Εμβρυομεταφορα και εγκατάλειψη συζύγου

[VickyKa]

Καλημέρα, 

Ειναι η πρώτη φορά που γράφω αλλα νιωθω πως ισως ετσι βρω μια παρηγοριά..λυση δύσκολο. Με τον σύζυγό μου αγαπιόμαστε μεν πολύ αλλα είναι παρα πολυ νευρικος και ανώριμος στις αντιδράσεις του. Καθε φορα εχει καραμελα την λέξη διαζυγιο για το τιποτα. 

Την Δευτέρα εκανα την δεύτερη εμβρυομεταφορα μου. Η συμπεριφορά του μετα ηταν απερίγραπτη. Νευρα θυμό κτλ. Πραγματα συνηθισμένα  μεν για εκεινον αλλά ειπαμε υπάρχουν και ορια.

Εχθές λοιπον γινεται ενα σκηνικό όπου σηκώνεται και φευγει και καλα θυμωμένος επειδη τον προσεβαλα που ζητησα να δω κατι στο κινητό του.

Και παλι τα ιδια..διαζυγιο..κτλ..εμενα εκανε συσπασεις η κοιλια μου απο την ταραχη και φοβαμαι.

Ευχαριστώ 

[athinoulitsa]

Κορίτσι μου η διαδικασία της εξωσωματικής είναι μια δυσκολη περίοδος για μια γυναίκα και χρειάζεται καλή ψυχολογία και πολύ στήριξη ειδικά από τον σύζυγό.σιγουρα δεν είναι σωστή η στάση του άντρα σου αλλά αν αγαπιεστε όπως λες πρέπει να του μιλήσεις για να σε καταλάβει.οταν με το καλό έρθει ένα μωράκι στη ζωή σας θα έχετε μεγάλη χαρά αλλά και πολλές δυσκολίες ειδικά τους πρώτους μήνες.δε μπορεί να σε εγκαταλείπει κάθε φορά που έχετε μια διαφωνία.προσπαθησε να ηρεμήσεις... δεν πιστεύω ότι έγινε κάτι κακό που είχες συσπάσεις αλλά θα πρέπει να είσαι ήρεμη.η ψυχολογία είναι το α και το ω.στο λέω εκ πείρας γιατί μετά από δύο χρόνια προσπαθειών και τρεις σπερματεγχυσεις... έμεινα έγκυος την περίοδο που ήμουν απόλυτα ήρεμη και χαλαρή!!

[Penny...]

Just now, VickyKa είπε:

Καλημέρα, 

Ειναι η πρώτη φορά που γράφω αλλα νιωθω πως ισως ετσι βρω μια παρηγοριά..λυση δύσκολο. Με τον σύζυγό μου αγαπιόμαστε μεν πολύ αλλα είναι παρα πολυ νευρικος και ανώριμος στις αντιδράσεις του. Καθε φορα εχει καραμελα την λέξη διαζυγιο για το τιποτα. 

Την Δευτέρα εκανα την δεύτερη εμβρυομεταφορα μου. Η συμπεριφορά του μετα ηταν απερίγραπτη. Νευρα θυμό κτλ. Πραγματα συνηθισμένα  μεν για εκεινον αλλά ειπαμε υπάρχουν και ορια.

Εχθές λοιπον γινεται ενα σκηνικό όπου σηκώνεται και φευγει και καλα θυμωμένος επειδη τον προσεβαλα που ζητησα να δω κατι στο κινητό του.

Και παλι τα ιδια..διαζυγιο..κτλ..εμενα εκανε συσπασεις η κοιλια μου απο την ταραχη και φοβαμαι.

Ευχαριστώ 

Αν έφυγε τώρα αύριο μεθαύριο στα μεγαλα προβλήματα τι θα κανει; είναι σίγουρα αυτός ο άνθρωπος σου είμαι εναντίον να χαλάει ένας γάμος αλλά υπάρχει ενα μεγάλο αλλά σιχαινομαι κάποιον που συνέχεια κάθεται και λέει θα χωρίσουμε και το έχει σαν καραμέλα ο γάμος θέλει συμβιβασμούς θέλει κατανόηση πολύ υπομονή και Οχι να σηκώνεσαι να φεύγεις απο το σπίτι για ψηλού πήδημα υπάρχουν πιο σοβαρά πράγματα δηλαδή αν αύριο μεθαύριο Εχετε ενα παιδάκι και τσακώθητε θα σηκωθεί και θα φύγει; πρεπει να κατσεις και να σκεφτείς αν αυτός είναι ο άνθρωπος σου όντως κορίτσι μου εγώ δεν τον θεωρώ σωστο αλλά εγώ είμαι τριτη δεν τον Εχω ζήσει εσύ τον ξέρεις μήπως τον πίεσες και εσύ λίγο παραπανω μηπως λέω λύση όμως δεν είναι η φυγή εσύ τώρα ηρεμησε γιατί εχεις μεταφέρει και τα μωρά σου μέσα σου και πρεπειυνα έχουν ενα όμορφο και ήσυχο περιβαλλον δεν έγινε κάτι επειδή είχες συσπάσεις μην αγχωνεσαι

