ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΕ ΓΟΝΕΙΣ/ΠΕΘΕΡΙΚΑ

[shining_sun]

ουτε οταν ξεφουρνισε οτι της εκλεψα το γιο ειπε τιποτα, που κατα τη γνωμη μου δεν λεγεται τετοιο πραγμα,ειναι τοσο μεγαλη βλακεια που θα επρεπε να ντραπει που το σκεφτηκε καν.σημειωτεον δεν μιλησα ουτε προκαλεσα κατι εγω ,αλλη ορεξη ειχα ,ποτε δεν προκαλω καταστασεις κ δεν εχω αντιμιλησει ποτε,ως τωρα,αν και σκεφτομαι πολυ σοβαρα να της ριξω ενα ξεχεσιμο απο πανω ως κατω για να μη με περναει για βλημα .

[newbie G]

O άντρας σου μάλλον κάνει την πάπια γιατί δεν θέλει να του ζαλίζουν το κεφάλι. Ίσως και να φοβάται τη μάνα του, αφού δεν μπορεί να τη βάλει στη θέση της. Δεν υπάρχει πιο γελοία ατάκα από το "μου έκλεψες το γιο"!!! Θα μπορούσες κάλλιστα να της απαντήσεις "χάρισμά σου, στον δίνω πίσω να τον ξαναβάλεις στο βρακί σου". Δυο λύσεις υπάρχουν: α) την αγνοείς ό,τι κι αν λέει, από το ένα αυτί θα μπαίνει, από το άλλο θα βγαίνει, δεν θα χαλάς τη ζαχαρένια σου και θα χαμογελάς (θα φάει τα λυσσακά της, στο υπογράφω), β) της τα λες ένα χεράκι και ξεκόβεις εντελώς, δεν την ξαναβάζεις στο σπίτι σου, δεν έχεις να χάσεις απολύτως τίποτα. Και στο κάτω κάτω, γιατί πρέπει να έχεις επαφή με την πεθερά; Αν σου κάνει τη ζωή δύσκολη, απομάκρυνέ την. Το άλλο με το διαζύγιο, το θεωρώ περιττό, εφόσον οι σχέσεις με τον άντρα σου είναι καλές και το μόνο μελανό σημείο είναι η πεθερά. Για να μιλήσεις για διαζύγιο, θα πρέπει να έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι και να το εννοείς. Ειλικρινά πιστεύω ότι δεν αξίζει να καταλανώνουμε ενέργεια για άτομα που μας χαλάνε. Όξω απ' την πόρτα!

[shining_sun]

δικιο εχεις ομως ελα ντε που εγω θελω να την δειρω τωρα και οχι να την αγνοησω....:mrgreen:,αχ...να μου δωσει ο Θεος δυναμη ,αυτο παρακαλαω.παντως για τον αντρα μου δεν εχω καταλαβει αν φοβαται ,μαλλον αλυτο οιδιποδειο εχουνε.τι να πω.

[μπαμπι]

Ειμαι κ εγω συμπασχουσα,οιδιποδοιο στο φουλ,λέτε κ εγω έτσι ν ειμαι μ τον γιο μου? αχ Παναγία μου φυλαξε μας....τι ν πω.εμεις είμαστε πάνω κάτω,αυτή μονη χωρις άντρα κ αλλά παιδια καταλαβαίνετε τι γίνετε,μονο που βρίσκετε μπροστά γινόμαστε μύλος ασε που νομίζω πως κατι του κανει,μαγεία ωρα δεν ξέρω....

[μπαμπι]

