Αναμονή ως τη χοριακή

[tetakom]

πρίν από 9 λεπτά , Lilly28 είπε:

Κ καλά θα κάνετε...Αφού το θέλετε κ το πιστεύετε ο Θεός θα είναι δίπλα σας❣❣❣

Ευχαριστώ πολύ κοπέλα μου. Δίπλα σε όλες μας είναι ο Θεός! 

[Nefelaki_Lioness]

6 hours ago, tetakom said:

@Nefelaki_Lioness Καλημέρα κορίτσι μου. Πραγματικά λυπάμαι και σε νιώθω απόλυτα. Πριν από 3 χρόνια πάθαμε κι εμείς το ίδιο. Στις 8 εβδομάδες και 2 ημέρες το μωρό μας, δεν είχε παλμούς. Πίστευα ότι θα με στιγματίσει για μια ζωη αυτό το γεγονός. Πριν 1 μήνα κατάλαβα δυστυχώς, ότι υπάρχουν και χειρότερα. Ήμουν έγκυος και στις 28 εβδομάδες το κοριτσακι μου πέθανε. Γέννησα με καισαρική, το είδα, το κηδεψα...... Δεν θα ξεχάσω ποτέ και τα δύο αγγελούδια μου. Δυστυχώς μια εγκυμοσύνη δεν ξέρουμε αν θα ολοκληρωθεί μέχρι να πάρουμε αγκαλιά τα μωρά μας. Εγώ ευτυχώς έχω ηδη μια κόρη 12 ετών. Παρόλα αυτά θα ξαναπροσπαθησουμε με τον άντρα μου για ένα μωρό κι ας είμαι σχεδόν 42 ετών. Μην χάνεις την πίστη σου και τη δύναμη σου. Κουράγιο! 

Δεν ξέρω αν θα είναι κάποιος θεός δίπλα μας. Προτιμώ να μην ξανακαταφύγω σε τέτοιες σκέψεις, καθώς δεν έχω ιδιαίτερη σχέση με τη θρησκεία, αν και το σέβομαι σαν συναίσθημα και σαν αναγκαιότητα για όποια/όποιον νιώθει ότι χρειάζεται και τη θρησκευτική πίστη.

Πίστη στους εαυτούς μας και στην επιστήμη ίσως και να χρειάζεται (είτε είμαστε θρήσκοι είτε όχι). Πρέπει να πω το εξής: Αυτή η υποχρέωση της κοινωνίας να τα βλέπουμε όλα ροζ είναι λίγο απάτη και θα εξηγήσω τι εννοώ. Αν καλύψουμε με ροζ συννεφάκι/περιτύλιγμα/τούλι τα δύσκολα, πρώτον δεν τα ομορφαίνουμε (απλώς τα καλύπτουμε) και δεύτερον δημιουργούμε αυταπάτες (έγκλημα ψυχικής υγείας) και τρίτον βολεύουμε το σύστημα να μην κάνει τίποτα για εμάς (διότι το τεμπελιάζουμε, επειδή το σύστημα θέλει να επαφίεται στα αισιόδοξα λόγια και όχι στις αντικειμενικές πράξεις: αντί να είναι δωρεάν οι εξωσωματικές όπως στο Βέλγιο, πληρώνουμε τα μαλλιοκέφαλά μας / και δίνω μόνο ένα παράδειγμα). Όχι. Η αισιοδοξία μπορεί να είναι ένα από τα πολλά εφόδια αλλά δεν πρέπει να είναι η βάση. Δεν λέω να σκεφτούμε αρνητικά! Πουθενά δεν το λέω. Λέω να σκεφτούμε θετικά αλλά όχι μόνο: χρειάζεται πολλά υλικά η συνταγή. Η θετική σκέψη είναι μόνο ένα και δεν αποτυπώνεται έμπρακτα. Χρειάζεται, π.χ., και ρεαλιστική αντιμετώπιση, απουσία αυταπατών, χρήματα, αντοχή στα φάρμακα, στήριξη οικογενειακού και κοινωνικού και επαγγελματικού κύκλου, απόλυτη και πλήρη δουλειά γιατρών χωρίς να κλέβουν ή να κοροϊδεύουν ή να μέμφονται τα ζευγάρια, και λοιπά. Και αποδοχή της θλίψης αν κάτι στραβώσει,  καθώς και της χαράς αν ισιώσει.

Στεναχωριέμαι που έχεις υποφέρει τόσο πολύ για να κάνεις οικογένεια.

