Cafe ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2013

[markela35]

κατ ,δεν μας εγραψες την ιστορια σου!!!Τα κρατας ολα για σενα ε??????!!!!:tongue:

[eleni_dimitris]

Να σας ζήσει!!! Άρχισαν από νωρίς οι πόνοι, αλλά όταν το πήρε απόφαση βγήκε αμέσως ε;!

ναι ναι!!!!! δεν με κουρασε καθόλου η ψυχούλα μου :D:D

[barboula]

ΕΛΕΝΗΗΗΗΗΗΗΗΗ να σου ζησει ο μικρουλακος σου κοριτσαρα μου....να ειναι παντα γερος κ δυνατος κ να μην σε ταλαιπωρει καθολου οπως στην γεννα....!!ειμαστε προς το παρον οι ευνοημενες στην γεννα αφου γεννησαμε το ιδιο ευκολα...εγω δεν προλαβα ουτε επισκληριδιο..χεχε...ΕΥΧΟΜΑΙ Κ ΣΕ ΟΣΑΑΑΑΑΑΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΕΛΕΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ Κ ΕΞΙΣΟΥ ΕΥΚΟΛΗ ΟΠΩΣ ΕΜΕΙΣ.....!!φιλακιααααααα σε ολες..!

[eleni_dimitris]

ΕΛΕΝΗΗΗΗΗΗΗΗΗ να σου ζησει ο μικρουλακος σου κοριτσαρα μου....να ειναι παντα γερος κ δυνατος κ να μην σε ταλαιπωρει καθολου οπως στην γεννα....!!ειμαστε προς το παρον οι ευνοημενες στην γεννα αφου γεννησαμε το ιδιο ευκολα...εγω δεν προλαβα ουτε επισκληριδιο..χεχε...ΕΥΧΟΜΑΙ Κ ΣΕ ΟΣΑΑΑΑΑΑΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΕΛΕΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ Κ ΕΞΙΣΟΥ ΕΥΚΟΛΗ ΟΠΩΣ ΕΜΕΙΣ.....!!φιλακιααααααα σε ολες..!

επισης barboula να σας ζησει κ να τον καμαρωσετε όπως επιθυμειτε!!!

[markela35]

Ελενη αν εχεις φεις δως το μας να σε βαλουμε σε ενα γκρουπακι που εφτιαξαν τα κοριτσια!!!Φιλακια στο μπεμπε!!

[mpiskotaki]

Αχχχχ πού χρονος για να μπω κι απο δω περαααα??!!!

Τι μου κανετε κοριτσια\?

Εγω εμεινα με το βυζι στο χερι να ταιζω τη μικρη...ευτυχως το πργηξιμο εφυγε λιγο...τ απαμε καλυτερα, την ξυπναω καθε 2-2,5 ωρες μεχρι να εδραιωσουμε το θηλασμο, το λυπαμαι το καημενο αλλα δε τη χαλαει..τρωει συνεχεια.

Γεννηθηκαμε 3.145, και πριν τρεις μερες ηταν 3 οποτε φορτσαρα να τη κανω ισα με το βαρος γεννησης γιατι αλλιως με εφαγε ο αντρας μου!!!

Μου εκοψε και τ ραμματα σημερα και το τραβηξα μονη μου γιατι με επιασε πανικος τοτι θα πονεσω και αρχισα να κλαιω σα τρελη...τελικα το εβγαλα.

Τωρα ψαχνω μια ζωνη λαστεξ για τη κοιλια και εχω φαει το ιντερνετ. Αν καμια σας εχει κατι υποψη πειτε μου.

Ειναι μια κουκλα η πριγκηπισσα μου και πολυ ησυχη...κλαιει μονο οταν αργω να της βαλω το βζ στο στομα!!

Τα φιλια μου σε ολες και καλη υπομονη !!

[Ροδουλα77]

Καλημέρα. Χαίρομαι που διαβάζω τα νέα σας και είναι καλά. Να είσαστε καλά και φιλιά στα μωρακια σας. Μαρκέλα μετο καλό να ακούσετε το μαγικό τικ τακ. Εμείς καλά. Παλεύουμε με τα γραμμάρια , αλλά κατά τα αλλά όλα καλά.