Αυτές λοιπόν οι γυναίκες ειναι πραγματικά άθεοφοβες,εμένα η δικιά μου όλη μέρα εκκλησία αλλά ειναι απίστευτη,μαλωνει με τους πάντες τόσα χρονια χήρα δεν εχει καθόλου φίλες μια αδερφή στον κόσμο δεν μπορει να συνεννοηθεί με κανέναν ,παντα η απάντηση της σε διάλογο ειναι όχι όχι δεν ειναι έτσι,μονο αυτή ξέρει.εγω λοιπόν που λέτε την αγνοούσα για αρκετά χρονια δεν άκουγα αυτα που έλεγε μια φορά όμως της τα είπα χύμα και τσουβαλατα,προσπαθούσε να εχει τον γιο της πάνω συνεχεια έβρισκε δικαιολογιες του στυλ μου χάλασε το ενα μου χάλασε το αλλο όλο κατι της χαλούσε και προσπαθούσε συνεχεια να τον ξεμοναχιαζει,είχαμε κόσμο στο σπιτι πήγαινε αυτός στο γραφείο η σε αλλο δωμάτιο απο πίσω αυτή,αφήστε....της τα είπα αλλά ξεκοψε απο το σπιτι μας ερχετε μονο την την φωνάξω εγω να δει τα εγγόνια της ιδιαίτερα τόν μικρο η μεγάλη παει και πάνω αλλά οταν ο άντρας μου ανεβαίνει πάνω και κατεβαίνει σκοτώνομαστε,δεν ξέρω τι γίνετε πάνω αλλά κατι συμβαίνει...τι να πω...έναν γιο δυο εγγόνια ακόμη δεν αξίωθηκε να βάλει φωτογραφία μου γάμου του γιου της στο σπιτι της φανταστείτε ακόμη ελεύθερος ειναι ο γιος της....

[shining_sun]

ωχ κοριτσι μου κ εσυ τα ιδια περνας...εμενα αν και μου ζητησε συγνωμη ο αντρας μου,συναντηθηκε μαζι της για να ''λυσει'' το προβλημα ,γυρισε σπιτι και καταλαβα οτι το προβλημα μας οχι μονο δε θα λυθει,αλλα με μαθηματικη ακριβεια αν συνεχισει ετσι η κατασταση ,να μην με σεβεται και να γινομαστε μυλος στα χερια της μανας του,θα τελειωσουν ολα...

δεν ξερω πως να νιωσω,ψαχνω να βρω αυτο που αγαπησα στον αντρα μου και δεν μπορω.σαν κατι να εσπασε μεσα μου,τι θα κανω?ειμαι σε πολυ οριακο σημειο,ακροβατω σ ενα σχοινι,απ τη μια δεν θελω με τιποτα να παρω διαζυγιο,απ την αλλη ομως νιωθω πολυ πιεσμενη σαν να κλειστηκα σε ασανσερ αισθανομαι και τελειωνει το οξυγονο που αναπνεω.ειμαι πολυ στενοχωρημενη..λυπαμαι και τα παιδακια μου,τα βλεπω να κοιμουνται και πραγματικα λυπαμαι.

[Elpidaz]

θα χωριζατε εξ αιτιας της πεθερας σας?με κατηγορησε οτι της εκλεψα το γιο...ακουσον ακουσον.η ιδια μου φερεται απαραδεκτα το καθετι που κανω η λεω το σχολιαζει αρνητικα και συνεχως κανει παραπονα στο γιο της για μενα και παρουσιαζεται σαν θυμα.ετσι κ εγω αποφευγω τις πολλες συναντησεις.κ αυτη σκαει! θελει να ειμαστε ολο μαζι της και να μας κανει αυτο που θελει αυτη...με τον τροπο που θελει.δεν αντεχω αλλο .εδω και τρια χρονια οι μονιμοι καυγαδες μας ειναι εξαιτιας της γιατι σκαλιζει και ανακατευεται σε ολα γιατι ειναι ξερολας και νομιζει οτι εμεις δεν ξερουμε να κανουμε τιποτα.τελευταια μαλωσαμε πολυ ασχημα με τα τελευταια συμβαντα και σκεφτομαι τι να κανω ,να παρω διαζυγιο κ απο τους δυο να ησυχασω κα εγω κ τα παιδακια μου?δεν παει αλλο μ αυτη τη γυναικα,δεν χαρηκε το παιδι της οταν επρεπε γιατι ηθελε να κανει τη ζωη της η κυρια και το παρκαριζε στη μανα της και τωρα εχει τυψεις και κανει σαν κακομαθημενο παλιοκοριτσο και τον θελει να μενει μαζι της κ να κανει κουμαντο.ε οχι κυρα μου,καιρος να απογαλακτισεις το παιδι σου,οταν επρεπε εξ αλλου δεν το θηλασες γιατι βαριοσουν ν ασχοληθεις,τωρα αστο να ανοιξει τα φτερα του και να ερχεται να σε βλεπει χωρις τις κουτοπονηριες σου και την πιεση σου που κοντευει να διαλυσει την οικογενεια μου.ακου εκει της εκλεψα το γιο ,ημαρτον :evil:.θελω να την χαστουκισω αληθεια.με εχει φτασει στο τερμα.