Και σε ευχαριστώ για τα ενθαρρυντικά σου λόγια. Προς το παρόν πονάει. Δεν θα ξεχαστεί ποτέ, ίσως απλά κάποτε ξεπονέσει.

[tetakom]

1 hour ago, Nefelaki_Lioness είπε:

Δεν ξέρω αν θα είναι κάποιος θεός δίπλα μας. Προτιμώ να μην ξανακαταφύγω σε τέτοιες σκέψεις, καθώς δεν έχω ιδιαίτερη σχέση με τη θρησκεία, αν και το σέβομαι σαν συναίσθημα και σαν αναγκαιότητα για όποια/όποιον νιώθει ότι χρειάζεται και τη θρησκευτική πίστη.

Πίστη στους εαυτούς μας και στην επιστήμη ίσως και να χρειάζεται (είτε είμαστε θρήσκοι είτε όχι). Πρέπει να πω το εξής: Αυτή η υποχρέωση της κοινωνίας να τα βλέπουμε όλα ροζ είναι λίγο απάτη και θα εξηγήσω τι εννοώ. Αν καλύψουμε με ροζ συννεφάκι/περιτύλιγμα/τούλι τα δύσκολα, πρώτον δεν τα ομορφαίνουμε (απλώς τα καλύπτουμε) και δεύτερον δημιουργούμε αυταπάτες (έγκλημα ψυχικής υγείας) και τρίτον βολεύουμε το σύστημα να μην κάνει τίποτα για εμάς (διότι το τεμπελιάζουμε, επειδή το σύστημα θέλει να επαφίεται στα αισιόδοξα λόγια και όχι στις αντικειμενικές πράξεις: αντί να είναι δωρεάν οι εξωσωματικές όπως στο Βέλγιο, πληρώνουμε τα μαλλιοκέφαλά μας / και δίνω μόνο ένα παράδειγμα). Όχι. Η αισιοδοξία μπορεί να είναι ένα από τα πολλά εφόδια αλλά δεν πρέπει να είναι η βάση. Δεν λέω να σκεφτούμε αρνητικά! Πουθενά δεν το λέω. Λέω να σκεφτούμε θετικά αλλά όχι μόνο: χρειάζεται πολλά υλικά η συνταγή. Η θετική σκέψη είναι μόνο ένα και δεν αποτυπώνεται έμπρακτα. Χρειάζεται, π.χ., και ρεαλιστική αντιμετώπιση, απουσία αυταπατών, χρήματα, αντοχή στα φάρμακα, στήριξη οικογενειακού και κοινωνικού και επαγγελματικού κύκλου, απόλυτη και πλήρη δουλειά γιατρών χωρίς να κλέβουν ή να κοροϊδεύουν ή να μέμφονται τα ζευγάρια, και λοιπά. Και αποδοχή της θλίψης αν κάτι στραβώσει,  καθώς και της χαράς αν ισιώσει.

Στεναχωριέμαι που έχεις υποφέρει τόσο πολύ για να κάνεις οικογένεια.

Και σε ευχαριστώ για τα ενθαρρυντικά σου λόγια. Προς το παρόν πονάει. Δεν θα ξεχαστεί ποτέ, ίσως απλά κάποτε ξεπονέσει.

Δεν θα ξεπονεσει ποτέ. Πάντα θα το θυμάσαι και θα σε ποναει. Όσον αφορά την πίστη, δεν εννοούσα μόνο τη θρησκεία, αλλά την πίστη στον εαυτό μας και σε αυτό που θέλουμε, ότι μπορεί να συμβεί. Δεν υποστήριξα ποτέ τα ροζ συννεφάκια και τα περιτύλιγματα. Από τα λόγια σου καταλαβαίνω ότι έχεις "ψαχτεί" αρκετά ή/και  πως έχεις μεγάλο θυμο. Συμφωνώ μαζί σου στα όσα ανέφερες. Γενικά δεν έχουμε σε πολλά πράγματα στήριξη από το κράτος. Αυτό το ξέρω κι εγω εκ πείρας, μιας και ημουν αγαμη μητέρα και συνεπώς μονογονειικη οικογενεια για 7 χρόνια. Επίσης, όσον αφορά την στήριξη των γυρω σου, θεωρώ πως η μόνη στήριξη που χρειαζόμαστε είναι των συντροφων μας. Είναι οι μόνοι που θα χαρούν ή θα πικραθουν όσο και εμείς σε αυτό το θέμα, ανάλογα με την εξέλιξη του. Άλλωστε χωρίς τη δική τους στήριξη δεν υφίσταται λόγος να προσπαθούμε να κανουμε οικογενεια. Εύχομαι ο πόνος σου να μαλακώσει γρήγορα και το πένθος σου να κάνει σύντομα τον κύκλο του. 

