες συγνωμη κ για ολα τα λαθη που εχεις κανει ως μανα, αλλα δεν ξερω τι εννοεις.

θελω του χρονου οπως κ φετος να μπορω να σου φερω μια καρτα κ ενα λουλουδι να κρατησεις στα χερια σου κ να το μυρισεις, θελω να μπορω να σε αγκαλιαζω.

οταν πονας κ δεν αντεχεις αλλο το ξερω οτι αγωνιζεσαι ξανα για εμας, θελω να το κανεις κ για σενα.

Αξιζεις ολα τα χαδια κ τα ξενυχτια του κοσμου θα ειμαστε διπλα σου σε ολον αυτον τον δυσκολο δρομο.

Χρονια Πολλα Μαμα

Σ'ευχαριστουμε για αυτο που ειμαστε

εχεις τόσο δικιο σε όλα! Αφιερωμένο σε όλες τις μανούλες του κοσμου λοιπόν...

Ευχομαι και του χρόνου να γιορτάσετε μαζί αυτη τη μέρα...Καλή σου μέρα

[sissy_82]

Αχ βρε κορίτσι μου..κομμάτια με έκανες με τα λόγια σου..

Σου εύχομαι μέσα από τη καρδιά μου τα καλύτερα!!!

[Δομνίνα]

Πέρισυ στη μέρα της γιορτής της την είχα τη μητέρα μου.. της είπα χρόνια πολλά και τη φίλησα και στα δυο μάγουλα.. Ήξερα ότι ήταν η τελευταία φορά που θα γιόρταζε μαζί μας.. Η πορεία της νόσου εξαιρετικά καλπάζουσα και μη αναστρέψιμη.. και η μητέρα μου μας ζήτησε συγνώμη για την ταλαιπωρία.. απολογήθηκε για όλα τα λάθη που έκανε στο μεγάλωμά μας.. όμως δεν έκανε λάθη.. απλά δεν ήξερε κάτι διαφορετικό.. Τώρα ένα χρόνο μετά που δεν την έχω δίπλα μου και δεν μπορώ να της ευχηθώ θέλω να της πω ότι είμαι περήφανη που είμαι κόρη της και για την ανατροφή που μου έδωσε.. για ότι μου έμαθε και γιατί με διαμόρφωσε αυτό που είμαι σήμερα..

Κάθε φορά που κάποιος γνωστός, συγγενής ή φίλος μου λέει "Είσαι ίδια η μητέρα σου" φουσκώνω από περηφάνια..

Σ' αγαπώ μαμά..

Κοριτσάκι μου γλυκό μια ζεστή αγκαλιά από μένα και κουράγιο..

[Aggeloudia]

Το μονο που κανω ειναι να παρακολουθώ σιωπηλά.

Είσαστε όμως ολες στο μυαλο μου καθημερινά και σας θαυμαζω!!!!!!!!!!!!!!

[Elazl]

Δομνίνα και my billy τι δυνατές που είστε... το θάρρος και κουράγιο...

Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το αντιμετωπίσω στη θέση σας.. αλλά ίσως, όταν έρθει εκείνη η δύσκολη ώρα, ανακαλύπτουμε τη δύναμη που κρύβεται σιωπηλά μέσα μας και νομίζαμε ότι δεν την έχουμε...

My billy, το γεγονός ότι η ίδια της είναι πολύ αισιόδοξη είναι μεγάλο βήμα-πλεονέκτημα... είναι μεγάλη γιατρειά η αισιοδοξία και η ελπίδα...

Η δική μου γιαγιά έλεγε "θέλω να πεθάνω" σχεδόν κάθε μέρα.. είχε αφήσει τον εαυτό της στην αρρώστεια... οι γιατροί λέγανε ότι το ξεπέρασε και θα γίνει καλά...

Ένας γιατρός στο Θεαγένειο είχε πει ότι είναι στο χέρι της πια.... η αρρώστεια θεραπεύτηκε.. φτάνει να είναι καλά ψυχολογικά.. όμως δεν ήταν...

Παίζει ρόλο...

Μια όμορφη καλημέρα για μια όμορφη παρέα, Λία.

[ELISA TWINS]

Σας διαβάζω, σας συμπονώ, σας στέλνω τη σκέψη μου σιωπηλά και προσεύχομαι.

Εγώ έχω ζήσει διαφορετικές καταστάσεις...από αυτές που δεν προλαβαίνεις να ζητήσεις συγγνώμη, να αποχαιρετήσεις, να αγχωθείς, να κουραστείς, να πάρεις ανάσα...από αυτές που δεν προλαβαίνεις να κάνεις τίποτα...

Να'στε καλά, δυνατές και νικήτριες! Εσείς και οι δικοί σας άνθρωποι που δίνουν τον μεγαλύτερο αγώνα της ζωής τους!

[Βικούλα]

Κορίτσι μου,πες μας τα νέα σας.....