O άντρας σου μάλλον κάνει την πάπια γιατί δεν θέλει να του ζαλίζουν το κεφάλι. Ίσως και να φοβάται τη μάνα του, αφού δεν μπορεί να τη βάλει στη θέση της. Δεν υπάρχει πιο γελοία ατάκα από το "μου έκλεψες το γιο"!!! Θα μπορούσες κάλλιστα να της απαντήσεις "χάρισμά σου, στον δίνω πίσω να τον ξαναβάλεις στο βρακί σου". Δυο λύσεις υπάρχουν: α) την αγνοείς ό,τι κι αν λέει, από το ένα αυτί θα μπαίνει, από το άλλο θα βγαίνει, δεν θα χαλάς τη ζαχαρένια σου και θα χαμογελάς (θα φάει τα λυσσακά της, στο υπογράφω), β) της τα λες ένα χεράκι και ξεκόβεις εντελώς, δεν την ξαναβάζεις στο σπίτι σου, δεν έχεις να χάσεις απολύτως τίποτα. Και στο κάτω κάτω, γιατί πρέπει να έχεις επαφή με την πεθερά; Αν σου κάνει τη ζωή δύσκολη, απομάκρυνέ την. Το άλλο με το διαζύγιο, το θεωρώ περιττό, εφόσον οι σχέσεις με τον άντρα σου είναι καλές και το μόνο μελανό σημείο είναι η πεθερά. Για να μιλήσεις για διαζύγιο, θα πρέπει να έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι και να το εννοείς. Ειλικρινά πιστεύω ότι δεν αξίζει να καταλανώνουμε ενέργεια για άτομα που μας χαλάνε. Όξω απ' την πόρτα!

Αγαπητέ Jimmy271 βλέπεις τί εννοώ??? να υποθέσω οτι κάπως έτσι είναι η πλευρά της γυναίκας σου?

Newbie για ακόμα μια φορά συμφωνώ απόλυτα!

[ΜARY]

Γειά σας "συναδελφοι". Ειμαι νέα στο forum, γραφτηκα γιατι θέλω καπου να πω τον πόνο μου και να με νιώσει κάποιος.

Είμαι παντρεμένη εδώ και 11 χρόνια και έχω 3 παιδάκια. Με τον αντρα μου όλα καλα. Μεχρι τώρα. Πριν ενα χρόνο πέθανε ο πεθερός μου, και με βάση την οικονομική δυσκολία που περνάμε τωρα, ο σύζηγος πρότεινε να μείνουμε με την μυτέρα του σε νέο σπίτι. Από την 1η Κυριακή μετά την μετακόμηση εξαφανίστηκε από το σπίτι για 2 μέρες, χωρίς καν λεφτα επάνω της. Καταλαβαίνετε τι έγινε οταν ήρθε? Εφυγε λέι στον άντρα μου γιατί φοβάτε την νύφη της τωρα με την συγκατοικηση.

Η γυναίκα είναι ύπουλη και κακιά.Ο πεθερός μου το ήξερε και λίγες μέρες πριν πεθάνει της ζήτησε να μην μείνει μαζί μας ποτέ. Έλα όμως που δεν άφησε περιουσία για να μείνει μόνη της. Τωρα την έχω στο σπίτι να κλαιει μέρα νύχτα στον γιο της , να μπεμπεδίζει, και να ανακατεύει τα πάντα.Μια βδομάδα είμαστε στο ιδιο σπιτι και κοντεύω να σαλτάρω. Όσο είμαστε σε ξεχωριστά σπίτια , προσπαθούσε να ανακατευτεί ακόμη και στο τι θα τρώνε τα παιδιά μας, αλλα την κατάφερνα να την περιορίζω. Τώρα τι κάνω?

[etoiledunord]

Γειά σας "συναδελφοι". Ειμαι νέα στο forum, γραφτηκα γιατι θέλω καπου να πω τον πόνο μου και να με νιώσει κάποιος.