[markela35]

Καλημέρα. Χαίρομαι που διαβάζω τα νέα σας και είναι καλά. Να είσαστε καλά και φιλιά στα μωρακια σας. Μαρκέλα μετο καλό να ακούσετε το μαγικό τικ τακ. Εμείς καλά. Παλεύουμε με τα γραμμάρια , αλλά κατά τα αλλά όλα καλά.

Σ"ευχαριστω Ροδουλα!!Ολα καλα θα πανε δωσε φιλακια στον αγοραρο σου και στην μικρη σου και υπομονη!!!χχχχ

[kat32]

κατ ,δεν μας εγραψες την ιστορια σου!!!Τα κρατας ολα για σενα ε??????!!!!:tongue:

Έχεις δίκιο, όλο λέω να τη γράψω και δεν προλαβαίνω. Θα αρχίσω τώρα και όσο προλάβω μέχρι να ξυπνήσει πάλι η μικρή!

Λοιπόν, εγώ όπως σας είχα γράψει, είχα αρχίσει να έχω κάποια πονάκια στη μέση, σαν περιόδου από το Σάββατο το απόγευμα, στις 19/1. Ήμουν ακόμη για καφέ στη Γλυφάδα με τον άντρα μου και μια φίλη μου και με κορόιδευαν ότι γεννάω! Εγώ ατάραχη, έπινα το χυμούλη μου και πότε πότε απλά βογγούσα λίγο... Όταν φύγαμε βέβαια από τον καφέ, είχαν ήδη αρχίσει να δυναμώνουν οι πόνοι. Στο αυτοκίνητο, αποφάσισα να πάρω τηλ τη μαία μου και να της πω πως έχω αρκετά έντονους πόνους και μάλιστα κάθε δεκάλεπτο περίπου... Την πήρα και μου είπε πως μπορεί απλά να είναι προπαρασκευαστικοί πόνοι, να πάω να ξαπλώσω και να παρακολουθήσω την συχνότητα. Για να μην σας τα πολυλογώ, όλο το απόγευμα και το βράδυ πέρασε με μένα να πονάω ανά δεκάλεπτο. Μίλησα και με το γιατρό μου, ο οποίος με πρόετρεψε να πάρω ένα χάπι σπασμολυτικό που μαλακώνει και τον τράχηλο και ανακουφίζει λίγο από τους πόνους... Αλλά κατά τα άλλα, να κάτσω στα αυγά μου, στο σπίτι μου. Όσο περνούσε το βράδυ και ερχόταν το ξημέρωμα οι πόνοι γίνονταν και πιο έντονοι και είχα αρχίσει να κόβω βόλτες στο σαλόνι γιατί δεν μπορούσα να είμαι ξαπλωμένη! Περίμενα υπομονετικά να πάει 8 το πρωί για να ξαναπάρω τη μαία μου και να της πω ότι οι πόνοι είναι πιο δυνατοί, κάθε 6 λεπτά και μάλιστα αφού με έβαλε να χρονομετρήσω πόσο διαρκεί ο πόνος, είδαμε ότι κάθε φορά κρατάει 45 δευτερόλεπτα ακριβώς!

Τότε επιτέλους μου λέει η μαία, κάνε ένα μπάνιο και έλα στο μαιευτήριο σιγά σιγά! Ήταν τόση η ανακούφιση μου γιατί είχα αρχίσει να σκέφτομαι πως θα πονάω έτσι για μέρες χωρίς να σημαίνει πως γεννάω! Αφού είπα και στον άντρα μου να κάνει μπανάκι και να πάμε χαλαρά χαλαρά!

Φτάνω εκεί, με παραλαμβάνουν και αρχίζουν να ψάχνουν για διαστολή. Έλα που η μαία και όλοι οι υπόλοιποι εκεί δεν μπορούσαν να βρουν τον τράχηλο! Να μου λένε ότι είμαι φαινόμενο και εν τω μεταξύ να με έχουν τσακίσει στον πόνο με το ψάξε ψαξε! Και εγώ να μην μπορώ να καταλάβω αν γεννάω ή όχι! Μου κάνουν τελικά κλύσμα (φανταστικά!), το ξύρισμα το γλίτωσα (είχα προνοήσει και είχα κάνει χαλάουα) και έρχεται ο γιατρός μου να με εξετάσει.Μου λέει ότι έχουμε πλήρη εξάλειψη αλλά όχι διαστολή! Και να με ετοιμάσουν αμέσως για την αίθουσα τοκετών!