[Nefelaki_Lioness]

2 hours ago, tetakom said:

Δεν θα ξεπονεσει ποτέ. Πάντα θα το θυμάσαι και θα σε ποναει. Όσον αφορά την πίστη, δεν εννοούσα μόνο τη θρησκεία, αλλά την πίστη στον εαυτό μας και σε αυτό που θέλουμε, ότι μπορεί να συμβεί. Δεν υποστήριξα ποτέ τα ροζ συννεφάκια και τα περιτύλιγματα. Από τα λόγια σου καταλαβαίνω ότι έχεις "ψαχτεί" αρκετά ή/και  πως έχεις μεγάλο θυμο. Συμφωνώ μαζί σου στα όσα ανέφερες. Γενικά δεν έχουμε σε πολλά πράγματα στήριξη από το κράτος. Αυτό το ξέρω κι εγω εκ πείρας, μιας και ημουν αγαμη μητέρα και συνεπώς μονογονειικη οικογενεια για 7 χρόνια. Επίσης, όσον αφορά την στήριξη των γυρω σου, θεωρώ πως η μόνη στήριξη που χρειαζόμαστε είναι των συντροφων μας. Είναι οι μόνοι που θα χαρούν ή θα πικραθουν όσο και εμείς σε αυτό το θέμα, ανάλογα με την εξέλιξη του. Άλλωστε χωρίς τη δική τους στήριξη δεν υφίσταται λόγος να προσπαθούμε να κανουμε οικογενεια. Εύχομαι ο πόνος σου να μαλακώσει γρήγορα και το πένθος σου να κάνει σύντομα τον κύκλο του. 

Ναι φιλενάδα. Και ψαγμένη και θυμωμένη είμαι. Αλλά νιώθω και πίκρα, ερημιά, σκοτάδι, κρύο. Άμα περνάς δια πυρός και σιδήρου... Συμφωνώ για τη στήριξη συντρόφων - αν κατάλαβα καλά, βρήκες καλό σύντροφο και χαίρομαι πολύ! Κι εγώ με τον δικό μου είμαι πολύ καλά - βασικά ο μόνος τομέας στη ζωή μου που είναι καλός είναι αυτή η σχέση. Επαγγελματική ζωή άθλια και θα προσπαθήσω να την αλλάξω, προσπάθειες οικογένειας συντρίμμια, φιλίες λίγες καλές διότι οι πολλές δυστυχώς δεν ήταν καλές, διαρκή χαστούκια τέλος πάντων. Πρέπει να αυτοσυγκεντρωθώ και να ξανασηκωθώ. Το ξέρω. Αλλά έχω δικαίωμα να δυσκολεύομαι αφόρητα.

[tetakom]

πρίν από 11 λεπτά , Nefelaki_Lioness είπε:

Ναι φιλενάδα. Και ψαγμένη και θυμωμένη είμαι. Αλλά νιώθω και πίκρα, ερημιά, σκοτάδι, κρύο. Άμα περνάς δια πυρός και σιδήρου... Συμφωνώ για τη στήριξη συντρόφων - αν κατάλαβα καλά, βρήκες καλό σύντροφο και χαίρομαι πολύ! Κι εγώ με τον δικό μου είμαι πολύ καλά - βασικά ο μόνος τομέας στη ζωή μου που είναι καλός είναι αυτή η σχέση. Επαγγελματική ζωή άθλια και θα προσπαθήσω να την αλλάξω, προσπάθειες οικογένειας συντρίμμια, φιλίες λίγες καλές διότι οι πολλές δυστυχώς δεν ήταν καλές, διαρκή χαστούκια τέλος πάντων. Πρέπει να αυτοσυγκεντρωθώ και να ξανασηκωθώ. Το ξέρω. Αλλά έχω δικαίωμα να δυσκολεύομαι αφόρητα.