Είμαι παντρεμένη εδώ και 11 χρόνια και έχω 3 παιδάκια. Με τον αντρα μου όλα καλα. Μεχρι τώρα. Πριν ενα χρόνο πέθανε ο πεθερός μου, και με βάση την οικονομική δυσκολία που περνάμε τωρα, ο σύζηγος πρότεινε να μείνουμε με την μυτέρα του σε νέο σπίτι. Από την 1η Κυριακή μετά την μετακόμηση εξαφανίστηκε από το σπίτι για 2 μέρες, χωρίς καν λεφτα επάνω της. Καταλαβαίνετε τι έγινε οταν ήρθε? Εφυγε λέι στον άντρα μου γιατί φοβάτε την νύφη της τωρα με την συγκατοικηση.

Η γυναίκα είναι ύπουλη και κακιά.Ο πεθερός μου το ήξερε και λίγες μέρες πριν πεθάνει της ζήτησε να μην μείνει μαζί μας ποτέ. Έλα όμως που δεν άφησε περιουσία για να μείνει μόνη της. Τωρα την έχω στο σπίτι να κλαιει μέρα νύχτα στον γιο της , να μπεμπεδίζει, και να ανακατεύει τα πάντα.Μια βδομάδα είμαστε στο ιδιο σπιτι και κοντεύω να σαλτάρω. Όσο είμαστε σε ξεχωριστά σπίτια , προσπαθούσε να ανακατευτεί ακόμη και στο τι θα τρώνε τα παιδιά μας, αλλα την κατάφερνα να την περιορίζω. Τώρα τι κάνω?

μηπος η γυναικα εχει καποιο προβλημα υγειας οπος ανοια και εχει αυτη τη συμπερηφορα καπος ετσι ξεκηναει αυτη η ασθενια παντος ο ασθενης ειναι επιθετηκος και καχηποπτος

[Christina123]

Δυστυχώς υπάρχουν πολλά άσχημα που μπορεί να πει μία πεθερά στη νύφη της.

Η αδελφή μου πριν κάνει τα 2 παιδιά της είχε μία αποβολή. Και την μέρα της αποβολής, που ήταν στο σπίτι και έκλαιγε, την πήρε τηλ η πεθερά της και της είπε ότι είναι στείρα, ότι δεν θα κάνει ποτέ παιδιά και ότι ο γιος της είναι καταδικασμένος μαζί της. Και ο άνδρας της αδελφής μου τι έκανε? Αντί να γίνει έξαλος με τη μάνα του... είπε στην αδελφή μου ότι η μανούλα του τα λέει για το καλό τους.

Και αυτό είναι ένα από τα περιστατικά... γιατί υπάρχουν άπειρα και της ίδιας σοβαρότητας (προσπαθεί με κάθε τρόπο να την πληγώσει). Πραγματικά δεν καταλαβαίνω την αδελφή μου που συνεχίζει να έχει επαφές μαζί τους. Έχει βρει τον τρόπο να είναι αδιάφορη! Εγώ δεν θα μπορούσα. Και πλέον μετά από τόσα χρόνια... αντί να βελτιωθεί η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη... καθώς έχει χάσει την επικοινωνία και με τον άνδρα της... (ο οποίος δεν μπορεί με τίποτα να καταλάβει ότι έχει μεγαλύτερη ευθύνη στα παιδιά του παρά στη μανούλα του...)

Εγώ θεωρώ ότι εαυτό μου αρκετά τυχερό, γιατί η πεθερά μου με συμπαθεί πολύ και μου φέρεται πολύ καλά... Όμως πάντα υπάρχουν και προβλήματα... από τον Φεβρουάριο μένει μόνιμα μαζί μας... και τσακώνεται όλη μέρα με τον άνδρα μου... γκρινιάζει ασταμάτητα από την ώρα που θα ξυπνήσει για τα πάντα (πάντα στον άνδρα μου)... έχει περάσει πολλά στη ζωή της και έχει επίστευτες ανασφάλειες... κλαίει συχνά... πολλές φορές σταματάει το φαγητό και πρέπει να την κυνηγάμε για να φάει (σαν να έχει νευρική ανορεξία)... κτλ κτλ.

Και φυσικά όλα αυτά επηρεάζουν και εμένα... δεν υπάρχει ηρεμία στο σπίτι. Μπορεί εμένα να με αγαπάει και να με προσέχει, αλλά δεν είναι εύκολο να ζεις με κάποιον που έχει ψυχολογικά προβλήματα. Από την μία δεν θέλω να τσακωθώ μαζί της με κανένα τρόπο... από την άλλη προσπαθώ να της σταθώ για να νιώσει αποδεκτή και να βελτιωθεί η κατάσταση, αλλά κάποιες φορές απλά δεν θέλω να είμαι σπίτι...