Με πάνε πάνω και μου λένε πως πρέπει να σπάσουμε τα νερά γιατί ακριβώς επειδή είμαι περίπτωση (!), δεν πρόκειται να σπάσουν μόνα τους! Ο γιατρός αναγκάστηκε να πάρει βελόνα για να βρει την κουκίδα που διακρινόταν από τον τράχηλό μου!!!Επίσης, η μαία μου έλεγε πως έχουμε μέλλον μέχρι να γεννήσω και να κάνω υπομονή... Με βάζουν στον ΚΤΚ και αρχίζουν να παρακολουθούν συσπάσεις και παλμούς του μωρού. Πέρασε αρκετή ώρα με εμένα να έχω τους ίδιους πόνους με αυτούς στο σπίτι και σιγά σιγά να δυναμώνουν... Τελικά, από εκεί που ήμουν με διαστολή 2 βρέθηκα ξαφνικά να έχω 6! Ούτε ο γιατρός δεν το πίστευε ότι θα εξελιχθεί τόσο γρήγορα! Ο άντρας μου ήταν δίπλα μου μέχρι να φτάσω στο 6 (μετά του είπαν να βγει έξω, ενώ ήθελε να μείνει...) και να με ετοιμάσουν για την επισκληρίδιο την οποία αποζητούσα απεγνωσμένα μετά από ένα σημείο!!! Κυρίως επειδή δεν ήξερα για πόσο ακόμη θα πονάω και φοβόμουν πως θα εξαντληθώ και δε θα μπορώ να σπρώξω! Τελικά, με την επισκληρίδιο ο πόνος γινόταν όλο και λιγότερο έντονος ώσπου στο τέλος ούτε που καταλάβαινα τις συσπάσεις. Και πριν το καταλάβω, μου λένε να αρχίσω να σπρώχνω! Εκεί συνειδητοποίησα ότι γεννάω! Το κακό είναι πως δεν μπορούσα να σπρώξω σωστά στην αρχή και το μωρό πιεζόταν. Μου έλεγαν να παίρνω βαθιές ανάσες για να πηγαίνει οξυγόνο στο μωρό γιατί έπεφταν οι παλμοί του... Το μωρό το έβγαζα εκατοστό εκατοστό κάθε φορά! Τότε η μαία για να με πεισμώσει, παίρνει το χέρι μου και με βάζει να πιάσω το κεφαλάκι της που ήταν πια πολύ έξω και μου λέει πως τώρα πρέπει να σπρώξω όσο πιο καλά μπορώ! Το συναίσθημα ήταν απίστευτο και τότε όντως πείσμωσα και η όλη διαδικασία ήταν αστραπιαία! Με λίγα σπρωξίματα ακόμη, ήμασταν έτοιμες για τη μεγάλη έξοδο! Με πάνε στο χειρουργείο, με κόβει ο γιατρός από κάτω, ξανασπρώχνω και αρχίζω πια να νιώθω σιγά σιγά όλο το σώμα της να βγαίνει από μέσα μου!Ήταν μοναδικό συναίσθημα! Μόλις βγήκε, είδαμε πως είχε μια περιτύλιξη και γι'αυτό έπεφταν οι παλμοί της... Αλλά μόλις της έβγαλαν το λώρο, άρχισε να κλαίει και την έβαλαν στην αγκαλιά μου! Άρχισα να κλαίω από χαρά και ανακούφιση και προσπαθούσα να συλλάβω πως αυτό το μωράκι είναι όντως δικό μου!!!!!! Ακόμη δεν το έχω καταλάβει 100%!

Να σημειωθεί πως στο μαιευτήριο έφτασα στις 9:20 το πρωί και η μικρή μας ήρθε στον κόσμο στις 13:40. Πολύ γρήγορα για 1η γέννα δηλαδή! Απλά το καλό ήταν πως δε βιάστηκα να πάω στο μαιευτήριο από νωρίς!

[impatient]

Ωραια και η δικη σου ιστορια κατ!! Και παλι να σου ζησει η μπουμπου σου!

[markela35]

Έχεις δίκιο, όλο λέω να τη γράψω και δεν προλαβαίνω. Θα αρχίσω τώρα και όσο προλάβω μέχρι να ξυπνήσει πάλι η μικρή!