Φυσικά και έχεις κάθε δικαίωμα και να φωνάξεις και να θυμώσεις και να λυπηθείς και να βρίσεις και όλα. Φτιάξε τους τομείς που σε ενδιαφέρουν μέχρι το σημείο που μπορείς και όποιος δεν θέλει να είναι κοντά σου ή βλέπεις ότι κάποιος είναι άσκοπα ή με κακία κοντά σου, καντον πέρα, όποιος κι αν ειναι αυτός. Μακριά οι τοξικοι άνθρωποι! Όλοι πέφτουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας. Πάμε να σηκωθούμε πάλι γιατί δεν θα το κάνει κανείς για εμάς 

[Σία 1972]

6 ώρες πρίν, Nefelaki_Lioness είπε:

Δεν ξέρω αν θα είναι κάποιος θεός δίπλα μας. Προτιμώ να μην ξανακαταφύγω σε τέτοιες σκέψεις, καθώς δεν έχω ιδιαίτερη σχέση με τη θρησκεία, αν και το σέβομαι σαν συναίσθημα και σαν αναγκαιότητα για όποια/όποιον νιώθει ότι χρειάζεται και τη θρησκευτική πίστη.

Πίστη στους εαυτούς μας και στην επιστήμη ίσως και να χρειάζεται (είτε είμαστε θρήσκοι είτε όχι). Πρέπει να πω το εξής: Αυτή η υποχρέωση της κοινωνίας να τα βλέπουμε όλα ροζ είναι λίγο απάτη και θα εξηγήσω τι εννοώ. Αν καλύψουμε με ροζ συννεφάκι/περιτύλιγμα/τούλι τα δύσκολα, πρώτον δεν τα ομορφαίνουμε (απλώς τα καλύπτουμε) και δεύτερον δημιουργούμε αυταπάτες (έγκλημα ψυχικής υγείας) και τρίτον βολεύουμε το σύστημα να μην κάνει τίποτα για εμάς (διότι το τεμπελιάζουμε, επειδή το σύστημα θέλει να επαφίεται στα αισιόδοξα λόγια και όχι στις αντικειμενικές πράξεις: αντί να είναι δωρεάν οι εξωσωματικές όπως στο Βέλγιο, πληρώνουμε τα μαλλιοκέφαλά μας / και δίνω μόνο ένα παράδειγμα). Όχι. Η αισιοδοξία μπορεί να είναι ένα από τα πολλά εφόδια αλλά δεν πρέπει να είναι η βάση. Δεν λέω να σκεφτούμε αρνητικά! Πουθενά δεν το λέω. Λέω να σκεφτούμε θετικά αλλά όχι μόνο: χρειάζεται πολλά υλικά η συνταγή. Η θετική σκέψη είναι μόνο ένα και δεν αποτυπώνεται έμπρακτα. Χρειάζεται, π.χ., και ρεαλιστική αντιμετώπιση, απουσία αυταπατών, χρήματα, αντοχή στα φάρμακα, στήριξη οικογενειακού και κοινωνικού και επαγγελματικού κύκλου, απόλυτη και πλήρη δουλειά γιατρών χωρίς να κλέβουν ή να κοροϊδεύουν ή να μέμφονται τα ζευγάρια, και λοιπά. Και αποδοχή της θλίψης αν κάτι στραβώσει,  καθώς και της χαράς αν ισιώσει.

Στεναχωριέμαι που έχεις υποφέρει τόσο πολύ για να κάνεις οικογένεια.

Και σε ευχαριστώ για τα ενθαρρυντικά σου λόγια. Προς το παρόν πονάει. Δεν θα ξεχαστεί ποτέ, ίσως απλά κάποτε ξεπονέσει.

Νεφελακι έχεις δίκαιο και μόνο αλήθειες είναι ότι γράφεις , έχω βαρεθεί να ακούω ότι δεν μπόρεσα να κάνω ένα παιδί γιατί δεν ήταν θεού θέλημα ... ότι δεν ήταν γραφτό μου , ο θεός δίνει τα παιδιά ... τελικά πού πάνε τα παιδιά σε οικογένειες που κακοποιούνται πού τα πετάνε στο δρόμο έχουν όλα αυτά κάποια λογική ? γιατί τόσες ατυχίες φταίω εγώ? τη σχέση έχει η πίστη με το θέμα ενός παιδιού , εμείς όλες ξέρουμε ότι δώσαμε σώμα και ψυχή και τώρα το μόνο που θέλω είναι να έχω την υγεία μου

[Sandra s]

@Nefelaki_Lioness με άγγιξαν τόσο πολύ τα λόγια σου. Λυπάμαι πολύ για την απώλεια σου. Μακάρι να έβρισκα λόγια που θα απάλυναν τον πόνο σου. Το μόνο που έχω σαν συμβουλή είναι να μη χάνεις την ελπίδα σου. Και να ξέρεις ότι ήδη δίνεις δύναμη σε πολλές γυναίκες μέσω των βιωμάτων σου.