Και φυσικά έχουμε χάσει και το privacy με τον άνδρα μου.

[glukoulis]

Γεια σας και απο μενα!!!ζω και ΄γω μια τετοια κατασταση σαν του jimmy μονο που εγω ειμαι 12 χρονια με τον αντρα μου(τρελος ερωτας),οι γονεις μου δεν τον ηθελαν εξαρχης,εγιναν πολλες καταστασεις ,εγω ημουν παντα στη μεση να προσπαθω να δικαιολογω τον αντρα μου στη μανα μου και το αντιστροφο.τα τελευταια 3,5 χρονια εχουμε αποκτησει και 2 υπεροχα αγορακια το 1ο 3,5 χρονων και το αλλο 10 μηνων.δεν μπορω να πω για τον αντρα μου με στηριζει(προσπαθουσαμε 10 χρονια για παιδι) ,με βοηθαει, ΑΛΛΑ υπαρχει μια μεγαλη πληγη σε σχεση με τους δικους μου.ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΘΕΛΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ!!! εχουν πει πολλα στο παρελθον για κεινον, εριχναν και καταρες πριν παντρευτουμε,τα φτιαχναμε και μετα απο λιγο γινομασταν κουβαρι, εννοειτε οτι στη βαφτιση του 1ου δεν τους ηθελε καθολου, με τιποτε, οποτε τους ενημερωσα και δεν ηρθαν (ντροπη),αλλα τι να εκανα?? η αληθεια ειναι οτι ειμαι πολυ ηρεμο και πραο ατομο δεν μου αρεσουν οι τσακωμοι γι αυτο οτι μου λεει το κανω για να μην χαλαει τη σχεση μας ,ομως πληγωνομαι εσωτερικα παρα πολυ. η μητερα μου παιρνει τηλ. και κλαιει εχει μετανοησει και θελει να του ζητησει συγνωμη αλλα της το αποκλειω εγω γιατι φοβαμαι την αντιδραση του αντρα μου. 3,5 χρονια τωρα τον μεγαλο τον εχουν δει 3 φορες και αυτεσ στα κλεφτα και τον αλλον 2 φορες ,ουφφφφφφφφφ!! ειλικρινα με σκοτωνει πολυ αυτη η κατασταση δε ξερω που θα τραβηξει....!! δεν ξερω τι να κανω πλεον!!! τωρα σε κανα 2 μηνες θα βαφτισουμε και το αλλο μας παιδακι, τι θα τους πω παλι μην ερθετε ?? ΔΕ ΓΙΝΕΤΕ!! οσες φορες εχω κατσει να μιλησουμε βγαινει σε αδιεξοδο με μια φραση: ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΘΕΛΩ .ΤΕΛΟΣ!!! ειλικρινα αλλο προβλημα δεν εχω μονο αυτο που με τυρρανει τοσα χρονια!! τι να κανω????

[marmin]