Λοιπόν, εγώ όπως σας είχα γράψει, είχα αρχίσει να έχω κάποια πονάκια στη μέση, σαν περιόδου από το Σάββατο το απόγευμα, στις 19/1. Ήμουν ακόμη για καφέ στη Γλυφάδα με τον άντρα μου και μια φίλη μου και με κορόιδευαν ότι γεννάω! Εγώ ατάραχη, έπινα το χυμούλη μου και πότε πότε απλά βογγούσα λίγο... Όταν φύγαμε βέβαια από τον καφέ, είχαν ήδη αρχίσει να δυναμώνουν οι πόνοι. Στο αυτοκίνητο, αποφάσισα να πάρω τηλ τη μαία μου και να της πω πως έχω αρκετά έντονους πόνους και μάλιστα κάθε δεκάλεπτο περίπου... Την πήρα και μου είπε πως μπορεί απλά να είναι προπαρασκευαστικοί πόνοι, να πάω να ξαπλώσω και να παρακολουθήσω την συχνότητα. Για να μην σας τα πολυλογώ, όλο το απόγευμα και το βράδυ πέρασε με μένα να πονάω ανά δεκάλεπτο. Μίλησα και με το γιατρό μου, ο οποίος με πρόετρεψε να πάρω ένα χάπι σπασμολυτικό που μαλακώνει και τον τράχηλο και ανακουφίζει λίγο από τους πόνους... Αλλά κατά τα άλλα, να κάτσω στα αυγά μου, στο σπίτι μου. Όσο περνούσε το βράδυ και ερχόταν το ξημέρωμα οι πόνοι γίνονταν και πιο έντονοι και είχα αρχίσει να κόβω βόλτες στο σαλόνι γιατί δεν μπορούσα να είμαι ξαπλωμένη! Περίμενα υπομονετικά να πάει 8 το πρωί για να ξαναπάρω τη μαία μου και να της πω ότι οι πόνοι είναι πιο δυνατοί, κάθε 6 λεπτά και μάλιστα αφού με έβαλε να χρονομετρήσω πόσο διαρκεί ο πόνος, είδαμε ότι κάθε φορά κρατάει 45 δευτερόλεπτα ακριβώς!

Τότε επιτέλους μου λέει η μαία, κάνε ένα μπάνιο και έλα στο μαιευτήριο σιγά σιγά! Ήταν τόση η ανακούφιση μου γιατί είχα αρχίσει να σκέφτομαι πως θα πονάω έτσι για μέρες χωρίς να σημαίνει πως γεννάω! Αφού είπα και στον άντρα μου να κάνει μπανάκι και να πάμε χαλαρά χαλαρά!

Φτάνω εκεί, με παραλαμβάνουν και αρχίζουν να ψάχνουν για διαστολή. Έλα που η μαία και όλοι οι υπόλοιποι εκεί δεν μπορούσαν να βρουν τον τράχηλο! Να μου λένε ότι είμαι φαινόμενο και εν τω μεταξύ να με έχουν τσακίσει στον πόνο με το ψάξε ψαξε! Και εγώ να μην μπορώ να καταλάβω αν γεννάω ή όχι! Μου κάνουν τελικά κλύσμα (φανταστικά!), το ξύρισμα το γλίτωσα (είχα προνοήσει και είχα κάνει χαλάουα) και έρχεται ο γιατρός μου να με εξετάσει.Μου λέει ότι έχουμε πλήρη εξάλειψη αλλά όχι διαστολή! Και να με ετοιμάσουν αμέσως για την αίθουσα τοκετών!