[Elizagyri12]

On 13/12/2021 at 11:44 ΠΜ, Nefelaki_Lioness είπε:

Καλημέρα κορίτσια μου
Καλή εβδομάδα
Πήγα στην κλινική, έδωσα αίμα για τη χοριακή και περιμένω
Τρέμω απο τον φόβο μου, γιατί εχω μπερδευτεί με τα συμπτώματα, που δεν ξέρω αν οφείλονται είτε στα φάρμακα είτε σε κύηση είτε σε αναμονή περιόδου
Προτιμώ να ετοιμαστώ για το χειρότερο, γιατί το καλύτερο είναι πανεύκολο και δεν έχει προετοιμασία
Εγώ σαν γυναίκα, σαν θεραπευόμενη, σαν προσωπικότητα, σαν άνθρωπος γενικά, έδωσα ό,τι μπορούσα από τον εαυτό μου. Αλήθεια, δεν υπάρχει κάτι άλλο. Τηρώ ευλαβικά τις οδηγίες διατροφής και εχω ξυπνητήρια για τα φάρμακα. Τα έμβρυά μας ήταν πολύ καλά: μία άριστη βλαστοκύστη και τρεις πάρα πολύ καλές. Αν δεν πάει καλά, τουλάχιστον δεν έφταιξα, δεν έχω ευθύνη - κι αυτό είναι κάτι. 
Αργά το μεσημέρι θα με ενημερώσουν...

Κορίτσι μου συγνώμη χωρίς να σε ξέρω περνώ το θάρρος να σε ρωτήσω..αλλά διάβασα το κείμενο  σου και ειμαι και γω σε μια πολύ άσχημη κατάσταση...αν θέλεις μπορούμε να μιλήσουμε και στο chat ...τι έγινε τελικά είσαι καλά;;

[Nefelaki_Lioness]

11 hours ago, Elizagyri12 said:

Κορίτσι μου συγνώμη χωρίς να σε ξέρω περνώ το θάρρος να σε ρωτήσω..αλλά διάβασα το κείμενο  σου και ειμαι και γω σε μια πολύ άσχημη κατάσταση...αν θέλεις μπορούμε να μιλήσουμε και στο chat ...τι έγινε τελικά είσαι καλά;;

Καμια συγνωμη! Ακου λεει. Προσπαθω να αποδεχτω το οτι το ειδα ζωντανο στην καμερα του υπερηχου και μετα ξαφνικα το ειδα πεθαμενο και μου το πηρανε. 

 

Κοριτσια χτες ξαγρυπνησα να στησω ενα μπλογκ. Δεν το εχω ξεκινησει ακομα. Ομως θα το ξεκινησω. Οχι μονο για εξωσωματικες και λοιπα. Αλλα θα ειναι απο τα πρωτα μου αυτη η τραγικη περιπετεια ολων μας. 

Πρεπει να μιλαμε ανοιχτα. Ο,τι εγκλωβιζουμε μας τρωει. Δεν γινεται να ζησουμε ετσι. Χρειαζεται θαρρος. Εγω μπορει να υποφερω και να κλαιω αλλα σκεφτομαι οτι δεν θελω ολα αυτα τα ζευγαρια που υποφερουν να περνανε κολαση και να καταθλιβονται. Καμια και κανενας να μην ειναι μονος του στην κολαση. 

Κι αν καποτε ευτυχησουμε (λεμε τωρα), με η χωρις παιδια, να το μοιραστουμε! Η στεναχωρια διαιρειται οταν τη μοιραζομαστε. Η χαρα ομως πολλαπλασιαζεται με το μοιρασμα. 

11 hours ago, Elizagyri12 said:

Κορίτσι μου συγνώμη χωρίς να σε ξέρω περνώ το θάρρος να σε ρωτήσω..αλλά διάβασα το κείμενο  σου και ειμαι και γω σε μια πολύ άσχημη κατάσταση...αν θέλεις μπορούμε να μιλήσουμε και στο chat ...τι έγινε τελικά είσαι καλά;;

Αν θες να μου στειλεις και ιδιωτικα, στειλε. Οπως νιωθεις.