Γεια σας και απο μενα!!!ζω και ΄γω μια τετοια κατασταση σαν του jimmy μονο που εγω ειμαι 12 χρονια με τον αντρα μου(τρελος ερωτας),οι γονεις μου δεν τον ηθελαν εξαρχης,εγιναν πολλες καταστασεις ,εγω ημουν παντα στη μεση να προσπαθω να δικαιολογω τον αντρα μου στη μανα μου και το αντιστροφο.τα τελευταια 3,5 χρονια εχουμε αποκτησει και 2 υπεροχα αγορακια το 1ο 3,5 χρονων και το αλλο 10 μηνων.δεν μπορω να πω για τον αντρα μου με στηριζει(προσπαθουσαμε 10 χρονια για παιδι) ,με βοηθαει, ΑΛΛΑ υπαρχει μια μεγαλη πληγη σε σχεση με τους δικους μου.ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΘΕΛΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ!!! εχουν πει πολλα στο παρελθον για κεινον, εριχναν και καταρες πριν παντρευτουμε,τα φτιαχναμε και μετα απο λιγο γινομασταν κουβαρι, εννοειτε οτι στη βαφτιση του 1ου δεν τους ηθελε καθολου, με τιποτε, οποτε τους ενημερωσα και δεν ηρθαν (ντροπη),αλλα τι να εκανα?? η αληθεια ειναι οτι ειμαι πολυ ηρεμο και πραο ατομο δεν μου αρεσουν οι τσακωμοι γι αυτο οτι μου λεει το κανω για να μην χαλαει τη σχεση μας ,ομως πληγωνομαι εσωτερικα παρα πολυ. η μητερα μου παιρνει τηλ. και κλαιει εχει μετανοησει και θελει να του ζητησει συγνωμη αλλα της το αποκλειω εγω γιατι φοβαμαι την αντιδραση του αντρα μου. 3,5 χρονια τωρα τον μεγαλο τον εχουν δει 3 φορες και αυτεσ στα κλεφτα και τον αλλον 2 φορες ,ουφφφφφφφφφ!! ειλικρινα με σκοτωνει πολυ αυτη η κατασταση δε ξερω που θα τραβηξει....!! δεν ξερω τι να κανω πλεον!!! τωρα σε κανα 2 μηνες θα βαφτισουμε και το αλλο μας παιδακι, τι θα τους πω παλι μην ερθετε ?? ΔΕ ΓΙΝΕΤΕ!! οσες φορες εχω κατσει να μιλησουμε βγαινει σε αδιεξοδο με μια φραση: ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΘΕΛΩ .ΤΕΛΟΣ!!! ειλικρινα αλλο προβλημα δεν εχω μονο αυτο που με τυρρανει τοσα χρονια!! τι να κανω????

:( Πολύ δύσκολα!!! Αλήθεια το μωρό δε ρωτάει;; Βλέπει μόνο τους γονείς του άντρα σου;; Νομίζω πως κακώς το άφησες αυτό να συμβαίνει τόσα χρόνια και κακώς δεν τους άφησες να έρθουν στη βάπτιση του πρώτου σας παιδιού! Απλά και χωρίς φασαρίες πρέπει να δώσεις στον άντρα σου να καταλάβει πως είναι γονείς σου και ασχέτως αν δε συμφωνείς με όσα έχουν κάνει δεν μπορείς να τους γυρίσεις την πλάτη! απλά θα τους αφήσεις εκτός της οικογένειας σου που όμως δε σημαίνει να μην τους βλέπεις εσύ και τα παιδιά σου!

[tatasa]

Γεια σας και απο μενα!!!ζω και ΄γω μια τετοια κατασταση σαν του jimmy μονο που εγω ειμαι 12 χρονια με τον αντρα μου(τρελος ερωτας),οι γονεις μου δεν τον ηθελαν εξαρχης,εγιναν πολλες καταστασεις ,εγω ημουν παντα στη μεση να προσπαθω να δικαιολογω τον αντρα μου στη μανα μου και το αντιστροφο.τα τελευταια 3,5 χρονια εχουμε αποκτησει και 2 υπεροχα αγορακια το 1ο 3,5 χρονων και το αλλο 10 μηνων.δεν μπορω να πω για τον αντρα μου με στηριζει(προσπαθουσαμε 10 χρονια για παιδι) ,με βοηθαει, ΑΛΛΑ υπαρχει μια μεγαλη πληγη σε σχεση με τους δικους μου.ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΘΕΛΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ!!! εχουν πει πολλα στο παρελθον για κεινον, εριχναν και καταρες πριν παντρευτουμε,τα φτιαχναμε και μετα απο λιγο γινομασταν κουβαρι, εννοειτε οτι στη βαφτιση του 1ου δεν τους ηθελε καθολου, με τιποτε, οποτε τους ενημερωσα και δεν ηρθαν (ντροπη),αλλα τι να εκανα?? η αληθεια ειναι οτι ειμαι πολυ ηρεμο και πραο ατομο δεν μου αρεσουν οι τσακωμοι γι αυτο οτι μου λεει το κανω για να μην χαλαει τη σχεση μας ,ομως πληγωνομαι εσωτερικα παρα πολυ. η μητερα μου παιρνει τηλ. και κλαιει εχει μετανοησει και θελει να του ζητησει συγνωμη αλλα της το αποκλειω εγω γιατι φοβαμαι την αντιδραση του αντρα μου. 3,5 χρονια τωρα τον μεγαλο τον εχουν δει 3 φορες και αυτεσ στα κλεφτα και τον αλλον 2 φορες ,ουφφφφφφφφφ!! ειλικρινα με σκοτωνει πολυ αυτη η κατασταση δε ξερω που θα τραβηξει....!! δεν ξερω τι να κανω πλεον!!! τωρα σε κανα 2 μηνες θα βαφτισουμε και το αλλο μας παιδακι, τι θα τους πω παλι μην ερθετε ?? ΔΕ ΓΙΝΕΤΕ!! οσες φορες εχω κατσει να μιλησουμε βγαινει σε αδιεξοδο με μια φραση: ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΘΕΛΩ .ΤΕΛΟΣ!!! ειλικρινα αλλο προβλημα δεν εχω μονο αυτο που με τυρρανει τοσα χρονια!! τι να κανω????