Με πάνε πάνω και μου λένε πως πρέπει να σπάσουμε τα νερά γιατί ακριβώς επειδή είμαι περίπτωση (!), δεν πρόκειται να σπάσουν μόνα τους! Ο γιατρός αναγκάστηκε να πάρει βελόνα για να βρει την κουκίδα που διακρινόταν από τον τράχηλό μου!!!Επίσης, η μαία μου έλεγε πως έχουμε μέλλον μέχρι να γεννήσω και να κάνω υπομονή... Με βάζουν στον ΚΤΚ και αρχίζουν να παρακολουθούν συσπάσεις και παλμούς του μωρού. Πέρασε αρκετή ώρα με εμένα να έχω τους ίδιους πόνους με αυτούς στο σπίτι και σιγά σιγά να δυναμώνουν... Τελικά, από εκεί που ήμουν με διαστολή 2 βρέθηκα ξαφνικά να έχω 6! Ούτε ο γιατρός δεν το πίστευε ότι θα εξελιχθεί τόσο γρήγορα! Ο άντρας μου ήταν δίπλα μου μέχρι να φτάσω στο 6 (μετά του είπαν να βγει έξω, ενώ ήθελε να μείνει...) και να με ετοιμάσουν για την επισκληρίδιο την οποία αποζητούσα απεγνωσμένα μετά από ένα σημείο!!! Κυρίως επειδή δεν ήξερα για πόσο ακόμη θα πονάω και φοβόμουν πως θα εξαντληθώ και δε θα μπορώ να σπρώξω! Τελικά, με την επισκληρίδιο ο πόνος γινόταν όλο και λιγότερο έντονος ώσπου στο τέλος ούτε που καταλάβαινα τις συσπάσεις. Και πριν το καταλάβω, μου λένε να αρχίσω να σπρώχνω! Εκεί συνειδητοποίησα ότι γεννάω! Το κακό είναι πως δεν μπορούσα να σπρώξω σωστά στην αρχή και το μωρό πιεζόταν. Μου έλεγαν να παίρνω βαθιές ανάσες για να πηγαίνει οξυγόνο στο μωρό γιατί έπεφταν οι παλμοί του... Το μωρό το έβγαζα εκατοστό εκατοστό κάθε φορά! Τότε η μαία για να με πεισμώσει, παίρνει το χέρι μου και με βάζει να πιάσω το κεφαλάκι της που ήταν πια πολύ έξω και μου λέει πως τώρα πρέπει να σπρώξω όσο πιο καλά μπορώ! Το συναίσθημα ήταν απίστευτο και τότε όντως πείσμωσα και η όλη διαδικασία ήταν αστραπιαία! Με λίγα σπρωξίματα ακόμη, ήμασταν έτοιμες για τη μεγάλη έξοδο! Με πάνε στο χειρουργείο, με κόβει ο γιατρός από κάτω, ξανασπρώχνω και αρχίζω πια να νιώθω σιγά σιγά όλο το σώμα της να βγαίνει από μέσα μου!Ήταν μοναδικό συναίσθημα! Μόλις βγήκε, είδαμε πως είχε μια περιτύλιξη και γι'αυτό έπεφταν οι παλμοί της... Αλλά μόλις της έβγαλαν το λώρο, άρχισε να κλαίει και την έβαλαν στην αγκαλιά μου! Άρχισα να κλαίω από χαρά και ανακούφιση και προσπαθούσα να συλλάβω πως αυτό το μωράκι είναι όντως δικό μου!!!!!! Ακόμη δεν το έχω καταλάβει 100%!

Να σημειωθεί πως στο μαιευτήριο έφτασα στις 9:20 το πρωί και η μικρή μας ήρθε στον κόσμο στις 13:40. Πολύ γρήγορα για 1η γέννα δηλαδή! Απλά το καλό ήταν πως δε βιάστηκα να πάω στο μαιευτήριο από νωρίς!

Αχ πολυ ομορφα!!Μπραβο Κατια Μπραβο!!Να σου ζησει και παλι γερη και καλοτυχη να ειναι...Τελειος τοκετος!!!

[kat32]

δεν τα έγραψα κι ακριβώς όπως ήθελα γιατί μετά από ένα σημείο κρατούσα με το ένα χέρι τη μικρούλα μου! Αλλά νομίζω πως έγραψα αρκετές λεπτομέρειες!

[eleni_dimitris]

Έχεις δίκιο, όλο λέω να τη γράψω και δεν προλαβαίνω. Θα αρχίσω τώρα και όσο προλάβω μέχρι να ξυπνήσει πάλι η μικρή!