Επεξεργάστηκαν 26 Ιουλίου,2019 by Giotitsa

[kotsifikos]

Just now, VickyKa είπε:

Καλημέρα, 

Ειναι η πρώτη φορά που γράφω αλλα νιωθω πως ισως ετσι βρω μια παρηγοριά..λυση δύσκολο. Με τον σύζυγό μου αγαπιόμαστε μεν πολύ αλλα είναι παρα πολυ νευρικος και ανώριμος στις αντιδράσεις του. Καθε φορα εχει καραμελα την λέξη διαζυγιο για το τιποτα. 

Την Δευτέρα εκανα την δεύτερη εμβρυομεταφορα μου. Η συμπεριφορά του μετα ηταν απερίγραπτη. Νευρα θυμό κτλ. Πραγματα συνηθισμένα  μεν για εκεινον αλλά ειπαμε υπάρχουν και ορια.

Εχθές λοιπον γινεται ενα σκηνικό όπου σηκώνεται και φευγει και καλα θυμωμένος επειδη τον προσεβαλα που ζητησα να δω κατι στο κινητό του.

Και παλι τα ιδια..διαζυγιο..κτλ..εμενα εκανε συσπασεις η κοιλια μου απο την ταραχη και φοβαμαι.

Ευχαριστώ 

Έμεινα έγκυος μετά από πολλά χρόνια προσπαθειών και πολλές εξωσωματικές, πάντα έλεγα πως αφού με τον άντρα μου μας έδεσε περισσότερο το πρόβλημα της υπογονιμότητας τίποτα δεν θα τάραζε τα γερά θεμέλια της σχέσης μας, όμως συνειδητοποίησα πως δεν είναι έτσι, είμαστε μία ομάδα πλέον όμως αυτό θέλει δουλειά καθημερινή, τίποτα δεν είναι εύκολο. Μετά την έλευση του παιδιού όλα αλλάζουν, αν η σχέση δεν είναι πολύ πολύ δυνατή τότε θα προκύψουν πάρα πολλά προβλήματα, δεν είναι μόνο η κούραση και τα ξενύχτια του πρώτου καιρού που αυτό είναι το λιγότερο γιατί περνάει γρήγορα σχετικά. Είναι όλη η υπόλοιπη ζωή σου, είναι η διαφωνία για το αν θα πάει παιδικό ή θα το προσέχει η γιαγιά,  αν πρέπει ή δεν πρέπει να φάει κάτι,  ποιον παιδίατρο θα έχει,  αν θα βαφτιστεί ή όχι, τι όνομα θα πάρει,  που θα πάει για διακοπές, σε ποια γιαγιά θα μείνει δέκα μέρες το καλοκαίρι, θα κάνει ιδιαίτερα ή θα πάει σε φροντιστήριο, ποια κατεύθυνση θα διαλέξει, τι ώρα θα γυρίσει το βράδυ όταν βγει με φίλους και φίλες, κοκ...είναι τόσα μα τόσα που θα έρθουν μαζί με το παιδί... Σκέψου τι πραγματικά θες για εσένα και το παιδί σας, σκέψου τι θες για την ζωή σας. Επίσης να έχεις στο μυαλό σου πως η κάθε συμπεριφορά και αντίδραση έχει συνέπειες στο παιδί, αυτό ποτέ να μην το ξεχάσεις.

Ενδεχομένως ο άντρας σου να είναι από τους ανθρώπους που με θυμό εκφράζει το άγχος και τον φόβο του , δεν αποκλείεται (αυτό συμβαίνει στην γενιά που μεγάλωσε με την νοοτροπία ''οι άνδρες δεν κλαίνε, οι άνδρες δεν φοβούνται'' όταν δεν μπορείς να αναγνωρίσεις το αίσθημα του πόνου και του φόβου το μεταφράζεις σε θυμό) ...αν ισχύει αυτό όμως θα πρέπει να το δουλέψει, για τον γάμο σας και για το παιδί που θα έρθει στο μέλλον.