Στις ρίζες μας κοπέλα μου δεν γυρίζουμε την πλάτη.Σκέψου ότι η ζωή δεν διαρκεί

αιώνια.Κάποια στιγμή οι γονείς σου θα φύγουνε από την ζωή και θα ζείς με τις ενοχές.

Δεν θέλει συζήτηση εδώ.Ο άντρας σου επιλογή του αν θέλει να μην έχει επαφές με τους γονείς σου.

Εσύ θα παίρνεις τα παιδάκια σου από το χερι και θα τα πηγαίνεις στον παππού και την γιαγιά.

[marmin]

Στις ρίζες μας κοπέλα μου δεν γυρίζουμε την πλάτη.Σκέψου ότι η ζωή δεν διαρκεί

αιώνια.Κάποια στιγμή οι γονείς σου θα φύγουνε από την ζωή και θα ζείς με τις ενοχές.

Δεν θέλει συζήτηση εδώ.Ο άντρας σου επιλογή του αν θέλει να μην έχει επαφές με τους γονείς σου.

Εσύ θα παίρνεις τα παιδάκια σου από το χερι και θα τα πηγαίνεις στον παππού και την γιαγιά.

ΣΥΜΦΩΝΩ!!!

[glukoulis]

κοριτσια καλημερα και σας ευχαριστω πολυ για τις συμβουλες σας!! πριν απο 3 εβδομαδες ετοιμαστηκα να παω στη μητερα μου να την δω και χωρις τα παιδια ξεροντας οτι ο αντρας μου θα αντιδρασει, οταν ομως ανοιξα την πορτα να φυγω με επιασε απο το χερι και μου ειπε αν θελω να τα παρω μαζι μου...με επιασαν τα κλαματα και του ειπα και βεβαια,οποτε τα ετοιμασα και τα πηρα. η μητερα μου χαρηκε παρα πολυ! σε 2 βδομαδες θα κανουμε την βαφτιση του μικρου. εχθες που συζητησαμε με τον αντρα μου, μου ειπε οτι στην βαφτιση ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΘΕΛΕΙ (και αναφερομαι στην μητερα μου και αδερφη μου,ο μπαμπας μου δεν ζει). του εξηγησα οτι δεν μπορει να γινει κατι τετοιο και εγινε εξαλλος δεν κοιμηθηκε ολο το βραδυ,μου ειπε οτι τοτε αφησε τα παιδια για να βοηθησει την ψυχολογια μου που ημουν χαλια,οποτε μη χαλασω την δικια του στην πιο σημαντικη μερα του παιδιου του!! δεν ξερω τι να κανω παλι. τους εχω ενημερωσει για την βαφτιση και θελουν πολυ να ερθουν (νομιζοντας οτι εχει ηρεμησει ο συζυγος αφου αφησε τα παιδια να τα δουν τις προαλες). ερχομαι αντιμετωπη παλι σε ενα αδιεξοδο δεν ξερω πως να το χειριστω, φοβαμαι αν ερθουν οτι θα αντιδρασει λεγοντας τους εσας ποιος σας καλεσε? δεν ειστε ευπροσδεκτοι (ειναι ικανος). τι να κανω ρε κοριτσια?? πως να το χειριστω??? ο αντρας μου δεν δεχετε κουβεντα και απο την αλλη πλευρα νομιζουν οτι εχει ηρεμησει!!! να το αφησω και οτι γινει ???(θα ''σκοτωθω'' με τον αντρα μου), να τους πω μην ερθετε?? ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ??? (οι γονεις του αντρα μου δεν ζουν,εναν αδερφο εχει μονο).