Λοιπόν, εγώ όπως σας είχα γράψει, είχα αρχίσει να έχω κάποια πονάκια στη μέση, σαν περιόδου από το Σάββατο το απόγευμα, στις 19/1. Ήμουν ακόμη για καφέ στη Γλυφάδα με τον άντρα μου και μια φίλη μου και με κορόιδευαν ότι γεννάω! Εγώ ατάραχη, έπινα το χυμούλη μου και πότε πότε απλά βογγούσα λίγο... Όταν φύγαμε βέβαια από τον καφέ, είχαν ήδη αρχίσει να δυναμώνουν οι πόνοι. Στο αυτοκίνητο, αποφάσισα να πάρω τηλ τη μαία μου και να της πω πως έχω αρκετά έντονους πόνους και μάλιστα κάθε δεκάλεπτο περίπου... Την πήρα και μου είπε πως μπορεί απλά να είναι προπαρασκευαστικοί πόνοι, να πάω να ξαπλώσω και να παρακολουθήσω την συχνότητα. Για να μην σας τα πολυλογώ, όλο το απόγευμα και το βράδυ πέρασε με μένα να πονάω ανά δεκάλεπτο. Μίλησα και με το γιατρό μου, ο οποίος με πρόετρεψε να πάρω ένα χάπι σπασμολυτικό που μαλακώνει και τον τράχηλο και ανακουφίζει λίγο από τους πόνους... Αλλά κατά τα άλλα, να κάτσω στα αυγά μου, στο σπίτι μου. Όσο περνούσε το βράδυ και ερχόταν το ξημέρωμα οι πόνοι γίνονταν και πιο έντονοι και είχα αρχίσει να κόβω βόλτες στο σαλόνι γιατί δεν μπορούσα να είμαι ξαπλωμένη! Περίμενα υπομονετικά να πάει 8 το πρωί για να ξαναπάρω τη μαία μου και να της πω ότι οι πόνοι είναι πιο δυνατοί, κάθε 6 λεπτά και μάλιστα αφού με έβαλε να χρονομετρήσω πόσο διαρκεί ο πόνος, είδαμε ότι κάθε φορά κρατάει 45 δευτερόλεπτα ακριβώς!

Τότε επιτέλους μου λέει η μαία, κάνε ένα μπάνιο και έλα στο μαιευτήριο σιγά σιγά! Ήταν τόση η ανακούφιση μου γιατί είχα αρχίσει να σκέφτομαι πως θα πονάω έτσι για μέρες χωρίς να σημαίνει πως γεννάω! Αφού είπα και στον άντρα μου να κάνει μπανάκι και να πάμε χαλαρά χαλαρά!

Φτάνω εκεί, με παραλαμβάνουν και αρχίζουν να ψάχνουν για διαστολή. Έλα που η μαία και όλοι οι υπόλοιποι εκεί δεν μπορούσαν να βρουν τον τράχηλο! Να μου λένε ότι είμαι φαινόμενο και εν τω μεταξύ να με έχουν τσακίσει στον πόνο με το ψάξε ψαξε! Και εγώ να μην μπορώ να καταλάβω αν γεννάω ή όχι! Μου κάνουν τελικά κλύσμα (φανταστικά!), το ξύρισμα το γλίτωσα (είχα προνοήσει και είχα κάνει χαλάουα) και έρχεται ο γιατρός μου να με εξετάσει.Μου λέει ότι έχουμε πλήρη εξάλειψη αλλά όχι διαστολή! Και να με ετοιμάσουν αμέσως για την αίθουσα τοκετών!