 

[VickyKa]

Just now, kotsifikos είπε:

Έμεινα έγκυος μετά από πολλά χρόνια προσπαθειών και πολλές εξωσωματικές, πάντα έλεγα πως αφού με τον άντρα μου μας έδεσε περισσότερο το πρόβλημα της υπογονιμότητας τίποτα δεν θα τάραζε τα γερά θεμέλια της σχέσης μας, όμως συνειδητοποίησα πως δεν είναι έτσι, είμαστε μία ομάδα πλέον όμως αυτό θέλει δουλειά καθημερινή, τίποτα δεν είναι εύκολο. Μετά την έλευση του παιδιού όλα αλλάζουν, αν η σχέση δεν είναι πολύ πολύ δυνατή τότε θα προκύψουν πάρα πολλά προβλήματα, δεν είναι μόνο η κούραση και τα ξενύχτια του πρώτου καιρού που αυτό είναι το λιγότερο γιατί περνάει γρήγορα σχετικά. Είναι όλη η υπόλοιπη ζωή σου, είναι η διαφωνία για το αν θα πάει παιδικό ή θα το προσέχει η γιαγιά,  αν πρέπει ή δεν πρέπει να φάει κάτι,  ποιον παιδίατρο θα έχει,  αν θα βαφτιστεί ή όχι, τι όνομα θα πάρει,  που θα πάει για διακοπές, σε ποια γιαγιά θα μείνει δέκα μέρες το καλοκαίρι, θα κάνει ιδιαίτερα ή θα πάει σε φροντιστήριο, ποια κατεύθυνση θα διαλέξει, τι ώρα θα γυρίσει το βράδυ όταν βγει με φίλους και φίλες, κοκ...είναι τόσα μα τόσα που θα έρθουν μαζί με το παιδί... Σκέψου τι πραγματικά θες για εσένα και το παιδί σας, σκέψου τι θες για την ζωή σας. Επίσης να έχεις στο μυαλό σου πως η κάθε συμπεριφορά και αντίδραση έχει συνέπειες στο παιδί, αυτό ποτέ να μην το ξεχάσεις.

Ενδεχομένως ο άντρας σου να είναι από τους ανθρώπους που με θυμό εκφράζει το άγχος και τον φόβο του , δεν αποκλείεται (αυτό συμβαίνει στην γενιά που μεγάλωσε με την νοοτροπία ''οι άνδρες δεν κλαίνε, οι άνδρες δεν φοβούνται'' όταν δεν μπορείς να αναγνωρίσεις το αίσθημα του πόνου και του φόβου το μεταφράζεις σε θυμό) ...αν ισχύει αυτό όμως θα πρέπει να το δουλέψει, για τον γάμο σας και για το παιδί που θα έρθει στο μέλλον.

 

Ζω σε μια παράνοια. Απο την μια φερεται σαν τον καλύτερο άνθρωπο του κόσμου απο την αλλη σαν τον χειρότερο εχθρό μου. Δεν μπορω να βασιστω σε εκείνον γιατι ειναι ολα λογια. Σκεφτομαι πολυ σοβαρα να κανω αιτηση διαζυγίου 

[kotsifikos]

Just now, VickyKa είπε:

Ζω σε μια παράνοια. Απο την μια φερεται σαν τον καλύτερο άνθρωπο του κόσμου απο την αλλη σαν τον χειρότερο εχθρό μου. Δεν μπορω να βασιστω σε εκείνον γιατι ειναι ολα λογια. Σκεφτομαι πολυ σοβαρα να κανω αιτηση διαζυγίου 

Επειδή αυτή την στιγμή είσαι ιδιαίτερα εκνευρισμένη καλό είναι να μην κάνεις καμία κίνηση που μπορεί να μετανιώσεις γιατί μιλάει κυρίως ο θυμός σου τώρα (και λογικό είναι). Ηρέμησε, και προσπάθησε να σκεφτείς με νηφαλιότητα τι θεωρείς πως θα είναι καλύτερο.

Δυστυχώς τα λόγια δεν φτάνουν για να μείνει μία οικογένεια ενωμένη, θέλει πράξεις, και όπως είπα  πριν, προσπάθεια καθημερινή. Μπορεί ένας άνθρωπος αν το θέλει πραγματικά να προσπαθήσει, να δουλέψει με τον εαυτό του και να εξελιχθεί, να αλλάξει και να γίνει καλύτερος , θα πρέπει όμως να το θέλει πραγματικά. Αν ο άντρας σου συνεχίσει σε αυτό το μοτίβο και το παιδί (που εύχομαι με το καλό να έρθει) μάθει να ζει σε μία τέτοια κατάσταση τότε και το ίδιο θα αντιδρά με τον ίδιο τρόπο, και φυσικά θα θεωρεί στην ζωή του δεδομένο πως έτσι μπορεί να συμπεριφέρεται και το ίδιο στους γύρω του. Δεν στέκομαι στο τι θα συμβεί μεταξύ σας, στέκομαι στο τι επιπτώσεις θα έχει στο παιδί ένα τέτοιο περιβάλλον ( ο ένας γονέας να έχει ξεσπάσματα θυμού-νεύρων, να φεύγει, να απειλεί με διαζύγιο  και ο άλλος γονέας να τα δέχεται και να υπομένει).

Το να είσαι γονιός είναι ότι πιο δύσκολο υπάρχει,  όταν έγινα μητέρα κατάλαβα πόσο δύσκολο έργο είναι να μεγαλώσεις έναν άνθρωπο ευτυχισμένο και ψυχικά υγιή. 

 

[VickyKa]

Ολα αυτα σκεφτομαι και υποφέρω.  Μόλις γυρισα απο τον γιατρο μου εκανε υπέρηχο και ειπε πως εχω συσπασεις στην μήτρα. Μου εδωσε καποια φάρμακα. Φοβαμαι για την εξελιξη της εμβρυομεταφορας.

[Τσιτσινα]

Καλησπέρα, μη το κάνεις αυτό στον εαυτό σου. Ο στόχος σου είναι ιερός και πάνω από όλα.Θωρακισε τον εαυτό σου και δώσε στο θαυματακι σου την ευκαιρία του. Όσες το έχουμε περάσει ξέρουμε τον αγώνα. Είναι μία στιγμή δική σου,εστίασε σε αυτό. Ό,τι κι αν αποφασίσεις θα γίνει σε δεύτερο χρόνο.

[tzeni82]

Just now, VickyKa είπε:

Ολα αυτα σκεφτομαι και υποφέρω.  Μόλις γυρισα απο τον γιατρο μου εκανε υπέρηχο και ειπε πως εχω συσπασεις στην μήτρα. Μου εδωσε καποια φάρμακα. Φοβαμαι για την εξελιξη της εμβρυομεταφορας.

Μην σκεφτεσαι τιποτα..φανταζομαι πωσ η κατασταση αυτη δεν δημιουργηθηκε τωρα...γι αυτο δεν ειναι αναγκη να αποφασισεισ τιποτα...

Σκεψου μονο το μωρακι σου κ τιποτα αλλο...να πανε ολα καλα...

[Καραμελακι]

Καταρχήν σου εύχομαι όλα να πάνε καλά και να κρατήσεις αγκαλιά σε 9 μήνες το μωράκι σου. 

Σίγουρα δεν είναι σωστό να εκστομιζονται απειλές για διαζύγιο με την πρώτη δυσκολία ή ένταση, ακόμη και εάν κανείς δεν τις εννοεί, γιατί απλά δημιουργείται τοξικότητα στη σχέση. 

Προσπάθησε να ηρεμήσεις για το εμβρυακι σου και μετά να κάνετε μια ουσιαστικη και ήρεμη συζήτηση με το σύζυγό. 

ΥΣ: μην ψαχουλευεται τα κινητά των συζυγων... Τουλάχιστον όχι φανερά... Είναι τουλάχιστον εκνευριστικό χόμπι και ανωφελο... γιατί αυτός που κάνει αταξίες θα έχει πιθανότατα το πιο ''καθαρό '' κινητό 

[solena73]

2 ώρες πρίν, VickyKa είπε:

Φοβαμαι για την εξελιξη της εμβρυομεταφορας.