Με πάνε πάνω και μου λένε πως πρέπει να σπάσουμε τα νερά γιατί ακριβώς επειδή είμαι περίπτωση (!), δεν πρόκειται να σπάσουν μόνα τους! Ο γιατρός αναγκάστηκε να πάρει βελόνα για να βρει την κουκίδα που διακρινόταν από τον τράχηλό μου!!!Επίσης, η μαία μου έλεγε πως έχουμε μέλλον μέχρι να γεννήσω και να κάνω υπομονή... Με βάζουν στον ΚΤΚ και αρχίζουν να παρακολουθούν συσπάσεις και παλμούς του μωρού. Πέρασε αρκετή ώρα με εμένα να έχω τους ίδιους πόνους με αυτούς στο σπίτι και σιγά σιγά να δυναμώνουν... Τελικά, από εκεί που ήμουν με διαστολή 2 βρέθηκα ξαφνικά να έχω 6! Ούτε ο γιατρός δεν το πίστευε ότι θα εξελιχθεί τόσο γρήγορα! Ο άντρας μου ήταν δίπλα μου μέχρι να φτάσω στο 6 (μετά του είπαν να βγει έξω, ενώ ήθελε να μείνει...) και να με ετοιμάσουν για την επισκληρίδιο την οποία αποζητούσα απεγνωσμένα μετά από ένα σημείο!!! Κυρίως επειδή δεν ήξερα για πόσο ακόμη θα πονάω και φοβόμουν πως θα εξαντληθώ και δε θα μπορώ να σπρώξω! Τελικά, με την επισκληρίδιο ο πόνος γινόταν όλο και λιγότερο έντονος ώσπου στο τέλος ούτε που καταλάβαινα τις συσπάσεις. Και πριν το καταλάβω, μου λένε να αρχίσω να σπρώχνω! Εκεί συνειδητοποίησα ότι γεννάω! Το κακό είναι πως δεν μπορούσα να σπρώξω σωστά στην αρχή και το μωρό πιεζόταν. Μου έλεγαν να παίρνω βαθιές ανάσες για να πηγαίνει οξυγόνο στο μωρό γιατί έπεφταν οι παλμοί του... Το μωρό το έβγαζα εκατοστό εκατοστό κάθε φορά! Τότε η μαία για να με πεισμώσει, παίρνει το χέρι μου και με βάζει να πιάσω το κεφαλάκι της που ήταν πια πολύ έξω και μου λέει πως τώρα πρέπει να σπρώξω όσο πιο καλά μπορώ! Το συναίσθημα ήταν απίστευτο και τότε όντως πείσμωσα και η όλη διαδικασία ήταν αστραπιαία! Με λίγα σπρωξίματα ακόμη, ήμασταν έτοιμες για τη μεγάλη έξοδο! Με πάνε στο χειρουργείο, με κόβει ο γιατρός από κάτω, ξανασπρώχνω και αρχίζω πια να νιώθω σιγά σιγά όλο το σώμα της να βγαίνει από μέσα μου!Ήταν μοναδικό συναίσθημα! Μόλις βγήκε, είδαμε πως είχε μια περιτύλιξη και γι'αυτό έπεφταν οι παλμοί της... Αλλά μόλις της έβγαλαν το λώρο, άρχισε να κλαίει και την έβαλαν στην αγκαλιά μου! Άρχισα να κλαίω από χαρά και ανακούφιση και προσπαθούσα να συλλάβω πως αυτό το μωράκι είναι όντως δικό μου!!!!!! Ακόμη δεν το έχω καταλάβει 100%!

Να σημειωθεί πως στο μαιευτήριο έφτασα στις 9:20 το πρωί και η μικρή μας ήρθε στον κόσμο στις 13:40. Πολύ γρήγορα για 1η γέννα δηλαδή! Απλά το καλό ήταν πως δε βιάστηκα να πάω στο μαιευτήριο από νωρίς!

να σου ζησει κ να ναι παντα γερη κ καλότυχη!

αυτό με τον τροπο που επρεπε να σπρωχνουμε το ειχα κ εγω θεμα στην αρχη. να μου λενε σαν να θελω να κανω κακάκια. στο θαλαμο γελουσαμε με μια αλλη κοπελα κ λεγαμε: "τελικά τι ειναι η γεννα;;; ενα μεγαλο χε@#μο".....χααχαχαχα!!!!!

[barboula]

κ εμενα μια απο τα ιδια...οταν εγω εκανα 10 διαστολη τους ελεγα θελω να παω τουαλετα κ κοιταζοντουσαν κ με ρωτουσαν τσισα η κακα κ ελεγα κακα..κ οταν ηρθε η ωρα να σπρωξω μου λενε παμε οπως οταν θες κακα....θα σπρωχνεις κατω οχι στο κεφαλι..σκατουλες..το κεφαλι μου πρεπει να ειχε γινει κατακοκκινο...την τριτη φορα το καταφερα αφου με πιεσαν στην κοιλια κ με εκοψε λιγο απο κατω κ ο γιατρος..μαλλον δεν εσπρωξα...αχαχα!:D

[eleni_dimitris]

Ελενη αν εχεις φεις δως το μας να σε βαλουμε σε ενα γκρουπακι που εφτιαξαν τα κοριτσια!!!Φιλακια στο μπεμπε!!

markela πες μου το ονομα απο το γκρουπ να το βρω, γιατι δεν εμφανιζεται το ονομα του προφιλ μας στην αναζητηση.