Πιθανόν να φοβόσουν την εξέλιξη ούτως ή άλλως. Τα φάρμακα βοηθούν πολύ, βοήθησε κ εσύ τον εαυτό σου, αν θέλεις, αναβάλλοντας λίγες μέρες το θέμα της σχέσης. Εκεί θα είστε να τα συζητήσετε όλα και αργότερα. Εγώ είχα πρώτη φορά βιοχημική κύηση - που ήταν μια καλή αρχή, παρότι δεν συνεχίστηκε - μετά από καυγά την ώρα που ήμασταν στο δωμάτιο αναμονής μετά την εμβρυομεταφορά στην κλινική για χαζή αφορμή. Καλή συνέχεια !!!

Και βράσε το κινητό, δεν είναι, μάλλον, η πιο έξυπνη κ κατάλληλη κίνηση. 

[VickyKa]

Χιλια ευχαριστώ για τα λογια σας και την συμπαράσταση σας. Συγγνώμη για την καθυστέρηση αλλα είχα πολύ έντονες μερες και δεν εμπαινα καθόλου στο ίντερνετ.  Ειμαι καπως καλυτερα εγω..οχι με τον συζυγο..εκεινος βεβαια εχει μετανιώσει αλλα εγω εχω μεσα μου σπασει. Ειχα πολυ εντονους πονους στην κοιλια και ειμαι σίγουρη για το αρνητικό αποτέλεσμα. Κάνω υπομονή ως την Τετάρτη.  Για ολα..

[ΧρυσαΜ]

On 26/7/2019 at 12:08 ΜΜ, VickyKa είπε:

Καλημέρα, 

Ειναι η πρώτη φορά που γράφω αλλα νιωθω πως ισως ετσι βρω μια παρηγοριά..λυση δύσκολο. Με τον σύζυγό μου αγαπιόμαστε μεν πολύ αλλα είναι παρα πολυ νευρικος και ανώριμος στις αντιδράσεις του. Καθε φορα εχει καραμελα την λέξη διαζυγιο για το τιποτα. 

Την Δευτέρα εκανα την δεύτερη εμβρυομεταφορα μου. Η συμπεριφορά του μετα ηταν απερίγραπτη. Νευρα θυμό κτλ. Πραγματα συνηθισμένα  μεν για εκεινον αλλά ειπαμε υπάρχουν και ορια.

Εχθές λοιπον γινεται ενα σκηνικό όπου σηκώνεται και φευγει και καλα θυμωμένος επειδη τον προσεβαλα που ζητησα να δω κατι στο κινητό του.

Και παλι τα ιδια..διαζυγιο..κτλ..εμενα εκανε συσπασεις η κοιλια μου απο την ταραχη και φοβαμαι.

Ευχαριστώ 

Αγάπη μου, μην στενοχωριεσαι. Καταλαβαίνω ότι τον αγαπάς κι ότι πάνω απ όλα θα κοιτάξεις να τον δικαιολογησεις.

Σίγουρα δεν είναι και λύση γενικά το διαζύγιο. Κι εγώ είμαι τις άποψης ότι πρέπει να το προσπαθείς. Αλλά από τη στιγμή που δεν έχετε παιδιά, και που κι εσύ δεν είσαι καλά, καλύτερα να τελειώσει όσο το δυνατόν αναίμακτα αυτή η κατάσταση 

[tzeni82]

Η περιοδοσ που περνασ ειναι ιδιαιτερα ευαλωτη..το ιδιο θα ειναι κ η εγκυμοσυνη..ολα τα προβληματα θα μεγενθυνονται..

εισαι πιο ευαισθητη αυτον τον καιρο..κ τα προβληματα σασ τα βλεπεισ ανυπερβλητα..δεν ξερω..εσυ ξερεισ καλυτερα αν μπορεισ να ζησεισ μ αυτα..γενικα ολοι μασ εχουμε ελλατωματα..

Παρε τον χρονο σου κ αποφασισε οταν θα σαι ηρεμη..

[VickyKa]

Αυτό που σε στραγγιζει ειναι να πηγαίνουν ολα μαζι χαλια την περιοδο που δεν πρεπει. Ειλικρινα μεχρι την περίοδο που αρχίσαμε εξωπραγματικές κτλ ημασταν ολοι μαζι πολυ δεμενοι εννοω και με γονείς κτλ. Γενικα ειχαμε προστριβές σαν ζευγαρι αλλά οχι ακρότητες και οχι για σοβαρά πραγματα. Τωρα εχει γινει πανικος. Ο πατερας μου μπλέχτηκε (απο μονος του) ολοι μαζι ενας μύλος και εγώ με συσπασεις. Πραγματικά ολα μαζι και την χειρότερη στιγμή